ჰელიომოქსი - Heliomox 400მგ 7 ტაბლეტი

1. სამედიცინო პროდუქტის დასახელება

ჰელიომოქსი 400მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

1 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს 400 მგ მოქსიფლოქსაცინს (ჰიდროქლორიდის სახით).

დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალისთვის იხილეთ პარაგრაფი 6.1.

3. ფარმაცევტული ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი

ჩამქრალი ვარდისფერი, ორივე მხარეს გამყოფი ხაზით, წაგრძელებული აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

4. კლინიკური მახასიათებლები

4.1 თერაპიული ჩვენება

ჰელიომოქსი 400 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები ნაჩვენებია შემდეგი ბაქტერიული ინფექციების სამკურნალოდ 18 წლის და უფროსი ასაკის პაციენტებში, რომლებიც გამოწვეულია მოქსიფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარე ბაქტერიებით (იხ. პარაგრაფები 4.4, 4.8 და 5.1).

შემდეგ ჩვენებებში მოქსიფლოქსაცინი უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ მაშინ, როდესაც მიზანშეწონილად არის მიჩნეული სხვა ანტიბაქტერიული საშუალებების გამოყენება, რომლებიც ჩვეულებრივ რეკომენდებულია ამ ინფექციების სამკურნალოდ:

- მწვავე ბაქტერიული სინუსიტი

- ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების გამწვავება ბრონქიტის ჩათვლით

შემდეგ ჩვენებებში მოქსიფლოქსაცინი უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ მაშინ, როდესაც შეუსაბამოდაა მიჩნეული ანტიბაქტერიული საშუალებების გამოყენება, რომლებიც ჩვეულებრივ რეკომენდებულია ამ ინფექციების საწყისი მკურნალობისთვის, ან როდესაც ისინი წარუმატებელი აღმოჩნდა:

- საზოგადოების შეძენილი პნევმონია, მძიმე შემთხვევების გარდა

- მენჯის რბილი ან ზომიერი ანთებითი დაავადება (მაგ. ქალის ზედა სასქესო ტრაქტის ინფექციები, სალპინგიტისა და ენდომეტრიტის ჩათვლით), ასოცირებული ტუბო-საკვერცხის ან მენჯის აბსცესის გარეშე.

ჰელიომოქსი 400 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები არ არის რეკომენდებული მენჯის რბილი ან ზომიერი ანთებითი დაავადების მონოთერაპიისთვის, მაგრამ უნდა იქნას გამოყენებული სხვა შესაბამის ანტიბაქტერიულ საშუალებებთან (მაგ. ცეფალოსპორინთან) კომბინაციაში Neisseria gonorrhoeae-სმოქსიფლოქსაცინის წინააღმდეგობის გაზრდის გამო, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც მოქსიფლოქსაცინის მიმართ რეზისტენტული Neisseria gonorrhoeae შეიძლება გამოირიცხოს (იხ. პარაგრაფები 4.4 და 5.1).

ჰელიომოქსი 400 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები ასევე შეიძლება გამოყენებულ იქნას თერაპიის კურსის დასასრულებლად იმ პაციენტებში, რომლებმაც გამოავლინეს გაუმჯობესება ინტრავენური მოქსიფლოქსაცინით საწყისი მკურნალობის დროს შემდეგი ჩვენებების გამო:

- საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონია

- კანისა და კანის სტრუქტურის გართულებული ინფექციები

ჰელიომოქსი 400 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები არ უნდა იქნას გამოყენებული კანისა და კანის სტრუქტურის ნებისმიერი ტიპის ინფექციის ან საზოგადოების მიერ შეძენილი მძიმე პნევმონიის თერაპიის დასაწყებად.

გასათვალისწინებელია ოფიციალური მითითებები ანტიბაქტერიული აგენტების სათანადო გამოყენების შესახებ.

4.2 დოზირება და გამოყენების მეთოდი

დოზირება (მოზრდილები)

რეკომენდებული დოზაა ერთი ჰელიომოქსი 400 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი დღე-ღამეში ერთხელ.

თირკმლის/ღვიძლისუკმარისობა

დოზის კორექცია არ არის საჭირო პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის მსუბუქი და მძიმე დარღვევით ან პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ქრონიკულ დიალიზზე, ანუ ჰემოდიალიზზე და უწყვეტ ამბულატორიულ პერიტონეალურ დიალიზზე (იხილეთ პარაგრაფი 5.2 დაწვრილებით).

არასაკმარისი მონაცემებია ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში (იხ. პარაგრაფი 4.3).

სხვაგანსაკუთრებულიპოპულაციები

ხანდაზმულებში და დაბალი წონის მქონე პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

პედიატრიულიპოპულაცია

მოქსიფლოქსაცინი უკუნაჩვენებია ბავშვებსა და მოზარდებში (<18 წლამდე). მოქსიფლოქსაცინის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ბავშვებში და მოზარდებში დადგენილი არ არის (იხ. პარაგრაფი4.3).

გამოყენებული მეთოდი

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად საკმარისი სითხით და შეიძლება მიღებულ იქნას ჭამისგან დამოუკიდებლად.

მიღების ხანგრძლივობა

ჰელიომოქსი 400 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები უნდა იქნას გამოყენებული მკურნალობის შემდეგი ხანგრძლივობისთვის:

- ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების გამწვავება ბრონქიტის ჩათვლით	5-10 დღე
- საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონია	10 დღე
- მწვავე ბაქტერიული სინუსიტი	7 დღე
- მენჯის ღრუს მსუბუქი ან ზომიერი ანთებითი დაავადება	14 დღე

ჰელიომოქსი 400 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები შესწავლილი იყო კლინიკურ კვლევებში 14 დღემდე მკურნალობისთვის.

თანმიმდევრული (ინტრავენური,რასაც მოჰყვება პერორალური)თერაპია

კლინიკურ კვლევებში თანმიმდევრული თერაპიით პაციენტების უმეტესობა გადავიდა ინტრავენურიდან ორალურ თერაპიაზე 4 დღის განმავლობაში (საზოგადოებით შეძენილი პნევმონია) ან 6 დღის განმავლობაში (კანისა და კანის სტრუქტურის გართულებული ინფექციები). ინტრავენური და პერორალური მკურნალობის რეკომენდებული საერთო ხანგრძლივობაა 7-14 დღე საზოგადოების მიერ შეძენილი პნევმონიისთვის და 7-21 დღე კანისა და კანის სტრუქტურის გართულებული ინფექციებისთვის.

რეკომენდებული დოზა (400 მგ დღე-ღამეში ერთხელ) და ჩვენებისთვის განკუთვნილი თერაპიის ხანგრძლივობა რეკომენდებულს არ უნდა აღემატებოდეს.

4.3 უკუჩვენება

- მომატებული მგრძნობელობა მოქსიფლოქსაცინის, სხვა ქინოლონების ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ, რომლებიც ჩამოთვლილია 6.1 პარაგრაფში

- ორსულობა და ლაქტაცია (იხ. პარაგრაფი 4.6).

- 18 წლამდე ასაკის პაციენტები.

- პაციენტები, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ქინოლონებით მკურნალობასთან დაკავშირებული. მყესების დაავადების/დარღვევა.

როგორც პრეკლინიკურ გამოკვლევებში, ასევე ადამიანებში, გულის ელექტროფიზიოლოგიაში ცვლილებები შეინიშნებოდა მოქსიფლოქსაცინის ზემოქმედების შემდეგ, QT ინტერვალის გახანგრძლივების სახით. პრეპარატის უსაფრთხოების მიზეზების გამო, მოქსიფლოქსაცინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ:

- თანდაყოლილი ან დოკუმენტირებული შეძენილი QT გახანგრძლივება

- ელექტროლიტური დარღვევები, განსაკუთრებით არაკორექტირებული ჰიპოკალიემიის დროს

- კლინიკურად შესაბამისი ბრადიკარდია

- კლინიკურად მნიშვნელოვანი გულის უკმარისობა მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქციის შემცირებით

- სიმპტომური არითმიების წინა ისტორია

მოქსიფლოქსაცინი არ უნდა იქნას გამოყენებული სხვა პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც ახანგრძლივებენ QT ინტერვალს (იხ. აგრეთვე პარაგრაფი 4.5).

