კლოდიფენი - Klodifen 75მგ/3მლ 5 ამპულა

კლოდიფენი

სავაჭრო დასახელება

კლოდიფენი, Clodifen

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება

დიკლოფენაკი, Diclofenac

წამლის ფორმა

საინექციო ხსნარი.

აღწერილობა: გამჭვირვალე, ღია-ყვითელი ფერის ხსნარი.

შემადგენლობა

პრეპარატის 1 ამპულა  შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: ნატრიუმის დიკლოფენაკი 75 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: პროპილენგლიკოლი, ნატრიუმის მეტაბისულფიტი, ბენზილის სპირტი, მანიტი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, ქლორწყალბადმჟავა, საინექციო წყალი.

პრეპარატის ათქ კოდი  M01AB05

ასევე, იხილეთ: >Clodifen - კლოდიფენი გელი 5% 45გ

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო და ანტირევმატული საშუალებები. ძმარმჟავას წარმოებულები და მონათესავე ნაერთები. 

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

მოქმედების მექანიზმი

დიკლოფენაკი გამოხატული ანალგეზიური/ანთების საწინააღმდეგო თვისებების მქონე არასტეროიდულ საშუალებას წარმოადგენს; იგი აინჰიბირებს ციკლოოქსიგენაზას (ცოგ), რომელიც პროსტაგლანდინების სინთეზში მონაწილეობს. in vitro ნატრიუმის დიკლოფენაკის ის კონცენტრაციებში, რომელიც ადამიანის სისხლის პლაზმაში არსებულის მსგავსია, არ აინჰიბირებს პროტეოგლიკანების სინთეზს ხრტილოვან ქსოვილში. როდესაც დიკლოფენაკი გამოიყენება ოპერაციის შემდგომი ტკივილის სინდრომის სამკურნალოდ ოპიოიდურ ანალგეტიკებთან ერთად, ამ უკანასკნელთა საჭიროება ხშირად იკლებს.

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა

ინტრამუსკულარული (ი/მ) ინექცია

ი/მ შეყვანის შემდეგ დოზით 75 მგ დიკლოფენაკი სწრაფად აღწევს სისტემურ სისხლდინებაში, ამ დროს სამკურნალო საშუალების მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში (Cmax), რომელიც დაახლოებით 20 წუთში მიიღწევა, საშუალოდ 2,558 ± 0,968 მკგ/მლ (2,5 მკგ/მლ ≡ 8 მკმოლი/ლ) შეადგენს. სისტემურ სისხლდინებაში მოხვედრილი სამკურნალო საშუალების რაოდენობა პირდაპირპროპორციულად დამოკიდებულია შეყვანილ დოზაზე. 

ინტრავენური (ი/ვ) ინფუზია

75 მგ დიკლოფენაკის ი/ვ ინფუზიისას 2 საათის განმავლობაში Cmax საშუალოდ 1,875 ± 0,436 მკგ/მლ (1,9 მკგ/მლ ≡ 5,9 მკმოლი/ლ) შეადგენს. უფრო ნაკლები ხანგრძლივობის ინფუზიისას სისხლის პლაზმაში Cmax უფრო მაღალი მნიშვნელობები აღინიშნება, მაშინ როდესაც ინფუზიის ხანგრძლივობის გაზრდის დროს 3-4 საათში თანასწორული კონცენტრაცია დგინდება, რომლის მნიშვნელობაც პირდაპირპროპორციულად დამოკიდებულია ინფუზიის სიჩქარეზე. ასეთი მოვლენა არ ახასიათებს დიკლოფენაკის პერორალურ, რექტალურ და ი/მ შეყვანას, როდესაც Cmax სწრაფად მიღწევისას სისხლის პლაზმაში სამკურნალო საშუალების კონცენტრაციის სწრაფად დაწევა აღინიშნება.

ბიოშეღწევადობა

„კონცენტრაცია-დრო“ მრუდის (AUC) ქვეშ ფართის მნიშვნელობები დიკლოფენაკისთვის ი/მ და ი/ვ შეყვანის შემდეგ დაახლოებით ორჯერ აღემატება ასეთებს სამკურნალო საშუალების პერორალურად მიღების ან რექტალურად შეყვანის შემდეგ, ვინაიდან პარენტერალურად შეყვანა პრესისტემური ელიმინაციის თავიდან აცილების საშუალებას იძლევა. 

განაწილება

დიკლოფენაკი 99,7%-ით უერთდება სისხლის პლაზმის ცილებს, უპირატესად ალბუმინს (99,4%). 

დიკლოფენაკი აღწევს სინოვიურ სითხეში, რომელშიც მაქსიმალური კონცენტრაციები აღინიშნება 2-4 საათში Cmax მიღწევის შემდეგ. სინოვიური სითხიდან სამკურნალო საშუალების ნახევარგამოყოფის მოჩვენებითი პერიოდი 3-6 საათს შეადგენს. სინოვიურ სითხეში დიკლოფენაკის კონცენტრაციები Cmax მიღწევის შემდეგ ორ საათში ასეთს აღემატება; ეს შეიძლება აღინიშნებოდეს თითქმის 12 საათის განმავლობაში.

დაბალი კონცენტრაციებით (100 ნგ/მლ) დიკლოფენაკი ერთხელ იქნა აღმოჩენილი ქალის დედის რძეში ლაქტაციის პერიოდში. სამკურნალო საშუალების გათვლითი რაოდენობა, რომელსაც ბავშვი იღებდა დედის რძესთან ერთად, 0,03 მგ/კგ/დღე დოზის ექვივალენტური იყო. 

მეტაბოლიზმი

ბიოტრანსფორმაციის პროცესში დიკლოფენაკი ნაწილობრივ უერთდება გლუკურონის მჟავას, თუმცა სამკურნალო საშუალება უპირატესად განიცდის ერთჯერად და მრავალჯერად ჰიდროქსილირებას და მეტოქსილირებას, რის შედეგადაც წარმოიქმნება რამდენიმე ფენოლური მეტაბოლიტი, რომელთა უმეტესი ნაწილი შემდეგ ორგანიზმიდან გამოიყოფა გლუკურონის მჟავასთან კონიუგირებული ფორმით. ორი ფენოლური მეტაბოლიტი ბიოლოგიურად აქტიური ნაერთია, მაგრამ მნიშვნელოვნად უფრო ნაკლები ხარისხით, ვიდრე დიკლოფენაკი. 

გამოყოფა

დიკლოფენაკის ზოგადი სისტემური კლირენსი 263 ± 56 მლ/წთ შეადგენს. სისხლის პლაზმიდან საბოლოო ნახევარგამოყოფის პერიოდი 1-2 საათს შეადგენს. ოთხ მეტაბოლიტს, ორი აქტიურის ჩათვლით, სისხლის პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის ხანმოკლე პერიოდები აქვს, რომლებიც 1-3 საათს უდრის.

სამკურნალო საშუალების შეყვანილი დოზის დაახლოებით 60% გამოიყოფა შარდით გლუკურონის მჟავასთან კონიუგირებული დიკლოფენაკის და მისი მეტაბოლიტების სახით, რომელთა უმრავლესობაც წარმოადგენს ასევე კონიუგატებს გლუკურონის მჟავასთან, 1%-ზე ნაკლები - უცვლელი სახით. სამკურნალო საშუალების დარჩენილი ნაწილი გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით ნაღვლის წვენთან ერთად კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის (კნტ) მეშვეობით.

პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფები

ხანდაზმული პაციენტები

სამკურნალო საშუალების აბსორბციაში, მეტაბოლიზმში ან გამოყოფაში ასაკთან დაკავშირებული განსხვავებები გამოვლენილი არ არის, რამდენიმე შემთხვევის გარდა, როდესაც ხანდაზმულ პაციენტებში, რომლებშიც 15-წუთიანი ი/ვ ინფუზიის შემდეგ დიკლოფენაკის კონცენტრაციები სისხლის პლაზმაში 50%-ით აღემატებოდა მოსალოდნელ კონცენტრაციებს ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში. 

პაციენტები თირკმელების ფუნქციის დარღვევებით

ჩვეულებრივი დოზებით ერთჯერადი გამოყენებისას სამკურნალო საშუალების კინეტიკის შესახებ მონაცემების გათვალისწინებით, პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევებით ორგანიზმში დიკლოფენაკის დაგროვება მოსალოდნელი არ არის. 10 მლ/წთ-ზე ნაკლები კრეატინინის კლირენსის მქონე პაციენტებში წონასწორულ მდგომარეობაში ჰიდროქსილირებული მეტაბოლიტების დაანგარიშებული კონცენტრაციები სისხლის პლაზმაში დაახლოებით 4-ჯერ მეტი იქნება, ვიდრე ჯანმრთელ სუბიექტებში, მაგრამ ეს მეტაბოლიტები საბოლოო ჯამში ნაღველთან ერთად გამოიყოფა.

ღვიძლის დაავადებების მქონე პაციენტები

ქრონიკული ჰეპატიტის ან ღვიძლის კომპენსირებული ციროზის მქონე პაციენტებში დიკლოფენაკის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები და მეტაბოლიზმი იგივეა, რაც ღვიძლის დაავადებების არმქონე პაციენტებში.

გამოყენების ჩვენებები

კუნთში შეყვანა

კლოდიფენი ნაჩვენებია  ტკივილის მწვავე სინდრომის სამკურნალოდ თირკმლის კოლიკის, ოსტეო- და რევმატოიდული ართრიტის გამწვავების, წელის ტკივილის, პოდაგრის გამწვავების, ტრავმებისა და მოტეხილობების, ასევე პოსტოპერაციული ტკივილის სინდრომის დროს.

ვენაში შეყვანა ინფუზიის სახით

კლოდიფენი ნაჩვენებია სტაციონარის პირობებში პოსტოპერაციული ტკივილის სინდრომის მკურნალობისთვის ან პროფილაქტიკისთვის.

გამოყენების წესი და დოზები

არასასურველი რეაქციების წარმოქმნის რისკის მინიმუმამდე დაყვანა შეიძლება კლოდიფენის მინიმალური ეფექტური დოზის გამოყენებით სიმპტომების კონტროლისთვის საჭირო მაქსიმალურად მოკლე დროის განმავლობაში. 

მოზრდილები

კლოდიფენით (ი/მ ან ი/ვ შეყვანა) თერაპიის ხანგრძლივობა უნდა შეადგენდეს არაუმეტეს ორი დღისა; საჭიროებისას მკურნალობის გაგრძელება შეიძლება დიკლოფენაკის ტაბლეტირებული ფორმების ან სუპოზიტორიების გამოყენებით.

ინტრამუსკულარული ინექცია

ი/მ ინექციის ჩატარებისას შეყვანის ადგილას ნერვების ან სხვა ქსოვილების დაზიანების პრევენციის მიზნით საჭიროა შემდეგი მითითებების დაცვა.

ერთი ამპულის შიგთავსი დღეში ერთხელ (მძიმე შემთხვევებში დღეში ორჯერ) შეყვანილი უნდა იქნას ი/მ ღრმად დუნდულა კუნთის ზედა გარეთა კვადრანტში. პრეპარატის დღეში ორჯერ  გამოყენების საჭიროებისას მეორე ინექციის ჩატარება რეკომენდებულია მეორე დუნდულაში. ალტერნატიულ ვარიანტად გამოდგება კლოდიფენის (ერთი ამპულა, 75 მგ დიკლოფენაკი) კომბინირებული გამოყენება დიკლოფენაკის სხვა წამლის ფორმებთან ერთად (ტაბლეტები ან სუპოზიტორიები); ამ დროს დიკლოფენაკის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 150 მგ. 

თირკმლის კოლიკა: ერთი ამპულა (75 მგ დიკლოფენაკი) ი/მ, საჭიროებისას 30 წუთში შეიძლება დამატებით კიდევ ერთი ამპულის გამოყენება; დიკლოფენაკის რეკომენდებული სადღეღამისო დოზა შეადგენს 150 მგ.

ინტრავენური ინფუზია

უშუალოდ ი/ვ ინფუზიის დაწყების წინ კლოდიფენი უნდა განზავდეს 100-500 მლ ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარში (0,9%) ან გლუკოზის ხსნარში (5%); ბუფერის სახით ორივე ხსნარი უნდა შეიცავდეს ნატრიუმის ბიკარბონატის ხსნარს (0,5 მლ 8,4%-იან ხსნარს ან 1 მლ 4,2%-იან ხსნარს). 

ი/ვ ინფუზიის ჩატარებისას მზა ხსნარის გამოყენება უნდა მოხდეს მომზადებისთანავე, მისი შენახვა არ შეიძლება.

გამოყენებული უნდა იქნას მხოლოდ გამჭვირვალე მომზადებული ხსნარი. არ შეიძლება კრისტალების ან ნალექის შემცველი საინფუზიო ხსნარის გამოყენება. 

კლოდიფენი ი/ვ ბოლუსური შეყვანისთვის განკუთვნილი არ არის. 

რეკომენდებულია თერაპიის ორი ალტერნატიული რეჟიმი:

ზომიერად ან მნიშვნელოვნად გამოხატული პოსტოპერაციული ტკივილის სინდრომის მკურნალობისას ი/ვ ინფუზიის (75 მგ დიკლოფენაკი) ხანგრძლივობა უნდა შეადგენდეს 30 წუთიდან 2 საათამდე; საჭიროებისას განმეორებით ი/ვ ინფუზია უნდა ჩატარდეს 4-6 საათში, ამ დროს დიკლოფენაკის დოზა ნებისმიერ 24-საათიან ინტერვალში არ უნდა აღემატებოდეს 150 მგ.

ქირურგიული ჩარევის შემდეგ პოსტოპერაციული ტკივილის სინდრომის პროფილაქტიკისას ი/ვ ინფუზიის (დატვირთვის დოზა 25-50 მგ დიკლოფენაკი) ხანგრძლივობა უნდა შეადგენდეს 15 წუთიდან 1 საათამდე; შემდეგ უწყვეტი ი/ვ ინფუზიის სიჩქარე უნდა შეადგენდეს დაახლოებით 5 მგ/სთ დიკლოფენაკის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზის 150 მგ მიღწევამდე.

პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფები

ხანდაზმული პაციენტები

მიუხედავად იმისა, რომ ხანდაზმულ პაციენტებში დიკლოფენაკის ფარმაკოკინეტიკა კლინიკურად მნიშვნელოვნად არ იცვლება, ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების (ასას) გამოყენება ასეთ პაციენტებში უნდა მოხდეს განსაკუთრებული სიფრთხილით, ვინაიდან მათ უფრო ხშირად უვითარდებათ არასასურველი რეაქციები. კერძოდ, დასუსტებულ ხანდაზმულ პაციენტებში ან სხეულის მცირე წონის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში ასას გამოყენება რეკომენდებულია მინიმალური ეფექტური დოზებით, ასევე საჭიროა ამ პაციენტებში კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის წარმოქმნის მონიტორინგი. 

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებებისა და გულ-სისხლძარღვთა გართულებების განვითარების რისკის მნიშვნელოვანი ფაქტორების მქონე პაციენტები

კლოდიფენის გამოყენება უკუნაჩვენებია პაციენტებში დიაგნოსტირებული გულის შეგუბებითი უკმარისობით (II-IV კლასები ნიუ-იორკის კარდიოლოგიური ასოციაციის (NYHA) კლასიფიკაციით), გულის იშემიური დაავადებით, პერიფერიული არტერიების დაავადებებით და/ან ცერებროვასკულარული დაავადებებით.

პაციენტებში გულის შეგუბებითი უკმარისობით (I კლასი NYHA-ს მიხედვით) ან გულ-სისხლძარღვთა გართულებების განვითარების რისკის მნიშვნელოვანი ფაქტორებით კლოდიფენის გამოყენება უნდა მოხდეს სარგებელი/რისკის შეფარდების შეფასების შემდეგ. ვინაიდან გულ-სისხლძარღვთა გართულებების განვითარების რისკი შეიძლება გაიზარდოს დიკლოფენაკის დოზის მომატებასთან და მკურნალობის ხანგრძლივობის გაზრდასთან ერთად, პრეპარატის გამოყენება უნდა მოხდეს მინიმალური ეფექტური დოზით დროის მაქსიმალურად მოკლე პერიოდის განმავლობაში. 

პაციენტები თირკმელების ფუნქციის დარღვევებით

კლოდიფენის გამოყენება უკუნაჩვენებია პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის უკმარისობით.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში დიკლოფენაკის გამოყენების კვლევები არ ჩატარებულა, ამიტომ პაციენტთა ამ კატეგორიაში პრეპარატის დოზირების შესახებ არანაირი რეკომენდაცია არ არსებობს. თირკმელების ფუნქციის უმნიშვნელოდ ან ზომიერად გამოხატული დარღვევების მქონე პაციენტებში კლოდიფენის გამოყენებისას რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა.

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით

კლოდიფენის გამოყენება უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის უკმარისობით.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში დიკლოფენაკის გამოყენების კვლევები არ ჩატარებულა, ამიტომ პაციენტთა ამ კატეგორიაში პრეპარატის დოზირების შესახებ კონკრეტული რეკომენდაციები არ არსებობს. ღვიძლის ფუნქციის უმნიშვნელოდ ან ზომიერად გამოხატული დარღვევების მქონე პაციენტებში კლოდიფენის გამოყენებისას რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა.

ბავშვები

ბავშვებში კლოდიფენის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

დიკლოფენაკის რეკომენდებული მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 150 მგ.

უკუჩვენებები

- ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების, ნატრიუმის მეტაბისულფიტის ან პრეპარატის ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ;

- კუჭის ან ნაწლავის მწვავე წყლული, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან ან პერფორაცია;

- ასას-ებით წინამორბედ თერაპიასთან დაკავშირებული სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან ან პერფორაცია ანამნეზში;

- მწვავე პეპტიური წყლული ან სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან, მორეციდივე წყლული ან სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან ანამნეზში (წყლულების წარმოქმნის ან სისხლდენების განვითარების ორი ან მეტი დამტკიცებული ეპიზოდი);

- ორსულობის მესამე ტრიმესტრი;

- ღვიძლის უკმარისობა;

- თირკმლის უკმარისობა;

- დიაგნოსტირებული გულის შეგუგებითი უკმარისობა (II-IV კლასები NYHA მიხედვით), გულის იშემიური დაავადება, პერიფერიული არტერიების დაავადებები და/ან ცერებროვასკულარული დაავადებები;

- ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, როგორიცაა ბრონქული ასთმა, ანგიონევროზული შეშუპება, ჭინჭრის ციება ან მწვავე რინიტი, იბუპროფენის, აცეტილსალიცილის მჟავას (ასმ) და სხვა ასას-ების მიმართ.

მხოლოდ ი/ვ შეყვანის დროს

- ასას-ებისა და ანტიკოაგულანტების (დაბალი დოზებით ჰეპარინის ჩათვლით) ერთად გამოყენება;

- ჰემორაგიული დიათეზი ან ცერებროვასკულური სისხლდენა (აქტიური ან შესაძლო) ანამნეზში;

- სისხლდენის მაღალ რისკთან დაკავშირებული ქირურგიული ჩარევები;

- ბრონქული ასთმა ანამნეზში;

- თირკმელების ფუნქციის ზომიერი ან მნიშვნელოვანი დარღვევები (კრეატინინის კონცენტრაცია სისხლის შრატში 160 მკმოლი/ლ-ზე მეტი);

- ჰიპოვოლემია ან გაუწყლოება (წარმოქმნის მიზეზების მიუხედავად).  

არასასურველი რეაქციები

დიკლოფენაკის ხანმოკლე ან ხანგრძლივი გამოყენებისას აღნიშნული არასასურველი რეაქციები ჩამოთვლილია ქვევით MedDRA-ს მიხედვით სისტემურ-ორგანული კლასების შესაბამისად. არასასურველი რეაქციების პარამეტრები განისაზღვრება შემდეგნაირად: ძალიან ხშირად (≥ 1/10); ხშირად (≥ 1/100, მაგრამ < 1/10); არახშირად (≥ 1/1000, მაგრამ < 1/100); იშვიათად (≥ 1/10000, მაგრამ < 1/1000); ძალიან იშვიათად (< 1/10000); სიხშირე უცნობია (არსებული მონაცემებით შეფასება შეუძლებელია).

ინფექციური და პარაზიტული დაავადებები: სიხსირე უცნობია - ნეკროზი შეყვანის ადგილას.

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად - თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია, ანემია (ჰემოლიზური და აპლასტიური ანემიის ჩათვლით), აგრანულოციტოზი.

იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათად - ჰიპერმგრძნობელობა, ანაფილაქსიური და ანაფილაქტოიდური რეაქციები (არტერიული ჰიპოტენზიისა და შოკის ჩათვლით); ძალიან იშვიათად - ანგიონევროზული შეშუპება (სახის შეშუპების ჩათვლით).

ფსიქიკური დარღვევები: ძალიან იშვიათად - დეზორიენტაცია, დეპრესია, უძილობა, ღამის კოშმარები, გაღიზიანებადობა, ფსიქოზური აშლილობა.

ნერვული სისტემის მხრივ: ხშირად - თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა; იშვიათად - ძილიანობა, დაღლილობა; ძალიან იშვიათად - პარესთეზია, მეხსიერების დარღვევა, კრუნჩხვები, შფოთვა, ტრემორი, ასეპტიკური მენინგიტი, გემოს დარღვევები, ტვინში სისხლის მიმოქცევის დარღვევა; სიხშირე უცნობია - გონების არევა, ჰალუცინაციები, მგრძნობელობის დარღვევები, შეუძლოდ ყოფნა.

მხედველობის ორგანოს მხრივ: ძალიან იშვიათად - მხედველობის დარღვევა, მხედველობის სიმახვილის დარღვევა, დიპლოპია; სიხშირე უცნობია - მხედველობის ნერვის ნევრიტი.

სმენის ორგანოს და ლაბირინთული დარღვევები: ხშირად - ვერტიგო; ძალიან იშვიათად - შუილი ყურებში, სმენის დარღვევა.

გულის მხრივ: არახშირად (დიკლოფენაკის მაღალი დოზებით (150 მგ დღეში) ხანგრძლივი გამოყენებისას მიღებული მონაცემების თანახმად) - მიოკარდიუმის ინფარქტი, გულის უკმარისობა, პალპიტაცია, ტკივილი მკერდში; სიხშირე უცნობია - კოუნისის სინდრომი.

სისხლძარღვების მხრივ: ძალიან იშვიათად - არტერიული ჰიპერტენზია, არტერიული ჰიპოტენზია, ვასკულიტი.

სასუნთქი სისტემის, გულ-მკერდის  და შუასაყრის ორგანოების მხრივ: იშვიათად - ბრონქული ასთმა (ქოშინის ჩათვლით); ძალიან იშვიათად - პნევმონიტი.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ხშირად - ღებინება, გულისრევა, დიარეა, დისპეფსია, მუცლის ტკივილი, მეტეორიზმი, ანორექსია; იშვიათად - გასტრიტი, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან, სისხლიანი ღებინება, სისხლიანი დიარეა, მელენა, კუჭისა და ნაწლავის წყლული ან სისხლდენა ან პერფორაციები (ზოგჯერ ლეტალური დასასრულით, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში); ძალიან იშვიათად - კოლიტი (ჰემორაგიული კოლიტის და წყლულოვანი კოლიტის ან კრონის დაავადების გამწვავების ჩათვლით), ყაბზობა, სტომატიტი (წყლულოვანი სტომატიტის ჩათვლით), გლოსიტი, საყლაპავის მხრივ დარღვევები, ნაწლავის დიაფრაგმისებრი სტრიქტურები, პანკრეატიტი; სიხშირე უცნობია - იშემიური კოლიტი.

ღვიძლისა და სანაღვლე გზების მხრივ: ხშირად - სისხლის პლაზმაში ტრანსამინაზების დონის გაზრდა; იშვიათად - ჰეპატიტი, სიყვითლე, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები; ძალიან იშვიათად - ფულმინანტური ჰეპატიტი, ღვიძლის ნეკროზი, ღვიძლის უკმარისობა. 

კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ: ხშირად - გამონაყარი; იშვიათად - ჭინჭრის ციება; ძალიან იშვიათად - ბულოზური დერმატიტი, ეგზემა, ერითემა, მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ექსფოლიაციური დერმატიტი, თმის ცვენა, ფოტოსენსიბილიზაციის რეაქციები, პურპურა, ალერგიული პურპურა, ქავილი.

თირკმელებისა და საშარდე გზების მხრივ: ძალიან იშვიათად - თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ჰემატურია, პროტეინურია, ნეფროზული სინდრომი, ინტერსტიციული ნეფრიტი, თირკმლის პაპილარული ნეკროზი.

სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯირკვლის მხრივ: ძალიან იშვიათად - იმპოტენცია.

ზოგადი აშლილობები და დარღვევები შეყვანის ადგილას: ხშირად - რეაქცია ინექციის ადგილას, ტკივილი ინექციის ადგილას, სიმკვრივე შეყვანის ადგილას; იშვიათად - შეშუპება; სიხშირე უცნობია - კანის სისხლძარღვების მედიკამენტოზური ემბოლია (ნიკოლაუს სინდრომი). 

როგორც კლინიკური, ასევე ეპიდემიოლოგიური კვლევების შედეგები მოწმობს, რომ დიკლოფენაკით თერაპიისას, განსაკუთრებით სამკურნალო საშუალების მაღალი დოზებით (150 მგ დღეში) და დროის ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში გამოყენებისას, იზრდება არტერიული თრომბოზების (მაგალითად, მიოკარდიუმის ინფარქტისა და ინსულტის) წარმოქმნის რისკი. 

შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ

შეტყობინებები საეჭვო არასასურველი რეაქციების შესახებ სამკურნალო საშუალების რეგისტრაციის შემდეგ მნიშვნელოვანია. თუ პაციენტს გამოუვლინდა სერიოზული არასასურველი რეაქცია სამკურნალო საშუალებაზე   ან ახალი არასასურველი რეაქციის აღნიშვნის შემთხვევაში, რომელიც არ არის აღწერილი მოცემულ ნაწილში, გთხოვთ, მოახდინოთ ინფორმირება ფარმაკოზედამხედველობის ეროვნული სისტემის შესაბამისად. 

განსაკუთრებული მითითებები

ზოგადი მითითებები

არასასურველი რეაქციების წარმოქმნის რისკის მინიმუმამდე დაყვანა შეიძლება კლოდიფენის გამოყენებით მინიმალური ეფეტური დოზით დროის მაქსიმალურად ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში გამოყენებით სიმპტომების კონტროლისთვის.

არ შეიძლება კლოდიფენის გამოყენება სისტემურ ასას-ებთან ერთად, ცოგ-2-ის სელექციური ინჰიბიტორების ჩათვლით, სინერგიული თერაპიული მოქმედების მტკიცებულებების არარსებობისა და ადიტიური არასასურველი რეაქციების განვითარების რისკთან დაკავშირებით.

ზოგადსამედიცინო მიზეზების საფუძველზე საჭიროა სიფრთხილის დაცვა კლოდიფენის გამოყენებისას ხანდაზმულ პაციენტებში. კერძოდ, დასუსტებულ ხანდაზმულ პაციენტებში ან სხეულის მცირე წონის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებულია მინიმალური ეფექტური დოზით.

როგორც სხვა ასას-ების გამოყენებისას, დიკლოფენაკის გამოყენების დროს შეიძლება განვითარდეს ალერგიული, მათ შორის ანაფილაქსიური/ანაფილაქტოიდური რეაქციები. ისინი შეიძლება წარმოიქმნას სამკურნალო საშუალების პირველად გამოყენების დროსაც. ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების პროგრესირებისას ასევე შეიძლება განვითარდეს კოუნისის სინდრომი, მძიმე ალერგიული რეაქცია, რომელსაც შეუძლია მიოკარდიუმის ინფარქტის გამოწვევა. ასეთი რეაქციების სიმპტომები შეიძლება მოიცავდეს ტკივილს მკერდის არეში, რომლის წარმოქმნაც უკავშირდება დიკლოფენაკის მიმართ ალერგიულ რეაქციას.

სხვა ასას-ების მსგავსად დიკლოფენაკს შეუძლია ინფექციური დაავადებების ნიშნებისა და სიმპტომების შენიღბვა, რაც განპირობებულია მისი ფარმაკოდინამიკური თვისებებით.

შეყვანის ადგილას არასასურველი რაექციების წარმოქმნის პრევენციისთვის, რომლებიც შეიძლება მოიცავდეს კუნთების სისუსტე, კუნთების დამბლას, ჰიპესთეზიასა და ქსოვილების ნეკროზს, საჭიროა პრეპარატის ი/მ ინექციის ჩატარების შესახებ შესაბამისი მითითებების მკაცრად დაცვა. 

რეაქციები კნტ-ის მხრივ

კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის (სისხლიანი გულისრევა, მელენა) წარმოქმნის, წყლულებისა და პერფორაციების განვითარების შემთხვევები, ზოგჯერ ლეტალური დასასრულით, აღინიშნა ასას-ების ჯგუფის სამკურნალო საშუალებებით, დიკლოფენაკის ჩათვლით, მკურნალობის სხვადასხვა ეტაპზე, წინარე სიმპტომების ან ანამნეზში კნტ-ის მხრივ მძიმე დაავადებების არსებობის მიუხედავად. ამ დროს, როგორც წესი, უფრო მძიმე შედეგები დამახასიათებელია ხანდაზმული პაციენტებისთვის. თუ კლოდიფენის გამოყენებისას პაციენტს წარმოექმნება სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან ან განუვითარდება წყლული, პრეპარატის გამოყენება უნდა შეწყდეს. 

ასას-ების გამოყენებისას, დიკლოფენაკის ჩათვლით, პაციენტებში კნტ-ის მხრივ არსებულ დარღვევებზე მიმანიშნებელი სიმპტომებით, ან კუჭის ან ნაწლავის წყლულით, სისხლდენით კუჭ-ნაწლავიდან ან პერფორაციით ანამნეზში, საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილის დაცვა, ასევე აუცილებელია ასეთ პაციენტებზე სამედიცინო მეთვალყურეობის უზრუნველყოფა. ასას-ების გამოყენებისას, დიკლოფენაკის ჩათვლით, კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის წარმოქმნის, წყლულის ან პერფორაციის განვითარების რისკი დოზის გაზრდასთან ერთად იზრდება. იგი ასევე მაღალია ანამნეზში წყლულის მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით თუკი იგი გართულებულია სისხლდენით ან პერფორაციით. 

ხანდაზმულ პაციენტებში ასას-ების გამოყენებასთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციების სიხშირე, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენებისა და პერფორაციების, რომლებსაც შეიძლება ლეტალური დასასრული ჰქონდეთ, იზრდება. 

კნტ-ის მხრივ არასასურველი რეაქციების წარმოქმნის რისკის შემცირების მიზნით ანამნეზში წყლულის მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით გართულებულის სისხლდენებით ან პერფორაციით, ასევე ხანდაზმულ პაციენტებში, საწყისი და შემანარჩუნებელი თერაპია უნდა ჩატარდეს კლოდიფენის მინიმალური ეფექტური დოზის გამოყენებით. 

ასეთ პაციენტებში, ასევე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დაბალი დოზებით ასმ-ის ან სხვა სამკურნალო საშუალებებს, რომლებიც ზრდიან კნტ-ის მხრივ არასასურველი რეაქციების განვითარების რისკს, განხილული უნდა იქნას გასტროპროტექტორული თერაპიის (მაგალითად, მიზოპროსტოლის ან პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორების (პტი)) გამოყენების საკითხი.

კლოდიფენის გამოყენებისას, პაციენტებმა, განსაკუთრებით, ხანდაზმულებმა, რომლებსაც ანამნეზში ჰქონდათ არასასურველი რეაქციები კნტ-ის მხრივ, ექიმს უნდა აცნობონ ნებისმიერი უჩვეულო აბდომინალური სიმპტომის (კერძოდ, კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის) შესახებ. 

საჭიროა სიფრთხილის დაცვა კლოდიფენის გამოყენებისას პაციენტებში, რომლებიც ამავდროულად იღებენ სამკურნალო საშუალებებს, რომლებსაც შეუძლიათ წყლულების წარმოქმნის ან სისხლდენის განვითარების რისკის გაზრდა, როგორებიცაა სისტემური გლუკოკორტიკოსტეროიდები (გკს), ანტიკოაგულანტები, მაგალითად, ვარფარინი, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები (სუმსი) ან ანტიაგრეგანტები, მაგალითად, ასმ.

კლოდიფენის გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით წყლულოვანი კოლიტის ან კრონის დაავადების მქონე პაციენტებში, ასევე ასეთ პაციენტებზე უნდა მოხდეს სამედიცინო მეთვალყურეობა, ვინაიდან სამკურნალო საშუალებას შეუძლია ზემოაღნიშნული დაავადებების გამწვავების გამოწვევა.  

ასას-ების გამოყენება, დიკლოფენაკის ჩათვლით, შეიძლება უკავშირდებოდეს კუჭ-ნაწლავის ანასტომოზის უკმარისობის განვითარების რისკის გაზრდას. კლოდიფენი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში კნტ-ის ორგანოებზე ქირურგიული ჩარევის შემდეგ, ამ დროს მათზე მეთვალყურეობა უნდა დაწესდეს. 

რეაქციები ღვიძლის მხრივ

კლოდიფენის გამოყენებისას უზრუნველყოფილი უნდა იქნას სამედიცინო მეთვალყურეობა ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებზე, ვინაიდან მათი მდგომარეობა შეიძლება გაუარესდეს. 

როგორც სხვა ასას-ების გამოყენებისას, დიკლოფენაკის გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს ღვიძლის ერთი ან რამდენიმე ფერმენტის დონე სისხლის პლაზმაში. დიკლოფენაკით ხანგრძლივი მკურნალობისას სიფრთხილის ზომის სახით უნდა ჩატარდეს ღვიძლის ფუნქციის რეგულარული მონიტორინგი. 

იმ შემთხვევაში, თუ კლოდიფენით თერაპიის დროს ღვიძლის ფუნქციური მაჩვენებლების მხრივ დარღვევებს მუდმივი ხასიათი აქვს ან უარესდება, ვითარდება ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებზე მიმანიშნებელი კლინიკური სიმპტომები ან ნიშნები, ან აღინიშნება სხვა გამოვლინებები (ეოზინოფილია, გამონაყარი), პრეპარატის გამოყენება უნდა შეწყდეს. 

დიკლოფენაკის გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს ჰეპატიტი, მათ შორის პროდრომული სიმპტომების გარეშე.

დიკლოფენაკის გამოყენება სიფრთხილით უნდა მოხდეს ღვიძლის პორფირიის მქონე პაციენტებში, ვინაიდან მას შეუძლია ზემოაღნიშნული დაავადების გამწვავების გამოწვევა.

თირკმელების მხრივ

არსებობს შეტყობინებები, რომ ასას-ებით თერაპიის დროს, დიკლოფენაკის ჩათვლით, ხდება ორგანიზმში სითხის შეკავება და ვითარდება შეშუპებები. ამიტომ, დიკლოფენაკის გამოყენებისას პაციენტებში გულის ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევებით, არტერიული ჰიპერტენზიით ანამნეზში, ხანდაზმულ პაციენტებში, პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ თერაპია დიურეზულებით ან სხვა სამკურნალო საშუალებებით, რომლებსაც მნიშვნელოვნად შეუძლიათ ზეგავლენა მოახდინონ თირკმელების ფუნქციაზე, ასევე პაციენტებში უჯრედგარე სითხის მცირე მოცულობით მიზეზების მიუხედავად, მაგალითად, მძიმე ქირურგიულ ჩარევამდე და მის შემდეგ, საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილის დაცვა. სიფრთხილის ზომის სახით ასეთ პაციენტებში კლოდიფენით თერაპიის დროს რეკომენდებულია თირკმელების ფუნქციის კონტროლი; როგორც წესი, ზემოაღნიშნული ცვლილებები შექცევადი ხასიათისაა და მკურნალობის შემდეგ აღარ აღინიშნება.

კანისმიერი რეაქციები

ძალიან იშვიათ შემთხვევებში ასას-ების გამოყენებისას, დიკლოფენაკის ჩათვლით, პაციენტებს აღენიშნათ კანისმიერი მძიმე რეაქციები, როგორიცაა ექსფოლიაციური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, მათ შორის ლეტალური დასასრულით. მსგავსი რეაქციების წარმოქმნის ყველა მაღალი რისკი დამახასიათებელია თერაპიის საწყისი ეტაპისთვის - ისინი უპირატესად რეგისტრირდებოდა ასას-ებით მკურნალობის პირველ თვეში. კლოდიფენის გამოყენება უნდა შეწყდეს კანზე გამონაყარის, ლორწოვანი გარსების დაზიანების ნიშნების ან ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციებთან დაკავშირებული სხვა სიმპტომების პირველივე გამოჩენის დროს.

სისტემური წითელი მგლურა და შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადება

სისტემური წითელი მგლურასა და შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადების მქონე პაციენტებში დიკლოფენაკის გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს ასეპტიკური მენინგიტის წარმოქმნის რისკი.

გულ-სისხლძარღვთა და ცერებროვასკულური ეფექტები

პაციენტებში გულის შეგუბებითი უკმარისობით (I კლასი NYHA-ით მიხედვით) ან გულ-სისხლძარღვთა გართულებების განვითარების რისკის მნიშვნელოვანი ფაქტორებით (მაგალითად, არტერიული ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია, შაქრიანი დიაბეტი, მოწევა) კლოდიფენის გამოყენება უნდა მოხდეს სარგებელი/რისკის შეფარდების შეფასების შემდეგ.

ვინაიდან გულ-სისხლძარღვთა გართულებების განვითარების რისკი შეიძლება გაიზარდოს დოზის მომატებასთან და დიკლოფენაკით მკურნალობის ხანგრძლივობის ზრდასთან ერთად, პრეპარატის გამოყენება უნდა მოხდეს მინიმალურად ეფექტური დოზით დროის მაქსიმალურად მოკლე პერიოდის განმავლობაში. რეკომენდებულია დიკლოფენაკით სიმპტომური თერაპიის აუცილებლობისა და მკურნალობაზე პაციენტის პასუხის პერიოდული შეფასება.

ვინაიდან ასას-ების გამოყენება, დიკლოფენაკის ჩათვლით, დაკავშირებულია ორგანიზმში სითხის შეკავებასთან და შეშუპებების განვითარებასთან, კლოდიფენის გამოყენებისას უნდა ჩატარდეს შესაბამისი მონიტორინგი და საჭირო რეკომენდაციები უნდა გაეწიოს პაციენტებს გულის შეგუბებითი უკმარისობით (I კლასი NYHA-ით მიხედვით), ასევე პაციენტებს არტერიული ჰიპერტენზიით ანამნეზში. 

როგორც კლინიკური, ასევე ეპიდემიოლოგიური კვლევების შედეგები მოწმობს იმას, რომ დიკლოფენაკით თერაპიისას, განსაკუთრებით სამკურნალო საშუალების მაღალი დოზებით (150 მგ დღეში) და დროის ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში გამოყენებისას, იზრდება არტერიული თრომბოზების (მაგალითად, მიოკარდიუმის ინფარქტის ან ინსულტის) განვითარების რისკი.

პაციენტები ყურადღებით უნდა იყვნენ მძიმე არტერიული თრომბოზების ნიშნებისა და სიმპტომების (მაგალითად, ტკივილი მკერდში, ქოშინი, სისუსტე, მეტყველების დარღვევები) განვითარების მიმართ, რომლებიც შეიძლება უეცრად წარმოიქმნას. მსგავსი სიმპტომების წარმოქმნის შემთხვევაში პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოს ექიმს.

ჰემატოლოგიური ეფექტები

დიკლოფენაკით ხანგრძლივი თერაპიისას, როგორც სხვა ასას-ების შემთხვევაში, რეკომენდებულია სისხლის ანალიზის კონტროლი პაციენტებში.

დიკლოფენაკს თრომბოციტების აგრეგაციის შექცევადად ინჰიბირება შეუძლია. კლოდიფენით თერაპიისას საჭიროა მონიტორინგის ჩატარება პაციენტებში დარღვევებით ჰემოსტაზის სისტემაში, ჰემორაგიული დიათეზით და სხვა ჰემატოლოგიური დარღვევებით.

ადრე დიაგნოსტირებული ბრონქული ასთმა

პაციენტებში ბრონქული ასთმით, სეზონური ალერგიული რინიტით, ცხვირის ლორწოვანი გარსის შეშუპებით (ე.ი. ცხვირის პოლიპებით), ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადებებით ან სასუნთქი გზების ქრონიკული ინფექციებით (განსაკუთრებით, რომლებსაც ახლავს ალერგიული რინიტის სიმპტომების მსგავსი სიმპტომების წარმოქმნა) ჰიპერმგრძნობელიბის რეაქციები ასას-ებზე, როგორებიცაა ბრონქული ასთმის გამწვავება (ეგრეთ წოდებული ანალგეზიურების აუტანლობა/ანალგეზიურების მიღებით გამოწვეული ბრონქული ასთმა), კვინკეს შეშუპება ან ჭინჭრის ციება, ვითარდება უფრო ხშირად, ვიდრე სხვა პაციენტებში. ამასთან დაკავშირებით ასეთ პაციენტებში კლოდიფენის გამოყენებისას რეკომენდებულია სიფრთხილის სპეციალური ზომების (მზაობა სიტუაციის შექმნისთვის, რომელიც საჭიროებს გადაუდებელი სამედიცინო დახმარების გაწევას) დაცვა, რაც ასევე ეხება პაციენტებს ჰიპერმგრძნობელობით (მაგალითად, კანის რეაქციები, ქავილი ან ჭინჭრის ციება) სხვა ნივთიერებების მიმართ.

როგორც პროსტაგლანდინსინთეტაზას აქტივობის მაინჰიბირებელი სხვა პრეპარატების გამოყენებისას, მათ შორის ანამნეზში, დიკლოფენაკისა და სხვა ასას-ების გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს ბრონქოსპაზმი.

ფერტილობა ქალებში

დიკლოფენაკს შეუძლია ნეგატიური ზეგავლენის მოხდენა ფერტილობაზე, ამიტომ ქალებისთვის, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას, კლოდიფენის გამოყენება რეკომენდებული არ არის. ქალებში, რომლებსაც არ შეუძლიათ დაორსულება ან უტარდებათ გამოკვლევა უნაყოფობის გამო, განხილული უნდა იქნას საკითხი პრეპარატის გამოყენების შეწყვეტის შესახებ.

რეაქციები ინექციის ადგილას

ინექციის ადგილას რეაქციები დაფიქსირდა დიკლოფენაკის ი.მ. ინექციის შემდეგ, შეყვანის ადგილას ნეკროზის და კანის სისხლძარღვების მედიკამენტოზური ემბოლიის ჩათვლით, რომელიც ცნობილია როგორც ნიკოლაუს სინდრომი (განსაკუთრებით უნებლიე კანქვეშა ინექციის შემდეგ). დიკლოფენაკის ი.მ. შეყვანისას უნდა შეირჩეს შესაფერისი ნემსი და დავიცვათ ინექციის ჩატარების ტექნიკა.

დამხმარე ნივთიერებები

კლოდიფენი შეიცავს 120 მგ ბენზილის სპირტს ერთ ამპულაში (3 მლ), რაც შეესაბამება 40 მგ/მლ, რომელსაც შეუძლია  ალერგიული რეაქციების გამოწვევა; ქალებში ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში და ღვიძლის ან თირკმელების დაავადებების მქონე პაციენტებში ასევე არსებობს მისი კუმულაციისა და არასასურველი რეაქციების (მეტაბოლური აციდოზის) განვითარების რისკი.

კლოდიფენი შეიცავს ნატრიუმის მეტაბისულფიტს, რომელსაც იშვიათად ჰიპერმგრძნობელობის მძიმე რეაქციებისა და ბრონქოსპაზმის გამოწვევა შეუძლია. 

კლოდიფენი შეიცავს 600 მგ პროპილენგლიკოლს ერთ ამპულაში (3 მლ), რაც 200 მგ/მლ შეესაბამება.

კლოდიფენი შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმის (23 მგ) ერთ ამპულაში (3 მლ), ე.ი. არსებითად „ნატრიუმს არ შეიცავს“. 

შეუთავსებლობა 

ი/მ შეყვანისას ან ი/ვ ინფუზიის ჩატარებისას პრეპარატის შერევა სხვა საინექციო ხსნარებთან არ შეიძლება. 

ზეგავლენა ავტოტრანსპორტის ტარებისა და მექანიზმების მართვის უნარზე

პაციენტებმა, რომლებსაც ასას-ების გამოყენებისას უვითარდებათ ისეთი არასასურველი რეაქციები, როგორებიცაა მხედველობის დარღვევა, თავბრუსხვევა, ვერტიგო, ძილიანობა, თვლემა, დაღლილობა და სხვა დარღვევები ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ, თავი უნდა შეიკავონ ავტოტრანსპორტის ტარებისა და მექანიზმების მართვისგან.

ფერტილობა, გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს

ორსულობა

პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირებამ შეიძლება ნეგატიური ზეგავლენა მოახდინოს ორსულობაზე და/ან ემბრიონის/ნაყოფის განვითარებაზე. ეპიდემიოლოგიური კვლევების მონაცემები მოწმობს იმაზე, რომ პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების გამოყენება ორსულობის ადრეულ ვადებში დაკავშირებულია მოშლის მომატებულ რისკთან, გულის მანკისა და გასტროშიზისის განვითარებასთან. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის თანდაყოლილი მანკების განვითარების აბსოლუტური რისკი იზრდებოდა 1%-ზე ნაკლებიდან დაახლოებით 1,5%-მდე; სავარაუდოა, რომ რისკი იზრდება დოზისა და თერაპიის ხანგრძლივობის მომატებასთან ერთად.

ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში დადგენილია, რომ პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების გამოყენებისას პრე- და პოსტიმპლანტაციურ პერიოდში ემბრიოფეტალური ლეტალობა იზრდება. გარდა ამისა, ცხოველებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების შეყვანისას ჰესტაციის პერიოდში (ნაყოფის ორგანოგენეზის პერიოდი) აღინიშნებოდა განვითარების სხვადასხვა მანკების, მათ შორის გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მანკების წარმოქმნის სიხშირე.

ორსულობის მე-20 კვირიდან დაწყებული დიკლოფენაკის გამოყენება შეიძლება დაკავშირებული იყოს ოლიგოჰიდრამნიონის განვითარებასთან, ნაყოფის თირკმლების ფუნქციის დარღვევის შედეგად. ეს ცვლილებები, შეიძლება აღინიშნებოდეს მკურნალობის დაწყებიდან დროის ხანმოკლე პერიოდში, როგორც წესი, ატარებენ შექცევად ხასიათს მკურნალობის შეწყევტის შემდეგ. ქალებში, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას, ასევე ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში, პრეპარატის გამოყენება უნდა მოხდეს მინიმალური დოზებით დროის მაქსიმალურად მოკლე პერიოდის განმავლობაში. ორსულობის მე-20 კვირიდან დაწყებული დიკლოფენაკის გამოყენებისას  რამდენიმე დღის განმავლობაში უნდა ჩატარდეს ნაყოფის მონიტორინგი ოლიგოჰიდრამნიონიის განვითარებაზე. ოლიგოჰიდრამნიონიის განვითარებისას დიკლოფენაკით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ორსულობის მესამე ტრიმესტრში გამოყენებისას პროსტაგლანდინების სინთეზის ყველა ინჰიბიტორს შეუძლია უარყოფითი ზეგავლენის მოხდენა:

- ნაყოფზე - გულ-ფილტვის ტოქსიკურობა (არტერიული სადინრის ნაადრევად დახურვა და ფილტვისმიერი ჰიპერტენზიის განვითარება); თირკმელების ფუნქციის დარღვევები, ზოგჯერ თირკმლის უკმარისობისა და ოლიგოჰიდრამნიონის განვითარებით;

- დედასა და ნაყოფზე (ორსულობის ბოლოს) - შესაძლებელია სისხლდენის დროის გაზრდა (ანტიაგრეგანტული ეფექტი შეიძლება გამოვლინდეს ძალიან დაბალი დოზებით გამოყენების დროსაც კი); საშვილოსნოს შეკუმშვის დაქვეითება, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს მშობიარობის შეფერხება და ხანგრძლივობის გაზრდა.

ორსულობის მესამე ტრიმესტრში კლოდიფენის გამოყენება უკუნაჩვენებია.

ლაქტაცია

როგორც სხვა ასას-ები, დიკლოფენაკი უმნიშვნელო რაოდენობით აღწევს დედის რძეში, ამიტომ კლოდიფენის გამოყენება ქალებში ლაქტაციის პერიოდში არ შეიძლება, ბავშვში არასასურველი რეაქციების განვითარების პრევენციისთვის.

ფერტილობა

დიკლოფენაკს, როგორც სხვა ასას-ებს, შეუძლია უარყოფითად იმოქმედოს ფერტილობაზე, ამიტომ ქალებში, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას, კლოდიფენის გამოყენება რეკომენდებული არ არის. ქალებში, რომლებსაც არ შეუძლიათ დაორსულება ან უტარდებათ გამოკვლევა უნაყოფობის გამო, განხილული უნდა იქნას საკითხი პრეპარატის გამოყენების შეწყვეტის შესახებ.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

ქვემოთ მოცემული ურთიერთქმედებები მოიცავს შემთხვევებს, როდესაც დიკლოფენაკს იყენებდნენ ნაწლავში ხსნადი გარსით დაფარული ტაბლეტების ფორმით, და/ან სხვა წამლის ფორმით.

ლითიუმის შემცველი პრეპარატები

დიკლოფენაკისა და ლითიუმის შემცველი პრეპარატების ერთად გამოყენებისას შესაძლებელია უკანასკნელის კონცენტრაციის გაზრდა სისხლის პლაზმაში, ამიტომ მსგავსი კომბინაციების გამოყენებისას რეკომენდებულია სისხლის შრატში ლითიუმის დონის კონტროლი.

დიგოქსინი

დიკლოფენაკისა და დიგოქსინის ერთად გამოყენებისას შესაძლებელია უკანასკნელის კონცენტრაციის გაზრდა სისხლის პლაზმაში, ამიტომ მსგავსი კომბინაციების გამოყენებისას რეკომენდებულია სისხლის შრატში დიგოქსინის დონის კონტროლი.

დიურეზულები და ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები

სხვა ასას-ების მსგავსად, დიურეზულებთან ან ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან (მაგალითად, β-ადრენობლოკატორები და ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორები (აგფ)) ერთად გამოყენებისას დიკლოფენაკს შეუძლია მათი ჰიპოტენზიური მოქმედების შემცირება, ვინაიდან იგი აინჰიბირებს პროსტაგლანდინების სინთეზს, რომლებსაც ვაზოდილატაციური თვისებები გააჩნიათ.

მსგავსი კომბინაციების გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით, ამ დროს პაციენტებში, განსაკუთრებით ხანდაზმულებში, საჭიროა პერიოდულად არტერიული წნევის კონტროლი. კომბინირებული თერაპიისას  პაციენტებმა უნდა მიიღონ საკმარისი რაოდენობით სითხე, გარდა ამისა, მისი დაწყების შემდეგ და მის განმავლობაში რეკომენდებულია პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგის ჩატარება, განსაკუთრებით დიურეზულებისა და აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას, რაც დაკავშირებულია ნეფროტოქსიკური მოქმედების რისკის გაზრდასთან. 

პრეპარატები, რომელთა გამოყენებისას ჰიპერკალიემია ვითარდება

დიკლოფენაკთან ერთად კალიუმის შემანარჩუნებელი დიურეზულების, ციკლოსპორინის, ტაკროლიმუსის ან ტრიმეტოპრიმის გამოყენებისას შეიძლება სისხლის შრატში გაიზარდოს კალიუმის დონე, ამიტომ მსგავსი კომბინაციების გამოყენებისას სისხლის შრატში რეგულარულად უნდა გაკონტროლდეს კალიუმის დონე.

ანტიკოაგულანტები და ანტიაგრეგანტები

დიკლოფენაკისა და ანტიკოაგულანტების ან ანტიაგრეგანტების ერთად გამოყენებისას რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა, ვინაიდან მსგავსი კომბინაციების გამოყენებისას შესაძლოა გაიზარდოს სისხლდენის წარმოქმნის რისკი. მიუხედავად იმისა, რომ კლინიკურ კვლევებში ანტიკოაგულანტების მოქმედებაზე დიკლოფენაკის ზეგავლენის შესახებ მონაცემები არ არსებობს, არის შეტყობინებები იმის თაობაზე, რომ სისხლდენების წარმოქმნის რისკი პაციენტებში, რომლებიც დიკლოფენაკს იღებენ ანტიკოაგულანტებთან კომბინაციაში, იზრდება. ამიტომ ასეთ პაციენტებზე უნდა დაწესდეს მეთვალყურეობა ანტიკოაგულანტების დოზის კორექტირების საჭიროების შესახებ საკითხის გადაჭრის მიზნით. სხვა ასას-ების მსგავსად, მაღალი დოზებით დიკლოფენაკს თრომბოციტების აგრეგაციის შექცევადად ინჰიბირება შეუძლია. 

სხვა ასას, ცოგ-2-ის სელექციური ინჰიბიტორების ჩათვლით, და გკს

დიკლოფენაკისა და სხვა სისტემური ასას-ების ან გკს-ების კომბინირებული გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის წარმოქმნისა და წყლულის განვითარების რისკი. ორი ან რამდენიმე ასას-ის ერთად გამოყენება არ შეიძლება.

სუმსი

დიკლოფენაკისა და სუმსი-ს კომბინირებული გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის წარმოქმნის რისკი.

ჰიპოგლიკემიური საშუალებები

კლინიკური კვლევების მონაცემები მოწმობს იმაზე, რომ პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებთან ერთად გამოყენებისას დიკლოფენაკი მათ კლინიკურ ეფექტურობაზე არ მოქმედებს. თუმცა არსებობს ერთეული შეტყობინებები როგორც ჰიპოგლიკემიის, ასევე ჰიპერგლიკემიის განვითარების შემთხვევების შესახებ, დიკლოფენაკის და ჰიპოგლიკემიური საშუალებების კომბინირებისას, როდესაც საჭირო გახდა უკანასკნელთა დოზების კორექტირება. ამის გამო პაციენტებში ასეთი კომბინაციების გამოყენებისას სიფრთხილის ზომის სახით რეკომენდებულია სისხლის პლაზმაში გლუკოზის კონცენტრაციის კონტროლი.

მეთოტრექსატი

ერთად გამოყენებისას დიკლოფენაკს შეუძლია შეამციროს მეთოტრექსატის თირკმლისმიერი კლირენსი, ამ დროს სისხლის პლაზმაში ამ უკანასკნელის კონცენტრაცია იზრდება. რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა ასას-ების გამოყენებისას, დიკლოფენაკის ჩათვლით, 24 საათზე უფრო ადრე მეთოტრექსატის გამოყენებამდე, ვინაიდან ამ დროს სისხლის პლაზმაში შეიძლება გაიზარდოს მეთოტრექსატის კონცენტრაცია, რის შედეგადაც მისი ტოქსიკური მოქმედება გაძლიერდება. არსებობს შეტყობინებები შემთხვევების შესახებ, როდესაც მეთოტრექსატისა და ასას-ების ერთად გამოყენებისას, დიკლოფენაკის ჩათვლით (სამკურნალო საშუალებების მიღებათა შორის ინტერვალი 24 საათზე ნაკლებს შეადგენდა), პაციენტებს განუვითარდათ მძიმე არასასურველი რეაქციები, რაც განპირობებული იყო მეთოტრექსატის დაგროვებით ორგანიზმში, თირკმელებით მისი გამოყოფის დარღვევის შედეგად ასას-ებით თერაპიის ფონზე.

ციკლოსპორინი

სხვა ასას-ების მსგავსად, ციკლოსპორინთან ერთად გამოყენებისას თირკმელებში პროსტაგლანდინების სინთეზზე ზეგავლენის შედეგად დიკლოფენაკს შეუძლია გააძლიეროს ციკლოსპორინის ნეფროტოქსიკურობა. ამიტომ პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობა უტარდებათ ციკლოსპორინისა და დიკლოფენაკის კომბინაციით, ამ უკანასკნელის გამოყენება უნდა მოხდეს უფრო დაბალი დოზებით, ვიდრე პაციენტებში, რომელთა სამკურნალოდაც ციკლოსპორინი არ გამოიყენება. 

ტაკროლიმუსი

ასას-ებისა და ტაკროლიმუსის კომბინირებული გამოყენებისას ნეფროტოქსიკური მოქმედების პოტენციური რისკი იზრდება, რაც შესაძლოა განპირობებულია როგორც ასას-ების, ასევე კალცინევრინის ინჰიბიტორის უარყოფითი ზეგავლენით პროსტაგლანდინების სინთეზზე თირკმელებში. 

ქინოლონის რიგის ანტიბაქტერიული საშუალებები

ასას-ებისა და ქინოლონის რიგის ანტიბაქტერიული საშუალებების ერთად გამოყენებისას პაციენტებში ეპილეფსიით ან კრუნჩხვითი სინდრომით ანამნეზში ან მათ გარეშე შესაძლებელია კრუნჩხვების განვითარება. ამიტომ პაციენტებში, რომლებსაც თერაპია უტარდებათ ასას-ებით, ქინოლონის რიგის ანტიბაქტერიული საშუალებების გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილის დაცვით. 

ფენიტოინი

დიკლოფენაკისა და ფენიტოინის ერთად გამოყენებისას შესაძლებელია უკანასკნელის კონცენტრაციის გაზრდა სისხლის პლაზმაში, ამიტომ ასეთი კომბინაციის გამოყენებისას რეკომენდებულია სისხლის პლაზმაში ფენიტოინის დონის გაკონტროლება.

კოლესტიპოლი და კოლესტირამინი

კოლესტიპოლსა და კოლესტირამინს შეუძლიათ დიკლოფენაკის შეწოვის სიჩქარის ან ხარისხის დაქვეითება, ამიტომ დიკლოფენაკის გამოყენება რეკომენდებულია არანაკლებ 1 საათით ადრე კოლესტიპოლი/კოლესტირამინის გამოყენებამდე ან 4-6 საათის შემდეგ.

საგულე გლიკოზიდები

პაციენტებში, რომლებიც ერთად იღებენ ასას-ებსა და საგულე გლიკოზიდებს, შეიძლება გაძლიერდეს გულის უკმარისობა, შემცირდეს გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარე და გაიზარდოს საგულე გლიკოზიდების კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში.

მიფეპრისტონი

მიფეპრისტონის მიღების შემდეგ ასას-ების გამოყენება 8-12 დღის განმავლობაში არ შეიძლება, ვინაიდან მათ შეუძლიათ მისი ეფექტურობის დაქვეითება. 

CYP2C9 ძლიერი ინჰიბიტორები

CYP2C9 ძლიერ ინჰიბიტორებთან (როგორიცაა ვარიკონაზოლი) ერთად გამოყენებისას დიკლოფენაკის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეიძლება მნიშვნელოვნად გაიზარდოს მისი მეტაბოლიზმის სიჩქარის დაკლების შედეგად, ამიტომ მსგავსი კომბინაციების გამოყენებისას რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა.

ჭარბი დოზირება

სიმპტომები

დიკლოფენაკს ჭარბი დოზირებისთვის დამახასიათებელი კლინიკური სურათი არ გააჩნია. ჭარბი დოზის მიღების დროს შეიძლება განვითარდეს ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა თავის ტკივილი, ღებინება, გულისრევა, ტკივილი ეპიგასტრიუმის მიდამოში, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან, დიარეა, თავბრუსხვევა, დეზორიენტაცია, აგზნებულობა, კომა, ძილიანობა, შუილი ყურებში, გულყრა ან კრუნჩხვები. მძიმე შემთხვევებში შეიძლება წარმოიქმნას თირკმლის მძიმე უკმარისობა და ღვიძლის დაზიანება.

მკურნალობა

საჭიროებისას სიმპტომური მკურნალობა უნდა ჩატარდეს. სამკურნალო საშუალების პოტენციურად ტოქსიკური რაოდენობით პერორალურად მიღების შემდეგ ერთ საათის განმავლობაში შეიძლება აქტივირებული ნახშირის მიღება, მოზრდილებში  ალტერნატიული ზომის სახით შეიძლება კუჭის ამორეცხვის განხილვა. ხშირი ან ხანგრძლივად გაგრძელებული კრუნჩხვების დროს გამოყენებული უნდა იქნას დიაზეპამი (ი/ვ შეყვანა). პაციენტის მდგომარეობის მიხედვით შესაძლებელია დადგეს თერაპიის სხვა სახეობების გამოყენების საჭიროება. 

გამოშვების ფორმა

საინექციო ხსნარის 3 მლ ყვითელი მინის ამპულებში.

5 ამპულა კონტურულ-უჯრედოვან შეფუთვაში.

1 კონტურულ-უჯრედოვანი შეფუთვა სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები

ინახება არაუმეტეს 25°С ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას!

ვარგისიანობის ვადა

3 წელი წარმოების თარიღიდან.

არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.