ტორვიტინი - Torvitin 20მგ 20 ტაბლეტი

ტორვიტინი

სავაჭრო დასახელება

ტორვიტინი, Torvitin

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება

ატორვასტატინი, Atorvastatin

სამკურნალწამლო ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

აღწერა:

ტორვიტინი 10 მგ:მრგვალი ორმხრივ ამოზნექილი, თეთრი ფერის აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

ტორვიტინი 20 მგ:მრგვალი ორმხრივ ამოზნექილი, თეთრი ფერის აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, ერთ მხარეს აქვს გამყოფი ხაზი.

ტორვიტინი 40 მგ და 80 მგ:მოგრძო ფორმის ორმხრივ ამოზნექილი, თეთრი ფერის აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, ერთ მხარეს აქვს გამყოფი ხაზი.

შემადგენლობა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს

აქტიური ნივთიერება:10 მგ, 20 მგ, 40 მგ ან 80 მგ ატორვასტატინი (კალციუმის ატორვასტატინის ტრიჰიდრატის ფორმით).

დამხმარე ნივთიერებები:კალციუმის კარბონატი,ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმი კროსკარმელოზა, საქაროზას სტეარატი, მაგნიუმის სტეარატი.

გარსის შემადგენლობა: ოპადრი ^® თეთრი Y-1-7000 (ჰიპრომელოზა, პოლიეთილენგლიკოლი, ტიტანის დიოქსიდი).

პრეპარატის ათქ კოდიС10АА05

ასევე, იხილეთ ტორვიტინის სხვა დოზა: >Torvitin - ტორვიტინი 10მგ 20 ტაბლეტი

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

ლიპიდების ცვლაზე მოქმედი საშუალებები. HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორები.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ატორვასტატინი არის 3-ჰიდროქსი-3-მეთილგლუტარილ-კოფერმენტ A რედუქტაზას (HMG-CoA რედუქტაზა) სელექციური კონკურენტული ინჰიბიტორი, ფერმენტის, რომელიც 3-ჰიდროქსი-3-მეთილგლუტარილ-კოფერმენტ A-ს სტეროლების, მათ შორის ქოლესტერინის წინამორბედ მევალონატად გარდაქმნაში მონაწილეობს. ტრიგლიცერიდები და ქოლესტერინი ერთვება ღვიძლში ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების შემადგენლობაში (ძდსლპ) და პერიფერიულ ქსოვილებში ტრანსპორტირებისთვის გამონთავისუფლდება სისხლის პლაზმაში. დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები (დსლ) წარმოიქმნება ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინებისაგან, მათი კატაბოლიზმი ძირითადად განპირობებულია დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების მიმართ მაღალი აფინურების მქონე რეცეპტორთან (დსლპ-რეცეპტორი) შეკავშირებით.

ატორვასტატინი ამცირებს სისხლის პლაზმაში ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონეს, ღვიძლში HMG-CoA რედუქტაზას და ქოლესტერინის ბიოსინთეზის ინჰიბირების, ასევე ჰეპატოციტების ზედაპირზე დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების-რეცეპტორების რაოდენობის გაზრდის ხარჯზე, რის შედეგადაც იზრდება დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების მიტაცების სიჩქარე და კატაბოლიზმი.

ატორვასტატინი ამცირებს დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების წარმოქმნას და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ნაწილაკების რაოდენობას. ატორვასტატინის გამოყენებისას აღინიშნება დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების-რეცეპტორების აქტივობის მნიშვნელოვანი და მდგრადი ზრდა, სისხლში მოცირკულირე დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ნაწილაკების დადებით თვისობრივ ცვლილებებთან ერთად. ატორვასტატინი მნიშვნელოვანი ხარისხით ამცირებს სიხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონეს (დსლპ-ქს) ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემის მქონე პაციენტებში (პაციენტების ჯგუფი, რომლებიც, როგორც წესი, არ რეაგირებენ ჰიპოლიპიდემიური საშუალებებით თერაპიაზე).

ატორვასტატინის დოზაზე დამოკიდებული ეფექტის კვლევაში აღინიშნა სისხლში საერთო ქოლესტერინის (საერთო ქს) (30% -46%), დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის (41% -61%), აპოლიპოპროტეინ B-ს (ApoB) (34% -50%) და ტრიგლიცერიდების (ტგ) (14% -33%) კონცენტრაციების შემცირება, ამავდროულად დარეგისტრირებულია მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის (მსლპ-ქს) და აპოლიპოპროტეინ A1-ის (ApoA1) კონცენტრაციების სხვადასხვა სიმძიმის გამოხატულობის მქონე მატება. ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის, ჰიპერქოლესტერინემიის არამემკვიდრული ფორმების და შერეული ჰიპერლიპიდემიის, მათ შორის ინსულინ დამოუკიდებელი შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში თერაპიის შედეგები ერთმანეთის მსგავსია.

დადგინდა, რომ სისხლში საერთო ქოლესტერინის, დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის და ApoB-ს დონეების შემცირება განაპირობებს გულ-სისხლძარღვთა გართულებების განვითარების და გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების გამო სიკვდილიანობის რისკის შემცირებას.

ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია

მულტიცენტრულ, 8-კვირიან, ღია საქველმოქმედო კვლევაში (უწყვეტი მკურნალობის ფაზის ხანგრძლივობა შეიძლება ვარირებდა) მონაწილეობა მიიღო 335-მა პაციენტმა, 89 პაციენტი იყო ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის დიაგნოზით. ამ 89 პაციენტში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის შემცირების პროცენტი საშუალოდ დაახლოებით 20% იყო, ატორვასტატინის სადღეღამისო დოზა იყო 80 მგ-მდე.

ათეროსკლეროზი

REVERSAL კვლევაში (კორონარული ათეროსკლეროზის უკუგანვითარების კვლევა ინტენსიური ჰიპოლიპიდემიური თერაპიის ფონზე), ატორვასტატინის 80 მგ დოზით ინტენსიური ჰიპოლიპიდემიური თერაპიის ეფექტს ადარებდნენ პრავასტატინის 40 მგ დოზით სტანდარტული ჰიპოლიპიდემიური თერაპიის ეფექტს კორონარული სისხლძარღვების ათეროსკლეროზზე, ინტრავასკულარული ულტრაბგერითი კვლევის (ივუბკ) გამოყენებით გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში კორონარული ანგიოგრაფიის დროს. ამ რანდომიზებულ, ორმაგ ბრმა, მულტიცენტრულ კვლევაში, ინტრავასკულარული ულტრაბგერითი კვლევა ჩაუტარდა 502 პაციენტს, მკურნალობის დაწყებამდე და 18 თვის შემდეგ. პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს (253 პაციენტი), ათეროსკლეროზის პროგრესირება არ აღინიშნებოდა.

ათეროსკლეროზული ბალთების საერთო მოცულობის საწყის მნიშვნელობებთან მიმართებაში (პირველადი საბოლოო წერტილი) პროცენტულმა ცვლილებამ შეადგინა საშუალოდ - 0,4% (p = 0,98) პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს და

+ 2,7% (p = 0,001) პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პრავასტატინს (249 პაციენტი). განსხვავება ატორვასტატინისა და პრავასტატინის ეფექტებს შორის სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი იყო (p = 0,02). ინტენსიური ჰიპოლიპიდემიური თერაპიის გავლენის შეფასება გულ-სისხლძარღვთა საბოლოო წერტილებზე (მაგალითად რევასკულარიზაციის პროცედურის ჩატარების აუცილებლობა, მიოკარდიუმის ინფარქტი, რომელიც არ იწვევს ლეტალურ შედეგს, გულის იშემიურ დაავადებასთან დაკავშირებული ლეტალური გამოსავალი) ამ კვლევაში არ მომხდარა.

პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს, სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონე შემცირდა 150 ± 28 მგ/დლ – დან (3,89 ± 0,7 მმოლ/ლ) (საწყისი მაჩვენებელი) საშუალოდ 78,9 ± 30 მგ/დლ – მდე (2, 04 ± 0.8 მმოლ/ლ), ხოლო პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პრავასტატინს, სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონე შემცირდა 150 ± 26 მგ/დლ – დან (3,89 ± 0,7 მმოლ/ლ) 110 ± 26 მგ/დლ – მდე (2.85 ± 0.7 მმოლ/ლ) (p < 0.0001). ატორვასტატინის გამოყენებისას, ასევე დაფიქსირდა სისხლში საერთო ქოლესტერინის დონის მნიშვნელოვანი შემცირება საშუალოდ 34.1%-ით (-18.4% პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პრავასტატინს; p <0.0001), სისხლში ტრიგლიცერიდების დონის საშუალოდ 20%-ით შემცირება (- 6.8% პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პრავასტატინს; p <0.0009) და სისხლში ApoB-ს დონის საშუალოდ 39.1%-ით შემცირება

(-22.0% პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პრავასტატინს; p <0.0001). ატორვასტატინის გამოყენებისას მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონის საერთო მაჩვენებელი გაიზარდა 2.9% -ით (+ 5.6% პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პრავასტატინს; განსხვავება სტატისტიკურად არ არის მნიშვნელოვანი). С-რეაქტიული ცილის დონე სისხლში საშუალოდ 36,4%-ით შემცირდა პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს და 5,2%-ით პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პრავასტატინს (p <0.0001).

ზემოთ მოყვანილი კვლევის შედეგები დარეგისტრირდა ატორვასტატინის გამოყენებისას 80 მგ დოზით, ამიტომ შეუძლებელია მათი ექსტრაპოლაცია პრეპარატის უფრო დაბალ დოზებზე.

ამ კვლევაში არ მომხდარა ინტენსიური ჰიპოლიპიდემიური თერაპიის გავლენის შეფასება გულ-სისხლძარღვთა საბოლოო წერტილებზე. ამის გამო, არ არის ცნობილი ვიზუალიზაციური კვლევების მიღებული შედეგების კლინიკური მნიშვნელობა გულ-სისხლძარღვთა გართულებების პირველად და მეორად პროფილაქტიკასთან მიმართებაში.

პაციენტთა ორივე ჯგუფში პრეპარატების უსაფრთხოებისა და ამტანობის პროფილები ერთმანეთის სადარი იყო.

მწვავე კორონარული სინდრომი

კვლევაში MIRACL (მიოკარდიუმის იშემიის გამოხატულობის შემცირების კვლევა ინტენსიური ჰიპოლიპიდემიური თერაპიის ფონზე) მონაწილეობა მიიღო 3086-მა პაციენტმა მწვავე კორონარული სინდრომით (მიოკარდიუმის ინფარქტი Q კბილების გარეშე ან არასტაბილური სტენოკარდია), რომლებსაც ჩაუტარდათ თერაპია ატორვასტატინის 80 მგ დოზით (1538 პაციენტი) ან პლაცებოთი (1548 პაციენტი). მკურნალობა დაიწყო ჰოსპიტალიზაციის შემდეგ მწვავე ფაზაში და გაგრძელდა 16 კვირის განმავლობაში. დღე-ღამეში 80 მგ დოზით ატორვასტატინის გამოყენებისას, დროის მაჩვენებელი კომბინირებული პირველადი საბოლოო წერტილის განვითარებამდე (ლეტალური გამოსავალი მიზეზის მიუხედავად, მიოკარდიუმის ინფარქტი, რომელიც არ იწვევდა ლეტალურ გამოსავალს, გულის გაჩერება რეანიმაციული ღონისძიებების ჩატარების დროს ან სტენოკარდია მიოკარდიუმის იშემიის ნიშნებით და ჰოსპიტალიზაციის აუცილებლობა) გაიზარდა, რაც შეესაბამებოდა რისკის შემცირებას 16%-ით (p = 0,048); ეს ძირითადად განპირობებული იყო მიოკარდიუმის იშემიის ნიშნებით სტენოკარდიის გამო (-26%; p = 0,018) განმეორებითი ჰოსპიტალიზაციის რაოდენობის შემცირებით. მეორად საბოლოო წერტილებს შორის სხვაობა არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი (პლაცებო და ატორვასტატინი შესაბამისად 22,2% და 22,4%).

კვლევაში MORACL ატორვასტატინის უსაფრთხოების პროფილი შეესაბამებოდა "გვერდითი რეაქციები"-ს პუნქტში აღწერილ პროფილს.

გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების პროფილაქტიკა

რანდომიზებულ, ორმაგმა ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად კვლევაში ASCOT-LLA (გულის დაავადებების შედეგების ანგლო-სკანდინავიური კვლევა), შეაფასდა ატორვასტატინის გავლენა ლეტალური და არალეტალური გულის იშემიური დაავადების მიმდინარეობაზე. კვლევაში მონაწილეობდნენ არტერიული ჰიპერტენზიის და სისხლში 251 მგ/დლ ან ნაკლები (6.5 მმოლ/ლ ან ნაკლები) საერთო ქოლესტერინის კონცენტრაციის მქონე პაციენტები (40-79 წლის ასაკის) მიოკარდიუმის ინფარქტის გარეშე, რომელთაც არ უტარდებოდათ მკურნალობა სტენოკარდიის გამო. ყველა პაციენტს ჰქონდა მინიმუმ 3 დადგენილი გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების განვითარების რისკის ფაქტორი (მამაკაცის სქესი, 55 წელი და უფროსი ასაკი, მწეველობა, შაქრიანი დიაბეტი, გულის იშემიური დაავადება პირველი ხარისხის ნათესავებში, 6-ზე მეტი მნიშვნელობა თანაფარდობის - სისხლში საერთო ქოლესტერინის დონე/სისხლში მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონე, პერიფერიულ სისხლძარღვთა დაავადება, მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფია, ცერებროვასკულური გართულებები ანამნეზში, სპეციფიკური ცვლილებები ელექტროკარდიოგრამაზე, პროტეინურია/ალბუმინურია). კვლევაში მონაწილე ყველა პაციენტს არ ჰქონდა გულ-სისხლძარღვთა პირველი გართულების მაღალი რისკის არსებობის წარმოდგენის შესაძლებლობა.

პაციენტებს უტარდებოდათ ჰიპოტენზიური საშუალებებით (ამლოდიპინი ან ატენოლოლი), ასევე ატორვასტატინის დღე-ღამეში 10 მგ დოზით (5168 პაციენტი) ან პლაცებოთი (5137 პაციენტი) თერაპია.

ატორვასტატინის გამოყენებისას დაფიქსირდა გულ-სისხლძარღვთა გართულებების რისკის აბსოლუტური და ფარდობითი შემცირება:

გულ-სისხლძარღვთა გართულება	ფარდობითი რისკის შემცირება	გართულებების რაოდენობა (ატორვასტატინი/პლაცებო)	აბსოლუტური რისკის შემცირება*	P-ს მნიშვნელობა
გულის იშემიური დაავადება ლეტალური გამოსავალით და მიოკარდიუმის ინფარქტი, რომელიც არ იწვევდა ლეტალურ გამოსავალს	36%	100/154	1,1%	0,0005
გულ-სისხლძარღვთა ყველა გართულება და რევასკულარიზაციის პროცედურის ჩატარების აუცილებლობა	20%	389/483	1,9%	0,0008
ყველა კორონარული გართულება	29%	178/247	1,4%	0,0006

* გამოითვლება გართულების განვითარების საწყის მაჩვენებელთა სხვაობების საფუძველზე (დაკვირვების პერიოდის მედიანა 3.3 წელი).

საერთო სიკვდილიანობის და გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების გამო სიკვდილიანობის მაჩვენებლები მნიშვნელოვნად არ შემცირებულა (შესაბამისად, 185 შემთხვევა და 212 შემთხვევა, p=0,17 და 74 შემთხვევა და 82 შემთხვევა, p=0,51). პაციენტების ქვეჯგუფების გენდერული ანალიზის დროს (81% მამაკაცები, 19% ქალები), ატორვასტატინის დადებითი ეფექტი აღინიშნა მამაკაცებში, მაგრამ არა ქალებში, რაც, შესაძლოა, უკავშირდებოდეს შემთხვევების მცირე რაოდენობას ქალების ქვეჯგუფში. საერთო სიკვდილიანობის და გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების გამო სიკვდილიანობის მაჩვენებლები ქალებში უფრო მაღალი იყო (შესაბამისად, 38 შემთხვევა და 30 შემთხვევა და 17 შემთხვევა და 12 შემთხვევა), თუმცა განსხვავებები სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი არ იყო. საბაზისო ჰიპოტენზიური თერაპიის მიხედვით, დარეგისტრირებულია მნიშვნელოვანი ეფექტები: პირველადი საბოლოო წერტილის მაჩვენებელი (გულის იშემიური დაავადება ლეტალური გამოსავალით და მიოკარდიუმის ინფარქტი, რომელიც არ იწვევდა სიკვდილს) მნიშვნელოვნად შემცირდა ატორვასტატინის გამოყენებისას პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ამლოდიპინს (რისკების თანაფარდობის მაჩვენებელი იყო 0,47 (0,32 -0.69), p = 0.00008), მაგრამ არა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ატენოლოლს (რისკების თანაფარდობის მაჩვენებელი იყო 0.83 (0.59-1.17), p = 0.287).

ატორვასტატინის გავლენა ლეტალური და არალეტალური შედეგის მქონე გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების მიმდინარეობაზე შეფასდა რანდომიზებული, ორმაგი ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებადი მულტიცენტრული კვლევით CARDS (ატორვასტატინის ერთობლივი კვლევა შაქრიანი დიაბეტის დროს). კვლევაში ჩართულ პაციენტებს (40-75 წლის ასაკის; ანამნეზში გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების გარეშე) ჰქონდათ მე-2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტი, დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონე სისხლში 160 მგ/დლ და ნაკლები (4.14 მმოლ/ლ და ნაკლები) და ტრიგლიცერიდების დონე სისხლში 600 მგ/დლ და ნაკლები (6,78 მმოლ/ლ და ნაკლები). ყველა პაციენტს ჰქონდა შემდეგი რისკის ფაქტორებიდან არანაკლებ 1: არტერიული ჰიპერტენზია, მწეველობა, რეტინოპათია, მიკროალბუმინურია ან მაკროალბუმინურია. პაციენტები იღებდნენ ატორვასტატინს დღე-ღამეში 10 მგ დოზით (1428 პაციენტი) ან პლაცებოს (1410 პაციენტი); დაკვირვების პერიოდის მედიანა იყო 3,9 წელი.

ატორვასტატინის გამოყენებისას დაფიქსირდა გულ-სისხლძარღვთა გართულებების რისკის აბსოლუტური და ფარდობითი შემცირება:

გულ-სისხლძარღვთა გართულება	ფარდობითი რისკის შემცირება	გართულებების რაოდენობა (ატორვასტატინი/პლაცებო)	აბსოლუტური რისკის შემცირება*	P-ს მნიშვნელობა
მძიმე გულ-სისხლძარღვთა გართულებები (მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი ლეტალური და არალეტალური გამოსავალით, მიოკარდიუმის უმტკივნეულო იშემია, გულის იშემიური დაავადება ლეტალური გამოსავალით, არასტაბილური სტენოკარდია, კორონარული შუნტირება, კანქვეშა ტრანსლუმინალური კორონარული ანგიოპლასტიკა, რევასკულარიზაციის პროცედურის ჩატარების აუცილებლობა, ინსულტი)	37%	83/127	3,2%	0,0010
მიოკარდიუმის ინფარქტი (მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი ლეტალური და არალეტალური გამოსავალით, მიოკარდიუმის უმტკივნეულო იშემია)	42%	38/64	1,9%	0,0070
ინსულტი ლეტალური და არალეტალური გამოსავალით	48%	21/39	1,3%	0,0163

* გამოითვლება გართულების განვითარების საწყის მაჩვენებელთა სხვაობების საფუძველზე (დაკვირვების პერიოდის მედიანა 3.9 წელი).

თერაპიის ეფექტურობა არ იყო დამოკიდებული სქესზე, ასაკზე და სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის საწყის დონეზე. აღინიშნებოდა სიკვდილიანობის შემცირების დადებითი ტენდენცია (82 ლეტალური გამოსავალი პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს და 61 ლეტალური გამოსავალი პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს, p = 0,0592).

განმეორებითი ინსულტი

SPARCL კვლევაში (ინსულტის პროფილაქტიკა სისხლში ქოლესტერინის დონის ინტენსიური შემცირების ფონზე) მონაწილეობა მიიღო 4,731-მა პაციენტმა. მონაწილეები იღებდნენ ატორვასტატინს დღე-ღამეში 80 მგ დოზით ან პლაცებოს. ყველა პაციენტს, რომელთაც ანამნეზში არ ჰქონდათ გულის იშემიური დაავადება, კვლევამდე წინა 6 თვის განმავლობაში გადატანილი ჰქონდათ ინსულტი ან ტრანზიტორული იშემიური შეტევა. მამაკაცები შეადგენდა პაციენტთა საერთო რაოდენობის 60%, პაციენტთა ასაკი იყო 21-92 წელი (საშუალო ასაკი 63 წელი), სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის საწყისი დონე იყო 133 მგ/დლ (3.4 მმოლ/ლ). სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის საშუალო დონე პაციენტების ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს იყო 73 მგ/დლ (1,9 მმოლ/ლ), ხოლო პაციენტების ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს - 129 მგ/დლ (3,3 მმოლ/ლ). შემდგომი დაკვირვების პერიოდის საშუალო ხანგრძლივობა იყო 4.9 წელი.

80 მგ დოზით ატორვასტატინის გამოყენებისას ლეტალური და არალეტალური გამოსავალის მქონე ინსულტის განვითარების რისკი პლაცებოსთან შედარებით 15% -ით შემცირდა (რისკების თანაფარდობის მაჩვენებელი იყო 0,85, 95% ნდობის ინტერვალი: 0,72-1,00, p = 0,05 ან 0,84, 95% ნდობის ინტერვალი: 0.71-0.99, p = 0.03 საწყისი ფაქტორების გათვალისწინებით კორექტირების შემდეგ). საერთო სიკვდილიანობის მაჩვენებელი პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს იყო 9.1% (216/2365) და პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს - 8.9% (211/2366).

მონაცემების რეტროსპექტულმა ანალიზმა აჩვენა, რომ პლაცებოსთან შედარებით 80 მგ დოზით ატორვასტატინის გამოყენებისას, იშემიური ინსულტის განვითარების სიხშირე მცირდებოდა (შესაბამისად 9,2% (218/2365) და 11,6% (274/2366), p = 0,01), ამავდროულად, ჰემორაგიული ინსულტის განვითარების სიხშირე იმატებდა (შესაბამისად 2,3% (55/2365) და 1,4% (33/2366), p = 0,02).

· ჰემორაგიული ინსულტის განვითარების მომატებული რისკი დამახასიათებელი იყო იმ პაციენტებისათვის, რომლებსაც უკვე გადატანილი ჰქონდათ ჰემორაგიული ინსულტი კვლევაში ჩართვის დროს (7/45 პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს და 2/48 პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს; რისკების თანაფარდობის მაჩვენებელი იყო 4.06, 95% ნდობის ინტერვალი: 0.84-19.57). იშემიური ინსულტის განვითარების რისკი პრაქტიკულად მსგავსი იყო ორივე ჯგუფში (3/45 პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს და 2/48 პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს; რისკების თანაფარდობის მაჩვენებელი იყო 1,64, 95% ნდობის ინტერვალი: 0,27-9,82).

· ჰემორაგიული ინსულტის განვითარების მომატებული რისკი დამახასიათებელი იყო იმ პაციენტებისათვის, რომლებსაც უკვე გადატანილი ჰქონდათ ლაკუნარული ინფარქტი კვლევაში ჩართვის დროს (20/708 პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს და 4/701 პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს; რისკების თანაფარდობის მაჩვენებელი იყო 4,99, 95% ნდობის ინტერვალი: 1,71-14,61), ამავდროულად, ასეთ პაციენტებში იშემიური ინსულტის განვითარების რისკი მცირებოდა (79/708 პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს და 102/701 პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს; რისკების თანაფარდობის მაჩვენებელი იყო 0,76, 95% ნდობის ინტერვალი: 0,57-1,02). ნავარაუდევია, რომ ინსულტის განვითარების მომატებული რისკი დამახასიათებელია პაციენტებისათვის, რომლებსაც ადრე გადატანილი აქვთ ლაკუნარული ინფარქტი და იღებენ დღე-ღემეში 80 მგ დოზით ატორვასტატინს.

საერთო სიკვდილიანობის მაჩვენებელმა შეადგინა 15,6% (7/45) პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს და 10,4% (5/48) ანამნეზში ჰემორაგიული ინსულტის მქონე პაციენტთა ქვეჯგუფში. ანამნეზში ლაკუნარული ინფარქტის მქონე პაციენტების ქვეჯგუფში საერთო სიკვდილიანობის მაჩვენებელმა შეადგინა 10.9% (77/708) პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს და 9.1% (64/701) პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს.

