Belacqua/ ბელაკვა

ანოტაცია

ზურაბ ქარუმიძის „Belacqua“ ტკივილსა და ადამიანურ სისუსტეებზე გამარჯვებული ტექსტია. ისეთი ტექსტი, ნამდვილი ლიტერატურის ყოვლისშემძლეობას რომ შეგვაგრძნობინებს, იმ ძალას, მხოლოდ მკითხველზე კი არა, თავად მწერალზეც რომ მოქმედებს, რომელსაც, მხატვრული ოსტატობისა და ადმიანური სიმტკიცის წყალობით, თვითირონია საშიშ და ვერაგ დაავადებასთან ბრძოლის გზაზე საუკეთესო იარაღად უქცევია. 
 
კარგი წიგნები განსაცდელთან გამკლავებაში გვეხმარებიან, შიშის დამარცხებას გვასწავლიან და ტკივილებსაც გვიყუჩებენ. ასე ეხმარება „სტუმარ-მასპინძლის“  სტრიქონები ნაწარმოების მთავარ გმირს, ბელაკვას: „... საკუთარ თავს გვერდიდან შეხედა − თავგადაპარსული წვეროსანი ქისტი, დარლა რომ ჰქვია სტუმარ-მასპინძელში. „ნუ იტანჯები დარლაო, ნუ შეიწუხებ თავსაო, მოვსდეგით შენი მოძმენი, შენის სამარის კარსაო!“ რამდენჯერმე გაიმეორა და ლექსმა დაამშვიდა ბელაკვა.“
 
ბევრ ადამიანს დაეხმარება და, რაც მთავარია, კითხვისას დაუვიწყარ სიამოვნებას მიანიჭებს ზურაბ ქარუმიძის „Belacqua“-ც, თავისი ყოფითი, ფილოსოფიური, ინტელექტუალური, ჰუმანური და ამ ყველაფრის თვითირონიით შეზავებული შრეებით.