ლონგოკაინი ჰევი 5მგ/მლ5მლ#5ფლ

ლონგოკაინი ჰევი

LONGOKAIN HEAVY 

შემადგენლობა  

მოქმედი ნივთიერება: ბუპივაკაინი.

1 მლ ხსნარი შეიცავს 5 მგ ბუპივაკაინის ჰიდროქლორიდს უწყლოს.

დამხმარე ნივთიერებები:  გლუკოზას მონოჰიდრატი, საინექციო წყალი.

სამკურნალო ფორმა:საინექციო ხსნარი.

ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები

გამჭვირვალე უფერო ან ოდნავ მოყვითალო ფერის სითხე.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

პრეპარატები ადგილობრივი ანესთეზიისათვის. ამიდები. ბუპივაკაინი.

ათქკოდი: N01B B01.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ლონგოკაინი ჰევი შეიცავს ბუპივაკაინს - ამიდური ტიპის ხანგრძლივი მოქმედების ადგილობრივ საანესთეზიო საშუალებას. ბუპივაკაინი შექცევადად ახდენს ნერვული ბოჭკოებით  იმპულსების გამტარობის ბლოკირებას, რომლის მექანიზმია ნერვული მემბრანების გავლით ნატრიუმის იონების ტრანსპორტირების დათრგუნვა. მსგავსი ეფექტები ასევე შესაძლოა აღინიშნოს ტვინისა და მიოკარდიუმის აღგზნებად მემბრანებზე.

ლონგოკაინი ჰევი განკუთვნილია ჰიპერბარიული სპინალური ანესთეზიისათვის. საინექციო ხსნარის შეფარდებითი სიმკვრივე 20°C პირობებში შეადენს 1,026 (ექვივალენტურია 1,021-ის 37°C პირობებში). სიმძიმის ხარისხი მნიშვნელოვნად მოქმედებს ლონგოკაინი ჰევის საწყის განაწილებაზე სუბარაქნოიდულ სივრცეში.

ფარმაკოკინეტიკა

ბუპივაკაინი ცხიმში ხსნადი პრეპარატია განაწილების კოეფიციენტით ზეთი/წყალი 27,5. შეწოვა ხდება ორ ფაზაში. ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს შესაბამისად 50 და 400 წთ-ს. ნელი აბსორბციის ფაზა არის ფაქტორი, რომელიც ზღუდავს ბუპივაკაინის გამოყოფას და ეს ხსნის, თუ რატომ არის ნახევრადგამოყოფის საბოლოო პერიოდი სუბარაქნოიდული შეყვანის შემდეგ უფრო ხანგრძლივი ვენაში შეყვანის შემთხვევასთან  შედარებით.

ბუპივაკაინის კონცენტრაცია სისხლში ინტრათეკალური შეყვანის შემდეგ მნიშვნელოვად დაბალია სხვა რეგიონალურ საანესთეზიო პროცედურებთან შედარებით. ეს დაკავშირებულია მცირე დოზასთან, რომელიც აუცილებელია ინტრათეკალური ანესთეზიისათვის. ჯამში მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაციის გაზრდა შეადგენს 0,4 მგ/ლ ყოველ შეყვანილ 100 მგ-ზე. ეს ნიშნავს, რომ 20 მლ ხსნარის შეყვანის შემდეგ პლაზმური კონცენტრაცია შეადენს 0,1 მგ/ლ-ს.

ვენაში შეყვანის შემდეგ ბუპივაკაინის საერთო პლაზმური კლირენსი შეადგენს 0,58 ლ/წთ, განაწილების მოცულობა წონასწორულ მდგომარეობაში - 73 ლ, ნახევრადგამოყოფის საბოლოო პერიოდი -2,7 სთ, ხოლო ღვიძლისმიერი გამოყოფის კოეფიციენტი - 0,4. ბუპივაკაინი ძირითადად უკავშირდება ალფა₁-მჟავა გლიკოპროტეინებს, ცილებთან შეკავშირება შეადგენს 96%-ს. ბუპივაკაინი მეტაბოლიზდება ღვიძლში. მისი კლირენსი უფრო მეტად დამოკიდებულია ღვიძლის შიდა ფერმენტების ცვლილებებზე, ვიდრე მის პერფუზიაზე. მეტაბოლიტები ასევე ფარმაკოლოგიურად აქტიურებია, მაგრამ  ბუპივაკაინთან შედარებით საკმაოდ ნაკლებად.

ბუპივაკაინი აღწევს პლაცენტურ ბარიერში. ბუპივაკაინის თავისუფალი კონცენტაცია დედას და ნაყოფს ერთნაირად აღენიშნებათ. მაგრამ საერთო პლაზმური კონცენტრაცია ნაყოფში უფრო დაბალია, რადგან მას ცილებთან შეკავშირების  უფრო დაბალი დონე გააჩნია.

ჩვენებები

ნაჩვენებია მოზრდილებსა და ადრეული ასაკის ბავშვებში ინტრათეკალური (სუბარაქნოიდული) სპინალური ანესთეზიისთვის ქირურგიაში (უროლოგიური ოპერაციები და ოპერაციები ქვედა კიდურებზე 2-3 სთ ხანგრძლივობით, ასევე ოპერაცია აბდომინალურ ქირურგიაში 45- 60 წთ ხანგრძლივობით).

უკუჩვენებები

ჰიპერმგრძნობელობა ამიდური რიგის ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების ან

პრეპარატის სხვა ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ.

ინტრათეკალურ ანესთეზიას, მიუხედავად ანესთეზიის ადგილობრივი გამოყენებისა, გააჩნია უკუჩვენებები, რომლებიც მოიცავს:

- ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადებები, როგორიცაა მენინგიტი, პოლიომიელიტი, ქალასშიდა სისხლჩაქცევები, ზურგის ტვინის ქვემწვავე კომბინირებული გადაგვარება პერნიციოზული ანემიისა და თავის ტვინისა და ზურგის ტვინის სიმსივნეებით;

- სპინალური არხის სტენოზი და დაავადება აქტიურ სტადიაში (მაგალითად, სპონდილიტი, ტუბერკულოზი, სიმსივნე) ან ცოტა ხნის წინ გადატანილი ხერხემლის ტრავმა  (მაგალითად, მოტეხილობა);

- სეპტიცემია;

- კანის ჩირქოვანი ინფექცია წელის ხერხემლის პუნქციის ადგილზე ან მის მახლობლად;

- კარდიოგენული ან ჰიპოვოლემიური შოკი;

- სისხლის შედედების დარღვევა ან ანტიკოაგულაციური საშუალებებით

მკურნალობა.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედებები

ბუპივაკაინი სიფრთხილით ინიშნება  პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ადგილობრივ

ანესთეზიურ საშუალებებს ან პრეპარატებს, რომლებსაც გააჩნიათ ამიდური ანესთეტიკების მსგავსი სტრუქტურა,  მაგალითად ლიდოკაინი ან მექსილეტინი, რადგან იზრდება ადიტიური ტოქსიკური მოქმედების რისკი. ბუპივაკაინის III კლასის ანტიარითმიულ საშუალებებთან (მაგალითად, ამიოდარონთან) ურთიერთქმედებასთან დაკავშირებით, სპეციფიკური კვლევები არ ჩატარებულა, მაგრამ ამ პრეპარტების დანიშვნის აუცილებლობის შემთხვევაში, საჭიროა სიფრთხილის დაცვა.

გამოყენების თავისებურებანი

ინტრათეკალური ანესთეზია უნდა ჩაატაროს ექიმმა, რომელსაც გააჩნია ცოდნის სათანადო დონე და მუშაობის გამოცდილება.

პროცედურები რეგიონალური ანესთეტიკების გამოყენებით უნდა ჩატარდეს განყოფილებებში, რომლებიც  დაკომპლექტებულია  ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის მოწყობილობით. დაუყოვნებელი გამოყენებისათვის ხელმისაწვდომი უნდა იყოს მოწყობილობა სარეანიმაციო ღონისძიებების ჩასატარებლად და შესაბამისი  სამკურნალო პრეპარატები.

