როცეფინი - Rocephin 1 გ 1 ფლაკონი

როცეფინი^®

1.1 პრეპარატის თერაპიული / ფარმაკოლოგიური ჯგუფი

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სისტემური გამოყენების ანტიბაქტერიული საშუალებები, მესამე თაობის ცეფალოსპორინები

ATC კოდი: J01DD04

1.2 სამკურნალო ფორმა

საინექციო ხსნარის მოსამზადებელი ფხვნილი

საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებელი ფხვნილი 

1.3 მიღების/შეყვანის მეთოდი

საინექციო ხსნარის მოსამზადებელი ფხვნილი:

• კუნთშიდა ინექცია
• ინტრავენური ინექცია

საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებელი ფხვნილი

• ინტრავენური ინფუზია

1.4 განაცხადი სტერილობის / რადიაქტიურობის შესახებ

არ შეესაბამება

იხილეთ ბლოგი: >როცეფინი — მკვლელ ვირუსებთან და ინფექციებთან მებრძოლი ანტიბიოტიკი

1.5 ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

აქტიური ნივთიერება: ცეფტრიაქსონი ორნატრიუმიანი მარილის ფორმით.

ფლაკონები შეიცავს 0,25 გ, 0,5 გ, 1 გ ან 2 გ ცეფტრიაქსონის ეკვივალენტურ მშრალ ნივთიერებას.

შემავსებლები: ადგილობრივი რეგისტრაციის მიხედვით

როცეფინი შეიცავს დაახლოებით 83 მგ (3,6 მეკვ) ნატრიუმს 1 გრამ ცეფტრიაქსონზე

გამხსნელი პარენტერალური გამოყენებისთვის (როდესაც მოწოდებულია როცეფინთან ერთად): გამხსნელის ამპულა ინტრავენური (ი/ვ) ინექციისთვის შეიცავს სტერილურ საინექციო წყალს, ხოლო კუნთშიდა (ი/მ) ინექციისთვის - 1% ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარს. 1 მლ გამხსნელი ი/მ ინექციისთვის შეიცავს 10,66 მგ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის მონოჰიდრატს, რაც 10 მგ უწყლო ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ეკვივალენტურია (იხ. ქვეთავი 2.3 უკუჩვენებები).

ასევე, იხილეთ: >Peo - პეო ლიდოკაინით 1გ+3.5მლ 1 ფლაკონი

2. კლინიკური მონაცემები

 2.1 სამკურნალო ჩვენება (ჩვენებები)

როცეფინი ნაჩვენებია როცეფინის მიმართ მგრძნობიარე პათოგენებით გამოწვეული შემდეგი ინფექციების სამკურნალოდ:

- სეფსისი; [1, 2, 3, 4]

- მენინგიტი; [5, 6, 7]

- დისემინირებული ლაიმის ბორელიოზი (დაავადების ადრეული და მოგვიანებით სტადიები); [8, 9, 10, 11]

- მუცლის ღრუს ინფექციები (პერიტონიტი, სანაღვლე და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ინფექციები); [12, 13, 14, 15]

- ძვლების, სახსრების, რბილი ქსოვილების, კანის და ჭრილობის ინფექციები; [16, 17, 18]

- ინფექციები პაციენტებში დამცველობითი ფუნქციის დარღვევით; [19, 20, 21, 22]

- თირკმლის და საშარდე გზების ინფექციები; [23, 24, 25]

- სასუნთქი გზების ინფექციები, განსაკუთრებით პნევმონია, და ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციები; [26, 27, 28, 29]

- გენიტალური ინფექციები, გონორეის ჩათვლით. [30, 31, 32, 33]

და ინფექციების პროფილაქტიკა პერიოპერაციულ პერიოდში. [34, 35, 36

 2.2 დოზირება და მიღების წესი

ზოგადი

სტანდარტული დოზირება

მოზრდილები და 12 წელზე მეტი ასაკის ბავშვები

სტანდარტული დოზა - 1-2 გ როცეფინი დღეში ერთხელ(24 სთ-ში ერთხელ). მძიმე შემთხვევებში ან როცეფინზე ზომიერად მგრძნობიარე ორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციების დროს შესაძლებელია დოზის გაზრდა 4 გ-მდე, დღეში ერთხელ. [37]

მკურნალობის ხანგრძლიობა

მკურნალობის ხანგრძლიობა განსხვავებულია და დამოკიდებულია დაავადების მიმდინარეობაზე. ისე, როგორც ზოგადად ანტიბიოტიკოთერაპიის დროს, როცეფინის მიღება უნდა გაგრძელდეს მინიმუმ 48-72 საათი მას შემდეგ, რაც პაციენტის ტემპერატურა დაუბრუნდება ნორმას და მოპოვებული იქნება სარწმუნო ინფორმაცია ბაქტერიის ერადიკაციის შესახებ.

კომბინირებული მკურნალობა

ექსპერიმენტულ პირობებში სინერგია როცეფინსა და ამინოგლიკოზიდებს შორისა დემონსტრირებულია მრავალი გრამ-უარყოფითი ბაქტერიის მაგალითზე. მიუხედავად იმისა, რომ ამგვარი კომბინაციების გაზრდილი აქტივობის პროგნოზირება ყოველთვის არ ხდება, ისინი გამოყენებული უნდა იყოს მძიმე, სიცოცხლისთვის საშიში ინფექციების დროს, რომლებსაც იწვევს ისეთი მიკროორგანიზმები, როგორიცაა Pseudomonas aeruginosa.

როცეფინსა და ამინოგლიკოზიდებს შორის ქიმიური შეუთავსებლობის გამო, ამ ორი პრეპარატის მიღება საჭიროა ცალ-ცალკე რეკომენდებული დოზებით. [38, 39]

როცეფინთან ქიმიური შეუთავსებლობა გამოვლინდა ასევე ამსაკრინის, ვანკომიცინის და ფლუკონაზოლის ი/ვ მიღების დროს. [89, 90, 91, 163, 164, 165, 166]

პრეპარატის მიღების მეთოდი

ზოგადი წესის შესაბამისად, აუცილებელია პრეპარატის ხსნარების დაუყოვნებლივ გამოყენება მომზადებისთანავე.

მომზადებული საინექციო ხსნარი ფიზიკურ და ქიმიურ სტაბილურობას ინარჩუნებს 6 სთ-ის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე (ან 24 სთ-ის განმავლობაში მაცივარში 2 - 8°C ტემპერატურაზე). ხსნარის შეფერილობა შესაძლოა იყოს ბაცი ყვითელი ფერიდან ქარვისფრამდე, რაც მის კონცენტრაციასა და შენახვის ხანგრძლივობაზეა დამოკიდებული. ხსნარის შეფერილობა არ ახდენს გავლენას პრეპარატის ეფექტიანობასა და მის ასატანობაზე. [40, 41]

კუნთშიდა ინექცია.

ი/მ ინექციისთვის როცეფინის 250 მგ ან 500 მგ იხსნება 2 მლ, ხოლო როცეფინის 1 გ - 3.5 მლ 1%-იან ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარში და ხდება მისი შეყვანა ინექციის სახით შედარებით დიდი კუნთის სიღრმეში. ინექციის ერთ ადგილზე რეკომენდებულია არაუმეტეს 1 გ-ის შეყვანა.

დაუშვებელია ლიდოკაინის ხსნარის ინტრავენურად შეყვანა (იხ. ქვეთავი 2.3 უკუჩვენებები ). [42]

ინტრავენური ინექცია.

ი/ვ ინექციისთვის როცეფინის 250 მგ ან 500 მგ იხსნება 5 მლ, ხოლო როცეფინის 1 გ - 10 მლ სტერილურ საინექციო წყალში. პრეპარატის ინტრავენურად შეყვანა ხდება 2-4 წუთის განმავლობაში. [43]

ინტრავენური ინფუზია.

ინფუზია უნდა გაკეთდეს მინიმუმ 30 წუთის განმავლობაში. ი/ვ ინფუზიისთვის 2 გ როცეფინი იხსნება ჩამოთვლილიდან ერთ-ერთ 40 მლ საინფუზიო ხსნარში, რომელიც არ შეიცავს კალციუმს: 0.9% ნატრიუმის ქლორიდი, 0.45% ნატრიუმის ქლორიდი + 2.5% დექსტროზა, 5% დექსტროზა, 10% დექსტროზა, 6% დექსტრანის ხსნარი 5% დექსტროზაში, საინექციო წყალი. პოტენციური შეუთავსებლობის გამო დაუშვებელია როცეფინის ხსნარების შერევა ან კომბინირება ხსნარებთან, რომლებიც შეიცავს სხვა ანტიმიკრობულ პრეპარატებს, ან ზემოთ ჩამოთვლილისგან განსხვავებულ გამხსნელ ხსნარებთან. [44, 45, 46, 47]

დაუშვებელია კალციუმის შემცველი გამხსნელების, მაგ. რინგერის ხსნარის ან ჰარტმანის ხსნარის გამოყენება როცეფინის ფლაკონების განზავებისთვის, ან უკვე განზავებული ფლაკონის შემდგომი განზავება ინტრავენურად შეყვანისთვის, რადგან არსებობს ნალექის წარმოქმნის რისკი. გარდა ამისა, ცეფტრიაქსონ-კალციუმის ნალექის წარმოქმნა შესაძლებელია, როდესაც როცეფინი ერევა კალციუმის შემცველ ხსნარებს ერთსა და იმავე ი/ვ კათეტერში. დაუშვებელია როცეფინის შეყვანა კალციუმის შემცველ ი/ვ ხსნარებთან ერთად, მათ შორის კალციუმის შემცველ უწყვეტ ინფუზიასთან ერთად, როგორიცაა პარენტერალური კვება Y-ს მაგვარი საინექციო პორტის საშუალებით. მიუხედავად ამისა, პაციენტებში გარდა ახალშობილებისა, შესაძლებელია როცეფინის და კალციუმის შემცველი ხსნარების შეყვანა ერთმანეთის მიმდევრობით, თუკი ინფუზიებს შორის საინფუზიო კათეტერები საფუძვლიანად ჩაირეცხება თავსებადი სითხით (იხ. ქვეთავები 2.31 ზოგადი სიფრთხილის ზომები 2.8 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები). [151, 154, 155]

არ ყოფილა მოხსენებული ურთიერთქმედების შესახებ ცეფტრიაქსონსა და კალციუმის შემცველ პერორალურ პროდუქტებს შორის, ან კუნთშიდა ცეფტრიაქსონსა და კალციუმის შემცველ პროდუქტებს შორის (ი/ვ ან პერორალური). [151, 154, 155]

 2.2.1 განსაკუთრებული მითითებები დოზირებისთვის

წონაზე დამოკიდებული დოზირება

ცეფტრიაქსონის ნატრიუმის მარილის ფხვნილის ჩანაცვლებითი მოცულობა საინექციო წყალში და 1% ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარში შეადგენს დაახლოებით 0.71 მლ-ს ცეფტრიაქსონის ეტიკეტირებული ფხვნილის თითოეულ გრამზე. [206] ეს მოითხოვს გამხსნელის მოცულობის ამოღებას წონაზე დამოკიდებული დოზირების გასამარტივებლად (უპირატესად 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში) თუ ხდება მთლიანი ხსნარის მხოლოდ ნაწილის გაზომვა და შეყვანა. კონკრეტული კონცენტრაციის საბოლოო ხსნარის მოსამზადებლად იხილეთ ქვემოთ ცხრილი 1.

ცხრილი 1 სათანადო განზავების კონცენტრაციების მოსამზადებლად საჭირო მოცულობები შეჯამებული სახით (წონაზე დამოკიდებული დოზირებისთვის)

ხსნარები კუნთშიდა ინექციისთვის
როცეფინის პროდუქტი (ნომინალური შემადგენლობა)	დაამატეთ ლიდოკაინის 1% ხსნარის მოცულობა:	მიღებული საინექციო ხსნარი
		მიახლოებით მოცულობა	კონცენტრაცია
250 მგ	1.9 მლ	2.1 მლ	125 მგ/მლ
500 მგ	1.7 მლ	2.1 მლ	250 მგ/მლ
1 გ	2.9 მლ	3.6 მლ	285 მგ/მლ
ხსნარები ინტრავენური ინექციისთვის
როცეფინის პროდუქტი (ნომინალური შემადგენლობა)	დაამატეთ საინექციო წყლის მოცულობა:	მიღებული საინექციო ხსნარი
		მიახლოებით მოცულობა	კონცენტრაცია
250 მგ	4.9 მლ	5.1 მლ	50 მგ/მლ
500 მგ	4.7 მლ	5.1 მლ	100 მგ/მლ
1 გ	9.4 მლ	10.1 მლ	100 მგ/მლ
ხსნარები ინტრავენური ინფუზიისთვის
როცეფინის პროდუქტი (ნომინალური შემადგენლობა)	დაამატეთ საინფუზიო ხსნარის მოცულობა, რომელიც არ შეიცავს კალციუმს:	მიღებული საინფუზიო ხსნარი
		მიახლოებით მოცულობა	კონცენტრაცია
2 გ	39 მლ	40.4 მლ	50 მგ/მლ

გამოყენება პედიატრიაში

ახალშობილები, ჩვილები და ბავშვები 12 წლის ასაკამდე

პრეპარატის შესაყვანად დღეში ერთხელ რეკომენდებულია დოზირების შემდეგი სქემები:

ახალშობილები (14 დღის ასაკამდე): 20‑50 მგ/კგ სხეულის წონაზე დღეში ერთხელ. დღიური დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 50 მგ/კგ-ს. [54, 55]

როცეფინი უკუნაჩვენებია დღენაკლულ ახალშობილებში პოსტმენსტრუალური ასაკის 41 კვირამდე (გესტაციური ასაკი + ქრონოლოგიური ასაკი) (იხ. ქვეთავი 2.3 უკუჩვენებები ).

როცეფინი უკუნაჩვენებია ახალშობილებში (≤28 დღის ასაკი), თუ მათ სჭირდებათ (ან მოსალოდნელია, რომ დასჭირდეთ) მკურნალობა კალციუმის შემცველი ი/ვ ხსნარებით, მათ შორის კალციუმის შემცველი ხანგრძლივი ინფუზიებით, მაგ., პარენტერალური კვებით, ვინაიდან არსებობს ცეფტრიაქსონ-კალციუმის ნალექის წარმოქმნის რისკი (იხ. 2.3 უკუჩვენებები). [153, 154, 155]

ახალშობილები, ჩვილები და ბავშვები (15 დღიდან 12 წლამდე): 20‑80 მგ/კგ დღეში ერთხელ.

50 კგ ან მეტი წონის ბავშვებში გამოყენებული უნდა იყოს მოზრდილისთვის საჭირო სტანდარტული დოზა.

50 მგ/კგ სხეულის წონაზე, ჩვილებში და 12 წლის ასაკამდე ბავშვებში როცეფინის ინტრავენური დოზების შეყვანა საჭიროა ინფუზიით მინიმუმ 30 წუთის განმავლობაში. [1, 2, 55] ახალშობილებში ბილირუბინული ენცეფალოპათიის პოტენციური რისკის შესამცირებლად ინტრავენური დოზები შეყვანილი უნდა იყოს 60 წუთის განმავლობაში. [167]

მენინგიტი

ბაქტერიული მენინგიტის დროს ჩვილებში და ბავშვებში მკურნალობა იწყება 100 მგ/კგ დოზებით (მაქსიმუმ 4 გ-მდე) დღეში ერთხელ. გამომწვევი ორგანიზმის დადგენის და მისი მგრძნობელობის განსაზღვრისთანავე შესაძლებელი იქნება დოზის შესაბამისად შემცირება. დადგენილია, რომ ეფექტურია მკურნალობის შემდეგი ხანგრძლიობა:

Neisseria meningitidis 4 დღე

Haemophilus influenzae 6 დღე

Streptococcus pneumoniae 7 დღე [5, 56]

გამოყენება გერიატრიაში

როცეფინის დოზის მოდიფიკაცია ≥ 65 წლის პაციენტებში საჭირო არ არის, თუ პაციენტს არა აქვს თირკმლის ან ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევა [53]

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა

როცეფინის დოზის მოდიფიკაცია საჭირო არ არის, თუ ღვიძლის ფუნქცია არ არის დარღვეული. [48, 49] როცეფინის დოზამ დღეში 2 გ-ს არ უნდა გადააჭარბოს მხოლოდ თირკმლის პრეტერმინალური უკმარისობის შემთხვევაში (კრეატინინის კლირენსი <10 მლ/წთ).

ცეფტრიაქსონი პერიტონეული დიალიზით ან ჰემოდიალიზით არ გამოიყოფა. დიალიზზე მყოფ პაციენტებში დიალიზის შემდეგ დამატებით დამხმარე დოზის გამოყენება საჭირო არ არის.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

როცეფინის დოზის მოდიფიკაცია საჭირო არ არის, თუ თირკმლის ფუნქცია არ არის დარღვეული. [48, 49]

თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციების მძიმე დარღვევა

პაციენტებში როგორც თირკმლის, ისე ღვიძლის ფუნქციების მძიმე დარღვევით რეკომენდებულია უსაფრთხოების და ეფექტიანობის კლინიკური მონიტორინგი.

ლაიმის ბორელიოზი

50 მგ/კგ მაქსიმუმ 2 გრამამდე ბავშვებში და მოზრდილებში, დღეში ერთხელ 14 დღის განმავლობაში. [57, 58]

გონორეა (პენიცილინაზას მასინთეზირებელი და პენიცილინაზას არამასინთეზირებელი შტამები)

250 მგ როცეფინის ერთჯერადი კუნთშიდა ინექცია [30, 33]

პერიოპერაციული პროფილაქტიკა

ინფექციის განვითარების რისკიდან გამომდინარე, 1‑2 გ როცეფინის ერთჯერადი დოზა ინიშნება ოპერაციამდე 30‑90 წუთით ადრე. [59] კოლო-რექტალურ მიდამოზე ოპერაციების დროს დამტკიცებულია როცეფინის ეფექტიანობა 5-ნიტროიმიდაზოლთან კომბინაციაში (მაგ., ორნიდაზოლი) ან მის გარეშე გამოყენებისას (გამოყენება დამოუკიდებლად, იხ. 2.2 დოზირება და მიღების წესი). [60, 61, 62, 63]

2.3 უკუჩვენებები

ზემგრძნობელობა

როცეფინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში, ვისაც დადგენილი აქვს ზემგრძნობელობა ცეფტრიაქსონის, მისი ნებისმიერი ინერტული კომპონენტის, ან ნებისმიერი სხვა ცეფალოსპორინის მიმართ. პაციენტებს ზემგრძნობელობის რეაქციებით პენიცილინის ან ბეტა-ლაქტამის სხვა აგენტების მიმართ ანამნეზში, შესაძლოა ჰქონდეთ ზემგრძნობელობის მომატებული რისკი ცეფტრიაქსონის მიმართ (იხ. ქვეთავი 2.4.1 ზოგადი სიფრთხილის ზომები – ზემგრძნობელობა ).

ლიდოკაინი

ლიდოკაინთან დაკავშირებული უკუჩვენებები უნდა გამოირიცხოს ცეფტრიაქსონის კუნთშიდა ინექციამდე, როდესაც ლიდოკაინი გამხსნელად გამოიყენება (იხ. ქვეთავი 2.2 დოზირება და მიღების წესი). იხილეთ უკუჩვენებების ქვეთავი ლიდოკაინის გამოყენების ინსტრუქციაში. დაუშვებელია ლიდოკაინის შემცველი ცეფტრიაქსონის ხასნარების ინტრავენურად გამოყენება. [42]

დღენაკლული ახალშობილები

როცეფინი უკუნაჩვენებია დღენაკლულ ახალშობილებში პოსტმენსტრუალური ასაკის 41 კვირამდე (გესტაციური ასაკი + ქრონოლოგიური ასაკი).

ჰიპერბილირუბინემიის მქონე ახალშობილები

დაუშვებელია ჰიპერბილირუბინემიის მქონე ახალშობილების მკურნალობა ცეფტრიაქსონით. In vitro კვლევებმა გამოავლინა, რომ ცეფტრიაქსონს შეუძლია შრატის ალბუმინთან შეკავშირებული ბილირუბინის გამოდევნა, რაც იწვევს ბილირუბინული ენცეფალოპათიის განვითარების პოტენციურ რისკს ასეთ პაციენტებში.

ახალშობილები და კალციუმის შემცველი ი/ვ ხსნარები

როცეფინი უკუნაჩვენებია ახალშობილებში (≤28 დღის ასაკი), თუ მათ სჭირდებათ (ან მოსალოდნელია, რომ დასჭირდეთ) მკურნალობა კალციუმის შემცველი ი/ვ ხსნარებით, მათ შორის კალციუმის შემცველი უწყვეტი საინფუზიო (მაგ., პარენტერალური კვების) ხსნარებით, ვინაიდან არსებობს ცეფტრიაქსონ-კალციუმის ნალექის განვითარების რისკი ( იხ. 2.2 დოზირება და მიღების წესი და 2.4.5 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები). [153, 154, 155]

მოხსენებული იყო ფატალური შედეგის მქონე შემთხვევების მცირე რაოდენობა როცეფინის და კალციუმის შემცველი სითხეების მიმღებ ახალშობილებში, როდესაც აუტოფსიაზე ფილტვებსა და თირკმელებში კრისტალური ნივთიერება იყო აღმოჩენილი. ამ შემთხვევებიდან ზოგიერთში როცეფინის და კალციუმის შემცველი ხსნარების გადასხმისას გამოყენებული იყო ერთი და იგივე ინტრავენური საინფუზიო კათეტერი, ზოგიერთ შემთხვევაში კი ინტრავენურ საინფუზიო კათეტერში ნალექის გარკვეული რაოდენობა იქნა აღმოჩენილი. მოხსენებული იყო მინიმუმ ერთი ფატალური შემთხვევა ახალშობილში, რომელსაც როცეფინი და კალციუმის შემცველი სითხეები დროის სხვადასხვა მონაკვეთში სხვადასხვა ინტრავენური საინფუზიო კათეტერით გადაუსხეს; ამ ახალშობილში აუტოფსიაზე კრისტალური ნივთიერება აღმოჩენილი არ იყო. ახალშობილების გარდა სხვა პაციენტებში მსგავსი შემთხვევები მოხსენებული არ ყოფილს (იხ. 2.6.2 რეგისტრაციის შემდგომი გამოყენება). [148, 154, 155]

2.4 სიფრთხილის ზომები

2.4.1 ზოგადი

ზემგრძნობელობა

ისევე, როგორც ბეტა-ლაქტამის ჯგუფის ყველა ანტიბაქტერიული აგენტის შემთხვევაში, მოხსენებული იყო ზემგრძნობელობის სერიოზული და იშვიათად - ფატალური რეაქციები (იხ. ქვეთავი 2.6.2 რეგისტრაციის შემდგომი გამოყენება ). ზემგრძნობელობის მძიმე რეაქციების შემთხვევაში აუცილებელია ცეფტრიაქსონით მკურნალობის დაუყოვნებლივ შეწყვეტა და ადეკვატური გადაუდებელი სამკურნალო ღონისძიებების დაწყება. მკურნალობის დაწყებამდე უნდა დადგინდეს, აქვს თუ არა პაციენტს ანამნეზში ზემგრძნობელობის რეაქციები ცეფტრიაქსონის ან სხვა ცეფალოსპორინების მიმართ, ან ბეტა-ლაქტამის ჯგუფის ნებისმიერი სხვა პრეპარატის მიმართ. საჭიროა სიფრთხილე ცეფტრიაქსონის გამოყენების დროს პაციენტებში, რომელთაც ანამნეზში აღენიშნებათ ზემგრძნობელობა ბეტა-ლაქტამის ჯგუფის სხვა პრეპარატების მიმართ. [162, 183, 196, 197]

ჰემოლიზური ანემია

იმუნიტეტით განპირობებული ჰემოლიზური ანემიის შემთხვევები აღინიშნა იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბაქტერიულ პრეპარატებს, მათ შორის როცეფინს. ჰემოლიზური ანემიის მძიმე, მათ შორის ფატალური შემთხვევები. მოხსენებული იყო როგორც მოზრდილების, ისე ბავშვების მკურნალობის დროს. თუ პაციენტს უვითარდება ანემია ცეფტრიაქსონით მკურნალობის პროცესში, ეჭვი უნდა იყოს მიტანილი ცეფალოსპორინებით გამოწვეული ანემიის არსებობაზე და ცეფტრიაქონი უნდა მოიხსნას ანემიის ეტიოლოგიის დაზუსტებამდე. [156]

Clostridium difficile-თი გამოწვეული დიარეა (CDAD)

Clostridium difficile-თი გამოწვეული დიარეა (CDAD) მოხსენებული იყო თითქმის ყველა ანტიბაქტერიული პრეპარატის, მათ შორის როცეფინის გამოყენების დროს; დიარეა შესაძლოა იყოს სხვადასხვა სიმძიმის, დაწყებული მსუბუქი დიარეით, და დამთავრებული ფატალური კოლიტით. მკურნალობა ანტიბაქტერიული პრეპარატებით ცვლის მსხვილი ნაწლავის ნორმალურ ფლორას, რაც იწვევს C. difficile-ს გადაჭარბებულ ზრდას. [157, 158, 159, 160, 161]