შეზღუდული კლინიკური მონაცემების გამო, მოქსიფლოქსაცინი ასევე უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით (Child Pugh C) და პაციენტებში, რომლებშიც ტრანსამინაზების გაზრდილია > 5-ჯერ ULN.

4.4 განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

მოქსიფლოქსაცინის გამოყენება თავიდან უნდა იქნას აცილებული პაციენტებში, რომლებსაც წარსულში განუვითარდათ სერიოზული გვერდითი რეაქციები ქინოლონის ან ფტორქინოლონის შემცველი პროდუქტების გამოყენებისას (იხ. პარაგრაფი 4.8). ამ პაციენტების მკურნალობა მოქსიფლოქსაცინით უნდა დაიწყოს მხოლოდ ალტერნატიული მკურნალობის ვარიანტების არარსებობის შემთხვევაში და სარგებელი/რისკის ფრთხილად შეფასების შემდეგ (იხ. აგრეთვე პარაგრაფი 4.3).

მოქსიფლოქსაცინით მკურნალობის სარგებელი განსაკუთრებით დაბალი ხარისხის სიმძიმის ინფექციებში უნდა იყოს დაბალანსებული გაფრთხილებისა და სიფრთხილის ზომების განყოფილებაში მოცემულ ინფორმაციით.

QTc ინტერვალის გახანგრძლივება და პოტენციურად QTc გახანგრძლივებასთან დაკავშირებული კლინიკური პირობები

ზოგიერთ პაციენტში ნაჩვენებია, რომ მოქსიფლოქსაცინი ახანგრძლივებს QTc ინტერვალს ელექტროკარდიოგრამაზე. კლინიკური კვლევის პროგრამაში მიღებული ეკგ-ების ანალიზში, QTc გახანგრძლივება მოქსიფლოქსაცინთან იყო 6 მწკ ± 26 მწმ, 1.4% საწყისთან შედარებით. ვინაიდან ქალებს აქვთ უფრო გრძელი საბაზისო QTc ინტერვალი მამაკაცებთან შედარებით, ისინი შეიძლება უფრო მგრძნობიარენი იყვნენ QTc-ის გამახანგრძლივებელი მედიკამენტების მიმართ. ხანდაზმული პაციენტები ასევე შეიძლება უფრო მგრძნობიარენი იყვნენ პრეპარატთან დაკავშირებული ეფექტების მიმართ QT ინტერვალზე.

მედიკამენტები, რომლებსაც შეუძლიათ კალიუმის დონის შემცირება, სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მოქსიფლოქსაცინს (იხ. აგრეთვე პარაგრაფები 4.3 და 4.5).

მოქსიფლოქსაცინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ პროარითმული მდგომარეობა (განსაკუთრებით ქალები და ხანდაზმული პაციენტები), როგორიცაა მიოკარდიუმის მწვავე იშემია ან QT ინტერვალის გახანგრძლივება, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს პარკუჭოვანი არითმიის (მათ შორის ტორსად დე პოინტეს) და გულის გაჩერების რისკი. ასევე იხილეთ პარაგრაფი 4.3). QT გახანგრძლივების სიდიდე შეიძლება გაიზარდოს პრეპარატის კონცენტრაციის მატებასთან ერთად. ამიტომ რეკომენდებულ დოზას არ უნდა გადააჭარბონ.

თუ მოქსიფლოქსაცინით მკურნალობის დროს აღინიშნება გულის არითმიის ნიშნები, მკურნალობა უნდა შეწყდეს და ეკგ ჩატარდეს.

მომატებული მგრძნობელობა/ალერგიული რეაქციები

მომატებული მგრძნობელობა და ალერგიული რეაქციები აღინიშნა ფტორქინოლონებზე, მათ შორის მოქსიფლოქსაცინის პირველი მიღების შემდეგ. ანაფილაქსიური რეაქციები შეიძლება გადაიზარდოს სიცოცხლისთვის საშიშ შოკში, პირველი შეყვანის შემდეგაც კი. მძიმე მომატებული მგრძნობელობის რეაქციების კლინიკური გამოვლინების შემთხვევაში მოქსიფლოქსაცინის მიღება უნდა შეწყდეს და შესაბამისი მკურნალობა (მაგ. შოკის მკურნალობა) დაიწყოს.

ღვიძლის მძიმე დარღვევები

მოქსიფლოქსაცინთან ერთად დაფიქსირდა ფულმინანტური ჰეპატიტის შემთხვევები, რომლებიც პოტენციურად იწვევდა ღვიძლის უკმარისობას (მათ შორის ფატალური შემთხვევები). პაციენტებს უნდა ურჩიონ, რომ მკურნალობის გაგრძელებამდე მიმართონ ექიმს, თუ განვითარდება ღვიძლის ფულმინანტური დაავადების ნიშნები და სიმპტომები, როგორიცაა სწრაფად განვითარებადი ასთენია, ასოცირებული სიყვითლესთან, მუქ შარდთან, სისხლდენის ტენდენციასთან ან ღვიძლისმიერ ენცეფალოპათიასთან.

ღვიძლის ფუნქციის ტესტები/გამოკვლევები უნდა ჩატარდეს იმ შემთხვევებში, როდესაც აღინიშნება ღვიძლის დისფუნქციის ნიშნები.

მძიმე კანის გვერდითი რეაქციები

მოქსიფლოქსაცინთან ერთად დაფიქსირდა კანის მძიმე გვერდითი რეაქციები (SCAR), მათ შორის ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი (TEN: ასევე ცნობილია როგორც ლაიელის სინდრომი), სტივენს ჯონსონის სინდრომი (SJS) და მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი (AGEP), რომელიც შეიძლება იყოს სიცოცხლისთვის საშიში ან ფატალური. (იხ. პარაგრაფი 4.8). გამოწერის დროს პაციენტებს უნდა მიეწოდოთ ინფორმაცია კანის მძიმე რეაქციების ნიშნებისა და სიმპტომების შესახებ და საჭიროა მათი ფრთხილი მონიტორინგი. თუ ამ რეაქციების დამადასტურებელი ნიშნები და სიმპტომები გამოჩნდება, მოქსიფლოქსაცინის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს და განიხილონ ალტერნატიული მკურნალობა. თუ პაციენტს განუვითარდა ისეთი სერიოზული რეაქცია, როგორიცაა SJS, TEN ან AGEP მოქსიფლოქსაცინის გამოყენებისას, მოქსიფლოქსაცინით მკურნალობა არ უნდა განახლდეს ამ პაციენტში ნებისმიერ დროს.

კრუნჩხვებისადმი მიდრეკილი პაციენტები

ცნობილია, რომ ქინოლონები იწვევს კრუნჩხვებს. გამოყენება სიფრთხილით უნდა მოხდეს ცნს-ის დარღვევების მქონე პაციენტებში ან სხვა რისკ-ფაქტორების არსებობისას, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს კრუნჩხვები ან შეამცირონ კრუნჩხვის ბარიერი. კრუნჩხვების შემთხვევაში მოქსიფლოქსაცინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს და დაინიშნოს შესაბამისი ზომები.

პრეპარატის გახანგრძლივებული, ქმედუ უნარობის გამომწვევი და პოტენციურად შეუქცევადი სერიოზული გვერდითი რეაქციები

პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ქინოლონებს და ფტორქინოლონებს, დაფიქსირდა პრეპარატის გახანგრძლივებული (გაგრძელებული თვეები ან წლები), დამღუპველი და პოტენციურად შეუქცევადი გვერდითი რეაქციების ძალიან იშვიათი შემთხვევები , რომლებიც გავლენას ახდენენ სხეულის სხვადასხვა, ზოგჯერ მრავალ სისტემებზე (კუნთოვანი, ნერვული, ფსიქიატრიული და მგრძნობელობა), ასაკის და უკვე არსებული რისკ-ფაქტორების მიუხედავად. მოქსიფლოქსაცინის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს ნებისმიერი სერიოზული გვერდითი რეაქციის პირველი ნიშნების ან სიმპტომების გამოვლენისას და პაციენტებს უნდა მიეცეთ რჩევა, რჩევისთვის დაუკავშირდნენ თავის ექიმს. .

პერიფერიული ნეიროპათია

სენსორული ან სენსორმოტორული პოლინეიროპათიის შემთხვევები, რამაც გამოიწვია პარესთეზია, ჰიპოესთეზია, დისესთეზია ან სისუსტე დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ქინოლონებს და ფტორქინოლონებს. პაციენტებმა, რომლებიც მკურნალობენ მოქსიფლოქსაცინით, უნდა აცნობონ ექიმს მკურნალობის გაგრძელებამდე, თუ განვითარდება ნეიროპათიის სიმპტომები, როგორიცაა ტკივილი, წვა, ჩხვლეტა, დაბუჟება ან სისუსტე, რათა თავიდან აიცილონ პოტენციურად შეუქცევადი მდგომარეობის განვითარება (იხ. პარაგრაფი 4.8).

ფსიქიატრიული რეაქციები

ფსიქიატრიული რეაქციები შეიძლება მოხდეს ქინოლონების, მათ შორის მოქსიფლოქსაცინის, პირველი მიღების შემდეგაც. ძალიან იშვიათ შემთხვევებში დეპრესია ან ფსიქოზური რეაქციები გადაიზარდა სუიციდურ აზრებშიდა თვითდაზიანებებში, როგორიცაა სუიციდის მცდელობა (იხ. პარაგრაფი 4.8). იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტს განუვითარდება ეს რეაქციები, მოქსიფლოქსაცინის მიღება უნდა შეწყდეს და უნდა მოხდეს შესაბამისი ზომების მიღება. სიფრთხილეა რეკომენდებული, თუ მოქსიფლოქსაცინი გამოიყენება ფსიქოზურ პაციენტებში ან ფსიქიატრიული დაავადების მქონე პირებში.

ანტიბიოტიკებთან ასოცირებული დიარეა კოლიტის ჩათვლით

ანტიბიოტიკებთან ასოცირებული დიარეა (AAD) და ანტიბიოტიკებთან ასოცირებული კოლიტი (AAC), მათ შორის ფსევდომემბრანული კოლიტი და Clostridium difficile ასოცირებული დიარეა, აღწერილია ფართო სპექტრის> ანტიბიოტიკების გამოყენებისას მოქსიფლოქსაცინის ჩათვლით და შეიძლება განსხვავდებოდეს მსუბუქი ცხიმოვანი დიარეიდან კოლიტამდე. ამიტომ მნიშვნელოვანია ამ დიაგნოზის გათვალისწინება პაციენტებში, რომლებსაც უვითარდებათ სერიოზული დიარეა მოქსიფლოქსაცინის გამოყენების დროს ან მის შემდეგ. თუ AAD ან AAC არის საეჭვო ან დადასტურებული, უნდა შეწყდეს მიმდინარე მკურნალობა ანტიბაქტერიული საშუალებებით, მათ შორის მოქსიფლოქსაცინით და დაუყოვნებლივ უნდა მიიღონ ადექვატური თერაპიული ზომები.

გარდა ამისა, უნდა იქნას მიღებული ინფექციის კონტროლის შესაბამისი ზომები, რათა შემცირდეს გადაცემის რისკი. პერისტალტიკის ინჰიბირების პრეპარატები უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებსაც უვითარდებათ სერიოზული დიარეა.

პაციენტები მიასთენიაგრავისით

მოქსიფლოქსაცინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული მიასთენიის გრავიის მქონე პაციენტებში, რადგან სიმპტომები შეიძლება გამწვავდეს.

ტენდინიტი და მყესების რღვევა

ტენდინიტი და მყესის რღვევა (განსაკუთრებით, მაგრამ არ შემოიფარგლება აქილევსის მყესით), ზოგჯერ ორმხრივი, შეიძლება განვითარდეს ქინოლონებითა და ფტორქინოლონებით მკურნალობის დაწყებიდან 48 საათში და დაფიქსირდა, რომ განვითარდა მკურნალობის შეწყვეტიდან რამდენიმე თვემდეც კი (იხ. 4.3 და 4.8). ტენდინიტისა და მყესის გახეთქვის რისკი იზრდება ხანდაზმულ პაციენტებში, პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით, პაციენტებში, რომლებსაც ჩატარებული აქვთ სოლიდური ორგანოს ტრანსპლანტაცია და მათ, ვინც ერთდროულად მკურნალობს კორტიკოსტეროიდებით. ამიტომ, თავიდან უნდა იქნას აცილებული კორტიკოსტეროიდების ერთდროული გამოყენება.

ტენდინიტის პირველი ნიშნისას (მაგ. მტკივნეული შეშუპება, ანთება) მოქსიფლოქსაცინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს და განიხილონ ალტერნატიული მკურნალობა. დაზიანებულ კიდურ(ებ)ს სათანადო მკურნალობა უნდა ჩაუტარდეს (მაგ. იმობილიზაცია). კორტიკოსტეროიდები არ უნდა იქნას გამოყენებული ტენდინოპათიის ნიშნების შემთხვევაში.

აორტი სანევრიზმა და დისსექცია და გულის სარქვლის რეგურგიტაცია/არაკომპეტენტურობა

ეპიდემიოლოგიური კვლევები აღნიშნავს აორტის ანევრიზმისა და დისსექციის გაზრდის რისკს, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში, და აორტის და მიტრალური სარქვლის რეგურგიტაციის რისკს ფტორქინოლონების მიღების შემდეგ. პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ფტორქინოლონებს, დაფიქსირდა აორტის ანევრიზმისა და დისსექციის შემთხვევები, ზოგჯერ გართულებული რღვევით (მათ შორის ფატალური) და გულის რომელიმე სარქვლის რეგურგიტაციის/უკმარისობის შემთხვევები (იხ. პარაგრაფი 4.8).

ამიტომ, ფ;უორქინოლონები უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ სარგებელი-რისკის ფრთხილად შეფასების და სხვა თერაპიული ვარიანტების განხილვის შემდეგ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებოდათ ანევრიზმული დაავადება ან გულის თანდაყოლილი დაავადება ოჯახურ ანამნეზში ან პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ადრე არსებული აორტის ანევრიზმა და/ან დისექცია ან გულის სარქვლის დაავადების დიაგნოზი, ან სხვა რისკ-ფაქტორების ან მიდრეკილი პირობების არსებობისას

- როგორც აორტის ანევრიზმისთვის, ასევე დისსექციისთვის და გულის სარქვლის რეგურგიტაციისთვის/არაკომპეტენტურობისთვის (მაგ. შემაერთებელი ქსოვილის დარღვევები, როგორიცაა მარფანის სინდრომი ან ელერს-დანლოსის სინდრომი, ტერნერის სინდრომი, ბეჰჩეტის დაავადება, ჰიპერტენზია, რევმატოიდული ართრიტი) ან დამატებით.

- აორტის ანევრიზმისა და დისსექციისთვის (მაგ. სისხლძარღვთა დარღვევები, როგორიცაა ტაკაიასუს არტერიტი ან გიგანტურუჯრედოვანი არტერიტი, ან ცნობილი ათეროსკლეროზი, ან შოგრენის სინდრომი) ან დამატებით

- გულის სარქვლის რეგურგიტაციისთვის/უკმარისობისთვის (მაგ. ინფექციური ენდოკარდიტი).

აორტის ანევრიზმისა და დისსექციის და მათი გახეთქვის რისკი ასევე შეიძლება გაიზარდოს პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ სისტემური კორტიკოსტეროიდებით ერთდროულად.

მუცლის, გულმკერდის ან ზურგის უეცარი ტკივილის შემთხვევაში, პაციენტებს უნდა მიეცეთ რჩევა სასწრაფო დახმარების განყოფილებაში ექიმთან კონსულტაციისთვის.

პაციენტებს უნდა მიეცეთ რჩევა, სასწრაფოდ მიმართონ სამედიცინო დახმარებას მწვავე დისპნოეს, გულის პალპიტაციის ახალი გაჩენის ან მუცლის ან ქვედა კიდურების შეშუპების განვითარების შემთხვევაში.

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტები

თირკმელების დარღვევის მქონე ხანდაზმულმა პაციენტებმა სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ მოქსიფლოქსაცინი, თუ მათ არ შეუძლიათ ადეკვატური სითხის მიღება, რადგან დეჰიდრატაციამ შეიძლება გაზარდოს თირკმლის უკმარისობის რისკი.

მხედველობის დარღვევები

მხედველობის დაქვეითების ან თვალებზე რაიმე ზემოქმედების გამოვლენის შემთხვევაში, დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოთ თვალის სპეციალისტს (იხ. პარაგრაფები 4.7 და 4.8).