ინტრათეკალური ანესთეზიის ჩატარების წინ უზრუნველყოფილი უნდა იქნას ინტრავენური პროცედურების, მაგალითად ინტრავენური ინფუზიის,  ჩატარების შესაძლებლობა. ექიმმა, რომელიც პასუხისმგებელია ანესთეზიის ჩატარებაზე, უნდა მიიღოს სიფრთხილის საჭირო ზომები, რათა თავიდან იქნას აცილებული პრეპარატის სისხლძარღვშიდა შეყვანა, ასევე  იყოს შესაბამისად მომზადებული და გაცნობილი გვერდითი ეფექტების, სისტემური ტოქსიკოზის და სხვა გართულებების დიაგნოსტიკასა და მკურნალობას. მწვავე სისტემური ტოქსიკურობის ან სრული სპინალური ბლოკადის ნიშნების აღნიშვნის შემთხვევაში, ადგილობრივი ანესთეტიკის შეყვანა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

ისევე როგორც ყველა ადგილობრივმა ანესთეტიკმა, ბუპივაკაინმა იმ შემთხვევაში, როდესაც პრეპარატის გამოყენება ადგილობრივი ანესთეზიის ჩატარების მიზნით იწვევს სისხლში პრეპარატის მაღალი კონცენტრაციის წარმოქმნას, შეიძლება გამოიწვიოს მწვავე ტოქსიკური ეფექტების განვითარება ცენტრალური ნერვული და გულ-სისხლძარღვთა სისტემების მხრივ. ეს, კერძოდ, ეხება შემთხვევებს, რომლებიც ვითარდება პრეპარატის შემთხვევით სისხლძარღვშიდა  შეყვანის შემდეგ, ან პრეპარატის შეყვანისას ძალიან ვასკულარიზირებულ უბნებში.

პარკუჭოვანი არითმიის, პარკუჭების ფიბრილაციის, გულ-სისხლძარღვთა უეცარი უკმარისობის და ლეტალური დასასრული შემთხვევები დარეგისტრირებული იყო ბუპივაკაინის მაღალ სისტემურ კონცენტრაციებთან დაკავშირებით.  გულის გაჩერების შემთხვევაში წარმატებული შედეგის მისაღებად შესაძლებელია საჭირო გახდეს სარეანიმაციო ღონისძიებების ჩატარება.

მაღალი სისტემური კონცენტრაციები არ არის მოსალოდნელი  დოზების შემთხვევაში, რომლებიც ჩვეულებრივ გამოიყენება ინტრათეკალური ანესთეზიის ჩასატარებლად.

ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში და პაციენტ ქალებში, რომლებიც იმყოფებიან ორსულობის გვიან ვადებზე, მომატებულია ფართო ან სრული სპინალური ბლოკადის განვითარების რისკი, რაც იწვევს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის და სუნთქვის დათრგუნვას. ამიტომ ამ პაციენტებისათვის პრეპარატის დოზა უნდა შემცირდეს.

ნებისმიერი ადგილობრივი ანესთეტიკით ინტრათეკალური ანესთეზიის ჩატარებამ შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული ჰიპოტენზიის და ბრადიკარდიის განვითარება, რაც მოითხოვს გათვალისწინებას და  შესაბამისი ზომების ჩატარებას, რომლებიც შესაძლებელია მოიცავდეს სისხლის მიმოქცევის სისტემაში კრისტალოიდური და კოლოიდური ხსნარების წინასწარ შეყვანას. არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში, ინტრავენურად შეყვანილი უნდა იქნას სისხლძარღვების შემავიწროვებელი პრეპარატი, როგორიცაა ეფედრინი, 10-15 მგ დოზით.  მწვავე არტერიული ჰიპოტენზია შეიძლება განვითარდეს ჰიპოვოლემიის შედეგად, სისხლდენის ან დეჰიდრატაციის, ან აორტო-კავალური ოკლუზიის შედეგად პაციენტებში მასიური ასციტით, მუცლის ღრუს მსხვილი სიმსივნეებით ან ორსულობის ბოლო ვადებზე. აუცილებელია მნიშვნელოვანი ჰიპოტენზიის თავიდან აცილება პაციენტებში გულის დეკომპენსაციით.