C. difficile წარმოქმნის A და B ტოქსინებს, რომლებიც ხელს უწყობს CDAD-ის განვითარებას. C. difficile-ს ტოქსინის ჭარბად წარმომქმნელი შტამები იწვევს ავადობის და სიკვდილიანობის ზრდას, ვინაიდან ეს ინფექციები შესაძლოა იყოს რეფრაქტერული ანტიმიკრობული თერაპიის მიმართ და მოითხოვდეს კოლექტომიას. CDAD-ზე ეჭვი უნდა იქნას მიტანილი ყველა პაციენტს შემთხვევაში, რომელსაც აღენიშნება დიარეა ანტიბიოტიკებით მკურნალობის შემდეგ. აუცილებელია დაავადების ანამნეზის ყურადღებით შეკრება, რადგან მოხსენებულია, რომ CDAD ვითარდება ანტიბაქტერიული პრეპარატის მიღებიდან ორი თვის განმავლობაში. [157, 158, 159, 160, 161]

თუკი სახეზეა საეჭვო ან დადასტურებული CDAD, შესაძლოა საჭირო გახდეს ანტიბიოტიკებით მიმდინარე მკურნალობის შეწყვეტა, რომელიც არ არის მიმართული C. difficile-ს წინააღმდეგ. კლინიკური ჩვენების მიხედვით, უნდა ჩატარდეს პაციენტის მართვა, რაც მოიცავს შესაბამისი სითხეების და ელექტროლიტების გადასხმას, ცილის დანამატებს, C. difficile-ს საწინააღმდეგო მკურნალობას ანტიბიოტიკებით და ქირურგიულ შეფასებას. [157, 158, 159, 160, 161]

სუპერინფექციები

ისევე, როგორც სხვა ანტიბაქტერიული აგენტების გამოყენებისას, შესაძლოა განვითარდეს სუპერინფექციები, გამოწვეული მიკროორგანიზმებით, რომლებიც არ არის მგრძნობიარე აღიშნული პრეპარატის მიმართ. [67, 68, 69, 70]

კალციუმ-ცეფტრიაქსონის ნალექი

ულტრაბგერითმა კვლევამ გამოავლინა ნაღვლის ბუშტში კალციუმ-ცეფტრიაქსონის ნალექი იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ცეფტრიაქსონს, განსაკუთრებით დღეში 1 გ ან უფრო მაღალი დოზებით. ამგვარი ნალექის განვითარების ყველაზე დიდი ალბათობა არსებობს პედიატრიულ პაციენტებში. ნალექი ქრება ცეფტრიაქონით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ, ხოლო იშვიათ შემთხვევებში ის სიმპტომურია. სიმპტომურ შემთხვევებში რეკომენდებულია კონსერვატიული არაქირურგიული მკურნალობა, და ექიმმა უნდა განიხილოს ცეფტრიაქსონით მკურნალობის შეწყვეტა ინდივიდუალური რისკის და სარგებლის შეფასების საფუძველზე. [71, 168, 169, 170, 171, 172]

ხელმისაწვდომ სამეცნიერო მონაცემებში არ არის მოხსენებული ინტრავასკულური ნალექის განვითარება პაციენტებში (გარდა ახალშობილებისა), რომლებსაც მკურნალობდნენ ცეფტრიაქსონით და კალციუმის შემცველი ხსნარებით, ან კალციუმის შემცველი ნებისმიერი სხვა პროდუქტით. მიუხედავად ამისა, დაუშვებელია ცეფტრიაქსონის შერევა კალციუმის შემცველ ხსნარებთან ან მათთან ერთად შეყვანა ნებისმიერი პაციენტისთვის, თუნდაც სხვადასხვა საინფუზიო სისტემის საშუალებით (იხ. 2.3 უკუჩვენებები ინფორმაციისთვის ახალშობილების შესახებ, 2.8 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები, და 2.6.2 რეგისტრაციის შემდგომი გამოყენება).

პანკრეატიტი

როცეფინით ნამკურნალევ პაციენტებში მოხსენებული იყო სანაღვლე გზების შესაძლო ობსტრუქციით გამოწვეული პანკრეატიტის იშვიათი შემთხვევები. პაციენტების უმრავლესობას ჰქონდა ნაღვლის შეგუბების და ბილიარული ნალექის განვითარების რისკ-ფაქტორები, მაგ., სერიოზული მკურნალობა დაავადების წინ, მძიმე დაავადება ან სრულად პარენტერალური კვება. როცეფინთან დაკავშირებული ბილიარული ნალექის, როგორც ტრიგერის, ან კოფაქტორის როლის გამორიცხვა შეუძლებელია. [72]

პედიატრია

როცეფინის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა ახალშობილებში, ჩვილებსა და ბავშვებში დადგენილია დოზებისთვის, რომლებიც აღწერილია ქვეთავში „დოზირება და მიღების წესი“. [73,74,75] კვლევებმა გამოავლინა, რომ ზოგიერთი სხვა ცეფალოსპორინის მსგავსად, ცეფტრიაქსონს შეუძლია შრატის ალბუმინიდან ბილირუბინის გამოდევნა.

დაუშვებელია როცეფინის გამოყენება ახალშობილებში (განსაკუთრებით დღენაკლულებში) ბილირუბინული ენცეფალოპათიის განვითარების პოტენციური რისკის გამო ( იხ. 2.3 უკუჩვენებები). [76, 77, 78]

სისხლის ტესტების მონიტორინგი

გახანგრძლივებული მკურნალობის განმავლობაში საჭიროა რეგულარული ინტერვალებით ჩატარდეს სისხლის სრული საერთო ანალიზი. [70, 79]

გავლენა დიაგნოსტიკურ ტესტებზე

როცეფინით ნამკურნალევ პაციენტებში კუმბსის ტესტის შედეგი შესაძლოა გახდეს ცრუ დადებითი. [103] სხვა ანტიბიოტიკების მსგავსად, როცეფინმა შესაძლოა გამოიწვიოს გალაქტოზემიის ტესტის ცრუ დადებით შედეგები. [104]

გარდა ამისა, შარდში გლუკოზის განსაზღვრის არაფერმენტულმა მეთოდებმა შესაძლოა ცრუ დადებითი შედეგები უჩვენოს. [105] ამიტომ როცეფინით მკურნალობის პროცესში გლუკოზის განსაზღვრა უნდა მოხდეს ფერმენტული მეთოდით. [106]

ცეფტრიაქსონის არსებობამ შესაძლოა სისხლში გლუკოზის იმ სავარაუდო მაჩვენებლების ცრუ დაქვეითება გამოიწვიოს, რომელიც სისხლში გლუკოზის მონიტორინგის ზოგიერთი სისტემით არის მიღებული. თითოეული ასეთი სისტემისთვის იხილეთ მისი გამოყენების ინსტრუქცია. საჭიროების შემთხვევაში გამოყენებული უნდა იყოს ტესტირების ალტერნატიული მეთოდები. [198, 199, 200]

 2.4.2 ნარკოტიკების ბოროტად გამოყენება და ნარკოდამოკიდებულება

არ შეესაბამება

 2.4.3 ავტოტრანსპორტის მართვის და მექანიზმების გამოყენების უნარი

როცეფინით მკურნალობის დროს შესაძლოა განვითარდეს არასასურველი მოვლენები (მაგ., თავბრუსხვევა), რამაც შესაძლოა გავლენა იქონიოს ავტოტრანსპორტის მართვასა და მექანიზმების გამოყენებაზე (იხ. ქვეთავი 2.6 არასასურველი მოვლენები ). პაციენტებმა სიფრთხილე უნდა გამოიჩინონ ავტოტრანსპორტის მართვის და მექანიზმების გამოყენების დროს.

