პარინოქსი - Parinox 40მგ/0.4მლ შპრიცი 2 ცალი

1. სამკურნალო პრეპარატის დასახელება

პარინოქსი ENX 4000 ანტი-Xa სე/0.6 მლ წინასწარ შევსებული შპრიცი № 2

2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

ნატრიუმის ენოქსაპარინი: 40 მგ (4,000 ანტი-Xa სე ეკვივალენტური)

ნატრიუმის ენოქსაპარინი მიიღება ღორის ნაწლავის ლორწოვანი გარსიდან მიღებული ჰეპარინის ბენზილ ესტერის ტუტე დეპოლიმერიზაციით.

დამხმარე ნივთიერებები:

დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალისთვის იხილეთ ნაწილი 6.1

3. ფარმაცევტული ფორმა

წინასწარ შევსებული შპრიცი

გამჭვირვალე, უფერო ან ღია ყვითელი ფერის ხსნარი.

ასევე, იხილეთ: >პარინოქსი - Parinox 60მგ/0.6მლ შპრიცი 2 ცალი

4. კლინიკური მახასიათებლები

4.1. თერაპიული ჩვენებები

პარინოქსი ნაჩვენებია მოზრდილებში:

• ვენური თრომბოემბოლიური დაავადების პროფილაქტიკა ზომიერი და მაღალი რისკის მქონე ქირურგიულ პაციენტებში, კერძოდ, რომლებსაც უტარდებათ ორთოპედიული ან ზოგადი ქირურგიული ჩარევა, ონკოლოგიური ოპერაციების ჩათვლით.

• ვენური თრომბოემბოლიური დაავადების პროფილაქტიკა თერაპიულ პაციენტებში მწვავე დაავადებით (როგორიცაა გულის მწვავე უკმარისობა, რესპირატორული უკმარისობა, მძიმე ინფექციები ან რევმატული დაავადებები) და შემცირებული მოძრაობით ვენური თრომბოემბოლიის გაზრდილი რისკისას.

• ღრმა ვენების თრომბოზის (DVT) და პულმონური ემბოლიის (PE) მკურნალობა, იმ PE-ს გამოკლებით, რომელიც სავარაუდოდ საჭიროებს თრომბოლიზურ თერაპიას ან ქირურგიულ ჩარევას.

• ღრმა ვენების თრომბოზის (DVT) და პულმონური ემბოლიის (PE) გაფართოებული მკურნალობა და მათი რეციდივების პრევენცია აქტიური კიბოს მქონე პაციენტებში.

• თრომბის ფორმირების პრევენცია ექსტრაკორპორალურ ცირკულაციაში ჰემოდიალიზის დროს.

• მწვავე კორონარული სინდრომი:

- არასტაბილური სტენოკარდიისა და ST სეგმენტის ელევაციის გარეშე მიმდიბარე მიოკარდიუმის ინფარქტის (NSTEMI) მკურნალობა პერორალურად მისაღებ აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში.

- ST სეგმენტის ელევაციით მიმდიბარე მწვავე მიოკარდიუმის ინფარქტის (STEMI) მკურნალობა იმ პაციენტების ჩათვლით, რომლებსაც უნდა ჩაუტარდეს მედიკმენტოზური მკურნალობა ან შემდგომი პერკუტანული კორონარული ინტერვენცია (PCI).

4.2 დოზირება და მიღების წესი

დოზირება

ვენური თრომბოემბოლიური დაავადების პროფილაქტიკა ზომიერი და მაღალი რისკის ქირურგიულ პაციენტებში

პაციენტებისთვის თრომბოემბოლიის ინდივიდუალური რისკი შეიძლება შეფასდეს რისკის სტრატიფიკაციის ვალიდირებული მოდელის გამოყენებით.

• თრომბოემბოლიის ზომიერი რისკის მქონე პაციენტებში ნატრიუმის ენოქსაპარინის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 2,000 სე (20 მგ) დღეში ერთხელ კანქვეშა (კ/ქ) ინექციის გზით. 2,000 სე (20 მგ) ნატრიუმის ენოქსაპარინის პრეოპერაციული დაწყება (ოპერაციამდე 2 საათით ადრე) აღმოჩნდა ეფექტური და უსაფრთხო ზომიერი რისკის თერაციისას.

ზომიერი რისკის მქონე პაციენტებში ნატრიუმის ენოქსაპარინით მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს 7-10 დღის მინიმალური პერიოდის განმავლობაში, მიუხედავად აღდგენის სტატუსისა (მაგ., მობილობა). პროფილაქტიკა უნდა გაგრძელდეს მანამ, სანამ პაციენტს აღარ ექნება მნიშვნელოვნად შემცირებული მობილობა.

• თრომბოემბოლიის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში, ნატრიუმის ენოქსაპარინის რეკომენდებული დოზა არის 4,000 სე (40 მგ) დღეში ერთხელ, შეყვანილი კ/ქ ინექციის გზით, სასურველია დაწყებული იყოს ოპერაციამდე 12 საათით ადრე. თუ ნატრიუმის ენოქსაპარინის წინაოპერაციული პროფილაქტიკური დაწყება საჭიროა 12 საათზე ადრე (მაგ., მაღალი რისკის მქონე პაციენტი, რომელიც ელოდება გადადებულ ორთოპედიულ ოპერაციას), ბოლო ინექცია უნდა ჩატარდეს ოპერაციამდე არაუგვიანეს 12 საათისა და განახლდეს ოპერაციიდან 12 საათის შემდეგ.

o პაციენტებისთვის, რომლებსაც უტარდებათ დიდი ორთოპედიული ოპერაცია, რეკომენდებულია 5 კვირამდე გახანგრძლივებული თრომბოპროფილაქტიკა.

o ვენური თრომბოემბოლიის (VTE) მაღალი რისკის მქონე პაციენტებისთვის, რომლებსაც ჩაუტარდათ მუცლის ან მენჯის ღრუს ოპერაცია კიბოს გამო, რეკომენდებულია გახანგრძლივებული თრომბოპროფილაქტიკა 4 კვირამდე.

ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკა თერაპიულ პაციენტებში

ნატრიუმის ენოქსაპარინის რეკომენდებული დოზა არის 4,000 სე (40 მგ) დღეში ერთხელ კ/ქ ინექციის სახით. ნატრიუმის ენოქსაპარინით მკურნალობა ინიშნება მინიმუმ 6-დან 14 დღემდე, მიუხედავად აღდგენის სტატუსისა (მაგ., მობილობა). სარგებელი არ არის დადგენილი 14 დღეზე მეტი ხნის მკურნალობისთვის.

DVT და PE-ს მკურნალობა

ნატრიუმის ენოქსაპარინი შეიძლება დაინიშნოს კ/ქ დღეში ერთხელ 150 სე/კგ (1.5 მგ/კგ) ინექციის სახით ან დღეში ორჯერ 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) ინექციების სახით.

რეჟიმი უნდა შეირჩეს ექიმის მიერ ინდივიდუალური შეფასების საფუძველზე, თრომბოემბოლიური რისკისა და სისხლდენის რისკის შეფასების ჩათვლით. დოზირების რეჟიმი 150 სე/კგ (1.5 მგ/კგ) დღეში ერთხელ უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში გართულების გარეშე VTE-ის რეციდივის დაბალი რისკით. დოზირების რეჟიმი 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) დღეში ორჯერ უნდა იქნას გამოყენებული ყველა სხვა პაციენტში, როგორიცაა ჭარბი წონის, სიმპტომური PE–ს, კიბოს, მორეციდივე VTE–ს ან პროქსიმალური ვენების (vena iliaca) თრომბოზის მქონე პაციენტები.

ნატრიუმის ენოქსაპარინით მკურნალობა ინიშნება საშუალოდ 10 დღის განმავლობაში. საჭიროების შემთხვევაში უნდა დაიწყოს პერორალური ანტიკოაგულანტებით თერაპია (იხილეთ „გადართვა ნატრიუმის ენოქსაპარინსა და პერორალურ ანტიკოაგულანტებს შორის“ 4.2 ნაწილის ბოლოს).

ღრმა ვენების თრომბოზის (DVT) და პულმონური ემბოლიის (PE) გახანგრძლივებული მკურნალობისას და მათი რეციდივების პრევენციისას აქტიური კიბოს მქონე პაციენტებში, ექიმმა გულდასმით უნდა შეაფასოს ამ პაციენტებში თრომბოემბოლიის და სისხლდენის ინდივიდუალური რისკები.

რეკომენდებული დოზა არის 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) შეყვანილი ორჯერ დღეში კ/ქ ინექციების სახით 5-10 დღის განმავლობაში, რასაც მოჰყვება 150 სე/კგ (1.5 მგ/კგ) დღეში ერთხელ კ/ქ ინექცია 6 თვემდე პერიოდის განმავლობაში. უწყვეტი ანტიკოაგულანტური თერაპიის სარგებელი ხელახლა უნდა შეფასდეს მკურნალობის დაწყებიდან 6 თვის შემდეგ.

თრომბის ფორმირების პრევენცია ჰემოდიალიზის დროს

ნატრიუმის ენოქსაპარინის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 100 სე/კგ (1 მგ/კგ).

ჰემორაგიის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებისთვის დოზა უნდა შემცირდეს 50 სე/კგ –მდე (0.5 მგ/კგ) ორმაგი სისხლძარღვოვანი წვდომისას ან 75 სე/კგ–მდე (0.75 მგ/კგ) ერთჯერადი სისხლძარღვოვანი წვდომისას.

ჰემოდიალიზის დროს ნატრიუმის ენოქსაპარინი უნდა იქნას შეყვანილი შუნტის არტერიულ ხაზში დიალიზის სეანსის დასაწყისში. ამ დოზის ეფექტი ჩვეულებრივ საკმარისია 4-საათიანი სეანსისთვის; თუმცა, თუ აღმოჩენილი იქნება ფიბრინის რგოლები, მაგალითად, ჩვეულებრივზე ხანგრძლივი სეანსის შემდეგ, შეიძლება შეყვანილ იქნას დამატებითი დოზა 50 სე-დან 100 სე/კგ-მდე (0.5-დან 1 მგ/კგ-მდე).

არ არსებობს მონაცემები პაციენტებზე, რომლებიც იყენებდნენ ნატრიუმის ენოქსაპარინს პროფილაქტიკისთვის ან მკურნალობისთვის და ჰემოდიალიზის სეანსების დროს.

მწვავე კორონარული სინდრომი: არასტაბილური სტენოკარდიის და NSTEMI-ის მკურნალობა და მწვავე STEMI-ის მკურნალობა

• არასტაბილური სტენოკარდიისა და NSTEMI-ის სამკურნალოდ, ნატრიუმის ენოქსაპარინის რეკომენდებული დოზაა 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) ყოველ 12 საათში კ/ქ ინექციის სახით ანტითრომბოციტულ თერაპიასთან კომბინაციაში. მკურნალობა უნდა შენარჩუნდეს მინიმუმ 2 დღის განმავლობაში და გაგრძელდეს კლინიკურ სტაბილიზაციამდე. მკურნალობის ჩვეულებრივი ხანგრძლივობა არის 2-დან 8 დღემდე.

აცეტილსალიცილის მჟავა რეკომენდირებულია ყველა პაციენტისთვის უკუჩვენებების გარეშე 150-300 მგ საწყისი პერორალური დატვირთვის დოზით (პაციენტებისთვის, რომლებიც ადრე არ ღებულობდნენ აცეტილსალიცილის მჟავას) და შემანარჩუნებელი დოზით 75-325 მგ/დღეში ხანგრძლივად, მკურნალობის სტრატეგიის მიუხედავად.

• მწვავე STEMI-ის სამკურნალოდ, ნატრიუმის ენოქსაპარინის რეკომენდებული დოზა არის 3.000 სე (30 მგ) ერთჯერადი ინტრავენური (ი/ვ) ბოლუსური შეყვანით პლუს დოზა 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) კ/ქ, რასაც მოჰყვება 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) შეყვანილი კ/ქ ყოველ 12 საათში (მაქსიმუმ 10,000 სე (100 მგ) პირველი ორი კ/ქ დოზიდან თითოეულისთვის). უკუჩვენების არარსებობისას ერთდროულად უნდა ჩატარდეს შესაბამისი ანტითრომბოციტული თერაპია პერორალურად მისაღები აცეტილსალიცილის მჟავას სახით (75 მგ-დან 325 მგ-მდე დღეში ერთხელ). მკურნალობის რეკომენდებული ხანგრძლივობაა 8 დღე ან საავადმყოფოდან გაწერამდე, იმის მიხედვით, რა უფრო ადრე მოხდა. თრომბოლიზურ საშუალებებთან (ფიბრინ სპეციფიკური ან არა-ფიბრინსპეციფიკური) ერთად მიღებისას ნატრიუმის ენოქსაპარინი უნდა შეყვანილ იქნას ფიბრინოლიზური თერაპიის დაწყებამდე 15 წუთით ადრე და 30 წუთის შემდეგ პერიოდში.

o ≥ 75 წლის ასაკის პაციენტებში დოზირების შესახებ იხილეთ პარაგრაფი „ხანდაზმულები“.

o პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ PCI, თუ ნატრიუმის ენოქსაპარინის კ/ქ ბოლო დოზა შეყვანილი იყო ბალონის გაბერვამდე 8 საათზე ნაკლები დროით ადრე, დამატებითი დოზირება საჭირო არ არის. თუ ბოლო კ/ქ შეყვანა განხორციელებული იყო ბალონის გაბერვამდე 8 საათზე მეტი ხნით ადრე, უნდა დაინიშნოს ნატრიუმის ენოქსაპარინის 30 სე/კგ (0.3 მგ/კგ) ი/ვ ბოლუსური შეყვანის სახით.

პედიატრიული პოპულაცია

ნატრიუმის ენოქსაპარინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა პედიატრიულ პოპულაციაში დადგენილი არ არის.

ხანდაზმულები

ყველა ჩვენების დროს, STEMI-ს გარდა, არ არის საჭირო დოზის შემცირება ხანდაზმულ პაციენტებში, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც აღინიშნება თირკმლების ფუნქციის დარღვევა (იხილეთ ქვემოთ „თირკმლის უკმარისობა“ და ნაწილი 4.4).

მწვავე STEMI-ის სამკურნალოდ ≥75 წლის ასაკის ხანდაზმულ პაციენტებში ი/ვ ბოლუსური შეყვანა არ უნდა იქნას გამოყენებული. დოზირება იწყება 75 სე/კგ–დან (0.75 მგ/კგ) კ/ქ ყოველ 12 საათში (მაქსიმუმ 7,500 სე (75 მგ) მხოლოდ პირველი ორი კ/ქ დოზიდან თითოეულისთვის, შემდგომი დოზირებით 75 სე/კგ (0,75 მგ/კგ) კ/ქ დარჩენილი დოზებისთვის). თირკმლების ფუნქციის დარღვევის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში დოზირების შესახებ იხილეთ ქვემოთ „თირკმლის უკმარისობა“ და ნაწილი 4.4.

ღვიძლის უკმარისობა

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში შეზღუდული მონაცემებია ხელმისაწვდომი (იხილეთ ნაწილები 5.1 და 5.2) და ამ პაციენტებში უნდა იქნას დაცული სიფრთხილე (იხილეთ ნაწილი 4.4).

თირკმლის უკმარისობა (იხილეთ ნაწილები 4.4 და 5.2)

• თირკმლის მძიმე უკმარისობა

ნატრიუმის ენოქსაპარინი არ არის რეკომენდებული თირკმლების დაავადების ტერმინალური სტადიის მქონე პაციენტებისთვის (კრეატინინის კლირენსი <15 მლ/წთ) ამ პოპულაციაში მონაცემების ნაკლებობის გამო, ჰემოდიალიზის დროს ექსტრაკორპორალურ ცირკულაციაში თრომბის წარმოქმნის პრევენციის გარდა.

დოზირების ცხრილი თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებისთვის (კრეატინინის კლირენსი [15-30] მლ/წთ):

ჩვენება	დოზირების რეჟიმი
ვენური თრომბოემბოლიური დაავადების პროფილაქტიკა	2,000 სე (20 მგ) კ/ქ დღეში ერთხელ
DVT–ს და PE–ს მკურნალობა	100 სე/კგ (1 მგ/კგ) სხეულის წონაზე კ/ქ დღეში ერთხელ
ღრმა ვენების თრომბოზის (DVT) და პულმონური ემბოლიის (PE) გახანგრძლვებული მკურნალობა და მათი რეციდივის პრევენცია აქტიური კიბოს მქონე პაციენტებში.	100 სე/კგ (1 მგ/კგ) სხეულის წონაზე კ/ქ დღეში ერთხელ
არასტაბილური სტენოკარდიის და NSTEMI-ს მკურნალობა	100 სე/კგ (1 მგ/კგ) სხეულის წონაზე კ/ქ დღეში ერთხელ
მწვავე STEMI-ს მკურნალობა (75 წლამდე პაციენტები)	1 x 3,000 სე (30 მგ) ი/ვ ბოლუსური შეყვანა პლუს 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) სხეულის წონაზე კ/ქ და შემდეგ 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) სხეულის წონაზე კ/ქ ყოველ 24 საათში
მწვავე STEMI-ს მკურნალობა (75 წელზე მეტი ასაკის პაციენტები)	საწყისი ი/ვ ბოლუსური შეყვანის გარეშე, 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) სხეულის წონაზე კ/ქ და შემდეგ 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) სხეულის წონაზე კ/ქ ყოველ 24 საათში

დოზის რეკომენდებული კორექტირება არ გამოიყენება ჰემოდიალიზის ჩვენების დროს.

• თირკმლის ზომიერი და მსუბუქი უკმარისობა

მიუხედავად იმისა, რომ დოზის კორექცია არ არის რეკომენდებული პაციენტებში ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30-50 მლ/წთ) და მსუბუქი (კრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ) თირკმლის უკმარისობით, რეკომენდებულია საგულდაგულო კლინიკური მონიტორინგი.

გამოყენების წესი

პარინოქსი არ უნდა იქნას შეყვანილი ინტრამუსკულური გზით.

ქირურგიული ჩარევის შემდეგ ვენური თრომბოემბოლიური დაავადების პროფილაქტიკისას, DVT და PE-ს მკურნალობისას, DVT–ს და PE-ს გახანგრძლივებული მკურნალობისას აქტიური კიბოს მქონე პაციენტებში, არასტაბილური სტენოკარდიის და NSTEMI-ის მკურნალობისას ნატრიუმის ენოქსაპარინის შეყვანა უნდა ჩატარდეს კ/ქ ინექციის გზით.

• მწვავე STEMI-სას მკურნალობა უნდა დაიწყოს ერთი ი/ვ ბოლუსური ინექციით, რასაც დაუყოვნებლივ მოჰყვება კ/ქ ინექცია.

• ჰემოდიალიზის დროს ექსტრაკორპორალურ ცირკულაციაში თრომბის წარმოქმნის პროფილაქტიკისთვის იგი შეჰყავთ დიალიზური შუნტის არტერიული ხაზით.

წინასწარ შევსებული ერთჯერადი შპრიცი გამზადებულია დაუყოვნებლივ გამოყენებისთვის.

• კ/ქ ინექციის ტექნიკა:

ინექცია სასურველია გაკეთდეს პაციენტის მწოლიარე მდგომარეობაში. ნატრიუმის ენოქსაპარინი შეჰყავთ ღრმა კ/ქ ინექციის სახით.

არ გამოდევნოთ ჰაერის ბუშტი შპრიციდან ინექციის წინ, რათა თავიდან აიცილოთ პრეპარატის დაკარგვა წინასწარ შევსებული შპრიცების გამოყენებისას. როდესაც საინექციო პრეპარატის რაოდენობა მოითხოვს კორექტირებას პაციენტის სხეულის წონის საფუძველზე, გამოიყენეთ გრადუირებული წინასწარ შევსებული შპრიცები საჭირო მოცულობის მისაღწევად ინექციის წინ ჭარბი რაოდენობის მოცილებით. გთხოვთ გაითვალისწინოთ, რომ ზოგიერთ შემთხვევაში შეუძლებელია ზუსტი დოზის მიღწევა შპრიცზე გრადუირების გამო და ასეთ შემთხვევაში მოცულობა უნდა დამრგვალდეს უახლოეს დანაყოფამდე.

შეყვანა უნდა მოხდეს მონაცვლეობით მუცლის კედლის მარცხენა და მარჯვენა ანტეროლატერალურ ან პოსტლატერალურ მხარეებს შორის.

ნემსი მთლიანი სიგრძით უნდა იქნას შეყვანილი ვერტიკალურად კანის ნაკეცში, რომელიც ნაზად დაკავდება ცერა თითსა და საჩვენებელ თითს შორის. კანის ნაკეცი არ უნდა განთავისუფლდეს ინექციის დასრულებამდე. არ დაზილოთ ინექციის ადგილი შეყვანის შემდეგ.

შენიშვნა წინასწარ შევსებული შპრიცებისთვის, რომლებიც აღჭურვილია უსაფრთხოების ავტომატური სისტემით: უსაფრთხოების სისტემა ამოქმედდება ინექციის ბოლოს (იხილეთ ინსტრუქციები ნაწილში 6.6).

თვითშეყვანის შემთხვევაში, პაციენტს უნდა მიეცეს რჩევა, დაიცვას ინსტრუქციები, რომლებიც მითითებულია პაციენტის საინფორმაციო ფურცელ–ჩანართში, რომელიც მოთავსებულია ამ პრეპარატის შეფუთვაში.

• ი/ვ (ბოლუსური) ინექცია (მხოლოდ მწვავე STEMI–ს ჩვენებისას):

მწვავე STEMI-ს დროს, მკურნალობა უნდა დაიწყოს ერთი ი/ვ ბოლუსური ინექციით, რასაც დაუყოვნებლივ მოჰყვება კ/ქ ინექცია.

ნატრიუმის ენოქსაპარინი უნდა შეყვანილ იქნას ი/ვ ხაზით. ის არ უნდა იყოს შერეული ან შეყვანილი სხვა მედიკამენტებთან ერთად. ნატრიუმის ენოქსაპარინის სხვა პრეპარატებთან შესაძლო შერევის თავიდან ასაცილებლად, არჩეული ი/ვ წვდომა უნდა ჩაირეცხოს ფიზიოლოგიური ხსნარის ან დექსტროზის ხსნარის საკმარისი რაოდენობით ნატრიუმის ენოქსაპარინის ი/ვ ბოლუსური შეყვანის წინ და შემდგომ, პრეპარატის პორტ–სისტემის გასასუფთავებლად. ნატრიუმის ენოქსაპარინის უსაფრთხოდ შეყვანა შესაძლებელია ფიზიოლოგიურ ხსნართან (0.9%) ან 5% დექსტროზასთან წყალში ერთად.

o საწყისი ბოლუსური დოზა 3,000 სე (30 მგ)

საწყისი დოზის 3,000 სე (30 მგ) ბოლუსური შეყვანისთვის, ნატრიუმის ენოქსაპარინის გრადუირებული წინასწარ შევსებული შპრიცის გამოყენებით, გამოდევნეთ ზედმეტი მოცულობა შპრიცში მხოლოდ 3,000 სე (30 მგ) დასატოვებლად. შემდეგ 3,000 სე (30 მგ) დოზა შეიძლება პირდაპირ იქნას შეყვანილი ი/ვ ხაზში.

o დამატებითი ბოლუსური შეყვანა PCI-სას, როდესაც ბოლო კ/ქ შეყვანა განხორციელბული იყო ბალონის გაბერვამდე 8 საათით ადრე

პაციენტებისთვის, რომლებსაც მკურნალობენ PCI-ით, 30 სე/კგ (0.3 მგ/კგ) დამატებითი ი/ვ ბოლუსური შეყვანა უნდა გაკეთდეს, თუ ბოლო კ/ქ შეყვანა იყო ბალონის გაბერვამდე 8 საათით ადრე.

მცირე მოცულობის შეყვანის სიზუსტის უზრუნველსაყოფად, რეკომენდებულია პრეპარატის განზავება 300 სე/მლ-მდე (3 მგ/მლ).

300 სე/მლ (3 მგ/მლ) ხსნარის მისაღებად, ნატრიუმის ენოქსაპარინის 6,000 სე (60 მგ) წინასწარ შევსებული შპრიცის გამოყენებით, რეკომენდებულია გამოიყენოთ 50 მლ საინფუზიო ტომარა (ანუ ფიზიოლოგიური ხსნარის (0.9%) ან 5% დექსტროზას წყალში გამოყენებით) შემდეგნაირად:

შპრიცით ამოიღეთ 30 მლ საინფუზიო ტომარიდან და გადააგდეთ სითხე. შეიყვანეთ 6,000 სე (60 მგ) ნატრიუმის ენოქსაპარინის წინასწარ შევსებული შპრიცის სრული შიგთავსი ტომარაში დარჩენილ 20 მლ-ში. ფრთხილად აურიეთ ტომარის შიგთავსი. შპრიცით ამოიღეთ განზავებული ხსნარის საჭირო მოცულობა ი/ვ ხაზში შესაყვანად.

განზავების დასრულების შემდეგ, შესაყვანი მოცულობა შეიძლება გამოითვალოს შემდეგი ფორმულის გამოყენებით [განზავებული ხსნარის მოცულობა (მლ) = პაციენტის წონა (კგ) x 0,1] ან ქვემოთ მოცემული ცხრილის გამოყენებით. ხსნარის მომზადება რეკომენდებულია უშუალოდ გამოყენებამდე.

წონა	საჭირო დოზა		შესაყვანი მოცულობა, საბოლოო კონცენტრაციამდე 300სე(3მგ)/მლ განზავებისას
	30სე/ კგ	(0.3მგ/კგ )
[კგ ]	სე	[მგ ]	[მლ ]
45	1350	13.5	4.5
50	1500	15	5
55	1650	16.5	5.5
60	1800	18	6
65	1950	19.5	6.5
70	2100	21	7
75	2250	22.5	7.5
80	2400	24	8
85	2550	25.5	8.5
90	2700	27	9
95	2850	28.5	9.5
100	3000	30	10
105	3150	31.5	10.5
110	3300	33	11
115	3450	34.5	11.5
120	3600	36	12
125	3750	37.5	12.5
130	3900	39	13
135	4050	40.5	13.5
140	4200	42	14
145	4350	43.5	14.5
150	4500	45	15

• ინექცია არტერიულ ხაზში:

შეჰყავთ დიალიზური შუნტის არტერიული ხაზით თრომბის წარმოქმნის პრევენციის მიზნით ექსტრაკორპორალურ მიმოქცევაში ჰემოდიალიზის დროს.

გადართვა ნატრიუმის ენოქსაპარინსა და პერორალურ ანტიკოაგულანტებს შორის

• ნატრიუმის ენოქსაპარინის და K ვიტამინის ანტაგონისტებს (VKA) შორის გადართვა

კლინიკური მონიტორინგი და ლაბორატორიული ტესტები [პროთრომბინის დრო გამოხატული საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობით (INR)] უნდა გაძლიერდეს VKA-ს ეფექტის მონიტორინგისთვის.

ვინაიდან არსებობს დროის ინტერვალი ვიდრე VKA მიაღწევს მაქსიმალურ ეფექტს, ნატრიუმის ენოქსაპარინით თერაპია უნდა გაგრძელდეს მუდმივი დოზით რამდენიც საჭიროა, რათა შენარჩუნდეს INR სასურველ თერაპიულ დიაპაზონში ჩვენების მიხედვით ორ თანმიმდევრულ ტესტში.

იმ პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად იღებენ VKA-ს, უნდა შეწყდეს VKA–ს მიღება და შეყვანილ იქნას ნატრიუმის ენოქსაპარინის პირველი დოზა, როდესაც INR დაეცემა თერაპიულ დიაპაზონს ქვემოთ.

• გადართვა ნატრიუმის ენოქსაპარინსა და პირდაპირი მოქმედების პერორალურ ანტიკოაგულანტებს (DOAC) შორის

იმ პაციენტებში, რომლებიც ამჟამად იღებენ ნატრიუმის ენოქსაპარინს, ნატრიუმის ენოქსაპარინის მიღება უნდა შეწყდეს და დაიწყოს DOAC–ის მიღება 0-2 საათით ადრე იმ დრომდე, როდესაც უნდა მოხდეს ნატრიუმის ენოქსაპარინის შემდეგი დაგეგმილი შეყვანა, DOAC–ის ინსტრუქციის მიხედვით.

იმ პაციენტებთან, რომლებიც ამჟამად იღებენ DOAC-ს, ნატრიუმის ენოქსაპარინის პირველი დოზა უნდა იქნას შეყვანილი DOAC–ის შემდეგი დოზის მიღების დროს.

შეყვანა სპინალური/ეპიდურული ანესთეზიის ან ლუმბალური პუნქციის დროს

თუ ექიმი გადაწყვეტს ანტიკოაგულაციის გამოყენებას ეპიდურული ან სპინალური ანესთეზიის/ანალგეზიის ან ლუმბალური პუნქციის ფარგლებში, რეკომენდებულია საფუძვლიანი ნევროლოგიური მონიტორინგი ნეიროაქსიალური ჰემატომების რისკის გამო (იხილეთ ნაწილი 4.4).

- პროფილაქტიკისთვის გამოყენებული დოზებისას

ნატრიუმის ენოქსაპარინის პროფილაქტიკური დოზების ბოლო ინექციასა და ნემსის ან კათეტერის ჩადგმას შორის უნდა იყოს მინიმუმ 12 საათიანი ინტერვალი პუნქციის გარეშე.

უწყვეტი შეყვანის მეთოდებისას მსგავსი მინიმუმ 12 საათიანი ინტერვალი უნდა იყოს დაცული კათეტერის მოხსნამდეც.

პაციენტებისთვის კრეატინინის კლირენსით [15-30] მლ/წთ, გასათვალისწინებელია პუნქციის/კათეტერის ჩადგმის ან მოხსნის დროის მინიმუმ 24 საათამდე გაორმაგების შესაძლებლობა.

2,000 სე (20 მგ) ნატრიუმის ენოქსაპარინის შეყვანის დაწყება ოპერაციამდე 2 საათით ადრე არ არის შეთავსებადი ნეიროაქსიალურ ანესთეზიასთან.

- სამკურნალოდ გამოყენებული დოზებისას

ნატრიუმის ენოქსაპარინის სამკურნალო დოზებში ბოლო ინექციასა და ნემსის ან კათეტერის ჩადგმას შორის უნდა შენარჩუნებული იყოს მინიმუმ 24 საათიანი ინტერვალი პუნქციის გარეშე (იხილეთ აგრეთვე ნაწილი 4.3).