დისგლიკემია

როგორც ყველა ფლუორქინოლონის შემთხვევაში, მოქსიფლოქსაცინთან ერთად აღინიშნა სისხლში გლუკოზის დარღვევები, ჰიპოგლიკემიისა და ჰიპერგლიკემიის ჩათვლით (იხ. პარაგრაფი4.8). მოქსიფლოქსაცინის მქონე პაციენტებში, დისგლიკემია აღინიშნებოდა უპირატესად ხანდაზმულ დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად მკურნალობდნენ ორალური ჰიპოგლიკემიური აგენტებით (მაგ. სულფონილშარდოვანა) ან ინსულინთან ერთად. აღწერილია ჰიპოგლიკემიური კომის შემთხვევები. დიაბეტიან პაციენტებში რეკომენდებულია სისხლში გლუკოზის ფრთხილად მონიტორინგი.

ფოტომგრძნობელობის რეაქციების პრევენცია

ნაჩვენებია, რომ ქინოლონები იწვევენ ფოტომგრძნობელობის რეაქციებს პაციენტებში. თუმცა, კვლევებმა აჩვენა, რომ მოქსიფლოქსაცინს აქვს ფოტომგრძნობელობის გამოწვევის ნაკლები რისკი. მიუხედავად ამისა, პაციენტებს უნდა მიეცეთ რჩევა, მოქსიფლოქსაცინით მკურნალობისას მოერიდონ ულტრაიისფერი გამოსხივების ან მზის ფართო და/ან ძლიერი სხივების ზემოქმედებას.

პაციენტები გლუკოზა-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტით

პაციენტები ოჯახური ანამნეზით ან გლუკოზა-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას ფაქტობრივი დეფიციტით, მიდრეკილნი არიან ჰემოლიზური რეაქციებისკენ ქინოლონებით მკურნალობისას. ამიტომ ამ პაციენტებში მოქსიფლოქსაცინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული.

მენჯისღრუს ანთებითი დაავადების მქონეპაციენტები

მენჯის ღრუს გართულებული ანთებითი დაავადების მქონე პაციენტებისთვის (მაგ. ასოცირებული ტუბო-საკვერცხის ან მენჯის აბსცესით), რომელთათვისაც ინტრავენური მკურნალობა საჭიროდ ითვლება, ჰელიომოქსი მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტებით მკურნალობა არ არის რეკომენდებული.

მენჯის ანთებითი დაავადება შეიძლება გამოწვეული იყოს ფტორქინოლონის მიმართ რეზისტენტული Neisseria gonorrhoeae-ით. ამიტომ ასეთ შემთხვევებში ემპირიული მოქსიფლოქსაცინი უნდა დაინიშნოს სხვა შესაბამის ანტიბიოტიკთან ერთად (მაგ. ცეფალოსპორინი), თუ მოქსიფლოქსაცინის მიმართ რეზისტენტული Neisseria gonorrhoeae არ არის გამორიცხული. თუ კლინიკური გაუმჯობესება არ არის მიღწეული მკურნალობის დაწყებიდან 3 დღის შემდეგ, თერაპია უნდა გადაიხედოს.

პაციენტები სპეციალური cSSSI-ით

ინტრავენური მოქსიფლოქსაცინის კლინიკური ეფექტურობა დამწვრობის მძიმე ინფექციების, ფასციიტის და ოსტეომიელიტით დიაბეტური ფეხის ინფექციების სამკურნალოდ დადგენილი არ არის.

ჩარევა ბიოლოგიურ ტესტებში

მოქსიფლოქსაცინის თერაპიამ შეიძლება ხელი შეუშალოს Mycobacterium spp. კულტურის ტესტს მიკობაქტერიული ზრდის ჩახშობის გზით, რაც იწვევს ცრუ უარყოფით შედეგებს იმ პაციენტებიდან, რომლებიც ამჟამად იღებენ მოქსიფლოქსაცინს.

პაციენტები MRSA ინფექციით

მოქსიფლოქსაცინი არ არის რეკომენდებული MRSA ინფექციების სამკურნალოდ. MRSA-ს გამო საეჭვო ან დადასტურებული ინფექციის შემთხვევაში უნდა დაიწყოს მკურნალობა შესაბამისი ანტიბაქტერიული აგენტით (იხ. პარაგრაფი 5.1).

პედიატრიული პოპულაცია

ახალგაზრდა ცხოველებში ხრტილზე არასასურველი ზემოქმედების გამო (იხ. პარაგრაფი 5.3) მოქსიფლოქსაცინის გამოყენება 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში და მოზარდებში უკუნაჩვენებია (იხ. პარაგრაფი 4.3).

ინფორმაცია დამხმარე ნივთიერებების შესახებ

პაციენტებმა იშვიათი მემკვიდრეობითი პრობლემებით როგორიცაა გალაქტოზას აუტანლობა, ლაქტაზას სრული დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბცია არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

ეს პრეპარატი შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ) თითო აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტზე, ანუ არსებითად „ნატრიუმისგან თავისუფალია“.

4.5 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ურთიერთქმედება სამკურნალო საშუალებებთან

არ არის გამორიცხული ადიტიური ეფექტი მოქსიფლოქსაცინის და სხვა სამკურნალო საშუალებების QT ინტერვალის გახანგრძლივებაზე, რამაც შეიძლება გაახანგრძლივოს QTc ინტერვალი. ამან შეიძლება გამოიწვიოს პარკუჭოვანი არითმიების გაზრდილი რისკი torsade de pointes ჩათვლით. ამიტომ, მოქსიფლოქსაცინის ერთდროული გამოყენება რომელიმე ქვემოთ ჩამოთვლილ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად უკუნაჩვენებია (იხ. აგრეთვე პარაგრაფი 4.3):

- IA კლასის ანტიარითმიული საშუალებები (მაგ. ქინიდინი, ჰიდროქინიდინი, დიზოპირამიდი)

- III კლასის ანტიარითმული საშუალებები (მაგ. ამიოდარონი, სოტალოლი, დოფეტილიდი, იბუტილიდი)

- ანტიფსიქოზური საშუალებები (მაგ. ფენოთიაზინები, პიმოზიდი, სერტინდოლი, ჰალოპერიდოლი, სულტოპრიდი)

- ტრიციკლური ანტიდეპრესიული საშუალებები

- გარკვეული ანტიმიკრობული საშუალებები (საქვინავირი, სპარფლოქსაცინი, ერითრომიცინი IV, პენტამიდინი, მალარიის საწინააღმდეგო საშუალებები განსაკუთრებით ჰალოფანტრინი)

- გარკვეული ანტიჰისტამინური საშუალებები (ტერფენადინი, ასტემიზოლი, მიზოლასტინი)

- სხვები (ციზაპრიდი, ვინკამინი IV, ბეპრიდილი, დიფემანილი).

მოქსიფლოქსაცინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მედიკამენტებს, რომლებსაც შეუძლიათ შეამცირონ კალიუმის დონე (მაგ. მარყუჟის და თიაზიდური ტიპის დიურეზულები, საფაღარათო და სასაქმებელი საშუალებები [მაღალი დოზები], კორტიკოსტეროიდები, ამფოტერიცინი B) ან მედიკამენტები, რომლებიც დაკავშირებულია კლინიკურად მნიშვნელოვან ბრადიკარდიასთან.

უნდა დარჩეს დაახლოებით 6 საათის ინტერვალი ბივალენტური ან სამვალენტიანი კათიონების შემცველი აგენტების (მაგ. მაგნიუმის ან ალუმინის შემცველი ანტაციდები, დიდანოზინის ტაბლეტები, სუკრალფატი და რკინის ან თუთიის შემცველი საშუალებების) შეყვანასა და მოქსიფლოქსაცინის მიღებას შორის.

ნახშირის ერთდროულმა მიღებამ პერორალური დოზით 400 მგ მოქსიფლოქსაცინი გამოიწვია პრეპარატის შეწოვის გამოხატული პრევენცია და პრეპარატის სისტემური ხელმისაწვდომობის შემცირება 80%-ზე მეტით. ამიტომ, ამ ორი პრეპარატის ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული (გარდა დოზის გადაჭარბების შემთხვევებისა, იხილეთ აგრეთვე პარაგრაფი 4.9).

ჯანმრთელ მოხალისეებში განმეორებითი დოზირების შემდეგ, მოქსიფლოქსაცინმა გაზარდა დიგოქსინის Cmax დაახლოებით 30%-ით, AUC-ს ან მინუს დონეზე ზემოქმედების გარეშე. დიგოქსინთან გამოყენებისას სიფრთხილის ზომები არ არის საჭირო.

შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ მოხალისეებში ჩატარებულ კვლევებში, პერორალური მოქსიფლოქსაცინის გლიბენკლამიდთან ერთდროულმა მიღებამ გამოიწვია გლიბენკლამიდის პიკური პლაზმური კონცენტრაციის დაქვეითება დაახლოებით 21%-ით. გლიბენკლამიდის და მოქსიფლოქსაცინის კომბინაციამ თეორიულად შეიძლება გამოიწვიოს მსუბუქი და გარდამავალი ჰიპერგლიკემია. თუმცა, გლიბენკლამიდის დაფიქსირებულმა ფარმაკოკინეტიკური ცვლილებები არ იწვევდა ფარმაკოდინამიკური პარამეტრების (სისხლში გლუკოზა, ინსულინის) ცვლილებას. ამიტომ მოქსიფლოქსაცინსა და გლიბენკლამიდს შორის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.

ცვლილებებიINR-ში

პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიბაქტერიულ საშუალებებს, განსაკუთრებით ფლუორქინოლონებს, მაკროლიდებს, ტეტრაციკლინებს, კოტრიმოქსაზოლს და ზოგიერთ ცეფალოსპორინს, აღინიშნა შემთხვევების დიდი რაოდენობა, რომლებიც აჩვენებენ პერორალური ანტიკოაგულანტების აქტივობის ზრდას. ინფექციური და ანთებითი მდგომარეობები, ასაკი და პაციენტის ზოგადი მდგომარეობა, როგორც ჩანს, რისკ-ფაქტორად ითვლება. ამ პირობებში ძნელია იმის შეფასება, იწვევდა თუ არა ინფექცია ან მკურნალობა INR (საერთაშორისო ნორმალიზებული თანაფარდობის) დარღვევას. პრევენციული ღონისძიება იქნება INR-ის უფრო ხშირი მონიტორინგი. საჭიროების შემთხვევაში, პერორალური ანტიკოაგულანტის დოზა უნდა დარეგულირდეს სათანადოდ.

კლინიკურმა კვლევებმა არ აჩვენა ურთიერთქმედება მოქსიფლოქსაცინის ერთდროული მიღების შემდეგ: რანიტიდინთან, პრობენეციდთან, ორალურ კონტრაცეპტივებთან, კალციუმის დანამატებთან, პარენტერალურად შეყვანილ მორფინთან, თეოფილინთან, ციკლოსპორინთან ან იტრაკონაზოლთან.

ადამიანის ციტოქრომ P450 ენზიმების In vitro კვლევებმა მხარი დაუჭირა ამ დასკვნებს. ამ შედეგების გათვალისწინებით ციტოქრომ P450 ფერმენტების მეტაბოლური ურთიერთქმედება ნაკლებად სავარაუდოა.

ურთიერთქმედება საკვებთან

მოქსიფლოქსაცინს არ აქვს კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება საკვებთან, მათ შორის რძის პროდუქტებთან.

4.6 ფერტილობა, ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა

ადამიანის ორსულობის დროს მოქსიფლოქსაცინის უსაფრთხოება არ არის შეფასებული. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა რეპროდუქციული ტოქსიკურობა (იხ. პარაგრაფი 5.3). პოტენციური რისკი ადამიანებისთვის უცნობია. ექსპერიმენტული რისკის დაზიანების გამო, რაც გამოწვეულია ფლუორქინოლონების დაზიანებით წონის მატარებელი ხრტილის მიმართ და სახსრების შექცევადი დაზიანებების გამო, რაც აღწერილია ბავშვებში, რომლებიც იღებენ ზოგიერთ ფტორქინოლონს, მოქსიფლოქსაცინი არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულ ქალებში (იხ. პარაგრაფი 4.3).

ძუძუთი კვება

არ არსებობს მონაცემები მეძუძურ ქალებში. პრეკლინიკური მონაცემები მიუთითებს, რომ მოქსიფლოქსაცინის მცირე რაოდენობა გამოიყოფა რძეში. ადამიანის მონაცემების არარსებობის გამო და ფლუორქინოლონების მიერ მოუმწიფებელი ცხოველების წონის მატარებელი ხრტილების დაზიანების ექსპერიმენტული რისკის გამო, ძუძუთი კვება უკუნაჩვენებია მოქსიფლოქსაცინით თერაპიის დროს (იხ. პარაგრაფი 4.3).

ფერტილობა

ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები არ მიუთითებს ნაყოფიერების დაქვეითებაზე (იხ. პარაგრაფი 5.3).

4.7 გავლენა ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

არ ჩატარებულა კვლევები მოქსიფლოქსაცინის ზემოქმედების შესახებ მანქანისა და მექანიზმების მართვის უნარზე. თუმცა, ფლუორქინოლონებმა, მოქსიფლოქსაცინის ჩათვლით, შეიძლება გამოიწვიოს პაციენტის მიერ ავტომობილის მართვის ან მექანიზმებთან მუშაობის უნარის დაქვეითება ცნს-ის რეაქციების გამო (მაგ. თავბრუსხვევა; მხედველობის მწვავე, გარდამავალი დაკარგვა, იხილეთ პარაგრაფი 4.8) ან ცნობიერების მწვავე და ხანმოკლე დაკარგვა (სინკოპე, იხ. პარაგრაფი 4.8). პაციენტებს უნდა მიეცეთ რჩევა, რომ ნახონ, როგორ რეაგირებენ ისინი მოქსიფლოქსაცინზე მანქანის მართვის ან მექანიზმებთან მუშაობის დაწყებამდე.

4.8 არასასურველი ეფექტები

გვერდითი რეაქციები, რომლებიც დაფუძნებულია ყველა კლინიკურ კვლევაზე და მიღებულია პოსტმარკეტინგული ანგარიშებიდან მოქსიფლოქსაცინის 400 მგ-ით (პერორალური და თანმიმდევრული თერაპია), დახარისხებული სიხშირის მიხედვით, ჩამოთვლილია ქვემოთ:

გულისრევისა და დიარეის გარდა ყველა გვერდითი რეაქცია დაფიქსირდა 3%-ზე დაბალ სიხშირეზე.

სიხშირის თითოეული ჯგუფის ფარგლებში არასასურველი ეფექტები წარმოდგენილია კლების სიმძიმის მიხედვით. სიხშირეები განისაზღვრება შემდეგნაირად:

- ხშირი (≥ 1/100-დან < 1/10-მდე)

-ნაკლებად ხშირი (≥ 1/1000-დან < 1/100-მდე)

- იშვიათი (≥ 1/10,000-დან < 1/1,000-მდე)

- ძალიან იშვიათი (< 1/10,000)

- უცნობია (არ შეიძლება შეფასდეს არსებული მონაცემებით)

* გახანგრძლივებული (თვეებამდე ან წლამდე), ქმედუუნარობის გამომწვევი და პოტენციურად შეუქცევადი პრეპარატის სერიოზული რეაქციების ძალიან იშვიათი შემთხვევები, რომლებიც გავლენას ახდენენ რამდენიმე, ზოგჯერ მრავალ, სისტემურ ორგანოთა კლასსა და გრძნობაზე (მათ შორის რეაქციები, როგორიცაა ტენდონიტი, მყესების გახეთქვა, ართრალგია, კიდურების ტკივილი, სიარულის დარღვევა, ნეიროპათიები, რომლებიც დაკავშირებულია პარესთეზიასთან, დეპრესიასთან, დაღლილობასთან, მეხსიერების დაქვეითებასთან, ძილის დარღვევასთან და სმენის, მხედველობის, გემოსა და ყნოსვის დაქვეითებასთან) დაფიქსირდა ქინოლონების და ფლუორქინოლონების გამოყენებასთან დაკავშირებით ზოგიერთ შემთხვევაში, განურჩევლად არსებული რისკ-ფაქტორებისა (იხ. პარაგრაფი 4.4).

** პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ფტორქინოლონებს, დაფიქსირდა აორტის ანევრიზმისა და დისსექციის შემთხვევები, ზოგჯერ გართულებული რღვევით (მათ შორის ფატალური) და გულის რომელიმე სარქვლის რეგურგიტაციის/უკმარისობის შემთხვევები (იხ. პარაგრაფი 4.4).

დაფიქსირდა შემდეგი გვერდითი ეფექტების ძალიან იშვიათი შემთხვევები სხვა ფტორქინოლონებით მკურნალობის შემდეგ, რაც შესაძლოა ასევე განვითარდეს მოქსიფლოქსაცინით მკურნალობის დროს: ქალასშიდა წნევის მომატება (თავის ტვინის ფსევდოსიმსივნეების ჩათვლით), ჰიპერნატრიემია, ჰიპერკალციემია, ჰემოლიზური ანემია, ფოტომგრძნობელობის რეაქციები (იხილეთ პარაგრაფი 4.4. ).

4.9 დოზის გადაჭარბება

შემთხვევითი დოზის გადაჭარბების შემდეგ არ არის რეკომენდირებული კონკრეტული საპირისპირო ზომების მიღება. დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს სიმპტომური მკურნალობა. უნდა ჩატარდეს ეკგ მონიტორინგი QT ინტერვალის გახანგრძლივების შესაძლებლობის გამო. ნახშირის ერთდროული მიღება 400 მგ პერორალური მოქსიფლოქსაცინის დოზით შეამცირებს პრეპარატის სისტემურ ხელმისაწვდომობას 80%-ზე მეტით. ნახშირის ადრეული შეწოვის დროს გამოყენება შეიძლება სასარგებლო იყოს მოქსიფლოქსაცინის სისტემური ზემოქმედების ჭარბი ზრდის თავიდან ასაცილებლად პერორალური დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში.

5. ფარმაკოლოგიური მახასიათებლები

5.1 ფარმაკოდინამიური მახასიათებლები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ქინოლონის ანტიბაქტერიული საშუალებები, ფტორქინოლონები

ათქ კოდი: J01MA14

მოქმედების მექანიზმი

მოქსიფლოქსაცინს აქვს in vitro აქტივობა გრამდადებითი და გრამუარყოფითი პათოგენების ფართო სპექტრის მიმართ.

მოქსიფლოქსაცინის ბაქტერიციდული მოქმედება გამოწვეულია ორივე ტიპის II ტოპოიზომერაზას (დნმ გირაზა და ტოპოიზომერაზა IV) ინჰიბირებით, რომლებიც საჭიროა ბაქტერიული დნმ-ის რეპლიკაციისთვის, ტრანსკრიფციისა და აღდგენისთვის. როგორც ჩანს, C8-მეთოქსი ნაწილი ხელს უწყობს გაძლიერებულ აქტივობას და გრამდადებითი ბაქტერიების რეზისტენტული მუტანტების შერჩევას C8-H ნაწილთან შედარებით. ნაყარი ბიციკლოამინის შემცვლელის არსებობა C-7 პოზიციაზე ხელს უშლის აქტიურ გადინებას, რომელიც ასოცირდება norA ან pmrA გენებთან, რომლებიც ჩანს გრამდადებით ბაქტერიებში.

ფარმაკოდინამიკურმა გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ მოქსიფლოქსაცინი ავლენს კონცენტრაციაზე დამოკიდებულ მკვლელობის სიჩქარეს. მინიმალური ბაქტერიციდული კონცენტრაციები (MBC) აღმოჩნდა მინიმალური ინჰიბიტორული კონცენტრაციების (MIC) ფარგლებში.

გავლენა ნაწლავის ფლორაზე ადამიანებში

შემდეგი ცვლილებები ნაწლავის ფლორაში დაფიქსირდა მოხალისეებში მოქსიფლოქსაცინის პერორალური მიღების შემდეგ: Escherichia coli, Bacillus spp., Enterococcus spp. და Klebsiella spp. შემცირდა, ისევე როგორც ანაერობები Bacteroides vulgatus, Bifidobacterium spp., Eubacterium spp. და Peptostreptococcus spp. Bacteroides fragilis-ისთვის იყო ზრდა. ეს ცვლილებები ნორმას დაუბრუნდა ორ კვირაში.

რეზისტენტობის მექანიზმი

რეზისტენტობის მექანიზმები, რომლებიც ახდენენ პენიცილინების, ცეფალოსპორინების, ამინოგლიკოზიდების, მაკროლიდების და ტეტრაციკლინების ინაქტივაციას, არ აფერხებენ მოქსიფლოქსაცინის ანტიბაქტერიულ მოქმედებას. სხვა რეზისტენტობის მექანიზმებმა, როგორიცაა შეღწევადობის ბარიერები (ჩვეულებრივი Pseudomonas aeruginosa-ში) და გადინების მექანიზმებმა შეიძლება ასევე იმოქმედოს მოქსიფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობელობაზე.

მოქსიფლოქსაცინისადმი In vitro რეზისტენტობა მიიღწევა ეტაპობრივი პროცესით სამიზნე ადგილზე მუტაციებით ორივე ტიპის II ტოპოიზომერაზებში, დნმ გირაზაში და ტოპოიზომერაზა IV-ში. მოქსიფლოქსაცინი ღარიბი სუბსტრატია გრამდადებით ორგანიზმებში აქტიური გადინების მექანიზმებისთვის.

ჯვარედინი რეზისტენტობა შეინიშნება სხვა ფლუორქინოლონებთან. თუმცა, ვინაიდან მოქსიფლოქსაცინი აინჰიბირებს ორივე ტოპოიზომერაზას II და IV მსგავსი აქტივობით ზოგიერთ გრამდადებით ბაქტერიებში, ასეთი ბაქტერიები შეიძლება იყოს რეზისტენტული სხვა ქინოლონების მიმართ, მაგრამ მგრძნობიარეა მოქსიფლოქსაცინის მიმართ.

საკვანძო წერტილები

EUCAST კლინიკური MIC და დისკის დიფუზიის საკვანძო წერტილები მოქსიფლოქსაცინისთვის (01.01.2012):

ორგანიზმი	მგრძნობიარე	რეზისტენტული
Staphylococcus spp.	≤ 0.5 მგ/ლ ≥ 24 მმ	> 1 მგ/ლ < 21 მმ
S. pneumoniae	≤ 0.5 მგ/ლ ≥ 22 მმ	> 0.5 მგ/ლ < 22 მმ
Streptococcus ჯგუფები A, B, C, G	≤ 0.5 მგ/ლ ≥ 18 მმ	> 1 მგ/ლ < 15 მმ
H. influenzae	≤ 0.5 მგ/ლ ≥ 25 მმ	> 0.5 მგ/ლ < 25 მმ
M. catarrhalis	≤ 0.5 მგ/ლ ≥ 23 მმ	> 0.5 მგ/ლ < 23 მმ
Enterobacteriaceae	≤ 0.5 მგ/ლ ≥ 20 მმ	> 1 მგ/ლ < 17 მმ
სახეობებთან დაკავშირებული საკვანძო წერტილები *	≤ 0.5 მგ/ლ	> 1 მგ/ლ
* სახეობებთან დაკავშირებული საკვანძო წერტილები განისაზღვრა ძირითადად ფარმაკოკინეტიკური/ფარმაკოდინამიკური მონაცემების საფუძველზე და დამოუკიდებელია კონკრეტული სახეობების MIC განაწილებისგან. ისინი გამოიყენება მხოლოდ იმ სახეობებისთვის, რომლებსაც არ აქვთ მინიჭებული სახეობის სპეციფიკური საკვანძო წერტილი და არ არის გამოსაყენებელი იმ სახეობებთან, სადაც რჩება ინტერპრეტაციის კრიტერიუმების განსაზღვრა.

მიკრობიოლოგიური მგრძნობელობა

შეძენილი რეზისტენტობის გავრცელება შეიძლება განსხვავდებოდეს გეოგრაფიულად და დროთა განმავლობაში შერჩეული სახეობებისთვის და რეზისტენტობის შესახებ ადგილობრივი ინფორმაცია სასურველია, განსაკუთრებით მძიმე ინფექციების მკურნალობისას. საჭიროების შემთხვევაში, უნდა მოიძიოთ ექსპერტის რჩევა, სადაც რეზისტენტობის ადგილობრივი გავრცელება ისეთია, რომ აგენტის გამოყენება ინფექციების ზოგიერთ სახეობაში მაინც საეჭვოა.

ჩვეულებრივ მგრძნობიარე სახეობები

აერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები Gardnerella vaginalis Staphylococcus aureus* (მეტიცილინ-მგრძნობიარე) Streptococcus agalactiae (ჯგუფიB) Streptococcus milleri ჯგუფი* (S. anginosus, S. constellatus and S. intermedius) Streptococcus pneumoniae* Streptococcus pyogenes* (ჯგუფი A) Streptococcus viridansჯგუფი (S. viridans, S. mutans, S. mitis, S. sanguinis, S. salivarius, S. thermophilus)

აერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები Acinetobacter baumanii Haemophilus influenzae* Haemophilus parainfluenzae* Legionella pneumophila Moraxella (Branhamella) catarrhalis*

ანაერობული მიკროორგანიზმები Fusobacterium spp. Prevotella spp.

"სხვა"მიკროორგანიზმები Chlamydophila (Chlamydia) pneumoniae* Chlamydia trachomatis* Coxiella burnetii Mycoplasma genitalium Mycoplasma hominis Mycoplasma pneumoniae*

სახეობები,რომლებისთვისაც შეძენილი წინააღმდეგობა შეიძლებაიყოს პრობლემა

აერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები Enterococcus faecalis* Enterococcus faecium* Staphylococcus aureus (მეტიცილინ-რეზისტენტული) +

აერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები Enterobacter cloacae* Escherichia coli* # Klebsiella pneumoniae* # Klebsiella oxytoca Neisseria gonorrhoeae* + Proteus mirabilis*

ანაერობული მიკროორგანიზმები Bacteroides fragilis* Peptostreptococcus spp.*

არსებითად რეზისტენტული ორგანიზმები

აერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები Pseudomonas aeruginosa

*აქტიურობა დამაკმაყოფილებლად იყო ნაჩვენები მგრძნობიარე შტამებში კლინიკურ კვლევებში დამტკიცებულ კლინიკურ ჩვენებებში. #ESBL-ის გამომწვევი შტამები ჩვეულებრივ რეზისტენტულია ფლუორქინოლონების მიმართ + წინააღმდეგობის მაჩვენებელი > 50% ერთ ან მეტ ქვეყანაში

 

5.2 ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები

აბსორბცია და ბიოშეღწევადობა

პერორალური მიღების შემდეგ მოქსიფლოქსაცინი სწრაფად და თითქმის მთლიანად შეიწოვება. აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 91%-ს.

ფარმაკოკინეტიკა ხაზოვანია 50-800 მგ ერთჯერადი დოზის დიაპაზონში და 600 მგ-მდე დღე-ღამეში ერთხელ 10 დღის განმავლობაში. 400 მგ პერორალური დოზის შემდეგ პიკური კონცენტრაცია 3.1 მგ/ლ მიიღწევა მიღებიდან 0.5-4 საათის განმავლობაში. პლაზმაში პიკური და მინუს კონცენტრაციები წონასწორულ მდგომარეობაში (400 მგ ერთხელ დღე-ღამეში) იყო 3.2 და 0.6 მგ/ლ, შესაბამისად. წონასწორობისას ექსპოზიცია დოზირების ინტერვალში დაახლოებით 30%-ით მეტია, ვიდრე პირველი დოზის შემდეგ.

განაწილება

მოქსიფლოქსაცინი სწრაფად ნაწილდება ექსტრავასკულარულ სივრცეებში; 400 მგ დოზის შემდეგ აღინიშნება AUC 35 მ∙სთ/ლ. წონასწორული მდგომარეობის განაწილების მოცულობა (Vss) არის დაახლოებით 2 ლ/კგ. in vitro და ex vivo ექსპერიმენტებმა აჩვენა ცილებთან დაახლოებით 40 - 42% შეკავშირება პრეპარატის კონცენტრაციისგან დამოუკიდებლად. მოქსიფლოქსაცინი ძირითადად უკავშირდება შრატის ალბუმინს.

შემდეგი პიკური კონცენტრაციები (გეომეტრიული საშუალო) დაფიქსირდა 400 მგ მოქსიფლოქსაცინის ერთჯერადი პერორალური დოზის მიღების შემდეგ:

ქსოვილი	კონცენტრაცია	პლაზმის თანაფარდობა
პლაზმა	3.1 მგ/ლ	-
ნერწყვი	3.6 მგ/ლ	0.75 - 1.3
ბლისტერული სითხე	1.61 მგ/ლ	1.7 1
ბრონქების ლორწოვანი გარსი	5.4 მგ/კგ	1.7 - 2.1
ალვეოლარული მაკროფაგები	56.7 მგ/კგ	18.6 - 70.0
ეპითელური საფარის სითხე	20.7 მგ/ლ	5 - 7
მაქსიმალური სინუსი	7.5 მგ/კგ	2.0
ეთმოიდური სინუსი	8.2 მგ/კგ	2.1
ცხვირის პოლიპები	9.1 მგ/კგ	2.6
ინტერსტიციალური სითხე	1.02მგ/ლ	0.8 - 1.4 2,3
ქალის სასქესო ტრაქტი *	10.24 მგ/კგ	1.72 4
* 400 მგ ერთჯერადი დოზის ინტრავენური შეყვანა 1 10 სთ გამოყენების შემდეგ 2 შეუკავშირებელი კონცენტრაცია 3 3-36 საათი დოზის შემდეგ 4 ინფუზიის ბოლოს

ბიოტრანსფორმაცია

მოქსიფლოქსაცინი გადის II ფაზის ბიოტრანსფორმაციას და გამოიყოფა თირკმელებით და ბილიარული/ფეკალური გზებით, როგორც უცვლელი პრეპარატი, ასევე სულფო-ნაერთის (M1) და გლუკურონიდის (M2) სახით. M1 და M2 არის ერთადერთი მეტაბოლიტი, რომელიც მნიშვნელოვანია ადამიანებში, ორივე მიკრობიოლოგიურად არააქტიურია.

I ფაზის კლინიკურ კვლევებში და in vitro კვლევებში არ დაფიქსირებულა მეტაბოლური ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან, რომლებიც განიცდიან I ფაზის ბიოტრანსფორმაციას ციტოქრომ P450 ენზიმების მონაწილეობით. არ არსებობს ოქსიდაციური მეტაბოლიზმის ჩვენება.

ელიმინაცია

მოქსიფლოქსაცინი გამოიყოფა პლაზმიდან საშუალო საბოლოო ნახევარგამოყოფით დაახლოებით 12 საათის განმავლობაში. სხეულის საშუალო აშკარა მთლიანი კლირენსი 400 მგ დოზის შემდეგ მერყეობს 179-დან 246 მლ/წთ-მდე. თირკმლის კლირენსი შეადგენდა დაახლოებით 24-53 მლ/წთ, რაც მიუთითებს თირკმელებიდან პრეპარატის ნაწილობრივ მილაკოვან რეაბსორბციაზე.

400 მგ დოზის მიღების შემდეგ, შარდში (დაახლოებით 19% უცვლელი პრეპარატისთვის, დაახლოებით 2.5% M1-ისთვის და დაახლოებით 14% M2-ისთვის) და განავალში გამოჩენამ (დაახლოებით უცვლელი პრეპარატის 25%, M1-ის დაახლოებით 36% და არ გამოჯანმრთელება M2) შეადგინა დაახლოებით 96%.

მოქსიფლოქსაცინის რანიტიდინთან ან პრობენეციდთან ერთდროულმა გამოყენებამ არ შეცვალა ძირითადი პრეპარატის თირკმლის კლირენსი.

ხანდაზმულებიდადაბალიწონისმქონეპაციენტები

უფრო მაღალი პლაზმური კონცენტრაცია შეინიშნება ჯანმრთელ მოხალისეებში დაბალი წონის მქონე (როგორიცაა ქალები) და ხანდაზმულ მოხალისეებში.

თირკმლის უკმარისობა

მოქსიფლოქსაცინის ფარმაკოკინეტიკური თვისებები მნიშვნელოვნად არ განსხვავდება თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსის ჩათვლით > 20 მლ/წთ/1,73 მ²). თირკმელების ფუნქციის დაქვეითებით, M2 მეტაბოლიტის (გლუკურონიდის) კონცენტრაცია იზრდება 2,5-მდე ფაქტორით (კრეატინინის კლირენსით < 30 მლ/წთ/1,73 მ²).

ღვიძლის უკმარისობა

ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში აქამდე ჩატარებული ფარმაკოკინეტიკური კვლევების საფუძველზე (Child Pugh A, B), შეუძლებელია იმის დადგენა, არის თუ არა რაიმე განსხვავება ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. ღვიძლის ფუნქციის დაქვეითება ასოცირებული იყო პლაზმაში M1-ის მაღალ ზემოქმედებასთან, მაშინ როცა ძირითადი პრეპარატის ზემოქმედება შედარებული იყო ჯანმრთელ მოხალისეებში ექსპოზიციასთან. ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში მოქსიფლოქსაცინის კლინიკური გამოყენების გამოცდილება არ არის საკმარისი.

5.3 პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

ზემოქმედება ჰემატოპოეზურ სისტემაზე (ერითროციტების და თრომბოციტების რაოდენობის უმნიშვნელო შემცირება) დაფიქსირდა ვირთხებსა და მაიმუნებში. სხვა ქინოლონების მსგავსად, ჰეპატოტოქსიურობა (ღვიძლის ფერმენტების მომატება და ვაკუოლური დეგენერაცია) გამოვლინდა ვირთხებში, მაიმუნებსა და ძაღლებში. მაიმუნებში აღინიშნა ცნს-ის ტოქსიკურობა (კრუნჩხვები). ეს ეფექტები გამოვლინდა მხოლოდ მოქსიფლოქსაცინის მაღალი დოზებით მკურნალობის ან ხანგრძლივი მკურნალობის შემდეგ.

მოქსიფლოქსაცინი, ისევე როგორც სხვა ქინოლონები, იყო გენოტოქსიური in vitro ტესტებში ბაქტერიების ან ძუძუმწოვრების უჯრედების გამოყენებით. ვინაიდან ეს ეფექტები შეიძლება აიხსნას ბაქტერიების გირაზასთან ურთიერთქმედებით და - უფრო მაღალ კონცენტრაციებში - ტოპოიზომერაზა II-თან ურთიერთქმედებით ძუძუმწოვრების უჯრედებში, შეიძლება ვივარაუდოთ გენოტოქსიურობის ზღვრული კონცენტრაცია. in vivo ტესტებში არ იქნა ნაპოვნი გენოტოქსიურობის მტკიცებულება, მიუხედავად იმისა, რომ გამოყენებული იყო მოქსიფლოქსაცინის ძალიან მაღალი დოზები. ამრიგად, ადამიანში თერაპიული დოზის უსაფრთხოების საკმარისი ზღვარი შეიძლება იყოს უზრუნველყოფილი. მოქსიფლოქსაცინი არ იყო კანცეროგენული ვირთხების დაწყების-პრომოციის კვლევაში.

ბევრი ქინოლონი არის ფოტორეაქტიული და შეუძლია გამოიწვიოს ფოტოტოქსიკური, ფოტომუტაგენური და ფოტოკარცინოგენური ეფექტები. ამის საპირისპიროდ, დადასტურდა, რომ მოქსიფლოქსაცინი მოკლებულია ფოტოტოქსიურ და ფოტოგენოტოქსიურ თვისებებს in vitro და in vivo კვლევების ყოვლისმომცველ პროგრამაში ტესტირებისას. იმავე პირობებში სხვა ქინოლონები იწვევდნენ ეფექტებს.

მაღალი კონცენტრაციის დროს მოქსიფლოქსაცინი არის გულის დაგვიანებული კალიუმის ნაკადის სწრაფი კომპონენტის ინჰიბიტორი და, შესაბამისად, შეიძლება გამოიწვიოს QT ინტერვალის გახანგრძლივება. ძაღლებში ჩატარებულმა ტოქსიკოლოგიურმა კვლევებმა ≥ 90 მგ/კგ პერორალური დოზების გამოყენებით, პლაზმური კონცენტრაციით ≥ 16 მგ/ლ, გამოიწვია QT გახანგრძლივება, მაგრამ არითმიის გარეშე. მხოლოდ ადამიანისთვის რეკომენდებულზე 50-ჯერ მეტი დოზის (> 300 მგ/კგ) ძალიან მაღალი კუმულაციური ინტრავენური შეყვანის შემდეგ, რამაც გამოიწვია პლაზმური კონცენტრაცია ≥ 200 მგ/ლ (თერაპიულ დონეზე 40-ჯერ მეტი), გამოვლინდა შექცევადი, არალეტალური პარკუჭოვანი არითმიები.

ცნობილია, რომ ქინოლონები იწვევენ დაზიანებებს უმწიფარ ცხოველებში ძირითადი დიათროდიალური სახსრების ხრტილში. მოქსიფლოქსაცინის ყველაზე დაბალი პერორალური დოზა, რომელიც იწვევდა სახსრების ტოქსიკურობას მცირე ასაკის ძაღლებში, ოთხჯერ აღემატებოდა მაქსიმალურ რეკომენდებულ თერაპიულ დოზას 400 მგ (50 კგ სხეულის წონის მიხედვით) მგ/კგ საფუძველზე, ორ-სამჯერ მეტი პლაზმური კონცენტრაციით, ვიდრე მაქსიმალური თერაპიული დოზაა.

ტოქსიურობის ტესტებმა ვირთხებსა და მაიმუნებზე (განმეორებითი დოზირება ექვს თვემდე) არ გამოავლინა რაიმე ჩვენება ოკულოტოქსიური რისკის შესახებ. ძაღლებში მაღალი პერორალური დოზების გამოყენებისას (≥ 60 მგ/კგ), რამაც გამოიწვია პლაზმური კონცენტრაცია ≥ 20 მგ/ლ, აღინიშნა ელექტრორეტინოგრამაში ცვლილებები და ცალკეულ შემთხვევებში ბადურის ატროფია.

ვირთხებში, კურდღლებსა და მაიმუნებზე ჩატარებული რეპროდუქციული კვლევები მიუთითებს, რომ ხდება მოქსიფლოქსაცინის პლაცენტური ტრანსფერი. ვირთაგვებზე (p.o. და i.v.) და მაიმუნებზე (p.o.) კვლევებმა არ აჩვენა ტერატოგენურობის ან ნაყოფიერების დაქვეითების ნიშნები მოქსიფლოქსაცინის მიღების შემდეგ. ხერხემლისა და ნეკნების მალფორმაციების ოდნავ გაზრდილი სიხშირე დაფიქსირდა კურდღლების ნაყოფში, მაგრამ მხოლოდ დოზით (20 მგ/კგ ი.ვ.), რაც დაკავშირებული იყო დედის ძლიერ ტოქსიკურობასთან. დაფიქსირდა მაიმუნებსა და კურდღლებში აბორტების სიხშირის ზრდა ადამიანის პლაზმის თერაპიულ კონცენტრაციებში. ვირთხებში, ნაყოფის წონის დაქვეითება, პრენატალური დანაკარგის გაზრდა, ორსულობის ხანგრძლივობის ოდნავ გაზრდა და ზოგიერთი მამრობითი და მდედრობითი სქესის შთამომავლების სპონტანური აქტივობის მომატება დაფიქსირდა დოზებით, რომლებიც 63-ჯერ აღემატებოდა ადამიანის თერაპიულ მაქსიმალურ რეკომენდებულ დოზას მგ/კგ საფუძველზე პლაზმური კონცენტრაციით.

6. ფარმაცევტული მახასიათებლები

6.1შემავსებლების ჩამონათვალი

მიკროკრისტალური ცელულოზა

სიმინდის სახამებელი

პოვიდონი K-30

კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი

მაგნიუმის სტეარატი

ტიტანის დიოქსიდი

წითელი რკინის ოქსიდი

ინდიგო კარმინი ლურჯი

6.2 შეუთავსებლობა

უცნობია

6.3შენახვის ვადა

60 თვე

6.4განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები შენახვისას

შეინახეთ 25°C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე.

6.5შეფუთვის აღწერა და შემადგენლობა

7 ტაბლეტი პვქ/პვდქ ალუმინის ბლისტერში, 1 ბლისტერი (1 x 7) მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

6.6განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები განადგურებისა და სხვა დამუშავებისას

გამოუყენებელი პროდუქტი ან ნარჩენი მასალები უნდა განადგურდეს „სამედიცინო ნარჩენების კონტროლის დებულების“ და „შეფუთვისა და შეფუთვის ნარჩენების კონტროლის წესების“ შესაბამისად.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.

ასევე, იხილეთ:  >Avelox - აველოქსი 400მგ 7 ტაბლეტი