 2.5 გამოყენება განსაკუთრებულ პოპულაციებში

 2.5.1 რეპროდუქციული ასაკის ქალები და მამაკაცები:

ფერტილობა

იხ. ქვეთავი 3.3.3 ფერტილობის დარღვევა

2.5.2 ორსულობა

ცეფტრიაქსონი გადის პლაცენტარულ ბარიერში. [92] არ არის დადგენილი პრეპარატის უსაფრთხოება ადამიანის ორსულობის დროს. ცხოველებზე ჩატარებული რეპროდუქციული კვლევებით ემბრიოტოქსიკურობა, ფეტოტოქსიკურობა, ტერატოგენობა ან გვერდითი მოვლენების გავლენა მამრის ან მდედრის ფერტილობაზე, მშობიარობაზე, ან პერინატალურ და პოსტნატალურ განვითარებაზე არ გამოვლინდა. ემბრიოტოქსიკურობის ან ტერატოგენობის შემთხვევები პრიმატებში მოხსენებული არ არის. [93, 94, 95, 96, 97, 98]

2.5.3 ლაქტაცია

ცეფტრიაქსონის ექსკრეცია ქალის რძეში ხდება დაბალი კონცენტრაციით. როცეფინი სიფრთხილით უნდა იყოს გამოყენებული მეძუძურ დედებში. [92, 99]

2.5.4 გამოყენება პედიატრიაში

იხ. ქვეთავი 2.2 განსაკუთრებული მითითებები დოზირებასთან დაკავშირებით

2.5.5 გამოყენება გერიატრიაში

იხ. ქვეთავი 2.2 განსაკუთრებული მითითებები დოზირებასთან დაკავშირებით

 2.5.6 თირკმლის ფუნქციის დარღვევა

იხ. ქვეთავი 2.2 განსაკუთრებული მითითებები დოზირებასთან დაკავშირებით

 2.5.7 ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

იხ. ქვეთავი 2.2 განსაკუთრებული მითითებები დოზირებასთან დაკავშირებით

 2.6 არასასურველი მოვლენები [100,101,102, 176, 201]

2.6.1 კლინიკური კვლევები

უსაფრთხოების პროფილი შეჯამებული სახით

ცეფტრიაქსონის ყველაზე ხშირად მოხსენებული გვერდით მოვლენებია ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, დიარეა, თხელი კონსისტენციის განავალი, გამონაყარი და ღვიძლის ფერმენტების დონის მომატება.

მონაცემები ცეფტრიაქსონიის გვერდით მოვლენების სიხშირის განსაზღვრის მიზნით კლინიკური კვლევებიდან იყო მიღებული.

ცხრილის სახით შეჯამებული წამლის გვერდით მოვლენები კლინიკური კვლევების საფუძველზე

წამლის გვერდით მოვლენები კლინიკური კვლევების საფუძველზე (ცხრილი 2) ჩამოთვლილია ფარმაცევტული საქმიანობის რეგულირების სამედიცინო ლექსიკონის (MedDRA) ორგანოთა სისტემის კლასის მიხედვით. წამლის თითოეული გვერდითი მოვლენისთვის სიხშირის შესაბამისი კატეგორია ეფუძნება შემდეგ დადგენილ სტანდარტს: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100 - <1/10), არცთუ ისე ხშირი (≥1/1,000 - <1/100), იშვიათი (≥1/10,000 - <1/1000).

ცხრილი 2 კლინიკურ კვლევებში როცეფინით ნამკურნალევ პაციენტებში განვითარებული გვერდითი მოვლენები შეჯამებული სახით

 2.6.2 რეგისტრაციის შემდგომი გამოყენება

როცეფინის რეგისტრაციის შემდგომი გამოყენების პერიოდში განსაზღვრული იქნა წამლის შემდეგი გვერდითი მოვლენები. ეს მოვლენები მოხსენებულია დაუზუსტებელი მოცულობის პოპულაციიდან, და ამიტომ ყოველთვის შესაძლებელი არ არის სარწმუნოდ შეფასდეს მათი სიხშირე, და/ან დადგინდეს მათი მიზეზობრივი კავშირი წამლის ზემოქმედებასთან.

სისტემური გვერდით მოვლენები

გასტრო-ინტესტინური ჩივილები: პანკრეატიტი, სტომატიტი და გლოსიტი.

ჰემატოლოგიური ცვლილებები: მოხსენებულია აგრანულოციტოზის (< 500/მმ³) ცალკეული შემთხვევები; მათგან უმრავლესობა განვითარდა მკურნალობიდან 10 დღის შემდეგ და 20 გ ან მეტი ოდენობით მთლიანი დოზის მიღების შემდეგ.

მოხსენებული იყო კანის რეაქციები: მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემური პუსტულოზი (AGEP) [177] და კანის მხრივი მძიმე გვერდით მოვლენების ცალკეული შემთხვევები (მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი ან ლაიელის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი).

დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ: კრუნჩხვა [168, 178, 179], ენცეფალოპათია [205]

შექცევადი ენცეფალოპათია მოხსენებული იყო ცეფალოსპორინების, მათ შორის ცეფტრიაქსონის გამოყენებისას, განსაკუთრებით როდესაც მაღალი დოზებით მკურნალობენ პაციენტებს თირკმლის ფუნქციის დარღვევით და დამატებითი განმაპირობებელი ფაქტორებით, როგორიცაა ხანდაზმული ასაკი, ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადებები ანამნეზში.

ინფექციები და ინვაზიები: სუპერინფექცია

სხვა, იშვიათი გვერდითი მოვლენები:ცეფტრიაქსონის კალციუმის მარილის სიმპტომური დალექვა ნაღვლის ბუშტში, ბილირუბინული ენცეფალოპათია, ოლიგურია და ანაფილაქტიკური ან ანაფილაქტოიდური რეაქციები.

ურთიერთქმედება კალციუმთან

ცეფტრიაქსონის და კალციუმის ურთიერთქმედების შესაფასებლად ჩატარდა ორი in vitro კვლევა; ერთში გამოყენებული იყო მოზრდილი პაციენტის პლაზმა, ხოლო მეორეში - ახალშობილის ჭიპლარის სისხლის პლაზმა. ცეფტრიაქსონი 1 მმოლ-მდე კონცენტრაციებით (უფრო მაღალი კონცენტრაციები, ვიდრე მიიღწევა in vivo 2 გრამი ცეფტრიაქსონის 30-წუთანი ინფუზიის შემდეგ) გამოყენებული იყო კალციუმის 2 მმოლ-მდე (48 მგ/დლ) კონცენტრაციებთან კომბინაციაში. ცეფტრიაქსონის მიღება პლაზმიდან შემცირდა, როდესაც კალციუმის კონცენტრაციები მოზრდილების პლაზმაში იყო 6 მმოლ (24 მგ/დლ) ან უფრო მაღალი, ხოლო ახალშობილების პლაზმაში - 4 მმოლ (16 მგ/დლ) ან უფრო მაღალი. ეს შესაძლოა ცეფტრიაქსონ-კალციუმის დალექვას ასახავდეს. [153, 154, 155]

ფატალური შემთხვევების მცირე რაოდენობა, როდესაც აუტოფსიაზე ფილტვებსა და თირკმელებში აღმოჩენილი იქნა კრისტალური ნივთიერება, მოხსენებული იყო ახალშობილებში როცეფინის და კალციუმის შემცველი სითხეების მიღების ფონზე. ამ შემთხვევებიდან ზოგიერთში როცეფინის და კალციუმის შემცველი ხსნარების გადასხმისას გამოყენებული იყო ერთი და იგივე ინტრავენური საინფუზიო კათეტერი, ზოგიერთ შემთხვევაში კი ინტრავენურ საინფუზიო კათეტერში ნალექი იქნა აღმოჩენილი. მოხსენებული იყო მინიმუმ ერთი ფატალური შემთხვევა ახალშობილში, რომელსაც როცეფინი და კალციუმის შემცველი სითხეები შეუყვანეს დროის სხვადასხვა მონაკვეთში სხვადასხვა საინფუზიო კათეტერით; ამ ახალშობილში აუტოფსიაზე კრისტალური ნივთიერება აღმოჩენილი არ იქნა. მსგავსი ანგარიშები სხვა პაციენტებში (ახალშობილების გარდა) გაკეთებული არ ყოფილა (იხ. 2.4.1 ზოგადი სიფრთხილის ზომები). [148, 154, 155]

ცეფტრიაქსონის დალექვა საშარდე სისტემაში მოხსენებული იყო ძირითადად ბავშვებში, რომლებსაც მკურნალობდნენ მაღალი დოზებით (მაგ., ³ 80 მგ/კგ/დღეში ან 10 გრამზე მეტი მთლიანი დოზა) და რომლებსაც ჰქონდათ სხვა რისკ-ფაქტორები (მაგ., დეჰიდრატაცია ან საწოლზე მიჯაჭვულობა). ეს მოვლენა შესაძლოა იყოს უსიმპტომო, ან გამოვლინდეს სიმპტომებით და გამოიწვიოს საშარდე გზების ობსტრუქცია და თირკმლის მწვავე პოსტ-რენალური უკმარისობა, მაგრამ ის ჩვეულებრივ, უკუვითარდება როცეფინის მოხსნის შემდეგ.

