მონტეკრიტი 90მგ #14ტ

მონტეკრიტ 90

ეტორიკოქსიბი

გარსიანი ტაბლეტები

პერორალური გამოყენება

შემადგენლობა:

მონტეკრიტ 90 -ის თითოეული გარსიანი ტაბლეტი შეიცავს:

ეტორიკოქსიბი 90.0 მგ. დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა 105.0 მგ, ლაქტოზას მონოჰიდრატი 100.5 მგ, ნატრიუმის კროსკარმელოზა 4.5 მგ, კალციუმის დიბაზური ფოსფატი 6.0 მგ, მაგნიუმის სტეარატი 9.0 მგ, რკინის წითელი ოქსიდი 1.0 მგ, LAY AQ P50204P 9.0 მგ.

 ჩვენებები და გამოყენება

ეტორიკოქსიბი არის COX-2-ის (ციკლოოქსიგენაზა 2) სელექციური ინჰიბიტორი, რომელიც ნაჩვენებია ოსტეოართრიტის (OA, 30-60 მგ დღეში ერთჯერ (od)), რევმატოიდული ართრიტის (RA, 90 მგ od) და მწვავე პოდაგრულ ართრიტთან (120 მგ od) დაკავშირებული ტკივილისა და ანთების ნიშნების სიმპტომური შემსუბუქებისათვის. 

კლინიკური ფარმაკოლოგია

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანთების საწინააღმდეგო და ანტირევმატული პროდუქტები, არასტეროიდები, კოქსიბები,

ათქ კოდი: M01AH05

მოქმედების მექანიზმი

ეტორიკოქსიბი არის პერორალური, სელექციური ციკლო-ოქსიგენაზა -2-ის (COX-2) ინჰიბიტორი კლინიკური დოზის დიაპაზონში.

კლინიკური ფარმაკოლოგიის კვლევების მასშტაბით აღმოჩენილი იქნა COX-2– ის დოზაზე დამოკიდებული ინჰიბიცია COX-1– ის ინჰიბირების გარეშე დღეში 150 მგ-მდე დოზებზე. ეტორიკოქსიბი არ აინჰიბირებს  კუჭის პროსტაგლანდინების სინთეზს და არ ახდენს გავლენას თრომბოციტების ფუნქციაზე.

ციკლოოქსიგენაზა პასუხისმგებელია პროსტაგლანდინების წარმოქმნაზე. იდენტიფიცირებულია ორი იზოფორმი, COX-1 და COX-2. COX-2 არის ფერმენტის იზოფორმი, რომელიც ინდუცირდება პრო-ანთებითი სტიმულებით და ითვლება, რომ ის უპირველეს ყოვლისა პასუხისმგებელია ტკივილის, ანთების და ცხელების პროსტანოიდული მედიატორების სინთეზზე. COX-2 ასევე მონაწილეობს ოვულაციაში, იმპლანტაციაში და არტერიული სადინარის დახურვაში, თირკმლის ფუნქციის ფუნქციის, და ცენტრალური ნერვული სისტემის ფუნქციების რეგულირებაში (ცხელების ინდუცირება, ტკივილის აღქმა და კოგნიტიური ფუნქცია). მას ასევე შეუძლია შეასრულოს როლი წყლულის შეხორცებაში. COX-2 გამოვლენილია მამაკაცებში კუჭის წყლულების გარშემო ქსოვილში, მაგრამ წყლულის შეხორცებასთან მისი კავშირი დადგენილი არ არის.

ეფექტურობა

ოსტეოართრიტის (OA) მქონე პაციენტებში, 60 მგ ეტორიკოქსიბი დღეში ერთჯერ უზრუნველყოფდა ტკივილის მხრივ და პაციენტის მიერ მდგომარეობის სტატუსის შეფასების მნიშვნელოვან გაუმჯობესებას. ეს სასარგებლო ეფექტები აღინიშნა ადრეულად, უკვე თერაპიის მეორე დღეს და შენარჩუნდა 52 კვირამდე. დღეში ერთჯერ მიცემულ  30 მგ ეტორიკოქსიბზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა ეფექტურობა პლაცებოსთან შედარებით 12 -კვირიანი მკურნალობის პერიოდის განმავლობაში (მსგავსი შეფასებების გამოყენებით, როგორც ზემოხსენებულ კვლევებში). დოზის დიაპაზონში კვლევაში 60 მგ ეტორიკოქსიბმა აჩვენა მნიშვნელოვნად უფრო მეტი გაუმჯობესება 30 მგ -თან შედარებით სამივე პირველადი საბოლოო წერტილისთვის 6- კვირიანი მკურნალობის  განმავლობაში. 30 მგ დოზა არ ყოფილა შესწავლილი ხელების ოსტეოართრიტის დროს.

რევმატოიდული ართრიტის (RA) მქონე პაციენტებში, ეტორიკოქსიბი 90 მგ დღეში ერთჯერ უზრუნველყოფდა ტკივილის, ანთების და მობილობის მნიშვნელოვან გაუმჯობესებას. ეს სასარგებლო ეფექტები ნარჩუნდება 12-კვირიანი მკურნალობის პერიოდის განმავლობაში. პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მწვავე პოდაგრული ართრიტის შეტევები, ეტორიკოქსიბი 120 მგ დღეში ერთჯერ რვა დღიანი მკურნალობის პერიოდში, ამსუბუქებდა სახსრების ზომიერიდან უკიდურესად ძლიერ ტკივილს და ანთებას 50 მგ სამჯერ დღეში ინდომეტაცინთან შედარებით. ტკივილის შემსუბუქება აღინიშნა მკურნალობის დაწყებიდან ადრეულად, უკვე ოთხი საათის შემდეგ.

მაანკილოზებელი სპონდილიტის მქონე პაციენტებში ეტორიკოქსიბი 90 მგ ერთჯერ დღეში უზრუნველყოფდა ხერხემლის ტკივილის, ანთების, რიგიდობის და ფუნქციის მხრივ მნიშვნელოვან გაუმჯობესებას. ეტორიკოქსიბის კლინიკური სარგებელი აღინიშნა ადრეულად, თერაპიის დაწყებიდან უკვე  მეორე დღეს, და შენარჩუნდა მკურნალობის 52-კვირიანი პერიოდის განმავლობაში.

 კვლევებში, რომლებიც სპეციალურად შემუშავებულია ეტორიკოქსიბის მოქმედების დაწყების შესაფასებლად, მოქმედების დაწყება მოხდა დოზირებიდან ადრეულად, უკვე 24 წუთის შემდეგ. უსაფრთხოება

ეტორიკოქსიბის და დიკლოფენაკის ართრიტის მრავალეროვნულიგრძელვადიანი პროგრამა (MEDAL)

MEDAL პროგრამა იყო პერსპექტიულად შემუშავებული კარდიოვასკულარული (CV) უსაფრთხოების შედეგების პროგრამა, რომელიც აერთიანებდა მონაცემებს სამი რანდომიზებული, ორმაგად ბრმა აქტიური კომპარატორით კონტროლირებადი კვლევებიდან, MEDAL კვლევა, EDGE II და EDGE.

MEDAL კვლევა იყო CV შედეგების კვლევიდან გამომდინარე საბოლოო წერტილი 17,804 OA და 5,700 RA პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობდნენ ეტორიკოქსიბით 60 (OA) ან 90 მგ (OA და RA) ან დიკლოფენაკით 150 მგ დღეში საშუალოდ 20.3 თვიანი პერიოდის განმავლობაში (მაქსიმუმ 42.3 თვე , მედიანა 21.3 თვე). ამ კვლევაში აღირიცხა მხოლოდ სერიოზული გვერდითი მოვლენები და შეწყვეტა ნებისმიერი გვერდითი მოვლენის გამო.

EDGE და EDGE II კვლევებმა შეადარეს ეტორიკოქსიბის კუჭ -ნაწლავის მხირივ ტოლერანტობა დიკლოფენაკთან შედარებით. EDGE კვლევა მოიცავდა 7111 OA პაციენტს, რომლებსაც მკურნალობდნენ  ეტორიკოქსიბის 90 მგ დოზით დღეში (1.5 -ჯერ მეტია OA-თვის  რეკომენდებულ დოზაზე ) ან დიკლოფენაკის 150 მგ დოზით დღეში საშუალოდ 9.1 -თვიანი პერიოდის განმავლობაში (მაქსიმუმი 16.6 თვე, მედიანა 11.4 თვე). EDGE II კვლევა მოიცავდა 4086 RA პაციენტს, რომლებსაც მკურნალობდნენ ეტორიკოქსიბით 90 მგ დღეში ან დიკლოფენაკით  150 მგ დღეში საშუალოდ 19.2 თვიანი პერიოდის განმავლობაში (მაქსიმუმი 33.1 თვე, მედიანა 24 თვე). გაერთიანებულ MEDAL პროგრამაში 34,701 პაციენტს OA ან RA-თი მკურნალობდნენ საშუალო ხანგრძლივობით 17.9 თვის განმავლობაში (მაქსიმუმი 42.3 თვე, მედიანა 16.3 თვე), სადაც დაახლოებით 12,800 პაციენტი ღებულობდა მკურნალობას 24 თვეზე მეტი დროის განმავლობაში. პროგრამაში ჩარიცხულ პაციენტებს ჰქონდათ გულ -სისხლძარღვოვანი და კუჭ -ნაწლავის მხრივი რისკ-ფაქტორების ფართო სპექტრი საწყის ეტაპზე. გამორიცხული იყვნენ პაციენტები, რომლებსაც ჰქონდათ ანამნეზში ბოლოდროინდელი მიოკარდიუმის ინფარქტი, კორონარული არტერიის შუნტირება ან კანქვეშა კორონარული ინტერვენცია ჩარიცხვამდე 6 თვის განმავლობაში. კვლევებში დასაშვები იყო გასტროპროტექტორული საშუალებების და ასპირინის დაბალი დოზით გამოყენება.

საერთო უსაფრთხოება:

არ აღინიშნა მნიშვნელოვანი განსხვავება ეტორიკოქსიბსა და დიკლოფენაკს შორის გულ -სისხლძარღვთა თრომბოზული მოვლენების სიხშირის მხრივ. კარდიორენალური გვერდითი მოვლენები უფრო ხშირად დაფიქსირდა ეტორიკოქსიბის, ვიდრე დიკლოფენაკის შემთხვევში, და ეს ეფექტი იყო დოზაზე დამოკიდებული (იხ. ქვემოთ სპეციფიკური შედეგები). კუჭ -ნაწლავის და ღვიძლის მხრივი გვერდითი მოვლენები მნიშვნელოვნად უფრო ხშირად დაფიქსირდა დიკლოფენაკის,  ვიდრე ეტორიკოქსიბის შემთხვევაში. EDGE და EDGE II– ში გვერდითი მოვლენებისა და სერიოზულად ჩათვლილი გვერდითი მოვლენების, ან MEDAL კვლევაში შეწყვეტის მიზეზების ინციდენტურობა  უფრო მაღალი იყო ეტორიკოქსიბის, ვიდრე დიკლოფენაკის შემთხვევაში.

კარდიოვასკულური უსაფრთხოების შედეგები:

დადასტურებული თრომბოზული კარდიოვასკულური სერიოზული გვერდითი მოვლენების (გულის, ცერებროვასკულარული და პერიფერიული სისხლძარღვოვანი მოვლენების) სიხშირე ანალოგიური იყო ეტორიკოქსიბსა და დიკლოფენაკს შორის და მონაცემები შეჯამებულია ქვემოთ მოცემულ ცხრილში. არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები თრომბოზული მოვლენების სიხშირის მხრივ ეტორიკოქსიბსა და დიკლოფენაკს შორის ყველა გაანალიზებულ ქვეჯგუფში, მათ შორის პაციენტების კატეგორიებში საწყის ეტაპზე კარდიოვასკულური რისკის დიაპაზონის მასშტაბით. ცალკე განხილვისას, 60 მგ ან 90 მგ ეტორიკოქსიბის დადასტურებული თრომბოზული კარდიოვასკულური სერიოზული გვერდითი მოვლენების ფარდობითი რისკები მსგავსი იყო 150 მგ დიკლოფენაკთან შედარებით.

ცხრილი 1: დადასტურებული თრომბოზული კარდიოვასკულური მოვლენების მაჩვენებლები (გაერთიანებული MEDAL პროგრამა)
	ეტორიკოქსიბი(N = 16819) 25836 პაციენტი-წლები	დიკლოფენაკი (N = 16483)  24766 პაციენტი- წლები	მკურნალობებს შორის შედარება
	სიხშირე† (95% CI)	სიხშირე† (95% CI)	ფარდობითი რისკი(95% CI)
დადასტურებული თრომბოზული კარდიოვასკულური სერიოზული გვერდითი მოვლენები
პროტოკოლის მიხედვით	1.24 (1.11, 1.38)	1.30 (1.17, 1.45)	0.95 (0.81, 1.11)
ყველა რანდომიზებული პაციენტი	1.25 (1.14, 1.36)	1.19 (1.08, 1.30)	1.05 (0.93, 1.19)
დადასტურებული კარდიოლოგიური მოვლენები
პროტოკოლის მიხედვით	0.71 (0.61, 0.82)	0.78 (0.68, 0.90)	0.90 (0.74, 1.10)
ყველა რანდომიზებული პაციენტი	0.69 (0.61, 0.78)	0.70 (0.62, 0.79)	0.99 (0.84, 1.17)
დადასტურებული ცერებროვასკულური მოვლენები
პროტოკოლის მიხედვით	0.34 (0.28, 0.42)	0.32 (0.25, 0.40)	1.08 (0.80, 1.46)
ყველა რანდომიზებული პაციენტი	0.33 (0.28, 0.39)	0.29 (0.24, 0.35)	1.12 (0.87, 1.44)
დადასტურებული პერიფერიული სისხლძარღვოვანი მოვლენები
პროტოკოლის მიხედვით	0.20 (0.15, 0.27)	0.22 (0.17, 0.29)	0.92 (0.63, 1.35)
ყველა რანდომიზებული პაციენტი	0.24 (0.20, 0.30)	0.23 (0.18, 0.28)	1.08 (0.81, 1.44)
† მოვლენები ყოველ 100 პაციენტ-წელზე; CI = ნდობის ინტერვალი N = ყოველი პროტოკოლის პოპულაციაში შემავალი პაციენტების საერთო რაოდენობა პროტოკოლის მიხედვით: ყველა მოვლენა საკვლევ თერაპიაზე ან შეწყვეტიდან 14 დღის განმავლობაში (გამორიცხულია: პაციენტები, რომლებმაც მიიღეს საკვლევი მედიკამენტების <75% ან მიიღეს არა-საკვლევი  აასს-ები > დროის 10%-ში). ყველა რანდომიზებული პაციენტი: ყველა დადასტურებული მოვლენა კვლევის ბოლომდე (მოიცავს პაციენტებს, რომლებზეც პოტენციურად მოხდა ზემოქმედება არა-საკვლევი ინტერვენციებით საკვლევი მედიკამენტის შეწყვეტის შემდეგ). რანდომიზებული პაციენტების საერთო რაოდენობა, n = 17412 ეტორიკოქსიბზე და 17289 დიკლოფენაკზე.

კარდიოვასკულური სიკვდილიანობა, ისევე როგორც საერთო სიკვდილიანობა, მსგავსი იყო ეტორიკოქსიბისა და დიკლოფენაკის სამკურნალო ჯგუფებს შორის.

კარდიორენალური მოვლენები:

MEDAL კვლევაში ჩარიცხულ პაციენტთა დაახლოებით 50% -ს ჰქონდა საწყის ეტაპზე ჰიპერტენზია ანამნეზში. კვლევაში, ჰიპერტენზიასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენების გამო შეწყვეტის ინციდენტურობა სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად უფრო მაღალი იყო ეტორიკოქსიბისთვის, ვიდრე დიკლოფენაკისთვის. გულის შეგუბებითი უკმარისობის ინციდენტურობა (შეწყვეტა და სერიოზული მოვლენები) მოხდა ანალოგიური სიხშირეებით 60 მგ ეტორიკოქსიბზე და  150 მგ დიკლოფენაკზე, მაგრამ უფრო მაღალი იყო 90 მგ ეტორიკოქსიბზე ვიდრე 150 მგ დიკლოფენაკზე  (სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი იყო 90 მგ ეტორიკოქსიბზე 150 მგ დიკლოფენაკთან შედარებით  MEDAL OA კოჰორტაში). დადასტურებული გულის უკმარისობის გვერდითი მოვლენების ინციდენტურობა (მოვლენები, რომლებიც იყო სერიოზული და გამოიწვია ჰოსპიტალიზაცია ან გადადუდებელი დახმარების განყოფილებაში ვიზიტი) იყო ეტორიკოქსიბზე უმნიშვნელოდ უფრო მაღალი ვიდრე 150 მგ დიკლოფენაკზე, და ეს ეფექტი იყო დოზაზე დამოკიდებული. შეშუპებასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენების გამო შეწყვეტის ინციდენტურობა უფრო მაღალი იყო ეტორიკოქსიბზე ვიდრე 150 მგ დიკლოფენაკზე, და ეს ეფექტი იყო დოზაზე დამოკიდებული (სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი იყო 90 მგ ეტორიკოქსიბისთვის, მაგრამ არა 60 მგ ეტორიკოქსიბისთვის).

EDGE და EDGE II -დან კარდიორენალური შედეგები შეესაბამება MEDAL კვლევაში აღწერილ შედეგებს.

MEDAL პროგრამის ინდივიდუალურ კვლევებში, ეტორიკოქსიბზე (60 მგ ან 90 მგ), მკურნალობის ნებისმიერ ჯგუფში შეწყვეტის აბსოლუტური ინციდენტურობა იყო 2.6% -მდე ჰიპერტენზიისთვის, 1.9% -მდე შეშუპებისთვის და 1.1% -მდე გულის შეგუბებითი უკმარისობისთვის, ამასთან შეწყვეტის უფრო მაღალი მაჩვენებლები დაფიქსირდა 90 მგ ეტორიკოქსიბზე, ვიდრე 60 მგ ეტორიკოქსიბზე.

MEDAL პროგრამის კუჭ -ნაწლავის ტოლერანტობის შედეგები:

კუჭ-ნაწლავის  ტრაქტის მხრივი ნებისმიერი კლინიკური გვერდითი მოვლენების გამო (მაგ. დისპეფსია, მუცლის ტკივილი, წყლული) მკურნალობის შეწყვეტის მნიშვნელოვნად დაბალი მაჩვენებელი დაფიქსირდა ეტორიკოქსიბზე დიკლოფენაკთან შედარებით MEDAL პროგრამის თითოეული სამი კომპონენტის კვლევაში.  კვლევის მთელი პერიოდის განმავლობაში ყოველ ას პაციენტ-წელზე განმავლობაში კუჭ-ნაწლავის  ტრაქტის მხრივი გვერდითი მოვლენების გამო შეწყვეტის მაჩვენებლები იყო შემდეგი: 3.23 ეტორიკოქსიბისთვის და 4.96 დიკლოფენაკისათვის MEDAL კვლევაში; 9.12 ეტორიკოქსიბისთვის და 12.28 დიკლოფენაკისათვის EDGE კვლევაში; და 3.71 ეტორიკოქსიბისთვის და 4.81 დიკლოფენაკისათვის EDGE II კვლევაში.

MEDAL პროგრამის კუჭ -ნაწლავის უსაფრთხოების შედეგები:

საერთო ზედა კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივი მოვლენები განისაზღვრა, როგორც პერფორაციები, წყლულები და სისხლდენები. გართულებულად მიჩნეული ზედა კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივი მოვლენების ქვე-ერთეული მოიცავდა პერფორაციებს, ობსტრუქციებს და გართულებულ სისხლდენას; გაურთულებლად ჩათვლილი ზედა კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივი მოვლენების ქვე-ერთეული მოიცავდა გაურთულებელ სისხლდენებს და გაურთულებელ წყლულებს. ზედა კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივი საერთო მოვლენების მნიშვნელოვნად დაბალი მაჩვენებელი დაფიქსირდა ეტორიკოქსიბზე დიკლოფენაკთან შედარებით.  არ აღინიშნებოდა მნიშვნელოვანი განსხვავება ეტორიკოქსიბსა და დიკლოფენაკს შორის გართულებული მოვლენების მაჩვენებლის მხრივ. ზედა კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივი სისხლდენის მოვლენების ქვე-ერთეულში (გართულებული და გაურთულებელი კომბინირებული), არ იყო მნიშვნელოვანი განსხვავება ეტორიკოქსიბსა და დიკლოფენაკს შორის. დიკლოფენაკთან შედარებით ეტორიკოქსიბის სარგებელი კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივ არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ერთდროულად ასპირინის დაბალ დოზას (პაციენტების დაახლოებით 33%). ყოველ ას პაციენტ-წელზე დადასტურებული გართულებული და გაურთულებელი ზედა კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივი კლინიკური მოვლენების სიხშირეები (პერფორაციები, წყლულები და სისხლდენები (PUB-ები)) იყო 0.67 (95% CI 0.57, 0.77) ეტორიკოქსიბზე და 0.97 (95% CI 0.85, 1.10) დიკლოფენაკზე, რის შედეგადაც დადგინდა ფარდობითი რიკი 0.69 (95% CI 0.57, 0.83).

ხანდაზმულ პაციენტებში შეფასდა  დადასტურებული ზედა კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივი მოვლენების სიხშირე და ყველაზე დიდი შემცირება აღინიშნა  ≥  75 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში (1.35 [95% CI 0.94, 1.87] შედარებით 2.78-თან [95% CI 2.14, 3.56] მოვლენებისათვის ყოველ  ას პაციენტ -წელზე ეტორიკოქსიბზე და დიკლოფენაკზე, შესაბამისად.

დადასტურებული ქვედა კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივი კლინიკური მოვლენების მაჩვენებლები (წვრილი ან მსხვილი ნაწლავის პერფორაცია, ობსტრუქცია ან სისხლდენა, (POB-ები)) მნიშვნელოვნად არ განსხვავდებოდა ეტორიკოქსიბსა და დიკლოფენაკს შორის.

MEDAL პროგრამის ღვიძლის უსაფრთხოების შედეგები:

ეტორიკოქსიბი დაკავშირებული იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად დაბალ ღვიძლთან დაკავშირებული არასასურველი მოვლენების გამო შეწყვეტის სიხშირესთან, ვიდრე დიკლოფენაკი. გაერთიანებული MEDAL პროგრამაში, ეტორიკოქსიბზე მყოფი პაციენტების 0.3% და დიკლოფენაკზე მყოფი პაციენტების 2.7%-ს შეუწყდათ ღვიძლთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენების გამო. სიხშირეები ყოველ ას პაციენტ-წელზე იყო 0.22 ეტორიკოქსიბზე და 1.84 დიკლოფენაკზე (p- მნიშვნელობა იყო <0.001 ეტორიკოქსიბისთვის დიკლოფენაკთან შედარებით). თუმცა, MEDAL პროგრამაში უმეტესობა ღვიძლის მხრივი არასასურველი მოვლენები არ იყო სერიოზული.

კარდიოვასკულური თრომბოზული უსაფრთხოების დამატებითი მონაცემები:

კლინიკურ კვლევებში, MEDAL პროგრამის კვლევების გამოკლებით, დაახლოებით 3100 პაციენტი მკურნალობდა ეტორიკოქსიბით ≥60 მგ ყოველდღიურად 12 კვირის ან მეტი დროის განმავლობაში. არ არსებობდა თვალსაჩინო განსხვავება დადასტურებული სერიოზული თრომბოზური კარდიოვასკულური მოვლენების სიხშირის მხრივ პაციენტებს შორის, რომლებიც იღებდნენ ეტორიკოქსიბს ≥60 მგ, პლაცებოს ან არა-ნაპროქსენის აასს-ებს. თუმცა, ამ მოვლენების სიხშირე უფრო მაღალი იყო პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ეტორიკოქსიბს იმ პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც იღებდნენ 500 მგ ნაპროქსენს დღეში ორჯერ. ანტი-თრომბოციტული აქტივობის მხრივ განსხვავება ზოგიერთ  COX-1 მაინჰიბირებელ აასს-ებსა და სელექციურ COX-2 ინჰიბიტორებს შორის შეიძლება იყოს კლინიკურად მნიშვნელოვანი  თრომბოემბოლიური მოვლენების რისკის ქვეშ მყოფ პაციენტებში. სელექციური COX-2 ინჰიბიტორები ამცირებენ სისტემურ (და შესაბამისად შესაძლოა ენდოთელურ) პროსტაციკლინის წარმოქმნას თრომბოციტების თრომბოქსანზე ზემოქმედების გარეშე. ამ დაკვირვებების კლინიკური მნიშვნელობა არ არის დადგენილი.

კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის უსაფრთხოების დამატებითი მონაცემები

ორი 12-კვირიან ორმაგად ბრმა ენდოსკოპიურ კვლევებში გასტროდუოდენალური დაწყლულების კუმულაციური ინციდენტურობა მნიშვნელოვნად უფრო დაბალი იყო პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ 120 მგ ეტორიკოქსიბით დღეში ერთჯერ, ვიდრე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ 500 მგ ნაპროქსენს ორჯერ დღეში ან 800 მგ იბუპროფენს სამჯერ დღეში. ეტორიკოქსიბს პლაცებოსთან შედარებით ჰქონდა დაწყლულების უფრო მაღალი ინციდენტურობა.

 თირკმლის ფუნქციის კვლევა ხანდაზმულებში

რანდომიზებული, ორმაგად ბრმა, პლაცებოთი კონტროლირებადი, პარალელურ- ჯგუფური კვლევით შეფასდა ეტორიკოქსიბის (90 მგ), ცელეკოქსიბის (200 მგ ორჯერ დღეში), ნაპროქსენით (500 მგ ორჯერ დღეში) და პლაცებოს 15 დღის განმავლობაში  ეფექტები შარდში ნატრიუმის გამოყოფაზე, არტერიული წნევასა და თირკმლის ფუნქციის სხვა პარამეტრებზე 60-დან 85 წლამდე ასაკის პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებოდნენ 200 მექვ/დღეში ნატრიუმის დიეტაზე. ეტორიკოქსიბს, ცელექოქსიბს და ნაპროქსენს ჰქონდათ ანალოგიური ეფექტები შარდით ნატრიუმის ექსკრეციაზე მკურნალობის 2 კვირის განმავლობაში. ყველა აქტიურმა კომპარატორმა აჩვენა ზრდა პლაცებოსთან შედარებით სისტოლური არტერიული წნევის მხრივ, თუმცა, ეტორიკოქსიბი დაკავშირებული იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვან მომატებასთან მე -14 დღეს ცელეკოქსიბთან და ნაპროქსენთან შედარებით (საშუალო ცვლილება სისტოლური არტერიული წნევის საწყისი დონიდან: ეტორიკოქსიბი 7.7 მმ.ვწყ.სვტ, ცელეკოქსიბი 2.4 მმ.ვწყ.სვტ, ნაპროქსენი 3.6 მმ.ვწყ.სვტ).

ფარმაკოკინეტიკა

აბსორბცია

 პერორალურად მიღებული ეტორიკოქსიბი კარგად აბსორბირდება აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა დაახლოებით 100%-ია. 120 მგ დღეში ერთჯერ დოზის შემდეგ სტაბილურ მდგომარეობამდე, პლაზმური პიკური კონცენტრაცია (გეომეტრიული საშუალო Cmax = 3.6 მკგ/მლ) დაფიქსირდა მოზრდილებში უზმოზე მიღების შემდეგ დაახლოებით 1 საათში (Tmax). გეომეტრიული საშუალო ფართობი მრუდის ქვეშ (AUC0-24 სთ) იყო 37.8 მკგ•სთ/მლ. ეტორიკოქსიბის ფარმაკოკინეტიკა წრფივია კლინიკური დოზის დიაპაზონში.

დოზის საკვებთან ერთად მიღება (მაღალ-ცხიმიანი საკვები) არ ახდენდა გავლენას ეტორიკოქსიბის შეწოვის ხარისხზე 120 მგ დოზის მიღების შემდეგ. აღინიშნებოდა ზემოქმედება შეწოვის სიჩქარეზე, რის შედეგადაც Cmax შემცირდა 36%-ით და Tmax გაიზარდა 2 საათით. ეს მონაცემები არ ჩაითვალა კლინიკურად მნიშვნელოვნად. კლინიკურ კვლევებში ეტორიკოქსიბი გამოიყენებოდა საკვების მიღების მიუხედავად.

დისტრიბუცია

ეტორიკოქსიბი დაახლოებით 92%-ით უკავშირდება ადამიანის პლაზმის ცილებს 0.05 -დან 5 მკგ/მლ -მდე კონცენტრაციების დიაპაზონში. დისტრიბუციის მოცულობა სტაბილურ მდგომარეობაში (Vdss) იყო დაახლოებით 120 ლ ადამიანებში.

ვირთაგვებსა და კურდღლებში ეტორიკოქსიბი გადის პლაცენტას, ხოლო ვირთაგვებში ჰემატოენცეფალურ ბარიერს.

მეტაბოლიზმი

 ეტორიკოქსიბი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება, და შარდში გამოიყოფა დოზის <1%  საწყისი პრეპარატის სახით. მეტაბოლიზმის ძირითადი გზით 6'-ჰიდროქსიმეთილ წარმოებული კატალიზდება CYP ფერმენტებით. როგორც ჩანს, CYP3A4 ხელს უწყობს ეტორიკოქსიბის მეტაბოლიზმს in vivo. In vitro კვლევებმა აჩვენა, რომ CYP2D6, CYP2C9, CYP1A2 და CYP2C19-ს ასევე შეუძლიათ ძირითადი მეტაბოლური გზის კატალიზება, მაგრამ მათი რაოდენობრივი როლი in vivo არ არის შესწავლილი.

ადამიანში დადგენილია ხუთი მეტაბოლიტი. ძირითადი მეტაბოლიტია ეტორიკოქსიბის 6'-კარბოქსილის მჟავას წარმოებული, რომელიც წარმოიქმნება 6'-ჰიდროქსიმეთილ წარმოებულის შემდგომი ოქსიდაციის შედეგად. ეს ძირითადი მეტაბოლიტები ან არ ავლენენ აქტივობას, ან მათი აქტივობა გაუზომვადია, ან მხოლოდ სუსტად აქტიურები არიან როგორც COX-2 ინჰიბიტორები. არცერთი ეს მეტაბოლიტი არ აინჰიბირებს COX-1– ს.

ელიმინაცია

ეტორიკოქსიბის ერთჯერადი 25 მგ-იანი რადიოიზოტოპით მონიშნული ინტრავენური დოზის შეყვანის შემდეგ ჯანმრთელ სუბიექტებში, რადიოაქტივობის 70% გამოიყოფოდა შარდში და 20% განავალში, უმეტესად მეტაბოლიტების სახით. 2% -ზე ნაკლები გამოიყოფოდა შეუცვლელი წამლის სახით.

 ეტორიკოქსიბის ელიმინაცია ხდება თითქმის ექსკლუზიურად მეტაბოლიზმის გზით, რასაც მოჰყვება თირკმელების ექსკრეცია. ეტორიკოქსიბის სტაბილური მდგომარეობის კონცენტრაციები მიიღწევა 120 მგ-ს დღეში ერთჯერ მიღებიდან შვიდი დღის განმავლობაში, კუმულაციის თანაფარდობით დაახლოებით 2, რაც შეესაბამება დაახლოებით 22 საათიან ნახევარგამოყოფის პერიოდს. პლაზმური კლირენსი 25 მგ ინტრავენური დოზის შყვანის შემდეგ არის დაახლოებით 50 მლ/წთ.

მახასიათებლები პაციენტებში:

ხანდაზმულები: ფარმაკოკინეტიკა ხანდაზმულებში (65 წლის და უფროსი ასაკის) ახალგაზრდების მსგავსია.

სქესი: ეტორიკოქსიბის ფარმაკოკინეტიკა მამაკაცებსა და ქალებს შორის მსგავსია.

ღვიძლის უკმარისობა: ღვიძლის მსუბუქი დისფუნქციის მქონე პაციენტებს (ჩაილდ-პიუს ქულა 5-6), რომლებიც იღებდნენ 60 მგ ეტორიკოქსიბს ერთჯერ დღეში, ჰქონდათ დაახლოებით 16% -ით მაღალი საშუალო AUC ჯანმრთელ პაციენტებთან შედარებით, რომლებსაც უტარდებოდათ იგივე რეჟიმი. ღვიძლის ზომიერი დისფუნქციის მქონე  პაციენტებს (ჩაილდ-პიუს ქულა 7-9), რომლებიც იღებდნენ 60 მგ ეტორიკოქსიბს დღეგამოშვებით, ჰქონდათ ანალოგიური საშუალო AUC, როგორც ჯანმრთელ სუბიექტებს რომლებსაც აძლევდნენ 60 მგ ეტორიკოქსიბს ერთჯერ დღეში; ეტორიკოქსიბი 30 მგ დღეში ერთჯერ ამ პოპულაციაში შესწავლილი არ არის. არ არსებობს კლინიკური ან ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები ღვიძლის მძიმე დისფუნქციის მქონე პაციენტებში (ჩაილდ-პიუს ქულა ≥10).

თირკმლის უკმარისობა: 120 მგ ეტორიკოქსიბის ერთჯერადი დოზის ფარმაკოკინეტიკა თირკმლის ზომიერიდან და მძიმემდე  უკმარისობის მქონე  პაციენტებში და ჰემოდიალიზზე  მყოფ თირკმლის დაავადების ტერმინალური სტადიის მქონე პაციენტებში მნიშვნელოვნად არ განსხვავდებოდა ჯანსაღი სუბიექტებისაგან. ჰემოდიალიზი უმნიშვნელოდ უწყობდა ხელს ელიმინაციას (დიალიზის კლირენსი დაახლოებით 50 მლ/წთ).

პედიატრიული პაციენტები: ეტორიკოქსიბის ფარმაკოკინეტიკა ბავშვებში (<12 წლამდე ასაკის) შესწავლილი არ არის. ფარმაკოკინეტიკურ კვლევაში, რომელიც ჩატარდა 12 -დან 17 წლამდე მოზარდებში  (n = 16) ფარმაკოკინეტიკა 40-60 კგ წონის მოზარდებში, რომლებსაც აძლევდნენ 60 მგ ეტორიკოქსიბს დღეში ერთჯერ და > 60 კგ წონის მოზარდებში, რომლებსაც აძლევდნენ 90 მგ ეტორიკოქსიბს დღეში ერთჯერ იყო მოზრდილების  ფარმაკოკინეტიკის ანალოგიური, რომლებსაც აძლევდნენ 90 მგ ეტორიკოქსიბს დღეში ერთჯერ. პედიატრიულ პაციენტებში ეტორიკოქსიბის უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის.

 სპეციალური პოპულაციები

 ორსულობა

ეტორიკოქსიბის გამოყენება, ისევე როგორც ნებისმიერი სხვა სამკურნალო ნივთიერებისა, რომელიც ცნობილია, რომ აინჰიბირებს COX-2-ს, არ არის რეკომენდებული ქალებში, რომლებიც ცდილობენ დაორსულებას.

 ეტორიკოქსიბის ორსულობაზე ზემოქმედების შესახებ კლინიკური მონაცემები არ არსებობს. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა რეპროდუქციული ტოქსიკურობა. ორსულობის დროს ადამიანის მიმართ პოტენციური რისკი უცნობია. ეტორიკოქსიბმა, ისევე როგორც სხვა სამკურნალო საშუალებებმა, რომლებიც აინჰიბირებენ პროსტაგლანდინების სინთეზს, შეიძლება გამოიწვიოს საშვილოსნოს ინერცია და არტერიული სადინრის ნაადრევი დახურვა ბოლო ტრიმესტრში. ეტორიკოქსიბი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს. თუ ქალი დაორსულდება მკურნალობის დროს, ეტორიკოქსიბი უნდა შეწყდეს.

ლაქტაცია

ცნობილი არ არის, გამოიყოფა თუ არა ეტორიკოქსიბი დედის რძეში. ეტორიკოქსიბი გამოიყოფა მეძუძური ვირთაგვების რძეში. ქალებმა, რომლებიც იყენებენ ეტორიკოქსიბს, არ უნდა კვებონ ძუძუთი.

 დოზირება და გამოყენება

 ეტორიკოქსიბი გამოიყენება პერორალურად და შეიძლება მიღებულ იქნას საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. საკვების გარეშე მიღებისას სამკურნალო პროდუქტის ეფექტის დაწყება შეიძლება მოხდეს უფრო სწრაფად. ეს უნდა იქნას გათვალისწინებული, როდესაც საჭიროა სწრაფი სიმპტომური შემსუბუქება.

რადგანაც ეტორიკოქსიბის კარდიოვასკულური რისკები შეიძლება გაიზარდოს დოზისა და ზემოქმედების ხანგრძლივობასთან ერთად, ის უნდა იქნას გამოყენებული რაც შეიძლება მოკლე ხანგრძლივობით და ყველაზე დაბალი ეფექტური დღიური დოზით. პერიოდულად განმეორებით უნდა შეფასდეს პაციენტის საჭიროება სიმპტომურ შემსუბუქებაზე და თერაპიაზე პასუხი, განსაკუთრებით ოსტეოართრიტის მქონე პაციენტებში.

ოსტეოართრიტი:

რეკომენდებული დოზაა 30 მგ დღეში ერთჯერ. ზოგიერთ პაციენტში სიმპტომების არასაკმარისი შემსუბუქებისას, დოზის გაზრდამ 60 მგ-მდე  დღეში ერთხელ შეიძლება გაზარდოს ეფექტურობა. თერაპიული სარგებელის გაზრდის არარსებობის შემთხვევაში, სხვა თერაპიული ვარიანტები უნდა იქნას გათვალისწინებული.

რევმატოიდული ართრიტი:

რეკომენდებული დოზაა 90 მგ დღეში ერთჯერ.

მწვავე პოდაგრული ართრიტი

 რეკომენდებული დოზაა 120 მგ ერთხელ დღეში. ეტორიკოქსიბი 120 მგ უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ მწვავე სიმპტომური პერიოდისთვის. მწვავე პოდაგრული ართრიტის კლინიკურ კვლევებში ეტორიკოქსიბს აძლევდნენ 8 დღის განმავლობაში.

მაანკილოზებელი სპონდილიტი

რეკომენდებული დოზაა 90 მგ დღეში ერთჯერ. თითოეული ჩვენებისათვის რეკომენდებულ დოზებზე მეტი დოზა ან არ ავლენს დამატებით ეფექტურობას ან არ არის შესწავლილი. აქედან გამომდინარე: OA– სთვის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 60 მგ-ს დღეში.

RA და მაანკილოზებელი სპონდილიტისათვის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 90 მგ-ს დღეში. მწვავე პოდაგრისათვის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 120 მგ-ს დღეში, მკურნალობა შემოიფარგლება მაქსიმუმ 8 დღიანი პერიოდით.

ხანდაზმულები

 ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის. სხვა პრეპარატების მსგავსად, ხანდაზმულ პაციენტებში საჭიროა სიფრთხილე.

ღვიძლის უკმარისობა

 ჩვენების მიუხედავად, ღვიძლის მსუბუქი დისფუნქციის მქონე პაციენტებში (ჩაილდ-პიუს ქულა 5-6) დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 60 მგ-ს  დღეში ერთჯერ. ღვიძლის ზომიერი დისფუნქციის  მქონე პაციენტებში (ჩაილდ-პიუს ქულა 7-9), ჩვენების მიუხედავად, დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 60 მგ-ს დღეგამოშვებით;  ასევე შეიძლება მიზანშეწონილად ჩაითვალოს 30 მგ-ის დღეში ერთჯერ მიღება. კლინიკური გამოცდილება კერძოდ ღვიძლის ზომიერი დისფუნქციის მქონე  პაციენტებში შეზღუდულია და რეკომენდებულია სიფრთხილე. არ არსებობს კლინიკური გამოცდილება ღვიძლის მძიმე დისფუნქციის მქონე პაციენტებში (ჩაილდ-პიუს ქულა ≥10); ამიტომ, მისი გამოყენება ამ პაციენტებში უკუნაჩვენებია.

თირკმლის უკმარისობა

პაციენტებისთვის კრეატინინის კლირენსით ≥30 მლ/წთ დოზის კორექცია საჭირო არ არის. ეტორიკოქსიბის გამოყენება პაციენტებში კრეატინინის კლირენსთ <30 მლ/წთ უკუნაჩვენებია.

პედიატრიული პაციენტები

ეტორიკოქსიბი უკუნაჩვენებია ბავშვებში და 16 წლამდე მოზარდებში

უკუჩვენებები

ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ. აქტიური პეპტიური წყლული ან კუჭ-ნაწლავიდან აქტიური  სისხლდენა.

პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნათ ბრონქოსპაზმი, მწვავე რინიტი, ცხვირის პოლიპები, ანგიონევროზული შეშუპება, ჭინჭრის ციება ან ალერგიული ტიპის რეაქციები აცეტილსალიცილის მჟავის ან აასს-ების მიღების შემდეგ COX-2 (ციკლოოქსიგენაზა -2) ინჰიბიტორების ჩათვლით. ორსულობა და ლაქტაცია (იხ. სხვა პუნქტში). ღვიძლის მძიმე დისფუნქცია (შრატში ალბუმინი <25 გ/ლ ან ჩაილდ-პიუს ქულა ≥ 10).

განსაზღვრული თირკმლის კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ.

16 წლამდე ასაკის ბავშვები და მოზარდები. ნაწლავის ანთებითი დაავადება. გულის შეგუბებითი უკმარისობა (NYHA II-IV). ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტები, რომლების არტერიული წნევაც მუდმივად აწეულია 140/90 მმ.ვწყ.სვტ– ზე მაღლა და არ არის ადექვატურად გაკონტროლებული. დადგენილი გულის იშემიური დაავადება, პერიფერიული არტერიების დაავადება და/ან ცერებროვასკულური დაავადება.

სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები:

კუჭ -ნაწლავის მხრივი ეფექტები

ზედა კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივი გართულებები [პერფორაციები, წყლულები ან სისხლდენები (PUB-ები)], რომელთაგან ზოგიერთმა გამოიწვია ფატალური შედეგი ეტორიკოქსიბით ნამკურნალევ პაციენტებში.  სიფრთხილეა რეკომენდებული იმ პაციენტების მკურნალობისას, რომლებსაც აქვთ აასს-ებით გამოწვეული კუჭ -ნაწლავის მხრივი გართულების განვითარების მაღალი რისკი; ხანდაზმულები, პაციენტები, რომლებიც ერთდროულად იყენებენ სხვა აასს-ებს ან აცეტილსალიცილის მჟავას, ან პაციენტები, რომლებსაც აქვთ ანამნეზში კუჭ -ნაწლავის დაავადებები, როგორიცაა წყლული და კუჭ -ნაწლავიდან სისხლდენა. ეტორიკოქსიბის აცეტილსალიცილის მჟავასთან ერთდროული მიღებისას (თუნდაც დაბალი დოზებით) იზრდება კუჭ -ნაწლავის მხრივი გვერდითი ეფექტების რისკი (კუჭ -ნაწლავის დაწყლულება ან კუჭ -ნაწლავის მხრივი სხვა გართულებები). გრძელვადიანი კლინიკური კვლევებით არ გამოვლენილა კუჭ -ნაწლავის უსაფრთხოების მხრივ მნიშვნელოვანი განსხვავება სელექციური COX-2 ინჰიბიტორები + აცეტილსალიცილის მჟავასა და  აასს-ები  + აცეტილსალიცილის მჟავას შორის.

 კარდიოვასკულური ეფექტები

 კლინიკურმა კვლევები მიუთითებს,  რომ სელექციური COX-2 ინჰიბიტორების კლასის წამლები შეიძლება დაკავშირებული იყოს თრომბოზული მოვლენების (განსაკუთრებით მიოკარდიუმის ინფარქტის და ინსულტის) რისკთან, პლაცებოსთან და ზოგიერთ აასს-ებთან შედარებით. რადგანაც ეტორიკოქსიბის კარდიოვასკულური რისკები შეიძლება გაიზარდოს დოზისა და ზემოქმედების ხანგრძლივობასთან ერთად, ის უნდა იქნას გამოყენებული რაც შეიძლება ხანმოკლე დროითა და ყველაზე დაბალი ეფექტური დღიური დოზით. პერიოდულად განმეორებით უნდა შეფასდეს პაციენტის საჭიროება სიმპტომურ შემსუბუქებაზე და თერაპიაზე პასუხი,  განსაკუთრებით ოსტეოართრიტის მქონე პაციენტებში. კარდიოვასკულური  მოვლენების მნიშვნელოვანი რისკ -ფაქტორების მქონე პაციენტებს (მაგალითად, ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია, შაქრიანი დიაბეტი, მოწევა) ეტორიკოქსიბით უნდა  უმკურნალონ მხოლოდ ფრთხილად განხილვის შემდეგ. სელექციური COX-2 ინჰიბიტორები არ ჩაანაცვლებს აცეტილსალიცილის მჟავას კარდიოვასკულური თრომბოემბოლიური დაავადებების პროფილაქტიკისთვის, რადგანაც მათ არ გააჩნიათ ანტითრომბოციტული  ეფექტი. ამიტომ ანტითრომბოციტული თერაპია არ უნდა შეწყდეს.

 თირკმლის მხრივი  ეფექტები

თირკმლის პროსტაგლანდინებს შეუძლიათ შეასრულონ კომპენსატორული როლი თირკმლის პერფუზიის შენარჩუნებაში. ამრიგად, თირკმლის დარღვეული პერფუზიის პირობებში, ეტორიკოქსიბის გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს პროსტაგლანდინების წარმოქმნის შემცირება და, მეორადად, თირკმლის სისხლის ნაკადის შემცირება და ამით თირკმლის ფუნქციის დარღვევა. ამ პასუხის ყველაზე დიდი რისკის ქვეშ არიან ის პაციენტები, რომლებსაც აქვთ მანამდე არსებული თირკმლის ფუნქციის მნიშვნელოვანი დარღვევა, 14 გულის დეკომპენსირებული უკმარისობა ან ციროზი. ასეთ პაციენტებში უნდა იქნას გათვალისწინებული თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი.

სითხის შეკავება, შეშუპება და ჰიპერტენზია

სხვა სამკურნალო პროდუქტების მსგავსად, რომლებიც ცნობილია, რომ აინჰიბირებენ პროსტაგლანდინების სინთეზს, სითხის შეკავება, შეშუპება და ჰიპერტენზია დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ეტორიკოქსიბს. ყველა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასს-ები), და მათ შორის ეტორიკოქსიბი, შეიძლება დაკავშირებული იყოს ახლად დაწყებულ ან რეციდივულ გულის შეგუბებით უკმარისობასთან. საჭიროა სიფრთხილე პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ გულის უკმარისობა, მარცხენა პარკუჭის დისფუნქცია ან ჰიპერტენზია, და პაციენტებში, რომლებსაც მანამდე აღენიშნებოდათ შეშუპება სხვა მიზეზის გამო. თუ არსებობს ამ პაციენტების მდგომარეობის გაუარესების კლინიკური მტკიცებულება, უნდა იქნას მიღებული შესაბამისი ზომები, მათ შორის ეტორიკოქსიბის შეწყვეტა. ეტორიკოქსიბი შეიძლება დაკავშირებული იყოს უფრო ხშირ და მძიმე ჰიპერტენზიასთან, ვიდრე ზოგიერთი სხვა აასს-ები და სელექციური COX-2 ინჰიბიტორები, განსაკუთრებით მაღალი დოზებით. ამიტომ, ჰიპერტენზია უნდა გაკონტროლდეს ეტორიკოქსიბით მკურნალობის დაწყებამდე და განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს სისხლის წნევის მონიტორინგს ეტორიკოქსიბით მკურნალობის დროს. სისხლის წნევის მონიტორინგი უნდა ჩატარდეს მკურნალობის დაწყებიდან ორი კვირის განმავლობაში და მას შემდგომ პერიოდულად. თუ სისხლის წნევა საგრძნობლად მოიმატებს, უნდა განხილული იქნას ალტერნატიული მკურნალობა.

ღვიძლის მხრივი ეფექტები

ალანინ ამინოტრანსფერაზას (ალტ) და/ან ასპარტატ ამინოტრანსფერაზას (ასტ) მომატება (ნორმის ზედა ზღვარზე დაახლოებით სამჯერ ან მეტჯერ) დაფიქსირდა კლინიკურ კვლევებში იმ პაციენტების დაახლოებით 1% -ში, რომლებსაც ერთ წლამდე პერიოდში მკურნალობდნენ ეტორიკოქსიბით 30, 60 და 90 მგ დღეში. ნებისმიერ პაციენტს, რომელსაც აქვს სიმპტომები და/ან ნიშნები, რომლებიც მიუთითებენ ღვიძლის დისფუნქციაზე, ან რომლებსაც აღენიშნებათ ღვიძლის ფუნქციის პათოლოგიური ტესტი, უნდა ჩაუტარდეს მონიტორინგი. ღვიძლის უკმარისობის ნიშნების გამოვლენის ან ღვიძლის ფუნქციის მუდმივი პათოლოგიური ტესტების გამოვლენისას (ნორმის ზედა ზღვარზე სამჯერ მეტი), ეტორიკოქსიბი უნდა შეწყდეს.

ზოგადი

თუ მკურნალობის დროს პაციენტებში გაუარესდება ზემოთ აღწერილი ორგანოთა სისტემის რომელიმე ფუნქცია, უნდა იქნას მიღებული შესაბამისი ზომები და უნდა განხილული იქნას ეტორიკოქსიბით თერაპიის შეწყვეტა. ეტორიკოქსიბის გამოყენებისას ხანდაზმულ პაციენტებში და თირკმლის, ღვიძლის ან გულის დისფუნქციის მქონე პაციენტებში უნდა შენარჩუნდეს სათანადო სამედიცინო მეთვალყურეობა. დეჰიდრატაციის მქონე პაციენტებში ეტორიკოქსიბით მკურნალობის დაწყებისას საჭიროა სიფრთხილე. მიზანშეწონილია პაციენტების რეჰიდრატაცია ეტორიკოქსიბით თერაპიის დაწყებამდე. სერიოზული კანის მხრივი რეაქციები, ზოგიერთი მათგანი ფატალური, მათ შორის ექსფოლიაციური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, ძალიან იშვიათად დაფიქსირდა აასს-ებისა და ზოგიერთი სელექციური COX-2 ინჰიბიტორების გამოყენებისას პოსტ -მარკეტინგული მეთვალყურეობის პერიოდში. როგორც ჩანს, პაციენტები ამ რეაქციების მაღალი რისკის ქვეშ არიან თერაპიის კურსის დასაწყისში, და უმეტეს შემთხვევებში რეაქცია იწყება მკურნალობის პირველი თვის განმავლობაში. სერიოზული ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები (როგორიცაა ანაფილაქსია და ანგიონევროზული შეშუპება) დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ეტორიკოქსიბს. ზოგიერთი სელექციური COX2 ინჰიბიტორი დაკავშირებული კანის მხრივი რეაქციების მომატებულ რისკთან იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ანამნეზში რაიმე წამლისმიერი ალერგია. ეტორიკოქსიბის მიღება უნდა შეწყდეს კანზე გამონაყარის, ლორწოვანის დაზიანების ან ჰიპერმგრძნობელობის ნებისმიერი სხვა ნიშნების პირველივე გამოჩენისთანავე. ეტორიკოქსიბმა შეიძლება შენიღბოს ცხელება და ანთების სხვა ნიშნები. სიფრთხილეა საჭირო ეტორიკოქსიბის ვარფარინთან ან სხვა პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან ერთად გამოყენებისას.

 ეტორიკოქსიბის გამოყენება, ისევე როგორც ნებისმიერი სამკურნალო პროდუქტისა, რომელიც ცნობილია, რომ აინიჰიბირებს ციკლოოქსიგენაზას / პროსტაგლანდინების სინთეზს, არ არის რეკომენდებული ქალებში, რომლებიც ცდილობენ დაორსულებას. ტაბლეტები შეიცავს ლაქტოზას. პაციენტებმა იშვიათი მემკვიდრეობითი პრობლემებით, როგორიცაა გალაქტოზის აუტანლობა, ლაპპ- ლაქტაზას დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზის მალაბსორბცია, არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

ეფექტი  მანქანების მართვისა და მექანიზმების გამოყენების უნარზე

ეტორიკოქსიბის მანქანების მართვისა და მექანიზმების გამოყენების უნარზე ეფექტის კვლევები არ ჩატარებულა. თუმცა, პაციენტებმა, რომლებიც განიცდიან თავბრუსხვევას, ვერტიგოს ან ძილიანობას ეტორიკოქსიბის მიღებისას, თავი უნდა შეიკავონ მანქანის მართვისგან ან მექანიზმებთან მუშაობისგან.

 არასასურველი ეფექტები

კლინიკურ კვლევებში ეტორიკოქსიბის უსაფრთხოება შეფასდა 7152 პირში, მათ შორის 4614 OA-ს, RA-ს, ქრონიკული წელის ტკივილის ან მაანკილოზებელი სპონდილიტის მქონე პაციენტში (დაახლოებით 600 OA ან RA-ს მქონე  პაციენტს მკურნალობდნენ ერთი წლის ან მეტი ხნის განმავლობაში).

კლინიკურ კვლევებში არასასურველი ეფექტების პროფილი მსგავსი იყო OA– ს ან RA– ის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობდნენ ეტორიკოქსიბით ერთი წლის ან მეტი ხნის განმავლობაში.

მწვავე პოდაგრული ართრიტის კლინიკურ კვლევაში პაციენტებს მკურნალობდნენ 120 მგ ეტორიკოქსიბით დღეში ერთჯერ რვა დღის განმავლობაში. ამ კვლევაში გვერდითი მოვლენების პროფილი ზოგადად მსგავსი იყო OA, RA და წელის ქრონიკული ტკივილის კომბინირებული კვლევებისას.

სამი აქტიური კომპარატორით კონტროლირებადი კვლევიდან გაერთიანებული შედეგების კარდიოვასკულური უსაფრთხოების შედეგების პროგრამაში OA ან RA-ს მქონე  17,412 პაციენტს მკურნალობდნენ ეტორიკოქსიბით (60 მგ ან 90 მგ) დაახლოებით 18 თვიანი  საშუალო ხანგრძლივობით.

შემდეგი არასასურველი ეფექტები დაფიქსირდა კლინიკურ კვლევებში პლაცებოზე მეტი სიხშირით OA, RA-ს, ქრონიკული წელის ტკივილი ან მაანკილოზებელი სპონდილიტის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობდნენ 30 მგ, 60 მგ ან 90 მგ ეტორიკოქსიბით 12 კვირის განმავლობაში, ან MEDAL პროგრამის კვლევაში ან პოსტ მარკეტინგული გამოცდილებაში:

 [ძალიან ხშირი (≥1/10) ხშირი (≥1/100 -დან <1/10-მდე) არახშირი (≥1/1000 -დან <1/100-მდე) იშვიათი (≥1/10000 -დან <1/1000-მდე) ძალიან იშვიათი (<1 /10,000), უცნობია (არ შეიძლება შეფასდეს არსებული მონაცემების საფუძველზე)]

ინფექციები და ინვაზიები:

არახშირი: გასტროენტერიტი, ზედა სასუნთქი გზების ინფექცია, საშარდე გზების ინფექცია.

იმუნური სისტემის დარღვევა:

ძალიან იშვიათი: ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, მათ შორის ანგიონევროზული შეშუპება, ანაფილაქსიური/ანაფილაქტოიდური რეაქციები შოკის ჩათვლით.

მეტაბოლიზმის და ნუტრიციული დარღვევები:

 ხშირი: შეშუპება/სითხის შეკავება

არახშირი: მადის მომატება ან დაქვეითება, წონის მომატება.

ფსიქიკური დარღვევები:

არახშირი: შფოთვა, დეპრესია, გონებრივი აქტივობის დაქვეითება.

ძალიან იშვიათი: ცნობიერების აბნევა, ჰალუცინაციები.

 ნერვული სისტემის მხრივი დარღვევა:

ხშირი: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი.

არახშირი: დისგევზია, უძილობა, პარესთეზია/ჰიპესთეზია, ძილიანობა.

თვალის მხრივი დარღვევები:

არახშირი: მხედველობის დაბინდვა, კონიუნქტივიტი.

ყურისა და ლაბირინთის მხრივი დარღვევები:

არახშირი: ტინიტუსი, ვერტიგო.

 გულის მხრივი დარღვევები:

 ხშირი: გულის ფრიალი

 არახშირი: წინაგულების ფიბრილაცია, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, არასპეციფიკური ეკგ ცვლილებები, მიოკარდიუმის ინფარქტი*.

სისხლძარღვოვანი დარღვევები:

ხშირი: ჰიპერტენზია.

არახშირი: ალები, ცერებროვასკულური მოვლენა, გარდამავალი იშემიური შეტევა.

 ძალიან იშვიათი: ჰიპერტონული კრიზი.

 რესპირატორული, გულმკერდის და შუასაყრის მხრივი დარღვევები:

არახშირი: ხველა, ქოშინი, ეპისტაქსისი.

ძალიან იშვიათი: ბრონქოსპაზმი.

კუჭ -ნაწლავის მხრივი დარღვევები:

ხშირი: კუჭ -ნაწლავის მხრივი დარღვევები (მაგალითად, მუცლის ტკივილი, მეტეორიზმი, გულძმარვა), დიარეა, დისპეფსია, დისკომფორტი ეპიგასტრიუმში, გულისრევა.

არახშირი: მუცლის შებერვა, მჟავას რეფლუქსი, ნაწლავების მოქმედების ცვლილება, ყაბზობა, პირის სიმშრალე, გასტროდუოდენალური წყლული, გაღიზიანებული ნაწლავის სინდრომი, ეზოფაგიტი, პირის ღრუს წყლული, ღებინება, გასტრიტი.

ძალიან იშვიათი: პეპტიკური წყლულები, კუჭ -ნაწლავის პერფორაციისა და სისხლდენის ჩათვლით (ძირითადად ხანდაზმულებში).

ჰეპატობილიარული დარღვევები:

ძალიან იშვიათი: ჰეპატიტი.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივი დარღვევები:

ხშირი: ეკქიმოზი.

არახშირი: სახის შეშუპება, ქავილი, გამონაყარი.

ძალიან იშვიათი: ურტიკარია, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი.

ჩონჩხ-კუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილისა და ძვლების მხრივი დარღვევები:

არახშირი: კუნთების კრუნჩხვა/სპაზმი, ჩონჩხ-კუნთოვანი ტკივილი/რიგიდობა.

 თირკმელებისა და შარდის მხრივი დარღვევები:

* გრძელვადიანი პლაცებოთი და აქტიურად კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების ანალიზების საფუძველზე, სელექციური COX-2 ინჰიბიტორები დაკავშირებული სერიოზული თრომბოზული არტერიული მოვლენების, მათ შორის მიოკარდიუმის ინფარქტისა და ინსულტის მომატებულ რისკთან. ასეთი მოვლენების აბსოლუტური რისკის ზრდამ ნაკლებად სავარაუდოა, რომ გადააჭარბოს 1%-ს წელიწადში არსებული მონაცემების საფუძველზე (არახშირი).

არახშირი: პროტეინურია.

ძალიან იშვიათი: თირკმლის უკმარისობა, მათ შორის თირკმლის უკმარისობა, რომელიც ჩვეულებრივ შექცევადია მკურნალობის შეწყვეტისას.

ზოგადი დარღვევები და მდგომარეობები გამოყენების ადგილზე:

ხშირი: ასთენია/დაღლილობა, გრიპის მსგავსი დაავადება.

არახშირი: ტკივილი გულმკერდის არეში.

გამოკვლევები:

ხშირი: ალტ-ს მომატება, ასტ-ს მომატება.

 არახშირი: სისხლში შარდოვანას აზოტის მომატება, კრეატინფოსფოკინაზას მომატება, ჰემატოკრიტის შემცირება, ჰემოგლობინის დაქვეითება, ჰიპერკალემია, ლეიკოციტების შემცირება, თრომბოციტების შემცირება, შრატში კრეატინინის მომატება, შარდმჟავას მომატება.

იშვიათი: სისხლში ნატრიუმის შემცირება.

შემდეგი არასასურველი ეფექტები დაფიქსირდა აასს-ების გამოყენებასთან დაკავშირებით და არ შეიძლება გამოირიცხოს ეტორიკოქსიბისათვის: ნეფროტოქსიკურობა, ინტერსტიციული ნეფრიტისა და ნეფროზული სინდრომის ჩათვლით; ჰეპატოტოქსიკურობა ღვიძლის უკმარისობის, სიყვითლისა და პანკრეატიტის ჩათვლით.

წამლებს შორის ურთიერთქმედებები

 ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედებები

პერორალური ანტიკოაგულანტები: ქრონიკული ვარფარინის თერაპიაზე სტაბილიზირებულ სუბიექტებში, ეტორიკოქსიბის 120 მგ დღეში მიღება დაკავშირებულია პროთრომბინის დროის საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის (INR) დაახლოებით 13% -ით ზრდასთან. ამიტომ, პაციენტებზე, რომლებიც იღებენ პერორალურ ანტიკოაგულანტებს, უნდა განხორციელდეს ყურადღებით მონიტორინგი მათი პროთრომბინული დროის INR- ზე, განსაკუთრებით პირველ დღეებში, როდესაც იწყება ეტორიკოქსიბით თერაპია ან ეტორიკოქსიბის დოზა იცვლება.

შარდმდენები, აგფ ინჰიბიტორები და ანგიოტენზინ II ანტაგონისტები: აასს-ებს შეუძლიათ შეამცირონ შარდმდენებისა და სხვა ანტიჰიპერტენზიული წამლების ეფექტი. თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ზოგიერთ პაციენტში (მაგალითად, დეჰიდრატირებული პაციენტები ან ხანდაზმული პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით) აგფ ინჰიბიტორის ან ანგიოტენზინ II ანტაგონისტის და ციკლო-ოქსიგენაზას ინჰიბიტორების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის ფუნქციის შემდგომი გაუარესება, მათ შორის მწვავე თირკმლის უკმარისობა, რომელიც ჩვეულებრივ შექცევადია. ეს ურთიერთქმედებები უნდა იქნას გათვალისწინებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ეტორიკოქსიბს აგფ ინჰიბიტორებთან ან ანგიოტენზინ II ანტაგონისტებთან ერთად. ამიტომ, ეს კომბინაცია სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული განსაკუთრებით ხანდაზმულებში. პაციენტები უნდა იყვნენ ადექვატურად ჰიდრატირებული და გათვალისწინებული უნდა იქნას თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი კომბინირებული თერაპიის დაწყების შემდეგ და პერიოდულად შემდეგაც.

 აცეტილსალიცილის მჟავა: ჯანმრთელ ადამიანებში ჩატარებულ კვლევაში, სტაბილურ მდგომარეობაში, ეტორიკოქსიბს 120 მგ დღეში ერთჯერ არ ჰქონდა ეფექტი აცეტილსალიცილის მჟავას ანტითრომბოციტულ აქტივობაზე (81 მგ დღეში ერთჯერ). ეტორიკოქსიბი შეიძლება გამოყენებულ იქნას აცეტილსალიცილის მჟავასთან ერთად კარდიოვასკულარული პროფილაქტიკის მიზნით გამოყენებულ დოზებზე (დაბალ დოზიანი აცეტილსალიცილის მჟავა). თუმცა, დაბალ დოზიანი აცეტილსალიცილის მჟავას ერთდროულმა მიღებამ ეტორიკოქსიბთან ერთად შეიძლება გამოიწვიოს კუჭ-ნაწლავის დაწყლულების ან სხვა გართულებების სიხშირის მომატება მხოლოდ ეტორიკოქსიბის გამოყენებასთან შედარებით. არ არის რეკომენდებული ეტორიკოქსიბის ერთდროული მიღება კარდიოვასკული პროფილაქტიკის დოზებზე მეტი დოზებით მიღებულ აცეტილსალიცილის მჟავასთან  ერთად ან სხვა აასს-ებთან ერთად.

ციკლოსპორინი და ტაკროლიმუსი: მიუხედავად იმისა, რომ ეს ურთიერთქმედება არ არის შესწავლილი ეტორიკოქსიბთან ერთად, ციკლოსპორინის ან ტაკროლიმუსის ერთდროულმა გამოყენებამ ნებისმიერ აასს- თან ერთად შეიძლება გაზარდოს ციკლოსპორინის ან ტაკროლიმუსის ნეფროტოქსიკური ეფექტი. თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი უნდა განხორციელდეს ეტორიკოქსიბის და რომელიმე ამ წამლის კომბინირებული გამოყენებისას

 ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედებები

 ეტორიკოქსიბის ეფექტი სხვა წამლების ფარმაკოკინეტიკაზე

ლითიუმი: აასს- ები ამცირებენ ლითიუმის თირკმლით ექსკრეციას და შესაბამისად ზრდიან ლითიუმის პლაზმურ დონეს. თუ აუცილებელია, სისხლში ლითიუმის მონიტორინგი და ლითიუმის დოზის კორექცია უნდა მოხდეს ამ კომბინაციის მიღებისას და აასს-ების მოხსნისას. მეტოტრექსატი: ორმა კვლევამ შეისწავლა ეტორიკოქსიბის 60, 90 ან 120 მგ დღეში ერთჯერ შვიდი დღის განმავლობაში ეფექტი პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ მეტოტრექსატს კვირაში ერთხელ 7.5--დან 20 მგ-მდე დოზებით რევმატოიდული ართრიტის გამო. 60 და 90 მგ ეტორიკოქსიბს არ ჰქონდა ეფექტი მეტოტრექსატის პლაზმურ კონცენტრაციაზე ან თირკმლით კლირენსზე.

ერთ კვლევაში, 120 მგ აეტორიკოქსიბს რ ჰქონდა ეფექტი, მაგრამ მეორე კვლევაში, 120 მგ ეტორიკოქსიბმა გაზარდა მეტოტრექსატის პლაზმური კონცენტრაცია 28% -ით და შეამცირა მეტოტრექსატის თირკმლით კლირენსი 13% -ით. მეტოტრექსატთან დაკავშირებული ტოქსიკურობის ადექვატური მონიტორინგი რეკომენდირებულია ეტორიკოქსიბისა და მეტოტრექსატის ერთდროული გამოყენებისას.

პერორალური კონტრაცეპტივები: ეტორიკოქსიბი 60 მგ, მიღებული ერთდროულად პერორალურ კონტრაცეპტივთან, რომელიც შეიცავს 35 მიკროგრამ ეთინილ ესტრადიოლს (EE) და 0.5 დან 1 მგ-მდე  ნორეთინდრონს, 21 დღის განმავლობაში გაზარდა EE-ს  სტაბილური მდგომარეობის  AUC0-24სთ 37%-ით. 120 მგ ეტორიკოქსიბმა, რომელიც მიცემული იქნა იმავე პერორალურ კონტრაცეპტივთან ერთდროულად ან  12 საათიანი ინტერვალით, გაზარდა EE– ს სტაბილური მდგომარეობის  AUC0-24სთ 50–60%–ით. EE-ს კონცენტრაციის ეს ზრდა გასათვალისწინებელია ეტორიკოქსიბთან ერთად პერორალური კონტრაცეპტივის შერჩევისას. EE ექსპოზიციის ზრდამ შეიძლება გაზარდოს პერორალურ კონტრაცეპტივებთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენების სიხშირე (მაგალითად, ვენური თრომბოემბოლიური მოვლენები რისკის ქვეშ მყოფ ქალებში).

ჰორმონული ჩამანაცვლებელი თერაპია (HRT): 120 მგ ეტორიკოქსიბის გამოყენებამ ჰორმონულ ჩამანაცვლებელ თერაპიასთან ერთად, რომელიც შედგება კონიუგირებული ესტროგენებისგან (0.625 მგ პრემარინი^TM) 28 დღის განმავლობაში, გაზარდა საშუალო სტაბილური მდგომარეობის AUC0-24 სთ არაკონუგირებული ესტრონის (41%-ით), ეკვილინის (76%-ით) და 17-β-ესტრადიოლის (22%-ით). ეტორიკოქსიბის რეკომენდებული ქრონიკული დოზების ეფექტი (30, 60 და 90 მგ) არ არის შესწავლილი. 120 მგ  ეტორიკოქსიბის ეფექტები პრემარინის ამ ესტროგენულ კომპონენტების ექსპოზიციაზე (AUC0-24 სთ) იყო იმის ნახევარზე ნაკლები, რაც დაფიქსირდა მხოლოდ პრემარინის გამოყენებისას და დოზა გაიზარდა 0.625-დან 1.25 მგ-მდე. ამ მომატებების კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია და პრემარინის უფრო მაღალი დოზების კომბინაცია ეტორიკოქსიბთან  შესწავლილი არ ყოფილა.  ესტროგენული კონცენტრაციის ეს მომატებები უნდა იქნას გათვალისწინებული პოსტ-მენოპაუზური ჰორმონოთერაპიის არჩევისას ეტორიკოქსიბთან ერთად გამოყენებისთვის, რადგანაც ესტროგენების ექსპოზიციის მომატებამ  შეიძლება გაზარდოს HRT– თან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენების რისკი.

პრედნიზონი/პრედნიზოლონი: წამლებს შორის ურთიერთქმედების კვლევებში ეტორიკოქსიბს არ ჰქონია კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტები პრედნიზონის/პრედნიზოლონის ფარმაკოკინეტიკაზე.

დიგოქსინი: ეტორიკოქსიბის 120 მგ დღეში ერთჯერ 10 დღის განმავლობაში გამოყენებამ ჯანმრთელ მოხალისეებში არ შეცვალა სტაბილური მდგომარეობაში პლაზმური AUC0-24 სთ ან დიგოქსინის თირკმელებით ელიმინაცია. აღინიშნა  დიგოქსინის Cmax-ის ზრდა (დაახლოებით 33%-ით). ეს ზრდა ზოგადად არ არის მნიშვნელოვანი პაციენტების უმეტესობისთვის. თუმცა, დიგოქსინის ტოქსიკურობის მაღალი რისკის ქვეშ მყოფი პაციენტებზე უნდა განხოციელდეს მონიტორინგი ეტორიკოქსიბისა და დიგოქსინის ერთდროულად გამოყენებისას.

ეტორიკოქსიბის ეფექტი სულფოტრანსფერაზებით მეტაბოლიზებულ წამლებზე

ეტორიკოქსიბი წარმოადგენს ადამიანის სულფოტრანსფერაზას, კერძოდ SULT1E1-ს აქტივობის ინჰიბიტორს, და აღმოჩენილია, რომ ზრდის ეთინილ ესტრადიოლის კონცენტრაციას შრატში. მიუხედავად იმისა, რომ მრავალი სულფოტრანსფერაზების ეფექტების შესახებ ინფორმაცია ამჟამად შეზღუდულია და მრავალი წამლის კლინიკური შედეგები ჯერ კიდევ შესწავლის პროცესშია, შეიძლება გონივრული იყოს სიფრთხილის გამოჩენა ეტორიკოქსიბის გამოყენებისას სხვა წამლებთან ერთად, რომლებიც ძირითადად მეტაბოლიზდება ადამიანის სულფოტრანსფერაზებით (მაგალითად, პერორალური სალბუტამოლი და მინოქსიდილი).

ეტორიკოქსიბის ეფექტი CYP იზოფერმენტებით მეტაბოლიზებულ წამლებზე

 In vitro კვლევების საფუძველზე, არ არის მოსალოდნელი, რომ ეტორიკოქსიბი აინჰიბირებს ციტოქრომებს P450 (CYP) 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 ან 3A4. ჯანმრთელ სუბიექტებზე ჩატარებულ კვლევაში, 120 მგ ეტორიკოქსიბის ყოველდღიურმა მიღებამ არ შეცვალა ღვიძლის CYP3A4-ს აქტივობა, როგორც ეს შეფასებულია ერითრომიცინის სუნთქვითი ტესტით.

სხვა პრეპარატების ეფექტები ეტორიკოქსიბის ფარმაკოკინეტიკაზე

ეტორიკოქსიბის მეტაბოლიზმის ძირითადი გზა დამოკიდებულია CYP ფერმენტებზე. როგორც ჩანს, CYP3A4 ხელს უწყობს ეტორიკოქსიბის მეტაბოლიზმს in vivo. In vitro კვლევებმა აჩვენა, რომ CYP2D6, CYP2C9, CYP1A2 და CYP2C19 ასევე შეუძლიათ ძირითადი მეტაბოლური გზის კატალიზება, თუმცა, მათი რაოდენობრივი როლი in vivo შესწავლილი არ არის.

კეტოკონაზოლი: კეტოკონაზოლს, CYP3A4–ის ძლიერ ინჰიბიტორს, დოზირებით 400 მგ დღეში ერთჯერ 11 დღის განმავლობაში ჯანმრთელ მოხალისეებში, არ ჰქონია რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი 60 მგ ეტორიკოქსიბის ერთჯერადი დოზის ფარმაკოკინეტიკაზე (AUC– ის 43% –იანი ზრდა).

რიფამპიცინი: ეტორიკოქსიბის რიფამპიცინთან, CYP ფერმენტების ძლიერ ინდუქტორთან  ერთდროულმა გამოყენებამ გამოიწვია ეტორიკოქსიბის პლაზმური კონცენტრაციის 65%-ით შემცირება. ამ ურთიერთქმედებამ შეიძლება გამოიწვიოს სიმპტომების რეციდივი, როდესაც ეტორიკოქსიბი გამოიყენება რიფამპიცინთან ერთად. მიუხედავად იმისა, რომ ეს ინფორმაცია შეიძლება მიუთითებდეს დოზის გაზრდაზე, ეტორიკოქსიბის დოზები, რომლებიც თითოეული ჩვენებისთვის აღწერილ დოზებზე მეტია, არ არის შესწავლილი რიფამპიცინთან კომბინაციაში და ამიტომ არ არის რეკომენდებული.

ანტაციდები: ანტაციდებს არ გააჩნიათ ეფექტი ეტორიკოქსიბის ფარმაკოკინეტიკაზე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ხარისხით.

დოზის გადაჭარბება

კლინიკურ კვლევებში, ეტორიკოქსიბის 500 მგ -მდე ერთჯერადი დოზის და 150 მგ-მდე დღეში 21 დღის განმავლობაში მრავალჯერადი დოზისმიღებამ არ გამოიწვია მნიშვნელოვანი ტოქსიკურობა. არსებობს ინფორმაცია ეტორიკოქსიბის დოზის მწვავე გადაჭარბების შესახებ, თუმცა უმეტეს შემთხვევებში გვერდითი მოვლენები არ იყო მოხსენებული. ყველაზე ხშირად დაფიქსირებული გვერდითი მოვლენები შეესაბამებოდა ეტორიკოქსიბის უსაფრთხოების პროფილს (მაგ. კუჭ -ნაწლავის მხრივი მოვლენები, კარდიორენალური მოვლენები).

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში, მიზანშეწონილია ტრადიციული დამხმარე ზომების მიღება, მაგალითად, კუჭ -ნაწლავის ტრაქტიდან შეუწოველი შიგთავსის მოცილება, კლინიკური მონიტორინგის განხორციელება და საჭიროების შემთხვევაში დამხმარე თერაპიის დაწყება. ეტორიკოქსიბი არ არის დიალიზირებადი ჰემოდიალიზით; უცნობია, არის თუ არა ეტორიკოქსიბი დიალიზირებადი პერიტონეალური დიალიზით.

შენახვა

ინახება მშრალ ადგილას, სადაც ტემპერატურა შენარჩუნებულია 15° C– დან 30° C– მდე, თავის ორიგინალურ კონტეინერში. დაიცავით ტენიანობისგან.

 ეს მედიკამენტი უნდა დანიშნოს ექიმმა და არ შეიძლება განმეორდეს ახალი დანიშნულების გარეშე.

შეინახეთ ყველა მედიკამენტი ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

 

მწარმოებელი: ლაბორატორიო ეკზანე ფარმა ს.ა. დინ ფუნეს 353, აველლანედა (ზიპ კოდი 1870), ბუენოს აირესი-არგენტინა.     

 

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.