ლევომიცეტინი - Levomycetin 0.5გ 10 ტაბლეტი

ლევომიცეტინი

(LAEVOMYCETINUM)

შემადგენლობა:

მოქმედი ნივთიერება: ლევომიცეტინი (ქლორამფენიკოლი);

1 ტაბლეტი შეიცავს ლევომიცეტინს (ქლორამფენიკოლის) 500 მგ (0,5 გ); 

დამხმარე ნივთიერებები: კარტოფილის სახამებელი; კალციუმის სტეარატი.

სამკურნალწამლო ფორმა. ტაბლეტები.

ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები: თეთრი ან ოდნავ მოყვითალო ელფერის მქონე თეთრი ფერის ტაბლეტები, ბრტყელი ზედაპირით, მოკვეცილი კიდეებით და ნაჭდევით.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი. ანტიბაქტერიული საშუალებები სისტემური გამოყენებისათვის. ამფენიკოლები. ქლორამფენიკოლი. 

ათქ კოდი J01B A01.

იხილეთ ბლოგი: >ლევომიცეტინი — ტაბლეტებისა და თვალის წვეთების ჩვენებები და სიფრთხილის ზომები

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა.

ლევომიცეტინი არის მოქმედების ფართო სპექტრის ბაქტერიოსტატიკური ანტიბიოტიკი. მოქმედება დაკავშირებულია მიკრობულ უჯრედში ცილის სინთეზის პროცესის დარღვევასთან ტ-რნმ[1] ამინომჟავების რიბოსომებზე გადატანის ეტაპზე. ეფექტურია მრავალი გრამდადებითი და გრამუარყოფითი ბაქტერიის მიმართ: Escherichia coli, Shigella flexneri spp., Shigella boydii spp., Shigella sonnei spp., Salmonella spp., (მათ შორის Salmonella typhi), მოქმედებს Streptococcus spp-ზე. (მათ შორის Streptococcus pneumoniae-ზე), Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Proteus spp-ს რიგ შტამებზე., Pseudomonas aeruginosa-ს ზოგიერთ შტამზე; აქტიურია Ricketsia spp., Treponema spp., Chlamydia spp. (მათ შორის Chlamydia trachomatis) მიმართ, ჩირქოვანი ინფექციების, მუცლის ტიფის, დიზენტერიის, მენინგოკოკური ინფექციების, ბრუცელების, რიკეტსიების, ქლამიდიების, სპიროქეტების გამომწვევების მიმართ. იგი არ მოქმედებს Mycobacterium tuberculosis-ზე, პათოგენურ უმარტივესებზე და სოკოებზე. იგი აქტიურია პენიცილინის, ტეტრაციკლინების, სულფონამიდების მიმართ რეზისტენტული ბაქტერიული შტამების წინააღმდეგ. მიკროორგანიზმების მდგრადობა ვითარდება ნელა. პრეპარატი მცირედ აქტიურია მჟავაგამძლე ბაქტერიების, ლურჯ-მწვანე ჩირქის ჩხირის, კლოსტრიდიების და უმარტივესების წინააღმდეგ. მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია ცილის სინთეზის დათრგუნვით მიკროორგანიზმების უჯრედებში. თერაპიულ კონცენტრაციებში ახდენს ბაქტერიოსტატიკურ მოქმედებას. მიკროორგანიზმების მდგრადობა პრეპარატის მიმართ ვითარდება ნელა და, როგორც წესი, არ წარმოიქმნება ჯვარედინი რეზისტენტობა სხვა ქიმიოთერაპიული საშუალებების მიმართ. მაღალი ტოქსიკურობის გამო, ლევომიცეტინის გამოყენება შეიძლება მძიმე ინფექციების სამკურნალოდ, როდესაც ნაკლებად ტოქსიკური ანტიბაქტერიული საშუალებები არაეფექტურია ან წინააღმდეგნაჩვენებია.