ადგილობრივი გვერდითი მოვლენები

იშვიათ შემთხვევებში პრეპარატის ი/ვ შეყვანის შემდეგ ვითარდებოდა რეაქციები ფლებიტის სახით. [68,70] ამ რეაქციების მინიმუმამდე დაყვანა შესაძლებელია ნელი ინექციით (2-4 წუთის განმავლობაში).

გამოკვლევები: ცრუ დადებითი კუმბსის ტესტი, ცრუ დადებითი გალაქტოზემიის ტესტი, ცრუ დადებითი ტესტი გლუკოზის არა-ფერმენტული მეთოდებით განსაზღვრისას.

2.7 დოზის გადაჭარბება

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში შეუძლებელია პრეპარატის კონცენტრაციის შემცირება ჰემოდიალიზის ან პერიტონეალური დიალიზის საშუალებით. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს სიმპტომური მკურნალობა. [107, 108, 109]

2.8 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

დღეისათვის არ არის აღნიშნული თირკმლის ფუნქციის დარღვევა როცეფინის და ძლიერი დიურეზული საშუალებების (მაგ., ფუროსემიდი) დიდი დოზების ერთდროულად მიღების შემდეგ. [80] არსებობს ურთიერთგამომრიცხავი მტკიცებულებები თირკმლის ამინოგლიკოზიდებით გამოწვეული ტოქსიკურობის პოტენციურ მომატებასთან დაკავშირებით, როდესაც ამინოგლიკოზიდები ცეფალოსპორინებთან ერთად გამოიყენება. ასეთ შემთხვევებში კლინიკურ პრაქტიკაში მკაცრად უნდა იყოს დაცული ამინოგლიკოზიდების დონის და თირკმლის ფუნქციის რეკომენდებული მონიტორინგი. [81, 184, 185, 186, 187] როცეფინის შეყვანის შემდეგ ალკოჰოლის მიღების შემთხვევაში დისულფირამის მსგავსი ეფექტი გამოვლენილი არ ყოფილა. [82] ცეფტრიაქსონი არ შეიცავს N-მეთილთიოტეტრაზოლის კომპონენტს, რომელსაც უკავშირდება სხვა კონკრეტული ცეფალოსპორინებისთვის დამახასიათებელი ეთანოლის პოტენციური აუტანლობა და სისხლდენის პრობლემები. [83, 84] პრობენეციდი როცეფინის გამოყოფაზე არ მოქმედებს. [85, 86, 87] in-vitro კვლევაში ქლორამფენიკოლის და ცეფტრიაქსონის კომბინირებისას მოხსენებული იყო ანტაგონისტური ეფექტები. [88]

ცეფტრიაქსონის და K ვიტამინის ანტაგონისტების ერთდროული გამოყენების შემთხვევაში შესაძლოა სისხლდენის რისკი გაიზარდოს. [173, 174, 175] საჭიროა კოაგულაციის პარამეტრების ხშირი მონიტორინგი და ანტიკოაგულანტის დოზის შესაბამისი კორექცია ცეფტრიაქსონით მკურნალობის დროს და მკურნალობის შემდეგ (იხ. ქვეთავი2.6 არასასურველი მოვლენები).

დაუშვებელია კალციუმის შემცველი გამხსნელების, მაგ. რინგერის ხსნარის ან ჰარტმანის ხსნარის გამოყენება როცეფინის ფლაკონების განზავებისთვის, ან უკვე განზავებული ფლაკონის შემდგომი განზავება ინტრავენურად შეყვანისთვის, ვინაიდან არსებობს ნალექის წარმოქმნის რისკი. გარდა ამისა, ცეფტრიაქსონ-კალციუმის ნალექის წარმოქმნა შესაძლებელია, როდესაც როცეფინი ერევა კალციუმის შემცველ ხსნარებს ერთსა და იმავე ი/ვ კათეტერში. დაუშვებელია როცეფინის შეყვანა კალციუმის შემცველ ი/ვ ხსნარებთან ერთად, მათ შორის კალციუმის შემცველ უწყვეტ ინფუზიასთან ერთად, როგორიცაა პარენტერალური კვება Y-ს მაგვარი საინექციო პორტის საშუალებით. მიუხედავად ამისა, პაციენტებში გარდა ახალშობილებისა, შესაძლებელია როცეფინის და კალციუმის შემცველი ხსნარების შეყვანა ერთმანეთის მიმდევრობით, თუკი ინფუზიებს შორის საინფუზიო კათეტერები საფუძვლიანად ჩაირეცხება თავსებადი სითხით. In vitro კვლევებმა მოზრდილთა პლაზმის და ახალშობილთა ჭიპლარის სისხლის პლაზმის გამოყენებით ახალშობილებში ცეფტრიაქსონ-კალციუმის დალექვის მომატებული რისკი გამოავლინა (იხ.. 22 დოზირება და მიღების წესი და 2.3 უკუჩვენებები). [151, 154, 155]

3. ფარმაკოლოგიური მახასიათებლები და ეფექტები [110]

3.1 ფარმაკოდინამიკური მახასიათებლები

3.1.1 მოქმედების მექანიზმი

ცეფტრიაქსონის ბაქტერიოციდულ აქტივობას განაპირობებს ბაქტერიული უჯრედის კედლის სინთეზის ინჰიბირება. ცეფტრიაქსონი ავლენს in-vitro აქტივობას მთელი რიგი გრამ-დადებითი და გრამ-უარყოფითი მიკროორგანიზმების წინააღმდეგ. ცეფტრიაქსონი ძალზე მდგრადია გრამ-დადებით და გრამ-უარყოფითი ბაქტერიების უმრავლესობის ß-ლაქტამაზების, კერძოდ - პენიცილინაზების და ცეფალოსპორინაზების მიმართ. ჩვეულებრივ, in vitro და კლინიკური ინფექციების შემთხვევაში ცეფტრიაქსონი აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ (იხ. 2.1 სამკურნალო ჩვენება (ჩვენებები):

გრამ-დადებითი აერობული მიკრობები

Staphylococcus aureus (მეტიცილინის მიმართ მგრძნობიარე), Staphylococci coagulase-negative, Streptococcus pyogenes (ß-ჰემოლიზური, A ჯგუფის), Streptococcus agalactiae (ß-ჰემოლიზური, B ჯგუფის), ß-hemolytic Streptococci (არა ჯგუფი A ან B), Streptococcus viridans, Streptococcus pneumoniae.

შენიშვნა: მეტიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus spp. რეზისტენტულია ცეფალოსპორინების, მათ შორის ცეფტრიაქსონის მიმართ. ზოგადად, Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium და Listeria monocytogenes როცეფინის მიმართ რეზისტენტული მიკროორგანიზმებია.

Gram-negative aerobes

Acinetobacter lwoffi, Acinetobacter anitratus (უმთავრესად A. baumanii )*, Aeromonas hydrophila, Alcaligenes faecalis, Alcaligenes odorans , Alcaligenes-ის მსგავსი ბაქტრია, Borrelia burgdorferi, Capnocytophaga spp., Citrobacter diversus (მათ შორის C. amalonaticus), Citrobacter freundii*, Escherichia coli, Enterobacter aerogenes*, Enterobacter cloacae*, Enterobacterspp.(სხვა)*, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Hafnia alvei , Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae**, Moraxella catarrhalis (წარსულში Branhamella catarrhalis), Moraxella osloensis, Moraxella spp. (სხვა), Morganella morganii, Neisseria gonorrhoea, Neisseria meningitidis, Pasteurella multocida, Plesiomonas shigelloides, Proteus mirabilis , Proteus penneri*, Proteus vulgaris* , Pseudomonas fluorescens *, Pseudomonasspp. (სხვა)*, Providentia rettgeri* , Providentia spp. (სხვა), Salmonella typhi, Salmonella spp. (არა-ტიფოიდური), Serratia marcescens*, Serratiaspp. (Other)*, Shigellaspp., Vibrio spp., Yersinia enterocolitica, Yersinia spp. (other).

* ამ სახეობებიდან ზოგიერთი იზოლატი რეზისტენტულია ცეფტრიაქსონის მიმართ, უმთავრესად ქრომოსომულად კოდირებული ß-ლაქტამაზას პროდუქციის გამო.

** ამ სახეობებიდან ზოგიერთი იზოლატი რეზისტენტიულია გაფართოებული სპექტრის, პლაზმიდით გაშუალებული ß-ლაქტამაზას პროდუქციის გამო.

შენიშვნა: ზემოაღნიშნული მიკროორგანიზმებიდან ბევრი შტამი, რომლებიც ამჟღავნებს მრავლობით რეზისტენტობას სხვა ანტიბიოტიკების, მაგ., ამინო-პენიცილინების და ურეიდო-პენიცილინების, ძველი თაობის ცეფალოსპორინების და ამინოგლიკოზიდების მიმართ, ცეფტრიაქსონის მიმართ მგრძნობიარეა. Treponema pallidum ცეფტრიაქსონის მიმართ მგრძნობიარეა in vitro და ცხოველებზე ჩატარებულ ექსპერიმენტებში. კლინიკური კვლევები მიუთითებს, რომ პირველადი და მეორადი სიფილისი კარგად რეაგირებს ცეფტრიაქსონით მკურნალობაზე. მცირე გამონაკლისების გარდა, კლინიკურ პრაქტიკაში P. aeruginosa-ს იზოლატები ცეფტრიაქსონის მიმართ რეზისტენტულია.

ანაერობული ორგანიზმები

Bacteroides spp. (ნაღვლის მიმართ მგრძნობიარე)*, Clostridium spp. (C. difficile-ს გამოკლებით), Fusobacterium nucleatum, Fusobacterium spp. (სხვა), Gaffkia anaerobica (წარსულში - Peptococcus), Peptostreptococcusspp .

* ამ სახეობებიდან ზოგიერთი იზოლატი რეზისტენტულია ცეფტრიაქსონის მიმართ ß-ლაქტამაზას პროდუქციის გამო.

შენიშვნა: ß‑ლაქტამაზას წარმომქმნელი Bacteroides spp.-ის (განსაკუთრებით B. fragilis) ბევრი შტამი როცეფინის მიმართ რეზისტენტულია.

Clostridium difficile რეზისტენტულია.

ცეფტრიაქსონის მიმართ მგრძნობელობა შესაძლოა განისაზღვროს დისკ-დიფუზიური ტესტით, ან აგარში ან ბულიონში განზავების ტესტით მგრძნობელობის ტესტირების სტანდარტიზებული ტექნიკის გამოყენებით, მაგ., კლინიკური ლაბორატორიული სტანდარტების ეროვნული კომიტეტის (NCCLS) მიერ რეკომენდებული ტესტებით. კლინიკური ლაბორატორიული სტანდარტების ეროვნულმა კომიტეტმა (NCCLS) ცეფტრიაქსონისთვის ინტერპრეტაცის შემდეგი კრიტერიუმები გამოაქვეყნა:

განზავების ტესტი

ინჰიბიტორული კონცენტრაცია

დიფუზიის ტესტი

(დისკი 30 µგ ცეფტრიაქსონით),

აუცილებელია მიკროორგანიზმების ტესტირება ცეფტრიაქსონის დისკით, ვინაიდან in-vitro ტესტებში ცეფტრიაქსონი აქტიური იყო ცეფალოსპორინების კლასის დისკებისადმი რეზისტენტული კონკრეტული შტამების მიმართ.

როდესაც კლინიკური ლაბორატორიული სტანდარტების ეროვნული კომიტეტის (NCCLS) რეკომენდაციები ყოველდღიურ პრაქტიკაში არ გამოიყენება, მგრძნობელობის ინტერპრეტაციის მიზნით მათი ჩანაცვლება შესაძლებელია ალტერნატიული, სათანადოდ სტანდარტიზებული რეკომენდაციებით (გაიდლაინებით), მაგ., გერმანიის სტანდარტიზაციის ინსტიტუტის (DIN), სტანდარტების საერთაშორისო კლასიფიკაციის (ICS) და სხვათა მიერ გაცემული რეკომენდაციებით.

3.2 ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები

ცეფტრიაქსონის ფარმაკოკინეტიკა არაწრფივია და ყველა ბაზისური ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრი, ნახევარგამოყოფის პერიოდის გარდა, არის დოზაზე დამოკიდებული, თუკი ეფუძნება წამლის მთლიან კონცენტრაციებს, და დოზის პროპორციულად ზრდასთან შედარებით უფრო ნაკლებად იზრდება. არაწრფივ დამოკიდებულებას განაპირობებს პლაზმის ცილებთან ცეფტრიაქსონის შეკავშირების უნარის გაჯერება; ამიტომ არაწრფივი დამოკიდებულება ვლინდება პლაზმის მთლიანი ცეფტრიაქსონის შემთხვევაში, და არ ვლინდება თავისუფალი (შეუკავშირებელი) ცეფტრიაქსონის შემთხვევაში. [48, 111, 112]

3.2.1 აბსორბცია

როცეფინის ორგანიზმში შეყვანა ხდება კუნთშიდა ინექციის, ან ი/ვ ინექციის ან ინფუზიის სახით.

პლაზმის მაქსიმალური კონცენტრაცია 1 გ როცეფინის ერთჯერადი კუნთშიდა დოზის შემდეგ არის დაახლოებით 81 მგ/ლ, და ეს კონცენტრაცია პრეპარატის შეყვანიდან 2-3 საათში მიიღწევა [113, 114, 115]. ფართობი პლაზმის კონცენტრაცია-დროის მრუდის ქვეშ პრეპარატის კუნთში შეყვანის შემდეგ ზუსტად შეესაბამება ეკვივალენტური დოზის ინტრავენურად შეყვანის შემდეგ მიღებულ ფართობს; ეს კუნთში შეყვანილი ცეფტრიაქსონის 100%-იან ბიოშეღწევადობაზე მიუთითებს. [115]

ცეფტრიაქსონის 500 მგ და 1 გ დოზების ინტრავენურად ნაკადოვნად ბოლუსური შეყვანის შემდეგ პლაზმაში მისი საშუალო პიკური კონცენტრაციები, შესაბამისად, არის დაახლოებით 120 და 200 მგ/ლ. ცეფტრიაქსონის 500 მგ, 1 გ და 2 გ დოზების ინტრავენური ინფუზიის შემდეგ პლაზმაში მისი კონცენტრაციები, შესაბამისად, არის დაახლოებით 80, 150 და 250 მგ/ლ [182]. კუნთშიდა ინექციის შემდეგ პლაზმაში ცეფტრიაქსონის საშუალო პიკური კონცენტრაცია არის დაახლოებით იმ კონცენტრაციის ნახევარი, რომელიც ეკვივალენტური დოზის ინტრავენურად შეყვანის შემდეგ აღინიშნა. [183]

3.2.2 განაწილება

ცეფტრიაქსონის განაწილების მოცულობაა 7-12 ლ. [111, 116, 117, 118, 119, 120] 1-2 გ დოზის შეყვანის შემდეგ ცეფტრიაქსონმა გამოავლინა ქსოვილებსა და ორგანიზმის სითხეებში ძალიან კარგი შეღწევადობის უნარი; კონცენტრაციები, რომლებიც ბევრად აღემატება ინფექციის გამომწვევი პათოგენების უმრავლესობის ინჰიბირებისთვის საჭირო მინიმალურ კონცენტრაციებს, შესაძლოა 24 საათზე მეტი დროის განმავლობაში შენარჩუნდეს 60-ზე მეტ ქსოვილსა და ორგანიზმის სითხეში, მათ შორის ფილტვებში, გულში, სანაღვლე გზებში/ღვიძლში, ტონზილებში, შუა ყურში, ცხვირის ლორწოვანში, ძვალში, ასევე ცერებროსპინალურ, პლევრის, პროსტატის და სინოვიალურ სითხეებში. [121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138].

ინტრავენურად შეყვანის შემდეგ ცეფტრიაქსონი ძალზე სწრაფად ვრცელდება ინტერსტიციულ სითხეში, სადაც მგრძნობიარე ორგანიზმების საწინააღმდეგო ბაქტერიოციდული კონცენტრაციების შენარჩუნება ხდება 24 საათის განმავლობაში (იხ. სურათი). [139]

ცილასთან შეკავშირება

ცეფტრიაქსონი შექცევადად უკავშირდება ალბუმინს. 100 მგ/ლ-ზე უფრო დაბალ კონცენტრაციებზე პლაზმის ცილებთან შეკავშირება დაახლოებით 95 %-ს შეადგენს. შეკავშირების ფუნქციას ახასიათებს გაჯერება, ხოლო შეკავშირებული ნაწილი მცირდება კონცენტრაციის ზრდასთან ერთად (დაახლოებით 85% - პლაზმის 300 მგ/ლ კონცენტრაციაზე) [185, 186, 187, 188].