ინტრათეკალური ანესთეზიის ჩატარებისას პაციენტებში ჰიპოვოლემიით ნებისმიერი მიზეზით  შეიძლება განვითარდეს უეცარი და რთული არტერიული ჰიპოტენზია.

ინტრათეკალურმა ანესთეზიამ შეიძლება გამოიწვიოს ნეკთაშუა კუნთების დამბლა, პაციენტებში პლევრალური გამონაჟონით კი შეიძლება განვითარდეს სუნთქვის უკმარისობა. სეფსისმა შეიძლება გაზარდოს ინტრასპინალური აბსცესის წარმოქმნის რისკი პოსტოპერაციულ პერიოდში.

ნევროლოგიური ტრავმები ინტრათეკალური ანესთეზიის იშვიათი შედეგია და შესაძლებელია გამოიწვიოს პარესთეზიის, ანესთეზიის, მოტორული სისუსტის და დამბლის განვითარება. ხანდახან ეს მოვლენები ხანგრძლივია.

მკურნალობის დაწყებამდე გასათვალისწინებელია, რომ სარგებელი მკურნალობისაგან უნდა აღემატებოდეს პაციენტისათვის შესაძლო რისკს.

პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებათ ჯანმრთელობის ცუდი საერთო მდგომარეობა ასაკის ან სხვა მიზეზების გამო, ან სხვა მაკომპრომეტირებელი ფაქტორების არსებობის შედეგად, როგორიცაა გულის გამტარობის ნაწილობრივი ან სრული ბლოკადა, ღვიძლის ან თირკმელების ფუნქციის პროგრესირებადი დარღვევები, საჭიროებენ განსაკუთრებულ ყურადღებას, თუმცა გამტარობის ანესთეზიის გამოყენება შესაძლოა  ოპტიმალური არჩევანი იყოს ამ პაციენტებში ქირურგიული ოპერაციის ჩასატარებლად.

პაციენტები, რომლებიც ღებულობენ III კლასის ანტიარითმიულ სამკურნალო პრეპარატებს (მაგალითად, ამიადარონს), უნდა იმყოფებოდნენ სათანადო დაკვირვების ქვეშ. გარდა ამისა, გათვალისწინებული უნდა იქნას ეკგ-მონიტორინგის ჩატარების აუცილებლობა, რადგანაც პრეპარატების კარდიოლოგიური ეფექტები შეიძლება ადიტიური იყოს.

გამოყენება ორსულობისანძუძუთიკვების პერიოდში

ორსულობა

ორსულობაზე პრეპარატის მავნე ზეგავლენის მტკიცებულებანი ადამიანებში არ არსებობს.

არსებობს მტკიცებულებები ვირთხებში შთამომავლობის შემცირებული გადარჩენის და პრეპარატის ემბრიოლოგიური ზეგავლენის შესახებ კურდღლებში პრეპარატის ლონგოკაინი ჰევი მაღალი დოზებით გამოყენებისას მაკეობის დროს. ამგვარად პრეპარატ ლონგოკაინი ჰევის გამოყენება რეკომენდირებული არ არის  ორსულობის ადრეულ ვადებზე, გარდა შემთხვევებისა, როდესაც ითვლება, რომ პრეპარატის გამოყენების სარგებელი აღემატება რისკს.

უნდა აღინიშნოს, რომ აუცილებელია პაციენტებისათვის ორსულობის გვიან ვადებზე პრეპარატის დოზის შემცირება.    

ძუძუთი კვება

ბუპივაკაინი აღწევს დედის რძეში, მაგრამ ისეთი უმნიშვნელო რაოდენობით, რომ, როგორც წესი, ბავშვზე ზეგავლენის რისკი პრეპარატის თერაპიული დოზების გამოყენებისას არ არსებობს.

რეაქციის სიჩაქრეზე ზეგავლენის უნარი ავტოტრანსპორტის  ან სხვამექანიზმებისმართვის დროს

საანესთეზიო საშუალებების პირდაპირი მოქმედების გარდა, ადგილობრივმა საანესთეზიო საშუალებებმა შეიძლება გამოავლინოს ძალიან უმნიშვნელო ეფექტი ფსიქიკურ ფუნქციასა და მოძრაობების კოორდინაციაზე, ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე აშკარა ტოქსიკური ზემოქმედების არარსებობის შემთხვევაშიც კი, ასევე შეიძლება გამოიწვიოს მოძრაობითი აქტივობის და ყურადღების დროებითი გაუარესება.

გამოყენების წესი და დოზირება

ბუპივაკაინი ხანგრძლივი მოქმედების ამიდური ტიპის საანესთეზიო საშუალებაა. პრეპარატ ლონგოკაინი ჰევის აქვს სწრაფი დაწყება და მოქმედების დიდი ხანგრძლივობა. ანესთეზიის ხანგრძლივობა T₁₀ - T₁₂ სეგმენტებში შეადგენს 2-3 საათს.

პრეპარატ ლონგოკაინი ჰევის გამოყენება იწვევს ქვედა კიდურების კუნთების ზომიერ მოდუნებას, რომელიც გრძელდება 2-2,5 საათის განმავლობაში. მუცლის პრესის შეკუმშვითი აქტივობის ბლოკადა ხელს უწყობს იმას, რომ ხსნარი შესაფერისია აბდომინალურ ქირურგიაში 45-60  წუთის ხანგრძლივობის ოპერაციების ჩასატარებლად. კუნთების შეკუმშვითი აქტივობის ბლოკადის ხანგრძლივობა არ აღემატება ანესთეზიის ხანგრძლივობას. პრეპარატ ლონგოკაინი ჰევის ზეგავლენა გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე მსგავსი ან ნაკლებად გამოხატულია, ვიდრე ეფექტები, დაფიქსირებული სხვა პრეპარატების გამოყენებისას, რომლებიც განკუთვნილია სპინალური ანესთეზიისთვის.

გამოყენების წესი ინტრათეკალური შეყვანისთვის

მოზარდები და 12 წელზე უფროსი ბავშვები

სამკურნალო საშუალების ქვემოთ რეკომენდებული დოზები უნდა ჩაითვალოს საშუალო ასაკის მოზრდილებში პრეპარატის გამოყენების ინსტრუქციად.

ციფრები ასახავს პრეპარატის საშუალო დასაშვები დოზების მოსალოდნელ დიაპაზონს. თუ არსებობს ფაქტორები, რომლებიც გავლენას ახდენს ბლოკადის ჩატარების ცალკე აღებულ მეთოდიკებზე, და პაციენტის ინდივიდუალური მოთხოვნების უზრუნველსაყოფად, მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული სტანდარტული რეკომენდაციები დოზებთან მიმართებაში.

ექიმების გამოცდილება და მონაცემები პაციენტის ფიზიკური მდგომარეობის შესახებ მნიშვნელოვანი ფაქტორებია პრეპარატის საჭირო დოზის გაანგარიშებისას. გამოყენებული უნდა იქნას ყველაზე დაბალი დოზები, რომლებიც საჭიროა ადეკვატური ანესთეზიის ჩასატარებლად. ანესთეზიის დაწყებისას და ჩატარების დროს შესაძლებელია ინდივიდუალური ცვალებადობის შემთხვევები, და ანესთეზიის გავრცელების ხარისხის პროგნოზირება შეიძლება რთული იყოს, მაგრამ ის დამოკიდებული იქნება შეყვანილი პრეპარატის მოცულობაზე.

სამკურნალო საშუალების დოზირებისრეკომენდაციები

ინტრათეკალური ანესთეზია ქირურგიაში:

2-4 მლ (10-20 მგ ბუპივაკაინის ჰიდროქლორიდი).

პრეპარატის დოზა უნდა შემცირდეს ხანდაზმულ პაციენტებში და პაციენტებში ორსულობის გვიან სტადიაზე.

ახალშობილები, ჩვილებიდაბავშვები 40 კგ-მდე სხეულის მასით

ლონგოკაინი ჰევი შეიძლება გამოყენებული იქნას პედიატრიულ პრაქტიკაში.

ერთ-ერთი განსხვავება ბავშვებსა და მოზრდილებს შორის არის ცერებროსპინალური სითხის შედარებით მაღალი მოცულობა ჩვილებსა და ახალშობილებში, რაც მოითხოვს შედარებით მაღალი დოზის/კგ სხეულის წონაზე გამოყენებას ბლოკადის იგივე დონის მისაღწევად მოზრდილებთან შედარებით.

რეგიონალური ანესთეზიის პროცედურები ბავშვებში უნდა ჩატარდეს კვალიფიციური ექიმების მიერ, რომლებსაც აქვთ შესაბამისი გამოცდილება რეგიონალური ანესთეზიის ჩატარებაში ბავშვებში, ასევე  ანესთეზიის მეთოდიკის შესრულების გამოცდილება.

ცხრილში # 1 მითითებული დოზები განხილული უნდა იქნას როგორც   რეკომენდაციები პრეპარატის პედიატრიაში გამოყენების შემთხვევაში. დაფიქსირდა ინდივიდუალური ცვალებადობის შემთხვევები. სტანდარტული რეკომენდაციები დოზებთან მიმართებაში მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული, თუ არსებობს ფაქტორები, რომლებიც გავლენას ახდენს ბლოკადის ჩატარების ცალკე აღებულ მეთოდიკებზე, და პაციენტის ინდივიდუალური მოთხოვნების უზრუნველსაყოფად.

ადეკვატური ანესთეზიის ჩასატარებლად გამოყენებული უნდა იქნას აუცილებელი პრეპარატის ყველაზე დაბალი დოზები. ცხრილი 1

პრეპარატის დოზირების რეკომენდაციები ახალშობილებისთვის, ჩვილებისა და ბავშვებისთვის

სხეულის მასა, კგ	დოზა, მგ/კგ
˂5	0,40 - 0,50
5-დან 15-მდე	0,30 - 0,40
15-დან 40-მდე	0,25-0,30

პრეპარატის განაწილება ანესთეზიის დროს, რომელიც მიღწეული იქნა პრეპარატ ლონგოკაინი ჰევის გამოყენებისას, დამოკიდებულია რამდენიმე ფაქტორზე, მათ შორის ხსნარის მოცულობაზე და პაციენტის პოზიციაზე ინექციის დროს და მის შემდეგ.

მჯდომარე მდგომარეობაში მყოფ პაციენტში L 3 -L 4 მალთაშუა სივრცეში პრეპარატ ლონგოკაინი ჰევის 3 მლ  შეყვანისას,  სამკურნალო საშუალება ვრცელდება ზურგის ტვინის T₇ - T₁₀ სეგმენტებამდე. პაციენტში, რომელიც ღებულობს პრეპარატის ინექციას ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში ყოფნისას და შემდეგ იკავებს მწოლიარე პოზიციას, ბლოკადა ვრცელდება ზურგის ტვინის T₄ - T₇ სეგმენტებამდე. გათვალისწინებული უნდა იქნას, რომ სპინალური ანესთეზიის დონე, რომელიც მიიღწევა ნებისმიერი ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალების შეყვანისას, შეიძლება არაპროგნოზირებადი იყოს პაციენტში, რომელიც მას იღებს.

რეკომენდირებული ინექციის ადგილი L 3-ზე ქვემოთ მდებარეობს.

პრეპარატის ლონგოკაინი ჰევი მოქმედება ინექციების სახით 4 მლ-ზე მეტი დოზებით ჯერ არ არის შესწავლილი, ამიტომ ასეთი მოცულობების გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

ხსნარი გამოყენებული უნდა იქნას რაც შეიძლება მალე ამპულის გახსნის შემდეგ. ნებისმიერი დარჩენილი ხსნარი უნდა განადგურდეს.

ბავშვები

პრეპარატ ლონგოკაინი ჰევის გამოყენება შეიძლება პედიატრიულ პრაქტიკაში. უფრო დაწვრილებითი ინფორმაციისთვის იხილეთ ნაწილი „გამოყენების წესი და დოზირება“.

ჭარბი დოზირება

ნაკლებად სავარაუდოა, რომ პრეპარატ ლონგოკაინი ჰევის რეკომენდებული დოზებით გამოყენებამ გამოიწვიოს სისხლში პრეპარატის მაღალი კონცენტრაციის წარმოქმნა, რაც შეიძლება სისტემური ტოქსიკურობის განვითარების მიზეზი გახდეს. თუმცა, სხვა ადგილობრივ საანესთეზიო საშუალებებთან ერთდროული გამოყენების შემთხვევაში, შეიძლება განვითარდეს სისტემური ტოქსიკური რეაქციები, ვინაიდან ტოქსიკური ეფექტები ადიტიურია.

გვერდითირეაქციები

გვერდითი რეაქციების პროფილი, რომლებიც წარმოიქმნება პრეპარატ ლონგოკაინი ჰევის გამოყენებისას, მსგავსია გვერდითი ეფექტის პროფილისა, რომელიც ვლინდება ინტრათეკალური ანესთეზიის ჩასატარებელი  სხვა ხანგრძლივი მოქმედების ადგილობრივი ანესთეტიკების გამოყენებისას.

ცხრილი 2

გვერდითირეაქციები, რომლებიცწარმოიქმნებაპრეპარატისგამოყენებისას

ძალიან ხშირად (> 1/10)	დარღვევები გულის მხრივ დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ	არტერიული ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია გულისრევა
ხშირად (> 1/100; <1/10)	ნერვულისისტემისმხრივ   კუჭ-ნაწლავისტრაქტის მხრივ თირკმელებისადასაშარდესისტემისმხრივ	თავის ტკივილი, რომელიც ვითარდება მყარი ტვინის გარსის პუნქციის შემდეგ ღებინება შარდის შეკავება, შარდის შეუკავებლობა
არახშირად (> 1/1000; <1/100)	ნერვულისისტემისმხრივ ძვალ-კუნთოვანისისტემის, შემაერთებელიქსოვილისადაძვლებისმხრივ	პარესთეზია, პარეზი, დიზესთეზია კუნთების სისუსტე, ზურგის ტკივილი
იშვიათად (<1/1000)	გულისდარღვევები იმუნურისისტემისმხრივ   ნერვულისისტემისმხრივ   სასუნთქისისტემისმხრივ	გულის გაჩერება ალერგიული რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკი ზურგის ტვინის სრული არაპროგნოზირებადი ბლოკადა, პარაპლეგია, დამბლა, ნეიროპათია, არაქნოიდიტი სუნთქვის დათრგუნვა

 

თავად პრეპარატით გამოწვეული გვერდითი რეაქციები ძნელია განვასხვავოთ ფიზიოლოგიური ეფექტებისგან, რომლებიც დაკავშირებულია ნერვული ბოჭკოების ბლოკადასთან (მაგალითად, არტერიული წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, შარდის დროებითი შეკავება), უშუალოდ პროცედურებით გამოწვეული მდგომარეობებისაგან (მაგალითად, ცერებროსპინალური ჰემატომა) ან განპირობებული ნემსის პუნქციით (მაგალითად, მენინგიტი, ეპიდურული აბსცესი), ან ცერებროსპინალური სითხის გაჟონვასთან დაკავშირებული მდგომარეობებისაგან (მაგალითად, თავის ტკივილი, რომელიც ვითარდება ტვინის მყარი გარსის პუნქციის შემდეგ).

მწვავე სისტემური ტოქსიკურობა

ნაკლებად სავარაუდოა, რომ პრეპარატ ლონგოკაინი ჰევის რეკომენდებული დოზებით გამოყენებამ გამოიწვიოს სისხლში პრეპარატის მაღალი კონცენტრაციის წარმოქმნა, რაც შეიძლება სისტემური ტოქსიკურობის განვითარების მიზეზი გახდეს. თუმცა, პრეპარატის სხვა ადგილობრივ საანესთეზიო საშუალებებთან ერთდროული გამოყენების შემთხვევაში, შეიძლება განვითარდეს სისტემური ტოქსიკური რეაქციები, ვინაიდან ტოქსიკური ეფექტები ადიტიურია.

სისტემური ტოქსიკურობა იშვიათადაა დაკავშირებული სპინალურ ანესთეზიასთან, მაგრამ შეიძლება აღინიშნოს პრეპარატის შემთხვევითი ინტრავასკულარული შეყვანის შემდეგ. სისტემური გვერდითი რეაქციები ხასიათდება ენის გაბუჟებით, თავბრუსხვევით და ტრემორით, შემდგომი კრუნჩხვებით და დარღვევებით გულ-სისხლძარღვთა სისტემის  მხრივ.

მწვავესისტემურიტოქსიკურობისმკურნალობა

მსუბუქი სისტემური ტოქსიკურობის სიმპტომების აღნიშვნისას მკურნალობა არ არის საჭირო, მაგრამ კრუნჩხვების აღნიშვნის შემთხვევაში, მნიშვნელოვანია ორგანიზმის ადეკვატური ოქსიგენაციის უზრუნველყოფა და კრუნჩხვების გამოვლინების შეჩერება, თუ  15-30 წამზე მეტ ხანს გრძელდება. ჟანგბადის მიწოდება უნდა მოხდეს სახეზე ნიღბის სახით, საჭიროების შემთხვევაში კი სუნთქვა უნდა კონტროლდებოდეს. კრუნჩხვების შეჩერება შესაძლებელია თიოპენტალის 100-150 მგ დოზით ან დიაზეპამის 5-10 მგ დოზით შეყვანით. გარდა ამისა, შესაძლებელია სუქცინილქოლინის ინტრავენური შეყვანა  50-100 მგ დოზით, მაგრამ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ექიმს აქვს შესაძლებლობა მოახდინოს ტრაქეის ინტუბაციის ჩატარება და დახმარება გაუწიოს სრულიად პარალიზებულ პაციენტს.

ფართო ან სრული სპინალური ბლოკადის გამოვლინებებისას, რომლებიც იწვევს რესპირატორული დამბლის განვითარებას, მკურნალობა უნდა მოხდეს  სასუნთქი გზების თავისუფალი გამტარობის უზრუნველყოფის და შენარჩუნების გზით,  ხოლო ჟანგბადი უნდა იყოს უზრუნველყოფილი ფილტვების ვენტილაციის გასაადვილებლად ან კონტროლისთვის.

არტერიული ჰიპოტენზიის მკურნალობა უნდა მოხდეს ვაზოპრესორების გამოყენებით, მაგალითად, ეფედრინის ინტრავენური შეყვანა 10-15 მგ დოზით, პრეპარატის შეყვანის განმეორებით, სანამ არ მიიღწევა არტერიული წნევის სასურველი დონე. სითხეების, ელექტროლიტების და კოლოიდური ხსნარების ინტრავენურ შეყვანას ასევე შეუძლია სწრაფად შეამსუბუქოს არტერიული ჰიპოტენზიის მიმდინარეობა.

პედიატრიულიპოპულაცია

ბავშვებში პრეპარატის გამოყენებაზე გვერდითი რეაქციები მსგავსია გვერდითი ეფექტებისა მოზრდილებში, თუმცა ბავშვებში ადგილობრივი ანესთეტიკების ტოქსიკურობის პირველი ნიშნები შეიძლება ძნელად იყოს აღმოჩენილი  იმ შემთხვევებში, როდესაც ბლოკადა ხორციელდება სედაციის ან ზოგადი ანესთეზიის ფონზე.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

შენახვისპირობები

ინახება არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე. არ გაყინოთ. ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

შეუთავსებლობა

რეკომენდირებული არ არის სპინალურ ხსნარებში რაიმე სხვა პრეპარატების დამატება.

შეფუთვა

5 მლ #5 ფლაკონებში კოლოფში.

გაცემის წესი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.

მწარმოებელი

შპს „იურია-ფარმი“

უკრაინა, 18030, ქ. ჩერკასი, ქუჩა კობზარსკაია, 108.

ტელ (044) 281-01-01.