ბავშვები და მოზარდები

ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია 6-17 წლის ასაკის პაციენტებში

ფარმაკოკინეტიკური და ფარმაკოდინამიკური პარამეტრები, ასევე ატორვასტატინის უსაფრთხოება და ამტანობა შეფასდა 8 – კვირიან ღია კვლევაში, რომელშიც მონაწილეობდნენ ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის გენეტიკურად დადასტურებული დიაგნოზის და სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის 4 მმოლ/ლ და მეტი (152 მგ/დლ და მეტი) საწყისი დონის მქონე ბავშვები და მოზარდები. კვლევაში მონაწილეობა მიიღო 6-17 წლის ასაკის 39-მა ბავშვმა და მოზარდმა. ერთ ჯგუფში (ჯგუფი A) შედიოდა 6-12 წლის ასაკის 15 ბავშვი (1 სტადია ტანერის მიხედვით), მეორე ჯგუფში (ჯგუფში B) შედიოდა 10-17 წლის ასაკის 24 ბავშვი ( ≥ 2 სტადია ტანერის მიხედვით).

A ჯგუფში ატორვასტატინის (საღეჭი ტაბლეტები) საწყისი დოზა იყო 5 მგ, ხოლო B ჯგუფში - 10 მგ (აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები). კვლევის პირობების თანახმად, კარგი ტოლერანტობის შემთხვევაში, შეიძლებოდა ატორვასტატინის დოზის გაორმაგება თუ 4 კვირის შემდეგ არ მიიღწეოდა სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის სამიზნე მაჩვენებელი (3,35 მმოლ/ლ-ზე ნაკლები).

თერაპიის მეორე კვირიდან დაწყებული, კვლევის ყველა მონაწილეს აღენიშნებოდა სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის, საერთო ქოლესტერინის და ApoB-ს დონეების საერთო მაჩვენებლების შემცირება. პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ სამკურნალო საშუალების ორმაგ დოზას, დამატებითი შემცირება აღინიშნა დოზის გაზრდიდან უკვე 2 კვირის შემდეგ. სისხლში ლიპიდების დონის საშუალო პროცენტული შემცირება ორივე ჯგუფში მსგავსი იყო, იმისდა მიუხედავად, პაციენტები აგრძელებდნენ საწყისი დოზის მიღებას თუ იღებდნენ ატორვასტატინის ორმაგ დოზას. თერაპიის მე-8 კვირას, სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის და საერთო ქოლესტერინის დონეების ცვლილებები თავდაპირველ მაჩვენებლებთან შედარებით შეადგენდა შესაბამისად 40% და 30%, დოზის მიუხედავად.

მეორე ღია კვლევაში მონაწილეობა მიიღო 271-მა ბავშვმა ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით 6-15 წლის ასაკში; ატორვასტატინით მკურნალობის ხანგრძლივობა იყო სამი წელი. კვლევაში ჩართვის კრიტერიუმები იყო: ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის დადასტურებული დიაგნოზი და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის 4 მმოლ/ლ ან მეტი (დაახლოებით 152 მგ/დლ) საწყისი დონე. კვლევაში მონაწილეობა მიიღო ტანერის მიხედვით 1 სტადიის მქონე 139-მა ბავშვმა (როგორც წესი, 6-10 წლის). 10 წლამდე ასაკის ბავშვებისათვის ატორვასტატინის საწყისი დოზა იყო 5 მგ დღე-ღამეში ერთხელ (საღეჭი ტაბლეტები). 10 წლის და უფროსი ასაკის ბავშვებში პრეპარატის საწყისი დოზა იყო 10 მგ დღე-ღამეში ერთხელ. ყველა პაციენტს შეეძლო ატორვასტატინის მიღება უფრო მაღალი დოზებით სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის სამიზნე მნიშვნელობის მისაღწევად (3,35 მმოლ/ლ-ზე მეტი (130 მგ/დლ-ზე მეტი)). ატორვასტატინის საშუალო შეწონილი დოზა 6-9 წლის ბავშვებში იყო 19,6 მგ, ხოლო ატორვასტატინის საშუალო შეწონილი დოზა 10 წლის და უფროსი ასაკის ბავშვებში 23,9 მგ.

დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის საშუალო საწყისი დონე სისხლში იყო 6,12 მმოლ/ლ (სტანდარტული გადახრა 1,26 მმოლ/ლ), რაც შეესაბამება დაახლოებით 233 მგ/დლ-ს (სტანდარტული გადახრა 48 მგ/დლ). ატორვასტატინის გავლენა ლიპიდურ პროფილზე ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ქალ და მამაკაც მოზარდებში (მონაცემები წარმოდგენილია საშუალო მნიშვნელობის და სტანდარტული გადახრის სახით მმოლ/ლ – ში (ApoB–ს გარდა)):

დრო	პაციენტების რაოდენობა	საერთო ქოლესტერინი	დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინი	მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინი	ტრიგლიცერიდები	ApoB, გ/ლ
საწყისი მაჩვენებელი	271	7,86 (1,30)	6,12 (1,26)	1,314 (0,2663)	0,93 (0,47)	1,42 (0,28) #
თერაპიის 30-ე თვე	206	4,95 (0,77)^	3,25 (0,67)	1,327 (0,2796)	0,79 (0,38)*	0,90 (0,17)^
თერაპიის 36 თვე/მკურნალობის დასასრული *	240	5,12 (0,86)	3,45 (0,81)	1,308 (0,2739)	0,78 (0,41)	0,93 (0,20) &

* შედეგები მოიცავს როგორც იმ პაციენტების მონაცემებს, რომლებმაც შეწყვიტეს კვლევაში მონაწილეობა დასრულების დაგეგმილ თარიღამდე (არა სრული 36 თვე), ასევე პაციენტების მონაცემებს, რომლებმაც დაასრულეს კვლევაში მონაწილეობა (სრული 36 თვე).

^ პაციენტების რაოდენობა, რომელთა მონაცემების გათვალისწინებაც მოხდა ამ პარამეტრის დაანგარიშებისას იყო 207.

^# პაციენტების რაოდენობა, რომელთა მონაცემების გათვალისწინებაც მოხდა ამ პარამეტრის დაანგარიშებისას იყო 270.

^& პაციენტების რაოდენობა, რომელთა მონაცემების გათვალისწინებაც მოხდა ამ პარამეტრის დაანგარიშებისას იყო 243.

ამ სამწლიანი კვლევის შედეგად მიღებული მონაცემები მოწმობს, რომ ატორვასტატინს გავლენა არ აქვს ზრდისა და განვითარების მაჩვენებლებზე (სიმაღლე, სხეულის წონა, სხეულის მასის ინდექსი (სმი), სტადია ტანერის მიხედვით, ექიმ-აუდიტორის შეფასება ზოგადი მომწიფებისა და განვითარების შესახებ) ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ბავშვებში და მოზარდებში. კვლევის მსვლელობისას, ექიმ-აუდიტორს არ აღუნიშნავს სამკურნალო საშუალების გავლენის შემთხვევები სიმაღლეზე, სხეულის წონაზე, სხეულის მასის ინდექსზე ასაკისა და სქესის მიხედვით.

ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია 6-17 წლის ასაკის პაციენტებში

ღია, ორმაგ ბრმა, პლაცებო კონტროლირებად კვლევაში მონაწილეობდა ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის ან მძიმე ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე 10-17 წლის ასაკის (საშუალო ასაკი 14,1 წელი) 187 ბავშვი (კვლევაში მონაწილე ყველა გოგონას უკვე ჰქონდა პირველი მენსტრუაცია). პაციენტებს რანდომიზებულად მკურნალობდნენ ატორვასტატინით (140 პაციენტი) ან პლაცებოთი (47 პაციენტი) 26 კვირის განმავლობაში, რის შემდეგაც ყველა პაციენტი შემდეგი 26 კვირის განმავლობაში იღებდა ატორვასტატინს. სამკურნალო საშუალების დოზა იყო 10 მგ დღე-ღამეში ერთხელ, პირველი 4 კვირის განმავლობაში; მას ზრდიდნენ დღე-ღამეში 20 მგ-მდე იმ შემთხვევებში, როდესაც სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონე იყო 3,36 მმოლ/ლ-ზე მეტი. კვლევის 26-კვირიანი ორმაგი ბრმა ფაზის განმავლობაში ატორვასტატინის გამოყენებისას, აღინიშნებოდა სისხლის პლაზმაში საერთო ქოლესტერინის, დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის, ტრიგლიცერიდების და ApoB-ს დონეების მნიშვნელოვანი შემცირება. დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის საშუალო დონე სისხლში იყო 3.38 მმოლ/ლ (დიაპაზონი: 1.81-6.26 მმოლ/ლ) პაციენტების ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს და 5.91 მმოლ/ლ (დიაპაზონი: 3.93-9, 96 მმოლ/ლ) პაციენტების ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს, კვლევის 26-კვირიანი ორმაგი ბრმა ფაზის განმავლობაში.

დამატებით კვლევაში, რომელშიც მონაწილეობდნენ ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე 10-18 წლის ბავშვები, ჩატარდა ატორვასტატინით და ქოლესტიპოლით თერაპიების შედარებითი შეფასება. 26 კვირის შემდეგ, პაციენტთა ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს (25 პაციენტი), აღინიშნებოდა დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონის მნიშვნელოვანი შემცირება (p <0,05), პაციენტთა ჯგუფთან შედარებით, რომლებიც იღებდნენ ქოლესტიპოლს (31 პაციენტი).

საქველმოქმედო კვლევაში, რომელშიც მონაწილეობდა მძიმე ჰიპერქოლესტერინემიის (მათ შორის ჰომოზიგოტური ჰიპერქოლესტერინემიის) მქონე 46 ბავშვი, რომლებსაც უტარდებოდათ ატორვასტატინის დღე-ღამეში 80 მგ დოზით თერაპია (დოზის კორექტირება ხდებოდა თერაპიაზე საპასუხო რეაქციის შესაბამისად) 3 წლის განმავლობაში, დაფიქსირდა სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონის შემცირება 36% –ით. ატორვასტატინით ბავშვობაში ჩატარებული თერაპიის ხანგრძლივი ეფექტურობა მოზრდილობის ასაკში ავადობის და სიკვდილიანობის შემცირებასთან მიმართებაში დადგენილი არ არის.

სამკურნალო საშუალებების ევროპის სააგენტომ უარი თქვა 0-დან 6-წლამდე ასაკის ბავშვებში ჰეტეროზიგოტური ჰიპერქოლესტერინემიის თერაპიისათვის და 0-დან 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის, შერეული (კომბინირებული) ჰიპერქოლესტერინემიის, პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიის თერაპიისათვის და გულ-სისხლძარღვთა გართულებების პროფილაქტიკისათვის ატორვასტატინის გამოყენების კვლევების შედეგების წარდგენის ვალდებულებაზე.

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა

პერორალურად მიღების შემდეგ ატორვასტატინი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში, სამკურნალო საშუალების მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში (C_max) მიიღწევა 1-2 საათის შემდეგ; შეწოვის ხარისხი იზრდება დოზის პროპორციულად. აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტების სახით პერორალურად მიღების დროს, ატორვასტატინის ბიოშეღწევადობა არის 95-99%, სამკურნალო საშუალების ხსნარის სახით პერორალურად მიიღებასთან შედარებით. ატორვასტატინის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 12%-ს, ხოლო HMG-CoA რედუქტაზასთან მიმართებაში სისტემური ინჰიბიტორული აქტივობა დაახლოებით 30%-ს. ატორვასტატინის დაბალი სისტემური ბიოშეღწევადობა განპირობებულია პრესისტემური მეტაბოლიზმით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვან გარსში და/ან ღვიძლში (პირველი გავლის ეფექტი).

განაწილება

ატორვასტატინის განაწილების მოცულობა საშუალოდ დაახლოებით 381 ლიტრს შეადგენს. სამკურნალო საშუალების სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი არის 98% ან მეტი.

