ლორნიკუსი - Lornikus 8მგ 10 ტაბლეტი

ლორნიკუსი

სავაჭრო დასახელება

ლორნიკუსი, Lornikus

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება 

ლორნოქსიკამი, Lornoxicam

სამკურნალო ფორმა 

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები. 

აღწერილობა: 

ლორნიკუსი 4 მგ: მოგრძო ფორმის ტაბლეტები, დაფარული თეთრი ფერის აპკიანი გარსით, ცალ მხარეს გრავირებით „L04“.

ლორნიკუსი 8 მგ:, მოგრძო ფორმის ტაბლეტები, დაფარული თეთრი ფერის აპკიანი გარსით, ცალ მხარეს გრავირებით „L08“.

შემადგენლობა:

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს

აქტიური ნივთიერება: ლორნოქსიკამი 4 მგ ან 8 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მიკროკრისტალური ცელულოზა, პოვიდონი K25, მაგნიუმის სტეარატი.

გარსის შემადგენლობა: Opadry® თეთრი 03F180011 (ჰიპრომელოზა, ტიტანის დიოქსიდი, მაკროგოლი).

პრეპარატის ათქ კოდი  M01AC05

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი 

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო და ანტირევმატული საშუალებები. ოქსიკამები. 

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

მოქმედების მექანიზმი

ლორნოქსიკამი წარმოადგენს არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებას  ანთების საწინააღმდეგო და ტკივილგამაყუჩებელი თვისებებით, მიეკუთვნება ოქსიკამების კლასს. ლორნოქსიკამის მოქმედების მექანიზმი ძირითადად დაკავშირებულია პროსტაგლანდიების სინთეზის დაქვეითებასთან (ციკლოოქსიგენაზას (ცოგ) ინჰიბირების ხარჯზე), რაც იწვევს ანთებითი პროცესის დათრგუნვას და პერიფერიული ნოციცეპტორების დესენსიბილიზაციას. ასევე ნავარაუდევია სამკურნალო საშუალების ცენტრალური ნოციცეპტური მოქმედება, რომელიც არ არის დაკავშირებული ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებასთან. 

ასევე, იხილეთ: >Lornikus - ლორნიკუსი 8მგ და გამხსნელი 2მლ 1 ფლაკონი

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

ლორნოქსიკამი არ მოქმედებს ძირითად მნიშვნელოვან სასიცოცხლო მაჩვენებლებზე (მაგალითად, სხეულის ტემპერატურაზე, სუნთქვის სიხშირეზე, გულისცემაზე, არტერიულ წნევაზე, ელექტროკარდიოგრაფიისა (ეკგ) და სპირომეტრიის მონაცემებზე).

კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება

ლორნოქსიკამის >ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტი გამოვლინდა რამდენიმე კლინიკურ კვლევაში პრეპარატის შემუშავების პროცესში. 

ლორნოქსიკამის, ისევე როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (აასს) გამოყენებისას, ხშირი არასასურველი რეაქციები არის დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ, რაც დაკავშირებულია მის ადგილობრივ გამაღიზიანებელ და სისტემურ ულცეროგენულ მოქმედებასთან, რაც განპირობებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვით.

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა 

ლორნოქსიკამი სწრაფად და პრაქტიკულად სრულად შიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) სისხლის პლაზმაში მიიღწევა პრეპარატის მიღებიდან 1-2 საათის შემდეგ. ლორნოქსიკამის  აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს 90-100%-ს. სამკურნალო საშუალება არ ექვემდებარება პრესისტემურ ელიმინაციას (პირველი გავლის ეფექტი). 

საკვებთან ერთად მიღებისას, ლორნოქსიკამისთვის Cmax მნიშვნელობა მცირდება დაახლოებით 30%-ით, ხოლო სისხლში პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დროის მაჩვენებელი (Tmax) იზრდება 1,5 საათიდან 2,3 საათამდე; ლორნოქსიკამის აბსორბცია (შეფასებული „კონცენტრაცია-დრო“ მრუდის ქვეშ ფართობის (AUC) მნიშვნელობით) შეიძლება შემცირდეს 20%-ით. 

განაწილება

ლორნოქსიკამის პლაზმის ცილებთან შეკავშირება შეადგენს 99%-ს და არ არის დამოკიდებული სამკურნალო საშუალების კონცენტრაციაზე. პლაზმაში ლორნოქსიკამი გვხვდება უცვლელი სახით და ჰიდროქსილირებული მეტაბოლიტის ფორმით. მრავალჯერადი გამოყენებისას პრეპარატი შეიძლება აღმოჩენილი იქნას სინოვიალურ სითხეში. 

ბიოტრანსფორმაცია

ლორნოქსიკამი მნიშვნელოვანი ხარისხით ექვემდებარება ბიოტრანსფორმაციას ღვიძლში; სამკურნალო საშუალების ჰიდროქსილირებისას უპირატესად წარმოიქმნება არააქტიური მეტაბოლიტი 5-ჰიდროქსილორნოქსიკამი. CYP2C9 მონაწილეობს ლორნოქსიკამის მეტაბოლიზმში, ამ იზოფერმენტის გენეტიკური პოლიმორფიზმის გამო, პაციენტები შეიძლება მიეკუთვნებოდნენ სწრაფ ან ნელ მეტაბოლიზატორებს; ნელ მეტაბოლიზატორებში პრეპარატის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეიძლება მნიშვნელოვნად გაიზარდოს.

ლორნოქსიკამი მთლიანად მეტაბოლიზდება ჰიდროქსილირებული მეტაბოლიტის წარმოქმნით, რომელსაც არ გააჩნია ფარმაკოლოგიური აქტივობა; პრეპარატის დაახლოებით 2/3 გამოიყოფა ღვიძლით და 1/3 - თირკმელებით არააქტიური მეტაბოლიტის სახით. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ლორნოქსიკამი არ იწვევდა ღვიძლის ფერმენტების ინდუცირებას. კლინიკური კვლევების შედეგები მიუთითებს, რომ პრეპარატი არ გროვდება ორგანიზმში რეკომენდებულ დოზებში მრავალჯერადი გამოყენებისას, ეს დასტურდება ერთწლიან კვლევებში ლორნოქსიკამის გამოყენების მონიტორინგის შედეგად მიღებული მონაცემებით.

გამოყოფა

ლორნოქსიკამის ნახევრგამოყოფის პერიოდი შეადგენს საშუალოდ 3-4 საათს. პერორალური მიღების შემდეგ პრეპარატის შეყვანილი დოზის დაახლოებით 50% გამოიყოფა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტით, 42% - თირკმელებით, ძირითადად 5-ჰიდროქსილორნოქსიკამის ფორმით. 5-ჰიდროქსილორნოქსიკამის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 9 საათს, დღეში ერთხელ ან ორჯერ პარენტერალური შეყვანის შემდეგ. არ არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ სამკურნალო საშუალების გამოყოფის სიჩქარე იცვლება მისი განმეორებითი გამოყენებისას.

ხანდაზმულ პაციენტებში (65 წლის ზემოთ), ლორნოქსიკამის კლირენსი 30%-40%-ით მცირდება, სამკურნალო საშუალების დანარჩენი ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები მნიშვნელოვნად არ იცვლება. 

პაციენტებში თირკმლის ან ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით არ აღინიშნება ლორნოქსიკამის ფარმაკოკინეტიკური პროფილის მნიშვნელოვანი ცვლილებები. დადგინდა, რომ ღვიძლის ქრონიკული დაავადების მქონე პაციენტებში ლორნოქსიკამის დღეში 12 მგ და 16 მგ დოზით  7 დღის განმავლობაში გამოყენებისას პრეპარატი გროვდება ორგანიზმში. 

გამოყენების ჩვენებები

-  მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ხარისხის მწვავე ტკივილის სინდრომის სიმპტომატური მოკლევადიანი მკურნალობა;

-  ოსტეოართრიტის დროს ტკივილისა და ანთების სიმპტომური მკურნალობა;

-  რევმატოიდული ართრიტის დროს ტკივილისა და ანთების სიმპტომური მკურნალობა.

პრეპარატი განკუთვნილია მხოლოდ მოზრდილებში გამოსაყენებლად.

გამოყენების წესი და დოზირება 

დოზირება

ლორნოქსიკამის დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა განისაზღვრება ინდივიდუალურად, დაავადების ხასიათისა და სიმძიმის მიხედვით.

არასასურველი რეაქციების რისკის მინიმუმამდე დაყვანა შესაძლებელია ლორნოქსიკამის გამოყენებისას ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით უმოკლეს დროში, რომელიც აუცილებელია სიმპტომების კონტროლისთვის.

ტკივილის სინდრომი 

რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 8-16 მგ ლორნოქსიკამს დღე-ღამეში, გაყოფილს 2-3 მიღებად. ლორნოქსიკამის მაქსიმალური რეკომენდირებული სადღეღამისო დოზა შეადგენს 16 მგ-ს.   

ოსტეოართრიტი და რევმატოიდული ართრიტი

რეკომენდირებული საწყისი დოზა შეადგენს 12 მგ ლორნოქსიკამს დღე-ღამეში, დაყოფილი 2-3 მიღებაზე. შემანარჩუნებელი დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 16 მგ ლორნოქსიკამს დღე-ღამეში.

პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფები 

ბავშვები და მოზარდები 

არ არის რეკომენდირებული ლორნიკუსის გამოყენება ბავშვებსა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში; არ არსებობს მონაცემები ლორნოქსიკამის გამოყენების უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის შესახებ ამ კატეგორიის პაციენტებში.

ხანდაზმული  პაციენტები

65 წლის ზევით პაციენტებისთვის დოზის კორექტირება არ არის საჭირო, თუ თირკმლის ან ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები არ აღენიშნებათ. თუმცა, ლორნიკუსი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტების ამ ასაკობრივ ჯგუფში, რადგან ისინი უფრო ცუდად იტანენ გვერდით რეაქციებს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ. 

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევებით

პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის უმნიშვნელოდ ან ზომიერად გამოხატული დარღვევებით მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა შეადგენს 12 მგ ლორნოქსიკამს დღე-ღამეში, დაყოფილი 2-3 მიღებაზე. ლორნიკუსის გამოყენება თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში უკუნაჩვენებია.

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით

ღვიძლის ზომიერად გამოხატული უკმარისობის მქონე პაციენტებში მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 12 მგ ლორნოქსიკამს დღე-ღამეში, დაყოფილი 2-3 მიღებაზე. ლორნიკუსის გამოყენება ღვიძლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში უკუნაჩვენებია.

გამოყენების წესი

ტაბლეტები მიიღება პერორალურად,  საკმარისი რაოდენობის სითხის დაყოლებით.

უკუჩვენებები

-  ჰიპერმგრძნობელობა მოქმედი ნივთიერების ან ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ; 

-  ჰიპერმგრძნობელობა (ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა ბრონქული ასთმა, ანგიონევროზული შეშუპება,  რინიტი, ჭინჭრის ციება) სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ, აცეტილსალიცილის მჟავის ჩათვლით;

-  თრომბოციტოპენია;

-  გულის მწვავე უკმარისობა;

-  კუჭ-ნაწლავიდან, ცერებროვასკულარული ან სხვა სისხლდენა; 

-  კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა ან პერფორაცია ანამნეზში, დაკავშირებული წარსულში ჩატარებულ თერაპიასთან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით; 

-  მწვავე პეპტიური წყლული ან კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა, მორეციდივე წყლული ან კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა ანამნეზში (წყლულების წარმოქმნის ან სისხლდენის განვითარების ორი ან მეტი დადასტურებული ეპიზოდი);

-  ღვიძლის  მძიმე უკმარისობა;

-  თირკმლის  მძიმე უკმარისობა (სისხლის პლაზმაში კრეატინინის კონცენტრაცია (Ccr)  700 მკმოლი/ლ მეტი);

-  ორსულობის III ტრიმესტრი. 

არასასურველი რეაქციები 

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას ყველაზე გავრცელებული არასასურველი რეაქციებია დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ; მათ შორის შეიძლება განვითარდეს კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა, პეპტიური წყლულები, პერფორაციები, ზოგჯერ ფატალური დასასრულით, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით თერაპიის დროს აღინიშნა შემდეგი არასასურველი რეაქციები: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, მეტეორიზმი, ყაბზობა, დისპეფსია, მუცლის ტკივილი, მელენა, სისხლით ღებინება, წყლულოვანი სტომატიტი, კოლიტის და კრონის დაავადების გამწვავება; იშვიათად ვითარდებოდა გასტრიტი.

არასასურველი რეაქციების განვითარება მოსალოდნელია პაციენტების დაახლოებით 20%-ში, რომლებიც იღებენ ლორნოქსიკამს. ლორნოქსიკამის გამოყენებისას ყველაზე გავრცელებული არასასურველი რეაქციებია: გულისრევა, დისპეფსია, კუჭის აშლილობა, მუცლის ტკივილი, ღებინება, დიარეა. კლინიკური კვლევების შედეგები მიუთითებს, რომ ზემოაღნიშნული არასასურველი რეაქციები აღინიშნება პაციენტების 10%-ზე ნაკლებში. 

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობისას შეიძლება განვითარდეს შეშუპება, არტერიული ჰიპერტენზია და გულის უკმარისობა. კლინიკური და ეპიდემიოლოგიური კვლევების შედეგები მიუთითებს, რომ არტერიული თრომბოზის რისკი (მაგ., მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი) შეიძლება უმნიშვნელოდ გაიზარდოს ზოგიერთი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობისას (განსაკუთრებით მაღალი დოზებით და ხანგრძლივი გამოყენებისას).

იშვიათ შემთხვევებში, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას ჩუტყვავილას ფონზე, შეიძლება განვითარდეს მძიმე ინფექციური გართულებები კანისა და რბილი ქსოვილების მხრივ.  

ქვემოთ მოცემულია ცნობები არასასურველი რეაქციების შესახებ, რომლებიც განვითარდა 6417 პაციენტიდან 0,05%-ზე მეტში, რომლებიც მკურნალობდნენ ლორნოქსიკამით კლინიკური კვლევების II, III და IV ფაზის ჩატარების მსვლელობაში. 

არასასურველი რეაქციების სიხშირის პარამეტრები განისაზღვრება შემდეგნაირად: ძალიან ხშირი (≥1/10); ხშირი (≥1/100, მაგრამ <1/10); არახშირი (≥1/1,000, მაგრამ <1/100); იშვიათი (≥1/10,000, მაგრამ <1/1,000); ძალიან იშვიათი (<1/10,000), სიხშირე უცნობია (შეფასება შეუძლებელია არსებული მონაცემების მიხედვით).

ინფექციური და პარაზიტული დაავადებები: იშვიათი -  ფარინგიტი.

სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ: იშვიათი - ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია, სისხლდენის დროის გაზრდა; ძალიან იშვიათი - ეკქიმოზი.

დადგენილია, რომ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს შეუძლიათ გამოიწვიონ მძიმე ჰემატოლოგიური დარღვევები (კლას-ეფექტი), როგორიცაა ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი, აპლასტიკური და ჰემოლიზური ანემია.

იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათი - მომატებული მგრძნობელობა, ანაფილაქტოიდური რეაქციის, ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით.

ნივთიერებათა ცვლის და კვების მხრივ: არახშირი - ანორექსია, სხეულის მასის  ცვლილებები.

ფსიქიკის დარღვევები: არახშირი - უძილობა, დეპრესია; იშვიათი - ცნობიერების არევა, ნერვოზულობა, აჟიტაცია. 

ნერვული სისტემის მხრივ: ხშირი -  მსუბუქი და ტრანზიტორული თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა; იშვიათი - ძილიანობა, პარესთეზია, დისგევზია, ტრემორი, შაკიკი; ძალიან იშვიათი -  ასეპტიკური მენინგიტი პაციენტებში სისტემური მგლურათი და შემაერთებელი ქსოვილის  შერეული დაავადებით. 

მხედველობის ორგანოს მხრივ: არახშირი - კონიუნქტივიტი; იშვიათი - მხედველობის დარღვევები.

სმენის ორგანოს მხრივ და ლაბირინტული დარღვევები: არახშირი - ვერტიგო, ტინიტუსი.

გულის მხრივ: არახშირი - პალპიტაცია, ტაქიკარდია, შეშუპება, გულის უკმარისობა. 

სისხლძარღვების მხრივ: არახშირი - კანის გაწითლება, შეშუპებები; იშვიათი - არტერიული ჰიპერტენზია, წამოხურება, სისხლჩაქცევები, ჰემატომები.

სასუნთქი სისტემის, გულმკერდის და შუასაყრის ორგანოების მხრივ: არახშირი - რინიტი, იშვიათი - ქოშინი, ხველა, ბრონქოსპაზმი. 