ფარმაკოკინეტიკა. ის სწრაფად და თითქმის მთლიანად შეიწოვება საკვების მომნელებელი ტრაქტიდან. მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში 2-3 საათის შემდეგ მიიღწევა. თერაპიული კონცენტრაცია სისხლში შენარჩუნებულია 4-5 საათის განმავლობაში. პერორალურად მიღების შემდეგ ბიოხელმისაწვდომობა შეადგენს 80%. ის კარგად აღწევს ორგანიზმის ქსოვილებში, სითხეებში და ორგანოებში, აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში (ჰებ), პლაცენტაში, დედის რძეში. ლევომიცეტინის 50-60% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ლევომიცეტინის ყველაზე მაღალი კონცენტრაცია აღინიშნება ღვიძლში და თირკმელებში. შეყვანილი დოზის 30%-მდე აღინიშნება ნაღველში. მაქსიმალური კონცენტრაცია ლიქვორში აღინიშნება ერთჯერადად პერორალურად მიღებიდან 4-5 საათის შემდეგ. ბიოტრანსფორმირებას განიცდის ღვიძლში, 90% უკავშირდება არააქტიურ გლუკურონიდს. ქლორამფენიკოლი ნატრიუმის სუქცინატი ჰიდროლიზდება თავისუფალ მდგომარეობამდე საკვების მომნელებელ ტრაქტში შეწოვის დაწყებამდე. ქლორამფენიკოლი ნატრიუმის სუქცინატი ჰიდროლიზდება თავისუფალ მდგომარეობამდე სისხლის პლაზმაში, ღვიძლში, ფილტვებში და თირკმელებში. ნაყოფსა და უდღეურ ჩვილებს ღვიძლი საკმარისად განვითარებული არა აქვთ, რომ მოახდინოს ლევომიცეტინის დაბმა, რაც პრეპარატის აქტიური ფორმის ტოქსიკური კონცენტრაციების დაგროვებას იწვევს და შეიძლება "ნაცრისფერი სინდრომის" განვითარება გამოიწვიოს. კუჭ-ნაწლავში ნაწლავური ბაქტერიების ზემოქმედებით ხდება ლევომიცეტინის ჰიდროლიზი არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით. იგი ძირითადად გამოიყოფა შარდში (ძირითადად არააქტიური მეტაბოლიტების სახით), ნაწილობრივ ნაღველთან (მიღებული დოზის 30% - მდე) და განავალთან ერთად.

ნახევარგამოყოფის პერიოდი მოზრდილებში თირკმლისა და ღვიძლის ნორმალური ფუნქციით შეადგენს 1.5-3.5 საათს, თირკმლის ფუნქციის დარღვევით – 3-4 საათს, ღვიძლის მძიმე დისფუნქციით – 4.6 - 11 საათს. 

კლინიკური თვისებები.

ჩვენებები

პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციური და ანთებითი დაავადებები: მუცლის ტიფი, პარატიფები, იერსინიოზი, ბრუცელეზი, შიგელეზი, სალმონელოზი, ტულარემია, რიკეტსიოზები, ქლამიდიოზები, ჩირქოვანი პერიტონიტი, ბაქტერიული მენინგიტი, ინფექციური მენინგიტი. პრეპარატი ნაჩვენებია სხვა ანტიმიკრობული საშუალებების არაეფექტურობის შემთხვევაში, გამოხატული გვერდითი ეფექტების განვითარების შესაძლებლობის გათვალისწინებით.

უკუჩვენებები

მომატებული ინდივიდუალური მგრძნობელობა (ალერგია) ლევომიცეტინის (ქლორამფენიკოლის), თიამფენიკოლის, აზიდამფენიკოლის და პრეპარატის სხვა კომპონენტების მიმართ;
სისხლის დაავადება, მათ შორის ჰემატოპოეზის დათრგუნვა;
ღვიძლის და/ან თირკმელების გამოხატული დარღვევები;
გლუკოზა-6-ფოსფატ დეჰიდროგენაზას ფერმენტის დეფიციტი; 
კანის დაავადებები (ფსორიაზი, ეგზემა, სოკოვანი დაავადებები); 
პორფირია.
ლევომიცეტინი არ უნდა დაინიშნოს მწვავე რესპირატორული დაავადებების, ყელის ტკივილის, ანგინის დროს, ასევე ბაქტერიული ინფექციის პროფილაქტიკისთვის.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალწამლო საშუალებებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედებებთან.

ალფეტანილი: ქლორამფენიკოლის ხანგრძლივმა გამოყენებამ, რომელიც ღვიძლის ფერმენტების ინჰიბიტორს წარმოადგენს, წინასაოპერაციო პერიოდში ან ოპერაციის დროს შეიძლება შეამციროს ალფეტანილის პლაზმური კლირენსი და გაახანგრძლივოს მისი მოქმედების დრო.