მეტაბოლიზმი

ატორვასტატინის მეტაბოლიზმში მონაწილეობს ციტოქრომ P450 3A4 სისტემის იზოფერმენტი, სამკურნალო საშუალების ბიოტრანსფორმაციის შედეგად წარმოიქმნება ორთო- და პარა-ჰიდროქსილირებული წარმოებულები, ასევე β-დაჟანგვის სხვადასხვა პროდუქტები. ამის შემდეგ, მეტაბოლიტები განიცდიან გლუკურონიზაციის პროცესს. in vitro კვლევის მონაცემები მოწმობენ, რომ ორთო- და პარა-ჰიდროქსილირებული წარმოებულები ახდენენ ინჰიბიტორულ მოქმედებას HMG-CoA რედუქტაზაზე, შედარებულია ატორვასტატინისთან. სისხლის პლაზმაში HMG-CoA რედუქტაზას მიმართ ინჰიბიტორული აქტივობა დაახლოებით 70%-ით განპირობებულია მეტაბოლიტების აქტივობით.

გამოყოფა

ატორვასტატინი და მისი მეტაბოლიტები ღვიძლისმიერი და/ან არაღვიძლისმიერი ბიოტრანსფორმაციის შემდეგ გამოიყოფა ძირითადად ნაღველთან ერთად. თუმცა, როგორც ჩანს, ატორვასტატინს ენტეროჰეპატური რეცირკულაცია არ ახასიათებს. ადამიანებში სისხლის პლაზმიდან პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი არის საშუალოდ დაახლოებით 14 საათი, ამავდროულად, ინჰიბიტორული აქტივობა HMG-CoA რედუქტაზას მიმართ 50%-ით იკლებს დაახლოებით 20-30 საათის შემდეგ და ეს განპირობებულია სისხლში მოცირკულირე მეტაბოლიტების აქტივობით.

ატორვასტატინი წარმოადგენს 1B1 და 1B3 ტიპის ორგანული ანიონების ცილა-გადამტანების სუბსტრატს (შესაბამისად OATP1B1 და OATP1B3). ატორვასტატინის მეტაბოლიტები არიან OATP1B1-ის სუბსტრატები. ასევე დადგენილია, რომ ატორვასტატინი არის P-გლიკოპროტეინის და სარძევე ჯირკვლების კიბოს რეზისტენტობის ცილის სუბსტრატი, რომელსაც შეუძლია ნაწლავში სამკურნალო საშუალების შეწოვის და ნაღველში გამოყოფის შეზღუდვა.

პაციენტების განსაკუთრებული ჯგუფები

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები

სისხლის პლაზმაში ატორვასტატინისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაცია ჯანმრთელ ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში უფრო მეტი იყო ვიდრე უფრო ახალგაზრდა პაციენტებში, ამავდროულად, ხანდაზმული ასაკის და უფრო ახალგაზრდა პაციენტებში ლიპიდურ პროფილზე გავლენა ერთმანეთის სადარი იყო.

ბავშვები და მოზარდები

ღია 8-კვირიანი კვლევის დროს, 6-17 წლის ასაკის ბავშვები (15 პაციენტი - 1 სტადია ტანერის მიხედვით, 24 პაციენტი - 2 სტადია ტანერის მიხედვით) ჰეტეროზიგოტული ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით და სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის 4 მმოლ/ლ ან მეტი დონით, იღებდნენ ატორვასტატინს დღე-ღამეში ერთხელ საღეჭი ტაბლეტების (5 მგ ან 10 მგ) ან აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტების სახით (10 მგ ან 20 მგ). პაციენტის სხეულის წონა იყო ერთადერთი დამოუკიდებელი ცვლადი ატორვასტატინის პოპულაციურ ფარმაკოკინეტიკური მოდელში. ბავშვებში პერორალური მიღების დროს სამკურნალო საშუალების კლირენსის შედარება მოხდა მოზრდილებთან (სხეულის წონის მიხედვით ალომეტრიული გადაანგარიშების გათვალისწინებით). დაფიქსირდა სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის და მთლიანი ქოლესტერინის დონის სტაბილური შემცირება ატორვასტატინისა და ო-ჰიდროქსიატორვასტატინის დოზების მთელ დიაპაზონში.

სქესი

სისხლში ატორვასტატინის და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაციები ქალებში და მამაკაცებში განსხვავდება (ქალებში, С _max დაახლოებით 20%-ით მეტია, ხოლო კონცენტრაცია-დრო მრუდის ქვეშ ფართობის მნიშვნელობა (AUC) დაახლოებით 10%-ით ნაკლები). ამ განსხვავებებს არავითარი კლინიკური მნიშვნელობა არ აქვთ, რადგან მამაკაცებში და ქალებში ლიპიდურ პროფილზე ზემოქმედების მნიშვნელოვანი განსხვავებები არ არის რეგისტრირებული.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა არ ახდენს გავლენას სისხლის პლაზმაში კონცენტრაციებზე და ლიპიდურ პროფილთან მიმართებაში ატორვასტატინის და მისი აქტიური მეტაბოლიტების ეფექტებზე.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

ღვიძლის ქრონიკული ალკოჰოლური დაავადების მქონე პაციენტებს (B კლასი ჩაილდ-პიუს შკალით) აღენიშნებოდათ სისხლის პლაზმაში ატორვასტატინისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტების მნიშვნელოვნად მაღალი კონცენტრაციები (C _max და AUC-ს მნიშვნელობები დაახლოებით 16 – ჯერ და 11 – ჯერ გაიზარდა).

SLCO1B1-ს გენეტიკური პოლიმორფიზმი

ცილა-გადამტანი OAT1B1 მონაწილეობს ღვიძლის უჯრედების მიერ HMG-CoA რედუქტაზას ყველა ინჰიბიტორის, მათ შორის ატორვასტატინის მიტაცებაში. SLCO1B1-ის გენეტიკური პოლიმორფიზმის მქონე პაციენტებში არსებობს ატორვასტატინის სისტემური ზემოქმედების მატების რისკი, რამაც შეიძლება განაპირობოს რაბდომიოლიზის განვითარების რისკის ზრდა. SLCO1B1 c.521CC გენოტიპი დაკავშირებულია სამკურნალო საშუალების სისტემური ზემოქმედების 2.4-ჯერ ზრდასთან (AUC), SLCO1B1 c.521TT გენოტიპის მქონე პაციენტებთან შედარებით. ასეთ პაციენტებს შეიძლება აღენიშნებოდეთ ღვიძლის უჯრედების მიერ ატორვასტატინის მიტაცების პროცესის გენეტიკურად განსაზღვრული დარღვევა. არ არის ცნობილი ზემოხსენებული ცვლილებების მნიშვნელობა ატორვასტატინის ეფექტურობასთან მიმართებაში.

გამოყენების ჩვენებები

ჰიპერქოლესტერინემიის მკურნალობა

- პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიის, მათ შორის ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის (ჰეტეროზიგოტური ვარიანტი) ან კომბინირებული (შერეული) ჰიპერლიპიდემიის (შესაბამისად IIა და IIბ ტიპი ფრედრიქსონის კლასიფიკაციის მიხედვით) მქონე მოზრდილებში, მოზარდებში და 10 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში, სისხლში საერთო ქოლესტერინის (საერთო ქს), დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის (დსლპ-ქს), აპოლიპოპროტეინ B-ს (ApoB) და ტრიგლიცერიდების (ტგ) დონის შესამცირებლად დიეტაზე დამატების სახით, როდესაც დიეტა და სხვა არამედიკამენტური მეთოდები არ არის საკმარისად ეფექტური;

- ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე მოზრდილებში სისხლში საერთო ქოლესტერინის და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონის შესამცირებლად, დამატების სახით მკურნალობის სხვა მეთოდებზე, რომლებიც მიზნად ისახავს სისხლში ლიპიდების დონის შემცირებას (მაგალითად, დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების აფერეზი) ან იმ შემთხვევებში, როდესაც ასეთი მეთოდების გამოყენება შეუძლებელია.

გულ-სისხლძარღვთა გართულებების პროფილაქტიკა

გულ-სისხლძარღვთა გართულებების პროფილაქტიკა მოზრდილ პაციენტებში, რომელთაც აქვთ გულ-სისხლძარღვთა პირველი გართულებების განვითარების მაღალი რისკი, როგორც დამატებითი ღონისძიება რისკის სხვა ფაქტორების კორექციის ფონზე.

გამოყენების წესი და დოზები

ტორვიტინით მკურნალობის დაწყებამდე უნდა მოხდეს პაციენტის გადაყვანა სტანდარტულ დიეტაზე ქოლესტერინის დაბალი შემცველობით, რომლის დაცვა აუცილებელია თერაპიის მთელი კურსის განმავლობაში.

დოზირება

აუცილებელია პრეპარატის დოზის ინდივიდუალურად შერჩევა, სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის საწყისი დონის, თერაპიის მიზნისა და პაციენტის მკურნალობაზე პასუხის გათვალისწინებით.

როგორც წესი, საწყისი დოზა არის 10 მგ ატორვასტატინი დღე-ღამეში ერთხელ. დოზის კორექტირება უნდა მოხდეს 4 ან მეტ კვირიანი ინტერვალებით. ატორვასტატინის მაქსიმალური დოზა არის 80 მგ დღე-ღამეში ერთხელ.

პირველადი ჰიპერქოლესტერინემია და კომბინირებული (შერეული) ჰიპერლიპიდემია

უმეტეს პაციენტებში დამაკმაყოფილებელი პასუხი აღინიშნება ატორვასტატინის 10 მგ დოზით დღე-ღამეში ერთხელ გამოყენებისას. თერაპიული ეფექტი შეიძლება გამოვლინდეს 2 კვირის განმავლობაში; მაქსიმალური თერაპიული ეფექტი, როგორც წესი, ვითარდება 4 კვირის შემდეგ. მიღწეული ეფექტი ნარჩუნდება ხანგრძლივი თერაპიის ჩატარების დროს.

ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია

როგორც წესი, საწყისი დოზა არის 10 მგ ატორვასტატინი დღე-ღამეში ერთხელ. პრეპარატის დოზის კორექტირება უნდა მოხდეს ინდივიდუალურად 4 კვირის ინტერვალით, დღე-ღამეში 40 მგ-მდე. ამის შემდეგ, შეიძლება სამკურნალო საშუალების დოზის გაზრდა 80 მგ მაქსიმალურ სადღეღამისო დოზამდე ან კომბინირებული მკურნალობის ჩატარება დღეღამეში ერთხელ 40 მგ ატორვასტატინით და ნაღვლის მჟავების სეკვესტრანტებით (იონშემცველი ფისები).

ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია

ამ მომენტისათვის არსებობს შეზღუდული მონაცემები.

ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში ატორვასტატინის დოზა არის 10-80 მგ დღე-ღამეში. ასეთ პაციენტებში ატორვასტატინი გამოყენება უნდა მოხდეს მკურნალობის სხვა მეთოდებზე დამატების სახით, რომლებიც მიზნად ისახავს სისხლში ლიპიდების დონის შემცირებას (მაგალითად, დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების აფერეზი) ან იმ შემთხვევებში, როდესაც ასეთი მეთოდების გამოყენება შეუძლებელია.

გულ-სისხლძარღვთა გართულებების პროფილაქტიკა

კლინიკურ კვლევებში, გულ-სისხლძარღვთა გართულებების პირველადი პროფილაქტიკისათვის, ატორვასტატინი გამოიყენებოდა დღე-ღამეში 10 მგ დოზით. სისხლში დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის იმ დონის მისაღწევად, რომელიც შეესაბამება ახლანდელ რეკომენდაციებს, შეიძლება აუცილებელი გახდეს სამკურნალო საშუალების უფრო მაღალი დოზებით გამოყენება.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტები

დოზის კორექცია არ არის საჭირო თირკმელების ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტები

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში ტორვიტინის გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით. პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია აქტიურ ფაზაში ღვიძლის დაავადებების მქონე პაციენტებში.

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები

რეკომენდებული დოზების გამოყენებისას, 70 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში პრეპარატის ეფექტურობა და ამტანობა ზოგადი პოპულაციის პაციენტების სადარია.

ბავშვები და მოზარდები

ჰიპერქოლესტერინემია

ტორვიტინით მკურნალობა უნდა ჩაატაროს ექიმმა, რომელსაც აქვს ბავშვებში ჰიპერლიპიდემიის მკურნალობის გამოცდილება. მკურნალობის ეფექტურობის შესაფასებლად აუცილებელია პაციენტების რეგულარული მონიტორინგის ჩატარება.

10 წლის და უფროსი ასაკის ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში ატორვასტატინის რეკომენდებული საწყისი დოზა არის 10 მგ დღე-ღამეში. ატორვასტატინის დოზა შეიძლება გაიზარდოს დღე-ღამეში 80 მგ-მდე, თერაპიაზე პასუხის და სამკურნალო საშუალების ტოლერანტობის გათვალისწინებით.

