პიქსაბარა - Pixabara 5მგ 60 ტაბლეტი

 პიქსაბარა

სამკურნალო პრეპარატის დასახელება

პიქსაბარა, Pixabara

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება

აპიქსაბანი, Apixaban

შემადგენლობა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს

აქტიურ ნივთიერებას: აპიქსაბანი 2.5 მგ ან 5 მგ.

დამხმარე ნივთიერებებს: უწყლო ლაქტოზა, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, ნატრიუმის ლაურილ სულფატი, მაგნიუმის სტეარატი.

გარსის შემადგენლობა:

პიქსაბარა 2.5 მგ: Opadry^® ყვითელი 02F22025 (ჰიპრომელოზა, ტიტანის დიოქსიდი, მაკროგოლი, რკინის ოქსიდი ყვითელი, ტალკი).

პიქსაბარა 5 მგ: Opadry^® II ვარდისფერი 85F240091 (ნაწილობრივ ჰიდროლიზებული პოლივინილის სპირტი, ტიტანის დიოქსიდი, მაკროგოლი, ტალკი, წითელი რკინის ოქსიდი).

სამკურნალო ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

აღწერა:

პიქსაბარა 2.5 მგ: მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი, ყვითელი ფერის აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

პიქსაბარა5 მგ: ოვალური, ორმხრივამოზნექილი, ვარდისფერი აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

ასევე, იხილეთ: >პიქსაბარა - Pixabara 2.5მგ 60 ტაბლეტი

გამოყენების ჩვენებები

ვენოზური თრომბოემბოლიის (ვთე) პროფილაქტიკა ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებმაც გადაიტანეს მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის შეცვლის გეგმიური ოპერაცია.

ინსულტის და სისტემური ემბოლიის პროფილაქტიკა მოზრდილ პაციენტებში წინაგულის არასარქვლოვანი ფიბრილაციით (წასფ)ერთი ან მეტი ისეთი რისკ-ფაქტორით, როგორიცაა მანამდე გადატანილი  ინსულტი ან ტრანზიტორული იშემიური შეტევა,  ასაკი ≥ 75 წელზე, ჰიპერტენზია, შაქრიანი დიაბეტი, სიმპტომური გულის უკმარისობა (II კლასი ან უფრო მაღალი ნიუ-იორკის გულის ასოციაციის ( NYHA ) კლასიფიკაციის მიხედვით).

ღრმა ვენების თრომბოზისა (ღვთ) და ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიების (ფათე)  მკურნალობა, აგრეთვე ღვთ-სა და ფათე-ს რეციდივის პროფილაქტიკა ზრდასრულებში (ჰემოდინამიურად არასტაბილური ფათე-ს მქონე პაციენტების შესახებ ინფორმაცია მოყვანილია  განყოფილებაში  „განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენების დროს).

გამოყენების წესი და დოზები

დოზირების რეჟიმი

ვთე-ს (ვთეპ) პროფილაქტიკა: მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის ჩანაცვლების გეგმიური ოპერაცია

აპიქსაბანის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 2.5 მგ პერორალურად ორჯერ დღე-ღამეში. საწყისი დოზა უნდა იქნას მიღებული ოპერაციიდან 12-24 საათის შემდეგ.

ექიმებს შეუძლიათ გაითვალისწინონ ანტიკოაგულაციური თერაპიის უფრო ადრე ჩაატარების პოტენციური  უპირატესობა ვთე-ს პროფილაქტიკისათვის, ასევე პოსტოპერაციული სისხლდენის რისკები თერაპიის დაწყების დროის შესახებ გადაწყვეტილების მიღებისას დროის ამ ფანჯრის ფარგლებში.

პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ მენჯ-ბარძაყის სახსრის ჩანაცვლების ოპერაცია

მკურნალობის რეკომენდებული ხანგრძლივობა შეადგენს 32-38 დღეს.

პაციენტებში , რომლებსაც ჩაუტარდათ მუხლის სახსრის ჩანაცვლების ოპერაცია

მკურნალობის რეკომენდებული ხანგრძლივობა შეადგენს 10-14 დღე.

ინსულტის და სისტემური ემბოლიის პროფილაქტიკა წასფ-ის მქონე პაციენტებში

აპიქსაბანის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 5 მგ პერორალურად ორჯერ დღეში.

დოზის შემცირება

აპიქსაბანის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 2.5 მგ პერორალურად ორჯერ დღე-ღამეში წასფ-ისა და ქვემოთ ჩამოთვლილიდან მინიმუმ ორი მახასიათებლის მქონე პაციენტებში: ასაკი ≥ 80 წელი, სხეულის მასა ≤ 60 კგ, ან სისხლის შრატში კრეატინინის დონე ≥ 1.5 მგ/დლ (133 მიკრომოლი / ლ).

მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს დიდი ხნის განმავლობაში.

ღვთ-ს მკურნალობა, ფათე -ს მკურნალობა და ღვთ-ს და ფათე-ს რეციდივის პრევენცია (ვთ_ლ)

აპიქსაბანის რეკომენდებული დოზა მწვავე  ღვთ-ს სამკურნალოდ და ფათე-ს სამკურნალოდ შეადგენს 10 მგ პერორალურად ორჯერ დღე-ღამეში პირველი 7 დღის განმავლობაში, შემდეგ 5 მგ პერორალურად ორჯერ დღეღამეში. მოქმედი სამედიცინო სახელმძღვანელოების თანახმად, მკურნალობის მოკლე ხანგრძლივობა (არა ნაკლებ 3 თვისა) უნდა ეფუძნებოდეს გარდამავალ რისკის ფაქტორებს (მაგალითად, ახლახანს გადატანილი ოპერაცია, ტრავმა, იმობილიზაცია).

აპიქსაბანის რეკომენდებული დოზა  ღვთ-სა და ფათე-ს რეციდივების პროფილაქტიკისთვის შეადგენსს 2,5 მგ პერორალურად 2-ჯერ დღე-ღამეში. როდესაც ნაჩვენებია  ღვთ-სა და ფათე-ს  რეციდივების პროფილაქტიკა 2,5 მგ დოზით ორჯერ დღე-ღამეში მკურნალობა უნდა დაიწყოს 6 თვიანი აპიქსაბანით 5 მგ ორჯერ დღე-ღამეში  მკურნალობის დასრულების შემდეგ ან სხვა ანტიკოაგულანტით, როგორც ნაჩვენებია ქვემოთ ცხრილში 1.

ცხრილი 1. დოზირების რეკომენდაციები ( ვთე_ლ )

	დოზირების რეჟიმი	მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა
ღვთ-სა ან ფათე-ს მკურნალობა	10 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში პირველი 7 დღის განმავლობაში	20 მგ
	შემდეგ 5 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში	10 მგ
ღვთ-სა და/ან ფათე-ს რეციდივის პროფილაქტიკა  ღვთ-სა ან ფათე-ს 6 თვიანი მკურნალობის დასრულების შემდეგ	2.5 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში	5 მგ

თერაპიის საერთო ხანგრძლივობა განისაზღვრება ინდივიდუალურად, მკურნალობის ეფექტურობის გულდასმით შეფასების შემდეგ სისხლდენის განვითარების რისკთან შედარებით.

გამოტოვებული დოზა

დოზის გამოტოვების შემთხვევაში პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს პრეპარატი  პიქსაბარა და შემდგომ გააგრძელოს მისი მიღება დღე-ღამეში ორჯერ, როგორც ადრე.

მკურნალობის გადართვა

პარენტერალური ანტიკოაგულანტებიდან პიქსაბარას მიღებაზე გადასვლა (და პირიქით) შეიძლება განხორციელდეს შემდეგი დაგეგმილი დოზის მიღების დროს. ეს სამკურნალო საშუალებები ერთდროულად არ უნდა იქნას გამოყენებული.

ვიტამინ K-ს ანტაგონისტების (ვKა) თერაპიიდან გადასვლა პრეპარატ პიქსაბარას  მიღებაზე

ვKა-თი თერაპიიდან პაციენტების  პრეპარატ პიქსაბარაზე გადასვლისას  უნდა შეწყდეს ვარფარინითა ან სხვა ვKა-ებით მკურნალობა და დაიწყოს პრეპარატ პიქსაბარას მიღება, როდესაც საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა (სნთ) შეადგენს <2.

პრეპარატ პიქსაბარადან გადასვლა ვKა-ით თერაპიაზე

პაციენტების პრეპარატ პიქსაბარადან ვKა-თი თერაპიაზე გადაყვანის დროს პრეპარატ პიქსაბარას გამოყენება უნდა გაგრძელდეს ვKა-ს მიღების დაწყებიდან მინიმუმ 2 დღის განმავლობაში. პიქსაბარასა და ვKა-ს 2 დღის კომბინირებული თერაპიის შემდეგ აუცილებელია სნთ-ს შეფასება  პრეპარატ პიქსაბარას შემდეგი დოზის მიღებამდე. პიქსაბარასა  და ვKა-ს ერთდროული გამოყენება უნდა გაგრძელდეს მანამ, სანამ სნთ არ მიაღწევს ≥ 2.

ხანდაზმული პაციენტები

ვთეპ  და ვთელ - დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

წასფ - დოზის კორექცია არ არის საჭირო, თუ არ აღინიშნება დოზის შემცირებისათვის განკუთვნილი კრიტერიუმების შესაბამისი მდგომარეობა (იხ. დოზის შემცირება განყოფილებაში „გამოყენების წესი და დოზები“).

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა

თირკმელების  ფუნქციის მსუბუქი და ზომიერი ხარისხის დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის გამოიყენება შემდეგი რეკომენდაციები:

- ვთეს პროფილაქტიკისთვის მენჯ-ბარძაყის ან მუხლის სახსრის დაგეგმილი ჩანაცვლების დროს (ვთეპ), ღვე-ს სამკურნალოდ, ფათე-ს სამკურნალოდ და  ღვთ-სა  და ფათე-ს (ვთელ)  რეზიდივების პროფილაქტიკისთვის დოზის კორექცია არ არის საჭირო;

- ინსულტისა და სისტემური ემბოლიის პროფილაქტიკისთვის პაციენტებში წასფ-ით და შრატიში კრეატინინის დონით ≥ 1.5 მგ/ დლ (133 მიკრომოლი /ლ) კომბინაციით ასაკთან ≥ 80 წელზე ან სხეულის მასასთან ≤ 60 კგ საჭიროა დოზის შემცირება, როგორც ზემოთაა აღწერილი. დოზის შემცირების სხვა კრიტერიუმებსი (ასაკი, სხეულის წონა) არარსებობის შემთხვევაში დოზის კორექცია არ არის საჭირო.

თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში ( კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ), გამოიყენება შემდეგი რეკომენდაციები:

- მენჯ-ბარძაყისა ან მუხლის სახსრის გეგმიური ჩანაცვლების დროს (ვტეპ)  ვთე-ს პროფილაქტიკისთვის, ღვთ-ს სამკურნალოდ, ფათე-ს სამკურნალოდ და  ღვთ-სა და ფათე-ს (ვთეპ) რეციდივების  პროფილაქტიკისთვის, აპიქსაბანი უნდა იქნას გამოყენებული სიფრთხილით;

- ინსულტის და სისტემური ემბოლიის პროფილაქტიკისთვის პაციენტებში წასფ-ით, პაციენტებმა უნდა მიიღონ აპიქსაბანის შემცირებული დოზა 2,5 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში.