შეღწევადობა კონკრეტულ ქსოვილებში

ცეფტრიაქსონს შეუძლია ტვინის გარსებში შეღწევა. შეღწევადობა მაქსიმალურია გარსებში მიმდინარე ანთების დროს. ცეფტრიაქსონის საშუალო პიკური კონცენტრაციები ბაქტერიული მენინგიტის მქონე პაციენტების ცერებროსპინალურ სითხეში პლაზმის დონის 25%-ს აღწევს, შედარებით პლაზმის დონის 2%-თან, როდესაც ტვინის გარსებში ანთებითი პროცესი არ მიმდინარეობს. ცეფტრიაქსონის პიკური კონცენტრაციები ცერებროსპინალურ სითხეში მიიღწევა ინტრავენური ინექციიდან დაახლოებით 4‑6 საათის შემდეგ. [180, 181]

ცეფტრიაქსონი გადის პლაცენტარულ ბარიერს და მისი ექსკრეცია დედის რძეში ხდება დაბალი კონცენტრაციებით. [92]

3.2.3 მეტაბოლიზმი

ცეფტრიაქსონის სისტემური მეტაბოლიზმი არ წარმოებს; მაგრამ ნაწლავის ფლორა მას არააქტიურ მეტაბოლიტებად გარდაქმნის. [111]

3.2.4 ელიმინაცია

პლაზმის საერთო კლირენსი 10-22 მლ/წთ-ს შეადგენს. [111, 112, 116, 117, 118, 119, 120] თირკმლის კლირენსი 5-12 მლ/წთ-ს შეადგენს. [111, 112, 116, 117, 118, 120]

ცეფტრიაქსონის 50-60% უცვლელი სახით გამოიყოფა შარდში, ხოლო 40-50% უცვლელი სახით გამოიყოფა ნაღველში. [48,85] ცეფტრიაქსონის ნახევარდაშლის პერიოდი მოზრდილებში დაახლოებით 8 საათს შეადგენს. [113]

 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ პოპულაციებში

პედიატრიული პოპულაცია

ცეფტრიაქსონის ნახევარდაშლის პერიოდი ახალშობილებში გახანგრძლივებულია. დაბადებიდან 14 დღის ასაკამდე თავისუფალი ცეფტრიაქსონის დონე შესაძლოა კიდევ გაიზარდოს ისეთი ფაქტორების გამო, როგორიცაა გორგლოვანი ფილტრაციის შემცირება და ცილასთან შეკავშირების ფუნქციის შეცვლა. ბავშვობის ასაკში ნახევარდაშლის პერიოდი ნაკლებია ახალშობილებთან და მოზრდილებთან შედარებით.

პლაზმის კლირენსი და მთლიანი ცეფტრიაქსონის გავრცელების მოცულობა ახალშობილებში, ჩვილებსა და ბავშვებში უფრო მაღალია, ვიდრე მოზრდილებში. [192, 193, 194, 195]

გერიატრიული პოპულაცია

75 წელზე მეტი ასაკის ხანდაზმულებში საშუალო ნახევარდაშლის პერიოდი, ჩვეულებრივ, ორჯერ ან სამჯერ აღემატება ამ მაჩვენებელს ახალგაზრდა ასაკის მოზრდილებში.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა

თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში [48, 49, 50, 107] ცეფტრიაქსონის ფარმაკოკინეტიკა მინიმალურად არის შეცვლილი და მისი ნახევარდაშლის პერიოდი თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებშიც კი მხოლოდ ოდნავ არის გახანგრძლივებული (გაორმაგებულიც კი არ არის).

ნახევარდაშლის პერიოდის მცირე გახანგრძლივება თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას აიხსნება არა-თირკმლის კლირენსის კომპენსატორული ზრდით, რომლის მიზეზია ცილასთან შეკავშირების დაქვეითება და მთლიანი ცეფტრიაქსონის არა-თირკმლის კლირენსის შესაბამისი მომატება.

ღვიძლისფუნქციის დარღვევა

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში [48, 49, 143] ცეფტრიაქსონის ფარმაკოკინეტიკა მინიმალურად არის შეცვლილი და მისი ნახევარდაშლის პერიოდი მხოლოდ ოდნავ არის გახანგრძლივებული (გაორმაგებულიც კი არ არის).

პაციენტთა ამ პოპულაციაში ცეფტრიაქსონის ნახევარდაშლის პერიოდი არ არის გაზრდილი თირკმლის კლირენსის კომპენსატორული მომატების გამო. ეს ასევე უკავშირდება პლაზმაში ცეფტრიაქსონის თავისუფალი ფრაქციის მომატებას, რაც ხელს უწყობს გამოვლენილ პრეპარატის საერთო კლირენსის პარადოქსულ ზრდას; ამასთანავე, საერთო კლირენსის ზრდის პარალელურად იზრდება გავრცელების მოცულობა. [189, 190, 191]

 3.3 არაკლინიკური უსაფრთხოება

არაკლინიკური მონაცემებით არ ვლინდება განსაკუთრებულ რისკები ადამიანებისთვის უსაფრთხოების ფარმაკოლოგიის, მწვავე და განმეორებითი დოზის ტოქსიკურობის, გენოტოქსიკური ან რეპროდუქციული ტოქსიკურობის კონვენციური კვლევების საფუძველზე.

3.3.1 კანცეროგენობა

კანცეროგენობის კვლევები როცეფინის კანცეროგენული პოტენციალის დასადგენად არ ჩატარებულა3.3.2 გენოტოქსიკურობა

In vitro ან in vivo მუტაგენობის მტკიცებულებები მოპოვებული არ არის. [201, 202, 203]

3.3.3 ფერტილობის დარღვევა

არ არის დადგენილი გავლენა მამაკაცის ან ქალის ფერტილობაზე. [93]

 3.3.4 რეპროდუქციული ტოქსიკურობა

ცხოველებზე ჩატარებული რეპროდუქციული კვლევებით ემბრიოტოქსიკურობის, ფეტოტოქსიკურობის, ტერატოგენობის, მშობიარობის ან პერინატალური და პოსტნატალური განვითარების დარღვევის მტკიცებულებები არ გამოვლინდა. ემბრიოტოქსიკურობის ან ტერატოგენობის შემთხვევები პრიმატებში მოხსენებული არ არის. [94, 95, 96, 97, 98]

3.3.5 სხვა

არ შეესაბამება

 4. ფარმაცევტული მახასიათებლები

4.1 შენახვა

· შენახვის ტემპერატურა არ უმნდა აღემატებოდეს 30°C-ს; შეინახეთ ფლაკონი მისი გარე კონტეინერით. [149] განზავებული ხსნარები ფიზიკურ და ქიმიურ სტაბილურობას ინარჩუნებს 6 საათის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე (ან 24 საათის განმავლობაში მაცივარში 2 - 8°C ტემპერატურაზე).

· შეინახეთ ფლაკონი/კონტეინერი გარეთა მუყაოს კოლოფში სინათლისგან დასაცავად.

შენახვის ვადა

ადგილობრივი რეგისტრაციის მიხედვით

დაუშვებელია ამ მედიკამენტის გამოყენება შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის (EXP) შემდეგ.

 4.2 განსაკუთრებული მითითებები გამოყენებასთან, მოხმარებასთან და გადაყრასთან დაკავშირებით

განზავების ინსტრუქციები: იხ. ქვეთავი2.2 დოზირება და მიღების წესი

შეფუთვა: აღწერილია ადგილობრივი მოთხოვნების მიხედვით

 გამოუყენებელი/ვადაგასული მედიკამენტების განადგურება

ფარმაკოლოგიური საშუალებების გარემოში გადაყრა მინიმუმამდე უნდა იყოს დაყვანილი. დაუშვებელია მედიკამენტების გადაყრა კანალიზაციაში და საყოფაცხოვრებო ნარჩენებში. გამოიყენეთ მიღებული „შეგროვების სისტემები“, თუკი ისინი ხელმისაწვდომია თქვენს ტერიტორიაზე.

შპრიცების/ბასრი ნივთების გადაყრა

შპრიცების და სხვა ბასრი სამედიცინო ნივთების გამოყენების და გადაყრის დროს მკაცრად უნდა იყოს დაცული შემდეგი პუნქტები:

• დაუშვებელია ნემსების და შპრიცების განმეორებით გამოყენება.
• მოათავსეთ ყველა გამოყენებული ნემსი და შპრიცი ბასრი ნარჩენების კონტეინერში (ჩხვლეტა-მედეგ ნარჩენების კონტეინერში).

• შეინახეთ ეს კონტეინერი ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.

ნებისმიერი გამოუყენებელი სამკურნალო საშუალება ან ნარჩენი მასალა უნდა გადაიყაროს ადგილობრივი მოთხოვნების დაცვით.

გაცემის რეჟიმი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით