ძველი მიქარვები

გაგა ნახუცრიშვილი

დაიბადა 1971 წელს. 1988 წელს დაამთავრა თბილისის 53-ე საშუალო სკოლა, 1993 წელს კი ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტი. სწავლობდა როთენბურგის (გერმანია) გოეთეს ინსტიტუტში, ხოლო რეკანატიში (იტალია) იკვლევდა ჯაკომო ლეოპარდის. სხვადასხვა წლებში მუშაობდა ისტორიის მასწავლებლად, ჟურნალისტად, კითხულობდა ლექციებს თანამედროვე ქართული ლიტერატურის შესახებ. ავტორია წიგნებისა: უაზრო მგზავრი (1996), სიმარტივე (2000), გამგზავრება და მოლოდინი (2002), უცაბედად (2006), სხვანაირი დრო (2007), გოგო და ევროპა (2009), სტროფი (2012), მუუ (პიესა, თანაავტორი: ზურაბ ქიქოძე, 2012), ჰორიზონტს იქით (2012), ორი ათას 13 (2014), სისულელის ტრაქტატი (2015), ბარნოვის 122 (2016). 2017 წელს ინტელექტმა გამოსცა მისი პირველი რომანი ზამთრის ზღვა. 2003 წელს გადაეცა ლიტერატურული პრემია საბა საუკეთესო პოეტური კრებულის ნომინაციაში. მისი ლექსები ნათარგმნია გერმანულ, სლოვენიურ, ფრანგულ და ინგლისურ ენებზე და შესულია სხვადასხვა ანთოლოგიაში. ავტორის წიგნები

ანოტაცია

გაგა ნახუცრიშვილის ხუთნაწილიანი პოემა „ძველი მიქარვები“ ერთ გაბმულ ბალადად აღიქმება; საავტორო „ხმა“ ქალაქელ ბარდს ეკუთვნის – ის მღერის ხან ხრინწით, ხან კამკამა ბგერებით, სევდით და სიხარულით, ძველ და ნაცნობ ცხოვრებაზე, ახალ და უცხო ცხოვრებაზეც... ეს პოემა მკითხველის წინაშე ვიზუალურ ატმოსფეროსაც ქმნის – მიუხედავად იმისა, რომ აქ არც მკაფიო ფაბულაა, არც პერსონაჟთა გალერეა, ყველაფერი მაინც იმდენად სახიერია, რომ მკითხველი მაყურებლადაც იქცევა და (თანა)მგზავრადაც – ამ ხმას, ბარდის ვოკალს უნდა აედევნოს და ემპირიული ქალაქიდან მეტაფორულ ქალაქებამდე სამყარო მოიაროს. გაგა ნახუცრიშვილს ამ ხეტიალისთვის ყველაფერი აქვს – სიმსუბუქეც და გარინდებაც, ნოსტალგიაც და ბავშვური აღტაცებაც, ტკივილიც და სიყვარულიც. სწორედ ეს „საგზალი“ აქცევს ყოფას ღვთაებრივ სიმარტივედ, ანუ პოეზიად.