ერითრომიცინი 250მგ #50ტ(ბანგლ)
10.20
₾
მახასიათებლები
პროდუქტის დეტალები
აღწერა
გამოყენების ინსტრუქცია
ერითრომიცინი-250
Erythromycin-250
სამკურნალო პროდუქტის დასახელება
ერითრომიცინი-250, 250 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.
ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა:
თითოეული აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს:
ერითრომიცინის სტეარატი BP ექვივალენტური 250 მგ ერითრომიცინის.
დამხმარე ნივთიერებები: სიმინდის სახამებელი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის სახამებელი გლიკოლატი, პოლივინილ პიროლიდონი, მაგნიუმის სტეარატი, გასუფთავებული ტალკი, კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, შემომგარსავი ნივთიერებები: Sheff Coat PVA (პოლივინილის სპირტი, ლეციტინი, გასუფთავებული ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი).
ფარმაცევტული ფორმა:
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი 250 მგ.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
ანტიბაქტერიული საშუალებები სისტემური გამოყენებისთვის. მაკროლიდები, ლინკოზამიდები და სტრეპტოგრამინები. მაკროლიდები. ერითრომიცინი.
ათქ-კოდი: J01FA01
ფარმაკოლოგია
ფარმაკოდინამიკური თვისებები.
ერითრომიცინი ახორციელებს თავის ანტიმიკრობულ მოქმედებას მგრძნობიარე მიკროორგანიზმების 50S რიბოსომურ სუბერთეულთან შეკავშირებით და თრგუნავს ცილის სინთეზს. ერითრომიცინი ჩვეულებრივ აქტიურია შემდეგი ორგანიზმების უმეტესი შტამების მიმართ, როგორც ინ ვიტრო, ასევე კლინიკურ ინფექციებში:
გრამდადებითი ბაქტერიები - Listeria monocytogenes, Corynebacterium diphtheriae, Staphylococci spp, Streptococci spp (მათ შორის Enterococci).
გრამუარყოფითი ბაქტერიები - Haemophilus influenzae, Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Legionella pneumophila, Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Bordetella pertussis, Campylobacter spp.
მიკოპლაზმა - Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma urealyticum.
სხვა ორგანიზმები - Treponema pallidum, Chlamydia spp, Clostridia spp, L-ფორმები, ტრაქომას და ვენერიული ლიმფოგრანულომას გამომწვევი აგენტები.
შენიშვნა: Haemophilus influenzae-ის შტამების უმრავლესობა მგრძნობიარეა ჩვეულებრივი დოზების შემდეგ მიღწეული კონცენტრაციების მიმართ.
ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები:
შეწოვა: სისხლში კონცენტრაციის პიკი ჩვეულებრივ მიიღწევა ერითრომიცინის მიღებიდან 1 საათის განმავლობაში. დოზები შეიძლება დაინიშნოს 2, 3 ან 4-ჯერ დღეში.
კუჭ-ნაწლავში არასტაბილური გარემოს გამო პრეპარატის შეწოვა ცვალებადიდა არასაიმედოა; შეიძლება შემცირდეს საკვების არსებობისას.
განაწილება:ფართოდ ნაწილდება სხეულის ქსოვილებში და სითხეებში, ღვიძლში და ელენთაში (მაღალი კონცენტრაციებით), პოლიმორფონუკლეარულ ლიმფოციტებში და მაკროფაგებში; კვეთს პლაცენტას (5-20% ნაყოფის პლაზმური კონცენტრაციები) და გადადის დედის რძეში.
ცილებთან კავშირი: 70-75% (ფუძის სახით), 95% (პროპიონატის ეთერის სახით).
მეტაბოლიზმი: ღვიძლი (დემეთილაცია).
გამოყოფა: შარდის საშუალებით (პერორალური დოზის 2-5 %); ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 2 საათს. იგი გამოიყოფა ძირითადად ღვიძლის მიერ.
თერაპიული ჩვენებები
ერითრომიცინისადმი მგრძნობიარე ორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის.
ანტიბიოტიკი, ეფექტურია მრავალი კლინიკური ინფექციების სამკურნალოდ, როგორიცაა:
1) ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები: ლარინგიტი, ფარინგიტი, სინუსიტი, მეორადი ინფექციები გაციებისა და გრიპის დროს, ტონზილიტი, პერიტონზილარული აბსცესი.
2) ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები: მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, ტრაქეიტი, პნევმონია (წილოვანი პნევმონია, ბრონქოპნევმონია, პირველადი ატიპიური პნევმონია), ბრონქოექტაზია, ლეგიონერის დაავადება.
3) თვალის ინფექციები: ბლეფარიტი
4) ყურის ინფექციები: შუა და გარეთა ყურის ანთება, მასტოიდიტი.
5) პირის ღრუს ინფექციები: გინგივიტი, ანგინა.
6) კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები: ფურუნკულები და კარბუნკულები, აბსცესები, პუსტულური აკნე, პარონიქია, იმპეტიგო, ცელულიტი, წითელი ქარი.
7) კუჭ-ნაწლავის ინფექციები: სტაფილოკოკური ენტეროკოლიტი, ქოლეცისტიტი.
8) სხვა ინფექციები: გონორეა, სიფილისი, ურეთრიტი, ოსტეომიელიტი, ვენერიული ლიმფოგრანულომა, დიფტერია, პროსტატიტი, ქუნთრუშა.
9) პროფილაქტიკა: პრე- და პოსტოპერაციული, დამწვრობა, ტრავმა, რევმატული ცხელება.
შენიშვნა: ერითრომიცინს ასევე აქვს მნიშვნელობა ენდოკარდიტისა და სეპტიცემიის დროს, მაგრამ ამ პირობებში მიზანშეწონილია ერითრომიცინ ლაქტობიონატის საწყისი შეყვანა ინტრავენური გზით.
დოზირება და მიღების წესი.
მოზრდილები და 8 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები:
250 – 500 მგ ყოველ 6 საათში ან 0,5 – 1 გ ყოველ 12 საათში, 4 გ-მდე დღეში მძიმე ინფექციების დროს.
მოზრდილებში ან ბავშვებში სასურველია დღეში ორჯერ მიღება, მთლიანი დღიური დოზის ნახევარი შეიძლება მიეცეს ყოველ 12 საათში ერთხელ, ჭამამდე ერთი საათით ადრე.
შენიშვნა: უმცროსი ასაკის ბავშვებისთვის, მცირეწლოვანებისთვის და ჩვილებისთვის
ჩვეულებრივ რეკომენდებულია ერითრომიცინის სუსპენზია. რეკომენდებული დოზა 2-8 წლის ბავშვებისთვის, მსუბუქი და ზომიერი ინფექციების დროს, არის 1 გ დღეში გაყოფილი დოზებით. რეკომენდებული დოზა მცირეწლოვანებისთვის და ჩვილებისთვის, მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ინფექციებისთვის, არის 500 მგ დღეში გაყოფილი დოზებით. მძიმე ინფექციების შემთხვევაში დოზა შეიძლება გაორმაგდეს.
ხანდაზმულები
განსაკუთრებული დოზის რეკომენდაციები არ არის.
გამოყენების მეთოდი
პერორალური მიღებისთვის.
ტაბლეტები უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად ადეკვატური რაოდენობის სითხის მიყოლებით (მინიმუმ 100 მლ წყალი) და უნდა იქნას მიღებული ვერტიკალურ მდგომარეობაში. ტაბლეტები არ უნდა დაქუცმაცდეს ან დაიღეჭოს.
უკუჩვენებები
ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ.
ერთდროული გამოყენება სიმვასტატინთან, ტოლტეროდინთან, მიზოლასტინთან, ამისულპრიდთან, ასტემიზოლთან, ტერფენადინთან, დომპერიდონთან, ციზაპრიდთან ან პიმოზიდთან.
ერითრომიცინი არ ინიშნება პაციენტებში გახანგრძლივებული QT ინტერვალით (თანდაყოლილი ან დოკუმენტირებული შეძენილი გახანგრძლივებული QT) ან პარკუჭოვანი გულის არითმიით, მათ შორის პირუეტული ტაქიკარდიით ანამნეზში.
ერითრომიცინი არ ინიშნება ელექტროლიტების დარღვევის მქონე პაციენტებში (ჰიპოკალიემია, ჰიპომაგნიემია QT ინტერვალის გახანგრძლივების რისკის გამო)
ერითრომიცინი უკუნაჩვენებია ერგოტამინთან და დიჰიდროერგოტამინთან ერთად.
არასასურველი ეფექტები
სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები: ეოზინოფილია.
დარღვევები გულის მხრივ: QTc ინტერვალის გახანგრძლივება, პირუეტული ტაქიკარდია პალპიტაცია და გულის რითმის დარღვევები, პარკუჭოვანი ტაქიარითმიების ჩათვლით.
გულის გაჩერება, პარკუჭის ფიბრილაცია (სიხშირე უცნობია).
ყურის და ლაბირინთის დარღვევები: სიყრუე, ტინიტუსი
იყო ცალკეული შეტყობინებები სმენის შექცევადი დაქვეითების შესახებ, ძირითადად, თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ან მაღალი დოზებით გამოყენებისას.
კუჭ-ნაწლავის დარღვევები: ორალური ერითრომიცინის პრეპარატების ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენები არის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ და დოზადამოკიდებულია. დაფიქსირდა შემდეგი:დისკომფორტი მუცლის ზედა ნაწილში, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, პანკრეატიტი, ანორექსია, ბავშვთა ჰიპერტროფიული პილორული სტენოზი.
ფსევდომემბრანული კოლიტი იშვიათად აღინიშნა ერითრომიცინის თერაპიასთან დაკავშირებით.
ზოგადი დარღვევები: გულმკერდის ტკივილი, ცხელება, სისუსტე.
ჰეპატობილიარული დარღვევები
ქოლესტაზური ჰეპატიტი, სიყვითლე, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, ჰეპატომეგალია, ღვიძლის უკმარისობა, ჰეპატოცელულარული ჰეპატიტი.
იმუნური სისტემის დარღვევები
გამოვლინდა ალერგიული რეაქციები, დაწყებული ურტიკარიიდან და კანის მსუბუქი
გამონაყარიდან ანაფილაქსიამდე.
კვლევები
ღვიძლის ფერმენტების მაჩვენებლების მომატება.
ნერვული სისტემის დარღვევები:
იყო ცალკეული ცნობები ცენტრალური ნერვული სისტემის გარდამავალი გვერდითი ეფექტების შესახებ, მათ შორის დაბნეულობა, კრუნჩხვები და თავბრუსხვევა; თუმცა, მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი დადგენილი არ არის.
ფსიქიატრიული დარღვევები: ჰალუცინაციები.
დარღვევები თვალის მხრივ: მიტოქონდრიული ოპტიკური ნეიროპათია.
დარღვევები თირკმლებისა და შარდის მხრივ: ინტერსტიციული ნეფრიტი
დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ:
გამონაყარი, ქავილი, ურტიკარია, ეგზანთემა, ანგიონევროზული შეშუპება, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, მულტიფორმული ერითემა.
უცნობია: მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი (AGEP)
დარღვევები სისხლძარღვების მხრივ: ჰიპოტენზია.
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები
ერითრომიცინთან ერთად მიღებისას შეიძლება მოხდეს, ციტოქრომ P450 სისტემის მიერ მეტაბოლიზებული, შემდეგი პრეპარატების კონცენტრაციის მომატება: აცენოკუმაროლი, ალფენტანილი, ასტემიზოლი, ბრომოკრიპტინი, კარბამაზეპინი, ცილოსტაზოლი, ციკლოსპორინი, დიგოქსინი, დიჰიდროერგოტამინი, დისოპირამიდი, ერგოტამინი, ჰექსობარბიტონი, მეთილოპრედნიზოლონი, მიდაზოლამი, ომეპრაზოლი, ფენიტოინი, ქინიდინი, რიფაბუტინი, სილდენაფილი, ტაკროლიმუსი, ტერფენადინი, დომპერიდონი, თეოფილინი, ტოლტეროდინი, ტრიაზოლამი, ვალპროატი, ვინბლასტინი და სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები მაგ. ფლუკონაზოლი, კეტოკონაზოლი და იტრაკონაზოლი. უნდა ჩატარდეს შესაბამისი მონიტორინგი და საჭიროების შემთხვევაში დოზის კორექტირება. განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო მედიკამენტების მიმართ, რომლებიც ახანგრძლივებენ ელექტროკარდიოგრამის QTc ინტერვალს.
წამლები, რომლებიც იწვევენ CYP3A4-ს (როგორიცაა რიფამპიცინი, ფენიტოინი, კარბამაზეპინი, ფენობარბიტალი, წმინდა იოანეს ვორტი) შესაძლებელია გამოიწვიოს ერითრომიცინის მეტაბოლიზმის ინდუცირება, რაც იწვევს ერითრომიცინის სუბთერაპიული დონის და ეფექტის დაქვეითება. ინდუქცია თანდათან მცირდება CYP3A4 ინდუქტორებით მკურნალობის შეწყვეტიდან ორი კვირის განმავლობაში. ერითრომიცინი არ უნდა იქნას გამოყენებული CYP3A4 ინდუქტორებით მკურნალობის დროს და ორი კვირის შემდეგ.
HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორები: ცნობილია, რომ ერითრომიცინი ზრდის HMG-CoA რედუქტაზას ინჰიბიტორების კონცენტრაციას (მაგ. ლოვასტატინი და სიმვასტატინი).
რაბდომიოლიზის იშვიათი შემთხვევები დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებდნენ ამ პრეპარატებს.
კონტრაცეპტივები: ზოგიერთმა ანტიბიოტიკმა შეიძლება იშვიათ შემთხვევებში შეამციროს კონტრაცეპტული აბების ეფექტი ნაწლავში სტეროიდული კონიუგატების ბაქტერიული ჰიდროლიზის ჩარევით და ამით არაკონიუგირებული სტეროიდის რეაბსორბციით. ამის შედეგად პლაზმაში აქტიური სტეროიდების დონე შეიძლება შემცირდეს.
ანტიჰისტამინური H1 ანტაგონისტები: სიფრთხილეა საჭირო ერითრომიცინის ერთდროული გამოყენებისას H1 ანტაგონისტებთან, როგორიცაა ტერფენადინი, ასტემიზოლი და მიზოლასტინი ერითრომიცინის მიერ მათი მეტაბოლიზმის ცვლილების გამო.
ერითრომიცინი მნიშვნელოვნად ცვლის ტერფენადინის, ასტემიზოლის და პიმოზიდის მეტაბოლიზმს ერთდროულად მიღებისას. დაფიქსირდა სერიოზული, პოტენციურად ფატალური, გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების იშვიათი შემთხვევები, მათ შორის გულის გაჩერება, ტორსად დე პოინტესი და სხვა პარკუჭოვანი არითმიები.
დაკვირვების მონაცემებმა აჩვენა, რომ აზითრომიცინის ერთდროული მიღება ჰიდროქსიქლოროქინთან ერთად რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში დაკავშირებულია გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების გაზრდილ რისკთან და გულ-სისხლძარღვთა სიკვდილიანობასთან. ჰიდროქსიქლოროქინთან ან ქლოროქინთან ერთად გამოყენებისას სხვა მაკროლიდებთან მსგავსი რისკის პოტენციალის გამო, ერითრომიცინის დანიშვნამდე ფრთხილად უნდა იქნას განხილული სარგებლობისა და რისკის ბალანსი ნებისმიერი პაციენტისთვის, რომელიც ღებულობს ჰიდროქსიქლოროქინს ან ქლოროქინს.
ანტიბაქტერიული აგენტები: არსებობს ინ ვიტრო ანტაგონიზმი ერითრომიცინსა და ბაქტერიციდულ ბეტა-ლაქტამურ ანტიბიოტიკებს შორის (მაგ. პენიცილინი, ცეფალოსპორინი). ერითრომიცინი ანტაგონიზებს კლინდამიცინის, ლინკომიცინის და ქლორამფენიკოლის მოქმედებას. იგივე ეხება სტრეპტომიცინს, ტეტრაციკლინებსა და კოლისტინს.
პროტეაზას ინჰიბიტორები: ერითრომიცინის და პროტეაზას ინჰიბიტორების ერთდროული მიღებისას აღინიშნა ერითრომიცინის დაშლის ინჰიბიცია.
პერორალური ანტიკოაგულანტები: იყო შეტყობინებები გაზრდილი ანტიკოაგულანტული ეფექტის შესახებ ერითრომიცინის და ორალური ანტიკოაგულანტების (მაგ. ვარფარინი, რივაროქსაბანი) ერთდროულად გამოყენებისას.
ტრიაზოლობენზოდიაზეპინები (როგორიცაა ტრიაზოლამი და ალპრაზოლამი) და დაკავშირებული ბენზოდიაზეპინები: ერითრომიცინი ამცირებდა ტრიაზოლამის, მიდაზოლამის და მასთან დაკავშირებული ბენზოდიაზეპინების კლირენსს და, შესაბამისად, შეიძლება გაზარდოს ამ ბენზოდიაზეპინების ფარმაკოლოგიური ეფექტი.
პოსტმარკეტინგული მონაცემები მიუთითებს, რომ ერითრომიცინის ერგოტამინთან ან დიჰიდროერგოტამინთან ერთად მიღება დაკავშირებულია ერგოტის მწვავე ტოქსიკურობასთან, რომელიც ხასიათდება ცენტრალური ნერვული სისტემის, კიდურების და სხვა ქსოვილების სისხლძარღვების სპაზმით და იშემიით.
ციზაპრიდის მომატებული დონე დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებდნენ ერითრომიცინს და ციზაპრიდს. ამან შეიძლება გამოიწვიოს QTc გახანგრძლივება და გულის არითმიები, მათ შორის პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, პარკუჭოვანი ფიბრილაცია და პირუეტული ტაქიკარდია.
მსგავსი ეფექტები დაფიქსირდა პიმოზიდისა და კლარითრომიცინის, სხვა მაკროლიდური ანტიბიოტიკის ერთდროული მიღებისას.
ერითრომიცინის გამოყენება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ თეოფილინის მაღალ დოზებს, შეიძლება დაკავშირებული იყოს შრატში თეოფილინის დონის მატებასთან და თეოფილინის პოტენციურ ტოქსიკურობასთან. თეოფილინის ტოქსიკურობის და/ან შრატში თეოფილინის დონის მომატების შემთხვევაში, თეოფილინის დოზა უნდა შემცირდეს, სანამ პაციენტი ერთდროულად ღებულობს ერითრომიცინ თერაპიას. იყო გამოქვეყნებული მოხსენებები, რომლებიც ვარაუდობენ, რომ როდესაც პერორალური ერითრომიცინი მიიღება თეოფილინთან ერთად, აღინიშნება ერითრომიცინის შრატში კონცენტრაციის მნიშვნელოვანი შემცირება. ამ შემცირებამ შეიძლება გამოიწვიოს ერითრომიცინის სუბთერაპიული კონცენტრაცია.
იყო პოსტმარკეტინგული ცნობები კოლხიცინის ტოქსიკურობის შესახებ ერითრომიცინისა და კოლხიცინის ერთდროული გამოყენებისას.
პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად ღებულობდნენ ვერაპამილს, კალციუმის არხის ბლოკატორს, აღინიშნა ჰიპოტენზია, ბრადიარითმია და ლაქტური აციდოზი.
ციმეტიდინს შეუძლია დათრგუნოს ერითრომიცინის მეტაბოლიზმი, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს პლაზმური კონცენტრაციის მომატება.
ცნობილია, რომ ერითრომიცინი ამცირებს ზოპიკლონის კლირენსს და, შესაბამისად, შეიძლება გაზარდოს ამ პრეპარატის ფარმაკოდინამიკური ეფექტები.
დოზის გადაჭარბება
სიმპტომები: სმენის დაქვეითება, ძლიერი გულისრევა, ღებინება და დიარეა.
მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა და ზოგადი დამხმარე ღონისძიებები.
ფერტილობა ორსულობა და ლაქტაცია
არსებობს დიდი რაოდენობით მონაცემები ორსულობის დროს ერითრომიცინის ზემოქმედების შესახებ რამდენიმე ქვეყანაში ჩატარებული ობსერვაციული კვლევებიდან, ვიდრე იმავე პერიოდში ანტიბიოტიკის გამოუყენებლობას ან სხვა ანტიბიოტიკის გამოყენებას (>24000 პირველი ტრიმესტრის ექსპოზიცია). მიუხედავად იმისა, რომ კვლევების უმეტესობა არ მიუთითებს კავშირზე ნაყოფის არასასურველ ეფექტებთან, როგორიცაა ძირითადი თანდაყოლილი მანკები, გულ-სისხლძარღვთა მალფორმაციები ან სპონტანური აბორტი, არსებობს შეზღუდული ეპიდემიოლოგიური მტკიცებულება ძირითადი თანდაყოლილი მანკების მცირე გაზრდილი რისკის შესახებ, განსაკუთრებით გულ-სისხლძარღვთა მანკით ერითრომიცინის პირველი ტრიმესტრის ზემოქმედების შემდეგ.
ამიტომ, ერითრომიცინი უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის დროს მხოლოდ კლინიკურად საჭიროების შემთხვევაში და მოსალოდნელია, რომ მკურნალობის სარგებელი გადაწონის ნებისმიერ მცირედ გაზრდილ რისკს, რომელიც შეიძლება არსებობდეს.
ცნობილია, რომ ერითრომიცინი კვეთს პლაცენტურ ბარიერს, მაგრამ ნაყოფის პლაზმური დონე ზოგადად დაბალია.
ერითრომიცინი გამოიყოფა დედის რძეში, ამიტომ სიფრთხილთ გამოიყენება მეძუძურ დედებში, ჩვილების ჰიპერტროფიული პილორული სტენოზის შესახებ შეტყობინებების
გამო.
არსებობს შეტყობინებები, რომ დედის მაკროლიდური ანტიბიოტიკების ზემოქმედება მშობიარობიდან 7 კვირის განმავლობაში შეიძლება ასოცირებული იყოს ინფანტილური ჰიპერტროფიული პილორული სტენოზის (IHPS) უფრო მაღალ რისკთან.
სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას.
სხვა მაკროლიდების მსგავსად, იშვიათია სერიოზული ალერგიული რეაქციები, მათ შორის მწვავე გენერალიზებული ეგზანთემატოზური პუსტულოზი (AGEP). ალერგიული რეაქციის განვითარების შემთხვევაში, პრეპარატი უნდა შეწყდეს და დაინიშნოს შესაბამისი თერაპია. ექიმებმა უნდა იცოდნენ, რომ სიმპტომური თერაპიის შეწყვეტისას შეიძლება მოხდეს ალერგიული სიმპტომების ხელახლა გამოვლინება.
ერითრომიცინი ძირითადად გამოიყოფა ღვიძლით, ამიტომ ანტიბიოტიკი სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით ან ერთდროულად პოტენციურად ჰეპატოტოქსიური აგენტების მიღებისას.
ღვიძლის დისფუნქცია, მათ შორის ღვიძლის ფერმენტების მომატება და/ან ქოლესტაზური ჰეპატიტი, სიყვითლით ან მის გარეშე, იშვიათად აღინიშნა ერითრომიცინთის მიღებისას.
ფსევდომემბრანული კოლიტი დაფიქსირდა თითქმის ყველა ანტიბაქტერიული აგენტის, მაკროლიდების ჩათვლით, და შეიძლება განსხვავდებოდეს სიმძიმის მიხედვით, მსუბუქიდან სიცოცხლისთვის საშიშ მდგომარეობამდე.
Clostridium difficile-თან ასოცირებული დიარეა (CDAD) დაფიქსირდა თითქმის ყველა ანტიბაქტერიული აგენტის გამოყენებისას, ერითრომიცინის ჩათვლით, და შეიძლება განსხვავდებოდეს მსუბუქი დიარეიდან ფატალურ კოლიტამდე. ანტიბაქტერიული საშუალებებით მკურნალობა ცვლის მსხვილი ნაწლავის ნორმალურ ფლორას, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს C.difficile-ს გადაჭარბებული ზრდა. CDAD უნდა განიხილებოდეს ყველა პაციენტში, რომლებსაც აღენიშნებათ დიარეა ანტიბიოტიკების გამოყენების შემდეგ. აუცილებელია სამედიცინო ანამნეზის შეგროვება, ვინაიდან CDAD დაფიქსირდა ანტიბაქტერიული საშუალებების მიღებიდან ორი თვის განმავლობაში.
გულ-სისხლძარღვთა მოვლენები
QT ინტერვალის გახანგრძლივება, რაც ასახავს გავლენას გულის რეპოლარიზაციაზე, რაც იწვევს გულის არითმიის და პირუეტული ტაქიკარდიის განვითარების რისკს, დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ მაკროლიდებით, მათ შორის ერითრომიცინით.
დაფიქსირდა დაღუპვის შემთხვევები.
გულ-სისხლძარღვთა მოვლენებისა და გულ-სისხლძარღვთა სიკვდილიანობის
გაზრდილი რისკის გამო, ყურადღებით გაითვალისწინეთ სარგებლობისა და რისკის ბალანსი ერითრომიცინის დანიშვნამდე ნებისმიერი პაციენტისთვის, რომელიც იღებს ჰიდროქსიქლოროქინს ან ქლოროქინს.
ერითრომიცინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული შემდეგ შემთხვევებში:
პაციენტები კორონარული არტერიის დაავადებით, გულის მძიმე უკმარისობით, გამტარობის დარღვევით ან კლინიკურად შესაბამისი ბრადიკარდიით.
პაციენტები, რომლებიც ერთდროულად იღებენ სხვა სამკურნალო საშუალებებს, რომლებიც დაკავშირებულია QT ინტერვალის გახანგრძლივებასთან.
ხანდაზმული პაციენტები შეიძლება უფრო მგრძნობიარენი იყვნენ წამალთან
დაკავშირებული ეფექტების მიმართ QT ინტერვალზე.
ეპიდემიოლოგიური კვლევები, რომლებიც იკვლევენ გულ-სისხლძარღვთა არასასურველი შედეგების რისკს მაკროლიდებით, აჩვენა ცვლადი შედეგები. ზოგიერთმა დაკვირვებამ გამოავლინა არითმიის, მიოკარდიუმის ინფარქტის და გულ-სისხლძარღვთა სიკვდილიანობის იშვიათი მოკლევადიანი რისკი, რომელიც დაკავშირებულია მაკროლიდებთან, მათ შორის ერითრომიცინთან. ერითრომიცინის დანიშვნისას ამ დასკვნების გათვალისწინება უნდა იყოს დაბალანსებული მკურნალობის უპირატესობებთან.
არსებობს ცნობები იმის შესახებ, რომ ერითრომიცინი არ აღწევს ნაყოფს ადეკვატური კონცენტრაციით თანდაყოლილი სიფილისის თავიდან ასაცილებლად.
ერითრომიცინმა შეიძლება გააუარესოს მიასთენიის გრავისის მქონე პაციენტების სისუსტე.
ერითრომიცინი ხელს უშლის შარდის კატექოლამინების ფლუომეტრიულ განსაზღვრას.
რაბდომიოლიზი თირკმლების ფუნქციის დარღვევით ან მის გარეშე დაფიქსირდა სერიოზულად დაავადებულ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ერითრომიცინს სტატინებთან ერთად.
იყო შეტყობინებები ახალშობილებში ერითრომიცინის თერაპიის შემდეგ ჰიპერტროფიული პილორული სტენოზის (IHPS) შესახებ. ეპიდემიოლოგიური კვლევები, მათ შორის მეტაანალიზის მონაცემები, ვარაუდობენ 2-3-ჯერ ზრდის IHPS-ის რისკს ჩვილებში ერითრომიცინის ზემოქმედების შემდეგ. ეს რისკი ყველაზე მაღალია სიცოცხლის პირველი 14 დღის განმავლობაში ერითრომიცინის ზემოქმედების შემდეგ. არსებული მონაცემები მიუთითებს რისკზე 2.6% (95% CI: 1.5 -4.2%) ერითრომიცინის ზემოქმედების შემდეგ ამ დროის განმავლობაში. IHPS-ის რისკი ზოგად პოპულაციაში არის 0.1-0.2%. ვინაიდან ერითრომიცინი შეიძლება გამოყენებულ იქნას ახალშობილებში ისეთი პირობების სამკურნალოდ, რომლებიც დაკავშირებულია მნიშვნელოვან სიკვდილთან ან ავადობასთან (როგორიცაა ყივანახველას ან ქლამიდია), ერითრომიცინის თერაპიის სარგებელი უნდა შეფასდეს IHPS-ის განვითარების პოტენციურ რისკთან. მშობლებს უნდა აცნობონ, რომ დაუკავშირდნენ ექიმს, თუ ღებინება ან გაღიზიანება ხდება კვების დროს.
გავლენა ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე
არ ჩატარებულა კვლევები სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზემოქმედების შესახებ. თუმცა, შეიძლება განვითარდეს არასასურველი ეფექტები (მაგ. ალერგიული რეაქციები, თავბრუსხვევა, კრუნჩხვები), რამაც შეიძლება გავლენა მოახდინოს მანქანისა და მექანიზმების მართვის უნარზე.
შენახვა
შეინახეთ 30°C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე.
დაიცავით სინათლისა და ტენიანობისგან.
შეინახეთ ყველა მედიკამენტი ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას
შენახვის ვადა
3 წელი.
არ გამოიყენოთ პრეპარატი ვადის გასვლის შემდეგ.
შეფუთვა: 10 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი თითოეულ ბლისტერში, 5 ბლისტერი თითო ინსტრუქციით თითოეულ მუყაოს კოლოფში.
გაცემის წესი:
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.
მწარმოებელი:
DRUG INTERNATIONAL LTD
ტონგი, გაზიპური, ბანგლადეში