არ არსებობს აპიქსაბანის გამოყენების კლინიკური გამოცდილება  <15 მლ/წთ კრეატინინის კლირენსის მქონე პაციენტებში ან პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან დიალიზზე, ამიტომ გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

პრეპარატი პიქსაბარა უკუნაჩვენებია პაციენტებისათვის ღვიძლის დაავადებით, რომლებიც დაკავშირებულია კოაგულოპათიასთან, და სისხლდენის განვითარების კლინიკურად მნიშვნელოვანი რისკით.

არ არის რეკომენდებული პრეპარატის გამოყენება ღვიძლის ფუნქციის მძიმე  დარღვევის მქონე პაციენტებში.

სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი ან ზომიერი ხარისხის დარღვევებით (A ან B კლასი ჩაილდ - პიუს სკალაზე). ღვიძლის მსუბუქი ან ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებოდათ ღვიძლის ფერმენტების მომატებული  აქტივობა ალანინ ამინოტრანსფერაზას (ALT)/ ასპარტატ ამინოტრანსფერაზას (AST) > 2 x ნზზ (ნორმის ზედა ზღვარი) ან საერთო ბილირუბინი ≥ 1.5 x ნზზ,  კლინიკურ კვლევებში მონაწილეობას აღარ ღებულობდნენ. ამიტომ ასეთ პაციენტებში პრეპარატი პიქსაბარა სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული. ღვიძლის ფუნქცია უნდა შეფასდეს პრეპარატ  პიქსაბარათი თერაპიის დაწყებამდე.

სხეულის მასა

ვთეპ და ვთელ - დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

წასფ - დოზის კორექცია არ არის საჭირო, თუ არ აღინიშნება კრიტერიუმები დოზის შემცირებისათვის   (იხ. დოზის შემცირება განყოფილებაში „გამოყენების წესი და დოზები“).

სქესი

დოზის კორექცია საჭირო არ არის .

პაციენტები, რომლებსაც ჩაუტარდათ კათეტერით აბლაცია (წასფ)

პაციენტებს შეუძლიათ გააგრძელონ აპიქსაბანის გამოყენება კათეტერული აბლაციის დროს

პაციენტები, რომლებსაც ჩაუტარდათ კარდიოვერსია

აპიქსაბანით მკურნალობა შეიძლება იქნას  დაწყებული ან გაგრძელდეს წასფ-ის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც შეიძლება დასჭირდეთ კარდიოვერსია .

პაციენტებში, რომლებიც ადრე არ ღებულობდნენ მკურნალობას ანტიკოაგულანტებით, მარცხენა წინაგულის თრომბოზის არსებობა უნდა გამოირიცხოს ვიზუალიზაციის კონტროლით (მაგალითად, ტრანსეზოფაგური ექოკარდიოგრაფია (ტეე) ან კომპიუტერული ტომოგრაფია (კტ)), კარდიოვერსიის  დადგენილი სამედიცინო მითითებების შესაბამისად ჩატარებამდე.

პაციენტებში, რომლებიც იწყებენ აპიქსაბანით მკურნალობას, ადექვატური ანტიკოაგულანტური მოქმედების უზრუნველსაყოფად უნდა იქნას გამოყენებული 5 მგ დოზა ორჯერ დღე-ღამეში არანაკლებ 2,5 დღის განმავლობაში (5 ერთჯერადი დოზა) კარდიოვერსის ჩატარებამდე. დოზა უნდა შემცირდეს 2,5 მგ აპიქსაბანამდე ორჯერ დღე-ღამეში არანაკლებ 2,5 დღის განმავლობაში (5 ერთჯერადი დოზა), თუ პაციენტი აკმაყოფილებს დოზის შემცირების კრიტერიუმებს (იხ. დოზის შემცირება და თირკმლის უკმარისობა ქვეპუნქტში „გამოყენების წესი და დოზები“).

თუ  კარდიოვერსია საჭიროა აპიქსაბანის, როგორც ზემოთ აღინიშნა , 5 დოზის მიღებამდე, უნდა იქნას გამოყენებული დატვირთვის დოზა 10 მგ, ხოლო შემდეგ 5 მგ დღე-ღამეში ორჯერ. დოზა უნდა შემცირდეს დატვირთვის დოზამდე 5 მგ და შემდეგ 2.5 მგ-მდე დღე-ღამეში ორჯერ, თუ პაციენტი აკმაყოფილებს დოზის შემცირების კრიტერიუმებს (იხ. დოზის შემცირება და თირკმლის ფუნქციის დარღვევა გამყოფილებაში „ გამოყენების წესი და დოზები“). დატვირთვის დოზა უნდა იქნას მიღებული კარდიოვერსიამდე მინიმუმ 2 საათით ადრე.

ყველა პაციენტისთვის, რომლებსაც დაუგეგმეს კარდიოვერსიის ჩატარება, მის ჩატარებამდე აუცილებელია დადასტურების მიღება იმის შესახებ, რომ პაციენტმა ღებულობდა აპიქსაბანს დანიშნულების მიხედვით. მკურნალობის დანიშვნისა და მისი ხანგრძლივობის გადაწყვეტილების მიღებისას აუცილებელია იქნას გათვალისწინებული დადგენილი რეკომენდაციები ანტიკოაგულანტების გამოყენების შესახებ პაციენტებში, რომლებსაც სჭირდებათ კარდიოვერსიის ჩატარება.

პაციენტები წასფ-ით და მწვავე კორონარული სინდრომით (მკს) და/ან პერკუტანული კორონარული ჩარევით (პკჩ)

არსებობს  აპიქსაბანით მკურნალობის შეზღუდული გამოცდილება  რეკომენდებული დოზებით წასფ-ის მქონე პაციენტებში პრეპარატის ანტიაგრეგანტებთან  ერთად კომბინაციაში გამოყენებისას პაციენტებში მკს-ით და/ან პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ პკჩ ჰემოსტაზის მიღწევის შემდეგ.

ბავშვები და მოზარდები

პრეპარატ პიქსაბარას უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში დადგენილი არ არის. მონაცემები არაა.

გამოყენების წესი

შინაგანი მიღებისთვის.

ტაბლეტები უნდა გადაიყლაპოს წყლის მიყოლებით, საკვების მიღების მიუხედავად.

პაციენტებისთვის, რომლებსაც არ შეუძლიათ მთლიანი ტაბლეტის გადაყლაპვა, ტაბლეტები შეიძლება დაქუცმაცდეს და სუსპენდირდეს წყალში ან  გლუკოზის წყალში გახსნილი 5% -იან ხსნარში  ან ვაშლის წვენში, ან შერეულ იქნას ვაშლის პიურეში და დაუყოვნებლივ იქნას მიღებული. ალტერნატივის სახით, ტაბლეტები შეიძლება დაქუცმაცდეს და სუსპენდირდეს 60 მლ წყალში ან გლუკოზის წყალში გახსნილ 5% ხსნარში და დაუყოვნებლივ იქნას შეყვანილი ნაზოგასტრალური ზონდის მეშვეობით.

დაქუცმაცებული ტაბლეტები სტაბილურია წყალში,  გლუკოზის წყალში გახსნილ 5% ხსნარში, ვაშლის წვენში და ვაშლის პიურეში 4 საათის განმავლობაში.

უკუჩვენებები

- ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან პრეპარატის ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ;

- აქტიური კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენა;

- ღვიძლის დაავადებები, რომელსაც თან ახლავს კოაგულოპათია და სისხლდენის კლინიკურად მნიშვნელოვანი რისკი;

- დაზიანება ან მდგომარეობა, რომელიც განიხილება სერიოზული სისხლდენის მნიშვნელოვან რისკის ფაქტორად (შეიძლება მოიცავდეს მიმდინარე ან ბოლო დროს გადატანილ კუჭ-ნაწლავის წყლულს, ავთვისებიანი სიმსივნეების არსებობას სისხლდენის მაღალი რისკით, თავის ტვინის ან ზურგის ტვინის ბოლოდროინდელ დაზიანებას, ახლო  წარსულში გადატანილ ოპერაციულ ჩარევას თავის ტვინზე, ზურგის ტვინზე ან თვალებზე, ბოლოდროინდელ ქალასშიდა სისხლდენას, საყლაპავის ვენების ცნობილი ან საეჭვო ვარიკოზები , არტერიოვენოზური პათოლოგიები, სისხლძარღვთა ანევრიზმები ან ზურგის  ტვინის ან ინტრაცერებრულ სისხლძარღვთა სერიოზულ დარღვევებს);

- ნებისმიერ ანტიკოაგულანტურ საშუალებებთან, მაგალითად, არაფრაქციული ჰეპარინთან (აფჰ), დაბალი მოლეკულური წონის ჰეპარინებთან (ენოქსაპარინი, დალტეპარინი და სხვ.), ჰეპარინის წარმოებულებთან (ფონდაპარინუქსი და სხვ.), პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან (ვარფარინი, რივაროქსაბანი, დაბიგატრანი და სხვ.) ერთდროული გამოყენება, გარდა ანტიკოაგულანტული თერაპიის შეცვლის სიტუაციებისა, აფჰ-ის გამოყენების შემთხვევების დოზებში, რომლებიც აუცილებელია ცენტრალური ვენური ან არტერიული კათეტერის გამტარიანობის შესანარჩუნებლად, ან აფჰ-ის გამოყენების შემთხვევებისა, რომლებიც აუცილებელია ცენტრალური ვენოზური ან არტერიული კათეტერის გამტარობის შესანარჩუნებლად, ან აფჰ-ის გამოყენების შემთხვევებისა კათეტერული აბლაციის დროს  წინაგულების ფიბრილაციის მკურნალობისას.

განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

ისხლდენის რისკი

ისევე, როგორც სხვა ანტიკოაგულანტების შემთხვევაში, პაციენტები, რომლებიც იღებენ აპიქსაბანს , უნდა იმყოფებოდნენ გულდასმითი დაკვირვების ქვეშ სისხლდენის ნიშნების გამოვლენის საკითხთან დაკავშირებით. რეკომენდებულია პრეპარატის გამოყენება სიფრთხილით სისხლდენის გაზრდილი რისკის პირობებში. ძლიერი სისხლდენის წარმოქმნისას, აპიქსაბანიის მიღება უნდა შეწყდეს.

იმისდამიუხედავად, რომ აპიქსაბანით მკურნალობა არ საჭიროებს ეფექტურობის მუდმივ მონიტორინგს, ანტი- Xa -ფაქტორულ აქტივობის კალიბრირებული რაოდენობრივი ტესტი შეიძლება სასარგებლო იყოს იმ სიტუაციებში, როდესაც ინფორმაცია აპიქსაბანის პლაზმაში კონცენტრაციების შესახებ შეიძლება დაეხმაროს კლინიკური გადაწყვეტილების მიღებაში, მაგალითად, დოზის გადაჭარბების ან გადაუდებელი ოპერაციული ჩარევის  დროს.

ხელმისაწვდომია ნივთიერება, რომელიც ანტაგონირებს აპიქსაბანის   ანტი- Xa- ფაქტორულ აქტივობას .

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც გავლენას ახდენენ ჰემოსტაზზე

სისხლდენის გაზრდილი რისკის გამო ნებისმიერი სხვა ანტიკოაგულანტებთან ერთდროული მკურნალობა უკუნაჩვენებია.

აპიქსაბანის და ანტიაგრეგანტული სამკურნალო საშუალებების ერთდროული გამოყენება ზრდის სისხლდენის რისკს.

აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა პაციენტების მიერ სეროტონინის  უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (სუსი) ან სეროტონინისა და  ნორეპინეფრინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორების (სნუსი), ან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (აასს), მათ შორის აცეტილსალიცილის მჟავას (ასმ), ერთდროული გამოყენების დროს.

ქირურგიული ჩარევის შემდეგ არ არის რეკომენდებული თრომბოციტების აგრეგაციის სხვა ინჰიბიტორების  აპიქსაბანთან ერთდროულად გამოყენება.

წინაგულების ფიბრილაციის და ისეთ მდგომარეობების მქონე პაციენტებში, რომლებსიც საჭიროებდენ მონოთერაპიას ან ორმაგ ანტითრომბოციტულ თერაპიას, გულდასმით უნდა იქნას შეფასებული პოტენციური სარგებელისა და პოტენციური რისკების თანაფარობა აპიქსაბანით კომბინირებული თერაპიის ჩატარების დაწყებამდე.

 წინაგულის ფიბრილაციის მქონე პაციენტების მონაწილეობით ჩატარებულ კლინიკურ კვლევაში ასმ-ს ერთდროული გამოყენება ზრდიდა სერიოზული სისხლდენის განვითარების რისკს აპიქსაბანის გამოყენებისას წელიწადში 1,8%-დან წელიწადში 3,4%-მდე  და ზრდიდა სისხლდენის რისკს ვარფარინის გამოყენებისას 2,7%-დან წელიწადში 4,6%-მდე წელიწადში. მოცემულ კლინიკურ კვლევაში იყო შეზღუდული (2.1%) ორმაგი ანტითრომბოციტული თერაპიის თანმხლები გამოყენება.

კლინიკურ კვლევაში ჩართული იყვნენ  წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტები მკს-ით და/ან პკჩ-ით, ხოლო  P2Y12 ინჰიბიტორით, ასმ-ით ან მის გარეშე და ორალური ანტიკოაგულანტით (აპიქსაბანით ან ვKა-თი) მკურნალობის დაგეგმილმა პერიოდმა შეადგინა 6 თვე. ასმ-ს ერთდროულმა გამოყენებამ გაზარდა ISTH (თრომბოზის და ჰემოსტაზის საერთაშორისო საზოგადოება) კლასიფიკაციით  სერიოზული სისხლდენის  ან CRNM (კლინიკურად მნიშვნელოვანი არაძირითადი) სისხლდენის რისკი სუბიექტებში, რომლებიც ღებულობდნენ აპიქსაბანს, წელიწადში 16.4%-დან წელიწადში 33.1%-მდე.

კლინიკურ კვლევაში მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში მწვავე კორონარული სინდრომის შემდეგ წინაგულების ფიბრილაციის გარეშე მრავალი თანმხლები კარდიოლოგიური და არაკარდიოლოგიური  დაავადებებით, რომლებიც ღებულობდნენ ასმ-ს ან ასმ-სა და კლოპიდოგრელის კომბინაციას, აღინიშნებოდა ISTH თანახმად სისხლდენის რისკის მნიშვნელოვანი ზრდა აპიქსაბანის გამოყენების დროს (5.13) % წელიწადში) პლაცებოსთან შედარებით (2.04% წელიწადში).

თრომბოლიზური საშუალებების გამოყენება მწვავე იშემიური ინსულტის სამკურნალოდ

არსებობს თრომბოლიზური საშუალებების გამოყენების  ძალიან შეზღუდული გამოცდილება მწვავე იშემიური ინსულტის სამკურნალოდ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდენ აპიქსაბანს.

პაციენტები გულის სარქველების პროთეზით

აპიქსაბანის გამოყენების  უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის შესწავლილი პაციენტებში გულის სარქველების პროტეზებით, წინაგულების ფიბრილაციით ან მის გარეშე. ამგვარად, მოცემულ  სიტუაციაში აპიქსაბანის გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომის მქონე პაციენტები

პირდაპირი მოქმედების პერორალური ანტიკოაგულანტები (პმპაკ), აპიქსაბანის ჩათვლით, არ არის რეკომენდებული პაციენტებში თრომბოზით ანამნეზში, რომლებსაც დადგენილი აქვთ ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომის დიაგნოზი. კერძოდ, პაციენტებში სამჯერ დადებითი შედეგით (მგლურას ანტიკოაგულანტზე, კარდიოლიპინის მიმართ ანტისხეულებზე და β2-გლიკოპროტეინ I -ის მიმართ ანტისხეულებზე) პმპაკ-ის გამოყენებით მკურნალობას შეიძლება თან ახლდეს  მორეციდივე თრომბოზული მოვლენების წარმოქმნის სიხშირის მატება  K ვიტამინის ანტაგონისტებით თერაპიასთან შედარებით.

ქირურგიული ჩარევები და ინვაზიური პროცედურები

აპიქსაბანის გამოყენება უნდა შეწყდეს მინიმუმ 48 საათით ადრე გეგმიურ ოპერაციამდე ან ინვაზიურ პროცედურებამდე სისხლდენის ზომიერი ან მაღალი რისკით. ეს ასევე ეხება ჩარევებს, რომლებშიც კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენის შესაძლებლობა არ არის გამორიცხული ან რომლებშიც სისხლდენის რისკი იქნება მიუღებელი.

აპიქსაბანის გამოყენება უნდა შეწყდეს მინიმუმ 24 საათით ადრე გეგმიურ ოპერაციამდე ან ინვაზიურ პროცედურებამდე სისხლდენის დაბალი რისკით. ეს ასევე ეხება ჩარევებს, რომლებშიც მოსალოდნელია, რომ ნებისმიერი სისხლდენა იქნება მინიმალური,  მისი ლოკალიზაციიდან გამომდინარე არაკრიტიკული ან ადვილად კონტროლირებადი.

თუ ოპერაციების ან ინვაზიური პროცედურების გადადება არ არის შესაძლებელი, უნდა იქნას დაცული სიფრთხილე, გათვალისწინებული იქნება რა  სისხლდენის გაზრდილი რისკი. სისხლდენის ეს რისკი უნდა შეფასდეს ჩარევის გადაუდებლობიდან გამომდინარე.

აპიქსაბანის მიღება  უნდა განახლდეს ინვაზიური პროცედურის ან ქირურგიული ჩარევის შემდეგ რაც შეიძლება მალე, თუ კლინიკური მდგომარეობა იძლევა ამის საშუალებას, და, ამასთან ერთად, თუ მიღწეულია ადექვატური ჰემოსტაზი (იხილეთ ინფორმაცია კარდიოვერსიის შესახებ განყოფილებაში „ გამოყენების წესი და დოზები“).

პაციენტებში, რომლებმაც უკვე ჩაუტარდათ კათეტერული აბლაცია წინაგულების ფიბრილაციის სამკურნალოდ, აპიქსაბანით მკურნალობის შეწყვეტა საჭირო არ არის.

მკურნალობის დროებითი შეწყვეტა

ანტიკოაგულანტების, მათ შორის აპიქსაბანის, მიღების შეწყვეტა აქტიური სისხლდენის, გეგმიური ოპერაციის ან ინვაზიური პროცედურების გამო, აყენებს პაციენტებს თრომბოზის გაზრდილი რისკის ქვეშ. თავიდან უნდა იქნას აცილებული თერაპიის წყვეტა და, თუ რაიმე მიზეზით აუცილებელია აპიქსაბანით ანტიკოაგულანტული თერაპიის დროებით შეწყვეტა , ის უნდა განახლდეს რაც შეიძლება მალე.

სპინალური/ ეპიდურული ანესთეზია ან პუნქცია

ნეირაქსიალური ანესთეზიის (სპინალური/ ეპიდურული ანესთეზიის) ან სპინალური/ ეპიდურული პუნქციის ჩატარების დროს პაციენტებს, რომლებიც იყენებენ ანტითრომბოციტულ საშუალებებს თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკისათვის, ემუქრებათ ეპიდურული ან ზურგის ჰემატომის წარმოქმნის რისკი, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ხანგრძლივი ან შეუქცევადი დამბლა. ასეთი მოვლენების წარმოქმნის  რისკი შეიძლება გაიზარდოს მუდმივი ეპიდურული კათეტერების პოსტოპერაციული გამოყენების დროს ან ჰემოსტაზზე მოქმედი სამკურნალო საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას. აუცილებელია აპიქსაბანის პირველი დოზის მიღებამდე მინიმუმ 5 საათით ადრე მუდმივი ეპიდურული ან ინტრათეკალური კათეტერების მოიხსნა. რისკი ასევე შეიძლება გაიზარდოს ტრავმული ან განმეორებითი ეპიდურული ან სპინალური პუნქციის დროს. პაციენტები ხშირად უნდა გააკონტროლონ ნევროლოგიური დარღვევების ნიშნების და სიმპტომების გამოვლენის მიზნით (მაგალითად, ფეხების დაბუჟება ან სისუსტე, ნაწლავის ან შარდის ბუშტის დისფუნქცია). ნევროლოგიური აშლილობის გამოვლენის შემთხვევაში საჭიროა  დიაგნოზის სწრაფად დადგენა  და მკურნალობა. ნეირაქსიალურ ჩარევამდე ექიმმა უნდა შეაფასოს პოტენციური სარგებელი და რისკი პაციენტებისათვის, რომლებიც იღებენ ანტიკოაგულანტულ მკურნალობას ან იმ პაციენტებისათვის, რომლებიც საჭიროებენ ასეთ მკურნალობას თრომბოზის პროფილაქტიკისთვის.

აპიქსაბანის გამოყენების კლინიკური გამოცდილება მუდმივი ინტრათეკალური ან ეპიდურული კათეტერების გამოყენებისას არ არსებობს. ასეთი აუცილებლობის შემთხვევაში და აპიქსაბანის ზოგადი ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლებიდან გამომდინარე, უნდა იქნას დაცული  20-30 საათიანი ინტერვალი (ესე იგი 2 x  ნახევარგამოყოფის პერიოდი) აპიქსაბანის ბოლო დოზასა და კათეტერის მოცილებას შორის, და ასევე კათეტერის მოცილების წინ  უნდა იქნას გამოტოვებული არანაკლებ  ერთი დოზისა. აპიქსაბანის შემდეგი დოზა შეიძლება იქნას გამოყენებული კათეტერის მოხსნიდან არანაკლებ 5 საათის შემდეგ. ისევე, როგორც ყველა ახალი ანტიკოაგულანტის გამოყენების შემთხვევაში, ნეირაქსიალური ბლოკადის დროს გამოცდილება შეზღუდულია, ამიტომ რეკომენდებულია უკიდურესი სიფრთხილის დაცვა  აპიქსაბანის გამოყენებისას ნეირაქსიალური ბლოკადის დროს.

ჰემოდინამიურად არასტაბილური პაციენტები ფათე-ით ან პაციენტები, რომლებსაც ესაჭიროებათ თრომბოლიზი ან ფილტვის თრომბექტომია

აპიქსაბანი არ არის რეკომენდებული, როგორც არაფრაქციული ჰეპარინის ალტერნატივა ჰემოდინამიურად არასტაბილურ პაციენტებში ფილტვის ემბოლიით ან პოტენციურად ჩასატარებელი თრომბოლიზით ან ფილტვის თრომბექტომიით, ვიინაიდან ამ კლინიკურ სიტუაციებში აპიქსაბანის უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის.

ონკოლოგიური  პაციენტები

აქტიური კიბოს მქონე პაციენტებს შეიძლება ექვემდებარებოდნენ როგორც  ვენური თრომბოემბოლიის, ასევე  სისხლდენის წარმოქმნის მაღალ რისკს. აპიქსაბანის გამოყენების განხილვისას ღვთ-ს ან ფათე-ს სამკურნალოდ ონკოლოგიურ  პაციენტებში, უნდა ჩატარდეს სარგებელისა და რისკის გულდასმითი შეფასება.

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტები

შეზღუდული კლინიკური მონაცემები მიუთითებენ იმაზე, რომ აპიქსაბანის  კონცენტრაცია პლაზმაში იზრდება თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში ( კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ), რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სისხლდენის რისკის გაზრდა. ღვთ-ს პროფილაქტიკისთვის მენჯბარძაყის ან მუხლის სახსრის გეგმიური ჩანაცვლების დროს, ღვთ-ს-მკურნალობის, ფათე-ს მკურნალობისა და ღვთ-სა და ფათე-ს რეციდივების პროფილაქტიკისთვის აპიქსაბანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით ( კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ).

ინსულტისა და სისტემური ემბოლიის პროფილაქტიკისთვის პაციენტებმა წასფ-ით თირკმელების მძიმე უკმარისობის ( კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ) თანხლებით და პაციენტებმა სისხლის შრატში კრეატინინის დონით ≥ 1.5 მგ/ დლ (133 მიკრომოლი /ლ) ასაკით ≥ 80 წელზე  ან სხეულის მასით ≤ 60 კგ უნდა მიიღონ აპიქსაბანის უფრო დაბალი დოზა - 2.5 მგ ორჯერ დღე-ღამეში.

პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით <15 მლ/წთ ან პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან დიალიზზე,  კლინიკური გამოცდილება ას გაგვაჩნია, ამიტომ აპიქსაბანის გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

ხანდაზმული პაციენტები

ასაკთან ერთად შეიძლება გაიზარდოს ჰემორაგიული რისკი.

გარდა ამისა, აპიქსაბანით და ასმ-ით კომბინირებული თერაპია სიფრთხილით უნდა იქნას დანიშნული ხანდაზმულ პაციენტებში სისხლდენის პოტენციურად უფრო მაღალი რისკის გამო.

სხეულის მასა

სხეულის დაბალმა მასამ (<60 კგ) შეიძლება გაზარდოს სისხლდენის რისკი.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები

აპიქსაბანი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის დაავადებით, რომლებსაც აქვთ თანმხლები კოაგულოპათია და სისხლდენის კლინიკურად მნიშვნელოვანი რისკი.

არ არის რეკომენდებული ღვიძლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებისთვის.

აპიქსაბანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში ღვიძლის მსუბუქი ან ზომიერი უკმარისობით ( კლასი A ან B  ჩაილდ-პიუს სკალის მიხედვით).

პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებოდათ ღვიძლის ფერმენტების ალტ/ასტ > 2 x ნზზ აქტივობის ან საერთო ბილირუბინის ≥ 1.5 x ნზზ მომატება, აღარ მონაწილეობდნენ კლინიკური კვლევებში. ამგვარად,  აპიქსაბანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ამ ჯგუფის პაციენტებში.  აპიქსაბანით თერაპიის დაწყების წინ უნდა შეფასდეს ღვიძლის ფუნქცია.

ურთიერთქმედება ციტოქრომ  P 450 3A4 (CYP3A4) და P-გლიკოპროტეინ ( P - gp ) ინჰიბიტორებთან

აპიქსაბანის გამოყენება არ არის რეკომენდებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ერთდროულად  თანმხლებ სისტემურ თერაპიას  CYP3A4-სა და P- gp-ს ძლიერი-ინჰიბიტორებით, ისეთებით, როგორიცაა აზოლური სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები (მაგალითად, კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი ) და ასევე ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსის (აივ) პროტეაზას ინჰიბიტორები (მაგალითად, რინოტავირი). ამ სამკურნალო საშუალებებმა შეიძლება გააძლიერონ აპიქსაბანის მოქმედება 2-ჯერ ან მეტით  დამატებითი ფაქტორების არსებობისას, რომლებიც ზრდიან აპიქსაბანის ექსპოზიციას (მაგალითად, თირკმლის მძიმე უკმარისობა).

ურთიერთქმედება CYP3A4-სა და P - gp ინდუქტორებთან

აპიქსაბანის ერთდროულმა გამოყენებამ CYP3A4 და P- gp ძლიერ ინდუქტორებთან (მაგალითად, რიფამპიცინთან, ფენიტოინთან, კარბამაზეპინთან, ფენობარბიტალთან ან კრაზანასთან) შეიძლება გამოიწვიოს აპიქსაბანის მოქმედების დაქვეითება დაახლოებით 50%-ით. კლინიკურ კვლევაში წინაგულების ფიბრილაციის მქონე პაციენტებში ეფექტურობის დაქვეითება და სისხლდენის მაღალი რისკი შეინიშნებოდა აპიქსაბანისა და  CYP3A4 და P- gp ძლიერ ინდუქტორებთან ერთადერთდროული დანიშვნის დროს, მხოლოდ აპიქსაბანის გამოყენებასთან შედარებით.

პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ თანმხლებ სისტემურ თერაპიას  CYP3A4-სა  და P – gp-ს ძლიერი ინდუქტორებით, გამოიყენება შემდეგი რეკომენდაციები:

- მენჯბარძაყის ან მუხლის სახსრის გეგმიური ჩანაცვლების დროს ვთე-ს პროფილაქტიკისთვის, წასფ-ით დაავადებულ პაციენტებში ინსულტის და სისტემური ემბოლიის პროფილაქტიკისთვის და ღვთ-სა და ფათე-ს რეციდივების პროფილაქტიკისთვის აპიქსაბანი  უნდა იქნას გამოყენებული სიფრთხილით;

- აპიქსაბანი არ უნდა იქნას გამოყენებული ღვთ-ის სამკურნალოდ და ფათე-ს სამკურნალოდ, რადგან ამან შეიძლება შეამციროს ეფექტურობა.

მენჯ-ბარძაყის მოტეხილობის ქირურგიული მკურნალობა

აპიქსაბანის გამოყენების ეფექტურობა და უსაფრთხოება კლინიკურ კვლევებში პაციენტებში, რომლებიც გადაიტანეს მენჯბარძაყის მოტეხილობის ქირურგიულ მკურნალობა, არ არის შესწავლილი. ამ მიზეზით, პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ასეთ პაციენტებში.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები

აპიქსაბანის მოქმედების მექანიზმიდან გამომდინარე  მოსალოდნელია გავლენა  სისხლის შედედების ტესტებზე (მაგ. პროთრომბინის დრო (პდ), სნთ და აქტივირებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დრო (ანთდ)). ცვლილებები, რომლებიც შეინიშნება ამ ტესტებში მოსალოდნელი თერაპიული დოზისას არის უმნიშვნელო და გააჩნიათ ვარიაბელობის მაღალი ხარისხი.

დამხმარე ნივთიერებები

პრეპარატი პიქსაბარა შეიცავს ლაქტოზას, ამიტომ პაციენტებს იშვიათი მემკვიდრეობითი დაავადებებით, რომლებსაც ახასიათებთ გალაქტოზის აუტანლობა, ლაქტაზა უკმარისობა ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბცია, არ უნდა მიიღონ მოცემული პრეპარატი.

პრეპარატი პიქსაბარა შეიცავს 1 მმოლზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ) ერთ ტაბლეტში, ე.ი. პრაქტიკულად "არ შეიცავს ნატრიუმს".

შეუთავსებლობა

მონაცემები  არ არის.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

CYP3A4-სა  და P- gp-ს ინჰიბიტორები

აპიქსაბანის ერთდროულმა გამოყენებამ კეტოკონაზოლთან (400 მგ ერთხელ დღე-ღამეში), რომელიც არის როგორც CYP3A4-ს, ასევე P- gp- ის ძლიერი ინჰიბიტორი , გამოიწვია აპიქსაბანის „კონცენტრაცია-დროის“ მრუდის ქვეშ ფართობის (AUC) საშუალო მნიშვნელობის  გაზრდა 2-ჯერ  და აპიქსაბანის  მაქსიმალური კონცენტრაციის ( Cmax ) საშუალო მნიშვნელობის -1,6- ჯერ .

აპიქსაბანის გამოყენება არ არის რეკომენდებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ სისტემურ მკურნალობას CYP3A4-სა და P- gp-ის  ძლიერი ინჰიბიტორებით, ისეთებით, როგორიცაა აზოლის სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები (მაგალითად, კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი ) და ასევე  აივ პროტეაზას ინჰიბიტორები (მაგალითად,  რიტონავირი ).

მოსალოდნელია, რომ აქტიური ნივთიერებები, რომლებიც არ წარმოადგენენ CYP3A4-სა და P-gp-ის ძლიერ ინჰიბიტორებს (მაგალითად, ამიოდარონი , კლარითრომიცინი , დილთიაზემი , ფლუკონაზოლი , ნაპროქსენი , ქინიდინი , ვერაპამილი), მოსალოდნელია, ნაკლებად გაზრდიან სისხლის პლაზმაში აპიქსაბანის კონცენტრაციას. არ არის საჭირო აპიქსაბანის დოზის კორექცია იმ პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას, რომლებიც არ წარმოადგენენ CYP3A4-ისა და P- gp- ის ძლიერ ინჰიბიტორებს. მაგალითად, დილთიაზემმა (360 მგ დღე-ღამეში ერთხელ), რომელიც წარმოადგენს  CYP3A4-ის ზომიერ ინჰიბიტორს და P- gp-ის  სუსტ  ინჰიბიტორს, გამოიწვია აპიქსაბანის AUC-ის საშუალო მნიშვნელობების 1.4-ჯერ ზრდა და Cmax-ის საშუალო მნიშვნელობების 1.3-ჯერ ზრდა . ნაპროქსენმა (500 მგ, ერთჯერადი დოზა), რომელიც არის  P-gp-ის ინჰიბიტორი _, და არ  წარმოადგენს CYP3A4-ის ინჰიბიტორს, გამოიწვია აპიქსაბანის AUC -ის და Cmax-ის საშუალო მნიშვნელობების ზრდა 1,5 და 1,6-ჯერ შესაბამისად. კლარითრომიცინი (500 მგ ორჯერ დღე-ღამეში), P- gp-ის ინჰიბიტორი და  CYP3A4-ის  ძლიერი ინჰიბიტორი, იწვევდა აპიქსაბანის  AUC-ისა და Cmax-ის საშუალო მნიშვნელობების ზრდას  1.6 და 1.3-ჯერ შესაბამისად.

CYP3A4-ისა და P- gp- ის ინდუქტორები

აპიქსაბანის ერთდროულმა გამოყენებამ რიფამპიცინთან - CYP3A4-ისა და P -gp- ის ძლიერ ინდუქტორთან - გამოიწვია აპიქსაბანის საშუალო AUC-ისა და C_max -ის  მნიშვნელობების შემცირება დაახლოებით 54% და 42%, შესაბამისად. აპიქსაბანის ერთდროულმა გამოყენებამ CYP3A4-ისა და P-gp-ის სხვა ძლიერ ინდუქტორებთან (მაგალითად, ფენიტოინთან, კარბამაზეპინთან, ფენობარბიტალთან ან კრაზანას პრეპარატებთან)  შეიძლება ასევე გამოიწვიოს აპიქსაბანის კონცენტრაციის დაქვეითება სისხლის პლაზმაში. ასეთ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად გამოყენებისას აპიქსაბანის დოზის კორექცია საჭირო არ არის, მაგრამ აპიქსაბანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ვთე-ის პროფილაქტიკისთვის მენჯბარძაყის ან მუხლის სახსრის გეგმიური ჩანაცვლების დროს, ინსულტის და სისტემური ემბოლიის პროფილაქტიკისთვის წასფ-ის მქონე პაციენტებში და ღვთ-სა და ფათე-ს  რეციდივების პროფილაქტიკის მიზნით  პაციენტებში CYP3A4 და P-gp ძლიერი ინდუქტორებით თანმხლები სისტემური მკურნალობის დროს.

აპიქსაბანის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ღვთ-სა და ფათე-ს მკურნალობისათვის პაციენტებში, რომლებიც იღებენ თანმხლები სისტემურ მკურნალობას CYP3A4 და P- gp ინდუქტორებით , რადგან ეფექტურობა შეიძლება შემცირდეს.

ანტიკოაგულანტები, თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები, სუსი/სნუსი და აასს

სისხლდენის რისკის გაზრდის გამო, რაიმე სხვა ანტიკოაგულანტებთან ერთდროული მკურნალობა უკუნაჩვენებია, გარდა პაციენტის სხვა ანტიკოაგულანტით მკურნალობაზე გადაყვანის განსაკუთრებული შემთხვევებისაბისა, როდესაც აფჰ გამოიყენება ცენტრალური ვენური ან არტერიული კათეტერის გამტარიანობის შესანარჩუნებლად, ან როდესაც აფჰ  გამოიყენება კათეტერული აბლაციის დროს  წინაგულების ფიბრილაციის სამკურნალოდ.

ენოქსაპარინის (40 მგ ერთჯერადად) და აპიქსაბანის (5 მგ ერთჯერადად) ერთდროული გამოყენების შემდეგ დაფიქსირდა ადიტიური ანტი-Xa- ფაქტორული ეფექტი.

აპიქსაბანის  ფარმაკოკინეტიკური ან ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედების ნიშნები   ასმ-სთან დოზით 325 მგ დღე-ღამეში ერთხელ  არ გამოვლენილა.

აპიქსაბანის ერთდროულმა გამოყენებამ კლოპიდოგრელთან (75 მგ ერთხელ დღე-ღამეში) ან კლოპიდოგრელისა 75 მგ და 162 მგ ასმ-ს კომბინაციასთან ერთად, ან პრასუგრელთან ( 60 მგ, ხოლო შემდეგ 10 მგ ერთხელ დღეღამეში) I ფაზის კვლევებში არ გამოუწვევია აქტიური სისხლდენის პერიოდის მნიშვნელოვანი ზრდა ან თრომბოციტების აგრეგაციის შემდგომი დათრგუნვა აპიქსაბანის გარეშე ანტიაგრეგანტების გამოყენებასთან შედარებით. სისხლის შედედების მაჩვენებლების (PT, INR და APTT) ზრდა შეესაბამებოდა მარტო აღებული  აპიქსაბანის   გამოყენების ეფექტს.

ნაპროქსენი ( 500 მგ) - P- gp ინჰიბიტორი -  ზრდიდა  აპიქსაბანის AUC-ისა და Cmax-ის საშუალო მნიშვნელობებს  1,5 და 1,6-ჯერ შესაბამისად. აღინიშნებოდა სისხლის შედედების ანალიზების შედეგების შესაბამისი ზრდა აპიქსაბანისთვის. არ ყოფილა დაფიქსირებული ნაპროქსენის ეფექტების ცვლილებები   თრომბოციტების აგრეგაციასთან მიმართებაში, რომელიც გამოწვეული იყო არაქიდონის მჟავით, და არ დაფიქსირებულა სისხლდენის დროის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ზრდა აპიქსაბანისა და ნაპროქსენის ერთდროული გამოყენების შემდეგ.

მიუხედავად ამ ფაქტებისა, ზოგიერთ ადამიანს შეიძლება ჰქონდეს უფრო გამოხატილი ფარმაკოდინამიკური რეაქცია ანტიაგრაგანტების აპიქსაბანთან ერთთდროული მიღების შემთხვევაში. აპიქსაბანი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული სუსი/სნუსი, აასს, ასმ და/ან P2Y12-ის  ინჰიბიტორებთან კომბინაციაში, რადგან ეს სამკურნალო პრეპარატები ჩვეულებრივ ზრდიან სისხლდენის რისკს.

არსებობს თრომბოციტების აგრეგაციის სხვა ინჰიბიტორებთან (ისეთებთან, როგორიცაა GPIIb/ IIIa რეცეპტორების ანტაგონისტები, დიპირიდამოლი, დექსტრანი ან სულფინპირაზონი ) ან თრომბოლიზურებთან ერთდროული გამოყენების შეზღუდული გამოცდილება. ვინაიდან მსგავსი პრეპარატები ზრდიან სისხლდენის რისკს, მათი ერთდროული გამოყენება აპიქსაბანთან არ არის რეკომენდებული.

სხვა თანმხლები თერაპია

არ ყოფილა გამოვლენილი  აპიქსაბანის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ან ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება ატენოლოლთან ან ფამოტიდინთან . აპიქსაბანას 10 მგ და ატენოლოლის 100 მგ ერთდროულმა გამოყენებამ არ გამოიწვია აპიქსაბანის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებების განვითარება. ორი პრეპარატის ერთდროული მიღების შემდეგ, აპიქსაბანი AUC-ისა და C _max -ის  საშუალო მნიშვნელობები იყო 15%-ით და 18%-ით უფრო დაბალი, ვიდრე მხოლოდ აპიქსაბანის გამოყენებისას. აპიქსაბანის 10 მგ  გამოყენება 40 მგ ფამოტიდინთან ერთად არ ახდენს გავლენას აპიქსაბანის AUC-ზე ან Cmax-ზე.

აპიქსაბანის მოქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებზე

In vitro კვლევებში  აპიქსაბანი არ აინჰიბირებდა CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2D6 ან CYP3A4 იზოფერმენტების აქტივობას (IC50 > 45 მკმ ) და ახდენდა სუსტ მაინჰიბირებელ ეფექტს CYP2C19 -ის აქტივობაზე (IC 50 > 20 მკმ)ისეთი კონცენტრაციების დროს, რომლებიც მნიშვნელოვნად აღემატებოდნენ  პაციენტებში დაფიქსირებულ მაქსიმალურ კონცენტრაციას პლაზმაში. აპიქსაბანი არ აინდუცირებდა CYP1A2-ს, CYP2B6-ს, CYP3A4/5-ს 20 მკმ- მდე კონცენტრაციებში. ამასთან დაკავშირებით მოსალოდნელია, რომ ერთდროული გამოყენებისას აპიქსაბანი არ მოახდენს გავლენას იმ სამკურნალო საშუალებების მეტაბოლურ კლირენსზე, რომლების მეტაბოლიზმშიც მონაწილეობენ ეს იზოფერმენტები. აპიქსაბანი არ არის  P-gp-ს მნიშვნელოვანი ინჰიბიტორი.

ჯანმრთელ მოხალისეების მონაწილეობით ჩატარებულ კვლევებში, როგორც აღწერილია ქვემოთ, აპიქსაბანს არ ჰქონდა მნიშვნელოვანი გავლენა დიგოქსინის, ნაპროქსენისა ან ატენოლოლის ფარმაკოკინეტიკაზე.

დიგოქსინი

აპიქსაბანის (20 მგ დღე-ღამეში ერთხელ) და დიგოქსინის ( 0.25 მგ ერთხელ დღე-ღამეში)- P -gp სუბსტრატის- ერთდროული გამოყენება არ ცვლიდა დიგოქსინის AUC ან Cmax მნიშვნელობებს.  მაშასადამე, აპიქსაბანი არ აინჰიბირებს შუამავლურ P -gp  სუბსტრატის ტრანსპორტს.

ნაპროქსენი

აპიქსაბანის ( 10 მგ) და ნაპროქსენის (500 მგ), ხშირად გამოყენებად აასს-ს,  ერთჯერადი დოზების ერთდროული გამოყენება  არ ახდენდა გავლენას ნაპროქსენის AUC-ის ან Cmax-ის მნიშვნელობებზე.

ატენოლოლი

აპიქსაბანის (10 მგ) და ატენოლოლის (100 მგ)- გავრცელებული  ბეტა ბლოკატორის-  ერთჯერადი დოზების ერთდროული გამოყენება  არ ახდენდა გავლენას ატენოლოლის ფარმაკოკინეტიკაზე.

აქტივირებული ნახშირი

აქტივირებული ნახშირის გამოყენება ამცირებს აპიქსაბანის ექსპოზიციას.

ფერტილობა, ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა

მონაცემები ორსულებში აპიქსაბანის გამოყენების შესახებ არ  გაგვაჩნია.  ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ გამოავლინა რაიმე პირდაპირი ან არაპირდაპირი უარყოფითი გავლენა რეპროდუქციულ ფუნქციაზე. სიფრთხილის  მიზნით აპიქსაბანის გამოყენება ორსულობის დროს თავიდან უნდა იქნას აცილებული.

ლაქტაცია

უცნობია გამოიყოფა თუ არა აპიქსაბანი ან მისი მეტაბოლიტები დედის რძეში. ცხოველებზე ჩატარებული კვლევების ხელმისაწვდომი მონაცემები მიუთითებენ აპიქსაბანის ექსკრეციაზე დედის რძეში. ძუძუზე მყოფი  ბავშვისთვის რისკი არ შეიძლება იყოს  გამორიცხული.

აუცილებელია მიღებულ იქნას გადაწყვეტილება ძუძუთი კვების შეწყვეტის ან აპიქსაბანით თერაპიის შეწყვეტის/შესვენების შესახებ, ბავშვისთვის ძუძუთი კვების სარგებელისა და ქალისთვის მკურნალობის სარგებელის გათვალისწინებით.

ფერტილობა

ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ გამოავლინა აპიქსაბანის  გავლენა ნაყოფიერებაზე.

გავლენა ავტოტრანსპორტის ტარებისა და მექანიზმების მართვის უნარზე

პრეპარატი არ ახდენს გავლენას ან აქვს უმნიშვნელო გავლენა ავტოტრანსპორტის ტარებისა და მექანიზმების მართვის უნარზე.

არასასურველი რეაქციები

უსაფრთხოების პროფილის მოკლე მიმოხილვა

აპიქსაბანის უსაფრთხოება შესწავლილი იყო III ფაზის 7 კლინიკურ კვლევაში, რომელშიც მონაწილეობას იღებდა 21000-ზე მეტი პაციენტი: 5000-ზე მეტი პაციენტი ვთე-ს პროფილაქტიკის კვლევებში, 11000-ზე მეტი პაციენტი წასფ-ის კვლევებში და 4000-ზე მეტი პაციენტი ვთე-ს მკურნალობის კვლევებში; საშუალო საერთო ექსპოზიცია 20 დღე, 1.7 წელი და 221 დღეა, შესაბამისად.

ხშირი არასასურველი რეაქციები იყო სისხლდენა, სისხლჩაქცევები, სისხლდენა ცხვირიდან და ჰემატომა.

ვღე-ს პროფილაქტიკის კვლევებში საერთო ჯამში პაციენტების 11%-ს, რომლებიც იღებდნენ აპიქსაბანის 2.5 მგ ორჯერ დღე-ღამეში, ჰქონდათ არასასურველი რეაქციები. არასასურველი რეაქციების წარმოქმნის ზოგადი სიხშირე, რომლებიც დაკავშირებული იყო  სისხლდენასთან  აპიქსაბანის მიღების ფონზე, შეადგინა 10% აპიქსაბანის გამოყენების კვლევებში ენოქსაპარინთან შედარებით.

წასფ-ის კვლევებში საერთო სიხშირე იმ არასასურველი რეაქციებისა, რომლებიც დაკავშირებული იყო სისხლდენასთან აპიქსაბანის გამოყენების ფონზე, შეადგინა 24.3% აპიქსაბანის წინააღმდეგ ვარფარინის კვლევაში და 9.6% აპიქსაბანის გამოყენების კვლევაში  ასმ-სთან შედარებით. კვლევაში აპიქსაბანის გამოყენების თაობაზე  ვარფარინთან შედარებით, კუჭ-ნაწლავის ISTH -ს მიხედვით სერიოზული სისხლდენის განვითარების სიხშირე (კუჭ-ნაწლავის ზედა და ქვედა ნაწილების სისხლდენების, და  ასევე  რექტალური სისხლდენის ჩათვლით) აპიქსაბანის მიღებისას შეადგინა 0.76%/წელიწადში. ISTH მიხედვით  სერიოზული თვალშიდა სისხლდენის წარმოქმნის სიხშირე აპიქსაბანის მიღების პერიოდში შეადგენდა 0.18%/წელიწადში.

ვთე-ს მკურნალობის კვლევებში იმ არასასურველი რეაქციების საერთო სიხშირემ, რომლებიც აპიქსაბანის მიღების ფონზე იყო  დაკავშირებული სისხლდენასთან, შეადგინა15.6% აპიქსაბანის კვლევაში ენოქსაპარინთან / ვარფარინთან შედარებით  და 13.3% აპიქსაბანის კვლევაში პლაცებოსთან შედარებით.

MedDRA-ს სისტემურ- ორგანული კლასების მიხედვით ქვემოთ ჩამოთვლილი  არასასურველი რეაქციების სიხშირის პარამეტრები განისაზღვრება შემდეგნაირად: ძალიან ხშირად (≥ 1/10); ხშირად (≥ 1/100, მაგრამ < 1/10); არახშირად (≥ 1/1000, მაგრამ < 1/100); იშვიათად (≥ 1/10000, მაგრამ < 1/1000); ძალიან იშვიათად (< 1/10000); სიხშირე უცნობია (შეუძლებელია შეფასდეს არსებული მონაცემების მიხედვით).

ვთე-ს პროფილაქტიკა ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებმაც გადაიტანეს  მენჯბარძაყის ან მუხლის სახსრის ჩანაცვლების გეგმიური ოპერაცია

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: ხშირად – ანემია; არახშირად - თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ:  არახშირად – ქავილი; იშვიათად - ჰიპერმგრძნობელობა, ალერგიული შეშუპება და ანაფილაქსია; სიხშირე უცნობია - ანგიონევროზული შეშუპება.

ნერვული სისტემის მხრივ:  სიხშირე უცნობია - ინტრაცერებრალური სისხლჩაქცევა ^† .

მხედველობის ორგანოს მხრივ:  იშვიათად - სისხლჩაქცევა თვალში (მათ შორის სისხლჩაქცევა კონიუნქტივაში).

სისხლძარღვების მხრივ:  ხშირად – სისხლდენა, ჰემატომა; არახშირად – ჰიპოტენზია (პროცედურული ჰიპოტენზიის ჩათვლით); სიხშირე უცნობია - ინტრააბდომინალური სისხლდენა.

სასუნთქი სისტემის, გულმკერდისა და შუასაყარის ორგანოების მხრივ: არახშირად -ცხვირიდან სისხლდენა; იშვიათად – სისხლიანი ამონახველი; სიხშირე უცნობია - სისხლდენა სასუნთქი გზებიდან.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ:  ხშირად – გულისრევა; არახშირად - კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა, ჰემატოქეზია ; იშვიათად – რექტალური სისხლდენა, ღრძილებიდან სისხლდენა; სიხშირე უცნობია - ჰემოროიდული სისხლდენა, სისხლდენა პირიდან, რეტროპერიტონეალური სისხლდენა.

ღვიძლისა და ნაღველგამომყოფი გზების მხრივ : იშვიათად - ღვიძლის ფუნქციის ანალიზების ანომალური შედეგები, AST-ს დონის მომატება, სისხლში ტუტე ფოსფატაზის დონის მომატება, სისხლში ბილირუბინის დონის მომატება, γ- გლუტამილტრანსფერაზას დონის მომატება, ALT-ს დონის მომატება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ: იშვიათად – ალოპეცია; სიხშირე უცნობია - კანისმიერი გამონაყარი, მულტიფორმული ერითემა, კანისმიერი ვასკულიტი.

ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ: იშვიათად - სისხლჩაქცევა კუნთებში.

თირკმელებისა და შარდგამომყოფი გზების მხრივ: იშვიათად - ჰემატურია.

სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯირკვლის მხრივ: იშვიათად - ანომალური ვაგინალური სისხლდენა, უროგენიტალური სისხლდენა.

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები შეყვანის ადგილზე: სიხშირე უცნობია - სისხლდენა შეყვანის ადგილზე.

ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული მონაცემები: სიხშირე უცნობია - დადებითი ტესტი განავალში ფარულ სისხლზე.

ტრავმები, მოწამვლა და სამედიცინო პროცედურების გართულებები: ხშირად - სისხლჩაქცევები; არახშირად - სისხლდენა პროცედურების შემდეგ (პროცედურების შემდეგ ჰემატომის, ჭრილობიდან სისხლდენის,  სისხლძარღვის პუნქციის ადგილზე სისხლდენისა და  კათეტერის ჩადგმის ადგილზე სისხლდენის ჩათვლით), გამონადენი ჭრილობიდან, სისხლდენა გაჭრის ადგილზე (გაჭრის ადგილზე ჰემატომის ჩათვლით),ოპერაციული სისხლდენა; სიხშირე უცნობია - ტრავმული სისხლჩაქცევა.

ინსულტისა და სისტემური ემბოლიის პროფილაქტიკა წასფ-ის მქონე ზრდასრულ პაციენტებში ერთი ან რამოდენიმე რისკის ფაქტორით

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: ხშირად – ანემია; არახშირად - თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ: არახშირად - ქავილი, ჰიპერმგრძნობელობა, ალერგიული შეშუპება და ანაფილაქსია; სიხშირე უცნობია - ანგიონევროზული შეშუპება.

ნერვული სისტემის მხრივ: იშვიათად - ინტრაცერებრალური სისხლჩაქცევა ^† .

დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ : ხშირად - სისხლჩაქცევა თვალში (მათ შორის სისხლჩაქცევა კონიუნქტივაში).

სისხლძარღვების მხრივ : ხშირად - სისხლდენა, ჰემატომა, ჰიპოტენზია (პროცედურული ჰიპოტენზიის ჩათვლით); არახშირად - ინტრააბდომინალური სისხლდენა.

სასუნთქი სისტემის, გულმკერდისა და შუასაყარის ორგანოების მხრივ : ხშირად – ცხვირიდან სისხლდენა; იშვიათად – სისხლიანი ამონახველი; იშვიათად - სისხლდენა სასუნთქი გზებიდან.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ხშირად - გულისრევა, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა, რექტალური სისხლდენა, ღრძილებიდან სისხლდენა; არახშრად – ჰემატოქეზია, ჰემორაიდალური სისხლდენა, სისხლდენა პირიდან; იშვიათად - რეტროპერიტონეალური სისხლდენა.

ღვიძლისა და ნაღველგამომყოფი გზების მხრივ : ხშირად - γ- გლუტამილტრანსფერაზას დონის მომატება ;  არახშირად - ღვიძლის ფუნქციის ანალიზების ანომალური შედეგები, AST-ს დონის მომატება, სისხლში ტუტე ფოსფატაზას დონის მომატება, სისხლში ბილირუბინის დონის მომატება, ALT-ს დონის მომატება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ:  არახშირად – ალოპეცია, კანისმიერი გამონაყარი; ძალიან იშვიათად - მულტიფორმული ერითემა ; სიხშირე უცნობია - კანისმიერი ვასკულიტი .

ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ : იშვიათად - სისხლჩაქცევა კუნთებში.

თირკმელებიდან და შარდგამომყოფი  გზების მხრივ : ხშირად - ჰემატურია.

სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯირკვლის მხრივ : იშვიათად - ანომალური ვაგინალური სისხლდენა, უროგენიტალური სისხლდენა.

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები შეყვანის ადგილზე:  არახშირად - სისხლდენა შეყვანის ადგილზე.

ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული მონაცემები: არახშირად - დადებითი ტესტი განავალში ფარულ სისხლზე.

ტრავმები, მოწამვლა და სამედიცინო პროცედურების გართულებები: ხშირად - სისხლჩაქცევები; არახშირად - სისხლდენა პროცედურების შემდეგ (მათ შორის ჰემატომა პროცედურების შემდეგ, სისხლდენა ჭრილობიდან, სისხლდენა სისხლძარღვის პუნქციის ადგილზე და სისხლდენა კათეტერის ჩადგმის ადგილზე), გამონადენი ჭრილობიდან, სისხლდენა გაჭრის ადგილზე (გაჭრის ადგილზე ჰემატომის ჩათვლით), ოპერაციული სისხლდენა, ტრავმული სისხლჩაქცევა.

ღცთ-სა  და ფათე-ს მკურნალობა, ღვთ-სა და ფათე-ს რეციდივების პროფილაქტიკა

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: ხშირად – ანემია, თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათად – ქავილი*, ჰიპერმგრძნობელობა, ალერგიული შეშუპება და ანაფილაქსია; სიხშირე უცნობია - ანგიონევროზული შეშუპება.

ნერვული სისტემის მხრივ: იშვიათად - ინტრაცერებრალური სისხლდენა ^† .

მხედველობის ორგანოს მხრივ: არახშირად - სისხლჩაქცევა თვალში (მათ შორის სისხლჩაქცევა კონიუნქტივაში).

სისხლძარღვების მხრიდან: ხშირად – სისხლდენა, ჰემატომა; არახსირად – ჰიპოტენზია (პროცედურული ჰიპოტენზიის ჩათვლით); სიხშირე უცნობია - ინტრააბდომინალური სისხლდენა.

სასუნთქი სისტემის, გულმკერდისა და შუასაყარის ორგანოების მხრივ : ხშირად – ცხვირიდან სისხლდენა; არახშირად – სისხლიანი ამონახველი; იშვიათად - სისხლდენა სასუნთქი გზებიდან.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ხშირად - გულისრევა, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა, რექტალური სისხლდენა, ღრძილებიდან სისხლდენა, სისხლდენა პირიდან; არახშირად - ჰემატოქეზია, ჰემოროიდული სისხლდენა; სიხშირე უცნობია - რეტროპერიტონეალური სისხლდენა.

ღვიძლისა და ნაღველგამომყოფი  გზების მხრივ: ხშირად - γ- გლუტამილტრანსფერაზას დონის მომატება, ALT-ს დონის მომატება; არახშირად - ღვიძლის ფუნქციის ანალიზების ანომალური შედეგები, AST-ს დონის მომატება, სისხლში ტუტე ფოსფატაზის დონის მომატება, სისხლში ბილირუბინის დონის მომატება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ: ხშირად – კანისმიერი გამონაყარი; არახშირად - ალოპეცია; სიხშირე უცნობია - მულტიფორმული ერითემა, კანისმიერი ვასკულიტი.

ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ: არახშირად - სისხლჩაქცევა კუნთებში.

თირკმელებისა და შარდგამომყოფი  გზების მხრივ: ხშირად - ჰემატურია.

სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯირკვლის მხრივ: ხშირად - ანომალური სისხლდენა საშოდან, უროგენიტალური სისხლდენა.

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები შეყვანის ადგილზე: არახშირად - სისხლდენა ინექციის ადგილზე.

ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული მონაცემები: არახშირად - დადებითი ანალიზი განავალში ფარულ სისხლზე.

ტრავმები, მოწამვლა და სამედიცინო პროცედურების გართულებები: ხშირად - სისხლჩაქცევები; არახშირად - სისხლდენა პროცედურების შემდეგ (პროცედურების შემდეგ ჰემატომის,  ჭრილობიდან სისხლდენის,  სისხლძარღვის პუნქციის ადგილზე სისხლდენისა და  კათეტერის ჩადგმის ადგილზე სისხლდენის ჩათვლით), გამონადენი ჭრილობიდან, სისხლდენა გაჭრის ადგილზე (გაჭრის აგილზე ჰემატომის ჩათვლით). ოპერაციული სისხლდენა, ტრავმული სისხლჩაქცევა.

*გენერალიზებული ქავილის შემთხვევები CV185057 კვლევის მსვლელობის დროს (ვთე-ს გრძელვადიანი  პროფილაქტიკა) არ ყოფილა აღნიშნული.

^† ტერმინი „ცერებრალური სისხლდენა“ მოიცავს ყველა ქალასშიდა ან ინტრასპინალურ სისხლდენას (ესე იგი  ჰემორაგიულ ინსულტს ან პუტამენალურ სისხლჩაქცევას, სისხლჩაქცევას ნათხემში, პარკუჭშიდა სისხლჩაქცევას ან სუბდურულ სისხლჩაქცევას).

აპიქსაბანის გამოყენება შეიძლება დაკავშირებული იყოს ნებისმიერი ქსოვილიდან ან ორგანოდან ფარული ან აშკარა სისხლდენის გაზრდილ რისკთან, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს პოსტჰემორაგიული ანემია. ნიშნები, სიმპტომები და სიმძიმე ერთმანეთისაგან განესხვავება სისხლდენის ადგილიდან და ხარისხიდან ან მოცულობიდან გამომდინარე.

შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ

შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ  სამკურნალო საშუალების რეგისტრაციის შემდეგ მნიშვნელოვანია. სამკურნალო საშუალებს მიმართ პაციენტის მხრიდან   სერიოზული არასასურველი რეაქციის გამოვლენისა ან  ისეთი ახალი არასასურველი რეაქციის განვითარების შემთხვევაში, რომელიც არ არის აღწერილი ამ ნაწილში, გთხოვთ ინფორმაცია მიაწოდოთ ფარმაკოზედამხედველობის ეროვნული სისტემის შესაბამისად.

დოზის გადაჭარბება

აპიქსაბანის დოზის გადაჭარბებამ შეიძლება მიგვიყვანოს სისხლდენის უფრო მაღალ რისკამდე. ჰემორაგიული გართულებების შემთხვევაში მკურნალობა უნდა იქნას შეწყვეტილი, აუცილებელია დადგინდეს სისხლდენის წყარო. უნდა იქნას განხილული  შესაბამისი მკურნალობის დაწყების საკითხი, მაგალითად ქირურგიული ჰემოსტაზის, ახლად გაყინული პლაზმის გადასხმის ან ისეთი საშუალების გამოყენებისა, რომელიც გაანეიტრალებს Xa ფაქტორის ინჰიბიტორებს.

კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში, აპიქსაბანი, რომელსაც პერორალურად ღებულობდნენ    ჯანმრთელ პირები 50 მგ-მდე დოზით დღე-ღამეში 3 - 7 დღის განმავლობაში (25 მგ ორჯერ დღე-ღამეში 7 დღის განმავლობაში ან 50 მგ ერთხელ დღე-ღამეში 3 დღის განმავლობაში) არ იწვევდა კლინიკურად მნიშვნელოვან არასასურველ მოვლენებს.

ჯანმრთელი პირების მიერ აქტივირებული ნახშირის მიღება აპიქსაბანის 20 მგ-ს მიღებიდან 2 საათისა და 6 საათის შემდეგ იწვევდა აპიქსაბანის  AUC-ის საშუალო მნიშვნელობის 50 %-ით და 27%-ით დაქვეითებას, შესაბამისად და არ მოქმედებდა Cmax- ზე. აქტივირებული ნახშირის გამოყენებამ აპიქსაბანის მიღებიდან 2 საათისა და 6 საათის შემდეგ  გამოიწვია აპიქსაბანის ნახევარგამოყოფის პერიოდის შემცირება 13,4 საათიდან (აპიქსაბანით მონოთერაპიის დროს) 5.3 საათამდე და 4.9 საათამდე, შესაბამისად. ამრიგად, აქტივირებული ნახშირის შეყვანა შეიძლება სასარგებლო იყოს აპიქსაბანის დოზის გადაჭარბების ან შემთხვევითი მიღების დროს.

სიცოცხლისთვის საშიში ან არაკონტროლირებადი სისხლდენის მიზეზით ანტიკოაგულანტური ეფექტის საწინააღმდეგოდ მოქმედების აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება გამოყენებულ იქნას Xa ფაქტორის ინჰიბიტორების მიმართ უკუმოქმედების პრეპარატი. ასევე შეიძლება იქნას განხილული პროთრომბინული კომპლექსის კონცენტრატების (პკკ)  ან რეკომბინანტული ფაქტორის VIIa-ს გამოყენება. აპიქსაბანის ფარმაკოდინამიკური ეფექტების დაქვეითება, რაზეც მოწმობენ  ცვლილებები თრომბინის წარმოქმნაში, მჟღავნდებოდა ინფუზიის ბოლოს და აღწევდა საწყის მნიშვნელობებს 4 საათის განმავლობაში 4-ფაქტორიანი პკკ-ს 30 წუთიანი ინფუზიის დაწყებიდან ჯანმრთელ მოხალისეებში. თუმცა, არ არსებობს კლინიკური გამოცდილება 4-ფაქტორიანი პკკ-ს გამოყენების შესახებ სისხლდენის შესაწყვეტად პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ აპიქსაბანს. ამჟამად არ არსებობს რეკომბინანტული ფაქტორის VIIa გამოყენების გამოცდილება იმ პირებში, რომლებიც ღებულობენ აპიქსაბანს. შეიძლება განიხილებოდეს VIIa რეკომბინანტული ფაქტორის განმეორებითი გამოყენება და მისი დოზის ტიტრირება სისხლდენის კონტროლირებადობიდან გამომდინარე.

ადგილობრივი ხელმისაწვდომობიდან გამომდინარე სერიოზული სისხლდენის შემთხვევაში უნდა მიმართოთ კონსულტაციისათვის  სისხლის შედედების სპეციალისტს.

ჰემოდიალიზი ამცირებდა აპიქსაბანის AUC-ს 14%-ით პაციენტებში თირკმელების ტერმინალური სტადიის უკმარისობით მაშინ, როდესაც აპიქსაბანის 5 მგ-იან  ერთჯერად დოზას იღებდნენ  პერორალურად. ამიტომ,  ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ჰემოდიალიზი წარმოადგენდეს აპიქსაბანის დოზის გადაჭარბების მკურნალობის ეფექტურ საშუალებას.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანტითრომბოზული საშუალებები,  Xa ფაქტორის პირდაპირი ინჰიბიტორები. ათქ კოდი: B01AF02.

მოქმედების მექანიზმი     

აპიქსაბანი არის ფაქტორ Xa აქტიური ცენტრის ძლიერი, პერორალური, შექცევადი, პირდაპირი და მაღალსელექტიური  ინჰიბიტორი. ის არ საჭიროებს ანტითრომბინ III-ის არსებობას ანტითრომბოზული მოქმედებისთვის. აპიქსაბანი აინჰიბირებს თავისუფალ და თრომბთან დაკავშირებულ Xa ფაქტორს, და ასევე პროთრომბინაზას აქტივობას. აპიქსაბანი არ ახდენს პირდაპირ გავლენას თრომბოციტების აგრეგაციაზე, მაგრამ ირიბად აინჰიბირებს თრომბოციტების აგრეგაციას, რომელიც ინდუცირებულია  თრომბინით. აინჰიბირებს რა Xa ფაქტორს, აპიქსაბანი ხელს უშლის თრომბინის წარმოქმნას და თრომბების ფორმირებას. აპიქსაბანის ცხოველებზე ჩატარებულმა პრეკლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა ანტითრომბოზული ეფექტურობა არტერიული და ვენური თრომბოზის პროფილაქტიკაში იმ დოზებით, რომლების გამოყენებისას ნარჩუნდება ჰემოსტაზის შესაძლებლობა.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

აპიქსაბანის ფარმაკოდინამიკური ეფექტები ასახავს მოქმედების მექანიზმს (ფაქტორ Xa- ს ინჰიბირება ). ფაქტორ  Xa-ს  ინჰიბირების შედეგად აპიქსაბანი ზრდის ისეთი მაჩვენებლების მნიშვნელობას, როგორიცაა პროთრომბინის დრო (პდ), საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობა (სნთ) და აქტივირებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დრო (ანთდ). ცვლილებები, რომლებიც აღინიშნება  სისხლის შედედების პარამეტრებში თერაპიული დოზებით გამიყენების დროს, უმნიშვნელოა და ძალიან ვარიაბელურია. მათი გამოყენება არ არის რეკომენდებული აპიქსაბანის ფარმაკოდინამიკური ეფექტების შესაფასებლად . თრომბინის გენერაციის ტესტში აპიქსაბანი ამცირებდა  თრომბინის ენდოგენურ პოტენციალს, რაც ახასიათებს თრომბინის წარმოქმნას ადამიანის სისხლის პლაზმაში.

აპიქსაბანი ასევე ავლენს ანტი- Xa ფაქტორულ აქტივობას, რაც დასტურდება Xa ფაქტორის ფერმენტული აქტივობის დაქვეითებით, რომელიც განისაზღვრება სხვადასხვა კომერციული ანტი-Xa ფაქტორის აქტივობის განსაზღვრისთვის განკუთვნილი კომპლექტების გამოყენებით, თუმცა მიღებული შედეგები განსხვავდება გამოყენებული კომპლექტიდან გამომდინარე. კლინიკური კვლევების მონაცემები ამჟამად ხელმისაწვდომია მხოლოდ Rotachrom^®  Heparin ქრომატოგენური ანალიზისთვის. ანტი- X - ფაქტორული აქტივობა აჩვენებს პირდაპირ ხაზოვან კავშირს აპიქსაბანის კონცენტრაციებთან სისხლის პლაზმაში, აღწევს რა მაქსიმალურ მნიშვნელობებს აპიქსაბანის მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაციების დროს. კავშირი აპიქსაბანის სისხლის პლსზმაში კონცენტრაციებსა და ანტი - Xa-ფაქტორულ აქტივობას შორის თითქმის წრფივია აპიქსაბანის დოზების ფართო დიაპაზონში. 

ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

აბსორბცია                                                                                                                                                          აპიქსაბანის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა  შეადგენს დაახლოებით 50%-ს 10 მგ-მდე დოზებისთვის. აპიქსაბანი სწრაფად აბსორბირდება და მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax ) მიიღწევა ტაბლეტის მიღებიდან 3-4 საათის შემდეგ _. საკვებთან ერთად მიღება არ ახდენს გავლენას ფართობზე „კონცენტრაცია-დროის“ მრუდის ქვეშ (AUC) ან Cmax -ზე  აპიქსაბანის 10 მგ დოზის დროს. აპიქსაბანის მიღება არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე.                                                                                                                                                                   დოზის გაზრდისას 10 მგ-მდე პერორალურად აპიქსაბანი ავლენს ხაზოვან ფარმაკოკინეტიკას. დოზების დროს ≥25 მგ  აპიქსაბანის აბსორბცია შეზღუდულია ხსნადობით და ბიოშეღწევადობა მცირდება. აპიქსაბანის ექსპოზიციის პარამეტრები ავლენს დაბალიდან ან ზომიერამდე ვარიაბელობობას, რაც ასახავს  სუბიექტშიდა და სუბიექტშორის ვარიაბელობას (ვარიაციის კოეფიციენტი ~20% და ~30% შესაბამისად).

10 მგ აპიქსაბანის პერორალური მიღების შემდეგ 2 დაქუცმაცებული 5 მგ ტაბლეტის სახით, რომლებიც  სუსპენზირებულია 30 მლ წყალში, ექსპოზიცია იყო შედარებადი ექსპოზიციასთან 2 მთლიანი 5 მგ ტაბლეტის პერორალური მიღების შემდეგ. 10 მგ აპიქსაბანის შინაგანად მიღების შემდეგ 2 დაქუცმაცებული 5 მგ ტაბლეტის სახით 30 გრ ვაშლის პიურესთან ერთად, Cmax -სა და AUC-ის მნიშვნელობები იყო 21%-ით და 16%-ით ნაკლები შესაბამისად  2 მთლიანი 5 მგ ტაბლეტის მიღებასთან შედარებით.  ექსპოზიციის შემცირება არ შეიძლება ჩაითვალოს კლინიკურად მნიშვნელოვნად.

აპიქსაბანის 5 მგ დაქუცმაცებული ტაბლეტის მიღების შემდეგ, რომელიც სუსპენზირებულია 60 მლ გლუკოზის 5%-იან  წყალში და მისი მიწოდების შემდეგ ნაზოგასტრიკული ზონდით, ექსპოზიცია მსგავსი იყო ჯანმრთელ მოხალისეების მონაწილეობით  ჩატარებული სხვა კლინიკურ კვლევების ექსპოზიციისა, სადაც ისინი იღებდნენ აპიქსაბანის 5 მგ ერთჯერად პერორალურ დოზას.

აპიქსაბანის პროგნოზირებადი ფარმაკოკინეტიკური პროფილის გათვალისწინებით, რომელიც პროპორციულად დამოკიდებულია დოზაზე,  ბიოშეღწევადობის შესაწავლად ჩატარებული კვლევების შედეგები გამოიყენება აპიქსაბანის დაბალ დოზების დროს.

განაწილება

ადამიანებში სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი შეადგენს დაახლოებით 87%-ს. განაწილების მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 21 ლიტრს.

მეტაბოლიზმი და გამოყოფა

აპიქსაბანი გამოიყოფა ორგანიზმიდან რამდენიმე გზით. ადამიანის მიერ მიღებული აპიქსაბანის დოზის დაახლოებით 25% გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით, ძირითადად განავლით. აპიქსაბანის თირკმლის ექსკრეცია შეადგენს საერთო კლირენსის დაახლოებით 27%-ს. დამატებითი ექსკრეცია ნაღვლისა და უშუალოდ  ნაწლავის მეშვეობით აღინიშნა კლინიკურ და პრეკლინიკურ კვლევებში.

აპიქსაბანის საერთო კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 3,3 ლ/სთ, ხოლო  ნახევარგამოყოფის პერიოდი დაახლოებით 12 საათია.

O- დემეთილირება და ჰიდროქსილირება 3-ოქსოპიპერიდინილის ნარჩენით წარმოადგენს ბიოტრანსფორმაციის ძირითადი  გზებს. აპიქსაბანი მეტაბოლიზდება ძირითადად CYP3A4/5 იზოფერმენტის მონაწილეობით და ნაკლებად, CYP1A2, 2C8, 2C9, 2C19 და 2J2 იზოფერმენტებით. უცვლელი აპიქსაბანი წარმოადგენს ძირითად ნივთიერებას, რომელიც ცირკულირებს ადამიანის სისხლის პლაზმაში. სისხლის დინებაში  მოცირკულირე აქტიური მეტაბოლიტები არ დაუფიქსირებიათ. აპიქსაბანი არის სატრანსპორტო ცილების P-გლიკოპროტეინის (P- gp ) და ძუძუს კიბოს რეზისტენტობის პროტეინის (BCRP) სუბსტრატი .

ხანდაზმული პაციენტები

ხანდაზმული ასაკის  პაციენტებში (65 წელზე მეტი ასაკის) აღინიშნა სამკურნალო საშუალების უფრო მაღალი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში უფრო ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით;  AUC-ის  საშუალო მნიშვნელობები ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში იყო დაახლოებით 32%-ით უფრო მაღალი, ხოლო Cmax-ის  მნიშვნელობები არ განსხვავდებოდა.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა არ ახდენდა გავლენას აპიქსაბანის მაქსიმალურ კონცენტრაციაზე. კრეატინინის კლირენსის შეფასების შედეგებზე დაყრდნობით  გამოვლინდა, რომ აპიქსაბანის ექსპოზიციის ზრდა კორელირებს თირკმლის ფუნქციის დაქვეითებასთან. თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი ( კრეატინინის კლირენსი 51-80 მლ/წთ), ზომიერი ( კრეატინინის კლირენსი 30-50 მლ/წთ) და მძიმე ( კრეატინინის კლირენსი 15-29 მლ/წთ)  დარღვევის მქონე პირებში  აპიქსაბანის AUC მნიშვნელობა სისხლის პლაზმაში იზრდებოდა  16%, 29% და 44% შესაბამისად, კრეატინინის ნორმალური კლირენსის მქონე პირებთან შედარებით. თირკმლის ფუნქციის დარღვევა  არ ახდენდა გამოხატულ გავლენას პლაზმაში აპიქსაბანის კონცენტრაციასა და ანტი- Xa- ფაქტორულ აქტივობას შორის ურთიერთკავშირზე.

თირკმელების უკმარისობის ტერმინალური სტადიის მქონე სუბიექტებში  აპიქსაბანის AUC მატულობდა 36%-ით ჰემოდიალიზის შემდეგ დაუყოვნებლივ აპიქსაბანის ერთჯერადი 5 მგ დოზის მიღებისას თირკმელების ნორმალური ფუნქციის მქონე სუბიექტების მნიშვნელობასთან შედარებით. ჰემოდიალიზი, რომელიც დაიწყო ორი საათის შემდეგ აპიქსაბანის ერთჯერადი 5 მგ დოზის მიღებიდან, ამცირებდა აპიქსაბანის AUC 14%-ით თტუ-ს (თირკმლის ტერმინალური უკმარისობა) მქონე პაციენტებში, რაც შეესაბამებოდა აპიქსაბანის კლირენსს 18 მლ/წთ. მაშასადამე, ჰემოდიალიზი, სავარაუდოდ, არ  შეიძლება წარმოადგენდეს  მკურნალობის ეფექტურ საშუალებას  აპიქსაბანის  დოზის გადაჭარბების დროს.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

კვლევაში, სადაც  ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი დარღვევის მქონე 8 სუბიექტი ( A კლასი ჩაილდ-პიუს სკალის მიხედვით  ინდექსით 5 (n = 6) და 6 (n = 2)) და 8 სუბიექტი ღვიძლის ფუნქციის ზომიერი დარღვევით ( კლასი B  ჩაილდ-პიუს სკალის მიხედვით ინდექსით 7 (n = 6) და 8 (n = 2)) შედარებული იყო 16 ჯანმრთელ  სუბიექტთან საკონტროლო ჯგუფიდან, აპიქსაბანის 5 მგ ერთჯერადი დოზის ფარმაკოკინეტიკა და ფარმაკოდინამიკა არ შეცვლილა ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე სუბიექტებში. ანტი- Xa-ფაქტორული აქტივობისა და სნთ-ის ცვლილებები იყო შედარებადი  ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის მქონე სუბიექტებსა და ჯანმრთელ სუბიექტებს შორის.

სქესი

აპიქსაბანის ექსპოზიცია ქალებში დაახლოებით 18%-ით უფრო მაღალია, ვიდრე მამაკაცებში.

ეთნიკური წარმომავლობა და რასა

I ფაზის კვლევების დროს მიღებული შედეგები მიუთითებენ აშკარა განსხვავების არარსებობაზე აპიქსაბანის ფარმაკოკინეტიკაში  ევროპეოიდული, მონღოლური და ნეგროიდული რასების წარმომადგენლებს შორის. პოპულაციური ფარმაკოკინეტიკური ანალიზის შედეგები პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ აპიქსაბანს,  ზოგადად შეესაბამებოდა I ფაზის კვლევების შედეგებს.

სხეულის მასა

აპიქსაბანის ექსპოზიციის შედარებისას სხეულის სხვადასხვა მასის მქონე პირებში, სხეულის მასის > 120 კგ მქონე პირებს ექსპოზიცია მცირდებოდა  დაახლოებით 30%-ით ნორმალური მასის მქონე პირებთან შედარებით (65-85 კგ), ხოლო 50 კგ-ზე ნაკლები მასის შემთხვევაში დამახასიათებელი იყო  ექსპოზიციაში ზრდა დაახლოებით 30%-ით.

ფარმაკოკინეტიკური/ფარმაკოდინამიკური თანაფარდობა

ფარმაკოკინეტიკური/ფარმაკოდინამიკური თანაფარდობა აპიქსაბანის სისხლის პლაზმაში კონცენტრაციისა და რამოდენიმე ფარმაკოდინამიკურ საბოლოო წერტილს შორის (ანტი- Xa- ფაქტორული აქტივობა, სნთ, პდ, ანთდ) შეფასებული იყო აპიქსაბანის სხვადასხვა დოზების მიღების შემდეგ ფართო დიაპაზონში 0.5 მგ-დან 50 მგ-მდე. ურთიერთკავშირი სისხის პლაზმაში აპიქსაბანის კონცენტრაციასა და ანტი- Xa- ფაქტორულ აქტივობას შორის ყველაზე კარგად იყო აღწერილი ხაზოვანი მოდელის გამოყენებით.

ფარმაკოკინეტიკური/ფარმაკოდინამიკური თანაფარდობის პარამეტრები, რომელიც აღმოცენილი იქნა აპიქსაბანის მიმღებ პაციენტებში, შეესაბამებოდა ანალოგიურს ჯანმრთელ მოხალისეებში.

ვარგისობის ვადა

წარმოების დღიდან 3 წელი.

არ გამოიყენოთ ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

განსაკუთრებული მითითებები შენახვისთვის

ინახება არაუმეტეს 25ºС ტემპერატურაზე.

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე!

შეფუთვის ტიპი და შიგთავსი

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

10 ტაბლეტი ბლისტერში.

2 ან 6 ბლისტერი სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

სიფრთხილის განსაკუთრებული  ზომები უტილიზაციისა და სხვა სამუშაოების დროს

ნებისმიერი გამოუყენებელი პრეპარატი ან ნარჩენი უნდა იქნას უტილიზებული ადგილობრივი მოთხოვნების შესაბამისად.

აფთიაქებიდან გაცემის პირობები

გაიცემა რეცეპტით.