აუცილებელია ატორვასტატინის დოზის ინდივიდუალურად შერჩევა თერაპიის მიზნის გათვალისწინებით, დოზის კორექტირება უნდა ხდებოდეს 4 ან მეტი კვირიანი ინტერვალით. მოზრდილებში კლინიკური კვლევების მონაცემების და ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ბავშვებში კლინიკური კვლევების შეზღუდული მონაცემების საფუძველზე, შეიძლება სამკურნალო საშუალების დოზის გაზრდა დღე-ღამეში 80 მგ-მდე.

პრეპარატის უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის შესახებ მონაცემები შეზღუდულია ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე 6-10 წლის ბავშვებში. ატორვასტატინი არ არის განკუთვნილი 10 წლამდე ასაკის ბავშვებში გამოსაყენებლად; ამ მომენტისათვის არსებული მონაცემები წარმოდგენილია პუნქტებში "გვერდითი რეაქციები", "ფარმაკოდინამიკა" და "ფარმაკოკინეტიკა", არ არსებობს რაიმე რეკომენდაციები სამკურნალო საშუალების დოზირების შესახებ.

ამ კატეგორიის პაციენტებში შეიძლება მიზანშეწონილი იყოს სამკურნალო საშუალების სხვა სამკურნალწამლო ფორმების/დოზირების რეჟიმების გამოყენება.

კომბინირებული თერაპია სხვა პრეპარატებთან

პაციენტებში, რომლებსაც C ჰეპატიტის სამკურნალოდ უტარდებათ თერაპია ელბასვირის/გრაზოპრევირის კომბინაციით ან ციტომეგალოვირუსული ინფექციის პროფილაქტიკისთვის ლეტერმოვირით, ატორვასტატინის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს დღე-ღამეში 20 მგ-ს.

არ არის რეკომენდებული ატორვასტატინის გამოყენება პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ კომბინირებული თერაპია ლეტერმოვირით და ციკლოსპორინით.

გამოყენების წესი

ტაბლეტების მიიღება პერორალურად (ტაბლეტების მიღება შესაძლებელია დღე-ღამის ნებისმიერ დროს, საკვების მიღებისაგან დამოუკიდებლად). ატორვასტატინის სადღეღამისო დოზის მიღება უნდა მოხდეს ერთი მიღებით.

უკუჩვენებები

- ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის აქტიური ნივთიერების ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ;

- ღვიძლის დაავადება აქტიურ ფაზაში ან გაურკვეველი ეტიოლოგიის სისხლში ღვიძლის ფერმენტების დონის მომატება (იმ შემთხვევებში, როდესაც მაჩვენებლები ნორმალურ მაჩვენებელთა ზედა ზღვარს (ნმზზ) აღემატება უფრო მეტად ვიდრე 3-ჯერ);

- C ჰეპატიტის სამკურნალოდ ელბასვირი/გრაზოპრევირის კომბინაციასთან ერთად გამოყენება;

- ორსულობისა და ძუძუთი კვების პერიოდები.

ტორვიტინის გამოყენება უკუნაჩვენებია რეპროდუქციული ასაკის ქალებში, რომლებიც არ იყენებენ კონტრაცეფციის საიმედო მეთოდებს.

გვერდითი რეაქციები

პლაცებო-კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების მონაცემთა ბაზაში მოცემული მონაცემების თანახმად, რომელშიც მონაწილეობა მიიღო 16066-მა პაციენტმა (8755 პაციენტი მკურნალობდა ატორვასტატინით, 7311 პაციენტი მკურნალობდა პლაცებოთი; მკურნალობის საშუალო ხანგრძლივობა იყო 53 კვირა), გვერდითი რეაქციების განვითარების გამო მკურნალობა შეწყვიტა პაციენტების 5,2%-მა, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს და პაციენტების 4%-მა, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს.

გვერდითი რეაქციები, რომლებიც დაფიქსირდა კლინიკურ კვლევებში და პოსტმარკეტინგულ პერიოდში, ჩამოთვლილია ქვემოთ MedDRA-ს სისტემურ-ორგანოთა კლასების მიხედვით. გვერდითი რეაქციების სიხშირის პარამეტრები განისაზღვრება შემდეგნაირად: ძალიან ხშირად (≥1/10); ხშირად (≥1/100, მაგრამ <1/10); არახშირად (≥1/1000, მაგრამ <1/100); იშვიათად (≥1/10000, მაგრამ <1/1000); ძალიან იშვიათად (<1/10000), სიხშირე უცნობია (არსებული მონაცემებით შეფასება შეუძლებელია).

ინფექციური და პარაზიტული დაავადებები:ხშირად - ნაზოფარინგიტი.

სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ:იშვიათად - თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ:ხშირად - ალერგიული რეაქციები; ძალიან იშვიათად - ანაფილაქსია.

ნივთიერებათა ცვლის და კვების მხრივ:ხშირად - ჰიპერგლიკემია; არახშირად - ჰიპოგლიკემია, სხეულის წონის მომატება, ანორექსია.

ფსიქიკის დარღვევები:არახშირად - ღამის კოშმარები, უძილობა.

ნერვული სისტემის მხრივ:ხშირად - თავის ტკივილი; არახშირად - თავბრუსხვევა, პარესთეზია, ჰიპესთეზია, დისგევზია, ამნეზია; იშვიათად - პერიფერიული ნეიროპათია.

მხედველობის ორგანოს მხრივ:არახშირად - ბუნდოვანი მხედველობა; იშვიათად - მხედველობის დარღვევები.

სმენის ორგანოს მხრივ და ლაბირინთის დარღვევები:არახშირად - ტინიტუსი; ძალიან იშვიათად - სმენის დაკარგვა.

სასუნთქი სისტემის, გულმკერდისა და შუასაყრის ორგანოების მხრივ:ხშირად - ფარინგოლარინგეალური ტკივილი, ცხვირდან სისხლდენა.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ:ხშირად - ყაბზობა, მეტეორიზმი, დისპეფსია, გულისრევა, დიარეა; არახშირად - ღებინება, ტკივილი მუცლის ზედა და ქვედა ნაწილში, ბოყინი, პანკრეატიტი.

ღვიძლისა და სანაღვლე გზების მხრივ:არახშირად - ჰეპატიტი; იშვიათად - ქოლესტაზი; ძალიან იშვიათად - ღვიძლის უკმარისობა.

კანის და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ:არახშირად - ჭინჭრის ციება, გამონაყარი კანზე, ქავილი, ალოპეცია; იშვიათად - ანგიონევროზული შეშუპება, ბულეზური დერმატიტი, მათ შორის მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი.

ჩონჩხ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ:ხშირად - მიალგია, ართრალგია, კიდურების ტკივილი, კუნთების სპაზმები, სახსრების შეშუპება, ზურგის ტკივილი; არახშირად - კისრის ტკივილი, კუნთების დაღლილობა; იშვიათად - მიოპათია, მიოზიტი, რაბდომიოლიზი, კუნთების გაწყვეტა, ტენდინოპათია, ზოგჯერ თან ახლავს მყესების გაწყვეტა; ძალიან იშვიათად -მგლურას მსგავსი სინდრომი; სიხშირე უცნობია - იმუნოგანპირობებული ნეკროზული მიოპათია (იგნმ).

სასქესო ორგანოების და სარძევე ჯირკვლის მხრივ:ძალიან იშვიათად - გინეკომასტია.

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები შეყვანის ადგილას:არახშირად - სისუსტე, ასთენია, ტკივილი გულმკერდში, პერიფერიული შეშუპებები, დაღლილობა, სხეულის ტემპერატურის მომატება.

გავლენა ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული კვლევების შედეგებზე:ხშირად - ღვიძლის ფუნქციური მაჩვენებლების დარღვევა, სისხლში კრეატინკინაზას დონის მომატება; არახშირად - შარდში ლეიკოციტების განსაზღვრის დროს კვლევის დადებითი შედეგი.

ისევე, როგორც სხვა HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების, ატორვასტატინის გამოყენების დროს, პაციენტებს აღენიშნებოდათ სისხლის შრატში ტრანსამინაზების დონის მომატება. როგორც წესი, ზემოხსენებული ცვლილებები იყო უმნიშვნელოდ გამოხატული, ატარებდა გარდამავალ ხასიათს და თან არ ახლდა თერაპიის შეწყვეტა. სისხლის შრატში ტრანსამინაზების დონის კლინიკურად მნიშვნელოვანი მომატება (ნორმალურ მაჩვენებელთა ზედა ზღვარზე გადაჭარბება უფრო მეტად ვიდრე 3-ჯერ) დაფიქსირდა პაციენტების 0.8% -ში, რომლებსაც უტარდებოდათ ატორვასტატინით თერაპია. ყველა პაციენტში ზემოხსენებული ცვლილებები იყო დოზაზე დამოკიდებული და შექცევადი.

სისხლის შრატში კრეატინფოსფოკინაზას კონცენტრაციამ (კფკ) ნორმალურ მაჩვენებელთა ზედა ზღვარს გადააჭარბა უფრო მეტად ვიდრე 3-ჯერ, პაციენტთა 2.5% -ში, რომლებსაც უტარდებოდათ ატორვასტატინით მკურნალობა; მსგავსი შედეგები იქნა მიღებული კლინიკურ კვლევებში HMG-CoA რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების გამოყენებისას. სისხლის შრატში კრეატინფოსფოკინაზას კონცენტრაციამ ნორმალურ მაჩვენებელთა ზედა ზღვარს გადააჭარბა უფრო მეტად ვიდრე 10-ჯერ, პაციენტების 0,4%-ში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს.

ბავშვები და მოზარდები

10-17 წლის ბავშვებსა და მოზარდებში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს, გვერდითი რეაქციების პროფილი ზოგადად შედარებული იყო პაციენტებთან, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს; ყველაზე ხშირი გვერდითი რეაქციები, რომლებიც დაფიქსირდა ორივე ჯგუფში, განვითარების მიზეზის მიუხედავად, იყო ინფექციები. სამწლიანი კვლევის დროს, მაჩვენებლების ტანერის შკალის მიხედვით შეფასების შედეგების, ასევე სიმაღლის და სხეულის წონის მაჩვენებლების თანახმად, არ აღნიშნულა კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა ფიზიკურ და სქესობრივ განვითარებაზე. ატორვასტატინის უსაფრთხოების და ამტანობის პროფილი ბავშვებსა და მოზარდებში შედარებულია ზრდასრულ პაციენტებთან.

ატორვასტატინის გამოყენების კლინიკური უსაფრთხოების მონაცემთა ბაზა მოიცავს ინფორმაციას 520 ბავშვთა ასაკის პაციენტის შესახებ (6 წლამდე ასაკის 7 პაციენტი, 6-9 წლის ასაკის 121 პაციენტი, 10-17 წლის ასაკის 392 პაციენტი). არსებული მონაცემების თანახმად, ბავშვებში გვერდითი რეაქციების განვითარების სიხშირე, ტიპი და სიმძიმე შედარებულია მოზრდილებთან.

ზოგიერთი სტატინის გამოყენებისას აღინიშნებოდა შემდეგი გვერდითი რეაქციები: სექსუალური დისფუნქცია, დეპრესია, ფილტვის ინტერსტიციული დაავადება (იშვიათ შემთხვევებში), კერძოდ, ხანგრძლივი მკურნალობის დროს, შაქრიანი დიაბეტი (სიხშირე დამოკიდებულია რისკის ფაქტორების არსებობაზე ან არარსებობაზე: უზმოზე სისხლში გლუკოზას დონე შეადგენს 5,6 მმოლ/ლ-ს ან მეტს, სხეულის მასის ინდექსი არის 30 კგ/მ²-ზე მეტი, სისხლში ტრიგლიცერიდების დონის მომატება, არტერიული ჰიპერტენზია ანამნეზში).

შეტყობინება საეჭვო გვერდითი რეაქციების შესახებ

სამკურნალო საშუალების რეგისტრაციის შემდეგ, მნიშვნელოვანია შეტყობინება საეჭვო გვერდითი რეაქციების შესახებ. სამკურნალო საშუალების მიმართ სერიოზული გვერდითი რეაქციის განვითარების ან ისეთი ახალი გვერდითი რეაქციის განვითარების შემთხვევაში, რომელიც ამ პუნქტში აღწერილი არ არის, გთხოვთ, ინფორმაცია მიაწოდოთ ეროვნული ფარმაკოზედამხედველობის სისტემის შესაბამისად.

განსაკუთრებული მითითებები

გავლენა ღვიძლზე

თერაპიის დაწყებამდე და მკურნალობის დროს რეგულარული ინტერვალებით აუცილებელია პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების კონტროლი. ღვიძლის ფუნქციური პარამეტრების შეფასება უნდა ჩატარდეს იმ პაციენტებში, რომლებსაც უვითარდებათ ღვიძლის დაზიანების ნიშნები ან სიმპტომები. პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებათ სისხლში ტრანსამინაზების დონის მომატება, უნდა იმყოფებოდნენ დაკვირვების ქვეშ იმ მომენტამდე, სანამ მაჩვენებლები არ მიაღწევენ ნორმალურ მნიშვნელობებს. იმ შემთხვევებში, როდესაც სისხლში ტრანსამინაზების დონე მაჩვენებელთა ზედა ზღვარს აღემატება უფრო მეტად ვიდრე 3-ჯერ, რეკომენდებულია დოზის შემცირება ან სამკურნალო საშუალების გამოყენების შეწყვეტა.

ტორვიტინის გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით პაციენტებში, რომლებიც ჭარბი რაოდენობით ალკოჰოლს მოიხმარენ და/ან აქვთ ღვიძლის დაავადება ანამნეზში.

ინსულტის პროფილაქტიკა სისხლში ქოლესტერინის დონის ინტენსიური შემცირების ფონზე (SPARCL კვლევა)

ინსულტის ქვეტიპების აპოსტერიორული ანალიზის დროს გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში, რომლებმაც ცოტა ხნით ადრე გადაიტანეს ინსულტი ან ტრანზიტორული იშემიური შეტევა, ჰემორაგიული ინსულტის სიხშირე უფრო მაღალი იყო იმ პაციენტებში, რომლებმაც თავდაპირველად იღებდნენ 80 მგ ატორვასტატინა, იმ პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს. რისკი მნიშვნელოვანი ხარისხით იზრდებოდა პაციენტებში, რომლებსაც კვლევაში ჩართვის მომენტში გადატანილი ჰქონდათ ჰემორაგიული ინსულტი ან თავის ტვინის ლაკუნარული ინფარქტი. პაციენტებისათვის, რომლებსაც გადატანილი აქვთ ჰემორაგიული ინსულტი ან თავის ტვინის ლაკუნარული ინფარქტი, ატორვასტატინის 80 მგ დოზით მკურნალობის დროს რისკი/სარგებელი თანაფარდობა არ არის ცნობილი, ამიტომ სამკურნალო საშუალებით თერაპიის დაწყებამდე აუცილებელია საგულდაგულოდ შეფასდეს ჰემორაგიული ინსულტის განვითარების პოტენციური რისკი.

ჩონჩხ-კუნთოვან ქსოვილზე

როგორც HMG-CoA რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების, ატორვასტატინის გამოყენების დროს იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება აღინიშნოს უარყოფითი გავლენა ჩონჩხის კუნთებზე მიალგიის, მიოზიტის და მიოპათიის განვითარებით, რასაც შეიძლება თან ახლდეს რაბდომიოლიზი (პაციენტის სიცოცხლისათვის პოტენციური საშიში მდგომარეობა, რომელსაც ახასიათებს სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას დონის მნიშვნელოვანი ზრდა (ნორმალურ მაჩვენებელთა ზედა ზღვარზე უფრო მეტი ვიდრე 10-ჯერ), მიოგლობინემია და მიოგლობინურია, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის უკმარისობა).

ძალიან იშვიათ შემთხვევებში, როგორც სტატინებით თერაპიის დროს, ასევე თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ, პაციენტებს განუვითარდათ იმუნოგანპირობებული ნეკროზული მიოპათია. იმუნოგანპირობებული ნეკროზული მიოპათია კლინიკურად ვლინდება კიდურების პროქსიმალური კუნთების მდგრადი სისუსტით და სისხლის შრატში კრეატინ ფოსფოკინაზას დონის ზრდით; ზემოხსენებული ცვლილებელი ნარჩუნდება სტატინებით თერაპიის შეწყვეტის მიუხედავად.

მკურნალობის დაწყებამდე

ატორვასტატინის გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით იმ პაციენტებში, რომელთაც აქვთ წინასწარგანწყობა რაბდომიოლიზის განვითარების მიმართ. სტატინებით თერაპიის დაწყებამდე უნდა განისაზღვროს სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას კონცენტრაცია იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ შემდეგი რისკის ფაქტორები ან დაავადებები:

- თირკმელების ფუნქციის დარღვევა;

- ჰიპოთირეოზი;

- კუნთების მემკვიდრული დაავადებები ანამნეზში, მათ შორის ოჯახის ანამნეზში;

- კუნთოვან ქსოვილზე ტოქსიკური ზემოქმედება, რომელიც დაკავშირებულია სხვა სტატინების ან ფიბრატების გამოყენებასთან, ანამნეზში;

- ღვიძლის დაავადებები და/ან ალკოჰოლის ჭარბი გამოყენება ანამნეზში;

- 70 წელზე უფროსი ასაკი (რაბდომიოლიზის განვითარების მიმართ წინასწარგანმწყობი სხვა ფაქტორების არსებობისას);

- მდგომარეობები, რომელთა დროსაც შეიძლება გაიზარდოს სამკურნალო საშუალების კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, მაგალითად, წამლისმიერი ურთიერთქმედების შემთხვევებში და პაციენტების გარკვეულ ჯგუფებში გამოყენებისას, სპეციფიკური გენოტიპის მქონე ქვეჯგუფების ჩათვლით.

ზემოაღნიშნულ პაციენტებში აუცილებელია სარგებლი/რისკი თანაფარდობის გულდასმით შეფასება; ასევე რეკომენდებულია ასეთი პაციენტების საგულდაგულო კლინიკური მონიტორინგის უზრუნველყოფა. იმ შემთხვევებში, როდესაც სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას კონცენტრაცია მნიშვნელოვნად არის გაზრდილი (ნორმალურ მაჩვენებელთა ზედა ზღვარს აღემატება უფრო მეტად ვიდრე 5-ჯერ), არ უნდა დაიწყოს ტორვიტინით თერაპია.

სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას კონცენტრაციის გაზომვა

სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას კონცენტრაციის გაზომვა არ უნდა მოხდეს ინტენსიური ფიზიკური დატვირთვის შემდეგ ან შესაძლო ალტერნატიული მიზეზის არსებობისას, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას დონის მომატება, რადგან ამან შეიძლება გაართულოს კვლევის შედეგების ინტერპრეტაცია. იმ შემთხვევებში, როდესაც მკურნალობის დაწყებამდე მნიშვნელოვნად არის მომატებული სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას კონცენტრაცია (ნორმალურ მაჩვენებელთა ზედა ზღვარს აღემატება უფრო მეტად ვიდრე 5-ჯერ), 5-7 დღის შემდეგ აუცილებელია განმეორებითი საკონტროლო კვლევის ჩატარება.

მკურნალობის დროს

- უნდა მოხდეს პაციენტების ინფორმირება, რომ აუცილებელია დაუყოვნებლივ აცნობონ ექიმს კუნთების ტკივილის, კუნთების სპაზმების ან კუნთების სისუსტის შესახებ, განსაკუთრებით თუ მათ თან ახლავს შეუძლოდ ყოფნა ან სხეულის ტემპერატურის მომატება.

- ასეთ პაციენტებში უნდა მოხდეს სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას კონცენტრაციის გაზომვა. ატორვასტატინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს იმ შემთხვევებში, როდესაც სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას კონცენტრაცია მნიშვნელოვნად არის მომატებული (ნორმალურ მაჩვენებელთა ზედა ზღვარს აღემატება უფრო მეტად ვიდრე 5-ჯერ).

- ატორვასტატინით მკურნალობა აუცილებლად უნდა შეწყდეს იმ შემთხვევებში, როდესაც კუნთების სიმპტომები ატარებენ მძიმე ხასიათს და იწვევენ ყოველდღიურ დისკომფორტს, მათ შორის, როდესაც სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას კონცენტრაცია ნორმალურ მაჩვენებელთა ზედა ზღვარს აღემატება 5 – ჯერ ან უფრო ნაკლებად.

- ზემოთ ჩამოთვლილი სიმპტომების გაქრობისა და სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას დონის შემცირების შემდეგ, უნდა განიხილებოდეს ატორვასტატინის ან ალტერნატიული სტატინის მინიმალური დოზებით თერაპიის გაგრძელების საკითხი, ამავდროულად, უნდა მოხდეს პაციენტებზე საგულდაგულო დაკვირვების უზრუნველყოფა.

- აუცილებელია ატორვასტატინის გამოყენების შეწყვეტა, თუ აღინიშნება სისხლში კრეატინ ფოსფოკინაზას დონის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ზრდა (ნორმალურ მაჩვენებელთა ზედა ზღვარს აღემატება უფრო მეტად ვიდრე 10-ჯერ) ან დიაგნოზირებულია რაბდომიოლიზი ან არსებობს ეჭვი მის განვითარებაზე.

კომბინირებული თერაპია სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

რაბდომიოლიზის განვითარების რისკი იზრდება ატორვასტატინის ერთდროული გამოყენებისას გარკვეულ სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებსაც შეუძლიათ გაზარდონ ატორვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, როგორებიც არის ციტოქრომ P450 3A4 სისტემის იზოფერმენტის (CYP3A4) ან ცილა-გადამტანების ძლიერი ინჰიბიტორები (მაგალითად, ციკლოსპორინი, ტელითრომიცინი, კლარითრომიცინი, დელავირდინი, სტირიპენთოლი, კეტოკონაზოლი, ვორიკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, პოზაკონაზოლი, ლეტერმოვირი და ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსის (აივ) პროტეაზას ზოგიერთი ინჰიბიტორი, მათ შორის რიტონავირი, ლოპინავირი, ატაზანავირი, ინდინავირი, დარუნავირი, ტიპრანავირი/რიტონავირი და სხვები). მიოპათიის განვითარების რისკი ასევე შეიძლება გაიზარდოს ატორვასტატინის გამოყენებისას გემფიბროზილთან და სხვა ფიბრატებთან, ანტივირუსულ პრეპარატებთან, რომლებიც გამოიყენება C ჰეპატიტის სამკურნალოდ (მაგალითად, ბოცეპრევირი, ტელაპრევირი, ელბასვირი/გრაზოპრევირი, ლედიპასვირი / სოფოსბუვირი), ერითრომიცინთან, ნიაცინთან, ეზეტიმიბთან ერთად. იმ შემთხვევაში, როდესაც არსებობს ასეთი შესაძლებლობა, უნდა მოხდეს ალტერნატიული სამკურნალო საშუალებების გამოყენება, რომლებიც არ ურთიერთქმედებენ ატორვასტატინთან.

იმ შემთხვევებში, როდესაც აუცილებელი ხდება ატორვასტატინის გამოყენება ზემოთ მოცემულ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, უნდა მოხდეს სარგებელი/რისკის თანაფარდობის საგულდაგულო შეფასება. იმ სიტუაციებში, როდესაც პაციენტები ერთდროულად იტარებენ თერაპიას სამკურნალო საშუალებებით, რომლებიც ზრდიან ატორვასტატინის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში, რეკომენდებულია ატორვასტატინის გამოყენება უფრო დაბალი სადღეღამისო დოზით. CYP3A4-ის ძლიერ ინჰიბიტორებთან ერთდროულად გამოყენების შემთხვევაში, უნდა მოხდეს ატორვასტატინის უფრო დაბალი საწყისი დოზით გამოყენების საკითხის განხილვა, ასევე ჩატარდეს პაციენტების კლინიკური მონიტორინგი.

ტორვიტინის გამოყენება არ უნდა მოხდეს ფუზიდის მჟავას შემცველ სისტემურ პრეპარატებთან ერთად, ან მათი გამოყენების შეწყვეტიდან 7 დღის განმავლობაში. იმ შემთხვევებში, როდესაც აუცილებელია ფუზიდის მჟავას შემცველი სისტემური პრეპარატების გამოყენება, სტატინებით მკურნალობა უნდა შეწყდეს მათი გამოყენების მთელი პერიოდის განმავლობაში. პაციენტებში, რომლებიც იტარებდნენ სტატინებით თერაპიას ფუზიდის მჟავასთან კომბინაციაში, დაფიქსირდა რაბდომიოლოზის შემთხვევები (მათ შორის, ლეტალური გამოსავალით). უნდა მოხდეს პაციენტების ინფორმირება, რომ აუცილებელია დაუყოვნებლივ აცნობონ ექიმს ისეთი სიმპტომების შესახებ, როგორებიც არის კუნთების სისუსტე, კუნთების ტკივილი ან მათი მომატებული მგრძნობელობა.

სტატინებით თერაპიის განახლება შესაძლებელია ფუზიდის მჟავას შემცველი პრეპარატის ბოლო მიღებიდან 7 დღის შემდეგ. გამონაკლის შემთხვევებში, როდესაც აუცილებელია ფუზიდის მჟავას შემცველი სისტემური პრეპარატებით ხანგრძლივი თერაპიის ჩატარება, მაგალითად, მძიმე ინფექციების დროს, ტორვიტინის ერთდროულად გამოყენების შესახებ საკითხის განხილვა უნდა მოხდეს ინდივიდუალურად; ამგვარი კომბინაციების გამოყენებისას პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ საგულდაგულო სამედიცინო დაკვირვების ქვეშ.

ბავშვები და მოზარდები

სამწლიანი კვლევის მონაცემების თანახმად, ატორვასტატინს კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა არ მოუხდენია ფიზიკურ და სქესობრივ განვითარებაზე, მაჩვენებლების ტანერის შკალის მიხედვით შეფასების შედეგების და სიმაღლის და სხეულის წონის მაჩვენებლების გათვალისწინებით.

ფილტვის ინტერსტიციული დაავადება

ზოგიერთი სტატინის გამოყენებისას, განსაკუთრებით დიდი ხანგრძლივად, დაფიქსირდა ფილტვების ინტერსტიციული დაავადების განვითარების ცალკეული შემთხვევები, რომელთა ნიშნები შეიძლება მოიცავდეს ქოშინს, არაპროდუქტიულ ხველას და ზოგადი მდგომარეობის გაუარესებას (დაღლილობა, წონაში დაკლება და სხეულის ტემპერატურის მომატება). იმ შემთხვევებში, როდესაც არსებობს ეჭვი, რომ პაციენტს უვითარდება ფილტვის ინტერსტიციული დაავადება, სტატინებით თერაპია უნდა შეწყდეს.

შაქრიანი დიაბეტი

ამ მომენტისათვის არსებობს მონაცემები, რომლებიც მოწმობენ, რომ სტატინების გამოყენების დროს სისხლში გლუკოზას დონე იმატებს (კლას-ეფექტი). ზოგიერთ პაციენტში, რომელთაც აქვთ შაქრიანი დიაბეტის განვითარების მაღალი რისკი, სისხლში გლუკოზას კონცენტრაციამ შეიძლება მიაღწიოს ისეთ დონეს, რომლის დროსაც აუცილებელი ხდება შაქრიანი დიაბეტის სტანდარტული მკურნალობის ჩატარება. მიუხედავად ამისა, ჰიპერგლიკემიის განვითარების რისკი არ აღემატება სტატინების გამოყენების სარგებელს გულ-სისხლძარღვთა გართულებების რისკის შემცირებასთან მიმართებაში და არ წარმოადგენს სტატინებით თერაპიის შეწყვეტის მიზეზს. აუცილებელია რისკის ქვეშ მყოფი პაციენტების (უზმოზე სისხლში გლუკოზას დონე შეადგენს 5,6-6,9 მმოლ/ლ-ს, სხეულის მასის ინდექსი არის 30 კგ/მ²-ზე მეტი, სისხლში ტრიგლიცერიდების მომატებული დონე, არტერიული ჰიპერტენზია) კლინიკური და ლაბორატორიული მონიტორინგის ჩატარება დამტკიცებული რეკომენდაციების შესაბამისად.

დამხმარე ნივთიერებები

ტორვიტინი შეიცავს ლაქტოზას, ამიტომ ისეთი იშვიათი მემკვიდრული დაავადებების მქონე პაციენტებმა, რომლებსაც ახასიათებს გალაქტოზას აუტანლობა, ლაქტაზას უკმარისობა ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბცია, არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

ტორვიტინი შეიცავს საქაროზას, ამიტომ ისეთი იშვიათი მემკვიდრული დაავადებების მქონე პაციენტებმა, რომლებსაც ახასიათებს ფრუქტოზას აუტანლობა, გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბცია ან საქაროზა-იზომალტაზას უკმარისობა, არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

ტორვიტინი შეიცავს 1 მმოლზე ნაკლებ (23 მგ) ნატრიუმს ერთ ტაბლეტში, ე.ი. თითქმის „არ შეიცავს ნატრიუმს“.

ზეგავლენა ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის უნარზე

ატორვასტატინი უმნიშვნელო გავლენას ახდენს ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის უნარზე.

ფერტილობა, გამოყენება ორსულობის და ლაქტაციის დროს

რეპროდუქციული ასაკის ქალები

რეპროდუქციული ასაკის ქალებში, რომლებსაც უტარდებად თერაპია ტორვიტინით , აუცილებელია კონტრაცეფციის საიმედო მეთოდების გამოყენება.

ორსულობა

ორსულობის პერიოდში ქალებში ტორვიტინის გამოყენება უკუნაჩვენებია. ორსულობის პერიოდში ქალებში პრეპარატის გამოყენების უსაფრთხოება დადგენილი არ არის. ორსულობის პერიოდში ქალებში ატორვასტატინის გამოყენების კონტროლირებადი კლინიკური კვლევები არ ჩატარებულა. არსებობს იშვიათი შეტყობინებები თანდაყოლილი განვითარების მანკების წარმოქმნის შესახებ პრენატალურ პერიოდში HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების ზემოქმედების შემდეგ. ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში მიღებული მონაცემები მოწმობს რეპროდუქციულ ტოქსიკურობას.

ორსულობის პერიოდში ქალებში ატორვასტატინის გამოყენებას შეიძლება თან ახლდეს ნაყოფში ქოლესტერინის წინამორბედი მევალონატის დონის დაქვეითება. ათეროსკლეროზი არის ქრონიკული პროცესი და როგორც წესი, ორსულობის დროს ჰიპოლიპიდემიური საშუალებებით თერაპიის შეწყვეტა უმნიშვნელო გავლენას ახდენს პირველად ჰიპერქოლესტერინემიასთან დაკავშირებულ გრძელვადიან რისკზე.

ამის გამო, ტორვიტინის გამოყენება არ უნდა მოხდეს ქალებში ორსულობის პერიოდში, ქალებში, რომლებიც გეგმავენ დაორსულებას ან ეჭვი აქვთ ორსულობაზე. ტორვიტინით თერაპია უნდა შეწყდეს ქალებში ორსულობის პერიოდში ან იმ დრომდე, სანამ არ მოხდება ორსულობის არარსებობის დადასტურება.

ძუძუთი კვება

არ არის ცნობილი გამოიყოფა თუ არა ატორვასტატინი ან მისი მეტაბოლიტები დედის რძესთან ერთად. ვირთაგვებზე ჩატარებულ კვლევებში დადგინდა, რომ ატორვასტატინის და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაციები დედის რძეში და სისხლის პლაზმაში ერთმანეთის სადარი არის. ქალებში მძიმე გვერდითი რეაქციების განვითარების რისკის გამო, რომლებიც იტარებენ თერაპიას ტორვიტინით, არ უნდა მოხდეს ბავშვის ძუძუთი კვება. ძუძუთი კვების პერიოდში ქალებში პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია.

ფერტილობა

ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში ატორვასტატინმა გავლენა არ მოახდინა მამრობითი და მდედრობითი სქესის ინდივიდების ფერტილობაზე.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

სამკურნალო საშუალების გავლენა ატორვასტატინზე

ატორვასტატინის მეტაბოლიზმში მონაწილეობს CYP3A4; ატორვასტატინი წარმოადგენს 1B1 და 1B3 ტიპის (შესაბამისად OATP1B1 და OATP1B3) ორგანული ანიონების ცილა-გადამტანების სუბსტრატს. ატორვასტატინის მეტაბოლიტები არიან OATP1B1-ის სუბსტრატები. ასევე დადგინდა, რომ ატორვასტატინი წარმოადგენს 1 ტიპის მრავალი წამლისმიერი მდგრადობის ცილის (MDR1) და სარძევე ჯირკვლების კიბოს რეზისტენტობის ცილის (BCRP) სუბსტრატს, რომლებსაც შეუძლიათ სამკურნალო საშუალების ნაწლავში შეწოვის და ნაღველთან ერთად გამოყოფის შეზღუდვა. იმ პრეპარატებთან ერთდროულად გამოყენებისას, რომლებიც არიან CYP3A4-ის ან ცილა-გადამტანების ინჰიბიტორები, ატორვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეიძლება გაიზარდოს, ამავდროულად, მიოპათიის განვითარების რისკი იზრდება. მიოპათიის განვითარების რისკი ასევე შეიძლება გაიზარდოს ატორვასტატინის ერთდროულად გამოყენებისას სხვა სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებმაც შეიძლება ხელი შეუწყონ მიოპათიის განვითარებას, როგორებიც არის ფიბრატები და ეზეტიმიბი.

CYP3A4-ის ინჰიბიტორები

CYP3A4-ის ძლიერ ინჰიბიტორებთან კომბინირებული გამოყენებისას, აღინიშნება სისხლში ატორვასტატინის კონცენტრაციის მნიშვნელოვანი ზრდა (იხ. ცხრილი 1 და ქვემოთ).

იმ შემთხვევაში, თუ ასეთი შესაძლებლობა არსებობს, არ უნდა მოხდეს ატორვასტატინის კომბინირებული გამოყენება CYP3A4-ის ძლიერ ინჰიბიტორებთან ერთად (მაგ., ციკლოსპორინი, ტელითრომიცინი, კლარითრომიცინი, დელავირიდინი, სტირიპენტოლი, კეტოკონაზოლი, ვორიკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, პოზაკონაზოლი, C ჰეპატიტის სამკურნალო ზოგიერთი ანტივირუსული პრეპარატი (მაგ., ელბასვირი/გრაზოპრევირი) და აივ პროტეაზას ზოგიერთი ინჰიბიტორი, მათ შორის რიტონავირი, ლოპინავირი, ატაზანავირი, ინდინავირი, დარუნავირი და სხვები). იმ შემთხვევებში, როდესაც აუცილებელია კომბინირებული თერაპია ზემოთ აღნიშნულ პრეპარატებთან, უნდა მოხდეს ატორვასტატინის უფრო დაბალი საწყისი და მაქსიმალური დოზებით გამოყენების საკითხის განხილვა, ამავდროულად რეკომენდებულია ჩატარდეს პაციენტების საგულდაგულო კლინიკური მონიტორინგი (იხ. ცხრილი 1).

CYP3A4-ის ზომიერ ინჰიბიტორებთან ერთდროულად გამოყენებისას (მაგალითად, ერითრომიცინი, დილთიაზემი, ვერაპამილი და ფლუკონაზოლი), ატორვასტატინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეიძლება გაიზარდოს (იხ. ცხრილი 1). ერითრომიცინის სტატინებთან კომბინირებული გამოყენებისას, მიოპათიის განვითარების რისკი გაიზარდა. ამიოდარონის ან ვერაპამილის ატორვასტატინთან ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა. ამიოდარონი და ვერაპამილი არიან CYP3A4–ის ინჰიბიტორები, ამიტომ ატორვასტატინთან მათი ერთდროულად გამოყენების შემთხვევაში, ამ უკანასკნელის სისტემური ზემოქმედება შეიძლება გაიზარდოს. ამიტომ CYP3A4-ის მსუბუქ ინჰიბიტორებთან კომბინირებული თერაპიის დროს, უნდა მოხდეს ატორვასტატინის უფრო დაბალი საწყისი მაქსიმალური დოზით გამოყენების საკითხის განხილვა, ამავდროულად რეკომენდებულია ჩატარდეს პაციენტების საგულდაგულო კლინიკური მონიტორინგი. რეკომენდებულია პაციენტების სათანადო კლინიკური მონიტორინგის ჩატარება CYP3A4-ის ინჰიბიტორებით მკურნალობის დაწყების ან მათი დოზის კორექტირების შემდეგ.

CYP3A4-ის ინდუქტორები

ციტოქრომ P450 3A4 სისტემის იზოფერმენტის ინდუქტორებთან ერთად გამოყენების დროს (მაგალითად, ეფავირენზი, რიფამპინი, კრაზანას შემცველი პრეპარატები), სისხლის პლაზმაში ატორვასტატინის კონცენტრაცია შეიძლება სხვადასხვა ხარისხით შემცირდეს. რეკომენდებულია ატორვასტატინის და რიფამპინის ერთდროულად მიღება ურთიერთქმედების ორმაგი მექანიზმის გამო (რიფამპინი წარმოადგენს ციტოქრომ P450 3A4 სისტემის იზოფერმენტის ინდუქტორს და OATP1B1 ცილა-გადამტანის ინჰიბიტორს, რომელიც ლოკალიზებულია ღვიძლში), რადგან რიფამპინის მიღების შემდეგ ატორვასტატინის დაყოვნებული გამოყენების დროს აღინიშნა სისხლის პლაზმაში ატორვასტატინის კონცენტრაციის მნიშვნელოვანი შემცირება. თუმცა, არ არის ცნობილი რა გავლენა ახდენს რიფამპინი ჰეპატოციტებში ატორვასტატინის კონცენტრაციაზე. იმ შემთხვევებში, როდესაც ჩნდება კომბინირებული გამოყენების აუცილებლობა, უნდა მოხდეს თერაპიის ეფექტურობის საგულდაგულო კონტროლი.

ცილა-გადამტანების ინჰიბიტორები

ცილა-გადამტანების ინჰიბიტორებთან ერთდროული გამოყენებისას, ატორვასტატინის სისტემური ზემოქმედება შეიძლება გაიზარდოს.

როგორც ციკლოსპორინი, ასევე ლეტერმოვირი არიან ცილა-გადამტანების ინჰიბიტორები, რომლებიც მონაწილეობენ ატორვასტატინის ტრანსპორტირების პროცესებში, მაგალითად OATP1B1/1B3, P- გლიკოპროტეინი და BCRP, ამიტომ, ზემოთ მითითებულ პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას, იზრდება ატორვასტატინის სისტემური ზემოქმედება (იხ. ცხრილი 1). არ არის ცნობილი, რა გავლენას ახდენს ცილა-გადამტანების ინჰიბირება ჰეპატოციტებში ატორვასტატინის კონცენტრაციაზე. იმ შემთხვევებში, როდესაც ჩნდება კომბინირებული გამოყენების აუცილებლობა, რეკომენდებულია ატორვასტატინის დოზის შემცირება და თერაპიის ეფექტურობაზე პაციენტების საგულდაგულო მონიტორინგის ჩატარება (იხ. ცხრილი 1).

არ არის რეკომენდებული ატორვასტატინის გამოყენება პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ კომბინირებული თერაპია ლეტერმოვირით და ციკლოსპორინით.

გემფიბროზილი/ფიბრატები

ფიბრატების გამოყენებისას ზოგჯერ აღინიშნება დარღვევები კუნთოვანი სისტემის მხრივ, მათ შორის რაბდომიოლიზი. ფიბრატებისა და ატორვასტატინის კომბინირებული გამოყენებისას, მსგავსი დარღვევების რისკი შეიძლება გაიზარდოს. იმ შემთხვევებში, როდესაც ჩნდება ფიბრატებთან ერთად გამოყენების აუცილებლობა, ატორვასტატინის გამოყენება უნდა მოხდეს თერაპიული მიზნის მისაღწევად აუცილებელი მინიმალური ეფექტური დოზით, ამავდროულად უნდა მოხდეს პაციენტების სათანადო მონიტორინგის ჩატარება.

ეზეტიმიბი

ეზეტიმიბით მონოთერაპია დაკავშირებულია კუნთოვანი სისტემის მხრივ დარღვევების განვითარებასთან, რაბდომიოლიზის ჩათვლით, ამიტომ ეზეტიმიბისა და ატორვასტატინის ერთდროულ გამოყენებასთან ერთად შეიძლება გაიზარდოს ასეთი დარღვევების განვითარების რისკი. პრეპარატების კომბინირებული გამოყენებისას, რეკომენდებულია პაციენტების სათანადო კლინიკური მონიტორინგის ჩატარება.

ქოლესტიპოლი

კოლესტიპოლთან ერთად გამოყენების დროს, სისხლის პლაზმაში შემცირდა ატორვასტატინისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაცია (ატორვასტატინის კონცენტრაციების თანაფარდობის კოეფიციენტი იყო 0,74). თუმცა, კომბინირებული გამოყენების დროს ჰიპოლიპიდემიური მოქმედება უფრო მეტი იყო ვიდრე სამკურნალო საშუალებების ცალ-ცალკე გამოყენებისას.

ფუზიდის მჟავა

მიოპათიის, მათ შორის რაბდომიოლიზის განვითარების რისკი შეიძლება გაიზარდოს ფუზიდის მჟავას შემცველი სისტემური პრეპარატების სტატინებთან ერთად გამოყენებისას. უცნობია სამკურნალო საშუალებების ურთიერთქმედების მექანიზმი (ფარმაკოდინამიკური, ფარმაკოკინეტიკური ან კომბინირებული). რაბდომიოლიზის შემთხვევები (მათ შორის, ლეტალური გამოსავალით) აღინიშნებოდა იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ასეთ კომბინაციებს.

იმ შემთხვევებში, როდესაც აუცილებელია ფუზიდის მჟავას შემცველი სისტემური პრეპარატების გამოყენება, ტორვიტინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

კოლხიცინი

ატორვასტატინისა და კოლხიცინის ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა, თუმცა, სამკურნალო საშუალებების კომბინირებულ გამოყენების დროს დაფიქსირდა მიოპათიის განვითარების შემთხვევები. ატორვასტატინის კოლხიცინთან ერთად გამოყენება უნდა მოხდეს განსაკუთრებული სიფრთხილით.

ატორვასტატინის გავლენა სამკურნალო საშუალებებზე

დიგოქსინი

ატორვასტატინთან (10 მგ) ერთდროულად გამოყენებისას უმნიშვნელოად გაიზარდა სისხლის პლაზმაში დიგოქსინის წონასწორული კონცენტრაცია, ამიტომ პაციენტები, რომლებიც იტარებენ კომბინირებულ თერაპიას, უნდა იყოს იმყოფებოდნენ სათანადო დაკვირვების ქვეშ.

პერორალური კონტრაცეპტივები

ატორვასტატინის ერთდროულად გამოყენებისას პერორალურ კონტრაცეპტივებთან გაიზარდა ნორეტისტერონის და ეთინილესტრადიოლის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში.

ვარფარინი

კლინიკური კვლევის დროს პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებოდა ხანგრძლივი მკურნალობა ვარფარინით, 80 მგ დოზით ატორვასტატინის ყოველდღიური ერთდროული გამოყენებისას, თერაპიის პირველი 4 დღის განმავლობაში აღინიშნებოდა პროთრომბინის დროის მაჩვენებლის უმნიშვნელოდ (დაახლოებით 1,7 წამი) შემცირება, პროთრომბინის დროის მაჩვენებელი ნორმალური მნშივნელობების დიაპაზონში ბრუნდებოდა 15 დღის შემდეგ. მიუხედავად იმისა, რომ კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ანტიკოაგულანტებს კუმარინის წარმოებულების ჯგუფიდან დაფიქსირდა იშვიათ შემთხვევებში, პროთრომბინის დროის მაჩვენებელი უნდა განისაზღვროს ატორვასტატინის გამოყენების დაწყებამდე და ხშირად საკმარისია კომბინირებული მკურნალობის საწყის ეტაპზე, იმის დასადასტურებლად, რომ ვითარდება პროთრომბინის დროის მაჩვენებლების მნიშვნელოვანი ცვლილებები. იმ შემთხვევებში, როდესაც პროთრომბინის დროის მაჩვენებელი აღწევს სტაბილურ მნიშვნელობებს, შემდგომი კონტროლი შეიძლება ჩატარდეს სტანდარტული ინტერვალებით პაციენტებისთვის, რომლებსაც თერაპია უტარდებათ ანტიკოაგულანტებით კუმარინის წარმოებულების ჯგუფიდან. ატორვასტატინის დოზის ცვლილების ან მისი გამოყენების შეწყვეტის დროს, ზემოთ აღწერილი პროცედურა უნდა განმეორდეს. პაციენტებში, რომლებსაც არ უტარდებოდათ ანტიკოაგულანტებით თერაპია, ატორვასტატინის გამოყენების ფონზე არ აღინიშნებოდა სისხლდენის შემთხვევები ან პროთრომბინის დროის ცვლილებები.

ბავშვები და მოზარდები

წამლისმიერი ურთიერთქმედების კვლევები ჩატარდა მხოლოდ მოზრდილებში, ტორვიტინის სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედების ხარისხი ბავშვებში უცნობია. ბავშვებში პრეპარატის გამოყენების დროს ასევე უნდა მოხდეს მოზრდილებში აღნიშნული ზემოხსენებული ურთიერთქმედებების და პუნქტიდან "განსაკუთრებული მითითებები" გაფრთხილებების მხედველობაში მიღება.

წამლისმიერი ურთიერთქმედებები

ცხრილი 1. ერთდროულად გამოყენებული სამკურნალო საშუალებების გავლენა ატორვასტატინის ფარმაკოკინეტიკაზე (AUC–ს მნიშვნელობების შეფასება)

* მონაცემები წარმოდგენილია როგორც ატორვასტატინის AUC-ს მნიშვნელობებს შორის თანაფარდობა, როდესაც ის გამოიყენება სამკურნალო საშუალებებთან ერთად და მონოთერაპიის დროს.

^# კლინიკური მნიშვნელობის შესახებ ინფორმაციისთვის იხილეთ პუნქტები "განსაკუთრებული მითითებები" და "ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან".

^& გრეიფრუტის წვენი შეიცავს ერთ ან რამოდენიმე კომპონენტს, რომლებიც აინჰიბირებს CYP3A4-ს და შეუძლიათ სისხლის პლაზმაში იმ სამკურნალო საშუალებების კონცენტრაციის გაზრდა, რომლელთა მეტაბოლიზმში მონაწილეობს CYP3A4. ერთი ჭიქა გრეიფრუტის წვენის (240 მლ) მოხმარების დროს, ატორვასტატინის აქტიური ორთო – ჰიდროქსიმეტაბოლიტის AUC-ს მნიშვნელობა 20.4% –ით შემცირდა. გრეიფრუტის წვენის მნიშვნელოვანი რაოდენობით მოხმარებისას (დღე-ღამეში 1,2 ლიტრზე მეტი 5 დღის განმავლობაში), ატორვასტატინის AUC-ს მნიშვნელობა გაიზარდა 2,5-ჯერ, ხოლო HMG-CoA რედუქტაზას აქტიური ინჰიბიტორების AUC-ს მნიშვნელობა (ატორვასტატინი და მისი მეტაბოლიტები) გაიზარდა 1,3 ჯერ.

^ მაჩვენებელი გამოითვლება მონაცემების საფუძველზე, რომლებიც მიიღება სამკურნალო საშუალების მიღებიდან 8-16 საათის შემდეგ ერთჯერადი გაზომვით.

ცხრილი 2. ატორვასტატინის გავლენა ერთდროულად გამოყენებულ სამკურნალო საშუალებების ფარმაკოკინეტიკაზე

* მონაცემები წარმოდგენილია როგორც AUC-ს მნიშვნელობებს შორის თანაფარდობა, როდესაც სამკურნალო საშუალებები გამოიყენება ატორვასტატინთან ერთად და მონოთერაპიის დროს.

^# ერთდროულად მრავალჯერადი გამოყენების დროს, ატორვასტატინი გავლენას არ ახდენს ან უმნიშვნელო გავლენას ახდენს ფენაზონის კლირენსზე.

დოზის გადაჭარბება

ატორვასტატინის დოზის გადაჭარბების შემთხვევებში, თუ აუცილებელია, უნდა ჩატარდეს სიმპტომური და დამხმარე მკურნალობა (სპეციფიკური ანტიდოტი არ არის ცნობილი); ასევე აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციის და სისხლის შრატში კრეატინ ფოსფოკინაზას კონცენტრაციის კონტროლი. რადგან ატორვასტატინი მნიშვნელოვანი ხარისხით უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს, არ არის მოსალოდნელი, რომ ჰემოდიალიზის დროს სამკურნალო საშუალების კლირენსი მნიშვნელოვნად გაიზარდოს.

გამოშვების ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

10 ტაბლეტი ბლისტერში.

2 ბლისტერი სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები

ინახება არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას!

ვარგისობის ვადა

3 წელი წარმოების თარიღიდან.

არ გამოიყენოთ ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები

გაიცემა რეცეპტით.