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ხშირი: გულისრევა, მუცლის ტკივილი, დისპეფსია, დიარეა, ღებინება; არახშირი - ყაბზობა, მეტეორიზმი, ბოყინი, პირის სიმშრალე, გასტრიტი, კუჭის და  თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლული, ტკივილი მუცლის ზედა ნაწილში, წყლულოვანი სტომატიტი; იშვიათი - მელენა,  ღებინება სისხლის მინარევით, სტომატიტი, ეზოფაგიტი, გასტროეზოფაგეალური რეფლუქსი, დისფაგია, აფტოზური სტომატიტი, გლოსიტი, პეპტიური წყლულის პერფორაცია, კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა. 

ღვიძლის და სანაღვლე გზების მხრივ: არახშირი - ღვიძლის ფერმენტების (ალანინამინოტრანსფერაზას (ALT) ან ასპარტატამინოტრანსფერაზას (AST)) დონის მატება სისხლის პლაზმაში; ძალიან იშვიათი - ტოქსიკური მოქმედება ღვიძლზე, რის შედეგადაც შეიძლება განვითარდეს ღვიძლის უკმარისობა, ჰეპატიტი, სიყვითლე, ქოლესტაზი.

კანის და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ: არახშირი - კანზე გამონაყარი, ქავილი, მომატებული ოფლიანობა, ერითემატოზური გამონაყარი, ჭინჭრის ციება და ანგიონევროზული შეშუპება, ალოპეცია; იშვიათი - დერმატიტი, ეგზემა, პურპურა; ძალიან იშვიათი - შეშუპება და ბულოზური რეაქციები, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი.

ჩონჩხ-კუნთოვანი და შემაერთებელი ქსივილის მხრივ: არახშირი - ართრალგია; იშვიათი - ძვლების ტკივილი, კუნთების სპაზმი, მიალგია. 

თირკმელებისა და საშარდე გზების მხრივ: იშვიათი - ნიქტურია, შარდვის დარღვევა, შარდოვანას აზოტისა და კრეატინინის დონის მატება სისხლის პლაზმაში; ძალიან იშვიათი - თირკმლის მწვავე უკმარისობა პაციენტებში უკვე არსებული თირკმლის ფუნქციის დარღვევით (ასეთ პაციენტებში, ლორნოქსიკამის გამოყენებისას პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის გამო, შესაძლებელია თირკმლის სისხლის ნაკადის შემდგომი შემცირება).

დადგენილია, რომ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს შეიძლება ჰქონდეთ ნეფროტოქსიური ეფექტი (კლას-ეფექტი), ნეფრიტის და ნეფროზული სინდრომის განვითარების ჩათვლით.

ზოგადი დარღვევები და დარღვევები შეყვანის ადგილზე: არახშირი - შეუძლოდ ყოფნა, სახის შეშუპება; იშვიათი - ასთენია.

შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ 

საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ შეტყობინებები სამკურნალო საშუალების რეგისტრაციის შემდეგ მნიშვნელოვანია. თუ პაციენტს გამოუვლინდა სერიოზული არასასურველი რეაქცია სამკურნალო საშუალებაზე ან ახალი არასასურველი რეაქციის აღნიშვნის შემთხვევაში, რომელიც არ არის აღწერილი ამ ნაწილში, გთხოვთ მოახდინოთ ინფორმირება ფარმაკოზედამხედველობის ეროვნული სისტემის შესაბამისად.

განსაკუთრებული მითითებები 

ლორნოქსიკამი აინჰიბირებს თრომბოციტების აგრეგაციას და ზრდის სისხლდენის ხანგრძლივობას, ამიტომ ლორნიკუსი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული სისხლდენისადმი მომატებული მიდრეკილების მქონე პაციენტებში.

შემდეგ სიტუაციებში ლორნოქსიკამი უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ სარგებელი/რისკის შეფარდების სათანადოდ შეფასების შემდეგ:

-  პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის უმნიშვნელო (Ccr 150-300 მკმოლ/ლ) და ზომიერიად (Ccr 300-700 მკმოლ/ლ) გამოხატული დარღვევებით ლორნოქსიკამი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული იმის გამო, რომ პროსტაგლანდინები აუცილებელია თირკმლის სისხლის ნაკადის შესანარჩუნებლად. თირკმლის ფუნქციის გაუარესების შემთხვევაში პრეპარატის გამოყენება უნდა შეწყდეს.

-  პრეპარატით ლორნიკუსი თერაპიის დროს პაციენტებში სერიოზული ქირურგიული ჩარევის შემდეგ, გულის უკმარისობით, დიურეზულების ან პრეპარატების მიღებისას, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის დაზიანება, საჭიროა თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგი.

-  პრეპარატით ლორნიკუსი თერაპიის დროს პაციენტებში სისხლის შედედების დარღვევებით საჭიროა ჩატარდეს კლინიკური სტატუსის სათანადო მონიტორინგი და ლაბორატორიული მაჩვენებლების  (მაგალითად, აქტივირებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დროის) შეფასება.

-  პრეპარატით ლორნიკუსი თერაპიის დროს პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით (მაგალითად, ციროზით) აუცილებელია კლინიკური სტატუსის მონიტორინგის და ლაბორატორიული მაჩვენებლების (მაგალითად, სისხლის პლაზმაში ღვიძლის ფერმენტების დონეების) შეფასების ჩატარება რეგულარული ინტერვალებით, ვინაიდან ლორნოქსიკამი, 12-16 მგ დღიური დოზით გამოყენებისას, შეიძლება დაგროვდეს ორგანიზმში (AUC-ის ზრდა). ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში გამოყენებისას პრეპარატის სხვა ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები მნიშვნელოვნად არ იცვლება ჯანმრთელ სუბიექტებთან შედარებით.

-  ლორნიკუსის გახანგრძლივებული გამოყენებისას (3 თვეზე მეტი ხნის განმავლობაში) რეგულარულად უნდა შემოწმდეს ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის პარამეტრები, ასევე ჰემატოლოგიური მაჩვენებლები.

-  პრეპარატით ლორნიკუსი თერაპიის დროს ხანდაზმული (65 წელზე მეტი) ასაკის პაციენტებში საჭიროა თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციის მონიტორინგი, პრეპარატი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ქირურგიული ჩარევების შემდეგ.

ერთდროული გამოყენება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან

არ არის რეკომენდირებული ლორნოქსიკამის გამოყენება სხვა აასს-თან, ცოგ-2 სელექციური ინჰიბიტორების ჩათვლით. 

არასასურველი რეაქციების აღნიშვნის რისკის მინიმუმამდე დაყვანა

არასასურველი რეაქციების აღნიშვნის რისკის მინიმუმამდე დაყვანა შესაძლებელია ლორნოქსიკამის გამოყენებისას ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით უმოკლეს დროში, რომელიც აუცილებელია სიმპტომების კონტროლისთვის.

კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა, წყლულების და პერფორაციის წარმოქმნა

კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის აღნიშვნის, წყლულების და პერფორაციის წარმოქმნის შემთხვევები, ზოგჯერ ფატალური დასასრულით, აღინიშნა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ჯგუფის პრეპარატებით მკურნალობის სხვადასხვა ეტაპზე, მიუხედავად წინა სიმპტომების არსებობისა ან ანამნეზში მძიმე კუჭ-ნაწლავის დაავადებების არსებობისა.

კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის აღნიშვნის, წყლულის ან პერფორაციის განვითარების რისკი იზრდება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების დოზის გაზრდით პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ წყლულოვანი დაავადება, განსაკუთრებით გართულებული სისხლდენით ან პერფორაციით, ასევე ხანდაზმულ პაციენტებში; ასეთ სიტუაციებში მკურნალობა უნდა დაიწყოს ლორნოქსიკამის ყველაზე დაბალი შესაძლო დოზით. ასეთ პაციენტებში, ისევე როგორც პაციენტებში, რომლებიც იღებენ აცეტილსალიცილის მჟავას მცირე დოზით ან სხვა პრეპარატებს, რომლებიც ზრდიან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ არასასურველი რეაქციების განვითარების რისკს, განხილული უნდა იქნას საკითხი გასტროპროტექტორული თერაპიის გამოყენების შესახებ (მაგალითად, მიზოპროსტოლის ან პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორების). ასეთ სიტუაციებში პრეპარატით ლორნიკუსი თერაპიის დროს უნდა ჩატარდეს პაციენტების კლინიკური მდგომარეობის სათანადო მონიტორინგი.

პაციენტებმა, განსაკუთრებით ხანდაზმულებმა, რომლებსაც ჰქონდათ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ არასასურველი რეაქციები ანამნეზში, უნდა შეატყობინონ ექიმს რაიმე უჩვეულო აბდომინალური სიმპტომის (კერძოდ, კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის) შესახებ, განსაკუთრებით პრეპარატით ლორნიკუსი მკურნალობის დასაწყისში.

საჭიროა სიფრთხილის დაცვა  ლორნიკუსის გამოყენებისას პაციენტებში, რომლებიც იღებენ თანმხლებ პრეპარატებს, რომლებმაც შეიძლება გაზარდონ წყლულის წარმოქმნის ან სისხლდენის განვითარების რისკი, როგორიცაა პერორალური გამოყენებისთვის გლუკოკორტიკოსტეროიდები, ანტიკოაგულანტები, როგორიცაა ვარფარინი, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები ან ანტიაგრეგანტები, როგორიცაა აცეტილსალიცილის მჟავა. 

თუ პაციენტს პრეპარატით ლორნიკუსი თერაპიის დროს განუვითარდა კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა ან წყლული, პრეპარატის გამოყენება უნდა შეწყდეს.

პაციენტებში ანამნეზში კუჭ-ნაწლავის დაავადებებით (წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება), არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული, რადგან მათ შეუძლიათ ზემოაღნიშნული დაავადებების გამწვავების გამოწვევა. 

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები

ხანდაზმულ პაციენტებში იზრდება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებასთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციების სიხშირე, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა და პერფორაცია, რომლებიც შეიძლება ფატალური იყოს.

გულ-სისხლძარღვთა და ცერებროვასკულარული ეფექტები

ვინაიდან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენება დაკავშირებულია ორგანიზმში სითხის შეკავებასთან და შეშუპების განვითარებასთან, ლორნიკუსის გამოყენებისას უნდა ჩატარდეს შესაბამისი მონიტორინგი და საჭირო რეკომენდაციები მიეცეს პაციენტებს არტერიული ჰიპერტენზიით და/ან გულის შეგუბებითი უკმარისობით მსუბუქი და ზომიერი სიმძიმის (ანამნეზში ან აწმყოში არსებობის შემთხვევაში). 

კლინიკური და ეპიდემიოლოგიური კვლევების შედეგები მიუთითებს, რომ არტერიული თრომბოზის რისკი (მაგ., მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი) შეიძლება უმნიშვნელოდ გაიზარდოს ზოგიერთი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობის დროს (განსაკუთრებით მაღალი დოზებით და ხანგრძლივი გამოყენებისას). არ არის საკმარისი მონაცემები ლორნოქსიკამისთვის ასეთი რისკის გამოსარიცხად.

უკონტროლო არტერიული ჰიპერტენზიის, გულის შეგუბებითი უკმარისობის, დიაგნოზირებული გულის კორონარული დაავადების, პერიფერიული არტერიული დაავადების და/ან ცერებროვასკულარული დაავადების მქონე პაციენტებში ლორნიკუსი უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ სარგებელი/რისკის თანაფარდობის სათანადოდ  შეფასების შემდეგ. ასევე აუცილებელია ლორნიკუსის თერაპიის დაწყებამდე სარგებალი/რისკის თანაფარდობის შეფასება გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების რისკის ფაქტორების მქონე პაციენტებში (მაგალითად, არტერიული ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია, შაქრიანი დიაბეტი და მოწევა).

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების და ჰეპარინის ერთდროული გამოყენებისას იზრდება სპინალური/ეპიდურული ჰემატომის განვითარების რისკი სპინალური ან ეპიდურული ანესთეზიის ჩატარების დროს.

კანის რეაქციები

ძალიან იშვიათ შემთხვევებში, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას, განვითარდა კანის მძიმე რეაქციები, როგორიცაა ექსფოლიატიური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, მათ შორის ფატალური დასასრულით. ასეთი რეაქციების განვითარების ყველაზე დიდი რისკი დამახასიათებელია თერაპიის საწყისი ეტაპისთვის - ისინი ძირითადად დაფიქსირდა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობის პირველ თვეში. ლორნიკუსის გამოყენება უნდა შეწყდეს კანზე გამონაყარის, ლორწოვანი გარსის დაზიანების ნიშნების ან ჰიპერმგრძნობელობის სხვა სიმპტომების გამოჩენისთანავე.

სასუნთქი გზების დაავადებები

ბრონქული ასთმის მქონე პაციენტებში, მათ შორის ანამნეზში, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები უნდა იქნას გამოყენებული სიფრთხილით, რადგან ისინი ხელს უწყობენ ბრონქოსპაზმის განვითარებას.

სისტემური წითელი მგლურა და შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადება

სისტემური წითელი მგლურას ან შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადების მქონე პაციენტებში სიფრთხილეა საჭირო ლორნოქსიკამის გამოყენებისას, რადგან ამან შეიძლება გაზარდოს ასეპტიკური მენინგიტის განვითარების რისკი. 

ნეფროტოქსიკურობა

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების და ტაკროლიმუსის ერთობლივმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს ნეფროტოქსიური მოქმედების რისკი თირკმელებში პროსტაციკლინის სინთეზის შემცირების გამო. პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ასეთ კომბინირებულ თერაპიას, საჭიროა თირკმელების ფუნქციის სათანადო მონიტორინგი.

ღვიძლის ფუნქციური მაჩვენებლების დარღვევები

როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენების შემთხვევაში, ლორნოქსიკამის გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს ტრანსამინაზების, ბილირუბინის, კრეატინინის და შარდოვანას აზოტის კონცენტრაციები სისხლის პლაზმაში, ასევე შეიძლება მოხდეს სხვა ლაბორატორიული პარამეტრების ცვლილებები. თუ ასეთი ცვლილებები არის მნიშვნელოვანი და ხდება ხანგრძლივი დროის განმავლობაში, ლორნოქსიკამის გამოყენება უნდა შეწყდეს და ჩატარდეს შესაბამისი გამოკვლევები.

ფერტილობა

ლორნოქსიკამს, ისევე როგორც ცოგ/პროსტაგლანდინების სინთეზის ნებისმიერ სხვა ინჰიბიტორს, შეუძლია უარყოფითი გავლენა მოახდინოს ნაყოფიერებაზე, ამიტომ ლორნიკუსის გამოყენება არ არის რეკომენდირებული ქალებისთვის, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას. ქალებში, რომლებსაც არ შეუძლიათ დაორსულება, ან რომლებსაც უტარდებათ ამ საკითხთან დაკავშირებული შესაბამისი გამოკვლევა, განხილული უნდა იქნას საკითხი პრეპარატის გამოყენების შეწყვეტის შესახებ.

ჩუტყვავილა 

იშვიათ შემთხვევებში, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას ჩუტყვავილას ფონზე, შეიძლება აღინიშნოს კანისა და რბილი ქსოვილების მხრივ მძიმე ინფექციური გართულებები. ვინაიდან ვერ გამოირიცხება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების წვლილი ინფექციის სიმძიმის გამწვავებაში, ლორნოქსიკამის გამოყენება ჩუტყვავილას დროს თავიდან უნდა იქნას აცილებული. 

დამხმარე ნივთიერებები

ლორნიკუსი შეიცავს ლაქტოზას და ამიტომ პაციენტებმა იშვიათი მემკვიდრეობითი დაავადებებით, რომლებსაც ახასიათებთ გალაქტოზას აუტანლობა, ლაქტაზას უკმარისობა ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბცია, არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი. 

ლორნიკუსი შეიცავს 1 მმოლზე ნაკლებს (23 მგ) ნატრიუმს 1 ტაბლეტში, რაც ნიშნავს რომ ის პრაქტიკულად „არ შეიცავს ნატრიუმს“. 

გავლენა ავტოსატრანსპორტო საშუალებების ტარებისა და მექანიზმების მართვის უნარზე

პრეპარატის გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა თავბრუსხვევა და/ან ძილიანობა, ზემოაღნიშნული ან მსგავსი არასასურველი რეაქციების გამოვლენის შემთხვევაში, საჭიროა თავი შეიკავოთ სატრანსპორტო საშუალებების ტარებისა და მექანიზმების მართვისგან.

ფერტილობა, გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში

ორსულობა

ორსულ ქალებში ლორნოქსიკამის გამოყენების შესახებ მონაცემები შეზღუდულია. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ლორნოქსიკამს გააჩნია რეპროდუქციული ტოქსიკურობა.

პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვამ შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ორსულობაზე და/ან ემბრიონის/ნაყოფის განვითარებაზე. ეპიდემიოლოგიური კვლევების მონაცემები მოწმობენ, რომ ორსულობის ადრეულ პერიოდში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების გამოყენება დაკავშირებულია სპონტანური აბორტისა და გულის დაავადებების გაზრდილ რისკთან. რისკი იზრდება დოზის გაზრდით და გამოყენების ხანგრძლივობით. ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში დადგინდა, რომ პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების გამოყენება ზრდის ემბრიო-ნაყოფის სიკვდილიანობას პრე- და პოსტიმპლანტაციურ პერიოდში. ამიტომ, ორსულობის I ან II ტრიმესტრში ლორნიკუსის გამოყენება უნდა მოხდეს მხოლოდ უკიდურესი  აუცილებლობის შემთხვევაში.

იშვიათად, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებამ ორსულობის მე-20 კვირაში ან უფრო გვიან ვადებზე შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფში თირკმელების მხრივ სერიოზული დარღვევები, ასევე დედაში ოლიგოამნიონის განვითარება და ორსულობის გართულებები. რეკომენდირებულია თავი შეიკავოთ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისგან ორსულობის მე-20 კვირაში ან უფრო გვიან ვადებზე.

თუ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენება აუცილებელია გესტაციის მე-20 და 30-ე კვირეებს შორის, მაშინ თერაპია უნდა ჩატარდეს მინიმალური დოზებით უმოკლეს დროში. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების 48 საათზე მეტი ხნის განმავლობაში გამოყენების ფონზე უნდა ჩატარდეს ამნიოტიური სითხის ულტრაბგერითი გამოკვლევა.

ორსულობის მესამე ტრიმესტრში გამოყენებისას პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორებს შეუძლიათ უარყოფითი გავლენა მოახდინონ:

-  ნაყოფზე - კარდიოფილტვის ტოქსიკურობა (მათ შორის არტერიული სადინარის ნაადრევი დახურვა (ductus arteriosus Botalli) და ფილტვის ჰიპერტენზიის განვითარება); თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, ზოგჯერ თირკმლის უკმარისობის და ოლიგოჰიდრამნიონის განვითარებით; 

-  დედასა და ნაყოფზე (ორსულობის ბოლოს) - შესაძლებელია სისხლდენის ხანგრძლივობის გაზრდა; საშვილოსნოს შეკუმშვითი უნარის შემცირება, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს მშობიარობის შეფერხება და გახანგრძლივება.

ლორნიკუსის გამოყენება ორსულობის III ტრიმესტრში უკუნაჩვენებია.

ლაქტაცია 

არ არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ ადამიანებში ლორნოქსიკამი გამოიყოფა დედის რძით. ამავდროულად, ლორნოქსიკამი შედარებით მაღალი კონცენტრაციით გვხვდება ვირთხებში დედის რძეში, ამიტომ ლორნიკუსის გამოყენება ძუძუთი კვების დროს არ არის რეკომენდირებული.

ფერტილობა

ლორნოქსიკამს, ისევე როგორც ცოგ/პროსტაგლანდინების სინთეზის ნებისმიერ სხვა ინჰიბიტორს, შეუძლია უარყოფითი გავლენა მოახდინოს ნაყოფიერებაზე, ამიტომ ლორნიკუსის გამოყენება არ არის რეკომენდირებული ქალებისთვის, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას. ქალებში, რომლებსაც არ შეუძლიათ დაორსულება, ან რომლებსაც უტარდებათ ამ საკითხთან დაკავშირებული შესაბამისი გამოკვლევა, განხილული უნდა იქნას საკითხი პრეპარატის გამოყენების შეწყვეტის შესახებ. 

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

ციმეტიდინი 

ლორნოქსიკამის კონცენტრაციის მომატება სისხლის პლაზმაში, რაც შეიძლება დაკავშირებული იყოს არასასურველი რეაქციების აღნიშვნის გაზრდილ რისკთან (არ გამოვლენილა ურთიერთქმედება ლორნოქსიკამს და რანიტიდინს ან ანტაციდებს შორის).

ანტიკოაგულანტები

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შეიძლება გააძლიერონ ისეთი ანტიკოაგულანტების მოქმედება, როგორიცაა ვარფარინი. კომბინირებული გამოყენებისას საჭიროა საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის სათანადო მონიტორინგი.

ფენპროკუმონი

ფენპროკუმონის ეფექტურობის დაქვეითება.

ჰეპარინი

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ჰეპარინთან ერთდროული გამოყენებისას სპინალური ან ეპიდურალური ანესთეზიის დროს იზრდება სისხლდენის და ცერებროსპინალური ან ეპიდურალური ჰემატომის განვითარების რისკი.

ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორები

აგფ ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შეიძლება შემცირდეს.

შარდმდენი საშუალებები

მარყუჟოვანი, თიაზიდური და კალიუმშემნახველი დიურეზულების შარდმდენი და ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის დაქვეითება (ჰიპერკალიემიის და ნეფროტოქსიურობის გაზრდილი რისკი).

β-ადრენობლოკატორები

β-ადრენობლოკატორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის დაქვეითება.

ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ბლოკატორები

ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ბლოკატორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის შემცირება.

დიგოქსინი

დიგოქსინის თირკმლის კლირენსის დაქვეითება და მისი ტოქსიკური ეფექტების  რისკის გაზრდა. 

გლუკოკორტიკოსტეროიდები

კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის განვითარების და წყლულის წარმოქმნის გაზრდილი რისკი.

ქინოლონების ჯგუფის ანტიბიოტიკები (მაგალითად, ლევოფლოქსაცინი, ოფლოქსაცინი)

კრუნჩხვების აღნიშვნის გაზრდილი რისკი.

ანტითაგრეგანტები (მაგალითად, კლოპიდოგრელი)

კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის აღნიშვნის გაზრდილი რისკი.

სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები

კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის და წყლულების აღნიშვნის გაზრდილი რისკი.

მეტოტრექსატი

მეტოტრექსატის კონცენტრაციის მატება სისხლის პლაზმაში, რის შედეგადაც შეიძლება გაძლიერდეს მისი ტოქსიკური მოქმედება.

კომბინირებული გამოყენებისას აუცილებელია პაციენტების სათანადო მონიტორინგის ჩატარება.

სეროტონინის უკუმიტაცების სეკექტიური ინჰიბიტორები

კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის აღნიშვნის გაზრდილი რისკი.

ლითიუმის შემცველი პრეპარატები

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები ამცირებენ ლითიუმის თირკმლის კლირენსს, რამაც შეიძლება განაპირობოს მისი კონცენტრაციის მომატება სისხლის პლაზმაში და ტოქსიკური ეფექტების განვითარება.

კომბინირებული გამოყენებისას აუცილებელია სისხლის პლაზმაში ლითიუმის დონის კონტროლი, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, დოზის კორექტირებისას და ასევე თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ.

ციკლოსპორინი

ციკლოსპორინის კონცენტრაციის გაზრდა სისხლის შრატში. ციკლოსპორინის თირკმლისმიერი ტოქსიკურობა შეიძლება გაძლიერდეს თირკმლის პროსტაგლანდინების შუამავლობით გამოწვეული ეფექტებით. ერთობლივი თერაპიის დროს აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი.

სულფონილშარდოვანას წარმოებულები (მაგალითად, გლიბენკლამიდი)

ჰიპოგლიკემიის განვითარების გაზრდილი რისკი.

CYP2C9 იზოფერმენტების ცნობილი ინდუქტორები და ინჰიბიტორები

ლორნოქსიკამი (როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, რომლებიც დამოკიდებულია ციტოქრომ P450 2C9-ზე (CYP2C9 იზოფერმენტი)) ურთიერთქმედებს CYP2C9 იზოფერმენტების ცნობილ ინდუქტორებთან და ინჰიბიტორებთან.

ტაკროლიმუსი

ნეფროტოქსიური მოქმედების გაზრდილი რისკი თირკმელებში პროსტაციკლინის სინთეზის შემცირების გამო.

კომბინირებული გამოყენებისას აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი.

პემეტრექსედი

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს შეუძლიათ შეამცირონ პემეტრექსედის თირკმლის კლირენსი, რასაც შეიძლება თან ახლდეს ნეფროტოქსიური, გასტროენტეროტოქსიური და მიელოსუპრესიული ეფექტების გაძლიერება.

საკვებთან ერთად მიღებისას ლორნოქსიკამის შეწოვის სიჩქარე მცირდება. ამიტომ ლორნიკუსის მიღება არ არის რეკომენდირებულოი საკვებთან ერთად იმ შემთხვევებში, როდესაც საჭიროა ეფექტის სწრაფი დაწყება (ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტი).

საკვებთან ერთად მიღებისას ლორნოქსიკამის შეწოვა მცირდება დაახლოებით 20%-ით და Tmax იზრდება.

ჭარბი დოზირება

დღეისათვის არ არსებობს ლორნოქსიკამით ჭარბი დოზირების მკურნალობის გამოცდილება, რომელიც იძლევა მისი შედეგების დადგენის ან სპეციალური თერაპიული ზომების შეთავაზების საშუალებას. ლორნოქსიკამით ჭარბი დოზირების შემთხვევაში შეიძლება მოსალოდნელი იყოს ისეთი სიმპტომების აღნიშვნა, როგორიცაა გულისრევა, ღებინება, ცერებრალური სიმპტომები (თავბრუსხვევა, მხედველობის დარღვევა), მათ შორის მძიმე, ატაქსიის, კომის, კრუნჩხვების, ღვიძლისა და თირკმელების დაზიანების და, შესაძლოა, სისხლის შედედების დარღვევების ჩათვლით. 

ფაქტობრივი ან სავარაუდო ჭარბი დოზირების შემთხვევაში  პრეპარატის მიღება  უნდა შეწყდეს. ლორნოქსიკამს აქვს მოკლე ნახევარგამოყოფის პერიოდი და სწრაფად გამოიყოფა ორგანიზმიდან. ლორნოქსიკამი არ გამოიყოფა ორგანიზმიდან დიალიზით. ამჟამად არ არის ცნობილი სპეციფიური ანტიდოტი. პრეპარატის დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს სტანდარტული გადაუდებელი თერაპია. ლორნოქსიკამის აბსორბცია შეიძლება შემცირდეს, თუ აქტივირებული ნახშირი გამოიყენება პრეპარატის მიღებისთანავე. პროსტაგლანდინის ანალოგები ან რანიტიდინი შეიძლება გამოყენებულ იქნას კუჭ-ნაწლავის დარღვევების სამკურნალოდ.

გამოშვების ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები. 

10  ტაბლეტი ბლისტერში. 

1, 2, 5 ან 10 ბლისტერი  სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები

ინახება არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე. 

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა

3 წელი წარმოების თარიღიდან. 

არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ. 

აფთიაქებიდან გაცემის წესი:        

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.