უწყვეტი შეყვანის მეთოდებისას მსგავსი 12 საათიანი ინტერვალი უნდა იყოს დაცული კათეტერის მოხსნამდეც.

პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით [15-30] მლ/წთ, გასათვალისწინებელია პუნქციის/კათეტერის ჩადგმის ან მოხსნის დროის მინიმუმ 48 საათამდე გაორმაგება.

პაციენტებში, რომლებიც დღეში ორჯერ იღებენ დოზებს (ე.ი. 75 სე/კგ (0.75 მგ/კგ) ორჯერ დღეში ან 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) ორჯერ დღეში) უნდა გამოტოვონ ნატრიუმის ენოქსაპარინის მეორე დოზა იმისთვის, რომ უზრუნველყოფილ იქნას საკმარისი დაყოვნება კათეტერის ჩადგმამდე ან მოხსნამდე.

ანტი-Xa დონეები კვლავ განისაზღვრება ამ დროის მონაკცვეთებში და ეს შეფერხებები არ წარმოადგენს ნეირაქსიალური ჰემატომის წარმოქმნის თავიდან აცილების გარანტიას.

ანალოგიურად, გასათვალისწინებელია, რომ არ გამოიყენოთ ნატრიუმის ენოქსაპარინი სპინალური/ეპიდურული პუნქციის შემდეგ ან კათეტერის მოხსნის შემდეგ მინიმუმ 4 საათამდე დროის განმავლობაში. დაგვიანება უნდა ეფუძნებოდეს სარგებლის-რისკის შეფასებას, როგორც თრომბოზის, ასევე სისხლდენის რისკის გათვალისწინებით პროცედურის ფარგლებში და პაციენტის რისკ-ფაქტორების გათვალისწინებით.

4.3. უკუჩვენებები

ნატრიუმის ენოქსაპარინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში:

• ჰიპერმგრძნობელობით ნატრიუმის ენოქსაპარინის, ჰეპარინის ან მისი წარმოებულების, მათ შორის სხვა დაბალი მოლეკულური წონის ჰეპარინის (LMWH) ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ, რომლებიც ჩამოთვლილია 6.1 ნაწილში;

• ანამნეზში იმუნო–განპირობებული ჰეპარინ–ინდუცირებული თრომბოციტოპენია (HIT) ბოლო 100 დღის განმავლობაში ან მოცირკულირე ანტისხეულების არსებობისას (იხილეთ ასევე ნაწილი 4.4);

• აქტიური კლინიკურად მნიშვნელოვანი სისხლდენა და სისხლდენის მაღალი რისკის მქონე მდგომარეობები, მათ შორის ახლახან გადატანილი ჰემორაგიული ინსულტი, კუჭ-ნაწლავის წყლული, ავთვისებიანი წარმონაქმნის არსებობა სისხლდენის მაღალი რისკით, ახლახან გადატანილი თავის ტვინის, სპინალური ან ოფთალმოლოგიური ოპერაცია, საყლაპავის ვენების ცნობილი ან საეჭვო ვარიკოზული გაგანიერება, არტერიოვენოზური მანკები, ვასკულური ანევრიზმები ან მსხვილი ინტრასპინალური ან ინტრაცერებრალური სისხლძარღვთა ანომალიები;

• სპინალური ან ეპიდურული ანესთეზია ან ლოკო-რეგიონული ანესთეზია, როდესაც ნატრიუმის ენოქსაპარინი გამოიყენება მკურნალობის მიზნით წინა 24 საათის განმავლობაში (იხილეთ ნაწილი 4.4).

4.4. განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

• მიკვლევადობა

ბიოლოგიური სამკურნალო პრეპარატების მიკვლევადობის გაუმჯობესების მიზნით, მკაფიოდ უნდა იყოს ჩაწერილი შეყვანილი პროდუქტის დასახელება და სერიის ნომერი.

• ზოგადი

ნატრიუმის ენოქსაპარინის გამოყენება შეუძლებელია ურთიერთჩანაცვლებით (ერთეული ერთეულზე) სხვა LMWH-ებთან. ეს სამკურნალო პროდუქტები განსხვავდება მათი წარმოების პროცესით, მოლეკულური მასით, სპეციფიკური ანტი-Xa და ანტი-IIa მოქმედებით, ერთეულებით, დოზირებით და კლინიკური ეფექტურობითა და უსაფრთხოებით. ეს იწვევს განსხვავებებს ფარმაკოკინეტიკასა და მასთან დაკავშირებულ ბიოლოგიურ აქტივობაში (მაგ., ანტითრომბინის აქტივობა და თრომბოციტების ურთიერთქმედება). ამიტომ საჭიროა განსაკუთრებული ყურადღება და შესაბამისობა გამოყენების ინსტრუქციებთან, რომლებიც სპეციფიკურია თითოეული არაპატენტირებული სამკურნალო პრეპარატისთვის.

• HIT–ის არსებობა ანამნეზში (>100 დღე)

ნატრიუმის ენოქსაპარინის გამოყენება პაციენტებში იმუნო–განპირობებული HIT-ის არსებობით ანამნეზში ბოლო 100 დღის განმავლობაში ან მოცირკულირე ანტისხეულების არსებობისას უკუნაჩვენებია (იხილეთ ნაწილი 4.3). მოცირკულირე ანტისხეულები შეიძლება შენარჩუნდეს რამდენიმე წლის განმავლობაში.

ნატრიუმის ენოქსაპარინი უნდა იქნას გამოყენებული უკიდურესი სიფრთხილით პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ჰეპარინ–ინდუცირებული თრომბოციტოპენია ანამნეზში (>100 დღე), მოცირკულირე ანტისხეულების გარეშე. გადაწყვეტილება ნატრიუმის ენოქსაპარინის გამოყენებაზე ასეთ შემთხვევაში უნდა იქნას მიღებული მხოლოდ სარგებლის/რისკის საგულდაგულო შეფასების და არაჰეპარინული ალტერნატიული მკურნალობის განხილვის შემდეგ (მაგ.,ნატრიუმის დანაპაროიდი ან ლეპირუდინი).

• თრომბოციტების რაოდენობის მონიტორინგი

კიბოს მქონე პაციენტებში, რომელთა თრომბოციტების რაოდენობა 80 გ/ლ-ზე ნაკლებია, ანტიკოაგულაციური მკურნალობა შეიძლება განიხილებოდეს მხოლოდ ინდივიდუალურად და რეკომენდებულია საგულდაგულო მონიტორინგი.

ანტისხეულებით განპირობებული HIT-ის რისკი ასევე არსებობს LMWH-ებთან ერთად გამოყენებისას. თუ განვითარდება თრომბოციტოპენია, ის ჩვეულებრივ ვლინდება ნატრიუმის ენოქსაპარინით მკურნალობის დაწყებიდან მე-5 და 21-ე დღეს შორის.

HIT-ის რისკი უფრო მაღალია პოსტოპერაციულ პაციენტებში და ძირითადად გულის ოპერაციის შემდეგ და კიბოს მქონე პაციენტებში.

ამიტომ, რეკომენდებულია თრომბოციტების რაოდენობის განსაზღვრა ნატრიუმის ენოქსაპარინით თერაპიის დაწყებამდე და შემდეგ რეგულარულად მკურნალობის დროს.

თუ არსებობს კლინიკური სიმპტომები, რომლებიც მიუთითებს HIT-ზე (არტერიული და/ან ვენური თრომბოემბოლიის ნებისმიერი ახალი ეპიზოდი, კანის რაიმე მტკივნეული დაზიანება ინექციის ადგილზე, ნებისმიერი ალერგიული ან ანაფილაქტოიდური რეაქცია მკურნალობაზე), უნდა განისაზღვროს თრომბოციტების რაოდენობა. პაციენტებმა უნდა იცოდნენ, რომ ეს სიმპტომები შეიძლება განვითარდეს და თუ ასე მოხდა, რომ მათ უნდა აცნობონ პირველადი დახმარების ექიმს.

პრაქტიკაში, თუ აღინიშნება თრომბოციტების რაოდენობის დადასტურებული მნიშვნელოვანი შემცირება (საწყისი მნიშვნელობის 30-დან 50%-მდე), ნატრიუმის ენოქსაპარინით მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს და პაციენტი გადავიდეს სხვა არაჰეპარინულ ანტიკოაგულანტურ ალტერნატიულ მკურნალობაზე.

• სისხლდენა

სხვა ანტიკოაგულანტების მსგავსად, სისხლდენა შეიძლება განვითარდეს ნებისმიერ ადგილას. თუ სისხლდენა განვითარდა, უნდა გამოიკვლიოს სისხლდენის წარმოშობა და დაინიშნოს შესაბამისი მკურნალობა.

ნატრიუმის ენოქსაპარინი, ისევე როგორც ნებისმიერი სხვა ანტიკოაგულანტური თერაპიის შემთხვევაში, სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული სისხლდენის გაზრდილი პოტენციალის მდგომარეობებისას, როგორიცაა:

- ჰემოსტაზის დარღვევა,

- პეპტიკური წყლული ანამნეზში,

- ახლახან გადატანილი იშემიური ინსულტი,

- მძიმე არტერიული ჰიპერტენზია,

- ბოლოდროინდელი დიაბეტური რეტინოპათია,

- ნეირო ან ოფთალმოლოგიური ოპერაცია,

- ჰემოსტაზზე მოქმედი მედიკამენტების ერთდროული გამოყენება (იხილეთ ნაწილი 4.5).

• ლაბორატორიული ტესტები

ვენური თრომბოემბოლიის პროფილაქტიკისთვის გამოყენებული დოზებით, ნატრიუმის ენოქსაპარინი არ ახდენს მნიშვნელოვან გავლენას სისხლდენის დროზე და სისხლის კოაგულაციის ზოგად მაჩვენებლებზე, ასევე არ მოქმედებს თრომბოციტების აგრეგაციაზე ან ფიბრინოგენის თრომბოციტებთან შეკავშირებაზე.

უფრო მაღალი დოზების გამოყენებისას, შეიძლება აღინიშნოს გააქტიურებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დროის (aPTT) და გააქტიურებული შედედების დროის (ACT) გაზრდა. aPTT და ACT-ის მატება არ კორელირებს წრფივად ნატრიუმის ენოქსაპარინის ანტითრომბოზული აქტივობის ზრდასთან და, შესაბამისად, გამოუსადეგარია და არასანდოა ნატრიუმის ენოქსაპარინის აქტივობის მონიტორინგისთვის.

• სპინალური/ეპიდურული ანესთეზია ან ლუმბალური პუნქცია

სპინალური/ეპიდურული ანესთეზია ან ლუმბალური პუნქცია არ უნდა ჩატარდეს ნატრიუმის ენოქსაპარინის თერაპიული დოზების მიღებიდან 24 საათის განმავლობაში (იხილეთ აგრეთვე ნაწილი 4.3).

აღინიშნა ნეიროაქსიალური ჰემატომების შემთხვევები ნატრიუმის ენოქსაპარინისა და სპინალური/ეპიდურული ანესთეზიის ან სპინალური პუნქციის პროცედურების ერთდროული გამოყენებისას, რამაც გამოიწვია ხანგრძლივი ან პერმანენტული დამბლა. ეს მოვლენები იშვიათია ნატრიუმის ენოქსაპარინის დოზირების რეჟიმისას 4,000 სე (40 მგ) დღეში ერთხელ ან უფრო ნაკლები. ამ მოვლენების რისკი უფრო მაღალია პოსტოპერაციული მუდმივი ეპიდურული კათეტერების გამოყენებისას, ჰემოსტაზზე მოქმედი დამატებითი მედიკამენტების ერთდროული გამოყენებისას, როგორიცაა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასს), ტრავმული ან განმეორებითი ეპიდურული ან სპინალური პუნქცია, ან პაციენტებში ხერხემალზე ოპერაციის არსებობით ან ხერხემლის დეფორმაციით ანამნეზში.

ნატრიუმის ენოქსაპარინის და ეპიდურული ან სპინალური ანესთეზიის/ანალგეზიის ან სპინალური პუნქციის ერთდროულ გამოყენებასთან დაკავშირებული სისხლდენის პოტენციური რისკის შესამცირებლად, გასათვალისწინებელია ნატრიუმის ენოქსაპარინის ფარმაკოკინეტიკური პროფილი (იხილეთ ნაწილი 5.2). ეპიდურული კათეტერის ან ლუმბალური პუნქციის დაყენება ან მოხსნა საუკეთესოა, როდესაც ნატრიუმის ენოქსაპარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტი დაბალია; თუმცა, თითოეულ პაციენტში საკმარისად დაბალი ანტიკოაგულანტური ეფექტის მიღწევის ზუსტი დრო ცნობილი არ არის. კრეატინინის კლირენსის [15-30 მლ/წთ] მქონე პაციენტებისთვის, საჭიროა დამატებითი მოსაზრებები, რადგან ნატრიუმის ენოქსაპარინის ელიმინაცია უფრო ხანგრძლივად მიმდინარეობს (იხილეთ ნაწილი 4.2).

თუ ექიმი გადაწყვეტს ანტიკოაგულაციის გამოყენებას ეპიდურული ან სპინალური ანესთეზიის/ანალგეზიის ან ლუმბალური პუნქციის ფარგლებში, უნდა განხორციელდეს ხშირი მონიტორინგი ნევროლოგიური დარღვევის ნიშნებისა და სიმპტომების გამოსავლენად, როგორიცაა ზურგის შუა ხაზზე ტკივილი, სენსორული და მოტორული დეფიციტი (დაბუჟება ან სისუსტე ქვედა კიდურებში), ნაწლავის და/ან შარდის ბუშტის დისფუნქცია. აცნობეთ პაციენტებს დაუყოვნებლივ შეატყობინონ, თუ აღენიშნებათ რომელიმე ზემოთ ჩამოთვლილი ნიშანი ან სიმპტომი. თუ საეჭვო არის სპინალური ჰემატომის ნიშნები ან სიმპტომები, დაიწყეთ სასწრაფო დიაგნოსტიკა და მკურნალობა ზურგის ტვინის დეკომპრესიის განხილვის ჩათვლით, მიუხედავად იმისა, რომ ასეთმა მკურნალობამ შეიძლება არ მოახდინოს ნევროლოგიური შედეგების პრევენცია ან რევერსირება.

• კანის ნეკროზი/კანის ვასკულიტი

კანის ნეკროზი და კანის ვასკულიტი აღინიშნა LMWH-ის გამოყენებისას და საჭიროა მკურნალობის დაუყოვნებლივ შეწყვეტა.

• პერკუტანული კორონარული რევასკულარიზაციის პროცედურები

არასტაბილური სტენოკარდიის, NSTEMI–ს და მწვავე STEMI–ს მკურნალობის დროს სისხლდენის რისკის შესამცირებლად სისხლძარღვებზე ინსტრუმენტული პროცედურების შემდეგ, საჭიროა ნატრიუმის ენოქსაპარინის დოზების ინექციებს შორის რეკომენდებული ინტერვალების ზუსტად დაცვა. მნიშვნელოვანია ჰემოსტაზის მიღწევა პუნქციის ადგილზე PCI-ის შემდეგ. დახურვის მოწყობილობის გამოყენების შემთხვევაში, გამტარი შეიძლება დაუყოვნებლივ მოიხსნას. თუ გამოიყენება ხელით კომპრესიის მეთოდი, გამტარი უნდა მოიხსნას ნატრიუმის ენოქსაპარინის ბოლო ი/ვ / კ/ქ ინექციიდან 6 საათის შემდეგ. თუ ნატრიუმის ენოქსაპარინით მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს, შემდეგი დაგეგმილი დოზა უნდა შეყვანილ იქნას გამტარის მოცილებიდან არაუადრეს 6-8 საათისა. საჭიროა პროცედურის ადგილის შეფასება სისხლდენის ან ჰემატომის ფორმირების ნიშნებზე.

• მწვავე ინფექციური ენდოკარდიტი

ჰეპარინის გამოყენება ჩვეულებრივ არ არის რეკომენდებული მწვავე ინფექციური ენდოკარდიტის მქონე პაციენტებში ცერებრული ჰემორაგიის რისკის გამო. თუ ჩაითვლება, რომ ასეთი გამოყენება აბსოლუტურად აუცილებელია, გადაწყვეტილება უნდა იქნას მიღებული სარგებლის და რისკის თანაფარდობის მხოლოდ ინდივიდუალური საგულდაგულო შეფასების შემდეგ.

• გულის სარქვლის მექანიკური პროთეზი

ნატრიუმის ენოქსაპარინის გამოყენება ადეკვატურად არ არის შესწავლილი თრომბოპროფილაქტიკისთვის პაციენტებში გულის სარქვლის მექანიკური პროთეზით. გულის სარქვლის პროთეზური თრომბოზის ცალკეული შემთხვევები აღინიშნა პაციენტებში გულის სარქველის მექანიკური პროთეზით, რომლებმაც მიიღეს ნატრიუმის ენოქსაპარინი თრომბოპროფილაქტიკისთვის. დამაბნეველი ფაქტორები, მათ შორის ძირითადი დაავადება და არასაკმარისი კლინიკური მონაცემები, ზღუდავს ამ შემთხვევების შეფასებას. ამ შემთხვევებიდან ზოგიერთში იყვნენ ორსული ქალები, რომლებშიც თრომბოზმა გამოიწვია დედისა და ნაყოფის სიკვდილი.

• ორსული ქალები გულის სარქვლის მექანიკური პროთეზით

ნატრიუმის ენოქსაპარინის გამოყენება თრომბოპროფილაქტიკისთვის ორსულ ქალებში, რომლებსაც აქვთ გულის სარქვლის მექანიკური პროთეზი, ადეკვატურად არ არის შესწავლილი. კლინიკურ კვლევაში გულის სარქველის პროთეზის მქონე ორსულმა ქალებმა მიიღეს ნატრიუმის ენოქსაპარინი (100 სე/კგ (1 მგ/კგ) ორჯერ დღეში) თრომბოემბოლიის რისკის შესამცირებლად, 8 ქალიდან 2-ს განუვითარდა თრომბები, რამაც გამოიწვია სარქვლის ბლოკირება და დედისა და ნაყოფის სიკვდილი. იყო ცალკეული პოსტმარკეტინგული შეტყობინებები სარქვლის თრომბოზის შესახებ ორსულ ქალებში გულის სარქვლის მექანიკური პროთეზით, თრომბოპროფილაქტიკისთვის ნატრიუმის ენოქსაპარინის მიღებისას. ორსული ქალები, რომლებსაც აქვთ გულის სარქვლის მექანიკური პროთეზი, შეიძლება იმყოფებოდნენ თრომბოემბოლიის უფრო მაღალი რისკის ქვეშ.

•ხანდაზმულები

პროფილაქტიკური დოზირების დიაპაზონში ხანდაზმულებში სისხლდენის მომატებული ტენდენცია არ შეინიშნება. ხანდაზმული პაციენტები (განსაკუთრებით ოთხმოც წელზე უფროსი ასაკის პაციენტები) შეიძლება იმყოფებოდნენ სისხლდენის გართულებების გაზრდილი რისკის ქვეშ თერაპიული დოზების დიაპაზონში. 75 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ STEMI-ს გამო, რეკომენდებულია საგულდაგულო კლინიკური მონიტორინგი და შეიძლება განიხილებოდეს დოზის შემცირება (იხილეთ ნაწილები 4.2 და 5.2).

•თ ირკმლის უკმარისობა

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში აღინიშნება ნატრიუმის ენოქსაპარინის ექსპოზიციის ზრდა, რაც ზრდის სისხლდენის რისკს.ამ პაციენტებში რეკომენდებულია საგულდაგულო კლინიკური მონიტორინგი და შეიძლება განიხილოს ბიოლოგიური მონიტორინგი ანტი-Xa აქტივობის განსაზღვრით (იხილეთ ნაწილები 4.2 და 5.2).

ნატრიუმის ენოქსაპარინი არ არის რეკომენდებული თირკმლების დაავადების ტერმინალური სტადიის მქონე პაციენტებისთვის (კრეატინინის კლირენსი <15 მლ/წთ), ამ პოპულაციაში მონაცემების ნაკლებობის გამო, ჰემოდიალიზის დროს ექსტრაკორპორალურ მიმოქცევაში თრომბის წარმოქმნის პრევენციის გარდა.

თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 15-30 მლ/წთ), ვინაიდან ნატრიუმის ენოქსაპარინის ექსპოზიცია მნიშვნელოვნად იზრდება, რეკომენდებულია დოზის კორექცია თერაპიული და პროფილაქტიკური დოზირების დიაპაზონისთვის (იხოლეთ ნაწილი 4.2).

დოზის კორექცია არ არის რეკომენდებული პაციენტებში ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30-50 მლ/წთ) და მსუბუქი (კრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ) თირკმლის უკმარისობით.

• ღვიძლის უკმარისობა

ნატრიუმის ენოქსაპარინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში სისხლდენის გაზრდილი პოტენციალის გამო. ანტი-Xa დონის მონიტორინგზე დაფუძნებული დოზის კორექცია არასანდოა ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში და არ არის რეკომენდებული (იხილეთ ნაწილი 5.2).

• დაბალი წონა

დაბალი წონის ქალებში (<45 კგ) და დაბალი წონის მამაკაცებში (<57 კგ) აღინიშნა ნატრიუმის ენოქსაპარინის ექსპოზიციის გაზრდა პროფილაქტიკური დოზების გამოყენებისას (წონის გაუთვალისწინებლად), რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სისხლდენის უფრო მაღალი რისკი. ამიტომ, ამ პაციენტებში რეკომენდებულია საგულდაგულო კლინიკური მონიტორინგი (იხილეთ ნაწილი 5.2).

• ჭარბი წონის მქონე პაციენტები

ჭარბი წონის მქონე პაციენტები თრომბოემბოლიის უფრო მაღალი რისკის ქვეშ არიან. პროფილაქტიკური დოზების უსაფრთხოება და ეფექტურობა ჭარბწონიან პაციენტებში (BMI >30 კგ/მ²) ბოლომდე არ არის განსაზღვრული და არ არსებობს კონსენსუსი დოზის კორექციასთან დაკავშირებით. ეს პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ საგულდაგულო დაკვირვების ქვეშ თრომბოემბოლიის ნიშნებისა და სიმპტომების გამო.

• ჰიპერკალემია

ჰეპარინებს შეუძლიათ დათრგუნონ თირკმელზედა ჯირკვლის მიერ ალდოსტერონის სეკრეცია, რაც იწვევს ჰიპერკალემიას (იხილეთ ნაწილი 4.8), განსაკუთრებით პაციენტებში, რომელთაც აქვთ შაქრიანი დიაბეტი, თირკმლის ქრონიკული უკმარისობა, ადრე არსებული მეტაბოლური აციდოზი, იღებენ სამკურნალო პრეპარატებს, რომლებიც, როგორც ცნობილია, ზრდიან კალიუმის დონეს (იხილეთ ნაწილი 4.5). პლაზმური კალიუმის მაჩვენებელი რეგულარულად უნდა შემოწმდეს, განსაკუთრებით რისკის ქვეშ მყოფ პაციენტებში.

• მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი

მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი (AGEP) მოხსენებულია უცნობი სიხშირით ენოქსაპარინით მკურნალობასთან დაკავშირებით. გამოწერის დროს პაციენტებს უნდა მიეწოდოთ ინფორმაცია ნიშნებისა და სიმპტომების და კანის რეაქციებზე ყურადღებით დაკვირვების შესახებ. თუ გამოვლინდა ამ რეაქციების დამადასტურებელი ნიშნები და სიმპტომები, ენოქსაპარინი დაუყოვნებლივ უნდა მოიხსნას და განიხილოს ალტერნატიული მკურნალობა (როგორც საჭიროა).

ნატრიუმის შემცველობა

ეს სამკურნალო პროდუქტი შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ) დოზაზე, ანუ არსებითად "ნატრიუმისგან თავისუფალია".

4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

არ არის რეკომენდებული ერთდროული გამოყენება:

• სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც გავლენას ახდენენ ჰემოსტაზზე (იხილეთ ნაწილი 4.4)

რეკომენდებულია, რომ ზოგიერთი საშუალების მიღება, რომელიც გავლენას ახდენს ჰემოსტაზზე, უნდა შეწყდეს ნატრიუმის ენოქსაპარინით თერაპიის დაწყებამდე, თუ არ არის მკაცრი ჩვენება. თუ კომბინაცია ნაჩვენებია, ნატრიუმის ენოქსაპარინი უნდა იქნას გამოყენებული საგულდაგულო კლინიკური და ლაბორატორიული მონიტორინგით, საჭიროების შემთხვევაში. ეს საშუალებები მოიცავს სამკურნალო პრეპარატებს, როგორიცაა:

- სისტემური სალიცილატები, აცეტილსალიცილის მჟავა ანთების საწინააღმდეგო დოზებით და აასს–ები, მათ შორის კეტოროლაკი,

- სხვა თრომბოლიზური საშუალებები (მაგ., ალტეპლაზა, რეტეპლაზა, სტრეპტოკინაზა, ტენექტეპლაზა, უროკინაზა) და ანტიკოაგულანტები (იხილეთ ნაწილი 4.2).

ერთდროული გამოყენება სიფრთხილით:

ნატრიუმის ენოქსაპარინთან ერთად სიფრთხილით შეიძლება დაინიშნოს შემდეგი სამკურნალო საშუალებები:

• სხვა სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც გავლენას ახდენენ ჰემოსტაზზე, როგორიცაა:

- თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები, მათ შორის აცეტილსალიცილის მჟავა, რომელიც გამოიყენება ანტიაგრეგანტის დოზით (კარდიოპროტექცია), კლოპიდოგრელი, ტიკლოპიდინი და გლიკოპროტეინ IIb/IIIa ანტაგონისტები, რომლებიც ნაჩვენებია მწვავე კორონარული სინდრომის დროს სისხლდენის რისკის გამო;

- დექსტრანი 40,

- სისტემური გლუკოკორტიკოიდები.

• სამკურნალო პრეპარატები, რომლებიც ზრდის კალიუმის დონეს:

სამკურნალო პრეპარატები, რომლებიც ზრდის შრატში კალიუმის დონეს, შეიძლება დაინიშნოს ნატრიუმის ენოქსაპარინთან ერთად საგულდაგულო კლინიკური და ლაბორატორიული მონიტორინგის ქვეშ (იხილეთ ნაწილები 4.4 და 4.8).

4.6 ფერტილობა, ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა

ადამიანებში არ არსებობს მტკიცებულება იმისა, რომ ენოქსაპარინი კვეთს პლაცენტურ ბარიერს ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში. არ არსებობს ინფორმაცია პირველი ტრიმესტრის შესახებ.

ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ აჩვენა ფეტოტოქსიკურობის ან ტერატოგენობის რაიმე მტკიცებულება (იხილეთ ნაწილი 5.3).

ცხოველთა მონაცემებმა აჩვენა, რომ ენოქსაპარინის გავლა პლაცენტაში მინიმალურია.

ნატრიუმის ენოქსაპარინი ორსულობის დროს უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ექიმმა დაადგინა აშკარა საჭიროება.

ორსული ქალები, რომლებიც იღებენ ნატრიუმის ენოქსაპარინს, უნდა საგულდაგულოდ კონტროლდებოდნენ სისხლდენის ან გადაჭარბებული ანტიკოაგულაციის ნიშნებზე და გაფრთხილებულნი უნდა იყვნენ ჰემორაგიული რისკის შესახებ. მთლიანობაში, მიღებული მონაცემები მოწმობს, რომ არ არსებობს სისხლდენის, თრომბოციტოპენიის ან ოსტეოპოროზის გაზრდილი რისკის შესახებ მტკიცებულება არაორსულ ქალებში დაფიქსირებულ რისკთან შედარებით, გარდა იმისა, რაც დაფიქსირდა ორსულ ქალებში გულის სარქველების პროთეზებით (იხილეთ ნაწილი 4.4).

თუ დაგეგმილია ეპიდურული ანესთეზია, რეკომენდებულია წინასწარ ნატრიუმის ენოქსაპარინით მკურნალობის შეწყვეტა (იხილეთ ნაწილი 4.4).

ძუძუთი კვება

უცნობია გამოიყოფა თუ არა უცვლელი ენოქსაპარინი დედის რძეში. მეძუძურ ვირთაგვებში ენოქსაპარინის ან მისი მეტაბოლიტების შეღწევა რძეში ძალიან დაბალია. ნატრიუმის ენოქსაპარინის პერორალური აბსორბცია ნაკლებად სავარაუდოა. პარინოქსი შეიძლება გამოყენებულ იქნას ძუძუთი კვების დროს.

ფერტილობა

ნატრიუმის ენოქსაპარინის შესახებ კლინიკური მონაცემები ფერტილობასთან მიმართებაში არ არსებობს. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ აჩვენა რაიმე გავლენა ფერტილობაზე (იხილეთ ნაწილი 5.3).

4.7.გავლენაავტოტრანსპორტის მართვისდამექანიზმების გამოყენებისუნარზე

ნატრიუმის ენოქსაპარინს არ აქვს ან უმნიშვნელო ზეგავლენა აქვს ავტოტრანსპორტის მართვის და მექანიზმების გამოყენების უნარზე.

4.8. არასასურველი ეფექტები

უსაფრთხოების პროფილის შეჯამება

ნატრიუმის ენოქსაპარინი შეფასებულია 15,000-ზე მეტ პაციენტში, რომლებმაც მიიღეს ნატრიუმის ენოქსაპარინი კლინიკურ კვლევებში. მათ რიცხვში შედიოდა 1,776 შემთხვევა ღრმა ვენების თრომბოზის პროფილაქტიკისთვის ორთოპედიული ან აბდომინური ოპერაციის შემდეგ პაციენტებში თრომბოემბოლიური გართულებების რისკის ქვეშ, 1,169 შემთხვევა ღრმა ვენების თრომბოზის პროფილაქტიკისთვის მწვავედ დაავადებულ პაციენტებში მძიმე შეზღუდული მობილობით, 559 შემთხვევა DVT–ს PE–თან ერთად ან მის გარეშე მკურნალობისთვის, 1, 578 შემთხვევა არასტაბილური სტენოკარდიის და Q-კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობისთვის და 10,176 შემთხვევა მწვავე STEMI-ს მკურნალობისთვის.

ნატრიუმის ენოქსაპარინის რეჟიმი, რომელიც ინიშნება ამ კლინიკური კვლევების დროს, ვარირებს ჩვენებების მიხედვით. ნატრიუმის ენოქსაპარინის დოზა იყო 4,000 სე (40 მგ) კ/ქ დღეში ერთხელ ღრმა ვენების თრომბოზის პროფილაქტიკისას ოპერაციის შემდეგ ან მწვავედ დაავადებულ თერაპიულ პაციენტებში მძიმედ შეზღუდული მობილობით. PE-თან ერთად ან მის გარეშე DVT–ს მკურნალობისას, პაციენტები, რომლებიც იღებდნენ ნატრიუმის ენოქსაპარინს, მკურნალობდნენ ან 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) დოზით კ/ქ ყოველ 12 საათში ან 150 სე/კგ (1.5 მგ/კგ) დოზით კ/ქ დღეში ერთხელ. არასტაბილური სტენოკარდიის და Q-კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობისას კლინიკურ კვლევებში დოზები შეადგენდა 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) კ/ქ ყოველ 12 საათში, ხოლო კლინიკურ კვლევაში მწვავე STEMI –ს მკურნალობისას ნატრიუმის ენოქსაპარინის რეჟიმი იყო 3,000 სე (30 მგ) ი/ვ ბოლუსურად, რასაც მოჰყვებოდა 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) კ/ქ ყოველ 12 საათში.

კლინიკურ კვლევებში ჰემორაგიები, თრომბოციტოპენია და თრომბოციტოზი წარმოადგენდა ყველაზე ხშირად მოხსენებულ რეაქციებს (იხილეთ ნაწილი 4.4 და „შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა“ ქვემოთ).

ენოქსაპარინის უსაფრთხოების პროფილი DVT-ისა და PE-ის გახანგრძლივებული მკურნალობისას აქტიური კიბოს მქონე პაციენტებში მსგავსია მისი უსაფრთხოების პროფილის DVT და PE-ს მკურნალობისას.

მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი (AGEP) მოხსენებულია ენოქსაპარინით მკურნალობასთან დაკავშირებით (იხილეთ ნაწილი 4.4).

გვერდითი რეაქციების შემაჯამებელი სია

სხვა გვერდითი რეაქციები, რომლებიც გამოვლინდა კლინიკურ კვლევებში და მოხსენებულია პოსტმარკეტინგულ გამოცდილებაში (*მიუთითებს რეაქციებზე პოსტმარკეტინგული გამოცდილებიდან) დეტალურად ქვემოთ.

სიხშირეები განისაზღვრება შემდეგნაირად: ძალიან ხშირი (≥ 1/10); ხშირი (≥ 1/100-დან < 1/10-მდე); არახშირი (≥ 1/1,000-დან < 1/100-მდე); იშვიათი (≥ 1/10,000-დან <1/1,000-მდე); და ძალიან იშვიათი (< 1/10,000) ან უცნობი (არ შეიძლება შეფასდეს არსებული მონაცემებით). ორგანოთა სისტემის თითოეულ კლასში გვერდითი რეაქციები წარმოდგენილია სიმძიმის კლების მიხედვით.

სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები

• ხშირი: ჰემორაგია, ჰემორაგიული ანემია*, თრომბოციტოპენია, თრომბოციტოზი

• იშვიათი: ეოზინოფილია*

• იშვიათი: იმუნო-ალერგიული თრომბოციტოპენიის შემთხვევები თრომბოზით; ზოგიერთ მათგანში თრომბოზი გართულდა ორგანოს ინფარქტით ან კიდურების იშემიით (იხილეთ ნაწილი 4.4).

იმუნური სისტემის დარღვევები

• ხშირი: ალერგიული რეაქცია

• იშვიათი: ანაფილაქსიური/ანაფილაქტოიდური რეაქციები შოკის ჩათვლით*

ნერვული სისტემის დარღვევები

• ხშირი: თავის ტკივილი*

სისხლძარღვთა დარღვევები

• იშვიათი: სპინალური ჰემატომა* (ან ნეიროაქსიალური ჰემატომა). ამ რეაქციებმა გამოიწვია სხვადასხვა ხარისხის ნევროლოგიური დაზიანებები, მათ შორის ხანგრძლივი ან პერმანენტული დამბლა (იხილეთ ნაწილი 4.4).

ჰეპატო-ბილიარული დარღვევები

• ძალიან ხშირი: ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის მატება (ძირითადად ტრანსამინაზები >3-ჯერ აღემატება ნორმის ზედა ზღვარს)

•არახშირი: ღვიძლის ჰეპატოცელულური დაზიანება *

• იშვიათი: ღვიძლის ქოლესტაზური დაზიანება*

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

• ხშირი: ურტიკარია, ქავილი, ერითემა

• არახშირი: ბულოზური დერმატიტი

• იშვიათი: ალოპეცია*

• იშვიათი: კანის ვასკულიტი*, კანის ნეკროზი*, რომელიც ჩვეულებრივ ვლინდება ინექციის ადგილზე (ამ ფენომენებს, როგორც წესი, წინ უსწრებს პურპურა ან ერითემატოზული ბალთები, ინფილტრირებული და მტკივნეული).

კვანძები ინექციის ადგილზე* (ანთებითი კვანძები, რომლებიც არ წარმოადგენდა ენოქსაპარინის შემცველ კისტოზურ ღრუებს). ისინი ქრება რამდენიმე დღის შემდეგ და არ უნდა გამოიწვიოს მკურნალობის შეწყვეტა.

• უცნობია: მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი (AGEP)

ძვალ-კუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილისა და ძვლის დარღვევები

• იშვიათი: ოსტეოპოროზი* ხანგრძლივი თერაპიის შემდეგ (3 თვეზე მეტი)

ზოგადი დარღვევები და შეყვანის ადგილზე მდგომარეობები

• ხშირი: ინექციის ადგილზე ჰემატომა, ინექციის ადგილის ტკივილი, ინექციის ადგილის სხვა რეაქცია (როგორიცაა შეშუპება, ჰემორაგია, ჰიპერმგრძნობელობა, ანთება, მოცულობითი წარმონაქმნი, ტკივილი ან რეაქცია)

• არახშირი: ადგილობრივი გაღიზიანება, კანის ნეკროზი ინექციის ადგილზე

გამოკვლევები

•იშვიათი: ჰიპერკალემია* (იხილეთ ნაწილები 4.4 და 4.5).

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა

ჰემორაგიები

მათ მიეკუთვნება მსხვილი ჰემორაგიები, რომლებიც მოხსენებულია პაციენტთა მაქსიმუმ 4.2%-ში (ქირურგიული პაციენტები). ამ შემთხვევებიდან ზოგიერთი ფატალური იყო. განიხილებოდა, რომ ქირურგიულ პაციენტებში ჰემორაგიის გართულებები სერიოზულია: (1) თუ ჰემორაგიამ გამოიწვია მნიშვნელოვანი კლინიკური მოვლენა, ან (2) თუ თან ახლავს ჰემოგლობინის შემცირება ≥ 2 გ/დლ ან 2 ან მეტი ერთეული სისხლის პროდუქტების ტრანსფუზია. რეტროპერიტონეული და ინტრაკრანიალური ჰემორაგიები ყოველთვის განიხილებოდა დიდ ჰემორაგიად.

როგორც სხვა ანტიკოაგულანტების შემთხვევაში, ჰემორაგია შეიძლება განვითარდეს ასოცირებული რისკ-ფაქტორების არსებობისას, როგორიცაა: ორგანული დაზიანებები, რომლებიც სისხლდენას იწვევს, ინვაზიური პროცედურები ან ჰემოსტაზზე მოქმედი მედიკამენტების ერთდროული გამოყენება (იხილეთ ნაწილები 4.4 და 4.5).

ორგანოთა სისტემის კლასი	პროფილაქტიკა ქირურგიულ პაციენტებში	პროფილაქტიკა თერაპიულ პაციენტებში	მკურნალობა DVT-ის მქონე პაციენტებში PE-ით ან მის გარეშე	DVT–ს და PE-ს გახანგრძლივებული მკურნალობა აქტიური კიბოს მქონე პაციენტებში	მკურნალობა პაციენტებში არასტაბილური სტენოკარდიით და Q-კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფაქტით	მკურნალობა პაციენტებში მწვავე STEMI-ით
სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები	ძალიანხშირი: ჰემორაგია α იშვიათი: რეტროპერიტონეალური ჰემორაგია	ხშირი : ჰემორაგია α	ძალიან ხშირი : ჰემორაგია α არახშირი : ინტრაკრანიალური ჰემორაგია, რეტროპერიტონეალური ჰემორაგია	ხშირიb : ჰემორაგია α	ხშირი : ჰემორაგია α იშვიათი :რეტროპერიტონეალური ჰემორაგია	ხშირი : ჰემორაგია α არახშირი: ინტრაკრანიალური ჰემორაგია, რეტროპერიტონეალური ჰემორაგია

α: როგორიცაა ჰემატომა, ექიმოზი ინექციის ადგილის გარდა, ჭრილობის ჰემატომა, ჰემატურია, ეპისტაქსია და კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა.

b: სიხშირე, რომელიც ეფუძნება რეტროსპექტულ კვლევას რეესტრში 3526 პაციენტის ჩათვლით (იხილეთ ნაწილი 5.1)

თრომბოციტოპენია და თრომბოციტოზი

ორგანოთა სისტემის კლასი	პროფილაქტიკა ქირურგიულ პაციენტებში	პროფილაქტიკა თერაპიულ პაციენტებში	მკურნალობა DVT-ის მქონე პაციენტებში PE-ით ან მის გარეშე	DVT–ს და PE-ს გახანგრძლივებული მკურნალობა აქტიური კიბოს მქონე პაციენტებ– ში	მკურნალობა პაციენტებში არასტაბილური სტენოკარდიით და Q-კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფაქტით	მკურნალობა პაციენტებში მწვავე STEMI-ით
სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები	ძალიანხშირი : თრომბოციტოზი β ხშირი:თრომბოციტოპენია	არახშირი: თრომბოცი–ტოპენია	ძალიანხშირი : თრომბოციტოზი β ხშირი:თრომბოციტოპენია	უცნობი: თრომბოციტოპენია	არახშირი: თრომბოციტოპენია	ხშირი: თრომბოციტოზიβთრომბოციტოპენია ძალიან იშვიათი : იმუნოალერგიული თრომბოციტოპენია

β: თრომბოციტების რაოდენობის მომატება >400 გ/ლ

პედიატრიული პოპულაცია

ნატრიუმის ენოქსაპარინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში დადგენილი არ არის (იხილეთ ნაწილი 4.2).

საეჭვო გვერდითი რეაქციების შესახებ შეტყობინება

საეჭვო გვერდითი რეაქციების შესახებ შეტყობინება მნიშვნელოვანია პრეპარატის ავტორიზაციის შემდეგ. ის მუდმივი მონიტორინგის საშუალებას იძლევა სამკურნალო პროდუქტის სარგებელი/რისკის ბალანსზე. 

4.9 ჭარბი დოზირება

ნიშნები და სიმპტომები

ნატრიუმის ენოქსაპარინის შემთხვევითი დოზის გადაჭარბებამ ი/ვ, ექსტრაკორპორალური ან კ/ქ შეყვანის შემდეგ შეიძლება გამოიწვიოს ჰემორაგიული გართულებები. თუნდაც დიდი დოზების პერორალური მიღების შემდეგ, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ნატრიუმის ენოქსაპარინი აბსორბირდება.

მართვა

ანტიკოაგულანტური ეფექტები შეიძლება დიდწილად განეიტრალდეს პროტამინის ნელი ინტრავენური ინექციით. პროტამინის დოზა დამოკიდებულია შეყვანილი ნატრიუმის ენოქსაპარინის დოზაზე; 1 მგ პროტამინი ანეიტრალებს ნატრიუმის ენოქსაპარინის 100 სე (1 მგ) ანტიკოაგულანტურ ეფექტს, თუ ნატრიუმის ენოქსაპარინი შეყვანილი იყო წინა 8 საათის განმავლობაში. 0.5 მგ პროტამინის ინფუზია ნატრიუმის ენოქსაპარინის 100 სე-ზე (1 მგ) შეიძლება ჩატარდეს, თუ ნატრიუმის ენოქსაპარინი შეყვანილი იყო პროტამინის მიღებამდე 8 საათით ადრე, ან თუ დადგინდა, რომ საჭიროა პროტამინის მეორე დოზა. ნატრიუმის ენოქსაპარინის ინექციიდან 12 საათის შემდეგ პროტამინის მიღება შეიძლება არ იყოს საჭირო. თუმცა, პროტამინის მაღალი დოზებითაც კი, ნატრიუმის ენოქსაპარინის ანტი-Xa აქტივობა არასოდეს განეიტრალება მთლიანად (მაქსიმუმ დაახლოებით 60%) (იხილეთ პროტამინის მარილების დანიშნულების შესახებ ინფორმაცია).

5.ფარმაკოლოგიურითვისებები

5.1ფარმაკოდინამიკურითვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანტითრომბოზული საშუალება, ჰეპარინის ჯგუფი

ათქ კოდი: B01A B05

პარინოქსი არის ბიოსიმილარული სამკურნალო პროდუქტი. დეტალური ინფორმაცია ხელმისაწვდომია მედიკამენტებისა და ჯანდაცვის პროდუქტების მარეგულირებელი სააგენტოს ვებგვერდზე.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

ენოქსაპარინი არის LMWH საშუალო მოლეკულური მასით დაახლოებით 4,500 დალტონი, რომელშიც დისოცირებულია სტანდარტული ჰეპარინის ანტითრომბოზული და ანტიკოაგულანტური აქტივობა. პრეპარატის ნივთიერება არის ნატრიუმის მარილი.

In vitro გასუფთავებულ სისტემაში ნატრიუმის ენოქსაპარინს აქვს მაღალი ანტი-Xa აქტივობა (დაახლოებით 100 სე/მგ) და დაბალი ანტი-IIa ან ანტითრომბინის აქტივობა (დაახლოებით 28 სე/მგ), თანაფარდობით 3.6. ეს ანტიკოაგულანტური აქტივობები განპირობებულია ანტითრომბინ III (ATIII) –ით, რაც იწვევს ადამიანებში ანტითრომბოზულ აქტივობას.

ანტი-Xa/IIa აქტივობის გარდა, ჯანმრთელ სუბიექტებსა და პაციენტებში, ისევე როგორც წინაკლინიკურ მოდელებში გამოვლენილია ენოქსაპარინის დამატებითი ანტითრომბოზული და ანთების საწინააღმდეგო თვისებები. ეს მოიცავს კოაგულაციის სხვა ფაქტორების, როგორიცაა ფაქტორი VIIa, ATIII -დამოკიდებულ ინჰიბირებას, ქსოვილის ფაქტორის გზის ენდოგენური ინჰიბიტორის (TFPI) გამოთავისუფლების ინდუქციას, ასევე ფონ ვილბრანდის ფაქტორის (vWF) შემცირებულ გამოთავისუფლებას სისხლძარღვთა ენდოთელიუმიდან სისხლის მიმოქცევაში. ცნობილია, რომ ეს ფაქტორები მთლიანობაში ხელს უწყობენ ნატრიუმის ენოქსაპარინის ანტითრომბოზულ ეფექტს.

პროფილაქტიკური მკურნალობის მიზნით გამოყენებისას ნატრიუმის ენოქსაპარინი მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს aPTT-ზე. მკურნალობის მიზნით გამოყენებისას aPTT შეიძლება გახანგრძლივდეს 1.5-2.2-ჯერ საკონტროლო დროსთან მიმართებით პიკური აქტივობის დროს.

კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება

ქირურგიულ ჩარევასთან დაკავშირებული ვენების თრომბოემბოლიური დაავადების პროფილაქტიკა

• VTE-ის გახანგრძლივებული პროფილაქტიკა ორთოპედიული ოპერაციის შემდეგ

მენჯ–ბარძაყის სახსრის ჩანაცვლების ოპერაციის შემდეგ პაციენტების გახანგრძლივებული პროფილაქტიკის ორმაგ ბრმა კვლევაში, 179 პაციენტი, რომელთაც არ ჰქონდათ ვენების თრომბოემბოლიური დაავადება, თავდაპირველად, ჰოსპიტალიზაციის პერიოდში, მკურნალობდნენ ენოქსაპარინის ნატრიუმით 4,000 სე (40 მგ) კ/ქ, გამოწერის შემდგომ რანდომიზებულ იქნა ენოქსაპარინის ნატრიუმის 4,000 სე (40 მგ) (n=90) დღეში ერთხელ კ/ქ ან პლაცებოს (n=89) ჯგუფებში 3 კვირის განმავლობაში. გახანგრძლივებული პროფილაქტიკის დროს DVT-ის სიხშირე მნიშვნელოვნად უფრო დაბალი იყო ნატრიუმის ენოქსაპარინის შემთხვევაში პლაცებოსთან შედარებით, არ იყო მოხსენებული PE. მნიშვნელოვანი სისხლდენა არ მომხდარა.

მონაცემები ეფექტურობის შესახებ მოყვანილია ქვემოთ მოცემულ ცხრილში.

	ნატრიუმის ენოქსაპარინი 4000სე(40მგ) დღეში ერთხელ კ/ქ n (%)	პლაცებო დღეში ერთხელკ/ქ n (%)
ყველა პაციენტი, რომელსაც ჩაუტარდა გახანგრძლივებული პროფილაქტიკა	90 (100)	89 (100)
სულ VTE	6 (6.6)	18 (20.2)
• საერთო DVT (%)	6 (6.6)*	18 (20.2)
• პროქსიმალური DVT (%)	5 (5.6) #	7 (8.8)
*p მნიშვნელობა პლაცებოსთან შედარებით =0.008 # p მნიშვნელობა პლაცებოსთან შედარებით =0.537

მეორე ორმაგ ბრმა კვლევაში, 262 პაციენტი VTE დაავადების გარეშე და ჩატარებული მენჯ–ბარძაყის სახსრის პროთეზირების ოპერაციით, რომლებიც თავდაპირველად მკურნალობდნენ, ჰოსპიტალში ყოფნისას, ნატრიუმის ენოქსაპარინით 4,000 სე (40 მგ) კ/ქ, გამოწერის შემდგომ იყო რანდომიზებული ან ნატრიუმის ენოქსაპარინის 4,000 სე (40) მგ) (n=131) დღეში ერთხელ კ/ქ რეჟიმზე ან პლაცებოს (n=131) რეჟიმზე 3 კვირის განმავლობაში. პირველი კვლევის მსგავსად, VTE-ს სიხშირე ხანგრძლივი პროფილაქტიკის დროს მნიშვნელოვნად დაბალი იყო ნატრიუმის ენოქსაპარინის მიღებისას პლაცებოსთან შედარებით, როგორც საერთო VTE-ს შემთხვევაში (ნატრიუმის ენოქსაპარინი 21 [16%] პლაცებოსთან 45 [34.4%] შედარებით; p=0.001) ასევე პროქსიმალური DVT–თვის (ნატრიუმის ენოქსაპარინი 8 [6.1%] პლაცებოსთან 28 [21.4%] შედარებით; p=<0.001). ნატრიუმის ენოქსაპარინის და პლაცებოს ჯგუფებს შორის დიდი სისხლდენის მხრივ განსხვავება არ დაფიქსირებულა.

• DVT-ის ხანგრძლივი პროფილაქტიკა ონკოლოგიური ოპერაციის შემდეგ

ორმაგ ბრმა, მულტიცენტრულმა კვლევამ შეადარა ნატრიუმის ენოქსაპარინის პროფილაქტიკის ოთხკვირიანი და ერთკვირიანი რეჟიმი უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის თვალსაზრისით 332 პაციენტში, რომლებიც იტარებდნენ გეგმიურ ოპერაციას მუცლის ღრუს ან მცირე მენჯის ღრუს კიბოს მიზეზით. პაციენტები იღებდნენ ნატრიუმის ენოქსაპარინს (4,000 სე (40 მგ) კ/ქ) ყოველდღიურად 6-10 დღის განმავლობაში და შემდეგ რანდომულად მიიღეს ნატრიუმის ენოქსაპარინი ან პლაცებო კიდევ 21 დღის განმავლობაში. ბილატერალური ვენოგრაფია ჩატარდა 25–ე და 31–ე დღეებს შორის, ან უფრო ადრე, თუ ვლინდებოდა ვენური თრომბოემბოლიის სიმპტომები. პაციენტები სამი თვის განმავლობაში იმყოფებოდნენ დაკვირვების ქვეშ. პროფილაქტიკა ნატრიუმის ენოქსაპარინის გამოყენებით მუცლის ღრუს ან მცირე მენჯის კიბოს გამო ოპერაციიდან ოთხი კვირის განმავლობაში მნიშვნელოვნად ამცირებდა ვენოგრაფიულად გამოვლენილი თრომბოზის სიხშირეს, ნატრიუმის ენოქსაპარინით პროფილაქტიკასთან შედარებით ერთი კვირის განმავლობაში. ვენური თრომბოემბოლიის სიხშირე ორმაგ ბრმა ფაზის ბოლოს იყო 12.0 % (n=20) პლაცებოს ჯგუფში და 4.8% (n=8) ნატრიუმის ენოქსაპარინის ჯგუფში; p=0.02. ეს განსხვავება შენარჩუნდა სამი თვის განმავლობაში [13.8% vs 5.5% (n=23 vs 9), p=0.01]. არ იყო განსხვავებები სისხლდენის ან სხვა გართულებების სიხშირეში ორმაგ ბრმა ან შემდგომი პერიოდის განმავლობაში.

ვენური თრომბოემბოლიური დაავადების პროფილაქტიკა თერაპიულ პაციენტებში მწვავე დაავადებით, რომელსაც შეუძლია, როგორც მოსალოდნელია, მობილობის შეზღუდვა

ორმაგ ბრმა მულტიცენტრულ, პარალელური ჯგუფების კვლევაში, ნატრიუმის ენოქსაპარინი 2,000 სე (20 მგ) ან 4,000 სე (40 მგ) დღეში ერთხელ კ/ქ შედარებული იყო პლაცებოსთან DVT-ის პროფილაქტიკისას თერაპიულ პაციენტებში მწვავე დაავადების დროს ძლიერ შეზღუდული მობილობით (განსაზღვრული როგორც ფეხით გასავლელი მანძილი <10 მეტრი ≤3 დღის განმავლობაში). ეს კვლევა მოიცავდა პაციენტებს გულის უკმარისობით (NYHA კლასი III ან IV); სუნთქვის მწვავე უკმარისობით ან გართულებული ქრონიკული სუნთქვის უკმარისობით და მწვავე ინფექციით ან მწვავე რევმატიზმით; VTE–ს მინიმუმ ერთ რისკ-ფაქტორთან ასოციაციისას (ასაკი ≥75 წელზე მეტი, კიბო, ადრე არსებული VTE, ჭარბი წონა, ვენების ვარიკოზული გაგანიერება, ჰორმონოთერაპია და ქრონიკული გულის ან სუნთქვის უკმარისობა).

სულ 1,102 პაციენტი იყო ჩართული კვლევაში და მკურნალობდა 1,073 პაციენტი. მკურნალობა გაგრძელდა 6-დან 14 დღემდე (საშუალო ხანგრძლივობა 7 დღე). 4,000 სე (40 მგ) დოზით დღეში ერთხელ კ/ქ მიღებისას, ნატრიუმის ენოქსაპარინი მნიშვნელოვნად ამცირებს VTE-ის სიხშირეს პლაცებოსთან შედარებით. ეფექტურობის მონაცემები მოცემულია ქვემოთ მოყვანილ ცხრილში.

	ნატრიუმის ენოქსაპარინი 2,000სე(20მგ) დღეში ერთხელ კ/ქ n (%)	ნატრიუმის ენოქსაპარინი 4,000სე(40მგ) დღეში ერთხელ კ/ქ n (%)	პლაცებო n (%)
ყველა ნამკურნალები თერაპიული პაციენტი მწვავე დაავადების დროს	287 (100)	291(100)	288 (100)
სულ VTE (%)	43 (15.0)	16 (5.5)*	43 (14.9)
• საერთო DVT (%)	43 (15.0)	16 (5.5)	40 (13.9)
• პროქსიმალური DVT (%)	13 (4.5)	5 (1.7)	14 (4.9)
VTE = ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენები, რომლებიც მოიცავდა DVT, PE და სიკვდილს, რომელიც წარმოშობის მიხედვით მიჩნეულია თრომბოემბოლიურად * p მნიშვნელობა პლაცებოსთან შედარებით =0.0002

ჩარიცხვიდან დაახლოებით 3 თვის შემდეგ, VTE-ის სიხშირე მნიშვნელოვნად დაბალი რჩებოდა ნატრიუმის ენოქსაპარინის 4,000 სე (40 მგ) მკურნალობის ჯგუფში პლაცებოს მკურნალობის ჯგუფთან შედარებით.

ტოტალური და მსხვილი სისხლდენის შემთხვევები იყო შესაბამისად 8.6% და 1.1% პლაცებოს ჯგუფში, 11.7% და 0.3% ნატრიუმის ენოქსაპარინის დოზით 2,000 სე (20 მგ) ჯგუფში და 12.6% და 1.7% ნატრიუმის ენოქსაპარინის დოზით 4,000 IU (40 მგ) ჯგუფში.

ღრმა ვენების თრომბოზის მკურნალობა პულმონური ემბოლიით ან მის გარეშე

მულტიცენტრულ, პარალელურ ჯგუფურ კვლევაში, ქვედა კიდურების მწვავე DVT–ს მქონე 900 პაციენტი PE-ით ან მის გარეშე, რანდომიზირებული იყო სტაციონარულ (ჰოსპიტალურ) მკურნალობაზე ან (i) ნატრიუმის ენოქსაპარინით 150 სე/კგ (1.5 მგ/კგ) დღეში ერთხელ კ/ქ, (ii) ან ნატრიუმის ენოქსაპარინით 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) ყოველ 12 საათში კ/ქ, ან (iii) ჰეპარინით ი/ვ ბოლუსურად (5,000 სე), რასაც მოჰყვება უწყვეტი ინფუზია (შეყვანილი aPTT–ს 55-დან 85 წამამდე მიღწევისთვის). კვლევაში სულ რანდომიზირებული იყო 900 პაციენტი და ყველა პაციენტმა გაიარა მკურნალობა. ყველა პაციენტი ასევე იღებდა ნატრიუმის სვარფარინს (დოზა დაკორექტირებული იყო პროთრომბინის დროის მიხედვით INR–ის 2.0-დან 3.0-მდე მიღწევისთვის), დაწყებული ნატრიუმის ენოქსაპარინის ან ჰეპარინით სტანდარტული თერაპიის დაწყებიდან 72 საათის განმავლობაში და გაგრძელებული 90 დღის განმავლობაში. ნატრიუმის ენოქსაპარინი ან ჰეპარინით სტანდარტული თერაპია ინიშნებოდა მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში და ნატრიუმის ვარფარინის INR–ის სამიზნე მნიშვნელობის მიღწევამდე. ნატრიუმის ენოქსაპარინის ორივე რეჟიმი ჰეპარინით სტანდარტული თერაპიის ეკვივალენტური იყო ვენების მორეციდივე თრომბოემბოლიის (DVT და/ან PE) რისკის შემცირებაში. ეფექტურობის მონაცემები მოცემულია ქვემოთ მოყვანილ ცხრილში.

	ნატრიუმის ენოქსაპარინი150სე/კგ(1.5მგ/კგ)დღეში ერთხელ კ/ქ n (%)	ნატრიუმის ენოქსაპარინი100სე/კგ(1.0მგ/კგ)დღეში ორჯერ კ/ქ n (%)	aPTT–ს მიხედვით დაკორექტირებული ი/ვ თერაპია ჰეპარინით n (%)
DVT–ს მქონე ყველა ნამკურნალები პაციენტიPE –ით ან მის გარეშე	298 (100)	312 (100)	290 (100)
სულ VTE (%)	13 (4.4)*	9 (2.9)*	12 (4.1)
• მხოლოდ DVT (%)	11 (3.7)	7 (2.2)	8 (2.8)
• პროქსიმალური DVT (%)	9 (3.0)	6 (1.9)	7 (2.4)
• PE (%)	2 (0.7)	2 (0.6)	4 (1.4)
VTE = ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენა (DVT და/ან PE) * 95% ნდობის ინტერვალები განსხვავებისთვის საერთო VTE-ს მკურნალობაში შეადგენსა: - ნატრიუმის ენოქსაპარინი დღეში ერთხელ ჰეპარინთან შედარებით (-3.0-დან 3.5-მდე) - ნატრიუმის ენოქსაპარინი ყოველ 12 საათში ჰეპარინთან შედარებით (-4.2-დან 1.7-მდე).

დიდი სისხლდენა აღინიშნა შესაბამისად 1.7%–ში ნატრიუმის ენოქსაპარინის 150 სე/კგ (1.5 მგ/კგ) დღეში ერთხელ მიღების ჯგუფში, 1.3%–ში ნატრიუმის ენოქსაპარინის 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) ორჯერ დღეში მიღების ჯგუფში და 2.1%–ში ჰეპარინის ჯგუფი.

ღრმა ვენების თრომბოზის (DVT) და პულმონური ემბოლიის (PE) ხანგრძლივი მკურნალობა და მისი რეციდივის პრევენცია აქტიური კიბოს მქონე პაციენტებში

კლინიკურ კვლევებში პაციენტთა შეზღუდული რაოდენობით, მორეციდივე VTE-ის მოხსენებული სიხშირე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენოქსაპარინით დღეში ერთხელ ან ორჯერ 3-დან 6 თვემდე, შედარებადი აღმოჩნდა ასეთთან ვარფარინის მიმღებ პაციენტებში.

ეფექტურობა რეალურ პირობებში შეფასებული იყო 4,451 პაციენტში სიმპტომური VTE–ით და აქტიური კიბოთი პაციენტთა მრავალეროვნული რეესტრიდან RIETE VTE–ით და სხვა თრომბოზული მდგომარეობებით. 3,526 პაციენტმა მიიღო კ/ქ ენოქსაპარინი 6 თვემდე და 925 პაციენტი იღებდა ტინზაპარინს ან დალტეპარინს კ/ქ. 3,526 პაციენტთა შორის, რომლებიც იღებდნენ ენოქსაპარინით მკურნალობას, 891 პაციენტი მკურნალობდა 1,5 მგ/კგ დღეში ერთხელ, როგორც საწყისი თერაპია და გახანგრძლივებული მკურნალობა 6 თვემდე (მხოლოდ ერთხელ დღეში), 1,854 პაციენტმა მიიღო საწყისი 1.0 მგ/კგ ორჯერ დღეში რეჟიმი და გახანგრძლივებული მკურნალობა 6 თვემდე (მხოლოდ ორჯერ დღეში) და 687 პაციენტი იღებდა 1.0 მგ/კგ ორჯერ დღეში, როგორც საწყის მკურნალობას, რასაც მოჰყვა 1.5 მგ/კგ დღეში ერთხელ (დღეში ორჯერ - დღეში ერთხელ), როგორც გახანგრძლივებულ მკურნალობას, 6 თვემდე. მკურნალობის საშუალო და მედიანური ხანგრძლივობა რეჟიმის შეცვლამდე იყო 17 დღე და 8 დღე, შესაბამისად. VTE-ის რეციდივის სიხშირის მხრივ არ აღინიშნებოდა მნიშვნელოვანი განსხვავება მკურნალობის ორ ჯგუფს შორის (იხილეთ ცხრილი), ამავე დროს ენოქსაპარინი აკმაყოფილებდა წინასწარ განსაზღვრულ არანაკლებობის კრიტერიუმს 1.5 (HR, დაკორექტირებული შესაბამისი კოვარიატებით 0.817, 95% CI: 0.499-1.336). არ აღინიშნებოდა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავება მკურნალობის ორ ჯგუფს შორის დიდი (ფატალური ან არალეტალური) სისხლდენის და ყველა მიზეზით სიკვდილის მხრივ შედარებით რისკებთან დაკავშირებით (იხილეთ ცხრილი).

ცხრილი. ეფექტურობის და უსაფრთხოების შედეგები RIETECAT კვლევაში

შედეგი	ენოქსაპარინი n=3526	სხვა LMWH n=925	დაკორექტირებული საშიშროების თანაფარდობა ენოქსაპარინი/სხვაLMWH [95%ნდობის ინტერვალი ]
VTE –ს რეციდივი	70 (2.0%)	23 (2.5%)	0.817, [ 0.499-1.336]
დიდი სისხლდენა	111 (3.1%)	18 (1.9%)	1.522, [ 0.899-2.577]
არასერიოზული სისხლდენა	87 (2.5%)	24 (2.6%)	0.881, [0.550-1.410]
საერთო სიკვდილიანობა	666 (18.9%)	157 (17.0%)	0.974, [ 0.813-1.165]

შედეგების მიმოხილვა მკურნალობის რეჟიმის მიხედვით, რომელიც გამოიყენება RIETECAT კვლევაში მონაწილეებს შორის, რომლებმაც დაასრულეს 6 თვიანი მკურნალობა, მოცემულია ქვემოთ:

ცხრილი. 6 თვის შედეგები პაციენტებში, რომლებმაც დაასრულეს 6 თვიანი მკურნალობა სხვადასხვა სქემით:

შედეგი N (%) (95% CI)	ენოქსაპარინი ყველა რეჟიმი N=1432		ენოქსაპარინი ყველა რეჟიმი				EUავტორიზებული LMWHs N=428
		ენოქსაპარინი დღეში 1 х N=444	ენოქსაპარინი დღეში 2х N=529	ენოქსაპარინი დღეში 2х–დან – დღეში 1х- მდე N=406	ენოქსაპარინი დღეში 1х–დან – დღეში 2х- მდე N=14რ40	ენოქსაპარინი ერთზე მეტი გადართვა N=39
VTE–ს რეციდივი	70 (4.9%) (3.8%-6.0%)	33 (7.4%) (5.0%-9.9%)	22 (4.2%) (2.5%-5.9%)	10 (2.5%) (0.9%-4.0%)	1 (7.1%) (0%-22.6%)	4 (10.3%) (0.3%-20.2%)	23 (5.4%) (3.2%-7.5%)
დიდი სისხლდენს (ფატალური და არაფატალური)	111 (7.8%) (6.4%-9.1%)	31 (7.0%) (4.6%-9.4%)	52 (9.8%) (7.3%-12.4%)	21 (5.2%) (3.0%-7.3%)	1 (7.1%) (0%-22.6%)	6 (15.4%) (3.5%-27.2%)	18 (4.2%) (2.3%-6.1%)
კლინიკური მნიშვნელობის არასერიოზული სისხლდენა	87 (6.1%) (4.8%-7.3%)	26 (5.9%) (3.7%-8.0%)	33 (6.2%) (4.2%-8.3%)	23 (5.7%) (3.4%-7.9%)	1 (7.1%) (0%-22.6%)	4 (10.3%) (0.3%-20.2%	24 (5.6%) (3.4%-7.8%)
ყველა მიზეზით სიკვდილი	666 (46.5%) (43.9%- 49.1%)	175 (39.4%) (34.9%-44.0%)	323 (61.1%) (56.9%-65.2%)	146 (36.0%) (31.3%-40.6%)	6 (42.9%) (13.2%-72.5%)	16 (41.0%) (24.9%-57.2%)	157 (36.7%) (32.1%-41.3%)
ფატალური PE ან ფატალურსისხლდენასთან დაკავშირებული სიკვდილი	48 (3.4%) (2.4%-4.3%)	7 (1.6%) (0.4%-2.7%)	35 (6.6%) (4.5%-8.7%)	5 (1.2%) (0.2%-2.3%)	0 (0%) -	1 (2.6%) (0%-7.8%)	11 (2.6%) (1.1%-4.1%)

*ყველა მონაცემი 95% CI-ით

არასტაბილური სტენოკარდიისა და ST სეგმენტის ელევაციის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა

დიდ მულტიცენტრულ კვლევაში, 3,171 პაციენტი, რომლებიც ჩართულნი იყვნენ არასტაბილური სტენოკარდიის ან Q-კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფარქტის მწვავე ფაზის დროს, რანდომიზირებული იყო აცეტილსალიცილის მჟავას მიღებისთვის (100-დან 325 მგ-მდე დღეში ერთხელ) ან კ/ქ ნატრიუმის ენოქსაპარინთან 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) ყოველ 12 საათში ან ი/ვ არაფრაქციულ ჰეპარინთან კომბინაციაში, რომლის დოზა დაკორექტირებულია aPTT-ის მიხედვით. პაციენტები უნდა გადიოდნენ მკურნალობას საავადმყოფოში მინიმუმ 2 დღის განმავლობაში და მაქსიმუმ 8 დღის განმავლობაში, კლინიკურ სტაბილიზაციამდე, რევასკულარიზაციის პროცედურებამდე ან საავადმყოფოდან გაწერამდე. პაციენტები 30 დღემდე უნდა ყოფილიყვნენ მეთვალყურეობის ქვეშ. ჰეპარინთან შედარებით, ნატრიუმის ენოქსაპარინმა მნიშვნელოვნად შეამცირა სტენოკარდიის, მიოკარდიუმის ინფარქტის და სიკვდილის კომბინირებული სიხშირე, შემცირებით 19.8-დან 16.6%-მდე (რისკის ფარდობითი შემცირება 16.2%–ით) მე-14 დღეს. კომბინირებული სიხშირის ეს შემცირება შენარჩუნდა 30 დღის შემდეგაც (23.3-დან 19.8%-მდე; რისკის ფარდობითი შემცირება 15%).

მნიშვნელოვანი განსხვავებები დიდი სისხლდენების მხრივ არ აღინიშნებოდა, თუმცა ჰემორაგია კ/ქ ინექციის ადგილზე უფრო ხშირი იყო.

ST სეგმენტის ელევაციით მიმდინარე მწვავე ინფარქტის მკურნალობა

მსხვილ მულტიცენტრულ კვლევაში, STEMI-ის მქონე 20,479 პაციენტი, რომლებიც იღებდნენ ფიბრინოლიზურ თერაპიას, რანდომიზებული იყო ან ნატრიუმის ენოქსაპარინის მისაღებად ერთჯერადად 3,000 სე (30 მგ) ი/ვ ბოლუსურად პლუს 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) კ/ქ დოზა, რომელსაც მოსდევდა 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) კ/ქ ინექცია ყოველ 12 საათში, ან ი/ვ არაფრაქციული ჰეპარინის მისაღებად, დოზის კორექტირებით aPTT-ის საფუძველზე 48 საათის განმავლობაში. ყველა პაციენტი ასევე მკურნალობდა აცეტილსალიცილის მჟავით მინიმუმ 30 დღის განმავლობაში. ნატრიუმის ენოქსაპარინის დოზირების სტრატეგია კორექტირებული იყო თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებისთვის და მინიმუმ 75 წლის ასაკის ხანდაზმულებისთვის. ნატრიუმის ენოქსაპარინის კ/ქ ინექციები შეყვანილი იყო საავადმყოფოდან გაწერამდე ან მაქსიმუმ რვა დღის განმავლობაში (იმის მიხედვით, თუ რომელი დადგა უფრო ადრე).

4,716 პაციენტს ჩაუტარდა პერკუტანული კორონარული ჩარევა, რომლებიც იღებდნენ ანტითრომბოზულ მხარდაჭერას ბრმა საკვლევი პრეპარატით. ამიტომ, პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ ნატრიუმის ენოქსაპარინს, PCI უნდა განხორციელდეს ნატრიუმის ენოქსაპარინზე (გადართვის გარეშე) წინა კვლევებში დადგენილი რეჟიმის გამოყენებით, ანუ დამატებითი დოზირების გარეშე, თუ ბოლო კ/ქ შეყვანა იყო ბალონის გაბერვამდე 8 საათით ადრე, 30 სე/კგ (0.3 მგ/კგ) ნატრიუმის ენოქსაპარინის ი/ვ ბოლუსური შეყვანა, თუ ბოლო კ/ქ შეყვანა განხორციელებულია ბალონის გაბერვამდე 8 საათით ადრე.

ნატრიუმის ენოქსაპარინმა არაფრაქციულ ჰეპარინთან შედარებით მნიშვნელოვნად შეამცირა პირველადი საბოლოო წერტილის სიხშირე, რომელიც არის კომპოზიტი ნებისმიერი მიზეზით სიკვდილის ან მიოკარდიუმის განმეორებითი ინფარქტის რანდომიზაციის შემდეგ პირველი 30 დღის განმავლობაში [9.9 პროცენტი ნატრიუმის ენოქსაპარინის ჯგუფში, 12.0 პროცენტთან შედარებით არაფრაქციული ჰეპარინის ჯგუფში] ფარდობითი რისკის 17 პროცენტიანი შემცირებით (p<0.001).

ნატრიუმის ენოქსაპარინით მკურნალობის სარგებელი, რომელიც აშკარა იყო ეფექტურობის მთელი რიგი შედეგებისთვის, გამოვლინდა 48 საათში, როდესაც დაფიქსირდა მიოკარდიუმის განმეორებითი ინფარქტის შედარებითი რისკის 35 პროცენტით შემცირება, არაფრაქციული ჰეპარინით მკურნალობასთან შედარებით (p<0.001).

ნატრიუმის ენოქსაპარინის სასარგებლო ეფექტი პირველად საბოლოო წერტილზე მუდმივი იყო ყველა საკვანძო ქვეჯგუფში, ასაკის, სქესის, ინფარქტის ლოკალიზაციის, დიაბეტის ანამნეზის, მიოკარდიუმის ინფარქტის ანამნეზის, შეყვანილი ფიბრინოლიტიკის ტიპის და საკვლევი პრეპარატით მკურნალობის დროს ჩათვლით.

აღინიშნა ნატრიუმის ენოქსაპარინით მკურნალობის მნიშვნელოვანი სარგებელი არაფრაქციულ ჰეპარინთან შედარებით პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ პერკუტანული კორონარული ჩარევა რანდომიზაციიდან 30 დღის განმავლობაში (ფარდობითი რისკის 23 პროცენტიანი შემცირება) ან რომლებიც იღებდნენ მედიკამენტოზურ მკურნალობას (ფარდობითი რისკის 15 პროცენტიანი შემცირება, p =0.27 ურთიერთქმედებისთვის).

სიკვდილის, მიოკარდიუმის განმეორებითი ინფარქტის ან ინტრაკრანიალური ჰემორაგიის 30 დღიანი კომბინირებული საბოლოო წერტილის სიხშირე (სუფთა კლინიკური სარგებლის მაჩვენებელი) იყო მნიშვნელოვნად უფრო დაბალი (p<0.0001) ნატრიუმის ენოქსაპარინის ჯგუფში (10.1%) ჰეპარინის ჯგუფთან შედარებით (12.2%), რაც წარმოადგენს ფარდობითი რისკის 17%-ით შემცირებას ნატრიუმის ენოქსაპარინით მკურნალობის სასარგებლოდ.

დიდი სისხლდენის სიხშირე 30 დღეში იყო მნიშვნელოვნად მაღალი (p<0.0001) ნატრიუმის ენოქსაპარინის ჯგუფში (2.1%) ჰეპარინის ჯგუფთან შედარებით (1.4%). დაფიქსირდა კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის უფრო მაღალი სიხშირე ნატრიუმის ენოქსაპარინის ჯგუფში (0.5%) ჰეპარინის ჯგუფთან შედარებით (0.1%), ხოლო ინტრაკრანიალური ჰემორაგიის სიხშირე მსგავსი იყო ორივე ჯგუფში (0.8% ნატრიუმის ენოქსაპარინი შედარებით 0.7% ჰეპარინთან).

ნატრიუმის ენოქსაპარინის სასარგებლო ეფექტი პირველად საბოლოო წერტილზე, დაფიქსირებული პირველი 30 დღის განმავლობაში, შენარჩუნდა დაკვირვების 12 თვიანი პერიოდის განმავლობაში.

ღვიძლის უკმარისობა

ლიტერატურულ მონაცემებზე დაყრდნობით, ნატრიუმის ენოქსაპარინის 4,000 სე (40 მგ) გამოყენება ციროზის მქონე პაციენტებში (ჩაილდ–პიუს კლასი B-C) უსაფრთხო და ეფექტურია კარის ვენის თრომბოზის პროფილაქტიკისთვის. უნდა აღინიშნოს, რომ ლიტერატურულ კვლევებს შეიძლება ჰქონდეს შეზღუდვები. სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, რადგან ამ პაციენტებს აქვთ სისხლდენის განვითარების მომატებული პოტენციალი (იხილეთ ნაწილი 4.4) და რაიმე ოფიციალური კვლევები დოზის განსაზღვრის მხრივ ციროზის მქონე პაციენტებში (ჩაიდ–პიუს კლასი A, B და C) არ ჩატარებულა.

5.2 ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

ზოგადი მახასიათებლები

ნატრიუმის ენოქსაპარინის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები შესწავლილი იყო ძირითადად პლაზმაში ანტი-Xa აქტივობის დროისმიერი დინამიკის მიხედვით და ასევე ანტი-IIa აქტივობით, რეკომენდებული დოზების დიაპაზონში ერთჯერადი და განმეორებითი კ/ქ შეყვანის შემდეგ და ერთჯერადი ი/ვ შეყვანის შემდეგ. ანტი-Xa და ანტი-IIa ფარმაკოკინეტიკური აქტივობის რაოდენობრივი განსაზღვრა ჩატარდა ვალიდირებული ამიდოლიზური მეთოდებით.

აბსორბცია

ნატრიუმის ენოქსაპარინის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა კ/ქ ინექციის შემდეგ, ანტი-Xa აქტივობის საფუძველზე, უახლოვდება 100%-ს.

შეიძლება გამოყენებულ იქნას სხვადასხვა დოზები და ფორმები და დოზირების რეჟიმი.

პლაზმური ანტი-Xa აქტივობის საშუალო მაქსიმალური დონე აღინიშნება კ/ქ ინექციიდან 3-5 საათის შემდეგ და აღწევს დაახლოებით 0.2, 0.4, 1.0 და 1.3 ანტი-Xa სე/მლ ერთჯერადი კ/ქ შეყვანის შემდეგ 2,000 სე, 4,000 სე, 100 სე/კგ და 150 სე/კგ (20 მგ, 40 მგ, 1 მგ/კგ და 1.5 მგ/კგ) დოზების, შესაბამისად.

3,000 სე (30 მგ) ი/ვ ბოლუსური შეყვანა, რომელსაც დაუყოვნებლივ მოჰყვა 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) კ/ქ შეყვანა ყოველ 12 საათში, უზრუნველყოფდა საწყისი მაქსიმალური ანტი-Xa აქტივობის დონეს 1.16 სე/მლ (n=16) და საშუალო ექსპოზიციას, რომელიც შეესაბამება 88% დონეს წონასწორულ მდგომარეობაში. წონასწორული მდგომარეობა მიიღწევა მკურნალობის მეორე დღეს.

ჯანმრთელ მოხალისეებში 4,000 სე (40 მგ) დღეში ერთხელ და 150 სე/კგ (1.5 მგ/კგ) დღეში ერთხელ კ/ქ განმეორებითი შეყვანის შემდეგ, წონასწორული მდგომარეობა მიიღწევა მე-2 დღეს საშუალო ექსპოზიციის კოეფიციენტით დაახლოებით 15%-ით მეტი, ვიდრე ერთჯერადი დოზის შემდეგ. 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) ორჯერ დღეში რეჟიმის განმეორებითი კ/ქ შეყვანის შემდეგ, წონასწორული მდგომარეობა მიიღწევა მე-3-4 დღეს საშუალო ექსპოზიციით დაახლოებით 65%-ით მეტი, ვიდრე ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ და საშუალო მაქსიმალური და მინიმალური ანტი- Xa აქტივობის დონეები დაახლოებით შეადგენს 1.2 და 0.52 სე/მლ, შესაბამისად.

ინექციის მოცულობა და დოზის კონცენტრაცია 100-200 მგ/მლ დიაპაზონში არ მოქმედებს ჯანმრთელ მოხალისეებში ფარმაკოკინეტიკურ პარამეტრებზე.

ნატრიუმის ენოქსაპარინის ფარმაკოკინეტიკა, როგორც ჩანს, ხაზოვანია რეკომენდებული დოზირების დიაპაზონში.

პაციენტთა ჯგუფებს შიგნით და პაციენტთა ჯგუფებს შორის ვარიაბელობა დაბალია. კ/ქ განმეორებითი შეყვანის შემდეგ კუმულაცია არ ხდება.

პლაზმაში ანტი-IIa აქტივობა კ/ქ შეყვანის შემდეგ დაახლოებით ათჯერ დაბალია, ვიდრე ანტი-Xa აქტივობა. საშუალო მაქსიმალური ანტი-IIa აქტივობის დონე აღინიშნება კ/ქ ინექციიდან დაახლოებით 3-4 საათის შემდეგ და აღწევს 0.13 სე/მლ და 0.19 სე/მლ დოზების 100 სე/კგ (1 მგ/კგ) ორჯერ დღეში და 150 სე/კგ (1.5 მგ/კგ) დღეში ერთხელ განმეორებითი შეყვანის შემდეგ, შესაბამისად.

განაწილება

ნატრიუმის ენოქსაპარინის ანტი-Xa აქტივობის განაწილების მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 4.3 ლიტრს და უახლოვდება სისხლის მოცულობას.

ბიოტრანსფორმაცია

ნატრიუმის ენოქსაპარინი მეტაბოლიზდება ძირითადად ღვიძლში დესულფატირების და/ან დეპოლიმერიზაციის გზით გაცილებით შემცირებული ბიოლოგიური პოტენციალის მქონე დაბალი მოლეკულური წონის ნივთიერერბების წარმოქმნით.

ელიმინაცია

ნატრიუმის ენოქსაპარინი არის დაბალი კლირენსის მქონე პრეპარატი ანტი-Xa საშუალო პლაზმური კლირენსით 0.74 ლ/სთ, 150 სე/კგ (1.5 მგ/კგ) 6-საათიანი ი/ვ ინფუზიის შემდეგ.

ელიმინაცია ვლინდება მონოფაზურად, ნახევარგამოყოფის პერიოდით დაახლოებით 5 საათი ერთჯერადი კ/ქ დოზის მიღებიდან, დაახლოებით 7 საათამდე განმეორებითი დოზირების შემდეგ.

აქტიური ფრაგმენტების თირკმლისმიერი კლირენსი შეადგენს შეყვანილი დოზის დაახლოებით 10%-ს, ხოლო აქტიური და არააქტიური ფრაგმენტების მთლიანი თირკმლისმიერი ექსკრეცია – დოზის 40%-ს.

განსაკუთრებული პოპულაციები

ხანდაზმულები

პოპულაციური ფარმაკოკინეტიკური ანალიზის შედეგებზე დაყრდნობით, ნატრიუმის ენოქსაპარინის კინეტიკური პროფილი ხანდაზმულ სუბიექტებში არ განსხვავდება ახალგაზრდა სუბიექტებთან შედარებით, თირკმლის ნორმალური ფუნქციისას. თუმცა, ვინაიდან ცნობილია, რომ ასაკთან ერთად ხდება თირკმლების ფუნქციის დაქვეითება, ხანდაზმულ პაციენტებში შეიძლება აღინიშნოს ნატრიუმის ენოქსაპარინის ელიმინაციის შემცირება (იხილეთ ნაწილები 4.2 და 4.4).

ღვიძლის უკმარისობა

შორსწასული ციროზის მქონე პაციენტებში ჩატარებულ კვლევაში, რომლებიც მკურნალობდნენ ნატრიუმის ენოქსაპარინით 4,000 სე (40 მგ) დღეში ერთხელ, ანტი-Xa მაქსიმალური აქტივობის შემცირება დაკავშირებული იყო ღვიძლის უკმარისობის სიმძიმის მატებასთან (შეფასებული ჩაილდ–პიუს კატეგორიების მიხედვით). ეს შემცირება ძირითადად გამოწვეული იყო ATIII–ს დონის დაქვეითებით, ATIII-ს შემცირებული სინთეზის გამო ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში.

თირკმლის უკმარისობა

წონასწორული მდგომარეობისას აღინიშნა წრფივი კავშირი ანტი-Xa პლაზმურ კლირენსსა და კრეატინინის კლირენსს შორის, რაც მიუთითებს ნატრიუმის ენოქსაპარინის დაქვეითებულ კლირენსზე პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის დაქვეითებით. ანტი-Xa ექსპოზიცია, წარმოდგენილი AUC-ით, წონასწორულ მდგომარეობაში უმნიშვნელოდ იზრდება მსუბუქი (კრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ) და ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30-50 მლ/წთ) თირკმლის უკმარისობისას განმეორებითი 4,000 სე (40 მგ) ერთხელ დღეში კ/ქ დოზების შემდეგ. პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ), AUC წონასწორულ მდგომარეობაში მნიშვნელოვნად იზრდება საშუალოდ 65%-ით 4,000 სე (40 მგ) დღეში ერთხელ კ/ქ შეყვანილი განმეორებითი დოზების შემდეგ (იხილეთ ნაწილები 4.2 და 4.4).

ჰემოდიალიზი

ნატრიუმის ენოქსაპარინის ფარმაკოკინეტიკა საკონტროლო პოპულაციის მაჩვენებლების მსგავსი იყო, ერთჯერადი 25 სე, 50 სე ან 100 სე/კგ (0.25, 0.50 ან 1.0 მგ/კგ) დოზის ი/ვ შეყვანის შემდეგ, თუმცა, AUC იყო ორჯერ უფრო მაღალი ვიდრე საკონტროლო ჯგუფში.

წონა

განმეორებითი 150 სე/კგ (1.5 მგ/კგ) დოზის დღეში ერთხელ კ/ქ შეყვანის შემდეგ, ანტი-Xa აქტივობის საშუალო AUC არის უმნიშვნელოდ უფრო მაღალი წონასწორულ მდგომარეობაში ჭარბწონიან ჯანმრთელ მოხალისეებში (BMI 30-48 კგ/მ²) არაჭარბწონიან საკონტროლო სუბიექტებთან შედარებით, მაშინ, როდესაც პლაზმაში ანტი-Xa აქტივობის მაქსიმალური დონე არ არის გაზრდილი. ჭარბწონიან სუბიექტებში დოზის კ/ქ შეყვანისას აღინიშნება უფრო დაბალი, წონის მიხედვით დაკორექტირებული, კლირენსი.

წონის მიხედვით კორექტირების გარეშე დოზის მიღებისას, აღმოჩნდა, რომ ერთჯერადი კ/ქ 4,000 სე (40 მგ) დოზის შემდეგ, ანტი-Xa ექსპოზიცია 52%-ით მაღალია დაბალწონიან ქალებში (<45 კგ) და 27%-ით მაღალი დაბალწონიან მამაკაცებში (<57 კგ), ნორმალური წონის საკონტროლო სუბიექტებთან შედარებით (იხილეთ ნაწილი 4.4).

ფარმაკოკინეტიკური/ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება(ები)

არ დაფიქსირებულა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ნატრიუმის ენოქსაპარინსა და თრომბოლიზურ საშუალებებს შორის ერთდროული გამოყენებისას.

5.3 პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

ნატრიუმის ენოქსაპარინის ანტიკოაგულანტური ეფექტების გარდა, არ იყო გვერდითი ეფექტების მტკიცებულება 15 მგ/კგ/დღეში კ/ქ ტოქსიკურობის 13-კვირიან კვლევებში, როგორც ვირთაგვებში, ასევე ძაღლებში და 10 მგ/კგ/დღეში კ/ქ და ი/ვ ტოქსიკურობის 26-კვირიან კვლევებში როგორც ვირთაგვებში, ასევე მაიმუნებში.

ნატრიუმის ენოქსაპარინმა არ აჩვენა მუტაგენური აქტივობა in vitro ტესტებზე დაყრდნობით, ეიმსის ტესტის, თაგვის ლიმფომის უჯრედების პირდაპირი მუტაციის ტესტის ჩათვლით, და არ აჩვენა კლასტოგენური აქტივობა ადამიანის ლიმფოციტების ქრომოსომული აბერაციის in vitro ტესტის და ვირთაგვების ძვლის ტვინის ქრომოსომული აბერაციის in vivo ტესტის საფუძველზე.

ორსულ ვირთაგვებსა და ბოცვრებზე ჩატარებულმა კვლევებმა ნატრიუმის ენოქსაპარინის კ/ქ შეყვანილი დოზებით 30 მგ–მდე/კგ/დღეში არ გამოავლინა რაიმე მტკიცებულება ტერატოგენული ეფექტების ან ფეტოტოქსიკურობის შესახებ. აღმოჩენილი იყო, რომ ნატრიუმის ენოქსაპარინს არ აქვს გავლენა მამრობითი და მდედრობითი სქესის ვირთაგვების ფერტილობაზე ან რეპროდუქციულ ფუნქციონირებაზე კ/ქ შეყვანილი დოზებით 20 მგ–მდე/კგ/დღეში.

6. ფარმაცევტული მახასიათებლები

6.1 დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალი

საინექციო წყალი

6.2 შეუთავსებლობა

კ/ქ ინექცია

არ შეურიოთ სხვა პროდუქტებს.

ი/ვ (ბოლუსური) ინექცია (მხოლოდ მწვავე STEMI ჩვენებისას):

ნატრიუმის ენოქსაპარინის უსაფრთხოდ შეყვანა შესაძლებელია ფიზიოლოგიური ხსნარის (0.9%) ან 5% დექსტროზის წყალში გამოყენებით (იხილეთ ნაწილი 4.2).

6.3 ვარგისობის ვადა

36 თვე

6.4 განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები შენახვისას

ინახება 25°C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე. არ გაყინოთ.

6.5 შეფუთვის სახეობა და შიგთავსი

პირველადი შეფუთვა:

შპრიცის კორპუსი: I ტიპის მინა

ჰიპოდერმული ნემსი: პასივირებული უჟანგავი ფოლადის ნემსი

ნემსის დამცავი გარსი: ქლორობუტილ ელასტომერი

მყარი რეზინა ნემსის დამცავი გარსის ბოლოში: პოლიპროპილენი

დგუშის საცობი: ქლორბუტილ ელასტომერის საცობი

დგუშის ჭოკი: პოლიპროპილენი, პოლისტიროლი ან პოლიეთილენი

მეორეული შეფუთვა:

1. მეორეყლი შეფუთვა: PVC/PET/Easypeel ბლისტერი

2. მეორეული შეფუთვა: 325 გ/მ ² ა.ბრისტოლის მუყაო UV ლაქირებით

თითოეული კოლოფი შეიცავს 10 წინასწარ შევსებულ შპრიცს 0.4 მლ.

6.6 განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები განადგურებისა და სხვა დამუშავებისას

წინასწარ შევსებული შპრიცი მზად არის დაუყოვნებელი გამოყენებისთვის (იხილეთ ნაწილი 4.2).

უსაფრთხოების მოწყობილობის სისტემის მქონე შპრიცებისთვის ნემსი უნდა იყოს მოშორებით მომხმარებლისგან და სხვა იქ მყოფი პირებისგან. უსაფრთხოების სისტემა აქტიურდება დგუშის ჭოკზე მყარად დაჭერით. დამცავი ხუფი ავტომატურად დაფარავს ნემსს და წარმოქმნის ხმოვან დაწკაპუნებას, რომელიც ადასტურებს მოწყობილობის გააქტიურებას.

პარინოქსის წინასწარ შევსებული შპრიცები არის ერთჯერადი დოზის კონტეინერები - გადააგდეთ ნებისმიერი გამოუყენებელი პროდუქტი.

შეამოწმეთ ვარგისობის ვადა შეფუთვაზე ან შპრიცზე. თუ სამკურნალო პროდუქტს ვადა გაუვიდა, ის არ უნდა იქნას გამოყენებული. დარწმუნდით, რომ შპრიცი არ არის დაზიანებული და პრეპარატი წარმოადგენს გამჭვირვალე ხსნარს და მასში არ არის ნაწილაკები. თუ შპრიცი დაზიანებულია ან პროდუქტი არ არის გამჭვირვალე, გამოიყენეთ სხვა შპრიცი.

შპრიცი დაუყოვნებლივ უნდა განადგურდეს ბასრი ნივთების უახლოეს ურნაში გადაგდებით (ნემსი შიგნით). კონტეინერის სახურავი მჭიდროდ უნდა დაიხუროს და კონტეინერი მოთავსდეს ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ნებისმიერი გამოუყენებელი სამკურნალო პროდუქტი ან ნარჩენი მასალა უნდა განადგურდეს ადგილობრივი მოთხოვნების შესაბამისად.

გაცემის წესი: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.