Le Transport des pauvres ne s'arrêtera nulle part/ღარიბების ტრანსპორტი არსად ჩერდება

ანოტაცია

ეკა ქევანიშვილი თავის ლექსებზე ისე საუბრობს, როგორც ცხელ პურებზე, რომლებიც მშიერი ბრბოსთვის გამოაცხო. თითქოს ყველა ის ისტორია, რომელიც თბილისის ჰაერში დაფრინავს, მისკენ მიიჩქარის, რომ დაწეროს... ერთი თვალის შევლება მეტროში, ერთი მზერა სოციალურ ქსელებში ან უბრალოდ ფანჯრიდან გახედვა – და აი, პოეტიც პასუხისმგებელია იმაზე, რომ მოწმობდეს ცხოვრების ყველაზე ავთენტურ და ყველაზე საშინელ გამოვლინებებზე.

მისი სტრიქონები ყველა ჭრილობის თეატრია. როგორ უნდა მოწმობდე წარსულზე, ზედმეტი სიმძიმის გარეშე? როგორ უნდა აღწერო მოძალადე ქმრისადმი ზიზღი, რომელიც არ გიყვარდა? ან დედის სითბოს ნოსტალგია, რომელსაც საკმარისად არ ეუბნებოდი, რომ გიყვარდა?