პრეპარატები, რომლებიც თრგუნავენ ჰემატოპოეზს (ციტოსტატიკები, კარბამაზეპინი, ფენილბუტაზონი, პენიცილამინი, ზოგიერთი ანტიფსიქოტიკი, მათ შორის კლოზაპინი, პროკაინამიდი, უკუ ტრანსკრიპტაზას ინჰიბიტორები, პროპილთიურაცილი, სულფონამიდები, ციმეტიდინი, რისტომიცინი), 

სხივური თერაპია: შესაძლებელია ძვლის ტვინზე მათი დამთრგუნველი მოქმედების გაძლიერება. ამიტომ, საჭიროა თავის არიდება ამგვარი კომბინაციისგან.

ჰიპოგლიკემიური პრეპარატები (მაგალითად, ტოლბუტამიდი (ბუტამიდი), ქლორპროპამიდი): შესაძლებელია მათი ჰიპოგლიკემიური ეფექტის გაძლიერება (ღვიძლში ამ პრეპარატების მეტაბოლიზმის დათრგუნვისა და მათი კონცენტრაციის მომატების გამო), რაც დოზის კორექტირებას მოითხოვს.

ფენობარბიტალი, რიფამპიცინი, რიფაბუტინი: ქლორამფენიკოლის კონცენტრაციის შემცირება სისხლის პლაზმაში ღვიძლში მისი მეტაბოლიზმის დაჩქარების მეთოდით.

ფენიტოინი: შესაძლებელია სისხლის პლაზმაში ქლორამფენიკოლის კონცენტრაციის როგორც შემცირება, ისე მომატება.

ქლორამფენიკოლის მიერ ციტოქრომ P450 ფერმენტული სისტემის დათრგუნვამ შეიძლება შეასუსტოს ფენობარბიტალის, ფენიტოინის, დიკუმარინის, ვარფარინის და ამ ოქსიდაზას სისტემით მეტაბოლიზებული სხვა პრეპარატების ღვიძლის მეტაბოლიზმი, რაც იწვევს გამოყოფის შეფერხებას და სისხლში მათი კონცენტრაციის ზრდას და ამ პრეპარატების ტოქსიკურობას.

პარაცეტამოლი: შესაძლებელია ქლორამფენიკოლის ტოქსიკურობის გაძლიერება, ვინაიდან ხანგრძლივდება ნახევარგამოყოფის პერიოდი და იზრდება მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში.

კალცინევრინის ინჰიბიტორები (ციკლოსპორინი, ტაკროლიმუსი): შესაძლებელია მათი დონის მომატება სისხლის პლაზმაში. უნდა ჩატარდეს მონიტორინგი ამ პრეპარატების პლაზმურ კონცენტრაციებზე; ქლორამფენიკოლთან ერთად გამოყენებისას აუცილებელია მათი დოზების კორექტირება.

ციკლოფოსფამიდი: ციკლოფოსფამიდის ნახევარგამოყოფის პერიოდის გახანგრძლივება 7,5-დან 11,5 საათამდე.

ციკლოსერინი: ქლორამფენიკოლის ნეიროტოქსიკურობის გაძლიერება.

ესტროგენის შემცველი ორალური კონტრაცეპტული საშუალებები: შესაძლებელია კონტრაცეფციის საიმედოობის შემცირება და გარღვევის სისხლდენების სიხშირის ზრდა. ამასთან დაკავშირებით ქლორამფენიკოლით მკურნალობის პერიოდის განმავლობაში რეკომენდებულია კონტრაცეფციის არა ჰორმონალური მეთოდების გამოყენება.

პენიცილინი, ცეფალოსპორინები, მაკროლიდები (ერითრომიცინი, ოლეანდომიცინი), ლინკოზამიდები (კლინდამიცინი, ლინკომიცინი), პოლიენური ანტიბიოტიკები (ნისტატინი, ლევორინი): ანტიმიკრობული მოქმედების ორმხრივი ურთიერთშესუსტება, ვინაიდან ქლორამფენიკოლს შეუძლია დაბმული მდგომარეობიდან ამ პრეპარატების ამოგდება ან ბაქტერიული რიბოსომების 50s სუბერთეულთან მათი შეკავშირების შეფერხება, ამიტომ მათი ერთდროულად გამოყენება თავიდან უნდა იქნეს აცილებული.

ვიტამინი B12, რკინის, ფოლიუმის მჟავის პრეპარატები: შესაძლებელია ვიტამინი b12-ის მხრიდან ჰემატოპოეზის სტიმულირების საწინააღმდეგო მოქმედება, ამ პრეპარატების ეფექტურობის შემცირება.

ეთანოლი: დისულფირამის მსგავსი რეაქციის განვითარება (კანის ჰიპერემია, ტაქიკარდია, გულისრევა, ღებინება, რეფლექსური ხველა, კრუნჩხვები).

გამოყენების თავისებურებები

პრეპარატის ტოქსიკური მოქმედების შედეგად სისხლმბადი ორგანოების მძიმე დაზიანების განვითარების შესაძლებლობის გათვალისწინებით, მკურნალობის პროცესში უნდა გაკონტროლდეს პერიფერიული სისხლის შემადგენლობა და მიმდინარეობდეს მონიტორინგი ღვიძლისა და თირკმელების მდგომარეობაზე.

ლეიკოპენიის, თრომბოციტოპენიის, ანემიის ან სხვა პათოლოგიური ცვლილებების გამოვლენისას სისხლში, ლევომიცეტინი დაუყოვნებლივ უნდა მოიხსნას. თუმცა ქლორამფენიკოლით მკურნალობის დროს მუდმივმა მონიტორინგმა პერიფერიული სისხლის შემადგენლობაზე შეიძლება ადრეულ სტადიაზე გამოავლინოს ცვლილებები სისხლის სისტემის მხრიდან (ლეიკოპენია, რეტიკულოციტოპენია ან გრანულოციტოპენია), სანამ ისინი შეუქცევადი გახდება, ეს არ გამორიცხავს აპლასტური ანემიის განვითარების შესაძლებლობას ძვლის ტვინის დეპრესიის გამო. აპლასტური ანემია, თრომბოციტოპენია და გრანულოციტოპენია ჩვეულებრივ მკურნალობის დასრულების შემდეგ ვლინდება. ამიტომ ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა კანის სიფერმკრთალე, ყელის ტკივილი და მაღალი სიცხე, უჩვეულო სისხლდენა, სისუსტე (თუნდაც ისინი პრეპარატის შეწყვეტიდან რამდენიმე კვირის ან თვის შემდეგ მოხდეს), სასწრაფო დახმარებას საჭიროებს.

პაციენტებისთვის, რომლებიც ადრე მკურნალობდნენ ციტოსტატიკური პრეპარატებით ან იყენებდნენ სხივურ თერაპიას, მძიმე გვერდითი ეფექტების განვითარების შესაძლებლობის გათვალისწინებით უნდა შედარდეს ქლორამფენიკოლით მკურნალობის პოტენციური რისკი და მოსალოდნელი სარგებლიანობა. თავიდან უნდა იქნეს აცილებული ქლორამფენიკოლის გამოყენება სხვა ისეთ პრეპარატებთან ერთად, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიონ ძვლის ტვინის ფუნქციის დათრგუნვა. მკურნალობის უსაფრთხოების გასაზრდელად, თუ ეს შესაძლებელია, უნდა ჩატარდეს მონიტორინგი ქლორამფენიკოლის პლაზმურ კონცენტრაციაზე. თერაპიული დიაპაზონი შეადგენს 5-15 მკგ/მლ.

ანტიბაქტერიული პრეპარატების გამოყენებამ შეიძლება არა მგრძნობიარე მიკროორგანიზმების, კერძოდ სოკოების გადაჭარბებული ზრდა და სუპერ ინფექციის განვითარება გამოიწვიოს, რაც შესაბამის ზომების გატარებას მოითხოვს.

ანტიბაქტერიული პრეპარატებით მკურნალობა იწვევს მსხვილი ნაწლავის ნორმალური ფლორის დარღვევას და შეიძლება Clostridium difficile-ის გადაჭარბებული ზრდა გამოიწვიოს, რომლის ტოქსინები ფსევდომემბრანული კოლიტის გაჩენის ძირითად მიზეზს წარმოადგენენ. ფსევდომემბრანული კოლიტი შეიძლება განვითარდეს უშუალოდ პრეპარატის მიღების დროს და ანტიბაქტერიული თერაპიის დასრულების შემდეგ 2 თვის განმავლობაში. არსებობს შეტყობინებები ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარების შემთხვევების შესახებ მსუბუქიდან სიცოცხლისათვის საშიშ ფორმამდე თითქმის ყველა ანტიბაქტერიული პრეპარატის, მათ შორის ქლორამფენიკოლის, გამოყენებისას. ამ დიაგნოზის შესაძლებლობა განხილული უნდა იქნეს ყველა პაციენტისთვის, რომლებსაც ანტიბიოტიკების გამოყენების დროს ან ამის შემდეგ განუვითარდა დიარეა. 

აუცილებელი მკურნალობის არარსებობის შემთხვევაში შესაძლებელია ტოქსიკური მეგაკოლონის, პერიტონიტის, შოკის განვითარება. გასათვალისწინებელია, რომ კოლიტის განვითარება ყველაზე მეტად შესაძლებელია ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში მძიმე დაავადებების დროს, ასევე დასუსტებულ პაციენტებში.

კლინიკურმა გამოცდილებამ არ გამოავლინა რაიმე განსხვავება სხვადასხვა ასაკის პაციენტების რეაქციაში ქლორამფენიკოლით მკურნალობაზე. თუმცა თირკმელების, ღვიძლის, გულსისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციების ასაკთან დაკავშირებული თავისებურებების, თანმხლები დაავადებების არსებობის, სხვა წამლების გამოყენების გათვალისწინებით, ხანდაზმული ასაკის პაციენტებისთვის აუცილებელია დასანიშნი პრეპარატის დოზის ფრთხილად განსაზღვრა, როგორც წესი, დოზის დიაპაზონის ქვედა ზღვრიდან დაწყებული. 

ღვიძლისა და/ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის შესაძლებელია სისხლის შრატში ქლორამფენიკოლის დონის მომატება და ტოქსიკური რეაქციების განვითარების რისკი შეიძლება უფრო მაღალი იყოს, ამიტომ შესაბამისად უნდა დარეგულირდეს პრეპარატის დოზირება. სასურველია პერიოდულად განისაზღვროს პრეპარატის კონცენტრაცია სისხლში, შემოწმდეს ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციები.

ქლორამფენიკოლი სიფრთხილით უნდა დაენიშნოს პაციენტებს მიდრეკილებით ალერგიული რეაქციებისადმი, გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებისას. ქლორამფენიკოლმა ასევე შეიძლია დააბრკოლოს ვაქცინაციის შემდგომი იმუნიტეტის განვითარება, ამიტომ აქტიური იმუნიზაციისას მისი გამოყენება სასურველი არ არის.

ეთანოლის ერთდროულად მიღება იწვევს დისულფირამის მსგავსი რეაქციის განვითარებას (კანის ჰიპერემია, ტაქიკარდია, გულისრევა, ღებინება, რეფლექსური ხველა, კრუნჩხვები).

დაუშვებელია ქლორამფენიკოლის უკონტროლოდ დანიშვნა და მისი გამოყენება ინფექციური პროცესების მსუბუქი ფორმებისას, მწვავე რესპირატორულ დაავადებების დროს ან როგორც პროფილაქტიკური ღონისძიება ბაქტერიული ინფექციების თავიდან ასაცილებლად, განსაკუთრებით პედიატრიულ პრაქტიკაში.

საჭიროა ქლორამფენიკოლით მკურნალობის განმეორებითი კურსების ჩატარებისგან თავის არიდება. მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს არა უმეტეს იმ დროისა, რომელიც საჭიროა დადებითი შედეგების მისაღებად, დაავადების გართულებების განვითარების ან რეციდივის რისკის გარეშე. 

გამოიყენება ორსულობის ან ძუძუთი კვების პერიოდში.

პრეპარატის გამოყენების უსაფრთხოება ორსულობისას დადგენილი არ არის, ამიტომ პრეპარატი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს.

ქლორამფენიკოლი აღწევს დედის რძეში, ამიტომ პრეპარატით მკურნალობის დროს ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

სატრანსპორტო საშუალებების ან სხვა მექანიზმების მართვისას რეაქციის სიჩქარეზე ზეგავლენის მოხდენის უნარი.

სანამ  დადგენილი არ იქნება პაციენტის ინდივიდუალური რეაქცია პრეპარატზე, აუცილებელია თავის შეკავება სატრანსპორტო საშუალებების მართვის ან სხვა მექანიზმებთან მუშაობისგან, იმის გათვალისწინებით, რომ ლევომიცეტინით მკურნალობის დროს შეიძლება აღინიშნოს ნერვული სისტემის დარღვევები.

მიღების წესი და დოზები

ლევომიცეტინს იღებენ პერორალურად საკვების მიღებამდე 30 წუთით ადრე; გულისრევის შემთხვევაში, ღებინება – საკვების მიღებიდან 1 საათის შემდეგ.

დოზირების რეჟიმს ექიმი ადგენს ინდივიდუალურად, დაავადების სიმძიმის და პაციენტის მდგომარეობის მიხედვით.

მოზრდილებს უნდა დაენიშნოთ 250-500 მგ 3-4-ჯერ დღეში. სადღეღამისო დოზა შეადგენს 2 გ. ინფექციების განსაკუთრებით მძიმე ფორმებისას (მუცლის ტიფი) სტაციონარის პირობებში შესაძლებელია დოზის გაზრდა 4 გ-მდე/დღეში (მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა მოზრდილებისთვის) სისხლის მდგომარეობის და ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციის მკაცრი კონტროლის ქვეშ.

ბავშვებს 3 წლის ასაკიდან 8 წლამდე  უნდა დაენიშნოთ ერთჯერადი დოზა 125 მგ, ბავშვებს 8 წლის ასაკიდან - 250 მგ. მიღების ჯერადობაა დღეში 3-4-ჯერ. 125 მგ დოზის მიღების აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა აქტიური ნივთიერების უფრო დაბალი შემცველობის მქონე ტაბლეტების მიღება.

მკურნალობის კურსი ჩვეულებრივ შეადგენს 7-10 დღეს. აუცილებლობის შემთხვევაში და დამაკმაყოფილებელი გადატანის უნარის პირობისას პერიფერიული სისხლის შემადგენლობაში ცვლილებების არარსებობის დროს, შესაძლებელია მკურნალობის კურსის გაგრძელება 2 კვირამდე.

ბავშვები.

ამ სამკურნალწამლო ფორმით ლევომიცეტინის გამოყენება 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში არ შეიძლება.

ბავშვების სამკურნალოდ 3 წლის ასაკიდან ლევომიცეტინი უნდა დაინიშნოს განსაკუთრებული სიფრთხილით და მხოლოდ ალტერნატიული თერაპიის არარსებობის შემთხვევაში.

ტაბლეტში აქტიური ნივთიერების შემცველობის გათვალისწინებით, შესაძლებელია პრეპარატის გამოყენება ბავშვებისთვის 8 წლის ასაკიდან.

ჭარბი დოზირება.

სიმპტომები. მძიმე გართულებები სისხლმბადი სისტემის მხრიდან, როგორც წესი, დაკავშირებულია დიდი დოზების ხანგრძლივ გამოყენებასთან (3 გ-ზე მეტი დღე-ღამეში) – ფერმკრთალი კანი, ყელის ტკივილი და მაღალი სიცხე, უჩვეულო სისხლდენები და სისხლჩაქცევები, უჩვეულო დაღლილობა ან სისუსტე. ქლორამფენიკოლის დონეები სისხლში, რომელიც აღემატება 25 მკგ/მლ-ს, ტოქსიკურად ითვლება.

შეიძლება განვითარდეს ქლორამფენიკოლისთვის დამახასიათებელი სხვა გვერდითი რეაქციები (იხ. კარი “გვერდითი რეაქციები”).

განსაკუთრებით საშიშია "ნაცრისფერი სინდრომი", რომელიც ძირითადად აღინიშნება  ახალშობილებში (დაბადებულებს დედებისგან, რომლებიც იყენებდნენ ქლორამფენიკოლს მშობიარობის დროს ან რომლებსაც ქლორამფენიკოლით თერაპია დაეწყოთ სიცოცხლის პირველ 48 საათში), მაგრამ ჭარბი დოზირების შემთხვევაში ასევე შესაძლებელია უფრო მეტი ასაკის ბავშვებში ან განსაკუთრებით მგრძნობიარე ადამიანებში (მუცლის შებერვა, ღებინება, რესპირატორული დისტრესი მძიმე მეტაბოლური აციდოზით, კანის მოცისფრო-ნაცრისფერი ფერი, სხეულის ტემპერატურის დაქვეითება, ნერვული რეაქციების დაქვეითება, მიოკარდიუმის გამტარობის დათრგუნვა, გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობა, კოლაფსი, კომა და ლეტალური შედეგი).

"ნაცრისფერი სინდრომი" ასევე შეიძლება შეინიშნოს პრეპარატის დაგროვების შედეგად ფარდობითი ჭარბი დოზირებისას (ქლორამფენიკოლის დაგროვება, განპირობებული ღვიძლის ფერმენტების უმწიფობით და მისი პირდაპირი ტოქსიკური მოქმედება მიოკარდიუმზე) ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში. "ნაცრისფერი სინდრომი" ვლინდება მაშინ, როდესაც ქლორამფენიკოლის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში 50 მკგ/მლ-ზე მეტია.

მკურნალობა. პრეპარატის მოხსნა, კუჭის ამორეცხვა, ენტეროსორბენტების დანიშვნა (გააქტივებული ნახშირის ჩათვლით), მარილიანი საფაღარათო საშუალება, მაღალი გამწმენდი ოყნა, სიმპტომური თერაპიის დანიშვნა. მძიმე შემთხვევებში, - ჰემოსორბცია. 

გვერდითი რეაქციები

ყველაზე მძიმე გვერდითი რეაქციებია აპლასტური ანემია, ძვლის ტვინის დეპრესია და "ნაცრისფერი სინდრომი".

იმუნური სისტემის მხრიდან: ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, მათ შორის ციებ-ცხელება, ქავილი, გამონაყარი კანზე  (მათ შორის მაკულარული და ვეზიკულური), დერმატოზები, ანაფილაქსური რეაქციები, მათ შორის ჭინჭრის ციება, ანგიონევროზული შეშუპება. არსებობს შეტყობინებები იარიშა-გერკსგეიმერის რეაქციების განვითარების შესახებ (ბაქტერიოლიზის რეაქციები) მუცლის ტიფის თერაპიისას (უფრო მეტად ეხება ქლორამფენიკოლის პარენტერალურ ფორმებს).

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრიდან: ტოქსიკური ეფექტი სისხლმბად სისტემაზე და ძვლის ტვინის დეპრესიაზე (რეტიკულოციტოპენია, თრომბოციტოპენია, გრანულოციტოპენია, პანციტოპენია, ერითროციტოპენია, სისხლში ჰემოგლობინის დონის დაქვეითება, ანემია), იშვიათად მძიმე შემთხვევებში შეიძლება განვითარდეს ჰიპოპლასტიკური ანემია, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია, ციტოპლაზმური ვაკუოლიზაცია ადრეული ერითროციტების ფორმები.

საკვების მომნელებელი ტრაქტის მხრიდან: დისპეფსიური მოვლენები (მუცლის შებერვა, გულისრევა, ღებინება), რომელთა განვითარების ალბათობა მცირდება პრეპარატის მიღებისას საკვების მიღებიდან 1 საათის შემდეგ, დიარეა, პირის სიმშრალე, სტომატიტი, გლოსიტი, პირის ღრუს და ყელის ლორწოვანი გარსის გაღიზიანება, ნაწლავის მიკროფლორის დათრგუნვა, დისბიოზი, ენტეროკოლიტები.

ჰეპატობილიარული სისტემის მხრიდან: ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა.

ნერვული სისტემის მხრიდან: თავის ტკივილი, ენცეფალოპათია, ფსიქომოტორული დარღვევები, ზომიერი დეპრესია, დაბნეულობა, დელირიუმი. პრეპარატის დიდი დოზების ხანგრძლივმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს გემოვნების შეგრძნების დაქვეითება, სმენისა და მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება, მხედველობითი და სმენითი ჰალუცინაციების, ოპტიკური და პერიფერიული ნევრიტების(თვალის კაკლის დამბლის ჩათვლით) განვითარება. ამ სიმპტომების გაჩენისას აუცილებელია პრეპარატის მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა.

სხვა რეაქციები: შესაძლებელია სუპერინფექციის, მათ შორის სოკოვანის, დერმატიტების (პერიანალური დერმატიტის ჩათვლით) განვითარება, ჰიპერთერმია, კოლაფსი (ბავშვებში). არსებობს შეტყობინებები ღამის პაროქსიზმული ჰემოგლობინურიის შემთხვევების შესახებ.

ვარგისობის ვადა

5 წელი.

შენახვის პირობები.

ორიგინალურ შეფუთვაში არაუმეტეს 25°c ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

შეფუთვა.

10 ტაბლეტი სტრიპებში, ალუმინის კილიტის ფუძეზე ცალმხრივი ქაღალდის დაფარვით და პოლიეთილენის აპკის საფარით მეორე მხარეს.

გაცემის კატეგორია. 

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით