ონდანიქე - Odaniqe 2მგ/მლ 4 მლ 5 ამპულა

ონდანიქე

ონდანსეტრონი საინექციოUSP 8მგ/4მლ

1.სამკურნალო საშუალების დასახელება :

ონდანიქე (ონდანსეტრონის ინექცია USP 8 მგ/4 მლ)

2.თვისობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა :

თითოეული 4 მლ შეიცავს:

ონდანსეტრონის ჰიდროქლორიდი USP

ონდანსეტრონი 8 მგ-ს ექვივალენტი

საინექციო წყალი ს.რ.

3.ფარმაცევტული ფორმა

საინექციო ხსნარი, გამჭვირვალე უფერო ხსნარი.

4.კლინიკური მახასიათებლები

4.1თერაპიული ჩვენება

ონდანსეტრონი ნაჩვენებია ციტოტოქსიური ქიმიოთერაპიით და რადიოთერაპიით გამოწვეული გულისრევისა და ღებინების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის, და პოსტ-ოპერაციული გულისრევის და ღებინების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის.

პედიატრიული პოპულაცია :

ონდანსეტრონი ნაჩვენებია ქიმიოთერაპიით გამოწვეული გულისრევისა და ღებინების(CINV) სამკურნალოდ ≥6 თვის ასაკის ბავშვებში და პოსტ-ოპერაციული გულისრევის და ღებინების(PONV) პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის ≥1 თვის ასაკის ბავშვებში.

4.2დოზირება და მიღების მეთოდი

დოზირება ქიმიოთერაპიით და რადიოთერაპიით გამოწვეული გულის რევა და ღებინება

მოზრდილები :

კიბოს მკურნალობის ემეტოგენური პოტენციალი განსხვავდება გამოყენებული ქიმიოთერაპიის და რადიოთერაპიის სქემების დოზებისა და კომბინაციების მიხედვით. ონდანიქეს მიღების გზა და დოზა უნდა იყოს მოქნილი 8-32 მგ დიაპაზონში, დღეში და შერჩეული შემდეგნაირად:

ემეტოგენურიქიმიოთერაპიადარადიოთერაპია : ონდანიქეს შეყვანა შეიძლება რექტალური, პერორალური (ტაბლეტები ან სიროფი), ინტრავენური ან ინტრამუსკულარული გზით.

პაციენტების უმეტესობისთვის, რომლებსაც უტარდებათ ემეტოგენური ქიმიოთერაპია ან რადიოთერაპია, ონდანსეტრონის რეკომენდებული ინტრავენური (IV) დოზა არის 8 მგ და მისი შეყვანა უნდა მოხდეს ნელი ინტრავენური ინექციით (არანაკლებ 30 წამში) ან ინტრამუსკულური ინექციით, უშუალოდ მკურნალობამდე, შემდეგ 8 მგ პერორალურად თორმეტ საათში.

დაგვიანებული ან გახანგრძლივებული ღებინებისგან დასაცავად პირველი 24 საათის შემდეგ, ონდანიქეთი პერორალური ან რექტალური მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს მკურნალობის კურსის შემდეგ 5 დღემდე.

ძლიერ ემეტოგენურიქიმიოთერაპია : პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ ძლიერ ემეტოგენურ ქიმიოთერაპიას, მაგალითად, ცისპლატინის მაღალი დოზით, ონდანიქეს მიღება შეიძლება პერორალური, რექტალური, ინტრავენური ან ინტრამუსკულარული შეყვანის გზით. ნაჩვენებია, რომ ონდანიქე თანაბრად ეფექტურია შემდეგი დოზების სქემებით ქიმიოთერაპიის პირველი 24 საათის განმავლობაში:

· 8 მგ ერთჯერადი დოზა ნელი ინტრავენური ინექციით (არანაკლებ 30 წამში) ან ინტრამუსკულური ინექციით უშუალოდ ქიმიოთერაპიის დაწყებამდე.

· 8 მგ დოზა ნელი ინტრავენური ინექციით (არანაკლებ 30 წამში) ან ინტრამუსკულარული ინექციით უშუალოდ ქიმიოთერაპიის დაწყებამდე, რასაც მოჰყვება კიდევ ორი ინტრავენური ინექცია (არანაკლებ 30 წამში) ან ინტრამუსკულარული დოზები 8 მგ 4 საათის ინტერვალით, ან მუდმივი ინფუზიით 1 მგ/სთ 24 საათამდე.

· მაქსიმალური საწყისი ინტრავენური დოზა 16 მგ უნდა გაზავდეს 50-100 მლ ფიზიოლოგიურ ხსნარში ან სხვა თავსებად საინფუზიო სითხეში და შეჰყავთ არანაკლებ 15 წუთის განმავლობაში უშუალოდ ქიმიოთერაპიის წინ. ონდანიქეს საწყისი დოზის შემდეგ შეიძლება ორი დამატებითი 8 მგ ინტრავენური დოზების (არანაკლებ 30 წამში) ან ინტრამუსკულარული დოზების შეყვანა ოთხი საათის ინტერვალით.

16 მგ-ზე მეტი ერთჯერადი დოზა არ გამოიყენება QT-ის გახანგრძლივების რისკის დოზადამოკიდებული ზრდის გამო.

დოზირების რეჟიმი უნდა განისაზღვროს ემეტოგენური გამოწვევის სიმძიმის მიხედვით. ონდანიქეს ეფექტურობა ძლიერ ემეტოგენური ქიმიოთერაპიის დროს შეიძლება გაძლიერდეს დექსამეტაზონის ნატრიუმის ფოსფატის ერთჯერადი ინტრავენური დოზის დამატებით, 20 მგ, რომელიც შეჰყავთ ქიმიოთერაპიის დაწყებამდე.

დაგვიანებული ან გახანგრძლივებული ღებინებისგან დასაცავად პირველი 24 საათის შემდეგ, ონდანიქეს ორალური ან რექტალური გზით მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს მკურნალობის კურსის შემდეგ 5 დღემდე.

პედიატრიული მოსახლეობა :

ქიმიოთერაპიით გამოწვეული გულისრევა და ღებინება(CINV)ბავშვებშიდამოზარდებში(6თვიდან17წლამდე )

ქიმიოთერაპიით გამოწვეული გულისრევისა და ღებინებისთვის დოზა შეიძლება გამოითვალოს სხეულის ზედაპირის ფართობის ან წონის საფუძველზე - იხილეთ ქვემოთ. პედიატრიულ კლინიკურ კვლევებში ონდანსეტრონი შეჰყავდათ ი.ვ. ინფუზიით, გაზავებული 25 - 50 მლ ფიზიოლოგიურ ხსნარში ან სხვა თავსებად საინფუზიო სითხეში და ინფუზია ტარდებოდა არანაკლებ 15 წუთის განმავლობაში. წონაზე დაფუძნებული დოზირებისას საერთო დღიური დოზები უფრო მაღალია, ვიდრე სხეულის ზედაპირის ფართობზე(BSA) დაფუძნებული დოზირებისას. ონდანიქეს ინექცია უნდა გაზავდეს 5% დექსტროზაში ან 0.9% ნატრიუმის ქლორიდში ან სხვა თავსებად საინფუზიო სითხეში და შეჰყავთ ინტრავენურად არანაკლებ 15 წუთის განმავლობაში.

არ არსებობს მონაცემები კონტროლირებადი კლინიკური კვლევებიდან ონდანიქეს გამოყენების შესახებ დაგვიანებული ან გახანგრძლივებული ქიმიოთერაპიით გამოწვეული გულისრევისა და ღებინების(CINV) პროფილაქტიკისთვის. არ არსებობს მონაცემები კონტროლირებადი კლინიკური კვლევებიდან ონდანიქეს გამოყენების შესახებ ბავშვებში რადიოთერაპიის შედეგად გამოწვეული გულისრევისა და ღებინების დროს.

დოზირება სხეულის ზედაპირის ფართობის(BSA) მიხედვით

ონდანიქეს შეყვანა უნდა მოხდეს უშუალოდ ქიმიოთერაპიის დაწყებამდე ერთჯერადი ინტრავენური დოზით 5 მგ/მ². ერთჯერადი ინტრავენური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 8 მგ-ს.

პერორალური დოზირება შეიძლება დაიწყოს 12 საათის შემდეგ და შეიძლება გაგრძელდეს 5 დღემდე (ცხრილი 1). საერთო დოზა 24 საათის განმავლობაში (გაყოფილი დოზების სახით) არ უნდა აღემატებოდეს ზრდასრულთა დოზას 32 მგ-ს.

ცხრილი1: სხეულის ზედაპირის ფართობზე(BSA)დაფუძნებული დოზა ქიმიოთერაპიით გამოწვეული გულისრევისა და ღებინებისთვის(CINV)(ასაკი>6თვიდან17 წლამდე)

სხეულის ზედაპირი ფართობი(BSA)	დღე 1 (a,b)	დღე 2-6 (b)
<0.6 მ 2	5მგ/მ2 ინტრავენურად პლუს 2 მგ სიროფი 12 საათის შემდეგ	12 მგ სიროფი ყოველ 12 საათში
>0.6 მ 2 - <1.2 მ 2	5მგ/მ2 ინტრავენურად პლუს 4 მგ სიროფი ან ტაბლეტი 12 საათის შემდეგ	4 მგ სიროფი ან ტაბლეტი ყოველ 12 საათში
>1.2 მ 2	5მგ/მ2 ან 8 მგ ინტრავენურად პლუს 8 მგ სიროფი ან ტაბლეტი 12 საათის შემდეგ	8 მგ სიროფი ან ტაბლეტი ყოველ 12 საათში

a ინტრავენური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 8 მგ-ს.

b საერთო დოზა 24 საათის განმავლობაში (დაყოფილი დოზების სახით) არ უნდა აღემატებოდეს ზრდასრულთა დოზას 32 მგ.

დოზირება სხეულის წონის მიხედვით

წონაზე დაფუძნებული დოზირებისას საერთო სადღეღამისო დოზები უფრო მაღალია, ვიდრე სხეულის ზედაპირის ფართობზე(BSA) დაფუძნებული დოზირებისას.

ონდანიქე შეჰყავთ უშუალოდ ქიმიოთერაპიის დაწყებამდე ერთჯერადი ინტრავენური დოზით 0.15 მგ/კგ. ერთჯერადი ინტრავენური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 8 მგ-ს. შემდგომი ორი ინტრავენური დოზა შეიძლება შეიყვანოთ 4 საათიანი ინტერვალებით.

პერორალური დოზირება შეიძლება დაიწყოს 12 საათის შემდეგ და შეიძლება გაგრძელდეს 5 დღემდე (ცხრილი 2). მთლიანი დოზა 24 საათის განმავლობაში (დაყოფილი დოზების სახით) არ უნდა აღემატებოდეს ზრდასრულთა დოზას 32 მგ.

ცხრილი 2: წონაზე დაფუძნებული დოზირება ქიმიოთერაპიით გამოწვეული გულისრევისა და ღებინებისთვის (CINV)(ასაკი> 6 თვიდან 17 წლამდე)

სხეულის წონა	დღე 1 (a,b)	დღე 2-6 (b)
<10 კგ	0.15მგ/კგ 3-მდე დოზა ინტრავენურად ყოველ 4 საათში	2 მგ სიროფი ყოველ 12 საათში
>10 კგ	0.15მგ/კგ 3-მდე დოზა ინტრავენურად ყოველ 4 საათში	4 მგ სიროფი ან ტაბლეტი ყოველ 12 საათში

a ინტრავენური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 8 მგ-ს.

b მთლიანი დოზა 24 საათის განმავლობაში (დაყოფილი დოზების სახით) არ უნდა აღემატებოდეს ზრდასრულთა დოზას 32 მგ-ს.

ხანდაზმულები

65-დან 74 წლამდე ასაკის პაციენტებში შესაძლებელია ზრდასრულთა დოზირების სქემის გამოყენება. ყველა ინტრავენური დოზა უნდა გაზავდეს 50-100 მლ ფიზიოლოგიურ ხსნარში ან სხვა თავსებად საინფუზიო სითხეში და შეიყვანოთ 15 წუთის განმავლობაში.

75 წლის და უფროსი ასაკის პაციენტებში ონდანიქეს საწყისი ინტრავენური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 8 მგ-ს. ყველა ინტრავენური დოზა უნდა გაზავდეს 50-100 მლ ფიზიოლოგიურ ხსნარში ან სხვა თავსებად საინფუზიო სითხეში და შეიყვანოთ 15 წუთის განმავლობაში. 8 მგ საწყისი დოზის შემდეგ შეიძლება შემდგომი ორი 8 მგ ინტრავენური დოზის შეყვანა 15 წუთის განმავლობაში არანაკლებ ოთხი საათის ინტერვალებით.

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტები

საჭირო არ არის დღიური დოზის ან დოზის მიღების სიხშირის ან მიღების გზის შეცვლა.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები

ონდანიქეს კლირენსი მნიშვნელოვნად მცირდება და შრატში ნახევარგამოყოფის პერიოდი მნიშვნელოვნად ხანგრძლივდება სუბიექტებში ღვიძლის ფუნქციის ზომიერი ან მძიმე დარღვევით. ასეთ პაციენტებში მთლიანი დღიური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 8 მგ-ს და ამიტომ რეკომენდებულია პარენტერალური ან პერორალური მიღება.

სპარტეინის/დებრიზოქინის სუსტი მეტაბოლიზმის მქონე პაციენტები

ონდანსეტრონის ნახევარგამოყოფის პერიოდი არ იცვლება სუბიექტებში, რომლებიც კლასიფიცირდებიან, როგორც სპარტეინისა და დებრიზოქინის სუსტი მეტაბოლიზატორები. შესაბამისად, ასეთ პაციენტებში განმეორებითი დოზირებისას პრეპარატის ექსპოზიციის დონე არ განსხვავდება ზოგადი პოპულაციის დონისგან. არ არის საჭირო დღიური დოზის ან დოზის მიღების სიხშირის შეცვლა.

პოსტოპერაციული გულისრევა და ღებინება(PONV) :

მოზრდილები

პოსტოპერაციული გულისრევისა და ღებინების (PONV) პროფილაქტიკისთვის, ონდასეტრონის შეყვანა შეიძლება პერორალურად ან ინტრავენურად ან ინტრამუსკულარული ინექციით.

რეკომენდებული დოზა არის 4 მგ ერთჯერადი დოზა, რომელიც მიიღება ინტრამუსკულურად ან ნელი ინტრავენური ინექციით ანესთეზიის ინდუქციისას.

დადგენილი პოსტოპერაციული გულისრევისა და ღებინების (PONV) სამკურნალოდ, რეკომენდებულია 4 მგ ერთჯერადი დოზა ინტრამუსკულურად ან ნელი ინტრავენური ინექციით.

პედიატრიული პოპულაცია

პოსტოპერაციული გულისრევა და ღებინება(PONV) ბავშვებში და მოზარდებში (1 თვიდან 17 წლამდე)

პოსტოპერაციული გულისრევისა და ღებინების(PONV) პროფილაქტიკისთვის პედიატრიულ პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ ოპერაცია ზოგადი ანესთეზიით, ონდანიქეს ერთჯერადი დოზის შეყვანა შეიძლება ნელი ინტრავენური ინექციით (არანაკლებ 30 წამი) დოზით 0.1 მგ/კგ მაქსიმუმ 4 მგ-მდე ანესთეზიის ინდუქციის წინ, ან შემდეგ.

პოსტოპერაციული გულისრევისა და ღებინების(PONV) სამკურნალოდ ოპერაციის შემდეგ პედიატრიულ პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ ოპერაცია ზოგადი ანესთეზიით ონდანიქეს ერთჯერადი დოზის შეყვანა შეიძლება ნელი ინტრავენური ინექციით (არანაკლებ 30 წამი) დოზით 0.1 მგ/კგ მაქსიმუმ 4 მგ-მდე.

არ არსებობს მონაცემები ონდანიქეს გამოყენების შესახებ 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში პოსტოპერაციული გულისრევისა და ღებინების სამკურნალოდ

ხანდაზმულები

ხანდაზმულებში პოსტოპერაციული გულისრევისა და ღებინების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისას ონდანიქეს გამოყენების შეზღუდული გამოცდილება არსებობს, თუმცა ონდანიქე კარგად გადაიტანება 65 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ქიმიოთერაპიას.

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტები

საჭირო არ არის დღიური დოზის ან დოზირების სიხშირის ან მიღების გზის შეცვლა.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები

ონდანიქეს კლირენსი მნიშვნელოვნად მცირდება და შრატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი მნიშვნელოვნად ხანგრძლივდება სუბიექტებში ღვიძლის ფუნქციის ზომიერი ან მძიმე დარღვევით. ასეთ პაციენტებში საერთო სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 8 მგ-ს, ამიტომ რეკომენდებულია პარენტერალური ან პერორალური მიღება.

სპარტეინის/დებრიზოქინის სუსტი მეტაბოლიზმის მქონე პაციენტები

ონდანსეტრონის ნახევარგამოყოფის პერიოდი არ იცვლება სუბიექტებში, რომლებიც კლასიფიცირდება როგორც სპარტეინისა და დებრიზოქინის სუსტი მეტაბოლიზატორები. შესაბამისად, ასეთ პაციენტებში განმეორებითი დოზირებისას პრეპარატის ექსპოზიციის დონე არ განსხვავდება ზოგადი პოპულაციის დონისგან. არ არის საჭირო დღიური დოზის ან დოზის მიღების სიხშირის შეცვლა.

4.3 უკუჩვენებები

ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან 5-HT3 რეცეპტორის სხვა შერჩევითი ანტაგონისტების მიმართ (მაგ. გრანისეტრონი, დოლასეტრონი) ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ.

აპომორფინთან ერთდროული გამოყენება

4.4 სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებმაც გამოავლინეს მომატებული მგრძნობელობა სხვა შერჩევითი 5-HT3 რეცეპტორების ანტაგონისტების მიმართ.

რესპირატორული მოვლენების მკურნალობა უნდა ჩატარდეს სიმპტომურად და კლინიცისტებმა განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიაქციონ მათ, როგორც ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების წინამორბედებს.

ონდანსეტრონი ახანგრძლივებს QT ინტერვალს დოზადამოკიდებული გზით. გარდა ამისა, Torsade de Pointes-ის პოსტმარკეტინგული შემთხვევები დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იყენებდნენ ონდანსეტრონს.

მოერიდეთ ონდანსეტრონის გამოყენებას თანდაყოლილი ხანგრძლივი QT სინდრომის მქონე პაციენტებში. ონდანსეტრონი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ან შეიძლება განუვითარდეთ QTc-ის გახანგრძლივება. ასეთებს მიეკუთვნებიან პაციენტები ელექტროლიტური დარღვევებით, გულის შეგუბებითი უკმარისობით, ბრადიარითმიით ან პაციენტები, რომლებიც იღებენ სხვა სამკურნალო საშუალებებს, რომლებიც იწვევენ QT ინტერვალის გახანგრძლივებას ან ელექტროლიტურ დარღვევებს.

მიოკარდიუმის იშემიის შემთხვევები დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ონდანსეტრონით. ზოგიერთ პაციენტში, განსაკუთრებით ინტრავენური შეყვანის შემთხვევაში, სიმპტომები გამოვლინდა ონდანსეტრონის მიღებისთანავე. პაციენტები უნდა იყვნენ გაფრთხილებული მიოკარდიუმის იშემიის ნიშნებისა და სიმპტომების შესახებ.

ონდანსეტრონის შეყვანამდე უნდა გამოსწორდეს ჰიპოკალიემია და ჰიპომაგნიემია.

იყო პოსტმარკეტინგული ცნობები, რომლებიც აღწერდნენ პაციენტებს სეროტონინის სინდრომით (მათ შორის იყო ფსიქიკური მდგომარეობის ცვლილება, ავტონომიური არასტაბილურობა და ნეირომუსკულური დარღვევები) ონდანსეტრონის და სხვა სეროტონერგული პრეპარატების (მათ შორის სეროტონინის უკუმიტაცების შერჩევითი ინჰიბიტორების(SSRI) და სეროტონინ ნორადრენალინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორების(SNRIs)) ერთდროული გამოყენების შემდეგ. თუ კლინიკურად გამართლებულია ონდანსეტრონით და სხვა სეროტონერგული საშუალებებით ერთდროული მკურნალობა, რეკომენდებულია პაციენტზე სათანადო დაკვირვება.

როგორც ცნობილია, ონდანსეტრონი ზრდის მსხვილი ნაწლავის ტრანზიტის დროს, პაციენტებში ქვემწვავე ნაწლავური გაუვალობის ნიშნებით, აუცილებელია შეყვანის შემდეგ მონიტორინგი.

პაციენტებში ადენოტონზილარული ოპერაციისას გულისრევისა და ღებინების პროფილაქტიკამ ონდანსეტრონით შეიძლება შენიღბოს ფარული სისხლდენა. ამიტომ, ასეთ პაციენტებში აუცილებელია ყურადღებით დაკვირვება ონდანსეტრონის შეყვანის შემდეგ.

პედიატრიული პოპულაცია:

პედიატრიულ პაციენტებში, რომლებშიც ონდანსეტრონი გამოიყენება ჰეპატოტოქსიურ ქიმიოთერაპიულ საშუალებებთან ერთად, აუცილებელია მჭიდრო მონიტორინგი ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის გამო.

ქიმიოთერაპიით გამოწვეული გულისრევა და ღებინება(CINV)

დოზის გაანგარიშებისას მგ/კგ საფუძველზე და სამი დოზის შეყვანისას 4 საათიანი ინტერვალით, მთლიანი დღიური დოზა იქნება უფრო მაღალი, ვიდრე ერთი ერთჯერადი დოზა 5მგ/მ2, რასაც მოჰყვება პერორალური დოზა. ამ ორი განსხვავებული დოზირების რეჟიმის შედარებითი ეფექტურობა არ არის გამოკვლეული კლინიკურ კვლევებში. ჯვარედინი საცდელი შედარება მიუთითებს მსგავს ეფექტურობაზე ორივე რეჟიმისთვის.

4.5 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ონდანსეტრონის ზემოქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებზე.

არ არსებობს მტკიცებულება, რომ ონდანსეტრონი იწვევს ან აფერხებს სხვა პრეპარატების მეტაბოლიზმს, რომლებიც ჩვეულებრივ გამოიყენება მასთან ერთად. სპეციფიურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ონდანსეტრონი არ ურთიერთქმედებს ალკოჰოლთან, ტემაზეპამთან, ფუროსემიდთან, ალფენტანილთან, მორფინთან, ლიგნოკაინთან, პროპოფოლთან და თიოპენტალთან.

სხვა სამკურნალო საშუალებების ზემოქმედება ონდანსეტრონზე

ონდანსეტრონი მეტაბოლიზდება ღვიძლის ციტოქრომ P-450 ფერმენტების მიერ: CYP3A4, CYP2D6 და CYP1A2. მეტაბოლური ფერმენტების სიმრავლის გამო, რომლებსაც შეუძლიათ ონდანსეტრონის მეტაბოლიზება, ფერმენტის დათრგუნვა ან ერთი ფერმენტის აქტივობის დაქვეითება (მაგ. CYP2D6 გენეტიკური დეფიციტი) ჩვეულებრივ კომპენსირდება სხვა ფერმენტებით და უნდა გამოიწვიოს მცირე ან უმნიშვნელო ცვლილება ონდანსეტრონის საერთო კლირენსის ან დოზის საჭიროების მხრივ.

სიფრთხილეა საჭირო ონდანსეტრონის ერთდროული გამოყენებისას პრეპრატებთან, რომლებიც ახანგრძლივებენ QT ინტერვალს და/ან იწვევენ ელექტროლიტურ დარღვევებს.

ონდანსეტრონის გამოყენებამ QT გამახანგრძლივებელ პრეპარატებთან ერთად შეიძლება გამოიწვიოს QT ინტერვალის დამატებითი გახანგრძლივება.

ონდანსეტრონის ერთდროულმა გამოყენებამ კარდიოტოქსიურ საშუალებებთან (მაგ. ანტრაციკლინებთან, როგორიცაა დოქსორუბიცინი, დაუნორუბიცინი ან ტრასტუზიმაბი), ანტიბიოტიკებთან (როგორიცაა ერითრომიცინი ან კეტოკონაზოლი), ანტიარითმიულ საშუალებებთან (როგორიცაა ამიოდარონი) და ბეტა-ბლოკატორებთან (როგორიცაა ატენოლოლი ან ტიმოლოლი) შეიძლება გაზარდოს არითმიების რისკი.

იყო პოსტმარკეტინგული ცნობები, რომლებიც აღწერდნენ პაციენტებს სეროტონინის სინდრომით (მათ შორისაა ფსიქიკური მდგომარეობის ცვლილება, ავტონომიური არასტაბილურობა და ნეირომუსკულური დარღვევები) ონდანსეტრონის და სხვა სეროტონერგული პრეპარატების (მათ შორის სეროტონინის უკუმიტაცების შერჩევითი ინჰიბიტორების(SSRIs) და სეროტონინის ნორადრენალინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორების(SNRIs)) ერთდროული გამოყენების შემდეგ.

აპომორფინი: ძლიერი ჰიპოტენზიისა და გონების დაკარგვის შესახებ ცნობების საფუძველზე, ონდანსეტრონის აპომორფინის ჰიდროქლორიდთან ერთად მიღებისას, აპომორფინთან ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია.

ფენიტოინი, კარბამაზეპინი და რიფამპიცინი: პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდენ CYP3A4-ის ძლიერი ინდუქტორებით (მაგ. ფენიტოინი, კარბამაზეპინი და რიფამპიცინი), ონდანსეტრონის პერორალური კლირენსი გაიზარდა და სისხლში ონდანსეტრონის კონცენტრაცია შემცირდა.

ტრამადოლი: მცირე კვლევების მონაცემები მიუთითებს, რომ ონდანსეტრონს შეუძლია შეამციროს ტრამადოლის ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება.

4.6 ორსულობა და ლაქტაცია

რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალები:

რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა უნდა განიხილონ კონტრაცეფციის გამოყენება.

ორსულობა:

ეპიდემიოლოგიური კვლევებიდან ადამიანებში გამოცდილების საფუძველზე, არსებობს ეჭვი, რომ ონდანსეტრონი იწვევს პირის ღრუს მალფორმაციებს ორსულობის პირველ ტრიმესტრში გამოყენებისას.

ერთ კოჰორტულ კვლევაში 1.8 მილიონი ორსულებით, პირველ ტრიმესტრში ონდანსეტრონის გამოყენება ასოცირებული იყო პირის ღრუს ნაპრალების გაზრდილ რისკთან (3 დამატებითი შემთხვევა 10 000 ქალზე, რომლებიც მკურნალობდნენ; კორექტირებული ფარდობითი რისკი, 1.24, (95% CI 1.03-1.48)).

არსებული ეპიდემიოლოგიური კვლევები გულის მალფორმაციებზე აჩვენებს ურთიერთსაწინააღმდეგო შედეგებს. ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები არ მიუთითებს პირდაპირ ან არაპირდაპირ მავნე ზემოქმედებაზე რეპროდუქციულ ტოქსიკურობასთან მიმართებაში. თუმცა, ონდანსეტრონის გამოყენება არ შეიძლება ორსულობის პირველ ტრიმესტრში.

ლაქტაცია:

ტესტებმა აჩვენა, რომ ონდანსეტრონი გადადის მეძუძური ცხოველების რძეში. ამიტომ, რეკომენდებულია, რომ დედებმა, რომლებიც იღებენ ონდანსეტრონს, არ გამოკვებონ ჩვილი ძუძუთი.

4.7 ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

ონდანსეტრონი 2 მგ/მლ არ ახდენს ან უმნიშვნელო გავლენას ახდენს ავტომობილის მართვისა და მექანიზმების მართვის უნარზე.

4.8 არასასურველი ეფექტები

გამოიყენება შემდეგი სიხშირის ტერმინოლოგია:

ძალიან ხშირი: ≥1/10; ხშირი: ≥1/100-დან <1/10-მდე; არახშირი: ≥1/1000-დან <1/100-მდე; იშვიათი: ≥1/10000-დან <1/1000-მდე; ძალიან იშვიათი: <1/10000; უცნობია: არ შეიძლება დადგინდეს ხელმისაწვდომი მონაცემებით

იმუნური სისტემის დარღვევები

იშვიათი: დაუყოვნებელი ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, ზოგჯერ მძიმე ანაფილაქსიის ჩათვლით. ანაფილაქსია შეიძლება ფატალური იყოს.

ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები ასევე დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მგრძნობიარე იყვნენ სხვა სელექციური 5-HT3 რეცეპტორების ანტაგონისტების მიმართ.

ნერვული სისტემის დარღვევები

ძალიან ხშირი: თავის ტკივილი.

არახშირი: იყო შეტყობინებები უნებლიე მოძრაობის დარღვევების შესახებ, როგორიცაა ექსტრაპირამიდული რეაქციები, მაგ. ოკულოგიური კრიზისი/დისტონური რეაქციები და დისკინეზია მუდმივი კლინიკური შედეგებისა და კრუნჩხვების (მაგ. ეპილეფსიური სპაზმების) საბოლოო მტკიცებულების გარეშე დაფიქსირდა, თუმცა არცერთი ცნობილი ფარმაკოლოგიური მექანიზმით არ შეუძლია ონდანსეტრონს ამ ეფექტების გამოწვევა.

იშვიათი: თავბრუსხვევა სწრაფი ინტრავენური შეყვანისას.

ძალიან იშვიათი: დეპრესია.

თვალის დარღვევები

იშვიათი: მხედველობის გარდამავალი დარღვევები (მაგ. მხედველობის დაბინდვა) სწრაფი ინტრავენური შეყვანისას.

ძალიან იშვიათი: ცალკეულ შემთხვევებში დაფიქსირდა გარდამავალი სიბრმავე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ქიმიოთერაპიულ საშუალებებს ცისპლატინის ჩათვლით. დაფიქსირებული შემთხვევების უმეტესობა მოგვარდა 20 წუთში. გარდამავალი სიბრმავის ზოგიერთი შემთხვევა მოხსენებული იყო, როგორც კორტიკალური წარმოშობის.

გულის დარღვევები

არახშირი: გულმკერდის ტკივილი ST სეგმენტის დათრგუნვით ან მის გარეშე, გულის არითმია და ბრადიკარდია. გულმკერდის ტკივილი და გულის არითმიები ცალკეულ შემთხვევებში შეიძლება ფატალური იყოს.

იშვიათი: გარდამავალი ცვლილებები ელექტროკარდიოგრამაზე, QTc გახანგრძლივება (მათ შორის Torsades de Pointes)

უცნობი: მიოკარდიუმის იშემია

სისხლძარღვთა დარღვევები

ხშირი: სისხლის მოწოლის ან სითბოს შეგრძნება.

არახშირი: ჰიპოტენზია.

სუნთქვის, გულმკერდის და შუასაყარის დარღვევები

არახშირი: სლოკინი.

კუჭ-ნაწლავის დარღვევები

ხშირი: ცნობილია, რომ ონდანსეტრონი ზრდის მსხვილი ნაწლავის გამავლობის დროს და შეიძლება გამოიწვიოს შეკრულობა ზოგიერთ პაციენტში.

ჰეპატობილიარული დარღვევები

არახშირი: აღინიშნა ღვიძლის ფუნქციის ტესტების ასიმპტომური მატება. ეს რეაქციები ხშირად აღინიშნებოდა პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებოდათ ქიმიოთერაპია ცისპლატინით.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

არახშირი: შეიძლება განვითარდეს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები ინექციის ადგილზე (მაგ. გამონაყარი, ჭინჭრის ციება, ქავილი), რომელიც ზოგჯერ ვრცელდება პრეპარატის შეყვანისას ვენის გასწვრივ.

ზოგადი დარღვევები და შეყვანის ადგილზე მდგომარეობები

ხშირი: ადგილობრივი რეაქციები ვენაში ინექციის ადგილზე.

პედიატრიული მოსახლეობა

ბავშვებში და მოზარდებში არასასურველი მოვლენების პროფილი შედარებადი იყო მოზრდილებში არსებულთან.

4.9 დოზის გადაჭარბება

ამჟამად ცოტა რამ არის ცნობილი ონდანსეტრონის დოზის გადაჭარბების შესახებ; თუმცა პაციენტთა შეზღუდულ რაოდენობაში აღინიშნა ჭარბი დოზის მიღება. უმეტეს შემთხვევაში, სიმპტომები ისეთივე იყო, როგორიც პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ რეკომენდებულ დოზებს. გამოვლენილი მოვლენებია მხედველობის დარღვევა, მძიმე ყაბზობა, ჰიპოტენზია და ვაზოვაგალური ეპიზოდი გარდამავალი მეორე ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადით. ყველა შემთხვევაში, მოვლენები სრულად მოგვარდა. ონდანსეტრონი ახანგრძლივებს QT ინტერვალს დოზადამოკიდებული გზით. დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში, რეკომენდებულია ეკგ მონიტორინგი.

ონდანსეტრონის სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს, ამიტომ ჭარბი დოზირების ყველა შემთხვევაში, სიმპტომატური და დამხმარე თერაპია უნდა ჩატარდეს საჭიროებისამებრ. იპეკაკუანას გამოყენება ონდანსეტრონის დოზის გადაჭარბების სამკურნალოდ არ არის რეკომენდებული, რადგან ნაკლებად სავარაუდოა პაციენტების პასუხი თავად ონდანსეტრონის ღებინების საწინააღმდეგო მოქმედების გამო.

პედიატრიული პოპულაცია

აღინიშნა პედიატრიული შემთხვევები, რომლებიც შეესაბამება სეროტონინის სინდრომს პერორალური ონდანსეტრონის უნებლიე პერორალური დოზის გადაჭარბების შემდეგ (სავარაუდოდ 4 მგ/კგ-ს მიღება) ახალშობილებში და ბავშვებში 12 თვიდან 2 წლამდე.

5. ფარმაკოლოგიური თვისებები

5.1 ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ღებინების საწინააღმდეგო და გულისრევის საწინააღმდეგო საშუალებები, სეროტონინის (5HT₃) ანტაგონისტები

ათქ კოდი: A04AA01

ონდანსეტრონი არის ძლიერი, მაღალ შერჩევითი 5HT ₃ რეცეპტორ-ანტაგონისტი.

მისი მოქმედების ზუსტი მექანიზმი გულისრევისა და ღებინების კონტროლისთვის ცნობილი არ არის.

ქიმიოთერაპიულმა საშუალებებმა და რადიოთერაპიამ შეიძლება გამოიწვიოს 5HT-ის გამოყოფა წვრილ ნაწლავში, რაც იწვევს ღებინების რეფლექსს ვაგალური აფერენტების გააქტიურებით 5HT ₃ რეცეპტორების მეშვეობით. ონდანსეტრონი ბლოკავს ამ რეფლექსის დაწყებას. ვაგალური აფერენტების გააქტიურებამ შეიძლება ასევე გამოიწვიოს 5HT-ს გამოყოფა ღებინების ცენტრში, რომელიც მდებარეობს მეოთხე პარკუჭის ფსკერზე და ამან ასევე შეიძლება ხელი შეუწყოს ღებინებას ცენტრალური მექანიზმის მეშვეობით. ამრიგად, ონდანსეტრონის ეფექტი ციტოტოქსიური ქიმიოთერაპიით და რადიოთერაპიით გამოწვეული გულისრევისა და ღებინების მართვაში სავარაუდოდ განპირობებულია 5HT ₃ რეცეპტორების ანტაგონიზმით ნეირონებზე, რომლებიც მდებარეობს როგორც პერიფერიულ, ისე ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში. ოპერაციის შემდგომი გულისრევისა და ღებინებისას მოქმედების მექანიზმები ცნობილი არ არის, მაგრამ შეიძლება არსებობდეს ციტოტოქსიური საშუალებების მიერ ინდუცირებული გულისრევისა და ღებინების საერთო გზები.

ონდანსეტრონი არ ცვლის პლაზმაში პროლაქტინის კონცენტრაციას. ონდანსეტრონის როლი ოპიატებით გამოწვეულ ღებინებაში ჯერ არ არის დადგენილი.

ონდანსეტრონის ეფექტი QTc ინტერვალზე შეფასებული იყო ორმაგად ბრმა, რანდომიზებულ, პლაცებო და პოზიტიურ (მოქსიფლოქსაცინი) კონტროლირებად, ჯვარედინ კვლევაში 58 ჯანმრთელი ზრდასრულ მამაკაცის და ქალის მონაწილეობით. ონდანსეტრონის დოზები მოიცავდა 8 მგ-ს და 32 მგ-ს ინტრავენურად 15 წუთის განმავლობაში. 32 მგ უმაღლესი ტესტირებული დოზის დროს, მაქსიმალური საშუალო (90% CI ზედა ზღვარი) განსხვავება QTcF-ში პლაცებოსგან საბაზისო კორექციის შემდეგ იყო 19.6 (21.5) მწმ. უფრო დაბალ 8 მგ ტესტირებულ დოზაზე, მაქსიმალური საშუალო (90% CI ზედა ზღვარი) განსხვავება QTcF-ში პლაცებოსგან საბაზისო კორექციის შემდეგ იყო 5.8 (7.8) მწმ. ამ კვლევაში QTcF არ იყო 480 მწმ-ზე მეტი და QTcF-ის გახანგრძლივება არ იყო 60 მწმ-ზე მეტი.

გაზომილ ელექტროკარდიოგრაფიულ PR ან QRS ინტერვალებში მნიშვნელოვანი ცვლილებები არ გამოვლენილა.

5.2 ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

ონდანსეტრონის ფარმაკოკინეტიკური თვისებები უცვლელი რჩება განმეორებითი დოზირებისას.

პლაზმური კონცენტრაციისა და ღებინების საწინააღმდეგო ეფექტის პირდაპირი კორელაცია დადგენილი არ არის.

აბსორბცია

პერორალური მიღების შემდეგ, ონდანსეტრონი პასიურად და სრულად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და გადის პირველი გავლის მეტაბოლიზმს (ბიოშეღწევადობა არის დაახლოებით 60%).

მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია დაახლოებით 30 ნგ/მლ მიიღწევა დაახლოებით 1,5 საათში 8 მგ დოზის მიღების შემდეგ. 8 მგ-ზე მეტი დოზების შემთხვევაში, ონდანსეტრონის სისტემური ექსპოზიციის გაზრდა დოზასთან ერთად არის პროპორციულზე მეტი; ეს შეიძლება ასახავდეს პირველი გავლის მეტაბოლიზმის გარკვეულ შემცირებას უფრო მაღალი პერორალური დოზების გამოყენებისას. ბიოშეღწევადობა, პერორალური მიღების შემდეგ, ოდნავ გაუმჯობესებულია საკვების არსებობით, მაგრამ არ აღინიშნება ანტაციდების ზემოქმედება.

ონდანსეტრონის 4 მგ ინტრავენური ინფუზია 5 წუთის განმავლობაში იწვევს პლაზმაში მაქსიმალურ კონცენტრაციას დაახლოებით 65 ნგ/მლ. ონდანსეტრონის ინტრამუსკულური შეყვანის შემდეგ, მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია დაახლოებით 25 ნგ/მლ მიიღწევა ინექციიდან 10 წუთში.

განაწილება

ონდანსეტრონის განაწილება პერორალური, ინტრამუსკულარული (IM) და ინტრავენური (IV) დოზების შემდეგ ისეთივეა, როგორიც დაახლოებით 140 ლ განაწილების სტაბილური მოცულობისას. ექვივალენტური სისტემური ექსპოზიცია მიიღწევა ონდანსეტრონის ინტრამუსკულური და ინტრავენური შეყვანის შემდეგ.

ონდანსეტრონის ცილებთან შეკავშირება არ არის მაღალი (70-76%).

მეტაბოლიზმი

ონდანსეტრონი გამოიყოფა სისტემური ცირკულაციიდან, ძირითადად, ღვიძლისმიერი მეტაბოლიზმით მრავალი ფერმენტული გზის მეშვეობით. CYP2D6 ფერმენტის (დებრიზოკინის პოლიმორფიზმი) არარსებობა არ ახდენს გავლენას ონდანსეტრონის ფარმაკოკინეტიკაზე.

გამოყოფა

აბსორბირებული დოზის 5%-ზე ნაკლები გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდით. ტერმინალური ნახევარგამოყოფის პერიოდი არის დაახლოებით 3 საათი.

6. ფარმაცევტული მონაცემები

6.1 დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალი

მეთილპარაბენი, პროპილპარაბენი, ნატრიუმის ქლორიდი, ნატრიუმის ციტრატი, ლიმონმჟავა, საინექციო წყალი

6.2 ვარგისობის ვადა

36 თვე

6.3 განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები შენახვისას

ინახება არაუმეტეს 30°C ტემპერატურაზე. შეინახეთ სინათლისა და ტენიანობისგან დაცულ ადგილას.

6.4 კონტეინერის სახეობა და შიგთავსი

4 მლ ხსნარი ივსება 5 მლ გამჭვირვალე შუშის ამპულაში ყვითელი გასატეხი რგოლით. 5 ასეთი ამპულა მოთავსებულია სადებში, რომელიც შემდგომ შეფუთულია დაბეჭდილ მუყაოს კოლოფში ინსტრუქციასთან ერთად.

გაცემის რეჟიმი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით

ასევე, იხილეთ: >იუნორმი - Yunorm 2მგ/მლ 4მლ 5 ამპულა