ზუმ-25 - Zumm-25 25 მგ 20 ტაბლეტი

ზუმ-25

სავაჭრო დასახელება

ზუმ-25, Zumm-25

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება

დექსკეტოპროფენი, Dexketoprofen

სამკურნალო ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

აღწერილობა: მრგვალი, ორმხრივ ამოზნექილი, თეთრი ფერის აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, გამყოფი ნაჭდევით ორივე მხრიდან.

შემადგენლობა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს

აქტიური ნივთიერება: დექსკეტოპროფენი (დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის ფორმით) 25 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, სიმინდის სახამებელი, ნატრიუმის სახამებელგლიკოლატი, გლიცერინის დისტეარატი.
გარსის შემადგენლობა: ოპადრი II 85F18422 თეთრი (პოლივინილის სპირტი, ტიტანის დიოქსიდი, მაკროგოლი, ტალკი). 

პრეპარატის ათქ კოდი M01AE17

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო და ანტირევმატიული საშუალებები. პროპიონის მჟავას წარმოებულები. 

ფარმაკოლოგიური თვისბები

ფარმაკოდინამიკა

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლი წარმოადგენს პროპიონის მჟავას S-(+)-2-(3-ბენზოილფენილ) ტრომეტამინის მარილს. ახდენს ანალგეზიურ, ანთების საწინააღმდეგო და სიცხის დამწევ მოქმედებას,  მიეკუთვნება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (აასს) ჯგუფს. 

მოქმედების მექანიზმი

პრეპარატის მოქმედების მექანიზმი დაფუძნებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის შემცირებაზე ციკლოოქსიგენაზას (ცოგ) ინჰიბირების ხარჯზე.  კერძოდ, ხდება არაქიდონის მჟავას ციკლურ ენდოპეროქსიდებად PGG2 და PGH2 გარდაქმნის ინჰიბირება, რომლებიდანაც წარმოიქმნება პროსტაგლანდინები PGE1, PGE2, PGF2a და PGD2, ასევე  პროსტაციკლინი PGI2 და  თრომბოქსანები TxA2 და TxB2. გარდა ამისა, პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირებამ შეიძლება გავლენა მოახდინოს ანთების სხვა მედიატორებზე, როგორიცაა კინინები, არაპირდაპირი მოქმედების მოხდენით, რომელმაც შეიძლება გაძლიეროს ძირითადი მოქმედება.   

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

ცხოველებსა და ადამიანებზე ექსპერიმენტულ კვლევებში დადგინდა,  რომ დექსკეტოპროფენი არის ცოგ-1 და ცოგ-2 ინჰიბიტორი.

კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება

ტკივილის რამდენიმე მოდელზე ჩატარებულმა კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა დექსკეტოპროფენის ეფექტური ტკივილგამაყუჩებელი აქტივობა. დექსკეტოპროფენი ახდენს გამოხატულ ტკივილგამაყუჩებელ მოქმედებას, რომელიც იწყება პრეპარატის მიღებიდან 30 წუთის შემდეგ და გრძელდება 4-6 საათის განმავლობაში.

ფარმაკოკინეტიკა

აბსორბცია

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის პერორალური მიღების შემდეგ მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) მიიღწევა  30 წუთში (15-60 წთ). საკვებთან ერთდროულად მიღება არ ცვლის  პრეპარატის AUC (ფართობი მრუდის ქვეშ “კონცენტრაცია-დრო“) მნიშვნელობას, მაგრამ მცირდება დექსკეტოპროფენის Cmax და ნელდება აბსორბციის სიჩქარე (იზრდება დრო, რომელიც აუცილებელია Cmax (tmax) მისაღწევად).

განაწილება

დექსკეტოპროფენის განაწილების დრო შეადგენს  0,35 საათს,  ნახევარდაშლის პერიოდი კი - 1,65 საათს. დექსკეტოპროფენისთვის დამახასიათებელია სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალი დონზე (99%). განაწილების მოცულობა საშუალოდ <0,25 ლ/კგ.  

მრავალჯერადი დოზების ფარმაკოკინეტიკის შესწავლისას დადგინდა, რომ დექსკეტოპროფენის ბოლო გამოყენების შემდეგ, AUC მნიშვნელობა არ განსხვავდებოდა იმ მნიშვნელობიდან, რომელიც მიღებული იყო მისი ერთჯერადი გამოყენების შემდეგ, რაც ადასტურებს პრეპარატის კუმულაციის არარსებობას.

ბიოტრანსფორმაცია და ექსკრეცია

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის გამოყენების შემდეგ შარდში ჩნდება მხოლოდ 

S-(+) ენანტიომერი, რაც მიუთითებს ადამიანის ორგანიზმში პრეპარატის R-(-) ენანტიომერად ტრანსფორმაციის არარსებობაზე. დექსკეტოპროფენის ექსკრეცია ძირითადად ხდება გლუკურონირების და თირკმელებით შემდგომი გამოყოფის ხარჯზე.

გამოყენების ჩვენებები

მსუბუქი და ზომიერი ინტენსივობის ტკივილის სიმპტომური მკურნალობა, როგორიცაა კუნთოვანი ტკივილი, დისმენორეა, კბილის ტკივილი.

ზუმ-25 ტაბლეტთან ერთად გამოიყენეთ: >Zumm - ზუმ გელი 1.25% 60გ ტუბი GMP

გამოყენების წესი და დოზირება

დოზირება

მოზრდილები

ტკივილის ტიპისა და ინტენსივობის მიხედვით, რეკომენდირებული დოზა შეადგენს  12,5 მგ (1/2 ტაბლეტი) ყოველ 4-6 საათში ან 25 მგ (1 ტაბლეტი) ყოველ 8 საათში. დღიური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 75 მგ (3 ტაბლეტი).

არასასურველი რეაქციების მინიმუმამდე დაყვანა შესაძლებელია მინიმალური რეკომენდებული დოზების გამოყენების გზით უმოკლეს დროში, რომელიც აუცილებელია სიმპტომების აღმოსაფხვრელად. ზუმ-25  არ არის განკუთვნილი ხანგრძლივი გამოყენებისთვის და უნდა იქნას გამოყენებული როგორც სიმპტომატური თერაპია. 

ზუმის ტაბლეტთან ერტად გამოიყენეთ 

ხანდაზმული პაციენტები

რეკომენდირებულია მკურნალობის დაწყება მინიმალური დოზებით (დღიური დოზა 50 მგ). თუ პრეპარატი კარგად გადაიტანება, დოზა შეიძლება გაზარდილი იქნას ჩვეულებრივამდე.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები

ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი და ზომიერი სიმძიმის დსრღვევების  შემთხვევაში, მკურნალობა უნდა დაიწყოს მინიმალური დოზებით (დღიური დოზა 50 მგ) და ექიმის მკაცრი დაკვირვების ქვეშ. პრეპარატი არ უნდა იქნას გამოყენებული ღვიძლის ფუნქციის მძიმე  დარღვევების მქონე პაციენტებში.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევები

საწყისი დოზა უნდა შემცირდეს საერთო დღიურ დოზამდე 50 მგ პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი დარღვევებით (კრეატინინის კლირენსი 60-89 მლ/წთ). პრეპარატის ზუმ-25 ტაბლეტები არ უნდა იქნას გამოყენებული თირკმლის ფუნქციის ზომიერი ან მძიმე დარღვევების მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი ≤ 59 მლ/წთ).

ბავშვები

დექსკეტოპროფენის გამოყენება ტაბლეტების სახით არ არის შესწავლილი ბავშვებსა და მოზარდებში. ამასთან დაკავშირებით, ამ ასაკობრივ ჯგუფში დექსკეტოპროფენის უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის. პრეპარატი არ უნდა იქნას გამოყენებული ბავშვებსა და მოზარდებში.

გამოყენების წესი

ზუმ-25 მიიღება პერორალურად სითხის საკმარისი რაოდენობის (მაგალითად, ერთი ჭიქა წყლის) დაყოლებით. საკვების ერთდროული მიღება ამცირებს მოქმედი ნივთიერების შეწოვის სიჩქარეს (იხ. ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“), ამიტომ მწვავე ტკივილის შემთხვევაში რეკომენდირებულია პრეპარატის მიღება ჭამამდე არანაკლებ 30 წუთით ადრე. 

უკუჩვენებები

-        ჰიპერმგრძნობელობა დექსკეტოპროფენის ან სხვა აასს-ის ან პრეპარატის რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ;

-        ანამნეზში ასთმის შეტევების, ბრონქოსპაზმის, მწვავე რინიტის, ნაზალური პოლიპების, ურტიკარიის ან ანგიონევროზული შეშუპების არსებობა, რომლებიც აღინიშნა მოქმედების მსგავსი მექანიზმის მქონე ნივთიერებების გამოყენებით (აცეტილსალიცილის მჟავა და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები);

-        ანამნეზში ფოტოსენსიბილიზაციის ან ფოტოტოქსიკურობის არსებობა კეტოპროფენის ან ფიბრატების გამოყენებისას;

-        კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა ან პერფორაცია ანამეზში, დაკავშირებული არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების წინა გამოყენებასთან;

-        აქტიური პეპტიური წყლული/კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა ან ანამნეზში არსებული კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენები, დაწყლულებები ან პერფორაცია;

-        ქრონიკული დისპეფსია;

-        სისხლდენა აქტიურ ფაზაში ან მომატებული სისხლდენა;

-        კრონის დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი;

-        გულის მძიმე უკმარისობა;

-        თირკმლის ფუნქციის ზომიერი ან მძიმე დარღვევები (კრეატინინის კლირენსი ≤ 59 მლ/წთ);

-        ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები  (10-15 ქულა ჩაილდ-პიუს სკალის მიხედვით);

-        ჰემორაგიული დიათეზი და სისხლის შედედების სხვა დარღვევები;

-        მძიმე ხარისხის დეჰიდრატაცია (გამოწვეული ღებინებით, დიარეით ან სითხის არასაკმარისი მიღებით);

-        ორსულობის მესამე ტრიმესტრი და ლაქტაციის პერიოდი.

არასასურველი რეაქციები

არასასურველი რეაქციები, რომელთა შესახებ იყო შეტყობინებები როგორ გვერდით რეაქციებზე, რომლებსაც ჰქონდათ როგორც მინიმუმ შესაძლო კავშირი დექსკეტოპროფენის გამოყენებასთან კლინიკურ კვლევებში,  ასევე  არასასურველი რეაქციები, რომლებიც აღინიშნა პოსტმარკეტინგულ პერიოდში, ჩამოთვლილია ქვემოთ MedDRA-ს მიხედვით სისტემურ-ორგანული კლასების შესაბამისად. არასასურველი რეაქციების სიხშირის პარამეტრები განისაზღვრება შემდეგნაირად: ძალიან ხშირად (≥ 1/10); ხშირად (≥ 1/100, მაგრამ <1/10); არახშირად (≥ 1/1000, მაგრამ <1/100); იშვიათად (≥ 1/10000, მაგრამ <1/1000); ძალიან იშვიათად (<1/10000); სიხშირე უცნობია (შეუძლებელია შეფასდეს არსებული მონაცემებით).

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად - ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათად - ხორხის შეშუპება; ძალიან იშვიათად - ანაფილაქსიური რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით.

მეტაბოლიზმის და კვების მხრივ: იშვიათად - მადის დაკარგვა.

ფსიქიკური დარღვევები: არახშირად - უძილობა, შფოთვა.

ნერვული სისტემის მხრივ: არახშირად - თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა; იშვიათად - პარესთეზია, გულისწასვლა.

მხედველობის ორგანოს მხრივ: ძალიან იშვიათად - მხედველობის   მკაფიოობის დარღვევა.

სმენის ორგანოს და წონასწორობის  მხრივ: იშვიათად - ვერტიგო; ძალიან იშვიათად - შუილი ყურებში.

გულის მხრივ: არახშირად - პალპიტაცია; ძალიან იშვიათად - ტაქიკარდია.

სისხლძარღვების მხრივ: არახშირად - წამოხურება; იშვიათად - ჰიპერტენზია; ძალიან იშვიათად - ჰიპოტენზია.

სასუნთქი სისტემის, გულმკერდისა და შუასაყარის ორგანოების მხრივ: იშვიათად - ბრადიპნოე; ძალიან იშვიათად - ბრონქოსპაზმი, ქოშინი.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ხშირად - გულისრევა და/ან ღებინება, მუცლის ტკივილი, დიარეა, დისპეფსია; არახშირად - გასტრიტი, ყაბზობა, პირის სიმშრალე, მეტეორიზმი; იშვიათად - პეპტიური წყლული, სისხლდენა ან პეპტიური წყლულის პერფორაცია; ძალიან იშვიათად - პანკრეატიტი.

ჰეპატობილიარული სისტემის მხრივ: იშვიათად - ჰეპატოცელულარული დაზიანება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ: არახშირად - გამონაყარი; იშვიათად - ჭინჭრის ციება, აკნე, მომატებული ოფლიანობა; ძალიან იშვიათად - სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ანგიონევროზული შეშუპება, სახის შეშუპება, ფოტომგრძნობელობის რეაქციები, ქავილი.

ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ: იშვიათად - ზურგის ტკივილი.

თირკმელებისა და საშარდე გზების მხრივ: იშვიათად - თირკმლის მწვავე უკმარისობა, პოლიურია; ძალიან იშვიათად - ნეფრიტი ან ნეფროზული სინდრომი.

რეპროდუქციული სისტემის და სარძევე ჯირკვლების მხრივ: იშვიათად - მენსტრუაციის დარღვევები, წინამდებარე ჯირკვლის დარღვევები.

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები ინექციის ადგილზე: არახშირად - დაღლილობა, ტკივილი, ასთენია, შემცივნება, შეუძლოდ ყოფნა; იშვიათად - პერიფერიული შეშუპება.

გავლენა ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული კვლევების შედეგებზე: იშვიათად - ღვიძლის ფუნქციური ტესტების ანომალური შედეგები.

ყველაზე ხშირად აღინიშნება არასასურველი რეაქციები საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის მხრივ. ასე რომ, შესაძლებელია განვითარდეს პეპტიური წყლულები, პერფორაცია ან სისხლდენა საჭმლის მომნელებელ ტრაქტში, ზოგჯერ ფატალური, განსაკუთრებით ხანდაზმულებში. არსებული მონაცემებით, პრეპარატის გამოყენების ფონზე შეიძლება აღინიშნოს გულისრევა, ღებინება, დიარეა, მეტეორიზმი, ყაბზობა, დისპეფსია, მუცლის ტკივილი, მელენა, ღებინება სისხლის მინარევით, წყლულოვანი სტომატიტი, კოლიტის გამწვავება, კრონის დაავადება. ნაკლებად ხშირად აღინიშნება გასტრიტი.

ასევე, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების ფონზე იყო შეტყობინებები შეშუპებების, ჰიპერტენზიის და გულის უკმარისობის შესახებ.

ისევე როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების შემთხვევაში, შესაძლებელია ასეპტიკური მენინგიტის განვითარება, რომელიც ძირითადად გვხვდება პაციენტებში სისტემური წითელი მგლურათი ან შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადებებით, და ჰემატოლოგიური რეაქციებისა (პურპურა, აპლასტიკური და ჰემოლიზური ანემია, იშვიათად - აგრანულოციტოზი და ძვლის ტვინის ჰიპოპლაზია).

შესაძლებელია ბულოზური რეაქციები, მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ძალიან იშვიათად).

კლინიკური კვლევებისა და ეპიდემიოლოგიური მონაცემების შედეგების თანახმად, ზოგიერთი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებას, განსაკუთრებით მაღალი დოზებით და ხანგრძლივად, შეიძლება თან ახლდეს არტერიების თრომბოზით გამოწვეული პათოლოგიის განვითარების რისკის უმნიშვნელო მატება (მაგალითად, მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი).

შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ

საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ შეტყობინებები სამკურნალო საშუალების  რეგისტრაციის შემდეგ მნიშვნელოვანია. თუ პაციენტს გამოუვლინდა სერიოზული არასასურველი რეაქცია სამკურნალო საშუალებაზე ან აღინიშნა ახალი არასასურველი რეაქცია, რომელიც არ არის აღწერილი ამ ნაწილში, გთხოვთ მოახდინოთ ინფორმირება ფარმაკოზედამხედველობის ეროვნული სისტემის შესაბამისად.

განსაკუთრებული მითითებები

ზუმ-25 სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში ალერგიული რეაქციებით ანამნეზში.

თავი უნდა იქნას არიდებული პრეპარატის ერთდროულ გამოყენებას სხვა აასს-თან, მათ შორის ცოგ-2 სელექტიურ  ინჰიბიტორებთან. არასასურველი რეაქციების შემცირება შესაძლებელია მინიმალური რეკომენდირებული დოზების გამოყენებით უმოკლეს დროში, რომელიც აუცილებელია სიმპტომების აღმოსაფხვრელად.

ზემოქმედება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტზე

კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა, წყლული ან პერფორაცია, რომლებიც შეიძლება იყოს ფატალური, დაფიქსირდა ყველა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობის მსვლელობაში ნებისმიერ დროს, გამაფრთხილებელი სიმპტომების ან მითითებების არსებობის ან მათი არარსებობის შემთხვევაში  ანამნეზში სერიოზულ კუჭ-ნაწლავურ მოვლენებზე. კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის ან დაწყლულის აღნიშვნის შემთხვევაში, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დექსკეტოპროფენს, მკურნალობა უნდა შეწყდეს. 

კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის, წყლულის ან პერფორაციის რისკი იზრდება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების დოზების გაზრდისას, პაციენტებში წყლულით ანამნეზში, განსაკუთრებით სისხლდენით ან პერფორაციით გართულებულის, და ხანდაზმულებში.

ხანდაზმულ პაციენტებში იზრდება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ არასასურველი რეაქციების აღნიშვნის სიხშირე, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის სისხლდენისა და პერფორაციისა, რაც შეიძლება ფატალური იყოს. ასეთი პაციენტების მკურნალობა უნდა დაიწყოს რაც შეიძლება დაბალი დოზით.

როგორც ყველა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების შემთხვევაში, აუცილებელია ანამნეზის შესწავლა ეზოფაგიტის, გასტრიტის და/ან პეპტიური წყლულის შესახებ ნებისმიერი მითითებების საგანზე, რათა დავრწმუნდეთ მათ სრულ განკურნებაში დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლით თერაპიის დაწყებამდე. 

პაციენტებში სიმპტომებით კუჭ-ნაწლავის მხრივ ან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ქრონიკული დაავადებით საჭიროა საჭმლის მონელების დარღვევების, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის, გაკონტროლება.

პაციენტებმა, რომლებსაც აქვთ კუჭ-ნაწლავის დაავადებები (წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება) ანამნეზში, სიფრთხილით უნდა მიიღონ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, რადგან მათი მდგომარეობა შეიძლება გაუარესდეს. 

ასეთი პაციენტებისთვის შეიძლება დაინიშნოს კომბინირებული თერაპია პრეპარატებთან, რომლებიც ახდენენ  დამცავ მოქმედებას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტზე (მიზოპროსტოლი, პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორები). ეს ასევე ეხება იმ პაციენტებს, რომლებსაც ესაჭიროებათ აცეტილსალიცილის მჟავას დაბალი დოზებით ან სხვა საშუალებების კომბინირებული გამოყენება, რომლებიც ზრდიან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ გართულებების განვითარების რისკს.

პაციენტებმა, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ტოქსიკურობა, განსაკუთრებით ხანდაზმულ ასაკში, უნდა მოახდინონ შეატყობინება ნებისმიერი უჩვეულო აბდომინალური სიმპტომის  (განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის)  შესახებ, განსაკუთრებით მკურნალობის საწყის ეტაპებზე.  

საჭიროა სიფრთხილის დაცვა  პაციენტებში, რომლებიც იღებენ თანმხლებ მედიკამენტებს, რომლებმაც შეიძლება გაზარდონ წყლულის ან სისხლდენის რისკი, როგორიცაა ორალური კორტიკოსტეროიდები, ანტიკოაგულანტები, როგორიცაა ვარფარინი, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები ან ანტითრომბოციტული პრეპარატები, როგორიცაა აცეტილსალიცილის მჟავა.

ზეგავლენა თირკმლის ფუნქციაზე

პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევებით პრეპარატი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს, ვინაიდან ასეთ პაციენტებში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის ფუნქციის გაუარესება, ორგანიზმში სითხის შეკავება და შეშუპების აღნიშვნა. ზუმ-25 სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დიურეტიკებს და პაციენტებში ჰიპოვოლემიის განვითარების რისკით, ვინაიდან არსებობს ნეფროტოქსიურობის განვითარების გაზრდილი რისკი.

მკურნალობის დროს უზრუნველყოფილი უნდა იყოს სითხის ადეკვატური მიღება, რათა თავიდან იქნას აცილებული დეჰიდრატაცია და, შესაძლოა, მასთან  დაკავშირებული მომატებული ნეფროტოქსიურობა.

დექსკეტოპროფენს, ისევე როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს, შეუძლია გაზარდოს სისხლის პლაზმაში შარდოვანას აზოტისა და კრეატინინის დონეები. პროსტაგლანდინების სინთეზის სხვა ინჰიბიტორების მსგავსად, დექსკეტოპროფენის გამოყენებას შეიძლება თან ახლდეს თირკმელების მხრივ არასასურველი რეაქციები, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს გლომერულონეფრიტი, ინტერსტიციული ნეფრიტი, პაპილარული ნეკროზი, ნეფროზული სინდრომი და თირკმლის მწვავე უკმარისობა.

ხანდაზმულები უფრო მეტად არიან მიდრეკილები მათში თირკმლის ფუნქციის დარღვევების განვითარებისადმი.

ზემოქმედება ღვიძლის ფუნქციაზე

ზუმ-25 სიფრთხილით უნდა იქნას დანიშნული ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში.

დექსკეტოპროფენმა შეიძლება გამოიწვიოს ღვიძლის ზოგიერთი პარამეტრის მოკლევადიანი უმნიშვნელო მატება, ასევე ასპარტატამინოტრანსფერაზას და ალანინამინტრანსფერაზას მნიშვნელოვანი ზრდა. ამ მაჩვენებლების შესაბამისი ზრდის შემთხვევაში მკურნალობა უნდა შეწყდეს. 

ხანდაზმულები უფრო მეტად არიან მიდრეკილნი მათში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების განვითარებისადმი. 

ზემოქმედება გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე და ცერებროვასკულარულ ეფექტებზე

სათანადო მონიტორინგი აუცილებელია პაციენტებისთვის ჰიპერტენზიითა და/ან გულის უკმარისობით მსუბუქიდან ზომიერ ხარისხამდე ანამნეზში. 

განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო პრეპარატის დანიშვნისას პაციენტებში გულის დაავადებებით ანამნეზში, განსაკუთრებით გულის უკმარისობის ეპიზოდებით, რადგან არსებობს გულის უკმარისობის აღნიშვნის გაზრდილი რისკი და იყო შეტყობინებები სითხის შეკავების და შეშუპებების შესახებ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობასთან დაკავშირებით. 

კლინიკური კვლევები და ეპიდემიოლოგიური მონაცემები მოწმობენ, რომ ზოგიერთი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენება (განსაკუთრებით მაღალი დოზებით და ხანგრძლივი მკურნალობისას) შეიძლება დაკავშირებული იყოს არტერიული თრომბოზული გართულებების რისკის გარკვეულ მატებასთან (მაგალითად, მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი). არ არის საკმარისი ინფორმაცია დექსკეტოპროფენისთვის ამ რისკის გამოსარიცხად.

პაციენტებში უკონტროლო ჰიპერტენზიით, გულის შეგუბებითი უკმარისობით, გულის იშემიური დაავადებით, პერიფერიული არტერიების დაზიანებით და/ან ცერებროვასკულური დარღვევებით დექსკეტოპროფენი ინიშნება მხოლოდ სარგებლისა და რისკის თანაფარდობის სათანადო შეფასების შემდეგ. იგივე პრინციპით ფასდება დექსკეტოპროფენით გრძელვადიანი თერაპიის დანიშვნის მიზანშეწონილობა პაციენტებში გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების რისკ-ფაქტორებით, როგორიცაა ჰიპერლიპიდემია, ჰიპერტენზია, შაქრიანი დიაბეტი და იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტი ეწევა. 

ყველა არასელექციურ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებას შეუძლია თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვა და სისხლდენის დროის გახანგრძლივება პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირების გზით. ამგვარად, დექსკეტოპროფენის გამოყენება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ თერაპიას ჰემოსტაზზე მოქმედი პრეპარატებით, როგორიცაა ვარფარინი ან სხვა კუმარინები ან ჰეპარინები, არ არის რეკომენდებული. 

ხანდაზმულები უფრო მიდრეკილნი არიან მათში გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის დარღვევების განვითარებისადმი.  

ზემოქმედება კანის საფარზე 

ძალიან იშვიათად იყო შეტყობინებები  კანის რეაქციების (ზოგიერთი ფატალური) შესახებ, ექსფოლიაციური დერმატიტის, სტივენს-ჯონსონის სინდრომის და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის ჩათვლით, რომლებიც დაკავშირებულია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებასთან. ყველაზე ხშირად, არასასურველი რეაქციები ვითარდება მკურნალობის დასაწყისში; უმეტეს შემთხვევაში, მკურნალობის პირველ თვეში. კანზე გამონაყარის, ლორწოვანი გარსის დაზიანების ან ჰიპერმგრძნობელობის სხვა გამოვლინების პირველივე აღნიშვნისას, ზუმ-25-ის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. 

დამატებითი ინფორმაცია

განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები საჭიროა პრეპარატის დანიშვნისას პაციენტებისთვის: 

- პორფირინის მეტაბოლიზმის თანდაყოლილი დარღვევით (მაგალითად, მწვავე მონაცვლეობითი პორფირია);

- დეჰიდრატაციით;

- უშუალოდ ფართო ქირურგიული ჩარევევების შემდეგ.

ხანგრძლივი თერაპიის აუცილებლობის შემთხვევაში, უნდა ჩატარდეს სისხლის სურათის, ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგი.

ძალიან იშვიათ შემთხვევებში დაფიქსირდა  ჰიპერმგრძნობელობის მძიმე  მწვავე რეაქციები (მაგალითად, ანაფილაქსიური შოკი). მკურნალობა უნდა შეწყდეს დექსკეტოპროფენის მიღების შემდეგ მძიმე ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების პირველი ნიშნებისთანავე. 

სიმპტომების მოხედვით, ყველა სამედიცინო პროცედურა უნდა ჩატარდეს სპეციალისტი ექიმის მიერ.

ასთმის მქონე პაციენტებს ქრონიკულ რინიტთან, ქრონიკულ სინუსიტთან და/ან ცხვირის პოლიპებთან კომბონაციაში აქვთ ალერგიის განვითარების უფრო მაღალი რისკი აცეტილსალიცილის მჟავას და/ან აასს-ის მიმართ. დექსკეტოპროფენის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ასთმის შეტევები ან ბრონქოსპაზმი, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებიც ალერგიული არიან აცეტილსალიცილის მჟავის ან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ.

გამონაკლის შემთხვევებში ჩუტყვავილა შეიძლება გახდეს კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციების სერიოზული გართულებების მიზეზი. ამჟამად, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების როლი ჩამოთვლილი ინფექციების მიმდინარეობის გაუარესებაში არ არის გამორიცხული. ამ მიზეზით, ჩუტყვავილას შემთხვევაში, რეკომენდირებულია პრეპარატ ზუმ-25-ის გამოყენების თავიდან აცილება.

ზუმ-25 სიფრთხილით უნდა იქნას დანიშნული პაციენტებში ჰემოპოეზით, სისტემური წითელი მგლურათი ან შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადებებით.  

სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მსგავსად, დექსკეტოპროფენს შეუძლია შენიღბოს ინფექციური დაავადებების სიმპტომები.

ბავშვები

ბავშვებსა და მოზარდებში გამოყენების უსაფრთხოება დადგენილი არ არის.

დამხმარე ნივთიერებები

პრეპარატი შეიცავს 1 მმოლზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ) თითო ტაბლეტზე, ე.ი. პრაქტიკულად „არ შეიცავს ნატრიუმს“. 

ზემოქმედება ავტოტრანსპორტის ტარების და მექანიზმების მართვის უნარზე

პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს ისეთი არასასურველი რეაქციები, როგორიცაა თავბრუსხვევა, მხედველობის დარღვევები ან ძილიანობა. ამ შემთხვევებში შეიძლება დაირღვეს   მექანიზმების მართვის და საგზაო მოძრაობაში  სწრაფად რეაგირებისა და აქტიური მონაწილეობის უნარი. 

ფერტილობა, გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს

პრეპარატი უკუნაჩვენებია გამოსაყენებლად ორსულობის მესამე ტრიმესტრში და ლაქტაციის პერიოდში. 

ორსულობა

პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვამ შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ორსულობაზე და/ან ემბრიოფეტალურ განვითარებაზე. ეპიდემიოლოგიური კვლევების შედეგები მიუთითებს ორსულობის ადრეულ ვადებზე პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების გამოყენების შემდეგ მუცლის მოშლის გაზრდილ რისკზე, აგრეთვე გულის მანკების და გასტროშიზის წარმოქმნაზე. გულის მანკების განვითარების აბსოლუტური რისკი იზარდებოდა 1%-ზე ნაკლებიდან დაახლოებით 1,5%-მდე. ითვლება, რომ ეს რისკი მატულობს დოზის გაზრდისა და მკურნალობის ხანგრძლივობის გაზრდის დროს. ცხოველებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორის გამოყენება იწვევდა იმპლანტაციის წინა და შემდგომი დანაკარგების და ემბრიოფეტალური სიკვდილიანობის ზრდას. გარდა ამისა, დაფიქსირდა სხვადასხვა მანკების განვითარების აღნიშვნის სიხშირის ზრდა, გულ-სისხლძარღვთა ჩათვლით, ცხოველებში, რომლებსაც აძლევდნენ პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორს ორგანოგენეზის პერიოდში. თუმცა, ცხოველებზე კვლევებმა დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლით არ აჩვენა რეპროდუქციული ტოქსიკურობა. ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრებში დექსკეტოპროფენის გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ დედისთვის სარგებელი აღემატება ნაყოფისთვის რისკს.  დექსკეტოპროფენის გამოყენებისას ქალებში, რომლებიც ცდილობენ დაორსულებას, ან ორსულობის პირველ ან მეორე ტრიმესტრებში, საჭიროა მინიმალური დოზირების მიღება უმოკლეს დროში. 

ორსულობის მესამე ტრიმესტრში პროსტაგლანდინების სინთეზის ყველა ინჰიბიტორმა შესაძლოა ნაყოფს შეუქმნას გულ-ფილტვის ტოქსიკურობის რისკი (არტერიული სადინრის ნაადრევი დახურვით და ფილტვის ჰიპერტენზიით); თირკმლის დისფუნქციის რისკი, რომელიც შეიძლება პროგრესირებდეს თირკმლის უკმარისობამდე ოლიგოჰიდრამნიონით; შეუქმნას ორსულობის ბოლოს დედას და ახალშობილს სისხლდენის დროის შესაძლო გაზრდის რისკი, ასევე ანტიაგრეგაციული ეფექტისა, რომელიც შეიძლება გამოვლინდეს დაბალი დოზების დროსაც კი; საშვილოსნოს შეკუმშვის დათრგუნვის რისკი, რაც იწვევს მშობიარობის დაგვიანებას ან გახანგრძლივებას. 

იშვიათად არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებამ ორსულობის მე-20 კვირას ან უფრო გვიან ვადებში შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფში თირკმელების მხრივ სერიოზული პრობლემები, ასევე ოლიგოამნიონის განვითარება. ორსულობის მე-20 კვირას ან უფრო გვიან ვადებში რეკომენდირებულია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისგან თავის შეკავება.

თუ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენება აუცილებელია ორსულობის მე-20 და 30-ე კვირეებს შორის, მაშინ თერაპია უნდა ჩატარდეს მინიმალური დოზებით უმოკლეს დროში. 48 საათზე მეტი ხნის განმავლობაში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების ფონზე უნდა ჩატარდეს ამნიონური სითხის ულტრაბგერითი გამოკვლევა.

ლაქტაცია

უცნობია, გამოიყოფა თუ არა დექსკეტოპროფენი დედის რძეში. ზუმ-25 უკუნაჩვენებია გამოსაყენებლად ლაქტაციის პერიოდში.

ფერტილობა

დექსკეტოპროფენის, ისევე როგორც ნებისმიერი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების, გამოყენებამ შეიძლება დაარღვიოს ფერტილობა, და არ არის რეკომენდირებული ქალებისთვის, რომლებიც ცდილობენ დაორსულებას. ქალებში, რომლებსაც გააჩნიათ ჩასახვასთან დაკავშირებული სიძნელეები ან ექვემდებარებიამ უნაყოფობის მიზეზების გამოკვლევას, განხილული უნდა იქნას პრეპარატ ზუმ-25-ის მოხსნის აუცილებლობა. 

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან 

შემდეგი ურთიერთქმედება ეხება არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს ზოგადად.

კომბინაციები, რომლებიც არ არის რეკომენდირებული

სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (ცოგ-2 სელექტიური ინჰიბიტორების ჩათვლით) და სალიცილატები მაღალი დოზებით (≥ 3 გ/დღეში): იზრდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის წყლულების და სისხლდენის აღნიშვნის რისკი სინერგიული მოქმედების გამო.  

ანტიკოაგულანტები: არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს შეუძლიათ გააძლიერონ ისეთი ანტიკოაგულანტების მოქმედება, როგორიცაა ვარფარინი, დექსკეტოპროფენის  პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალ დონესთან დაკავშირებით, თრომბოციტების ფუნქციის დათრგუნვის და გასტროდუოდენალური ლორწოვანი გარსის დაზიანების გამო. თუ შეუძლებელია ასეთი კომბინაციის თავიდან აცილება, აუცილებელია პაციენტის მდგომარეობის სათანადო მონიტორინგი ლაბორატორიული მაჩვენებლების შესაბამისი კონტროლით. 

ჰეპარინები:იზრდება სისხლდენის რისკი (თრომბოციტების ფუნქციის დათრგუნვისა და გასტროდუოდენალური ლორწოვანი გარსის დაზიანების გამო). თუ შეუძლებელია ასეთი კომბინაციის თავიდან აცილება, აუცილებელია პაციენტის მდგომარეობის სათანადო მონიტორინგი ლაბორატორიული მაჩვენებლების შესაბამისი კონტროლით.

კორტიკოსტეროიდები: იზრდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში წყლულების და სისხლდენების აღნიშვნის რისკი. 

ლითიუმი (აღწერილია რამდენიმე არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებისთვის): არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები ზრდიან ლითიუმის დონეს სისხლში, რომელმაც შეიძლია მიაღწიოს ტოქსიკურ მნიშვნელობებს, თირკმელებით მისი ექსკრეციის შემცირების გამო. 

სისხლში ლითიუმის დონის მონიტორინგი უნდა მოხდეს თერაპიის დასაწყისში, დოზის კორექტირების და დექსკეტოპროფენით მკურნალობის შეწყვეტის დროს.

მეტოტრექსატი მაღალი დოზებით (15 მგ კვირაში და მეტი): 

იზრდება მეტოტრექსატის ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობა მისი თირკმლის კლირენსის შემცირების გამო არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების ფონზე.

ჰიდანტოინები და სულფონამიდები: შესაძლებელია ამ ნივთიერებების ტოქსიკური თვისებების გაძლიერება.

კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებენ სიფრთხილეს გამოყენებისას

დიურეზულები, ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორები, ამინოგლიკოზიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკები და ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტები:დექსკეტოპროფენს შეუძლია დიურეზულების და სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების მოქმედების შესუსტება. ზოგიერთ პაციენტში თირკმლის ფუნქციის დარღვევებით (მაგალითად, დეჰიდრატაციის დროს ან ხანდაზმულებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევებით), მათი მდგომარეობა შეიძლება გაუარესდეს საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას, რომლებიც თრგუნავენ ცოგ-ის მოქმედებას, აგფ ინჰიბიტორებთან, ანგიოტენზინ II რეცეპტორის ანტაგონისტებთან ან ამინოგლიკოზიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკებთან. როგორც წესი, ეს გაუარესება შექცევადია. დექსკეტოპროფენის ნებისმიერ დიურეზულ საშუალებასთან ერთად გამოყენებისას აუცილებელია დარწმუნება იმაში, რომ პაციენტი ადეკვატურად ჰიდრატირებულია, და უნდა ჩატარდეს თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგი მკურნალობის დასაწყისში. 

მეტოტრექსატი დაბალი დოზებით (15 მგ-ზე ნაკლები კვირაში): მეტოტრექსატის ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობის ზრდა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების ფონზე მისი თირკმლის კლირენსის შემცირებასთან დაკავშირებით.  აუცილებელია სისხლის სურათის ყოველკვირეული კონტროლი თერაპიის პირველი კვირეების განმავლობაში, განსაკუთრებით თირკმელების ფუნქციის უმნიშვნელო დაქვეითების არსებობის დროსაც კი, ასევე ხანდაზმულებში. 

პენტოქსიფილინი: იზრდება სისხლდენის რისკი, აუცილებელია კლინიკური დაკვირვება და სისხლდენის დროის კონტროლი. 

ზიდოვუდინი: ერითროციტებზე  ტოქსიკური მოქმედების ზრდის რისკი,  განპირობებული რეტიკულოციტებზე ზემოქმედებით, მძიმე ანემიის განვითარებით არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების დანიშვნიდან ერთი კვირის შემდეგ. აუცილებელია სისხლის ყველა უჯრედული ელემენტის კონტროლი, მათ შორის რეტიკულოციტების, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების თერაპიის დაწყებიდან 1-2 კვირის შემდეგ. 

სულფონილშარდოვანა: არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს შეუძლიათ გააძლიერონ სულფონილშარდოვანას ჰიპოგლიკემიური მოქმედება სისხლის ცილებთან შეკავშირებიდან გამოდევნის ხარჯზე. 

კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებენ განსაკუთრებულ ყურადღებას

β-ბლოკატორები: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობამ შეიძლება შეამციროს მათი ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის ხარჯზე.

ციკლოსპორინი და ტაკროლიმუსი: 

არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს შეუძლიათ გააძლიერონ ნეფროტოქსიურობა, რაც განპირობებულია თირკმლის პროსტაგლანდინების მოქმედებით. კომბინირებული თერაპიის ჩატარების დროს აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი.

თრომბოლიტიკები: იზრდება სისხლდენის განვითარების რისკი.

თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები: იზრდება კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის განვითარების რისკი. 

პრობენეციდი: შესაძლებელია პლაზმაში დექსკეტოპროფენის  კონცენტრაციის მომატება, რაც შეიძლება განპირობებული იყოს მილაკოვანი სეკრეციის დათრგუნვით და გლუკურონის მჟავასთან კონიუგაციით. ეს მოითხოვს დექსკეტოპროფენის დოზის კორექციას.

გულის გლიკოზიდები: მათი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეიძლება გაიზარდოს.

მიფეპრისტონი: არსებობს თეორიული რისკი იმისა, რომ პროსტაგლანდინის სინთეტაზას ინჰიბიტორებმა შეიძლება შეცვალონ მიფეპრისტონის ეფექტურობა. შეზღუდული მონაცემები მიუთითებს იმაზე, რომ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ერთდროული გამოყენება პროსტაგლანდინების მიღების დღეს არ ახდენს ნეგატიურ ზეგავლენას  მიფეპრისტონის ან პროსტაგლანდინის ეფექტზე საშვილოსნოს ყელის მომწიფებასთან ან შეკუმშვის უნართან მიმართებაში და არ ამცირებს ორსულობის მედიკამენტური შეწყვეტის კლინიკურ ეფექტურობას. 

ქინოლონური ანტიბიოტიკები: ცხოველებში მიღებული მონაცემები აჩვენებს, რომ მაღალი დოზებით გამოყენებამ აასს-თან ერთად შეიძლება გაზარდოს კრუნჩხვების განვითარების რისკი.

ტენოფოვირი: არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს სისხლის პლაზმაში შარდოვანას აზოტისა და კრეატინინის დონე; აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგის ჩატარება თირკმელების ფუნქციაზე პოტენციური სინერგიული ზემოქმედების მონიტორინგისთვის.

დეფერაზიროქსი: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს კუჭ-ნაწლავის ტოქსიკურობის რისკი. ამ ნივთიერებებთან კომბინაციაში დეფერაზიროქსის გამოყენებისას რეკომენდირებულია სათანადო კლინიკური მონიტორინგის ჩატარება. 

პემეტრექსედი: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება შეამციროს პემეტრექსედის ექსკრეცია, ამიტომ სიფრთხილეა საჭირო არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების უფრო მაღალი დოზების მიღებისას. პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი 45-დან 79 მლ/წთ-მდე), პემეტრექსედის ერთდროული გამოყენება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების დოზებთან ერთად თავიდან უნდა იქნას აცილებული პემეტრექსედის მიღებამდე 2 დღით განმავლობაში და მიღებიდან 2 დღის შემდეგ. 

ჭარბი დოზირება

სიმპტომატიკა დოზის გადაჭარბებისას უცნობია. ანალოგიური სამკურნალო საშუალებები იწვევენ დარღვევებს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის (ღებინება, მადის დაკარგვა, მუცლის ტკივილი) და ნერვული სისტემის (ძილიანობა, ვერტიგო, დეზორიენტაცია, თავის ტკივილი) მხრივ. 

შემთხვევით დოზის გადაჭარბებისას დაუყოვნებლივ უნდა იქნას დაწყებული სიმპტომური თერაპია, პაციენტის კლინიკური მდგომარეობის მიხედვით. თუ ზრდასრულმა პაციენტმა ან ბავშვმა მიიღო დოზა > 5 მგ/კგ სხეულის მასაზე 1 საათის განმავლობაში, უნდა იქნას მიღებული აქტივირებული ნახშირი. ჰემოდიალიზი შეიძლება გამოყენებულ იქნას დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის გამოსადევნად. 

გამოშვების ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

10 ტაბლეტი ბლისტერში.

1 ან 2 ბლისტერი სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები

ინახება სინათლისაგან დაცულ ადგილას არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას!

ვარგისობის ვადა

5 წელი წარმოების თარიღიდან.

არ გამოიყენოთ ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის წესი 

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე