ვიაგრა - Viagra 50მგ 1 ტაბლეტი

ვიაგრა™™

სამკურნალო საშუალების სავაჭრო დასახელება:   ვიაგრა™

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება:   სილდენაფილი

სამკურნალწამლო ფორმა:  აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

შემადგენლობა

აპკიანი გარსით დაფარული 1 ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიურ ნივთიერებას:

სილდენაფილის ციტრატს  ექვივალენტურია 25მგ, 50მგ ან 100მგ სილდენაფილის

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, კალციუმის ჰიდროფოსფატი უწყლო, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი; აპკიანი გარსი: ოპადრაი^®® ცისფერი OY-LS-20921 (შეიცავს ჰიპრომელოზას, ლაქტოზას, ტრიაცეტინს, ტიტანის დიოქსიდს (E171) და ინდიგოკარმინის ალუმინის ლაქს (E 132)) და ოპადრაი^®® გამჭვირვალე Y YS-2-19114-A (შეიცავს ჰიპრომელოზას და ტრიაცეტინს). 

ცისფერ აპკიან გარსს შეიძლება დაემატოს 30 მკგ/გ-მდე ვანილინი ან/და ბიოტინი; ამასთან, ერთი ან ორივე კომპონენტის შემცველობა აპკიან გარსში შეადგენს 0,75 მკგ-მდე, 1,5 მკგ-მდე და 3,0 მკგ-მდე შესაბამისად 25 მგ, 50 მგ და 100 მგ დოზირებისთვის.

ვიაგრა 25 მგ

აპკიანი გარსით დაფარული ერთი ტაბლეტი შეიცავს 0.9 მგ ლაქტოზას (მონოჰიდრატის სახით)

ვიაგრა 50 მგ

აპკიანი გარსით დაფარული ერთი ტაბლეტი შეიცავს 1.7 მგ ლაქტოზას (მონოჰიდრატის სახით)

ვიაგრა 100 მგ

აპკიანი გარსით დაფარული ერთი ტაბლეტი შეიცავს 3.5 მგ ლაქტოზას (მონოჰიდრატის სახით)

ასევე, იხილეთ: >ვიაგრა 100მგ 4ტაბლეტი

აღწერილობა 

ცისფერი, აპკიანი გარსით დაფარული, რომბისებრი ფორმის ტაბლეტები,  მომრგვალებული კიდეებით, ერთ მხარეს გრავირებით “ფიზერ“, ხოლო მეორე მხარეს შესაბამისად “VGR 25“,, “VGR 50“ ან “VGR 100“.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: უროლოგიური პრეპარატები. ერექტიული დისფუნქციის სამკურნალო საშუალებები.

ათქ კოდი: G04BE03

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

მოქმედების მექანიზმი

სილდენაფილი განკუთვნილია ერექციული დისფუნქციის პერორალური თერაპიისთვის. ჩვეულებრივ პირობებში, ე.ი. სექსუალური სტიმულაციის არსებობისას, ის აღადგენს დარღვეულ ერექტიულ ფუნქციას სასქესო ასოში სისხლის მიწოდების გაძლიერების ხარჯზე.

ფიზიოლოგიური მექანიზმი, რომელიც საფუძვლად უდევს სასქესო ასოს ერექციას, ითვალისწინებს მღვიმოვან  სხეულში აზოტის ოქსიდის (NO) გამოთავისუფლებას სექსუალური სტიმულაციის დროს. წარმოქმნილი აზოტის ოქსიდი ახდენს ფერმენტ გუანილატციკლაზას აქტივაციას, რაც იწვევს ციკლური გუანოზინმონოფოსფატის (ცგმფ) დონის მომატებას და მღვიმოვან სხეულში გლუვი კუნთების მოდუნებასა და სისხლის მიწოდების გაზრას.

სილდენაფილი წარმოადგენს ცგმფ-ის სპეციფიკური ფოსფოდიესთერაზა 5-ის (ფდე-5) სელექციურ ინჰიბიტორს, რომელიც პასუხისმგებელია მღვიმოვან სხეულში ცგმფ-ის დაშლაზე. სილდენაფილი ახდენს პერიფერიულ

მოქმედებას ერექციაზე. სილდენაფილს არ აქვს პირდაპირი მოდუნების ეფექტი ადამიანში იზოლირებულ მღვიმოვან სხეულზე, მაგრამ აქტიურად აძლიერებს ამ ქსოვილზე N NO-O-ს მომადუნებელ ეფექტს. NO NO-/ცგმფ კასკადის აქტივაციისას, რომელიც აღინიშნება სექსუალური სტიმულაციისას, სილდენაფილის მიერ ფდე-5 ინჰიბირება იწვევს ცგმფ-ის დონის მატებას მღვიმოვან სხეულში. შესაბამისად, სილდენაფილის სასურველი ფარმაკოლოგიური მოქმედების განვითარებისთვის აუცილებელია სექსუალური სტიმულაცია. 

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

in vitro კვლევებმა აჩვენა, რომ სილდენაფილი სელექციურია ფდე-5-ის მიმართ, რომელიც მონაწილეობს ერექციის განვითარების პროცესში. მისი აქტივობა ფდე-5-ის მიმართ აღემატება აქტივობას სხვა ცნობილი ფოსფოდიესთერაზების მიმართ. ის 10-ჯერ ნაკლებად აქტიურია ფდე-6-ის მიმართ, რომელიც მონაწილეობს ბადურაში ფოტოგარდაქმნის პროცესში. მაქსიმალური რეკომენდებული დოზით სილდენაფილი 80-ჯერ ნაკლებად სელექციურია ფდე-1-ის მიმართ და 700-ჯერ – ფდე-2, 3, 4, 7, 8, 9, 10 და 11-ის მიმართ. გარდა ამისა, სილდენაფილის სელექციურობა ფდე-5-ის მიმართ დაახლოებით 4000-ჯერ აღემატება მის სელექციურობას ფდე-3-ის - ცამფ-სპეციფიკური ფოსფოდიესთერაზის მიმართ, რომელიც მონაწილეობს გულის შეკუმშვათა რეგულაციაში.

კლინიკური ეფექტიანობა და უსაფრთხოება

პრეპარატის მიღების შემდეგ სექსუალურ სტიმულაციაზე საპასუხოდ სილდენაფილის მიერ ერექციის გამოწვევის დროის შესაფასებლად შემუშავდა ორი კლინიკური კვლევა. კლინიკურ კვლევაში, როდესაც პაციენტები იღებდნენ სილდენაფილს უზმოდ, ფალოპლეტიზმოგრაფიის ჩატარებისას (RigiScan -ის ხელსაწყოს საშუალებით) პაციენტებში, რომლებმაც მიაღწიეს ერექციას სასქესო ასოს რიგიდულობით 60% (რაც საკმარისია სქესობრივი კონტაქტის დასამყარებლად), ერექციის დაწყების დროის მედიანა შეადგენდა 25 წუთს (მნიშვნელობების დიაპაზონში 12-37 წთ).  RigiScan -ის ხელსაწყოს გამოყენებით ჩატარებულ იზოლირებულ კვლევაში სილდენაფილს გამოყენებიდან 4-5 საათის შემდეგაც კი შეეძლო ერექციის გამოწვევა სექსუალური სტიმულაციის პასუხად.

სილდენაფილი იწვევს არტერიული წნევის მსუბუქ და დროებით დაქვეითებას, რასაც უმრავლეს შემთხვევაში არ აქვს კლინიკური გამოვლინებები. სილდენაფილის 100 მგ დოზით პერორალურად მიღების შემდეგ მწოლიარე მდგომარეობაში განსაზღვრული სისტოლური არტერიული წნევის საშუალო მაქსიმალური დაქვეითება შეადგენდა 8.4 მმ ვწყ. სვ. დიასტოლური არტერიული წნევის შესაბამისი ცვლილება შეადგენდა 5.5 მმ ვწყ. სვ. არტერიული წნევის ასეთი დაქვეითება შეესაბამება სილდენაფილის სისხლძარღვების გამაფართოებელ მოქმედებას, რაც, სავარაუდოდ, განპირობებულია სისხლძარღვების გლუვ კუნთებში ცგმფ დონის მომატებით. ჯანმრთელ მოხალისეებში სილდენაფილის 100 მგ დოზით ერთჯერადი პერორალური მიღება არ იწვევდა კლინიკურად მნიშვნელოვან ცვლილებებს ეკგ-ზე.

სილდენაფილის 100 მგ დოზით ერთჯერადი პერორალური მიღების ჰემოდინამიკური ეფექტების კვლევაში გულის მძიმე იშემიური დაავადების (გიდ) მქონე 14 პაციენტში (სულ მცირე ერთი კორონარული არტერიის 70%-ზე მეტი სტენოზით), სისტოლური და დიასტოლური არტერიული წნევის საშუალო მნიშვნელობა მოსვენების მდგომარეობაში შემცირდა შესაბამისად 7 და 6%-ით საწყის დონესთან შედარებით. ფილტვის არტერიის საშუალო სისტოლური წნევა შემცირდა 9%-ით. სილდენაფილი არ ახდენდა გავლენას გულის წუთმოცულობაზე და არ არღვევდა სისხლის მიმოქცევას სტენოზირებულ კორონარულ არტერიებში.

ორმაგად ბრმა პლაცებო-კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევაში ფიზიკური დატვირთვის ტესტის გამოყენებით, რომელშიც მონაწილეობდა 144 პაციენტი ერექტიული დისფუნქციით და ქრონიკული სტაბილური სტენოკარდიით და რომლებიც მუდმივად იღებდნენ ანტიანგინალურ სამკურნალო საშუალებებს (გარდა ნიტრატებისა), ლიმიტირებადი სტენოკარდიის განვითარების დროის რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავება სილდენაფილისა და პლაცებოს ჯგუფებს შორის არ აღინიშნა ფერების აღქმის (ლურჯი/მწვანე) მსუბუქი და გარდამავალი დარღვევები გამოუვლინდა ზოგ პაციენტს ფარნსვორტ-მანსელის 100 ელფერის ტესტის ჩატარებისას სილდენაფილის 100 მგ დოზით მიღებიდან 1 საათში. ეს ცვლილებები სრულად ალაგდა პრეპარატის გამოყენებიდან 2 საათში. ფერთა აღქმის ასეთი ცვლილების შესაძლო მექანიზმი უკავშირდება ფდე-6-ის ინჰიბირებას, რომელიც მონაწილეობს თვალის ბადურის რეაქციათა ფოტოგარდაქმნის კასკადში.  სილდენაფილი არ მოქმედებს მხედველობის სიმკვეთრეზე ან კონტრასტულ მგრძნობელობაზე. მცირე პლაცებოკონტროლირებულ კლინიკურ კვლევაში პაციენტების მონაწილეობით, რომლებსაც დადასტურებული აქვს ასაკობრივი მაკულარული დისტროფიის დიაგნოზი (n=9) სილდენაფილი (ერთჯერადად 100 მგ დოზით) არ იწვევდა მხედველობის შემოწმების შედეგების სარწმუნო ცვლილებებს (მხედველობის სიმკვეთრე, ამსლერის ბადე, შუქფორის ფერთა გარჩევის მოდელირება, ჰამფრის პერიმეტრი და ფოტოსტრესი).

სილდენაფილის 100 მგ დოზით პერორალურად ერთჯერადად მიღება ჯანმრთელ მოხალისეებში არ ახდენდა გავლენას სპერმის მოძრაობასა თუ მორფოლოგიაზე (იხ. პარაგრაფი “ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი“).

კლინიკური კვლევების დამატებითი მონაცემები

კლინიკური კვლევების პერიოდში სილდენაფილი გამოიყენებოდა 19-დან 87 წლამდე ასაკის 8000-ზე მეტ პაციენტში. კვლევებში წარმოდგენილი იყო პაციენტების შემდეგი ჯგუფები: ხანდაზმული პაციენტები (19.9%), არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტები (30.9%), შაქრიანი დიაბეტის (20.3%), გულის იშემიური დაავადების (5.8%), ჰიპერლიპიდემიის (19.8%), ზურგის ტვინის ტრავმების (0.6%), დეპრესიის (5.2%) მქონე პაციენტები, პაციენტები, რომელთაც ჩატარებული აქვთ წინამდებარე ჯირკვლის ტრანსურეთრული რეზექცია (3.7%) და რადიკალური პროსტატექტომია (3.3%). პაციენტების შემდეგი ჯგუფები არ იყო სათანადოდ წარმოდგენილი ან გაირიცხნენ კლინიკური კვლევებიდან: პაციენტები მცირე მენჯის ორგანოებზე ქირურგიული ჩარევის შემდეგ, პაციენტები სხივური თერაპიის შემდეგ, თირკმელების ან ღვიძლის მძიმე ხარისხის უკმარისობის მქონე პაციენტები და პაციენტები გულ-სისხლძარღვთა გარკვეული დაავადაბებით (იხ. პარაგრაფი “უკუჩვენება“).

ფიქსირებული დოზის გამოყენებით ჩატარებულ კვლევებში პაციენტების წილი, რომელთაც აღენიშნათ ერექტიული ფუნქციის გაუმჯობესება პრეპარატის გამოყენებისას შეადგენდა 62%-ს (25მგ), 74%-ს (50 მგ) და 82%-ს (100 მგ), 25%-თან შედარებით პლაცებოს ჯგუფში. კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებში სილდენაფილის მოხსნის შემთხვევათა რაოდენობა იყო მცირე და შედარებული პლაცებოს ჯგუფთან. ყველა ამ კვლევაში სილდენაფილის გამოყენებისას გაუმჯობესების შემთხვევათა რაოდენობა იყო შემდეგი: ფსიქოგენური ერექტიული დისფუნქცია (84%), შერეული ერექტიული დისფუნქცია (77%), ორგანული ერექტიული დისფუნქცია (68%), ხანდაზმული პაციენტები (67%), შაქრიანი დიაბეტი (59%), გულის იშემიური დაავადება (69%), არტერიული ჰიპერტენზია (68%), წინამდებარე ჯირკვლის ტრანსურეთრული რეზექცია (61%), რადიკალური პროსტატექტომია (43%), ზურგის ტვინის ტრავმები (83%), დეპრესია (75%). სილდენაფილის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა დადასტურებულია ხანგრძლივი კვლევების მონაცემებით.

ბავშვები

სამკურნალო საშუალებების ევროპულმა სააგენტომ უარი თქვა ერექტიული დისფუნქციის სამკურნალოდ პედიატრიული მოსახლეობის ყველა ქვეჯგუფში პრეპარატ ვიაგრას კვლევის შედეგების წარდგენის ვალდებულებაზე.

ბავშვთა ასაკში პრეპარატის გამოყენების შესახებ ინფორმაციის მისაღებად იხილეთ პარაგრაფი “გამოყენების წესი და დოზები“. 

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა

სილდენაფილი სწრაფად შეიწოვება. სისხლის პლაზმაში აღნიშნული მაქსიმალური კონცენტრაციები სილდენაფილის უზმოდ პერორალურად მიღებისას მიიღწევა 30-120 წუთში (მედიანა 60 წუთი). აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა საშუალოდ შეადგენს დაახლოებით 41%-ს (25-63%). პრეპარატის დოზების რეკომენდებული დიაპაზონის (25-100 მგ) პერორალურად მიღების შემდეგ სილდენაფილის AUC და C_max იზრდება დოზის პროპორციულად.

საკვებთან ერთად სილდენაფილის მიღებისას მისი შეწოვის სიჩქარე მცირდება, ხოლო მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დრო (t_max)  იზრდება საშუალოდ 60 წუთით, C_max კი მცირდება საშუალოდ 29%-ით.

განაწილება

წონასწორულ მდგომარეობაში (Vd) სილდენაფილის განაწილების მოცულობა შეადგენს საშუალოდ 105 ლ, რაც მიუთითებს მის განაწილებაზე ქსოვილებში. სისხლის პლაზმაში სილდენაფილის მაქსიმალური საერთო კონცენტრაცია პრეპარატის პერორალურად ერთჯერადად მიღებისას დოზით 100 მგ საშუალოდ შეადგენს დაახლოებით 440 ნგ/მლ (ვარიაციის კოეფიციენტი – 40%). ვინაიდან სილდენაფილის (და მისი ძირითადი მოცირკულირე N N--დესმეთილ-მეტაბოლიტის) შეკავშირება პლაზმის ცილებთან აღწევს 96%-ს, სისხლის პლაზმაში სილდენაფილის თავისუფალი ფრაქციის საშუალო მაქსიმალური კოცენტრაცია შეადგენს 18 ნგ/მლ (38ნმ). კავშირი პლაზმის ცილებთან არ არის დამოკიდებული პრეპარატის საერთო კოცენტრაციაზე.

ჯანმრთელ მოხალისეებში სილდენაფილის 100 მგ დოზის ერთჯერადი მიღებიდან 90 წუთში ეაკულატში განისაზღვრა პრეპარატის მიღებული დოზის 0.0002%-ზე ნაკლები (საშუალოდ – 188 ნგ).

მეტაბოლიზმი

სილდენაფილი მეტაბოლიზდება ძირითადად ღვიძლის მიკროსომული იზოფერმენტების СYP3A4-ის (ძირითადი გზა) და СYP2С9-ის (დამატებითი გზა) მოქმედებით. ძირითადი მოცირკულირე მეტაბოლიტი წარმოიქმნება სილდენაფილის N N -დემეთილირების შედეგად. ამ მეტაბოლიტს გააჩნია სელექციურობის პროფილი ფოსფოდიესთერაზების მიმართ, რომელიც სილდენაფილის პროფილის ანალოგიურია, ხოლო მისი აქტივობა ფდე-5-ის მიმართ in vitro შეადგენს ძირითადი ნივთიერების აქტივობის დაახლოებით 50%-ს. პლაზმაში ამ მეტაბოლიტის კონცენტრაცია შეადგენს სილდენაფილის კონცენტრაციის დაახლოებით 40%-ს. N N -დემეთილირებული მეტაბოლიტი ექვემდებარება შემდგომ მეტაბოლიზმს; მისი საბოლოო ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 4 საათს.

გამოყოფა

ორგანიზმიდან სილდენაფილის საერთო კლირენსი შეადგენს 41 ლ/სთ, ნახევარგამოყოფის პერიოდი ტერმინალურ ფაზაში – 3-5 საათს. პერორალურად ან ინტრავენურად შეყვანის შემდეგ სილდენაფილი გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით, ძირითადად, განავალთან ერთად (პერორალურად მიღებული დოზის დაახლოებით 80%) და მცირე ხარისხით – შარდთან ერთად (პერორალურად მიღებული დოზის დაახლოებით 13%).

ფარმაკოკინეტიკა პაციენტების განსაკუთრებულ ჯგუფებში

ხანდაზმული პაციენტები

ხანდაზმულ ჯანმრთელ მოხალისეებში (65 წლის და უფროსი) სილდენაფილის კლირენსი დაქვეითებულია, ხოლო სილდენაფილის და აქტიური N N-დესმეთილ-მეტაბოლიტის კონცენტრაცია პლაზმაში დაახლობით 90%-ით მაღალია, ვიდრე ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში (18-45 წლის). სისხლის პლაზმაში პრეპარატის შეკავშირების ასაკობრივი სხვაობების გამო, სისხლის პლაზმაში თავისუფალი სილდენაფილის კონცენტრაციის შესაბამისი მომატება დაახლოებით 40%-ს შეადგენდა.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევები

თირკმელების მსუბუქი და საშუალო ხარისხის უკმარისობის (კრეატინინის კლირენსი 30-80 მლ/წთ) მქონე მოხალისეებში სილდენაფილის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები მისი პერორალურად ერთჯერადი მიღებისას (დოზით 50 მგ) არ იცვლებოდა. N N-დესმეთილ-მეტაბოლიტის A AUC და C_max საშუალო მნიშვნელობები გაიზარდა შესაბამისად 126%-მდე და 73%-მდე ამ ასაკის ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით, რომლებსაც არ აქვთ თირკმელების ფუნქციის დარღვევა. თუმვა, მნიშვნელოვანი ინდივიდუალური ვარიაბელურობის შედეგად ეს განსხვავებები არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი. თირკმელების მძიმე ხარისხის უკმარისობის მქონე მოხალისეებში (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ) სილდენაფილის კლირენსი მცირდებოდა, რაც იწვევდა AU AUC და C_max გაზრდას საშუალოდ 100%-ით და 88%-ით,  თირკმელების ნორმალური ფუნქციის მქონე ამ ასაკის პაციენტების მაჩვენებლებთან შედარებით. გარდა ამისა, NN-დესმეთილ-მეტაბოლიტის A AUC და C_max მნიშვნელობები გაიზარდა შესაბამისად 200%-ით და 79%-ით.F

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები

ღვიძლის მსუბუქი და საშუალო ხარისხის სიმძიმის ციროზის (კლასი A A და B B ჩაილდ-პიუს კლასიფიკაციით) მქონე მოხალისეებში სილდენაფილის კლირენსი შემცირდა, რაც იწვევდა AU AUC (84%) და C_max (47%) გაზრდას, ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე ამ ასაკის პაციენტების მაჩვენებლებთან შედარებით. სილდენაფილის ფარმაკოკინეტიკა ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევების მქონე პაციენტებში შესწავლილი არ არის.

გამოყენების ჩვენება

ვიაგრა ნაჩვენებია მოზრდილ მამაკაცებში ერექტიული დისფუნქციით, როდესაც მოშლილია ერექციის მიღწევის ან შენარჩუნების უნარი, რაც აუცილებელია დამაკმაყოფილებელი სქესობრივი აქტისთვის.

ვიაგრას ეფექტიანი მოქმედებისთვის საჭიროა სექსუალური სტიმულაცია.

უკუჩვენება

ჰიპერმგრძნობელობა მოქმედი ნივთიერების ან პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ.

აზოტის ოქსიდის/ციკლური გუანოზინმონოფოსფატის (ცგმფ) ცვლაზე ცნობილი მოქმედების გამო (იხ. პარაგრაფი “ფარმაკოდინამიკა“), სილდენაფილი აძლიერებს ნიტრატების ჰიპოტენზიურ მოქმედებას, ამიტომ მისი გამოყენება უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებიც იღებენ აზოტის ოქსიდის დონატორებს (როგორიცაა, ამილნიტრიტი) ან ნებისმიერი ფორმის ნიტრატებს.

ფდე-5 ინჰიბიტორების, მათ შორის სილდენაფილის, ციკლაზის გუანილატის სტიმულატორებთან, როგორიცაა რიოციგუატი, ერთდროულად გამოყენება უკუნაჩვენებია, რადგან პოტენციურად შეიძლება იწვევდეს სიმპტომურ არტერიულ ჰიპოტენზიას (იხ. პარაგრაფი “ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“).

ერექტიული დისფუნქციის სამკურნალო პრეპარატები, მათ შორის სილდენაფილი, უკუნაჩვენებია პაციენტებში, როდესაც არ არის რეკომენდებული სექსუალური აქტივობა (მაგალითად, გულ-სისხლძარღვთა მძიმე პათოლოგიის შემთხვევაში, როგორიცაა არასტაბილური სტენოკარდია, გულის მძიმე ხარისხის უკმარისობა).

ვიაგრა უკუნაჩვენებია პაციენტებში ერთ თვალზე მხედველობის დაკარგვის შემთხვევაში მხედველობის ნერვის წინა იშემიური ნეიროპათიის შედეგად, რომელიც არ არის გამოწვეული არტერიიტით (NAION), მიუხედავად იმისა, არის თუ არა ეს პათოლოგია დაკავშირებული ფდე-5-ის ინჰიბიტორების გამოყენებასთან (იხ. პარაგრაფი “განსაკუთრებული მითითება“).

სილდენაფილის გამოყენება უკუნაჩვენებია თუ პაციენტს აქვს: ღვიძლის მძიმე ხარისხის უკმარისობა, არტერიული ჰიპოტენზია (არტერიული წნევა <90/50 მმ ვწყ. სვ.), ახლახანს გადატანილი ინსულტი ან მიოკარდიუმის ინფარქტი და ბადურის ცნობილი მემკვიდრეობითი დეგენერაციული დაავადებები, როგორიცაა პიგმენტური რეტინიტი (ამ პაციენტების მცირე ჯგუფს აქვს ბადურის ფოსფოდიესთერაზას გენეტიკური დარღვევები), რადგან პაციენტების ამ ჯგუფში სილდენაფილის უსაფრთხოება შესწავლილი არ არის.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

ვიაგრა არ არის განკუთვნილი ქალებში გამოსაყენებლად.

ქალებში ორსულობისა და ძუძუთი კვების პერიოდში ადეკვატური და კარგად კონტროლირებული კვლევები არ არის ჩატარებული.

ვირთაგვებსა და ბოცვრებში რეპროდუქციულ ფუნქციაზე პერორალურად მიღებული სილდენაფილის გავლენის კვლევებში მნიშვნელოვანი არასასურველი რეაქციები გამოვლენილი არ იყო.

ჯანმრთელი მოხალისეების მიერ 100 მგ სილდენაფილის პერორალურად ერთჯერადად მიღება არ ახდენდა გავლენას სპერმატოზოიდების მოძრაობასა თუ მორფოლოგიაზე (იხ. პარაგრაფი “ფარმაკოდინამიკა“).

გამოყენების წესი და დოზები

პერორალურად.

გამოყენება მოზრდილ პაციენტებში

რეკომენდებული დოზა, რომელიც აუცილებლობის შემთხვევაში მიიღება დაახლოებით 1 საათით ადრე სექსუალურ აქტივობამდე, შეადგენს 50 მგ-ს. პრეპარატის ეფექტიანობისა და ამტანობის გათვალისწინებით დოზა შეიძლება გაიზარდოს 100 მგ-მდე ან შემცირდეს 25 მგ-მდე. მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა შეადგენს 100 მგ-ს. მიღების მაქსიმალური რეკომენდებული სიხშირე – დღე-ღამეში ერთხელ. ვიაგრის მოქმედების დაწყების დრო შეიძლება გახანგრძლივდეს საკვებთან ერთად მიღებისას, უზმოდ მიღებასთან შედარებით (იხ. პარაგრაფი “ფარმაკოკინეტიკა“).

ხანდაზმული პაციენტები

პრეპარატ ვიაგრას დოზის კორექტირება არ არის საჭირო ხანდაზმულ პაციენტებში (>65 წელი).

თირკმელების ფუნქციის დარღვევები

პარაგრაფში „გამოყენება მოზრდილ პაციენტებში“ წარმოდგენილი დოზირების რეკომენდაციები ეხება თირკმელების მსუბუქი და ზომიერი ხარისხის უკმარისობის მქონე პაციენტებსაც (კრეატინინის კლირენსი 30-80 მლ/წთ).

თირკმელების მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ) სილდენაფილის კლირენსი დაქვეითებულია, ამიტომ უნდა იქნას განხილული პრეპარატის 25 მგ დოზის მიღების შესაძლებლობა. ეფექტიანობისა და ამტანობის გათვალისწინებით პრეპარატის დოზა, საჭიროების შემთხვევაში, შეიძლება ეტაპობრივად გაიზარდოს 50 მგ-მდე ან 100 მგ-მდე.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში (მაგალითად, ციროზის დროს) სილდენაფილის კლირენსი დაქვეითებულია, ამიტომ უნდა იქნას განხილული პრეპარატის 25 მგ დოზის მიღების შესაძლებლობა. ეფექტიანობისა და ამტანობის გათვალისწინებით პრეპარატის დოზა, საჭიროების შემთხვევაში, შეიძლება ეტაპობრივად გაიზარდოს 50 მგ-მდე და 100 მგ-მდე.

გამოყენება ბავშვებში

ვიაგრას გამოყენება არ არის ნაჩვენები 18 წლამდე ასაკის პირებში.

ერთდროულად გამოყენება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

რიტონავირის გარდა, რომლის გამოყენება სილდენაფილთან კომბინაციაში რეკომენდებული არ არის (იხ. პარაგრაფი “განსაკუთრებული მითითება“), CYP3A4-ის ინჰიბიტორებთან ერთდროულად გამოყენებისას უნდა იქნას განხილული პრეპარატის საწყისი დოზის 25 მგ-ის მიღების შესაძლებლობა (იხ. პარაგრაფი “ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“).

ორთოსტატული ჰიპოტენზიის განვითარების რისკის მინიმუმამდე შემცირების მიზნით ალფა-ადრენობლოკერების მიღებისას საჭიროა პაციენტების მდგომარეობის ნორმალიზება სილდენაფილის მიღების დაწყებამდე. გარდა ამისა, ასეთ შემთხვევებში რეკომენდებულია სილდენაფილის მიღების დაწყება დოზით 25 მგ (იხ. პარაგრაფი “განსაკუთრებული მითითება“, ასევე “ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“).

გვერდითი მოქმედება

უსაფრთხოების პროფილის შემაჯამებელი ინფორმაცია

სილდენაფილის უსაფრთხოების პროფილი დაფუძნებულია 9570 პაციენტის მონაცემებზე, რომლებიც პრეპარატს იღებდნენ 74 ორმაგად ბრმა პლაცებო-კონტროლირებული კლინიკური კვლევის ფარგლებში. კლინიკურ კვლევებში სილდენაფილის მიღებისას პაციენტებში ყველაზე ხშირად რეგისტრირებულია ისეთი არასასურველი მოვლენები, როგორიცაა თავის ტკივილი, კანის ჰიპერემია, დისპეფსია, ცხვირის გაჭედვა, თავბრუსხვევა, გულისრევა, წამოხურება, მხედველობის დარღვევები, ციანოფსია და ფერის აღქმის დარღვევა.

რეგისტრაციის შემდგომი დაკვირვების პერიოდში რეგისტრირებული ინფორმაცია არასასურველი რეაქციების შესახებ მიღებულია >10 წლის განმავლობაში. ვინაიდან სარეგისტრაციო მოწმობის მფლობელი არ იღებდა ინფორმაციას ყველა არასასურველი რეაქციის შესახებ, შესაბამისად, ყველა არასასურველი რეაქცია არ იყო შეტანილი უსაფრთხოების მონაცემთა ბაზაში, ამ რეაქციების სიხშირის ზუსტად დადგენა შეუძლებელია.

არასასურველი რეაქციების ცხრილი

კლინიკურად მნიშვნელოვანი ყველა არასასურველი რეაქცია, რომელიც კლინიკურ კვლევებში უფრო ხშირად აღინიშნა, ვიდრე პლაცებოს გამოყენებისას, წარმოდგენილია ქვემოთ ცხრილში ორგანოთა სისტემების კლასისა და სიხშირის შესაბამისად (ძალიან ხშირად (>1/10), ხშირად (>1/100 და <1/10), არც ისე ხშირად (>1/1000 და <1/100), იშვიათად (>1/10000 და <1/1000)). სიხშირის თითოეული ჯგუფის ფარგლებში არასასურველი რეაქციები მოყვანილია მათი სიმძიმის ხარისხის შემცირების წესით.

ცხრილი 1. კლინიკურად მნიშვნელოვანი არასასურველი რეაქციები, რომლებიც რეგისტრირებულია პლაცებოზე მაღალი სიხშირით კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებში, და კლინიკურად მნიშვნელოვანი არასასურველი რეაქციები, რომლებიც რეგისტრირებულია რეგისტრაციის შემდგომი დაკვირვების პერიოდში

 

ორგანოთა სისტემების კლასი	ძალიან ხშირად (>1/10)	ხშირად (>1/100 da <1/10)	არც ისე ხშირად (>1/1000 da <1/100)	იშვიათად (>1/10000 da <1/1000)
ინფექციური და პარაზიტული დაავადებები			რინიტი
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ			ჰიპერმგრძნობელობა
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ	თავის ტკივილი	თავბრუსხვევა	ძილიანობა, ჰიპესთეზია	თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევის მწვავე დარღვევა, ტრანზიტორული იშემიური შეტევა, კრუნჩხვა,* კრუნჩხვის რეციდივი,* გულის წასვლა
დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ		ფერის აღქმის დარღვევა**, მხედველობის დარღვევა, არამკვეთრი მხედველობა	ცრემლდენის დარღვევა***, tkivili Tvalis არეში, ფოტოფობია, ფოტოფსია, თვალის ჰიპერემია, მხედველობითი აღქმის სიმკვეთრე, კონიუნქტივიტი	მხედველობის ნერვის წინა იშემიური ნეიროპათია, რომელიც არ არის განპირობებული არტერიიტით (NAION)*, ბადურის სისხლძარღვების ოკლუზია, სისხლჩაქცევა თვალის ბადურაში, არტერიოსკლეროზული რეტინოპათია, ბადურის დაზიანება, გლაუკომა, მხედველობის ველის დეფექტი, დიპლოპია, მხედველობის სიმკვეთრის დაქვეითება, მიოპია, ასტენოპია, მინისებური სხეულის ამღვრევა, ფერადი გარსის დაზიანება, მიდრიაზი, სინათლის წყაროს გარშემო მხედველობის ველში ფერადი წრეების არსებობა, თვალების შეშუპება, თვალების შესიება, დარღვევა მხედველობის ორგანოს მხრივ, კონიუნქტივის ჰიპერემია, თვალების გაღიზიანება, უჩვეულო შეგრძნება თვალში, ქუთუთოების შეშუპება, სკლერის ფერის შეცვლა
დარღვევები სმენის ორგანოს მხრივ და ლაბირინთული დარღვევები			თავბრუსხვევა, შუილი ყურებში	სიყრუე
დარღვევები გულის მხრივ			ტაქიკარდია, გულისცემის შეგრძნება	მიყლიდნწლუ კიეინაეყლუ სუკვდულუ*, მუიკაედუყმუს უნფაეqრუ, ოაეკყWივანუ აეუღმუა*, ქუნაგყლწბუს ფუბეულაცუა, აეასრაბულყეუ სრწნიკაედუა
დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ		კანის ჰიპერემია, წამოხურება	არტერიული ჰიპერტენზია, არტერიული ჰიპოტენზია
დარღვევები სასუნთქი სისტემის, გულ-მკერდის ორგანოებისა და შუასაყარის მხრივ		ცხვირის გაჭედვა	სისხლდენა ცხვირიდან, ცხვირის წიაღების გაჭედვა	ყელში მოჭერის შეგრძნება, ცხვირის ლორწოვანის შეშუპება, ცხვირის ლორწოვანის სიმშრალე
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ		გულისრევა, დისპეფსია	გასტრიეზოფაგური რეფლუქსური დაავადება, ღებინება, ტკივილი მუცლის ზედა არეში, პირის სიმშრალე	ორალური ჰიპესთეზია
დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ			გამონაყარი	სტივენს-ჯონსონის სინდრომი (სჯს)*, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ტენ)*
დარღვევები ძვალ-კუნთოვანი სისტემის და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ			მიალგია, ტკივილი კიდურების არეში
დარღვევები თირკმელებისა და საშარდე გზების მხრივ			ჰემატურია
დარღვევები სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯირკვლის მხრივ				სისხლდენა სასქესო ასოდან, პრიაპიზმი*, ჰემატოსპერმია, მომატებული ერექცია
ზოგადი დარღვევები და დარღვევები შეყვანის ადგილზე			ტკივილი გულ-მკერდის არეში, მომატებული დაღლილობა, სიცხის შეგრძნება	გაღიზიანებადობა
გავლენა ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული კვლევის შედეგებზე			გულის შეკუმშვათა სიხშირის მომატება

 

* რეგისტრირებულია მხოლოდ რეგისტრაციის შემდგომი დაკვირვების პერიოდში

** ფერის აღქმის დარღვევა: ქლოროფსია, ქრომატოფსია, ციანოფსია, ერითროფსია და ქსანტოფსია

*** ცრემლდენის დარღვევა: თვალების სიმშრალე, ცრემლდენის დარღვევა და მომატებული ცრემლდენა

დოზის გადაჭარბება

ჯანმრთელ მოხალისეებში ჩატარებულ კვლევებში არასასურველი მოვლენები, რომლებიც განვითარდა სილდენაფილის 800 მგ-მდე დოზის ერთჯერადად მიღებისას, შედარებული იყო პრეპარატის უფრო დაბალი დოზის მიღებასთან, მაგრამ მათი განვითარების სიხშირე და სიმძიმის ხარისხი გაიზარდა. სილდენაფილის 200 მგ დოზის გამოყენება არ იწვევდა ეფექტიანობის გაზრდას, მაგრამ იწვევდა არასასურველი რეაქციების (თავის ტკივილი, წამოხურება, თავბრუსხვევა, დისპეფსია, ცხვირის გაჭედვა, მხედველობის დარღვევა) განვითარების შემთხვევათა გახშირებას.

დოზის გადაჭარბებისას, თუ საჭიროა, მიმართავენ სტანდარტულ შემანარჩუნებელ ზომებს. სილდენაფილის კლირენსის დაჩქარება ჰემოდიალიზის დროს ნაკლებსავარაუდოა, სისხლის პლაზმის ცილებთან სილდენაფილის შეკავშირების მაღალი ხარისხისა და შარდში პრეპარატის ელიმინაციის არ არსებობის გამო.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

სხვა სამკურნალო საშუალებების გავლენა სილდენაფილზე 

in vitro კვლევები

სილდენაფილი ძირითადად მეტაბოლიზდება ციტოქრომ P450 (CYP) – 3A4-ის (ძირითადი გზა) და 2C9-ის (დამატებითი გზა) იზოფერმენტების მოქმედებით, ამიტომ ამ იზოფერმენტების ინჰიბიტორებს შეუძლია დააქვეითოს სილდენაფილის კლირენსი, ხოლო ამ იზოფერმენტების ინდუქტორებს შეუძლია გაზარდოს სილდენაფილის კლირენსი.

in vivo კვლევები

კლინიკური კვლევების მონაცემთა პოპულაციურმა ფარმაკოკინეტიკურმა ანალიზმა აჩვენა სილდენაფილის კლირენსის დაქვეითება CYP3A4-ის ინჰიბიტორების (როგორიცაა კეტოკონაზოლი, ერითრომიცინი, ციმეტიდინი) ერთდროულად გამოყენებისას. მიუხედავად იმისა, რომ სილდენაფილისა და CYP3A4-ის ინჰიბიტორების ერთდროულად გამოყენებისას არ აღინიშნა არასასურველი მოვლენების გახშირება, განსახილველია პრეპარატის საწყისი დოზის 25 მგ-ის მიღების საკითხი.

სილდენაფილის (დოზით 100 მგ ერთჯერადად) და რიტონავირის (500 მგ ორჯერ დღე-ღამეში), აივ პროტეაზას ინჰიბიტორების და ციტოქრომ P P450-ის ძლიერი ინჰიბიტორის ერთდროულად გამოყენება, სისხლში რიტონავირის მუდმივი კონცენტრაციის მიღწევის ფონზე, იწვევდა სილდენაფილის C_max 300%-ით (4-ჯერ) და AAUC-ის 1000%-ით (11-ჯერ) გაზრდას. 24 საათში სისხლის პლაზმაში სილდენაფილის კონცენტრაცია შენარჩუნდა 200 ნგ/მლ დონეზე, 5 ნგ/მლ-სთან შედარებით მხოლოდ სილდენაფილის ერთჯერადი მიღების შემდეგ. ეს თანხვედრაშია რიტონავირის გამოხატულ გავლენასთან რიგ პრეპარატებზე, რომლებიც წარმოადგენენ ციტოქრომ P450-ის სუბსტრატებს. სილდენაფილი არ ახდენდა გავლენას რიტონავირის ფარმაკოკინეტიკაზე. ფარმაკოკინეტიკური კვლევების შედეგების თანახმად სილდენაფილისა და რიტონავირის ერთდროულად გამოყენება რეკომენდებული არ არის (იხ. პარაგრაფი “განსაკუთრებული მითითება“) და სილდენაფილის მაქსიმალური დოზა არცერთ შემთხვევაში უნდა აღემატებოდეს 25 მგ-ს 48 საათში.

სილდენაფილის (დოზით 100 მგ ერთჯერადად) და საკვინავირის (დოზით 1200 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში), აივ-პროტეაზის ინჰიბიტორის და იზოფერმენტ CYP3A4-ის ინჰიბიტორის ერთდროულად გამოყენებისას, სისხლში საკვინავირის მუდმივი კონცენტრაციის მიღწევის ფონზე, სისხლში სილდენაფილის C_max გაიზარდა 140%-ით, ხოლო AU AUC- 210%-ით. სილდენაფილი არ ახდენდა გავლენას საკვინავირის ფარმაკოკინეტიკაზე (იხ. პარაგრაფი “გამოყენების წესი და დოზები“). იზოფერმენტ CYP3A4-ის უფრო ძლიერი ინჰიბიტორები, როგორიცაა კეტოკონაზოლი და იტრაკონაზოლი, შეიძლება იწვევდეს უფრო გამოხატულ ცვლილებებს.

სილდენაფილის 100 მგ დოზით იზოფერმენტ CYP3A4-ის ზომიერ ინჰიბიტორთან ერითრომიცინთან (500 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში 5 დღე) ერთდროულად მიღებისას, სისხლში ერითრომიცინის მუდმივი კონცენტრაციის მიღწევის ფონზე, იწვევდა სილდენაფილის AAUC -ის გაზრდას 182%-ით. ჯანმრთელი მოხალისე მამაკაცების მიერ აზითრომიცინის მიღება (500 მგ დღე-ღამეში 3 დღე) არ ახდენდა გავლენას სილდენაფილის ან მისი ძირითადი მოცირკულირე მეტაბოლიტის AUC, C_max, T_max ელიმინაციის სიჩქარის კონსტანტაზე და ნახევარგამოყოფის პერიოდზე. ციმეტიდინი (დოზით 800 მგ), ციტოქრომ P450-ის ინჰიბიტორი და CYP3A4-ის არასპეციფიკური ინჰიბიტორი, სილდენაფილთან ერთდროულად მიღებისას (დოზით 50 მგ) იწვევდა ჯანმრთელ მოხალისეებში სისხლის პლაზმაში სილდენაფილის კონცენტრაციის მომატებას 56%-ით.

გრეიპფრუტის წვენი წარმოადგენს CYP3A4-ის მეტაბოლიზმის სუსტ ინჰიბიტორს ნაწლავის კედელში და შეუძლია გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაში სილდენაფილის დონის ზომიერი მატება.

ანტაციდის (მაგნიუმის ჰიდროქსიდი/ალუმინის ჰიდროქსიდი) ერთჯერადი მიღება არ ახდენდა გავლენას სილდენაფილის ბიოშეღწევადობაზე.

მიუხედავად იმისა, რომ სილდენაფილის ყველა სამკურნალო საშუალებასთან ურთიერთქმედების კვლევები არ არის ჩატარებული, პოპულაციური ფარმაკოკინეტიკური ანალიზის მონაცემების მიხედვით სილდენაფილის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლებოდა მისი ერთდროულად მიღებისას CYP2D6-ის ინჰიბიტორების (როგორიცაა ტოლბუტამიდი, ვარფარინი, ფენიტოინი), CYP2C9-ის ინჰიბიტორების (როგორიცაა სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები), თიაზიდური და თიაზიდის მსგავსი დიურეზულების, მარყუჟოვანი და კალიუმის შემანარჩუნებელი დიურეზულების, ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორების, კალციუმის არხების ბლოკერების,

β-ადრენორეცეპტორების ანტაგონისტების ან CYP450-ის მეტაბოლიზმის ინდუქტორების (როგორიცაა რიფამპიცინი, ბარბიტურატები) ჯგუფის სამკურნალო საშუალებებთან. ჯანმრთელი მოხალისე მამაკაცების მონაწილეობით ჩატარებულ კვლევებში ბოზენტანის ენდოთელინის ანტაგონისტის (რომელიც წარმოადგენს იზოფერმენტ CYP3A4-ის [ზომიერ],  CYP2C9-ის და, შესაძლოა CYP2C19-ის ინდუქტორს) სტაბილურ მდგომარეობაში (125 მგ ორჯერ დღე-ღამეში) და სილდენაფილის წონასწორულ მდგომარეობაში (80 მგ სამჯერ დღე-ღამეში)  ერთდროულად გამოყენება იწვევდა სილდენაფილის A AUC და C_max შემცირებას შესაბამისად 62.6%-ით და 55.4%-ით. მოსალოდნელია, რომ CYP3A4-ის ისეთი ძლიერი ინდუქტორების, როგორიცაა რიფამპიცინი, ერთდროულად გამოყენება გამოიწვევს სისხლის პლაზმაში სილდენაფილის კონცენტრაციის უფრო გამოხატულ შემცირებას.

ნიკორანდილს გააჩნია კალიუმის არხების აქტივატორის თვისებები და ნიტრატების მსგავსი მოქმედება. ნიტრატის კომპონენტის გამო ამ პრეპარატს პოტენციურად შეუძლია შევიდეს კლინიკურად მნიშვნელოვან ურთიერთქმედებაში სილდენაფილთან

სილდენაფილის გავლენა სხვა სამკურნალო საშუალებებზე

in vitro კვლევები

სილდენაფილი წარმოადგენს ციტოქრომ P P450-ის იზოფერმენტების 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 და 3A4 (IC50 >150 მკმ) სუსტ ინჰიბიტორს. რეკომენდებული დოზებით სილდენაფილის მიღებისას მისი C_max შეადგენს დაახლოებით 1 მკმოლს, ამიტომ ნაკლებსავარაუდოა, რომ ვიაგრას შეუძლია გავლენა მოახდინოს ამ იზოფერმენტების სუბსტრატების კლირენსზე.

მონაცემები სილდენაფილისა და ფოსფოდიესთერაზას ისეთი არასპეციფიკური ინჰიბიტორების, როგორიცაა თეოფილინი და დიპირიდამოლი, ურთიერთქმედების შესახებ არ არსებობს. 

in vivo კვლევები

NO/ცგმფ-ის სასიგნალო კასკადზე ცნობილი ეფექტის თანახმად (იხ. პარაგრაფი “ფარმაკოდინამიკა“), ნაჩვენებია, რომ სილდენაფილი აძლიერებს ნიტრატების ჰიპოტენზიურ მოქმედებას, რის გამოც აზოტის ოქსიდის დონატორების ან ნებისმიერი ფორმით ნიტრატების სილდენაფილთან ერთდროულად მიღება უკუნაჩვენებია (იხ. პარაგრაფი “უკუჩვენება“).

რიოციგუატი: წინაკლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა სისტემური არტერიული წნევის დაქვეითების დამატებითი ეფექტი ფდე-5-ის ინჰიბიტორებისა და რიოციგუატის ერთდროულად გამოყენებისას. კლინიკურ კვლევებში რიოციგუატმა აჩვენა ფდე-5-ის ინჰიბიტორების ჰიპოტენზიური მოქმედების გაძლიერება. პოპულაციურ კვლევებში ამ კომბინაციის სასიკეთო კლინიკური ეფექტის მონაცემები არ არსებობს. რიოციგუატისა და ფდე-5-ის ინჰიბიტორების, მათ შორის სილდენაფილის, ერთდროულად გამოყენება უკუნაჩვენებია (იხ. პარაგრაფი “უკუჩვენება“).

სილდენაფილისა და ალფა-ადრენობლოკერების ერთდროულად გამოყენება შეიძლება იწვევდეს სიმპტომური ჰიპოტენზიის განვითარებას მიდრეკილების მქონე ცალკეულ პაციენტებში. ამ მდგომარეობის განვითარება სავარაუდოდ შეიძლება აღინიშნოს სილდენაფილის დოზის მიღებიდან 4 საათში (იხ. პარაგრაფები “გამოყენების წესი და დოზები“ და “განსაკუთრებული მითითება“). სამკურნალო საშუალებების სპეციფიკური ურთიერთქმედების შემსწავლელი სამი კვლევის ფარგლებში სტაბილურ მდგომარეობაში წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის (წჯკჰ) მქონე პაციენტებს დოქსაზოზინის მიღების ფონზე ერთდროულად დაენიშნათ ალფა-ადრენობლოკერი დოქსაზოზინი (დოზით 4 მგ და 8 მგ) და სილდენაფილი (დოზით 25, 50 და 100 მგ). ამ კვლევებში ჩართულ პაციენტებში აღინიშნა არტერიული წნევის საშუალო დამატებითი დაქვეითება მწოლიარე მდგომარეობაში 7/7 მმ-ით ვწყ.სვ., 9/5 მმ-ით ვწყ.სვ. და 8/4 მმ-ით ვწყ.სვ., და არტერიული წნევის საშუალო დაქვეითება მდგომარე პოზიციაში 6/6 მმ-ით ვწყ. სვ., 11/4 მმ-ით ვწყ. სვ. და 4/5 მმ-ით ვწყ. სვ. სილდენაფილისა და დოქსაზოზინის ერთდროულად გამოყენებისას პაციენტებში სტაბილურ მდგომარეობაში დოქსაზოზინის მიღების ფონზე სიმპტომური ორთოსტატული ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევები არ იყო ხშირი. ეს შეტყობინებები ითვალისწინებდა თავბრუსხვევასა და გონების დაკარგვის წინა მდგომარეობას სინკოპეს გარეშე.

სილდენაფილის (დოზით 50 მგ) ტოლბუტამიდთან (დოზით 250 მგ) ან ვარფარინთან (დოზით 40 მგ) (პრეპარატები, რომლებიც მეტაბოლიზდება CYP2C9-ით) მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედების ნიშნები გამოვლენილი არ არის.

სილდენაფილი (დოზით 50 მგ) არ იწვევდა აცეტილსალიცილის მჟავით (დოზით 150 მგ) გამოწვეული სისხლდენის დროის გახანგრძლივების პოტენცირებას. 

სილდენაფილი (დოზით 50 მგ) არ იწვევდა ალკოჰოლის ჰიპოტენზიური მოქმედების პოტენცირებას ჯანმრთელ მოხალისეებში სისხლში ეთალონის მაქსიმალური დონის საშუალოდ 80 მგ/დლ შემთხვევაში.

პაციენტებში, რომლებიც იღებდენ სილდენაფილს, არ იყო აღნიშნული განსხვავებები უსაფრთხოების პროფილში პლაცებოსთან შედარებით, ისეთი კლასის ჰიპოტენზიური სამკურნალო საშუალებების ერთდროულად მიღებისას, როგორიცაა დიურეზულები, β-ადრენორეცეპტორების ბლოკერები, აგფ ინჰიბიტორები, ანგიოტენზინ II-ის რეცეპტორების ანტაგონისტები, ჰიპოტენზიური პრეპარატები (ვაზოდილატატორები და ცენტრალური მოქმედების პრეპარატები), ადრენერგული რეცეპტორების ბლოკერები, კალციუმის არხების ბლოკერები და α-ადრენორეცეპტორების ბლოკერები. სამკურნალწამლო ურთიერთქმედების შემსწავლელ სპეციალურ კლინიკურ კვლევაში სილდენაფილისა (100 მგ) და ამლოდიპინის ერთდროულად მიღებისას არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში აღინიშნა სისტოლური არტერიული წნევის დამატებითი დაქვეითება პაციენტის მწოლიარე მდგომარეობაში 8 მმ-ით ვწყ. სვ. დიასტოლური არტერიული წნევის შესაბამისი დაქვეითება შედარებული იყო ჯანმრთელ მოხალისეებში აღნიშნულ მაჩვენებელთან მხოლოდ სილდენაფილის გამოყენებისას (იხ. პარაგრაფი “ფარმაკოდინამიკა“).

სილდენაფილი (დოზით 100 მგ) არ ახდენდა გავლენას აივ-პროტეაზის ინჰიბიტორების, საკვინავირის და რიტონავირის (რომლებიც წარმოადგენს იზოფერმენტ CYP3A4-ის სუსბტრატებს) ფარმაკოკინეტიკაზე წონასწორულ მდგომარეობაში.

სილდენაფილი წონასწორულ მდგომარეობაში (80 მგ სამჯერ დღე-ღამეში) იწვევდა ბოზენტანის (125 მგ ორჯერ დღე-ღამეში) AU AUC 49.8%-ით და C_max 42%-ით გაზრდას ჯანმრთელ მოხალისე მამაკაცებში.

სილდენაფილის ერთჯერადი დოზის დამატება საკუბიტრილ/ვალსარტანში წონასწორულ მდგომარეობაში ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში ასოცირდებოდა არტერიული წნევის მნიშვნელოვნად უფრო დიდ შემცირებასთან შედარებით მარტო საკუბიტრილ/ვალსარტანთან შედარებით.

ამიტომ სიფრთხილე უნდა გამოიჩინონ სილდენაფილის დანიშვნისას პაციენტებში, რომლებიც იღებენ საკუბიტრილს/ვალსარტანს.

 განსაკუთრებული მითითება

ერექციის დარღვევების დიაგნოსტიკის მიზნით, მათი შესაძლო მიზეზების დასადგენად და ადეკვატური მკურნალობის ასარჩევად საჭიროა სრული სამედიცინო ანამნეზის შეგროვება და საგულდაგულო ფიზიკალური გამოკვლევების ჩატარება.

გულ-სისხლძარღვთა გართულებები

გულის დაავადებების არსებობისას სექსუალური აქტივობა გარკვეული რისკის შემცველია, ამიტომ ერექციის დარღვევების სამკურნალოდ ნებისმიერი თერაპიის დაწყებამდე ექიმმა შეიძლება დაუნიშნოს პაციენტს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის გამოკვლევა. სილდენაფილი ახდენს ვაზოდილატაციურ მოქმედებას, რომელიც იწვევს არტერიული წნევის მცირე ტრანზიტორულ დაქვეითებას (იხ. პარაგრაფი “ფარმაკოდინამიკა“). სილდენაფილის დანიშვნამდე ექიმმა გულდასმით უნდა შეაფასოს ვაზოდილატაციური მოქმედების შესაძლო არასასურველი გამოვლინებების რისკი შესაბამისი დაავადებების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით სექსუალური აქტივობის ფონზე. ვაზოდილატატორის მომატებული ათვისება აღინიშნება მარცხენა პარკუჭიდან გადინების გაძნელების შემთხვევებში (მაგალითად, აორტის სტენოზის, ჰიპერტროფიული ობსტრუქციული კარდიომიოპათიის დროს), ასევე, მრავლობითი სისტემური ატროფიის იშვიათი სინდრომის დროს, რომელიც ვლინდება ვეგეტატიური ნერვული სისტემის მხრივ არტერიული წნევის რეგულაციის მძიმე  დარღვევით.

ჰიპოტენზია   

ვიაგრა აძლიერებს ნიტრატების ჰიპოტენზიურ ეფექტს (იხ. პარაგრაფი “უკუჩვენება“).

რეგისტრაციის შემდგომი დაკვირვების პერიოდში რეგისტრირებულია გულ-სისხლძარღვთა სერიოზული გართულებების შემთხვევები (მ.შ. მიოკარდიუმის ინფარქტი, არასტაბილური სტენოკარდია, მოულოდნელი კორონარული სიკვდილი, პარკუჭოვანი არითმია, ჰემორაგიული ინსულტი, ტრანზიტორული იშემიური შეტება, არტერიული ჰიპერტენზია და ჰიპოტენზია), რომლებიც დროში დაკავშირებული იყო ვიაგრას გამოყენებასთან. ამ პაციენტების უმრავლესობას, მაგრამ არა ყველა მათგანს, ჰქონდა გულ-სისხლძარღვთა გართულებების რისკის ფაქტორები. მითითებული არასასურველი მოვლენების უმრავლესობა აღინიშნა სექსუალური აქტივობისთანავე, ზოგიერთი მათგანი აღინიშნა სილდენაფილის მიღების შემდეგ შემდგომი სექსუალური აქტივობის გარეშე. ამ მოვლენებსა და მითითებულ ან სხვა ფაქტორებს შორის პირდაპირი კავშირის დადგენა შეუძლებელია.

პრიაპიზმი

ერექტიული დისფუნქციის სამკურნალო საშუალებები, მ.შ. სილდენაფილი, სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში სასქესო ასოს ანატომიური დეფორმაციით (მაგალითად, ანგულაცია, კავერნოზული ფიბროზი ან პეირონის დაავადება) ან პაციენტებში პრიაპიზმის განვითარების რისკის ფაქტორებით (როგორიცაა ნამგლისებრ-უჯრედოვანი ანემია, მრავლობითი მიელომა ან ლეიკემია).

სილდენაფილის რეგისტრაციის შემდგომი გამოყენების დროს აღინიშნებოდა ხანგრძლივი ერექციის და პრიაპიზმის განვითარების შემთხვევები. 4 საათზე მეტი დროის განმავლობაში ერექციის შენარჩუნების შემთხვევაში პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოს სამედიცინო დახმარებისთვის. იმ შემთხვევაში, თუ პრიაპიზმის თერაპია დაუყოვნებლივ არ ჩატარდა, შეიძლება განვითარდეს სასქესო ასოს ქსოვილების დაზიანება და პოტენციის შეუქცევადი დაკარგვა.

ფდე-5-ის სხვა ინჰიბიტორებთან ან ერექტიული დისფუნქციის მკურნალობის სხვა მეთოდებთან ერთდროულად გამოყენება

სილდენაფილის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა ფდე-5-ის სხვა ინჰიბიტორებთან ან ფილტვის არტერიული ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ სილდენაფილის შემცველი სხვა პრეპარატების (რევაციო), ასევე ერექტიული დისფუნქციის სამკურნალო სხვა საშუალებებთან  კომბინაციის გამოყენებისას შესწავლილი არ არის, ამიტომ

ასეთი კომბინაციების გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

მხედველობის დარღვევები

სილდენაფილისა და ფდე-5-ის სხვა ინჰიბიტორების მიღებისას ცნობილია მხედველობის დარღვევის სპონტანური შემთხვევების შესახებ (იხ. პარაგრაფი “გვერდითი მოქმედება“). სპონტანურ შეტყობინებებში და დაკვირვებით კვლევაში აღინიშნა იშვიათი დაავადების მხედველობის ნერვის წინა იშემიური ნეიროპათიის შემთხვევები, რომლებიც არ იყო დაკავშირებული არტერიიტთან (NAION, non-arteritic anterior ischemic optic neuropathy), რომლებსაც კავშირი ჰქონდათ სილდენაფილისა და ფდე-5-ის სხვა ინჰიბიტორების მიღებასთან (იხ. პარაგრაფი “გვერდითი მოქმედება“). საჭიროა პაციენტის გაფრთხილება, რომ მხედველობის მოულოდნელად დაკარგვის შემთხვევაში უნდა შეწყვიტოს ვიაგრას მიღება და დაუყოვნებლივ მიმართოს ექიმს (იხ. პარაგრაფი “უკუჩვენება“).

გამოყენება ერექციის დარღვევების სამკურნალო სხვა საშუალებებთან ერთად

რიტონავირთან ერთდროულად მიღება

სილდენაფილის და რიტონავირის ერთდროულად გამოყენება რეკომენდებული არ არის (იხ. პარაგრაფი “ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“).

ალფა-ადრენობლოკერებთან ერთდროულად მიღება

ვინაიდან სილდენაფილის და ალფა-ადრენობლოკერების ერთდროულად გამოყენება შეიძლება იწვევდეს სიმპტომური ჰიპოტენზიის განვითარებას ცალკეულ მგრძნობიარე პაციენტებში, სილდენაფილი სიფრთხილის ზომების დაცვით უნდა დაენიშნოთ პაციენტებში, რომელბიც იღებენ ალფა-ადრენობლოკერებს (იხ. პარაგრაფი “ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“). ამ მდგომარეობის განვითარება სავარაუდოდ შეიძლება აღინიშნოს სილდენაფილის დოზის მიღებიდან 4 საათის განმავლობაში. ორთოსტატული ჰიპოტენზიის განვითარების რისკის მინიმუმამდე შესამცირებლად სილდენაფილით თერაპიის დაწყება შეიძლება მხოლოდ ჰემოდინამიკურად სტაბილურ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ალფა-ადრენორეცეპტორების ბლოკერებს. ასევე, განსახილველია სილდენაფილის საწყისი დოზის 25 მგ-ის მიღების საკითხი (იხ. პარაგრაფი “გამოყენების წესი და დოზები“).

გარდა ამისა, ექიმმა უნდა მიაწოდოს პაციენტს ინფორმაცია იმ ღონისძიებების შესახებ, რომლებიც უნდა ჩატარდეს ორთოსტატული ჰიპოტენზიის სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში.

გავლენა სისხლის შედედებაზე

ადამიანის თრომბოციტების in vitro კვლევით ნაჩვენებია, რომ სილდენაფილი ახდენს ნატრიუმის ნიტროპრუსიდის ანტიაგრეგანტული მოქმედების პოტენცირებას. სისხლის შედედების დარღვევების ან მწვავე პეპტიური წყლულის მქონე პაციენტებში სილდენაფილის გამოყენების უსაფრთხოების შესახებ მონაცემები არ არსებობს, ამიტომ ამ ჯგუფში სილდენაფილის გამოყენება შეიძლება მხოლოდ სარგებელი/რისკის გულდასმით შეფასების შემდეგ. 

დამხმარე ნივთიერებები

ტაბლეტის აპკიანი გარსი შეიცავს ლაქტოზას. მამაკაცებისთვის გალაქტოზის იშვიათი მემკვიდრეობითი აუტანლობით, საერთო ლაქტაზის დეფიციტით ან გლუკოზა-გალაქტოზის მალაბსორბციის სინდრომით ვიაგრას მიღება არ შეიძლება.

მოცემული სამკურნალო საშუალების ერთი ტაბლეტი შეიცავს 1 მმოლზე (23 მგ) ნაკლებ ნატრიუმს. ნატრიუმის დაბალი შემცველობით დიეტის დაცვის შემთხვევაში პაციენტი უნდა იყოს ინფორმირებული, რომ ეს პრეპარატი პრაქტიკულად “არ შეიცავს ნატრიუმს“.

ქალები

ვიაგრა არ არის განკუთვნილი ქალებში გამოსაყენებლად.

 ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

პრეპარატ ვიაგრას შეუძლია უმნიშვნელო გავლენა მოახდინოს ავტოტრანსპორტის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე.

ვინაიდან სილდენაფილის კლინიკური კვლევებიდან მიღებულია შეტყობინება თავბრუსხვევისა და მხედველობის დარღვევების განვითარების შესაძლებლობის შესახებ, პაციენტმა უნდა იცოდეს სილდენაფილის მიღებისას ამ რეაქციების გამოვლენის ალბათობის შესახებ ავტოტრანსპორტის მართვის ან რთულ ტექნიკასთან მუშაობის დაწყებამდე.

გამოშვების ფორმა

50 მგ ან 100 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

1, 2 4, 8 ან 12 ტაბლეტი პვქ/პოლიეთილენ/აკლარ/ალუმინის ფოლგის ბლისტერში

1, 2 ან 3 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად

25 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

4 ტაბლეტი პა/ალუმინის/პვქ ფირის და ალუმინის ფოლგის ბლისტერში. 1 ბლისტერი  გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად  მუყაოს კოლოფში.

მუყაოს კოლოფის წინა მხარეს აღნიშნულია პერფორირებული ხაზები პირველი გახსნის კონტროლისთვის.

კოლოფის წინა ზედაპირზე ქვედა მარჯვენა კუთხეში მითითებულია დამცავი სტიკერი.

შენახვის პირობები

შეინახეთ არაუმეტეს 30˚C ტემპერატურაზე. დაიცავით ნესტისაგან. 

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

 ვარგისობის ვადა

5 წელი.

პრეპარატი არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

 გაცემის რეჟიმი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.